Florian Antoni Budniak
Florian Antoni Budniak Borsuk, Halicz, Andrzej - profesor, leśnik, żołnierz Września, kapitan Wojska Polskiego, członek Armii Krajowej. Prawdziwy Polak i patriota.
Urodził się 17 czerwca 1910 roku w Boroszewie na Śląsku Opolskim. Rodzice: Franciszek żołnierz I wojny światowej, leśniczy w Sarnicach i Maria z domu Grzęda.
Czas nauki: szkoła w Czeszewie, Gimnazjum im. Bergera w Poznaniu, matura w 1929 r. Uniwersytet Poznański, Wydział Rolniczo-Leśny w r. 1933 uzyskanie tytułu inżyniera leśnictwa Roczna służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim i w VII Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu. Praktykant, później adiunkt na terenie DLP Poznań, w nadleśnictwach Wronki, Sieraków oraz Wierzchlas.
Jego całe życie związane było z lasem
W MARGONINIE Raport plutonu Koła PWL Margonin przed dowódcą kompanii.
W roku 1938 Florian Budniak został przeniesiony do Państwowej Szkoły dla Leśniczych w Margoninie, gdzie był wykładowcą i jednym z instruktorów kursów Przysposobienia Wojskowego Leśników (PWL). Komendantem kursu był ppor. inż. Mieczysław Tarchalski Marcin. Szczególny nacisk kładziono na przygotowanie bojowe w specyficznych warunkach, jakie stwarzał las.
Odznaka Przysposobienia Wojskowego Leśników
Szkolenie w terenie Szkoła leśna w Margoninie maj 1939r. ćwiczenia wojskowe prowadzi por. inż. Florian Budniak.
Kampania wrześniowa 1939 W sierpniu 1939 roku Florian Budniak został zmobilizowany do 8 pułku artylerii ciężkiej w Toruniu. Pułk ten wystawił 4.Dywizjon Artylerii Ciężkiej pod dowództwem mjra Stefana Stachowskiego dla 4.Dywizji Piechoty początkowo pod dowództwem płk dypl. Tadeusza Lubicza- Niezabitowskiego. Zgodnie z polskim planem obronnym 4 Dywizja Piechoty weszła w skład Grupy Operacyjnej "Wschód" w składzie Armii "Pomorze" gen. Władysława Bortnowskiego. Jej zadaniem była osłona kierunku na Toruń.
Wraz z 16 Dywizją Piechoty i Oddziałem Wydzielonym "Jabłonowo" zajęła pozycje na linii Grudziądz-Brodnica. Florian Budniak walczył z Niemcami pod Grudziądzem, Kutnem, a w bitwie nad Bzurą w miejscowościach Sobota, Bielawy i pod Łowiczem. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej, udało mu się z niej zbiec i uniknął w ten sposób wywózki do obozu.
Okres ZWZ i AK: Przedostał się do Generalnej Guberni i objął stanowisko leśniczego w Kobielach Wielkich koło Radomska. W styczniu 1940 roku wstąpił Florian Budniak do ZWZ, później Armii Krajowej przyjmując pseudonim Borsuk, który zmienił w oddziale partyzanckim na Andrzej. Pełnił funkcję kwatermistrza obszaru o kryptonimie Żytomierz - Obwód Radomsko.
Do jego zadań jako kwatermistrza należały wówczas następujące czynności: budowa schronów na broń i sprzęt wojskowy, przygotowanie materiałów i urządzeń potrzebnych dla dywersji, sabotażu oraz łączności, Przygotowywanie melin dla ukrywających się oraz potrzebnych im dokumentów, Zaopatrzenie w żywność i opał ukrywających się i innych podopiecznych.
W połowie roku 1943 objął dowództwo stuosobowego oddziału partyzanckiego. 74 Pułk Armii Krajowej W połowie 1944 roku por. F. Budniak został zastępcą dowódcy I batalionu 74 pp AK (był nim kpt. Mieczysław Tarchalski Marcin ) i jednocześnie dowódcą 1 kompanii. Pierwszą na wielką skalę walką obronną była bitwa pod Krzętowem nad Pilicą. Dowodzony przez por. F. Budniaka oddział partyzancki z obrony przeszedł do kontrnatarcia i zadał Niemcom duże straty.
Por/kpt. inż. Florian Budniak Andrzej na inspekcji w obozie partyzantów ppor. Jana Kalaty Postracha. Lasy koło Radomska.
74 pp AK wziął udział w marszu na odsiecz walczącej Warszawie w drugiej połowie sierpnia 1944 roku. Oddziały partyzanckie otrzymały jednak rozkaz powrotu na poprzednie miejsce obozowania i przeprowadzenia akcji Burza oraz Zemsta.
Największa bitwa między Wisłą a Wartą 27 31 X 1944 W łącznym bilansie pięciodniowych walk straty własne 74. pp wyniosły siedmiu poległych i dziesięciu rannych. Straty niemieckie ponad stu rannych i zabitych, 99 wziętych do niewoli. Dokładny opis tej bitwy został przetłumaczony na język angielski i znalazł się w materiałach szkoleniowych w Wyższej Szkole Wojskowej West Point oraz w 82. Brygadzie Desantowej w Stanach Zjednoczonych jako przykład walk dywersyjnych komandosów na zapleczu frontu.
Florian Budniak z oddziałem Po zwycięskiej bitwie w lasach włoszczowskich (26-30 października 1944), pamiątkowe zdjęcie II kompanii batalionu LAS. Por. Florian Budniak Andrzej z partyzantami ochrony radiostacji.
Rozwiązanie AK 18 stycznia 1945r. dotarł do Andrzeja rozkaz KG o rozwiązaniu AK. Na całym wyzwolonym terenie rozpoczęły się aresztowania oficerów AK. Florian Budniak zdecydował się na powrót do Sarnic w Poznańskie. Wiosną z obozu Ravensbruck powróciła jego żona.
Powrót do Margonina Jeszcze wiosną 1945 roku prof. F. Budniak wraz z rodziną powrócił do Margonina. W zorganizowanym kilka miesięcy później Państwowym Gimnazjum Leśnym wykładał fizykę, chemię, hodowlę i użytkowanie lasu. W Trzciance, gdzie przeniósł się w 1946r., zorganizował Zarząd Transportu Drewna. W okresie referendum (3 x tak) w 1946 roku został aresztowany na 3 miesiące. Do bazy transportu już nie mógł powrócić, ale władze resortu leśnictwa zaproponowały mu stanowisko dyrektora Departamentu Użytkowania Lasów w MLiPD.
Proces i więzienie Wkrótce po objęciu pracy na nowym stanowisku zmontowano przeciw niemu proces sądowy za przynależność do AK. Otrzymał wyrok dożywotniego więzienia, zamieniony później na 15 lat. W więzieniu nie załamał się, przebywał w celach z innymi akowcami. Napisał książkę i szereg artykułów z dziedziny leśnictwa. Wyszedł z więzienia po 6 latach.
Po wyjściu z więzienia w roku 1956 Florian Budniak znów nie mógł powrócić na dawne stanowisko, stracił też mieszkanie. Wtedy podjął pracę w Instytucie Technologii Drewna w Poznaniu, jako kierownik Zakładu Ekonomiki Drzewnictwa. Otrzymał w roku 1972 tytuł profesora nadzwyczajnego. Na emeryturę przeszedł w roku 1975.
Aktywnie działał w ŚZŻ AK i PTL. Brał udział w zjazdach leśników-kombatantów. Jest autorem wspomnień Od PWL do batalionu Las Zmarł 22 września 1993 roku w Poznaniu, spoczął w Kwaterze Kombatantów Armii Krajowej cmentarza na Junikowie.
Odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Krzyż Walecznych Krzyż Partyzancki Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
Bardzo dziękujemy: Panu płk. Zbigniewowi Zielińskiemu, Panu Andrzejowi Gembarzewskiemu i Panu Waldemarowi Janiszewskiemu za możliwość korzystania z książek i opracowań Ich autorstwa oraz zdjęć z prywatnych zbiorów, Panu Jerzemu Tarkowskiemu za wspieranie naszej pracy i udzielanie pomocy w każdej niezbędnej kwestii, Pani Dyrektor Zespołu Szkół w Margoninie, Marii Sierakowskiej za życzliwe zachęcanie nas do pracy i pomoc finansową przy zakupie potrzebnych nam materiałów.
Praca wykonana przez: Bartosza Adamskiego Jowitę Kozłowską Paulinę Leśko Magdalenę Mroczyńską Magdalenę Piasecką Paulę Płowenc Martynę Podolską Sandrę Szuberską Alicję Wysocką mgr Teresę Łukasiewicz - opiekuna