I. Wytyczne ogólne: Celem opracowania jest utworzenie standardu lakierniczego dla detali malowanych na mokro dostarczanych do Solaris Bus & Coach S.A. 1.Zasady ogólne - wszystkie detale powinny: - być odpowiednio zabezpieczone do transportu (folia strech, bąbelkowa, papier do pakowania w zależności od rodzaju części); - mieć wyschniętą powłokę lakierniczą; - mieć gładką powierzchnię - brak chropowatości, wżerów, wgłębień, nierówności, odprysków, przetarć, odduszeń, zacieków, oczek, kraterów, pęcherzy, bez miejscowych niedomalowań (w szczególności na krawędziach); - detale powinny być identyfikowalne, oklejone prawidłowymi indeksami zgodnymi z dokumentami dostawy; - mieć RAL zgodny z zamówieniem, w przypadku niezgodności detal będzie porównywany w RALownikiem firmy Du Pont, spektrofotometrem lub z próbką dostarczoną wcześniej do zatwierdzenia przez kontrolę dostaw. Opracowanie: J.Sikorska v.2 14.05.2015
I. Wytyczne ogólne: 2. Odpowiednie przygotowanie powierzchni: - stopień czystości: St 3 lub SA 2,5 wg PN EN ISO 8501-1., 3. Grubość powłoki. W zależności od stosowanej technologii i ilości warstw grubość powłoki nie może być mniejsza niż 60 µm. 4. Przyczepność PN-EN ISO 2409:1999. Wymagania stawiane powłokom w przypadku tego parametru to grupy 0-1. 5. Podział ocenianych detali na 2 strefy A- powierzchnia dekoracyjna widoczna, powierzchnia B powierzchnia niewidoczna. 6. Ocena wizualna: Odległość oceny: 0,6m dla wszystkich kryteriów. Ocena jakościowa lakierowania prowadzana jest w warunkach dobrego oświetlenia (światło naturalne oraz światło sztuczne),
II. Najczęściej występujące wady lakiernicze 1. Korozja - uszkodzenie lakieru przejawiające się występowaniem nieregularnych pęcherzy, pod którymi tworzy się rdza.
2. Skórka pomarańczowa - lakier ma nierówną powierzchnię przypominającą wyglądem skórkę pomarańczy. w strefie A. Dopuszczalna w strefie B.
3. Marszczenie się powłoki nieregularne zmiany w postaci sfalowanej powierzchni lakieru.
4. Zanieczyszczenia powłoki takie jak wtrącenia, zapylenia naniesienie na powierzchnię detalu lakieru wraz z zanieczyszczeniami.
5. Rysy.
6. Zaznaczenie się strefy brzegowej - pojawienie się stref spęcznienia starej powłoki lakieru.
7. Pęcznienie - pęcznienie głębiej położonych warstw.
8. Osiadanie powłoki - osiadanie powłoki na skutek odparowania rozcieńczalnika.
9. Spękanie powłoki pęknięcia różnej długości i szerokości bezpośrednio na emalii.
10. Pęcherzenie - powstawanie miejscowych stężeń wilgoci pod powłoką lakierniczą.
11. Przebarwienie - zmiana barwy lakieru na skutek reakcji chemicznej.
12. Słabe krycie - prześwitujące podłoże.
13. Utrata przyczepności - odpadanie pokrycia wskutek utraty przyczepności do podłoża.
14. Gazowanie - tworzenie na powierzchni powłoki lakieru pęcherzy powstałych wskutek zamknięcia rozcieńczalnika w lakierze.
15. Kratery (rybie oczka) - okrągłe wgłębienia o średnicy 0,5 do 3 mm w strefie A. Strefa B dopuszczalne 3 sztuki.
16. Zacieki - kroplowate lub bruzdowate zgrubienia lakieru na powierzchniach pionowych tworzące zacieki, łzy i tzw. firanki.
17. Nakłucia - występowanie małych dziurek w powłoce lakierowej.
18. Plamy wodne - uszkodzenie powierzchni lakieru przejawiające się występowaniem na niej okrągłych bądź owalnych plam. Spowodowane jest wpłynięciem wody na nieutwardzoną powierzchnię świeżego lakieru.
19. Niezgodność odcieni - widoczne różnice w kolorze pomiędzy dostarczonymi elementami.
20. Tworzenie się obłoczków - występowaniem plam na powierzchni lakieru z efektem metalicznym, przybierające czasami formę jasnych i ciemnych smug.