1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO SOLlAN, 200 mg, tabletki SOLlAN, 400 mg, tabletki powlekane,, 2. SKŁAD JAKOSCIOWY I ILOSCIOWY SUBSTANCJI CZYNNEJ, 3. POSTAC FARMACEUTYCZNA Tabletki Tabletki powlekane

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE - Stosowanie u dzieci: podawanie amisulprydu dzieciom przed okresem pokwitania jest przeciwwskazane, gdyż nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania leku w tej grupie wiekowej. Amisulpryd stosowany jest w leczeniu ostrej i przewlekłej schizofrenii z objawami pozytywnymi (takimi jak: urojenia, omamy, zaburzenia myślenia) i (lub) objawami negatywnymi (takimi jak: stępienie uczuć, wycofanie emocjonalne i socjalne), w tym także u chorych z przewagą objawów negatywnych. - Stosowanie w niewydolności nerek: amisulpryd jest eliminowany z organizmu przez nerki. W przypadku niewydolności nerek dawkę leku należy zmniejszyć do połowy u pacjentów, u których klirens kreatyniny (CRCL) mieści się w zakresie 30-60 mi/min, oraz do jednej trzeciej dawki u pacjentów, u których klirens kreatyniny (CRCL) mieści się w zakresie 10-30 mi/min. - Brak danych o chorych z ciężkim uszkodzeniem nerek (CRCL<10 mi/min), dlatego też nie należy stosować leku u tych pacjentów (patrz punkt 4.4.). - W ostrych zaburzeniach psychotycznych zaleca się dawki doustne wynoszące od 400 do 800 mg na dobę. W indywidualnych przypadkach dawkę można zwiększyć do 1200 mg na dobę. Nie zbadano w wystarczającym stopniu bezpieczeństwa stosowania dawek ponad 1200 mg na dobę, zaleca się zatem, aby nie podawać dawki leku większej niż 1200 mg na dobę. Dawkę należy dobierać w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na lek. - U chorych, u których występują jednocześnie objawy pozytywne i negatywne, dawki leku należy ustalić tak, żeby uzyskać optymalną kontrolę objawów pozytywnych (400 do 800 mg na dobę). - U pacjentów charakteryzujących się przewagą objawów negatywnych zaleca się podawanie leku doustnie w dawkach od 50 do 300 mg na dobę. W każdym przypadku dawkę leku należy ustalać indywidualnie. - Stosowanie w niewydolności wątroby: ponieważ lek nie podlega w istotnym stopniu przemianom metabolicznym, nie ma konieczności modyfikowania dawki w przypadku zaburzenia czynności wątroby. - Nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek ze składników preparatu. - Stosowanie u pacjentów z nowotworami, których wzrost jest zależny od poziomu prolaktyny, np. gruczolak przysadki typu prolactinoma. - Guz chromochłonny. - Stosowanie u dzieci poniżej 15 lat. - Okres karmienia piersią. - Ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny <10 mi/min). - Leku nie należy stosować jednocześnie z suitoprydem, agonistami dopaminergicznymi oprócz lewodopy (patrz pkt 4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji), z wyjątkiem pacjentów z chorobą Parkinsona. 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Podobnie jak w przypadku stosowania innych neuroleptyków możliwe jest wystąpienie złośliwego zespołu neuroleptycznego z takimi objawami, jak: hipertermia,

sztywność mięśni, zaburzenia czynności autonomicznego układu nerwowego oraz zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej w surowicy. W przypadku wystąpienia objawów zespołu należy przerwać podawanie amisulprydu. Z powodu zawartości laktozy lek jest przeciwwskazany u pacjentów z wrodzoną galaktozemią, zespołem złego wchłaniania glukozy lub galaktozy albo z niedoborem laktazy. Amisulpryd powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu OT w zapisie EKG. Działanie to, które może zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkich komorowych zaburzeń rytmu serca, takich jak torsades de pointes, jest nasilone w przypadku współistniejącej bradykardii, hipokaliemii oraz w przypadku wrodzonego lub nabytego wydłużonego odstępu OT (podczas jednoczesnego stosowania leków, które powodują wydłużenie odstępu OT). Jeśli stan kliniczny pacjenta na to pozwala, to przed zastosowaniem amisulprydu wskazane jest upewnić się, czy nie występują jakiekolwiek czynniki, które mogą sprzyjać wystąpieniu tego typu zaburzeń rytmu serca. Są to: - bradykardia (poniżej 55 uderzeń serca na minutę), - hipokaliemia, - wrodzone wydłużenie odstępu OT, - stosowane obecnie leki, które mogą powodować znaczną bradykardię (poniżej 55 uderzeń serca na minutę), hipokaliemię, zwolnienie przewodzenia w mięśniu sercowym lub wydłużenie odstępu OT. U pacjentów wymagających długotrwałego leczenia neuroleptykami należy wykonać badanie EKG jako część wstępnej oceny stanu klinicznego. Amisulpryd jest wydalany z organizmu przez nerki. W przypadkach niewydolności nerek dawkę leku należy zmniejszyć (patrz punkt 4.2.). Amisulpryd może obniżać próg drgawkowy, zatem pacjenci z padaczką w wywiadzie powinni być uważnie obserwowani w czasie leczenia tym lekiem. U pacjentów w podeszłym wieku amisulpryd, podobnie jak inne neuroleptyki, należy stosować ze szczególną ostrożnością z uwagi na możliwość wystąpienia spadków ciśnienia tętniczego oraz nadmiernego uspokojenia. Podobnie jak w przypadku innych preparatów o działaniu antydopaminergicznym należy zachować szczególną ostrożność w razie stosowania amisulprydu u pacjentów z chorobą Parkinsona, gdyż lek ten może nasilać objawy choroby. Amisulpryd może być stosowany tylko wówczas, gdy leczenie neuroleptykiem est niezbędne. 4.5. Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Skojarzenia leków przeciwwskazane - Agoniści dopaminergiczni oprócz lewodopy (amantadyna, apomorfina, bromokryptyna, kabergolina, entakapon, lizuryd, pergolid, pirybedyl, pramipeksol, chinagolid, ropiniroi, selegilina), z wyjątkiem pacjentów z chorobą Parkinsona Wzajemny antagonizm agonistów dopaminergicznych i neuroleptyków. Nie należy stosować agonistów dopaminergicznych do leczenia zespołu pozapiramidowego indukowanego przez neuroleptyki; należy zastosować lek przeciwcholinergiczny. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza torsades de pointes. Skojarzenia leków niewskazane - Leki, które mogą powodować wystąpienie torsades de pointes: leki przeciwarytmiczne klasy la (chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid) i leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), niektóre neuroleptyki (tiorydazyna, chlorpromazyna, lewomepromazyna, trifluoperazyna, cyjamemazyna, sulpiryd, tiapryd, pimozyd, haloperydol, droperydol) i inne leki, takie jak: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podawana dożylnie, mizolastyna, winkamina podawana dożylnie, halofantryna, sparfloksacyna, gatyfloksacyna, moksyfloksacyna, pentamidyna, spiramycyna podawana dożylnie Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza torsades de pointes. Jeżeli możliwe, należy przerwać podawanie innych leków niż stosowane w zakażeniach, które mogą powodować wystąpienie torsades de pointes. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych leków, to przed ich zastosowaniem należy ocenić długość odstępu OT w zapisie EKG i regularnie monitorować odstęp OT w badaniu EKG przez cały czas trwania leczenia.

Alkohol nasila sedatywne działanie neuroleptyków. Może to wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn. Podczas leczenia amisulprydem i stosowania leków zawierających alkohol. należy unikać picia alkoholu Wzajemny antagonizm lewodopy i neuroleptyków. U pacjentów z chorobą Parkinsona należy stosować minimalne skuteczne dawki zarówno lewodopy, jak i amisulprydu. - Agoniści dopaminergiczni oprócz lewodopy (amantadyna, apomorfina, bromokryptyna, kabergolina, entakapon, lizuryd, pergolid, pirybedyl, pramipeksol, chinagolid, ropiniroi, selegilina) u pacjentów z chorobą Parkinsona Wzajemny antagonizm agonistów dopaminergicznych i neuroleptyków. Agoniści dopaminergiczni mogą powodować wystąpienie lub nasilenie zaburzeń psychotycznych. Gdy jest konieczne zastosowanie neuroleptyku u pacjentów z chorobą Parkinsona leczonych agonistami dopaminergicznymi, konieczne jest stopniowe zredukowanie dawek i w efekcie przerwanie stosowania agonistów dopaminergicznych (nagłe odstawienie agonistów dopaminergicznych może powodować ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego). Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza torsades de pointes. Przed zastosowaniem amisulprydu należy wyrównać stężenie potasu we krwi. Zaleca się kliniczne i elektrokardiograficzne (EKG) monitorowanie pacjenta i kontrolowanie stężenia elektrolitów we krwi. Skojarzenia leków. które należy wzi~ć pod uwagę - Leki obniżające ciśnienie krwi: Przeciwnadciśnieniowe działanie i zwiększone ryzyko ortostatycznego spadku ciśnienia (działanie addytywne). - Inne leki o hamującym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy: pochodne morfiny (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe i stosowane w innych terapiach); barbiturany, benzodiazepiny i inne leki anksjolityczne, leki nasenne, leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym (amitryptylina, doksepina, mianseryna, mitrazapina, timipramina), leki przeciwhistaminowe (antagoniści receptorów Hl) o działaniu uspokajającym; leki obniżające ciśnienie krwi działające ośrodkowo, leki neuroleptyczne; inne: baklofen, talidomid, pizotifen. Nasilenie hamującego działania na ośrodkowy układ nerwowy. Może to wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn. - B-adrenolityki stosowane w niewydolności serca (bisoprolol, carwedilol, metoprolol: rozszerzenie naczyń i ryzyko wystąpienia niedociśnienia, szczególnie ortostatycznego spadku ciśnienia - działanie addytywne). Skojarzenia leków wymagaj~ce zachowania środków ostrożności - Leki powodujące bradykardię (antagoniści kanału wapniowego powodujący bradykardię: diltiazem, werapami/; leki B-adrenolityczne, z wyjątkiem sotalolu - patrz Skojarzenia leków niewskazane; klonidyna, guanfacyna, meflochina, glikozydy naparstnicy, inhibitory acetylocholinoesterazy: donepezyl, rywastygmina, takryna, ambenonium, galantamina, pirydostygmina, neostygmina) W badaniach na zwierzętach nie wykazano teratogennego działania amisulprydu. Ze względu na brak działania teratogennego u zwierząt nie należy się spodziewać powstawania wad rozwojowych u ludzi. Obecnie uważa się, że substancje, które powodują wady rozwojowe u ludzi, wykazują również działanie teratogenne podczas dobrze prowadzonych badań na dwóch gatunkach zwierząt. Aktualnie dostępne dane kliniczne są niewystarczające, żeby ocenić, czy amisulpryd powoduje jakiekolwiek wady rozwojowe lub toksyczność u płodu podczas stosowania w ciąży.

Nie wiadomo, czy amisulpryd wydzielany jest do mleka matki. Dlatego nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią. 4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu - zwłaszcza po długotrwałym leczeniu mogą wystąpić późne dyskinezy charakteryzujące się mimowolnymi ruchami przede wszystkim języka i (lub) mięśni twarzy. Podawanie antycholinergicznych leków przeciw parkinsonizmowi jest w tych przypadkach nieskuteczne, a nawet może powodować nasilenie objawów; - napady drgawkowe; - przypadki złośliwego zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania). Należy poinformować kierowców i operatorów maszyn o ryzyku wystąpienia senności podczas stosowania leku. Często występujące działania niepożądane: - zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy krwi. Jest to zjawisko przemijające, ustępujące po zaprzestaniu stosowania preparatu. Hiperprolaktynemia może powodować mlekotok, zatrzymanie miesiączki, ginekomastię, obrzmienie piersi, zmniejszenie libido, impotencję, oziębłość płciową; - zwiększenie masy ciała. Często występujące działania niepożądane: - bezsenność, niepokój, pobudzenie; - mogą wystąpić objawy pozapiramidowe (drżenie i wzmożone napięcie mięśniowe, zwiększenie wydzielania śliny, akatyzja, hipokineza). Objawy te po stosowaniu podtrzymujących dawek leku mają zazwyczaj umiarkowane nasilenie i są częściowo przemijające, bez przerywania podawania amisulprydu, po zastosowaniu leku przeciw parkinsonizmowi. Częstość występowania objawów pozapiramidowych zwiększa się wraz ze stosowaniem większych dawek leku i jest bardzo mała w przypadku leczenia pacjentów z przeważającymi negatywnymi objawami dawkami 50-300 mg/dobę. Podczas badań klinicznych u pacjentów leczonych amisulprydem wykazano mniejszą częstość objawów pozapiramidowych niż w przypadku zastosowania haloperydolu. Rzadko występujące działania niepożądane: - zaparcia, nudności, wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko występujące działania niepożądane: - występowanie niedociśnienia i bradykardii; - przypadki wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG i bardzo rzadkie przypadki wystąpienia torsades de pointes (patrz pkt 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania). Rzadko występujące działania niepożądane: - senność w ciągu dnia. Bardzo rzadko występujące działania niepożądane: - opisywano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, szczególnie transaminaz. Bardzo rzadko występujące działania niepożądane: - może wystąpić ostra dystonia (spazmatyczny kręcz szyi, napady wejrzeniowe, szczękościsk), która ustępuje bez przerywania leczenia amisulprydem po zastosowaniu antycholinergicznego leku przeciw parkinsonizmowi; Bardzo rzadko występujące działania niepożądane: - reakcje alergiczne.

Istnieje mało danych dotyczących przedawkowania amisulprydu. Opisywano nasilenie znanych działań farmakologicznych leku, tzn. zawroty głowy, nadmierne uspokojenie, spadek ciśnienia krwi oraz objawy pozapiramidowe, w cięższych zatruciach śpiączkę W przypadku ostrego przedawkowania należy zawsze brać pod uwagę współdziałanie innych leków. Amisulpryd nie jest eliminowany z organizmu drogą hemodializy. Dlatego też ta metoda leczenia nie powinna być stosowana. Nie istnieje swoista odtrutka na amisulpryd. Leczenie polega zatem na postępowaniu podtrzymującym podstawowe czynności życiowe i ścisłym monitorowaniu najważniejszych ich parametrów, w tym czynności serca (ryzyko wydłużenia odstępu QT w zapisie EKG), przez odpowiednio długi okres. W przypadku znacznego nasilenia objawów pozapiramidowych należy zastosować leki antycholinergiczne. leczenia amisulprydem nie występuje także nadwrażliwość receptorów dopaminergicznych D 2. Lek stosowany w małych dawkach preferencyjnie blokuje presynaptyczne receptory D 2 i D 3, czego skutkiem jest uwalnianie dopaminy i zjawisko "odhamowania". Wymienione powyżej nietypowe własności farmakologiczne mogą tłumaczyć przeciwpsychotyczne działanie amisulprydu w większych dawkach poprzez blokowanie postsynaptycznych receptorów dopaminergicznych i jego skuteczność w mniejszych dawkach, w przypadku negatywnych objawów, poprzez blokowanie presynaptycznych receptorów dopaminergicznych. Lek wywołuje niepożądane objawy pozapiramidowe, co może być związane z jego preferencyjną aktywnością w układzie limbicznym. W badaniach klinicznych prowadzonych u chorych na schizofrenię z ciężkimi zaostrzeniami choroby preparat Solian znacząco łagodził wtórne objawy negatywne, jak również objawy afektywne, takie jak obniżenie nastroju i spowolnienie. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE Leki neuroleptyczne Benzamidy Amisulpryd podany ludziom wykazuje dwa szczytowe poziomy wchłaniania: jeden następuje szybko (około 1 godziny po podaniu leku), drugi między trzecią a czwartą godziną. Stężenia leku w surowicy wynoszą wtedy odpowiednio 39±3 i 54±4 ng/ml po podaniu 50 mg leku. Objętość dystrybucji wynosi 5,8 Ijkg, lek w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (16%), brak danych o interakcjach z innymi Amisulpryd wiąże się wybiórczo z receptorami dopaminergicznymi lekami (przypuszcza się, że są mało prawdopodobne). podtypu D 2 i D 3, do których wykazuje duże powinowactwo. Nie wykazuje natomiast powinowactwa do receptorów podtypów Dl, D 4 i Ds Całkowita dostępność biologiczna wynosi 48%. Amisulpryd tylko w niewielkim stopniu podlega przemianom metabolicznym; zidentyfikowano dwa nieaktywne metabolity, W przeciwieństwie do klasycznych, jak i nietypowych neuroleptyków, stanowiące w przybliżeniu 4% podanej dawki leku. Lek nie ulega kumulacji w organizmie, amisulpryd nie wykazuje powinowactwa do receptorów serotoninowych, a jego farmakokinetyka pozostaje niezmieniona po powtarzanym dawkowaniu. Okres cx-adrenergicznych, histaminergicznych Hl ani cholinergicznych. półtrwania eliminacji amisulprydu wynosi około 12 godzin po doustnym podaniu leku. Jak wykazano u zwierząt, amisulpryd w dużych dawkach silniej blokuje postsynaptyczne receptory D 2 w strukturach układu limbicznego niż w prążkowiu. W przeciwieństwie do klasycznych neuroleptyków amisulpryd nie powoduje katalepsji. W czasie dłuższego Amisulpryd jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej. 50% dawki podanej dożylnie jest wydalane z moczem, przy czym 90% z tej ilości wydalane jest w ciągu pierwszych 24 godzin. Klirens nerkowy wynosi 20 Ijgodz. lub 330 mljmin.

Posiłki bogate w węglowodany (zawierające 68% płynów) znacząco zmniejszają wartość AUCs, Tmax i C max amisulprydu, natomiast żadne zmiany nie zostały zaobserwowane po posiłkach bogatych w tłuszcze. Jednakże znaczenie tych obserwacji w rutynowym stosowaniu klinicznym nie jest znane., 6. SZCZEGOŁOWE DANE FARMACEUTYCZNE Niewydolność wątroby Ze względu na fakt, że lek podlega przemianom metabolicznym w niewielkim stopniu, nie jest konieczne zmniejszanie dawki leku u pacjentów z niewydolnością wątroby. Niewydolność nerek Okres półtrwania eliminacji nie zmienia się u pacjentów z niewydolnością nerek, natomiast klirens nerkowy zmniejsza się 2,5 do 3 razy. Wartość AUC dla amisulprydu w łagodnej niewydolności nerek zwiększa się dwukrotnie i prawie dziesięciokrotnie w umiarkowanej niewydolności nerek (patrz punkt 4.2.). Jednakże doświadczenie w tym zakresie jest ograniczone i brak jest danych dla dawek większych od 50 mg. Tabletki 200 mg: karboksymetyloskrobia sodowa, laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza, magnezu stearynian. Tabletki powlekane 400 mg: skrobi glikolan sodowy, laktoza jednowodna, mikrokrystaliczna celuloza, hypromeloza, magnezu stearynian. Skład otoczki: hypromeloza, mikrokrystaliczna celuloza, polioksylu-40 stearynian, tytanu dwutlenek (E171). Pacjenci w podeszłym wieku Nieliczne dane farmakokinetyczne u osób powyżej 65 lat wykazują, że po zażyciu pojedynczej dawki 50 mg występuje zwiększenie o 10-30% wartości C max ' T 1 /2 i AUC. Brak danych dla dawek powtarzanych. Toksyczne działanie amisulprydu wynika głównie z jego farmakologicznego działania. Badania toksyczności po powtórnym podaniu leku nie wykazały zaburzeń czynności organów. Substancja nie wywiera działania teratogennego ani genotoksycznego. W badaniach dotyczących powstawania nowotworów stwierdzono występowanie guzów hormonozależnych u gryzoni. Wyniki tych badań nie znajdują klinicznego odniesienia do ludzi. U zwierząt obserwowano zmniejszenie płodności związane z farmakologicznymi właściwościami produktu (działanie związane z wydzielaniem prolaktyny). Blistry PVCj Al pakowane w tekturowe pudełko. Tabletki 200 mg po 30 tabletek. Tabletki powlekane 400 mg po 30 tabletek. 6.6. Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Sanofi-Aventis France 1-13 boulevard Romain Rolland 75 014 Paryż Francja 8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Tabletki 200 mg: Pozwolenie nr 8409 Tabletki powlekane 400 mg: Pozwolenie nr 8410 9. DATY WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU ORAZ DATY PRZEDŁUZENIA POZWOLENIA Tabletki 200 mg: 10.11.2000, 26.09.2005, 12.10.2006 Tabletki powlekane 400 mg: 10.11.2000, 26.09.2005, 04.10.2006 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘSCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO,