Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Wa 412/10

1 z 6 2011-12-02 08:55 Orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, rok 2010, Warszawa Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. III SA/Wa 412/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Maciej Kurasz (spr.), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi F. GmbH & Co. KG z siedzibą F. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług za 2006 r. 1) uchyla zaskarŝone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...], 2) stwierdza, Ŝe uchylone postanowienia nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz F. GmbH & Co. KG z siedzibą F. kwotę 340 zł (trzysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. Uzasadnienie 1. Na podstawie przedłoŝonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w W. akt sprawy Sąd przyjął, iŝ w dniu 3 lipca 2007 r. do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. wpłynął wniosek F. GmbH & Co. KG (dalej: "Spółka", "Strona", "SkarŜąca") o zwrot podatku od towarów i usług za okres od styczeń do grudnia 2006 r. w kwocie 202.274,02 zł. Organ podatkowy pierwszej instancji, pismem z dnia 2 stycznia 2008 r. wezwał Spółkę do złoŝenia oryginału zaświadczenia wskazującego, Ŝe podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju prowadzonej działalności, o którym mowa w 5 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz. U. Nr 89, poz. 851 - dalej: "rozporządzenie z dnia 23 kwietnia 2004 r."). Dodatkowo organ podatkowy pierwszej instancji poinformował, Ŝe zgodnie z art. 27 Konstytucji RP językiem urzędowym jest język polski, zatem wszelka korespondencja kierowana do organów podatkowych winna być sporządzona w języku polskim. Przedmiotowe wezwanie Strona otrzymała w dniu 21 stycznia 2008 r. Termin do uzupełnienia braków formalnych wniosku upłynął z dniem 28 stycznia 2008 r. 2. Z uwagi na nieuzupełnienie wskazanych w wezwaniu z dnia 2 stycznia 2008 r. braków formalnych w wyznaczonym terminie Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego W. postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r. pozostawił bez rozpatrzenia wniosek firmy Spółki o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2006 r. w kwocie 202.274,02 zł. 3. W dniu 2 września 2009 r. Strona złoŝyła zaŝalenie na ww. postanowienie. Spółka wniosła w nim o uchylenie skarŝonego postanowienia oraz rozpatrzenie wniosku o zwrot podatku od towarów i usług za okres od styczeń do grudnia 2006 r. ZaskarŜonemu postanowieniu zarzuca naruszenie art. 122, art. 187 1, art. 191 i wskutek tego błędne zastosowanie art. 169 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm. - dalej: "ustawa Ord. pod."). W uzasadnieniu Strona podniosła, Ŝe zaświadczenie wskazujące, iŝ Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby Spółka posiadała juŝ od dnia 1 lutego 2007 r. Oryginał tego zaświadczenia wraz z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski Spółka wysłała organowi podatkowego niezwłocznie po otrzymaniu wezwania. Zdaniem Strony przedmiotowe dokumenty zostały przesłane do organu podatkowego w dniu 22 stycznia 2008 r. Spółka podaje, Ŝe przed wysłaniem oryginału zaświadczenia zrobiła kserokopię. Kopia ta jest toŝsama z oryginałem, co zostało potwierdzone przez pracownika urzędu skarbowego w F. w dniu 28 sierpnia 2009 r. Uwierzytelnione tłumaczenie tego dokumentu Spółka załączyła do przedmiotowego zaŝalenia. Strona podnosi, Ŝe w celu zapewnienia, iŝ Spółka jest nadal podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech do zaŝalenia dołączyła aktualne zaświadczenie z dnia 28 stycznia 2009 r. wraz z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. 4. Dyrektor Izby Skarbowej w W. po rozpatrzeniu zarzutów zawartych w zaŝaleniu postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r. utrzymał w mocy zaskarŝone postanowienie. Wskazał, Ŝe przedmiotem sporu w sprawie jest kwestia pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku Spółki o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2006 r. w kwocie 202.274,02 zł z uwagi na nie uzupełnienie w terminie określonym w wezwaniu z dnia 2 stycznia 2008 r. braków formalnych

2 z 6 2011-12-02 08:55 wniosku o zwrot podatku od towarów i usług. Dyrektor Izby Skarbowej zauwaŝył, iŝ zgodnie z 5 ust. 4 rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. w do wniosku o zwrot podatku dołącza się: oryginały faktur oraz dokumentów celnych, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku; oryginał zaświadczenia, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia, wskazującego, Ŝe podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności; dokument potwierdzający identyfikację na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niŝ terytorium kraju, jeŝeli zwrot podatku dotyczy przypadku, o którym mowa w 2 ust. 3, i podmiot zagraniczny jest zidentyfikowany dla świadczenia usług elektronicznych poza terytorium kraju. Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, Ŝe przepis ten zawiera pełny katalog dokumentów, których dołączenie do wniosku o zwrot podatku jest niezbędne dla skuteczności tego wniosku. Zatem Spółka obowiązana była wraz z wnioskiem o zwrot podatku od towarów i usług złoŝyć m. in. oryginał zaświadczenia, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r., wskazującego, Ŝe podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności. Zaświadczenie takie wydaje organ podatkowy w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności podmiotu uprawnionego, o czym stanowi 5 ust. 6 rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. ZłoŜenie oryginału zaświadczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. jest wymogiem formalnym wniosku o zwrot podatku VAT. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej z akt sprawy wynika, Ŝe do wniosku o zwrot podatku od towarów i usług Strona dołączyła jedynie oryginały faktur VAT, nie załączyła zaświadczenia o rejestracji jako podatnika podatku od towarów i usług w kraju siedziby. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej wbrew twierdzeniom Strony organ podatkowy pierwszej instancji zasadnie zastosował przepisy art. 169 1 ustawa Ord. pod. Wyjaśnił Ŝe zgodnie z art. 169 1 ustawy Ord. pod., jeŝeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, Ŝe niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia. Wskazał, Ŝe w orzecznictwie sądowym wyraŝono pogląd, iŝ brak któregokolwiek z dokumentów wymienionych w 5 ust. 4 rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2004 r. jest brakiem formalnym wniosku, rodzącym po stronie organu podatkowego obowiązek wezwania wnioskodawcy do jego usunięcia, w trybie art. 169 1 ustawy Ord. pod. Nieuzupełnienie tego braku w wyznaczonym terminie powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia. Dyrektor Izby Skarbowej na poparcia swego stanowiska powołał się na wyroki WSA w Warszawie: z 13 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1909/07, z 20 grudnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1780/07, z 8 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 294/07, z 25 maja 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3331/06, oraz wyrok NSA z 23 listopada 2006 r., sygn. akt I FSK150/06. W jego ocenie, wobec nieprzedłoŝenia wymaganych dokumentów w wyznaczonym przez Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. terminie, zasadnym było pozostawienie bez rozpatrzenia wniosku Strony o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, Ŝe nie znajduje oparcia w zebranym materiale dowodowym twierdzenie, iŝ Spółka juŝ w dniu 22 stycznia 2008 r. przesłała zaświadczenie stwierdzające, iŝ jest ona podatnikiem podatku od towarów i usług wraz z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem. W aktach sprawy brak jest przedmiotowego zaświadczenia. Dodał, iŝ Spółka nie przedstawiła jakichkolwiek dowodów przemawiających za tym twierdzeniem. Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, Ŝe z pisma z dnia 21 września 2009r., Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. przekazującego zaŝalenie Strony na postanowienie z dnia [...] sierpnia 2009 r. wynika, Ŝe w dniu 23 czerwca 2008 r., tj. 153 dni po upływie terminu wskazanego w wezwaniu z dnia 2 stycznia 2008 r. wpłynęło zaświadczenie wystawione w dniu 11 czerwca 2008 r. wraz z jego tłumaczeniem przysięgłym. Wskazał, Ŝe termin do uzupełnienia wniosku upłynął z dniem 28 stycznia 2008 r. W świetle powyŝszego, jako Ŝe organ podatkowy pierwszej instancji w piśmie z dnia 2 stycznia 2008 r. poinformował Stronę o skutkach niezachowania się do wymogów wynikających z art. 169 1 ustawy Ord. pod., a Strona dokonała uzupełnienia wniosku o zwrot podatku od towarów i usług za okres styczeń - grudzień 2006 r. z naruszeniem terminu wskazanego w piśmie z dnia 2 stycznia 2008 r., zasadnym było pozostawienie wniosku Strony o zwrot podatku od towarów i usług bez rozpatrzenia. Mając na uwadze powyŝsze Dyrektora Izby Skarbowej za nieuprawniony uznał zarzuty naruszenia przepisów art. 122, art. 187 1 i art. 191 i wskutek tego błędne zastosowanie art. 169 1 ustawy Ord. pod. 5. W złoŝonej skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Strona wniosła o uchylenie w całości postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] grudnia 2009 r. oraz poprzedzającego go postanowienia Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W.. ZaskarŜonemu postanowieniu zarzuca naruszenie zasad postępowania, w tym w szczególności art. 122, art. 187 1, art. 191 i wskutek tego błędne zastosowanie art. 169 1 ustawy Ord. pod. W uzasadnieniu skargi Spółka wskazuje, Ŝe nie zgadza się ze stanowiskiem organów podatkowych obu instancji dotyczącym nie uzupełnienia przez nią

3 z 6 2011-12-02 08:55 braków formalnych wniosku o zwrot podatku VAT, poniewaŝ postanowienia tych organów wydane zostały bez przeprowadzenia wystarczająco wnikliwego i kompleksowego postępowania wyjaśniającego. Strona zwraca uwagę na fakt, Ŝe stosowne zaświadczenie wskazujące, Ŝe Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby, Spółka posiadała juŝ od 1 lutego 2007 r. Strona nie była więc w Ŝaden sposób ograniczona jeśli chodzi o kwestię dostarczenia przedmiotowego zaświadczenia organowi podatkowemu. Zdaniem SkarŜącej oryginał przedmiotowego zaświadczenia, wskazującego, Ŝe Spółka jest podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej, zarejestrowanym pod numerem podatkowym 063/162/01979, wraz z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski, Spółka wysłała organowi podatkowemu niezwłocznie po otrzymaniu wezwania do jego dostarczenia, tj. w dniu 22 stycznia 2008 r. W ocenie SkarŜącej fakt ten potwierdzają pracownicy Spółki M. F. i N. K. w wydanych przez nich w dniu 28 grudnia 2009r. oświadczeniach (załącznik nr 8 i 9 do skargi). Wg tych oświadczeń M. F., będący osobą odpowiedzialną za księgowość Spółki, przygotował do wysłania przedmiotowe zaświadczenie, a N. K., będąca osobą odpowiedzialną za prowadzenie korespondencji Spółki, nadała sporządzoną przez M. F. przesyłkę z przedmiotowym zaświadczeniem w urzędzie pocztowym w F.. Przed wysłaniem oryginału zaświadczenia Spółka zrobiła jego kopię i umieściła ją w swoich aktach. Strona podnosi, Ŝe kolejnym dowodem w sprawie jest fakt, iŝ w celu zapewnienia, Ŝe Spółka nadal jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech, do zaŝalenia z dnia 31 sierpnia 2009 r. dołączone zostało równieŝ aktualne zaświadczenie o jej zarejestrowaniu jako podatnika podatku od wartości dodanej w Niemczech z dnia 28 stycznia 2009 r. wraz z jego uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski (załącznik nr 12 do skargi). Zdaniem SkarŜącej nie bez znaczenia jest równieŝ, Ŝe w dniu 14 stycznia 2009 r. pełnomocnik Spółki wysłał organowi pierwszej instancji w związku ze złoŝonym wnioskiem o zwrot podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2007 r. tłumaczenie przysięgłe zaświadczenia o zarejestrowaniu jako podatnik dla celów niemieckiego podatku od wartości dodanej, wystawionego dla Spółki przez F. dnia 11 czerwca 2008 r. Spółka podaje, Ŝe na bazie przytoczonych dokumentów moŝna więc bezspornie stwierdzić, iŝ dostarczyła ona organom podatkowym obu instancji zaświadczenia o byciu podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej z kolejnych 3 lat (2007, 2008 i 2009), co oznacza, Ŝe status podatkowy Spółki pozostawał od dnia 1 lutego 2007 r. niezmieniony. Na potwierdzenie swojego stanowiska Strona przytacza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie C-73/06. 6. W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w W., podtrzymując zaprezentowane wcześniej stanowisko, wniósł o oddalenie skargi. 7. Strona w piśmie z dnia 16 czerwca 2010 r., odnosząc się do stanowiska wyraŝonego w odpowiedzi na skargę, podtrzymała stanowisko wyraŝone w zaŝaleniu oraz skardze. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwaŝył, co następuje. skarga zasługuje na uwzględnienie. 8. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, z późn. zm.) kontrola sądowa zaskarŝonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm. - dalej: "p.p.s.a.") sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, Ŝe doszło w nim do naruszenia bądź prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo teŝ przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 1 pkt 1 lit. a - c p.p.s.a.), a takŝe, gdy decyzja lub postanowienie organu dotknięte są wadą niewaŝności (art. 145 1 pkt 2 p.p.s.a.). Skarga jest zasadna. ZaskarŜone postanowienie narusza przepisy postępowania w stopniu uzasadniającym jego uchylenie. Przedmiotem zaskarŝenia w rozpoznawanej sprawie jest rozstrzygnięcie o charakterze formalnym, tj. postanowienie organu odwoławczego utrzymujące w mocy postanowienie organu podatkowego pierwszej instancji o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku Spółki o zwrot podatku od towarów i usług. Postanowienia te zostały wydane w oparciu o art. 169 1 i 4 ustawy Ord. pod. W myśl powyŝszych przepisów, jeŝeli podanie nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnoszącego podanie do usunięcia braków w terminie 7 dni, z pouczeniem, Ŝe niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia ( 1). Organ podatkowy wydaje postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia, na które przysługuje zaŝalenie ( 4). Wprawdzie przepisy samej ustawy Ord. pod. - art. 168 2, w zakresie formy i treści podania, przyjmują zasadę ograniczonego formalizmu,

4 z 6 2011-12-02 08:55 niemniej dalsze wymogi w tej mierze mogą być ustanowione w przepisach szczególnych - art. 168 2 in fine. Jednym z takich przepisów szczególnych jest właśnie 5 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r., który stanowi, iŝ do wniosku o zwrot podatku dołącza się oryginał zaświadczenia, według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r., wskazującego, Ŝe podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności. Natomiast w myśl 5 ust. 6 cyt. rozporządzenia, zaświadczenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, wydaje organ podatkowy w kraju siedziby lub miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności podmiotu uprawnionego. 9. W rozpoznawanej sprawie w dniu 3 lipca 2007 r. do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W. wpłynął wniosek Strony o zwrot podatku od towarów i usług za okres od styczeń do grudnia 2006 r. Spółka do wniosku nie załączyła oryginału zaświadczenia wskazującego, Ŝe jest ona zarejestrowany w Niemczech podatnikiem podatku od wartości dodanej. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, Ŝe zaświadczenie to nie odpowiadało wymogom 5 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r., w związku z czym wezwał Spółkę do uzupełnienia złoŝonego przez nią wniosku. Przedmiotowe wezwanie Strona otrzymała w dniu 21 stycznia 2008 r. Termin do uzupełnienia braków formalnych wniosku upłynął z dniem 28 stycznia 2008 r. 10. W ocenie Sądu istotne w sprawie jest jednak to, czy zasadne było wystosowanie do SkarŜącej wezwania - w trybie art. 169 1 ustawy Ord. pod. - do uzupełnienia wniosku o zwrot podatku VAT za okres od stycznia do grudnia 2006 r. o oryginał zaświadczenia, w sytuacji, gdy organ podatkowy był juŝ w posiadaniu oryginału zaświadczenia wystawionego przez niemiecki organ podatkowy w dniu 1 lutego 2007 r., potwierdzającego status SkarŜącej jako podatnika VAT w kraju jej siedziby, dołączonego do wniosku dotyczącego okresu styczeń-grudzień 2005 r. SkarŜąca ma siedzibę poza terytorium Polski (Niemcy) i jest podmiotem zarejestrowanym w kraju siedziby jako podatnik VAT. Na tej podstawie wystąpiła ona o zwrot podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu towarów i usług na terytorium Polski. Warunkiem dokonania tego zwrotu, zgodnie z 5 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r., jest złoŝenie stosownego wniosku do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego W., nie później niŝ do dnia 30 czerwca roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy. Do wniosku - który inicjuje postępowanie w sprawie zwrotu podatku - podmiot uprawniony zobowiązany jest dołączyć oryginały faktur oraz dokumentów celnych, z których wynikają wnioskowane kwoty zwrotu podatku, a takŝe oryginał zaświadczenia, pochodzącego od zagranicznego, właściwego urzędu podatkowego, wskazującego, Ŝe podmiot uprawniony jest podatnikiem podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze zarejestrowanym w kraju siedziby. 11. W orzecznictwie sądowym wyraŝono pogląd - który Sąd w składzie orzekającym podziela - iŝ brak któregokolwiek z tych dokumentów jest brakiem formalnym wniosku, rodzącym po stronie organu podatkowego obowiązek wezwania wnioskodawcy do jego usunięcia w trybie art. 169 1 ustawy Ord. pod. Nieuzupełnienie tego braku w terminie powoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia (por. wyroki WSA w Warszawie: z 13 lutego 2008 r., III SA/Wa 1909/07, niepubl.; z 20 grudnia 2007 r., III SA/Wa 1780/07, niepubl.; z 8 listopada 2007 r., III SA/Wa 294/07, niepubl.; z 25 maja 2007 r., III SA/Wa 3331/06, niepubl. oraz wyrok NSA z 23 listopada 2006 r., I FSK 150/06, niepubl.). Z akt sprawy wynika, Ŝe do złoŝonego w dniu 3 lipca 2007 r. (data wpływu do organu) wniosku o zwrot podatku za okres od stycznia do grudnia 2006 r. SkarŜąca nie załączyła zaświadczenia o jej rejestracji jako podatnika podatku od towarów i usług w kraju siedziby. W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego powyŝsza okoliczność jest bezsporna. Z akt sprawy wynika jednakŝe, Ŝe w chwili podejmowania działania wzywającego do uzupełnienia wniosku o stosowne zaświadczenie organ podatkowy pierwszej instancji był w posiadaniu takiego zaświadczenia wystawionego dla spółki "R. F. GmbH z siedzibą w F. (oryginału wraz z tłumaczeniem przysięgłym) opatrzonego datą 1 lutego 2007 r. wystawionego przez właściwy niemiecki urząd podatkowy, sporządzonego w języku niemieckim wraz z jego tłumaczeniem przysięgłym na język polski. Zaświadczenie to zostało przesłane polskiemu organowi podatkowemu w dniu 8 lutego 2007r. (data wpływu do organu) w odpowiedzi na wezwanie wezwania do jego usunięcia w trybie art. 169 1 ustawy Ord. pod. braku formalnego wniosku o zwrot podatku za okres od stycznia do grudnia 2005 r. Kopię tego zaświadczenia Strona dołączyła do skargi. Natomiast kopię decyzji o zwrocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2005 r. Strona dołączyła do pisma z dnia 16 czerwca 2010 r. Na podkreślenie zasługuje takŝe to, iŝ z treści zaświadczenia o zarejestrowaniu jako podatnika podatku VAT przedstawionego na uprzednie Ŝądanie Naczelnika Urzędu Skarbowego wynikało, iŝ zaświadczenie to było waŝne rok od chwili jego wydania tj. do dnia 1 lutego 2008 r. (podkr. Sądu) 12. Zgodnie z 5 ust. 7 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r. jeŝeli podmiot uprawniony składa wniosek częściej niŝ jeden

5 z 6 2011-12-02 08:55 raz w roku podatkowym, zaświadczenia, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 (tj. zaświadczenia o statusie podatnika), nie dołącza się do kaŝdego wniosku, pod warunkiem Ŝe nie upłynął rok od dnia jego wystawienia oraz nie nastąpiły Ŝadne zmiany w zakresie objętym zaświadczeniem. RozwaŜenia zatem wymaga kwestia, czy w świetle tego przepisu zastosowanie art. 169 1 ustawy Ord. pod. było uzasadnione w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy. UŜyty w 5 ust. 7 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004r. zwrot "częściej niŝ jeden raz w roku podatkowym" zdaje się sugerować, iŝ zakresem tego przepisu objęto wnioski o zwrot podatku składane wielokrotnie w danym roku podatkowym i dotyczące tegoŝ roku podatkowego. Pojawia się tu jednak kwestia prawidłowości implementacji art. 3 VIII Dyrektywy w zakresie w jakim przepis ten zwalnia podatnika od obowiązku przedłoŝenia nowego zaświadczenia w okresie jednego roku od daty wydania pierwszego. Stosownie do postanowień art. 3 lit. b) VIII Dyrektywy aby zakwalifikować się do zwrotu podatku kaŝdy podatnik, określony w art. 2, który nie dostarcza towarów lub usług uwaŝanych za dostarczane na terytorium danego kraju, obok wniosku, o którym mowa w lit. a), przedstawia dowód, w formie zaświadczenia wystawionego przez władze publiczne państwa, w którym ma siedzibę, Ŝe jest płatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie. JednakŜe w przypadku gdy właściwy organ wymieniony w art. 9 ust. 1 ma juŝ taki dowód w swoim posiadaniu podatnik nie jest zobowiązany do przedstawiania nowego dowodu przez okres jednego roku od daty wystawienia pierwszego zaświadczenia przez władze publiczne państwa, w którym ma siedzibę. Zgodnie z kolei z zasadą sformułowaną w art. 6 VIII Dyrektywy warunki określone m. in. w art. 3 są jedynymi jakie mogą być nakładane na podatników występujących o zwrot podatku. Władze skarbowe kraju zwrotu mogą jedynie Ŝądać dodatkowych informacji w zakresie niezbędnym do ustalenia zasadności wniosku o zwrot podatku. 13. Odnosząc się do powyŝszego zauwaŝyć naleŝy, Ŝe treść przepisu art. 3 lit. b) VIII Dyrektywy co do zasady odzwierciedlają przepisy krajowe, a mianowicie 5 ust. 4 pkt 2 i ust. 7 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r. RóŜnica między regulacją unijną a polską ujawnia się natomiast w tym, Ŝe przepis krajowy wyłącza obowiązek ponownego złoŝenia zaświadczenia o statusie podatnika w sytuacji, gdy podmiot występujący o zwrot podatku składa wniosek częściej niŝ jeden raz w roku podatkowym. Tymczasem zgodnie z przepisem wspólnotowym od takiego podmiotu nie wymaga się przedstawienia wspomnianego zaświadczenia jeŝeli władze skarbowe kraju zwrotu są juŝ w jego posiadaniu. W obu przypadkach podatnik nie musi składać zaświadczenia ponownie jeŝeli od wystawienia poprzedniego dokumentu nie minął jeden rok. W art. 3 lit. b) VIII Dyrektywy mowa jest zatem jedynie o będącym juŝ w posiadaniu właściwego organu podatkowego zaświadczeniu potwierdzającym status podatnika. Jego posiadanie zwalnia podatnika od obowiązku przedstawienia nowego zaświadczenia. Zaświadczenie takie zachowuje swoją waŝność przez okres jednego roku. Uwzględniając wnioski płynące z analizy tego przepisu Sąd doszedł do przekonania, Ŝe 5 ust. 7 rozporządzenia z 23 kwietnia 2004 r. powinien być interpretowany w ten sposób, iŝ przedstawienie zaświadczenia o statusie podatnika wydanego przez władze skarbowe kraju siedziby nie jest wymagane, jeŝeli władze skarbowe kraju zwrotu dysponują juŝ jego "waŝnym oryginałem" bez względu na to, jakiego okresu wniosek o zwrot podatku dotyczy. 14. Przenosząc powyŝsze na grunt rozpoznawanej sprawy naleŝy zauwaŝyć, Ŝe skoro organ podatkowy był juŝ w posiadaniu oryginału waŝnego zaświadczenia o rejestracji SkarŜącej jako podatnika podatku od towarów i usług w kraju siedziby skierowanie do niej wezwania o jego przedłoŝenie nie było zasadne. Z tego względu zarzut błędnego zastosowania art. 169 1 ustawy Ord. pod. uznać naleŝy za trafny. Uchybienie to miało istotny wpływ na wynik sprawy. Tym samym zasadne są równieŝ oparte na tej okoliczności zarzuty naruszenia art. 122, art. 187 1 oraz 191 ustawy Ord. pod. Przy ponownym rozstrzyganiu sprawy organy podatkowe będą zobowiązane ocenić wniosek SkarŜącej z uwzględnieniem poczynionych wyŝej spostrzeŝeń. 15. Na marginesie moŝna wskazać na istotne niekonsekwencje w podejmowaniu działań przez organ podatkowy pierwszej instancji. Z jednej strony organ wzywał SkarŜącą o przedłoŝenie dokumentu, który juŝ był w posiadaniu Naczelnika Urzędu Skarbowego. Z drugiej strony nie zajął Ŝadnego stanowisko co do zmiany nazwy spółki i jej formy prawnej. Na podkreślenie zasługuje takŝe to, iŝ pierwsze działania związane z rozpatrzeniem wniosku o zwrot podatku VAT były podejmowane dopiero po roku od chwili wpływu przedmiotowego wniosku. 16. W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 145 1 pkt 1 lit. c) oraz art. 135 p.p.s.a. Zakres w jakim uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 205 1 p.p.s.a.