KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III

Podobne dokumenty
Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klasy III gimnazjum

WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI KLASA III

Publiczne Gimnazjum im. Jana Deszcza w Miechowicach Wielkich. Opracowanie: mgr Michał Wolak

Szczegółowe wymagania edukacyjne z przedmiotu fizyka dla klasy III gimnazjum, rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA Z FIZYKI KLASA 3 GIMNAZJUM. 1. Drgania i fale R treści nadprogramowe

Wymagania edukacyjne na dana ocenę z fizyki dla klasy III do serii Spotkania z fizyką wydawnictwa Nowa Era

Przedmiotowy system oceniania z fizyki w klasie 3

niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje

WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE 3 GIMNAZJUM

Ocena. Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry

FIZYKA WYMAGANIA EDUKACYJNE klasa III gimnazjum

1. Drgania i fale R treści nadprogramowe Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry Uczeń: Uczeń:

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2016/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI III GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2012/ Magnetyzm R treści nadprogramowe

1. Drgania i fale Ocena dopuszczająca Ocena dostateczna Ocena dobra Ocena bardzo dobra Uczeń: Uczeń:

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w kasie trzeciej

Przedmiotowy system oceniania z Fizyki w klasie 3 gimnazjum Rok szkolny 2017/2018

WYMAGANIA Z FIZYKI. Klasa III DRGANIA I FALE

WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE Z FIZYKI W KLASIE III

Plan wynikowy (propozycja)

WYMAGANIA Z FIZYKI NA POSZCZEGÓLNE OCENY DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM

Wymagania edukacyjne z fizyki

Szczegółowe wymagania edukacyjne z fizyki klasa trzecia gimnazjum

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III a Gimnazjum Rok szkolny 2016/17

Rok szkolny 2017/2018; [MW] strona 1

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA III GIMNAZJUM

Rok szkolny 2018/2019; [MW] strona 1

FIZYKA Gimnazjum klasa III wymagania edukacyjne

Przedmiotowy system oceniania Fizyka klasa III Gimnazjum

2 Prąd elektryczny R treści nadprogramowe

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

WYMAGANIA EDUKACYJNE KLASA III

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie III

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Zakres wymagań ma charakter kaskadowy to znaczy że uczeń chcąc uzyskać ocenę wyższą musi spełnić wymagania na oceny niższe.

Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas trzecich

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W GIMNAZJUM NR 28 im. Armii Krajowej w Gdańsku

Ogólne wymagania na poszczególne stopnie:

Ocena. dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra

Przedmiotowe zasady ocenianie z fizyki i astronomii klasa 3 gimnazjum. Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie ( oceny ).

1,5 godziny tygodniowo

Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 3

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z fizyki dla klasy trzeciej gimnazjum

ZAGADNIENIA na egzamin klasyfikacyjny z fizyki klasa III (IIIA) rok szkolny 2013/2014 semestr II

Przedmiotowy system oceniania fizyka III gim

Przedmiotowy system oceniania w klasie 3

Wymagania programowe na poszczególne oceny z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Przedmiotowy System Oceniania fizyki w gimnazjum, SPOTKANIA Z FIZYKĄ

Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny klasa III gimnazjum

Przedmiotowy system oceniania

OGÓLNE I SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY VIII

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

wyniku i na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych

Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy III

Przedmiotowy system oceniania

R - treści nadprogramowe. Prąd elektryczny (13 godz. + 2 godziny (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Wymagania

Przedmiotowy system oceniania

opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia

Dostosowanie programu nauczania,,spotkania z fizyką w gimnazjum dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim

Przedmiotowy system oceniania

Rozkład materiału dla klasy 8 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) 2 I. Wymagania przekrojowe.

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Fizyka klasa 3

Wymagania edukacyjne z fizyki na podstawie programu nauczania fizyki w gimnazjum Spotkania z fizyką autorstwa Grażyny Francuz-Ornat i Teresy Kulawik

Szczegółowy rozkład materiału z fizyki dla klasy III gimnazjum zgodny z nową podstawą programową.

WYMAGANIA EDUKACYJNE NIEZBĘDNE DO UZYSKANIA POSZCZEGÓLNYCH ŚRÓDROCZNYCH OCEN KLASYFIKACYJNYCH Z FIZYKI W KLASIE 3A W ROKU SZKOLNYM 2014/2015:

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

Podstawa programowa III etap edukacyjny

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI DLA KLASY III GIMNAZJUM

1. Przedmiotowy system oceniania wraz z wymaganiami na poszczególne oceny: Przedmiot: fizyka. I. Postanowienia ogólne

PODSUMOWANIE SPRAWDZIANU

PG im. Tadeusza Kościuszki w Kościerzycach Przedmiot. fizyka Klasa pierwsza... druga... trzecia... Rok szkolny Imię i nazwisko nauczyciela przedmiotu

klasy: 3A, 3B nauczyciel: Tadeusz Suszyło

Plan wynikowy. Elektrostatyka (6-7 godz. + 2 godz. (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) R treści nadprogramowe

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI

Osiągnięcia ucznia R treści nadprogramowe

Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:

SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA KLASA III

KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI DLA UCZNIÓW VIII KLASY SZKOŁY PODSTAWOWEJ OPRACOWAŁA: GRAŻYNA BUDNIK TERMODYNAMIKA

Przedmiotowy system oceniania z fizyki

Fizyka. Klasa 3. Semestr 1. Dział : Optyka. Wymagania na ocenę dopuszczającą. Uczeń:

Wymagania edukacyjne niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z fizyki dla klasy 3 gimnazjum

Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) z fizyki dla klasy 8 -semestr II

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KL.II I-półrocze

Przedmiotowy system oceniania do części 2 podręcznika Klasy 3 w roku szkolnym sem I

wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie formułuje wnioski z doświadczenia sposobu elektryzowania ciał objaśnia pojęcie jon

ROK SZKOLNY 2017/2018 WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE OCENY:

Oblicza natężenie prądu ze wzoru I=q/t. Oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru R=U/I Oblicza opór korzystając z wykresu I(U)

Wymagania Edukacyjne z Fizyki w Roku Szkolnym 2018/2019 Klasy 7 Szkoły Podstawowej

Przedmiotowy system oceniania

Plan wynikowy (propozycja)

DRGANIA I FALE (9 godz.)

PLAN WYNIKOWY Z FIZYKI DLA KLASY TRZECIEJ GIMNAZJUM W ROKU SZKOLNYM 2017/2018 Dział : Zjawiska magnetyczne 6 godzin

Plan wynikowy zajęcia edukacyjne z fizyki III etap edukacyjny klasa III

Podstawa programowa z fizyki (III etap edukacyjny) Cele kształcenia wymagania ogólne. Treści nauczania wymagania szczegółowe

FIZYKA KLASA III GIMNAZJUM

Wymagania programowe R - roz sze rza jąc e Kategorie celów poznawczych A. Zapamiętanie B. Rozumienie C. Stosowanie wiadomości w sytuacjach typowych

Program merytoryczny Konkursu Fizycznego dla uczniów gimnazjów rok szkolny 2011/2012

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Przedmiotowy System Oceniania Klasa 8

Transkrypt:

KRYTERIA WYMAGAŃ NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI W KLASIE III 1. Magnetyzm Ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra podaje nazwy biegunów magnetycznych demonstruje oddziaływanie biegunów planuje doświadczenie związane z badaniem wyjaśnia, na czym polega magnesowanie magnesu trwałego i Ziemi magnetycznych oddziaływania między biegunami ferromagnetyka, posługując się pojęciem opisuje charakter oddziaływania między opisuje zasadę działania kompasu magnetycznymi magnesów sztabkowych domen magnetycznych biegunami magnetycznymi magnesów opisuje oddziaływanie magnesów na żelazo, R posługuje się pojęciem pola R bada doświadczalnie kształt linii pola opisuje zachowanie igły magnetycznej podaje przykłady wykorzystania tego magnetycznego R przedstawia kształt linii pola magnetycznego magnesów sztabkowego w obecności magnesu oddziaływania magnetycznego magnesów sztabkowego i podkowiastego i podkowiastego opisuje działanie przewodnika z prądem na wyjaśnia, czym charakteryzują się substancje planuje doświadczenie związane z badaniem R formułuje definicję 1 A igłę magnetyczną ferromagnetyczne, wskazuje przykłady działania prądu płynącego w przewodzie na R demonstruje i określa kształt i zwrot linii buduje prosty elektromagnes ferromagnetyków igłę magnetyczną pola magnetycznego za pomocą reguły wskazuje w otaczającej rzeczywistości demonstruje działanie prądu płynącego określa biegunowość magnetyczną prawej dłoni przykłady wykorzystania elektromagnesu w przewodzie na igłę magnetyczną (zmiany posługuje się pojęciem siły kierunku wychylenia przy zmianie kierunku przewodnika kołowego, przez który płynie prąd elektryczny R posługuje się wzorem na wartość siły elektrodynamicznej elektrodynamicznej przepływu prądu, zależność wychylenia igły R opisuje pole magnetyczne wokół bada doświadczalnie zachowanie się przedstawia przykłady zastosowania silnika od pierwotnego jej ułożenia względem i wewnątrz zwojnicy, przez którą płynie prąd zwojnicy, przez którą płynie prąd elektryczny, elektrycznego prądu stałego przewodu), opisuje przebieg i wynik elektryczny w polu magnetycznym, wyjaśnia rolę użytych planuje doświadczenie związane R planuje doświadczenie związane z przyrządów i wykonuje schematyczny z demonstracją działania elektromagnesu badaniem zjawiska indukcji elektromagnetycznej rysunek obrazujący układ doświadczalny posługuje się informacjami pochodzącymi R opisuje działanie prądnicy prądu opisuje (jakościowo) wzajemne z analizy przemiennego i wskazuje przykłady jej oddziaływanie przewodników, przez które popularnonaukowych), wyszukuje, wykorzystania, charakteryzuje prąd płynie prąd elektryczny selekcjonuje i krytycznie analizuje informacje przemienny R zauważa, że wokół przewodnika, przez na temat wykorzystania elektromagnesu R opisuje budowę i działanie transformatora, który płynie prąd elektryczny, istnieje pole demonstruje wzajemne oddziaływanie podaje przykłady zastosowania magnetyczne magnesów z elektromagnesami transformatora opisuje działanie elektromagnesu i rolę wyznacza kierunek i zwrot siły elektro- R demonstruje działanie transformatora, bada rdzenia w elektromagnesie dynamicznej za pomocą reguły lewej dłoni doświadczalnie, od czego zależy iloraz demonstruje działanie elektromagnesu i rolę demonstruje działanie silnika elektrycznego napięcia na uzwojeniu wtórnym i napięcia rdzenia w elektromagnesie, opisuje przebieg prądu stałego na uzwojeniu pierwotnym; bada i wynik, wyjaśnia rolę użytych R opisuje zjawisko indukcji doświadczalnie związek pomiędzy tym przyrządów i wykonuje schematyczny elektromagnetycznej ilorazem a ilorazem natężenia prądu rysunek obrazujący układ doświadczalny, R określa kierunek prądu indukcyjnego w uzwojeniu pierwotnym i natężenia prądu wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla R wyjaśnia, na czym polega wytwarzanie w uzwojeniu wtórnym

wyniku i przesyłanie energii elektrycznej R posługuje się informacjami pochodzącymi opisuje przebieg związanego R wykorzystuje zależność między ilorazem z analizy z wzajemnym oddziaływaniem magnesów napięcia na uzwojeniu wtórnym i napięcia popularnonaukowych) dotyczących odkrycia z elektromagnesami, wyjaśnia rolę użytych na uzwojeniu pierwotnym a ilorazem zjawiska indukcji elektromagnetycznej, przyrządów, wykonuje schematyczny natężenia prądu w uzwojeniu pierwotnym wyszukuje, selekcjonuje i krytycznie analizuje rysunek obrazujący układ doświadczalny i natężenia prądu w uzwojeniu wtórnym informacje na temat wytwarzania i formułuje wnioski (od czego zależy wartość do rozwiązywania prostych zadań i przesyłania energii elektrycznej siły elektrodynamicznej) opisuje wzajemne oddziaływanie magnesów z elektromagnesami wyjaśnia działanie silnika elektrycznego prądu stałego R demonstruje wzbudzanie prądu indukcyjnego R posługuje się pojęciem prądu indukcyjnego obliczeniowych

2. Drgania i fale Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu drgającego wyodrębnia ruch drgający z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny stosuje do obliczeń związek okresu z częstotliwością drgań, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-), przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) wyodrębnia ruch falowy (fale mechaniczne) z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku demonstruje wytwarzanie fal na sznurze i na powierzchni wody wyodrębnia fale dźwiękowe z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku odczytuje dane z tabeli (diagramu) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie wykresu x(t) dla drgającego ciała i wykresów różnych fal dźwiękowych, wskazuje wielkość maksymalną i minimalną nazywa rodzaje fal wyznacza okres i częstotliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częstotliwość drgań wahadła matematycznego, mierzy: czas i długość, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej zapisuje dane w formie tabeli posługuje się pojęciami: amplituda drgań, okres, częstotliwość do opisu drgań, wskazuje położenie równowagi drgającego ciała wskazuje położenie równowagi oraz odczytuje amplitudę i okres z wykresu x(t) dla drgającego ciała opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal na napiętej linie planuje doświadczenie związane z badaniem ruchu falowego posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwość, prędkość i długość fali do opisu fal harmonicznych (mechanicznych) stosuje do obliczeń związki między okresem, częstotliwością, prędkością i długością fali, rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku, a na tej podstawie ocenia wartości obliczanych wielkości fizycznych, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych, głośnikach itp. posługuje się pojęciami: amplituda, okres i częstotliwość, prędkość i długość fali do opisu fal dźwiękowych wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości niż częstotliwość danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego posługuje się pojęciami: wysokość i głośność dźwięku, podaje wielkości fizyczne, od których zależą wysokość i głośność dźwięku wykazuje na przykładach, że w życiu człowieka dźwięki spełniają różne role i mają różnoraki charakter rozróżnia dźwięki, infradźwięki i ultradźwięki, planuje doświadczenie związane z badaniem ruchu drgającego, w szczególności z wyznaczaniem okresu i częstotliwości drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okresu i częstotliwości drgań wahadła matematycznego opisuje ruch ciężarka na sprężynie i ruch wahadła matematycznego analizuje przemiany energii w ruchu ciężarka na sprężynie i w ruchu wahadła matematycznego R odróżnia fale podłużne od fal poprzecznych, wskazując przykłady R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu mechanicznego wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące fal mechanicznych, np. skutków działania fal na morzu lub oceanie lub R skutków rezonansu mechanicznego opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal dźwiękowych w powietrzu planuje doświadczenie związane z badaniem cech fal dźwiękowych, w szczególności z badaniem zależności wysokości i głośności dźwięku od częstotliwości i amplitudy drgań źródła tego dźwięku przedstawia skutki oddziaływania hałasu i drgań na organizm człowieka oraz sposoby ich łagodzenia R rozróżnia zjawiska echa i pogłosu opisuje zjawisko powstawania fal popularnonaukowych), m.in. dotyczących dźwięków, infradźwięków i ultradźwięków oraz wykorzystywania fal w różnych dziedzinach życia, a także zagrożeń dla człowieka stwarzanych przez niektóre fale elektromagnetyczne posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy popularnonaukowych i internetu) dotyczącymi pracy zegarów wahadłowych, w szczególności wykorzystania w nich zależności częstotliwości drgań od długości wahadła i zjawiska izochronizmu R opisuje mechanizm rozchodzenia się fal podłużnych i poprzecznych R demonstruje i opisuje zjawiska: odbicia, załamania, dyfrakcji i interferencji fal, podaje przykłady występowania tych zjawisk w przyrodzie R posługuje się pojęciem barwy dźwięku R demonstruje i opisuje zjawisko rezonansu akustycznego, podaje przykłady skutków tego zjawiska R demonstruje drgania elektryczne R wyjaśnia wpływ fal o bardzo dużej częstotliwości (np. promieniowania nadfioletowego i rentgenowskiego) na organizm człowieka R rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem zależności i wzorów dotyczących drgań i fal

posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki, wskazuje zagrożenia ze strony infradźwięków oraz przykłady wykorzystania ultradźwięków porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i podaje i opisuje przykłady zastosowania fal (np. w telekomunikacji) 3. Optyka Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry wymienia i klasyfikuje źródła światła, podaje przykłady porównuje (wymienia cechy wspólne i różnice) mechanizmy rozchodzenia się fal mechanicznych i planuje doświadczenie związane z badaniem rozchodzenia się światła R opisuje zjawiska dyfrakcji i interferencji światła, wskazuje w odczytuje dane z tabeli (prędkość światła w danym ośrodku) podaje przybliżoną wartość prędkości światła w wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się otaczającej rzeczywistości przykłady występowania tych zjawisk wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady prostoliniowego rozchodzenia się światła próżni, wskazuje prędkość światła jako maksymalną prędkość przepływu informacji bada doświadczalnie rozchodzenie się światła opisuje właściwości światła, posługuje się światła w ośrodku jednorodnym opisuje zjawisko zaćmienia Słońca i Księżyca bada zjawiska dyfrakcji i interferencji światła, wyodrębnia je z kontekstu, wskazuje czynniki R opisuje zjawisko fotoelektryczne, podaje przykłady jego zastosowania wyjaśnia, dlaczego mówimy, że światło ma dwoistą naturę demonstruje doświadczalnie zjawisko rozproszenia światła pojęciami: promień optyczny, ośrodek optyczny, ośrodek optycznie jednorodny istotne i nieistotne dla wyniku wyszukuje i selekcjonuje informacje dotyczące R rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego, wyjaśnia rolę użytych przyrządów i wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny występowania zjawisk dyfrakcji i interferencji światła w przyrodzie i życiu codziennym, a także ewolucji poglądów na temat natury światła wymienia i rozróżnia rodzaje zwierciadeł, wskazuje w otoczeniu przykłady różnych rodzajów zwierciadeł bada doświadczalnie skupianie równoległej wiązki światła za pomocą zwierciadła kulistego wklęsłego demonstruje zjawisko załamania światła (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta podania jakościowo) opisuje (jakościowo) bieg promieni przy przejściu światła z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie, posługując się pojęciem kąta załamania wymienia i rozróżnia rodzaje soczewek stosuje do obliczeń związek między długością i częstotliwością fali: rozróżnia wielkości dane i szukane, szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych, przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina), zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) demonstruje zjawiska cienia i półcienia, wyodrębnia zjawiska z kontekstu formułuje prawo odbicia, posługując się pojęciami: kąt padania, kąt odbicia opisuje zjawiska: odbicia i rozproszenia światła, podaje przykłady ich występowania i wykorzystania wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawo odbicia rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe określa cechy obrazów wytworzone przez zwierciadła wklęsłe, posługuje się pojęciem powiększenia obrazu, rozróżnia obrazy rzeczywiste i pozorne oraz odwrócone i proste rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na powiększenie obrazu, zapisuje wielkości dane i szukane opisuje skupianie promieni w zwierciadle kulistym wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej oraz wzorem opisującym zależność między ogniskową a promieniem krzywizny zwierciadła kulistego R demonstruje rozproszenie równoległej wiązki światła na zwierciadle kulistym wypukłym, posługuje się pojęciem ogniska pozornego popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi zjawisk odbicia i rozproszenia światła, m.in. wskazuje przykłady wykorzystania zwierciadeł w różnych dziedzinach życia R formułuje prawo załamania światła opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia, podaje przykłady jego zastosowania R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem prawa załamania światła planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem biegu promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i wyznaczaniem jej ogniskowej planuje doświadczenie związane z wytwarzaniem posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy popularnonaukowych, z internetu) dotyczącymi źródeł i właściwości światła, zasad ochrony narządu wzroku, wykorzystania światłowodów, laserów i pryzmatów, powstawania tęczy R rozwiązuje zadania, korzystając z wzorów na powiększenie i zdolność skupiającą oraz rysując konstrukcyjnie obraz wytworzony przez soczewkę R wymienia i opisuje różne przyrządy optyczne (mikroskop, lupa, luneta itd.) R rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na zdolność skupiającą układu soczewek, np. szkieł okularowych i oka

wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady załamania światła, wyodrębnia zjawisko załamania światła z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku planuje doświadczenie związane z badaniem przejścia światła z ośrodka rzadszego do ośrodka gęstszego optycznie i odwrotnie demonstruje i opisuje zjawisko rozszczepienia światła za pomocą pryzmatu opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując się pojęciami ogniska, ogniskowej i zdolności skupiającej soczewki wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie, dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiotu opisuje powstawanie obrazów w oku ludzkim, wyjaśnia pojęcia krótkowzroczności i dalekowzroczności oraz opisuje rolę soczewek w ich korygowaniu odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli, posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) za pomocą soczewki skupiającej ostrego obrazu przedmiotu na ekranie rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone popularnonaukowych, z internetu), m.in. dotyczącymi narządu wzroku i korygowania zaburzeń widzenia R opisuje przykłady zjawisk optycznych w przyrodzie R popularnonaukowych, z internetu), m.in. opisuje przykłady wykorzystania przyrządów optycznych w różnych dziedzinach życia Opracowała: Karina Kostka