Pierwszy List Jana Prolog: Naoczni świadkowie zapraszają do wspólnoty z prawdziwym Synem Boga 1 Co było od początku, o czym usłyszeliśmy, co naszymi 1 oczami zobaczyliśmy, co oglądaliśmy i czego nasze ręce dotknęły w związku ze Słowem Ŝycia 1 2 a Ŝycie zostało objawione, i zobaczyliśmy, i świadczymy, i ogłaszamy wam to Ŝycie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione 3 co [zatem] zobaczyliśmy i o czym usłyszeliśmy, to i wam ogłaszamy, abyście i wy pozostawali we wspólnym związku z nami. 2 A nasz związek jest z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. 4 My to piszemy, aby nasza radość była pełna. Warunki pozostawania w związku z Bogiem Obietnica przebaczenia 5 A to przesłanie, 3 które usłyszeliśmy od Niego i które wam ogłaszamy, jest takie: Ŝe Bóg jest Światłem i nie ma w Nim Ŝadnej ciemności. 6 Gdybyśmy powiedzieli, Ŝe mamy z Nim związek, a [nadal] Ŝylibyśmy 4 w ciemności kłamiemy i nie czynimy prawdy. 7 Jeśli zaś Ŝyjemy w Świetle, tak jak On sam jest w Świetle, mamy związek ze sobą nawzajem, a krew Jezusa, Jego Syna, [nieprzerwanie] oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. 5 8 Gdybyśmy powiedzieli, Ŝe nie mamy grzechu 6 1 J 1,1; Obj 19,14 i ten wstęp wskazją na jednego autora. Autor we wstępie wymienia trzy zmysły: wzrok, słuch, dotyk. Chrystus był kimś namacalnym, wbrew nauczaniu doketystów, utrzymujących, Ŝe był on człowiekiem tylko pozornie. 2 Lub: byli wspólnie z nami związani. 3 Lub: wiadomość, gr. avggeli,a (angelia); słowo to pojawia się tylko 2 razy w NT: tu i w 1 J 3,11. WyraŜenie moŝna przetłumaczyć: Co się tyczy przesłania... brzmi ono tak: (NET 735). 4 śylibyśmy, gr. peripatw/men (peripatomen), lub: chodzilibyśmy: oznacza sposób Ŝycia, postępowania, kierowania Ŝyciem w określony sposób. 5 Tt 2,14; Hbr 9,13n.
str. 2 Pismo Święte zwodzimy samych siebie i prawdy w nas nie ma. 9 Jeśli przyznajemy się do naszych grzechów, [On] jest wierny i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej niesprawiedliwości. 10 Gdybyśmy powiedzieli, Ŝe nie ciąŝy na nas grzech 7 robimy z Niego kłamcę i nie ma w nas Jego Słowa. 1 Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie popełniali grzechu. 8 A jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy Opiekuna 9 u Ojca, 2 Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. 2 On jest ofiarą przebłagalną 10 za nasze grzechy; a nie tylko za nasze, lecz i za [grzechy] całego świata. Znak prawdziwego poznania Boga 3 A 11 przez to upewniamy się, Ŝe Go 12 poznaliśmy, jeśli zachowujemy Jego przykazania. 4 Kto mówi: Poznałem Go, a Jego przykazań nie zachowuje, ten jest kłamcą jest i nie ma w nim prawdy. 5 Kto jednak zachowuje Jego Słowo, w tym prawdziwie BoŜa miłość jest doprowadzona do doskonałości dzięki temu przekonujemy się, Ŝe w Nim jesteśmy. 6 Kto mówi, Ŝe w Nim 6 Mieć grzech to typowo Janowe określenie. Występuje tylko w Ewangelii Jana i w Listach Jana (np.: J 9,41; 15,22. 24; 19,11; 1 J 1,3. 6. 7; 2,28; 3,3. 15. 21; 4,16. 17; 5,12-13) i zawsze wskazuje na grzeszny stan człowieka. 7 UŜyta tu w oryginale grecka konstrukcja wskazuje na stan, a zatem: nie ciąŝy na nas grzech, nie jesteśmy grzeszni, nigdy nie popełniliśmy grzechu i nie ciąŝy na nas grzech. 8 Intencją słów autora nie jest bagatelizowanie grzechu. Mamy w Chrystusie Opiekuna i Rzecznika, ale nie po to, aby grzeszyć. Zob. J 5,14. 9 Opiekun, gr. para,klhtoj (parakletos) oznacza opiekuna, orędownika, rzecznika, protektora, obrońcę (zob. J 14,16.26; 15,26; 16,7). 10 Ofiara przebłagalna, gr. i`lasmo,j (hilasterion) zob. Łk 18,13; Hbr 2,17; Rz 3,15. Grecki termin trudny do przełoŝenia. MoŜe się łączyć z: (1) ułagodzeniem BoŜego gniewu, przebłaganiem (Morris, NET 73); (2) odkupem (Brown, NET 737); zadośćuczynieniem. MoŜna z pewnością powiedzieć, Ŝe wszystkie te aspekty łączą się ze sobą w mniejszym lub większym stopniu. 11 Tutaj, podobnie jak w 1,5, łącznik a zdaje się mieć znaczenie introduktywne: Przechodząc do innej kwestii... 12 W tym wypadku chodzi o Boga.
Pismo Święte str. 3 mieszka, 13 powinien sam tak postępować, jak On 14 postępował. 15 7 Ukochani, nie piszę wam nowego przykazania, lecz przykazanie dawne, które mieliście od początku; tym dawnym przykazaniem jest Słowo, które usłyszeliście. 8 A jednak piszę wam nowe przykazanie, 16 które jest prawdziwe w Nim i w was, gdyŝ ciemność przemija, a świeci juŝ prawdziwe Światło. 17 9 Kto mówi, Ŝe jest w Świetle, a nienawidzi swojego brata, dotąd jest w ciemności. 10 Kto kocha swojego brata, ten mieszka w Świetle i nie ma w nim nic, o co moŝna by się potknąć. 18 11 Kto zaś nienawidzi swojego brata, jest w ciemności i postępuje w ciemności, i nie pojął, dokąd idzie, gdyŝ ciemność zaślepiła jego oczy. Prawdziwe wartości Ŝycia 12 Piszę wam, dzieci, Ŝe 19 ze względu na Jego imię odpuszczone zostały wam grzechy. 13 Piszę wam, ojcowie, Ŝe poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę wam, młodzi, Ŝe zwycięŝyliście złego. 14 Napisałem wam, dzieci, Ŝe poznaliście Ojca. Napisałem wam, ojcowie, Ŝe poznaliście Tego, który jest od począt- 13 Lub: trwa, przebywa, jest z Nim złączony. 14 W tym wypadku chodzi o Jezusa. 15 Lub: sam powinien być taki jak On. 16 J 13,34-35. 17 J 1,5.9; 8,12. 18 Nic, o co moŝna by się potknąć, gr. ska,ndalon, (skandalon), (1) w sensie ścisłym języczek przy pułapce lub na zasadzie synekdochy wnyk, potrzask, pułapka; (2) przenośnie pułapka, tj. to, co sprawia, Ŝe dana osoba łapie się na grzech, upada (Rz 11,9); (3) metaforycznie (a) jako pokusa, przynęta do grzechu lub odstępstwa pokusa, zgorszenie, uprzedzenie (Mt 18,7); (b) to, co jest źródłem takiej pokusy, przynęty, zgorszenia (1 Kor 1,23) znaczy równieŝ powód do upadku, zraŝenia się, uprzedzenia się, odejścia od pierwotnego zamiaru. Zoldiathes (okazja do odstępstwa). Zob. Ps 119,165. 19 Ŝe, gr. o[ti (hoti), uŝyte tutaj oraz w ww. 12, 13, 14, moŝe mieć znaczenie przyczynowe: gdyŝ (podające przyczynę napisania; za takim rozumieniem opowiada się BW), albo celowe, Ŝe (podkreślające treść tego, co się pisze). Znaczenie celowe zdaje się lepiej odpowiadać kontekstowi (Podobnie NET 739).
str. 4 Pismo Święte ku. Napisałem wam, młodzi, Ŝe jesteście mocni i mieszka w was Słowo BoŜe i zwycięŝyliście złego. 20 15 Nie kochajcie świata ani tego, co w świecie. Jeśli ktoś kocha świat, nie ma w nim miłości Ojca. 16 Bo wszystko, co jest w świecie: poŝądliwość ciała, poŝądliwość oczu oraz pycha Ŝycia, 21 nie jest z Ojca, lecz jest ze świata. 17 A świat przemija wraz ze swoją poŝądliwością; kto zaś pełni wolę Boga, ten trwa na wieki. OstrzeŜenie przed fałszywi nauczycielami 18 Dzieci, jest ostatnia godzina i zgodnie z tym, jak słyszeliście, Ŝe antychryst przychodzi pojawiło się i teraz wielu antychrystów. 22 Stąd poznajemy, Ŝe jest ostatnia godzina. 19 Wyszli spośród nas, ale nie byli z nas; gdyby bowiem byli z nas, pozostaliby z nami aby stało się jasne, Ŝe nie wszyscy są z nas. 20 A wy macie namaszczenie od Świętego i wszyscy jesteście świadomi. 23 21 Nie napisałem wam, Ŝe nie znacie prawdy, ale Ŝe ją znacie i Ŝe Ŝadne kłamstwo nie jest z prawdy. 24 22 Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, który przeczy, Ŝe Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, kto przeczy Ojcu i Synowi. 23 KaŜdy, kto odrzuca Syna, nie ma i Ojca; kto przyznaje się do Syna, ma i Ojca. 24 Co do was, niech w was pozostaje to, co słyszeliście od początku. JeŜeli pozostanie w was to, co słyszeli- 20 Chodzi o szatana J 17,15 (podobnie jak w 1 J 2,14; 3,12; 5,18; 5,19). 21 Pycha Ŝycia, gr. avlazonei,a tou/ bi,ou (aladzoneia tou biou), moŝe oznaczać: (1) chlubienie się materialną stroną Ŝycia, pychę płynącą ze złudnego poczucia bezpieczeństwa; (2) pychę, którą charakteryzuje się samo Ŝycie bez Boga. 22 Antychryści: Niektórzy uwaŝają, Ŝe chodzi o kogoś, kto oddzielił się od grona samych apostołów. Inni, Ŝe chodzi o fałszywych nauczycieli, którzy pierwotnie identyfikowali się z adresatami Listu (NET 740). 23 Taki przekład jest lepiej potwierdzony niŝ: i jesteście świadomi wszystkiego (NET 740). Zob. Jr 31,34. 24 Niełatwa jest w tym wierszu interpretacja spójnika Ŝe: (1) we wszystkich trzech przypadkach znaczenie moŝe być przyczynowe (jak w BG, BT, BW, i ang. NASB, NIV, NEB); (2) Pierwsze dwa przyczynowe, trzecie celowe (ang. KJV, RSV, TEV, NRSV); (3) Wszystkie celowe, jak w niniejszym przekładzie.
Pismo Święte str. 5 ście od początku, to i wy pozostaniecie w Synu i w Ojcu. 25 A taka jest obietnica, którą sam nam złoŝył 25 Ŝycie wieczne. 26 To wam napisałem na temat tych, którzy was zwodzą. 27 Jeśli zaś chodzi o was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, pozostaje w was i nie ma potrzeby, aby was ktoś uczył; ale jak Jego namaszczenie uczy was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was pouczyło tak w nim trwajcie. 26 Zachęta do trwania w Chrystusie 28 A teraz, dzieci, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się ukaŝe, mieli śmiałość i przy Jego przyjściu nie zostali przez Niego zawstydzeni. 29 Jeśli przekonaliście się, Ŝe jest sprawiedliwy, wiedzcie 27 teŝ, Ŝe kaŝdy, kto czyni sprawiedliwość, został zrodzony z Niego. 3 1 Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy 28 byli nazwani dziećmi BoŜymi i [nimi] jesteśmy. Świat dlatego nas nie zna, Ŝe Jego nie poznał. 292 Ukochani, teraz jesteśmy dziećmi Boga, a jeszcze się nie okazało, czym będziemy. Wiemy, Ŝe gdy się okaŝe, będziemy podobni do Niego, gdyŝ zobaczymy Go takim, jaki jest. 303 A kaŝdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, 31 tak jak On jest czysty. 25 Bardziej prawdopodobne, Ŝe chodzi o Chrystusa. 26 Słowo trwajcie ze względu na gramatykę gr. moŝe być albo imperativem albo indikativem: trwacie. 27 Słowo wiedzcie ze względu na gramatykę gr. moŝe być albo imperativem albo indikativem: wiecie. NET opowiada się za indykativem ze względu na fakt, Ŝe poznanie zdaje się być rezultatem nowego narodzenia (zob. 2,3.5.20.21; 3,16.19; 4,2.13; 5,2). 28 abyśmy, gr. i[na (hina) ma zarówno znaczenie celowe: abyśmy, albo wyjaśniające: Ŝe. 29 J 1,10. 30 Dotknie nas przemieniająca moc Jego objawienia (1 Kor 13,12; 2 Kor 3,18). 31 J 11,55; 2 MjŜ 19,10-11; 4 MjŜ 8,21.
str. 6 Pismo Święte 4 KaŜdy kto czyni grzech, czyni bezprawie, a grzech jest bezprawiem. 32 5 A wiecie, Ŝe On się pojawił, aby wziąć 33 grzechy i w Nim grzechu nie ma. 6 KaŜdy, kto w Nim trwa, nie grzeszy; 34 kaŝdy, kto grzeszy, nie widział Go ani Go nie poznał. 7 Dzieci, niech was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwość, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. 8 Kto czyni grzech, jest z diabła, gdyŝ diabeł od początku grzeszy. Po to pojawił się Syn BoŜy aby zniszczyć 35 dzieła diabła. 9 KaŜdy, kto został zrodzony przez Boga, nie czyni grzechu, gdyŝ trwa w nim nasienie BoŜe, i nie jest w stanie grzeszyć, gdyŝ został zrodzony przez Boga. 36 10 Po tym rozpoznaje się dzieci Boga i dzieci diabła. KaŜdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak równieŝ ten, kto nie kocha swojego brata. 37 11 GdyŜ takie jest to przesłanie, które słyszeliście od początku, Ŝe mamy się darzyć wzajemną miłością; 12 nie tak jak Kain, który był od złego i brutalnie zamordował 38 swojego brata. A dlaczego go zamordował? Dlatego, Ŝe jego czyny były złe, a czyny jego brata sprawiedliwe. Chrześcijańska codzienność 13 Nie dziwcie się, bracia, jeśli was świat nienawidzi. 14 My sobie uświadamiamy, Ŝe przeszliśmy ze śmierci do Ŝycia, poniewaŝ kochamy braci; ten, kto nie kocha, trwa w śmierci. 15 KaŜdy, kto nienawidzi swojego brata, jest zabójcą, a jesteście 32 Grzech jest bezprawiem i bezprawie grzechem ze względu na gramatykę grecką moŝna oba te wyraŝenia traktować zamiennie (Robertson BW5). W LXX odnosi się do łamania Prawa MojŜeszowego. Zob. Ps 51,5; Ps 32,1 i Rz 4,7. W niniejszym fragmencie chodzi jednak o Prawo w sensie szerszym (J 13,34-35). 33 J 1,29; Iz 53,11; Hbr 10,4.11. 34 Nie grzeszy, to znaczy: nie Ŝyje w grzechu, nie postępuje grzesznie, nie jest grzesznikiem. 35 zniszczyć, gr. lu,w (lyo), znaczy równieŝ rozwiązać: J 1,27; 2,19; 5,18; 7,23; 10,35; 11,44. 36 J 1,13. 37 J 8,33-39; Rz 13,9. 38 brutalnie zamordował, gr. sfa,zw (sfadzo), znaczy równieŝ zarŝnął.
Pismo Święte str. 7 świadomi, Ŝe Ŝaden zabójca nie ma w sobie Ŝycia wiecznego, które by w nim trwało. 16 Po tym rozpoznaliśmy miłość, Ŝe On połoŝył za nas swoją duszę; i my powinniśmy połoŝyć duszę za braci. 17 Jeśli ktoś posiada dobra tego świata, a widzi swojego brata w potrzebie i zamyka przed nim swoje wnętrze, jak moŝe w nim mieszkać miłość Boga? 18 Dzieci, kochajmy nie słowem ani językiem, ale czynem i prawdą. 19 A po tym poznamy, Ŝe jesteśmy z prawdy i przekonamy przed Nim nasze serce, 20 to jest, jeśli oskarŝa nas nasze serce, Ŝe Bóg jest większy niŝ nasze serce i wie wszystko. 21 Ukochani, jeśli serce nas nie oskarŝa, mamy śmiałość 39 przed Bogiem 22 i otrzymujemy od Niego to, o co prosimy, gdyŝ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co dla Niego miłe. 23 A to jest Jego przykazanie, abyśmy uwierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i wzajemnie się kochali zgodnie z przykazaniem, które nam dał. 24 A kto przestrzega Jego przykazań, trwa w Nim, a On w nim; to natomiast, Ŝe On trwa w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał. OstrzeŜenie przed łatwowiernością 4 1 Ukochani, przestańcie wierzyć kaŝdemu duchowi, 40 ale badajcie 41 duchy, czy są z Boga, gdyŝ wielu fałszywych proroków 42 wyszło na ten świat. 2 Po tym poznawajcie Ducha BoŜego: Wszelki duch, który przyznaje, Ŝe Jezus jest Chrystusem, który przyszedł w ciele, jest z Boga, 43 3 a wszelki duch, który tego o Jezusie nie przyznaje, nie jest z Boga. Jest to 39 Lub: jesteśmy ufni i otwarci wobec Boga (Hbr 4,16; zob. 1 J 2,28). 40 Wiersze 4,1-6 tworzą jeden z trzech fragmentów Listu, uwaŝanych za niepodzielną całość. Pozostałe dwa to 2,12-14 i 2,15-17. Temat tego fragmentu wyraźnie wyodrębnia się od kontekstu. Fragment ten określa kryteria prawdziwości Ducha BoŜego. 41 Lub: sprawdzajcie, testujcie, aby przekonać się o prawdziwości. Por. kryteria sprawdzania proroków: 5 MjŜ 13,2-6; 18,15-22. 42 Mt 7,15. 43 Ze względów gramatycznych wiersz ten moŝna odczytać trojako: (1) Wszelki duch, który przyznaje, Ŝe Jezus Chrystus przyszedł w ciele... Za tą opcją moŝe przemawiać 2 J 7. (2) Wszelki duch, który przyznaje, Ŝe Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł w ciele... Ta opcja jest mało prawdopodobna; byłby to bowiem jedyny przypadek, w którym Jan nazywałby Drugą Osobę Trójcy sprzed wcielenia Jezusem Chrystusem. (3) Wszelki
str. 8 Pismo Święte natomiast [duch] antychrysta, o którym usłyszeliście, Ŝe przychodzi, i teraz juŝ jest na świecie. 4 Wy z Boga jesteście, dzieci, i odnieśliście nad nimi zwycięstwo, gdyŝ Ten, który jest w was, większy jest niŝ ten, który jest w świecie. 5 Oni są ze świata; dlatego mówią, jak [ludzie] ze świata, a świat ich słucha. 6 My jesteśmy z Boga; kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Po tym 44 poznajemy Ducha Prawdy 45 i ducha błędu. Wezwanie do wzajemnej miłości 7 Ukochani, kochajmy się nawzajem, gdyŝ miłość jest z Boga, i kaŝdy, kto kocha, został zrodzony z Boga i zna Boga. 8 Kto nie kocha, nie zna Boga, gdyŝ Bóg jest miłością. 46 9 W tym uwidoczniła się miłość Boga do nas, Ŝe Bóg posłał na świat swojego jedynego 47 Syna, abyśmy przez Niego mogli zyskać Ŝycie. duch, który przyznaje, Ŝe Jezus jest Chrystusem, który przyszedł w ciele... Ta opcja byłaby bardziej przekonywająca, gdyby przed słowem Chrystus stał rodzajnik. Pomimo Ŝe go brak, ta trzecia opcja jest najbardziej wymagająca. Badana osoba musiałaby bowiem przyznać, Ŝe Jezus i tylko On jest Chrystusem, a ponad to jest On Chrystusem, który przyszedł w ciele. Za opcją tą przemawia dotatkowo: (a) fakt, Ŝe w 4,3a mowa jest tylko o Jezusię, a nie o Jezusie Chrystusie. (b) J 9,22 szczególnie w kontekście jego brzmienia w P66 i P75. 44 To ostatnie podsumowanie: Po tym... moŝe odnosić się do 4,6; do 4,4-6; 4,1-6. Ostatnia moŝliwość jest najbardziej prawdopodobna (zob. 3,24). 45 Wprawdzie niektórzy uwaŝają, Ŝe wyraŝenie Duch Prawdy i duch błędu odnosi się do duchów ludzkich lub do wydźwięku nauczania, kontekst zdaje się wskazywać na to, Ŝe chodzi o Ducha BoŜego (J 16,13). 46 Z gramatycznego punktu widzenia wyraŝenie Bóg jest miłością nie oznacza, Ŝe miłość jest Bogiem. Podobna uwaga dotyczy 1 J 1,5 (Bóg jest światłem) i 1 J 4,24 (Bóg jest Duchem). 47 Słowo jedyny, gr. monogenh,j (monogenes), tłumaczone bywa jako jednorodzony. JednakŜe w grece termin ten odnosi się do jedynego dziecka, niekoniecznie jednorodzonego, syna (Łk 7,12; 9,38) lub córki (Łk 8,42). Słowo to oznaczało teŝ kogoś jedynego w swoim rodzaju, jak na przykład został określony Izaak (Hbr 11,17; Józef, StaroŜytne dzieje, 1.222), który nie był jednorodzonym synem Abrahama, ale z pewnością był jedynym w swoim rodzaju, synem obietnicy (moŝna por. jak 1 Klemensa 25,2 mówi o Feniksie). W literaturze Janowej termin ten jest zarezerwowany wyłącznie do Jezusa. Wprawdzie wszyscy jesteśmy synami i córkami Boga, lecz Je-
Pismo Święte str. 9 10 W tym jest miłość, nie Ŝe my pokochaliśmy Boga, lecz Ŝe On ukochał nas i posłał swoje Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy. 11 Ukochani, skoro Bóg nas tak ukochał, i my winniśmy kochać siebie nawzajem. 12 Boga nikt nigdy nie widział; jeśli [jednak] kochamy się nawzajem, Bóg trwa w nas i Jego miłość w nas została doprowadzona do doskonałości. 13 Po tym poznajemy, Ŝe trwamy w Nim, a On w nas, Ŝe udzielił nam ze swojego Ducha. 14 A my zobaczyliśmy i [teraz] świadczymy, Ŝe Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata. 15 Ktokolwiek przyzna, Ŝe Jezus jest Synem Boga, w tym trwa Bóg, a on w Bogu. 16 I my poznaliśmy i uwierzyliśmy miłości, którą Bóg ma względem nas. 48 Bóg jest miłością i kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim. 17 W tym miłość pośród nas została doprowadzona do doskonałości po to, byśmy mieli śmiałość w dniu sądu, gdyŝ jak On jest, tak i my jesteśmy na tym świecie. 18 W miłości nie ma strachu, ale doskonała miłość usuwa strach, strach bowiem łączy się z karą; kto zaś się boi, nie został [jeszcze], jeśli chodzi o miłość, doprowadzony do doskonałości. 19 My kochamy, poniewaŝ On sam pierwszy nas pokochał. 20 Jeśliby ktoś powiedział: Kocham Boga, a nienawidziłby swojego brata jest kłamcą; gdyŝ kto nie kocha swojego brata, którego zobaczył i widzi, nie jest w stanie kochać Boga, którego nigdy nie zobaczył. 21 A to przykazanie mamy od Niego, aby ten, kto kocha Boga, kochał teŝ swojego brata. 1 KaŜdy, kto wierzy, iŝ Jezus jest Chrystusem, został zrodzony z Boga, a kaŝdy, kto kocha Tego, który zrodził, ko- 5 cha teŝ tego, który został przez Niego zrodzony. 2 Po tym poznajemy, Ŝe kochamy dzieci Boga, gdy kochamy Boga i spełniamy Jego przykazania. 3 To bowiem jest miłość Boga, Ŝe się przestrzega Jego przykazań, a Jego przykazania nie są uciąŝliwe. 4 GdyŜ wszystko, co zostało zrodzone z Boga, [nieustannie] zwycięŝa świat, a to jest zwycięstwo, które zwycięŝyło świat nasza wiara. 5 Kim zaś jest ten, który zwycięŝa świat, zus jest w nim sposób jedyny w swoim rodzaju (zob. 1,14; 1,18; 3,16; 3,18). 48 NET przekłada: którą Bóg ma w nas, podkreślając, Ŝe chodzi o obecność tej miłości w nas. Choć zob. 4,9 (NET 755)
str. 10 Pismo Święte jeśli nie tym, który wierzy, Ŝe Jezus jest Synem Boga? 6 On jest tym, który przyszedł przez wodę i krew 49 Jezus Chrystus; nie w wodzie tylko, ale w wodzie i we krwi, a Duch jest tym, który składa świadectwo, gdyŝ Duch jest prawdą. 7 Trzej bowiem [nieustannie] składają świadectwo: 8 Duch, woda i krew, a ci trzej są zgodni. 9 Skoro przyjmujemy świadectwo ludzi, to świadectwo Boga jest większe, gdyŝ jest to świadectwo Boga, [jako] Ŝe złoŝył świadectwo o swoim Synu. 10 Kto wierzy w Syna Bo- Ŝego, ma świadectwo w sobie. Kto nie wierzy w Boga, zrobił z Niego kłamcę, gdyŝ nie uwierzył świadectwu, które Bóg złoŝył o swoim Synu. 11 A takie jest to świadectwo, Ŝe Bóg dał nam Ŝycie wieczne, a to Ŝycie jest w Jego Synu. 12 Kto ma Syna, 50 ma to 51 Ŝycie; kto nie ma Syna BoŜego nie ma tego Ŝycia. 13 To napisałem wam, 52 którzy wierzycie w imię Syna BoŜego, abyście się dowiedzieli, Ŝe macie Ŝywot wieczny. 14 A to jest ta ufna odwaga, którą mamy względem Niego, Ŝe kiedykolwiek prosimy o coś zgodnie z Jego wolą, słucha nas. 15 A skoro wiemy, Ŝe nas słucha, gdy o coś prosimy, wiemy, Ŝe mamy od Niego [odpowiedź] na prośby, które zanieśliśmy. Grzech we wspólnocie wierzących 16 Jeśli ktoś zobaczy, Ŝe jego brat grzeszy grzechem nie na śmierć, będzie się modlił i [Bóg] da mu Ŝycie, to jest tym, którzy grzeszą nie na śmierć. Jest grzech na śmierć; 53 nie o takim 49 Woda oznacza chrzest; krew oznacza krzyŝ (Robertson BW 5). 50 Mieć Syna to doświadczać Jego obecności we własnym Ŝyciu (1 J 2,23 51 Zaimek wskazujący to oddany jako przedimek anaforyczny. 52 WyraŜenie: To napisałem wam odnosi się do wszystkich dotychczasowych wywodów autora. 53 Grzech na śmierć w kontekście tego skierowanego prawdopodobnie przeciw gnostycyzmowi Listu odnosi się do gnostyckiego przeczenia wcieleniu Jezusa Chrystusa (4,1-6) oraz odrzucaniu wszelkich hamulców moralnych (3,4-12). Grzech ten Jan uwaŝa za beznadziejny, bo przez dopuszczających się go zupełnie niezauwaŝony, stanowiący niemal program ich Ŝycia, który szczerze wierzącym członkom zboru grozi zwiedzeniem. Od takich ludzi powinniśmy się raczej separować (2,18-26).
Pismo Święte str. 11 mówię, aby prosić. 17 Wszelka niesprawiedliwość jest grzechem i jest grzech nie na śmierć. 18 Wiemy, Ŝe nikt, kto został zrodzony z Boga, nie grzeszy, 54 lecz [Bóg] strzeŝe zrodzonego z Boga i zły go nie dotyka. 55 19 Wiemy, Ŝe jesteśmy z Boga, 56 a cały świat leŝy w [mocy] złego. 57 20 Wiemy zaś, Ŝe Syn BoŜy przyszedł i dał nam rozum, 58 abyśmy poznawali Prawdziwego i jesteśmy w Prawdziwym, 59 w Jego Synu Jezusie Chrystusie. Gnostycyzm: był jedną z najgroźniejszych herezji dwóch pierwszych wieków Kościoła. Jego istotę moŝna by zamknąć w pięciu słowach: doskonałość ducha kontra zepsucie materii. Propagowany przez gnostycyzm dualizm duch materia legł u podstaw jego pięciu błędnych przekonań: (1). Ciało, jako twór materialny, jest całkowicie złe. NaleŜy je przeciwstawić Bogu, który jest Duchem, a zatem jest doskonały. (2) Zbawienie to wyzwolenie od ciała moŝliwe dzięki szczególnemu poznaniu (od słowa poznanie, gr. gnosis, bierze swoją nazwę gnostycyzm). (3) Chrystus nie był prawdziwym człowiekiem: (a) Doketyzm (od gr. dokeo, przypuszczam, mniemam, sądzę) głosił, Ŝe Chrystus miał ciało tylko pozornie (b) Keryntianizm (od imienia swojego głównego rzecznika, Kerintusa) twierdził, Ŝe Boski Chrystus połączył się z człowiekiem Jezusem w czasie chrztu i opuścił go tuŝ przed Jego śmiercią na krzyŝu. (4) Ciało, jako złe, naleŝy umartwiać. Ascetyzm daje o sobie znać w Liście do Kolosan (2,21-23). (5) PoniewaŜ ciało, a nie samo łamanie Prawa (1 J 3,4), jest złe, dlatego łamanie Prawa nie ma większego znaczenia dla moralności. Pogląd taki otwierał drogę przeciwnemu ascetyzmowi hedonizmowi. Jeśli Nowy Testament walczy z gnostycyzmem, to w jego wczesnej formie. Pełny jego rozwój przypada na II i III w. po Chr. Poza listem do Kolosan i 1 Listem Jana, elementy gnostyckie dają o sobie znać w 1 i 2 Liście do Tymoteusza, w Liście do Tytusa, w 2 Liście Piotra i być moŝe w 1 Liście do Koryntian. Co do grzechu na śmierć zob. 4 MjŜ 18,22; Mt 12,32; Mk 3,29; Łk 12,10; Hbr 5,2; 10,26. 54 Lub: nie trwa w grzechu. 55 Lub: nie chwyta. MoŜliwa, choć mało prawdopodobna jest wersja; lecz Ŝe Zrodzony z Boga strzeŝe go i zły się go nie dotyka (zob. NET 763). 56 1 J 2,16. 57 Łk 2,12. 58 Rozum, gr. dia,noia (dianoia), oznacza równieŝ zamysł, usposobienie, nastawienie, umysł. Słowo to u Jana pojawia się tylko w tym miejscu, ale u Pawła Ef 4,18 i Piotra 1 Ptr 1,13. 59 J 17,3.
str. 12 Pismo Święte Ten 60 jest prawdziwym Bogiem i Ŝyciem wiecznym. 21 Dzieci, wystrzegajcie się boŝków. 61 60 Jest bardziej prawdopodobne, Ŝe zaimek wskazujący Ten odnosi się raczej do Jezusa Chrystusa niŝ do Boga Ojca. Wprawdzie w podobnej konstrukcji 1 J 2,3 chodzi o Boga Ojca, wprawdzie określenie Prawdziwy odnosi się do Boga Ojca w J 17,3, jednakŝe drugie określenie: Ŝycie wieczne, choć równieŝ charakteryzuje Boga (J 5,26; 6,57), odnosi się do Jezusa (J 1,4; 6,57; 1 J 5,11; J 11,25; 14,6). Jeśli określenie to odnosi się do Jezusa to bardzo harmonizuje z prologiem niniejszego Listu (zob. 1,2; por J 1,1). 61 BoŜki, gr. ei;dwlon (eidolon), oznacza równieŝ wytwór fantazji, obraz, figurę, wizerunek. Wystrzeganie się fałszywych bogów oznacza w tym wypadku wystrzeganie się fałszywej nauki.