Adam Zdunikowski Karierę rozpoczął już w wieku siedmiu lat od występów w warszawskim chórze Lutnia. Jego muzyczne fascynacje były na tyle silne, że po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego podjął studia w Warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Romana Węgrzyna. Dyplom otrzymał w 1991 roku. Debiutował w 1990 roku partią Clema w Małym kominiarczyku Brittena na Scenie Kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie, którego solistą zostaje po otrzymaniu dyplomu. Niebawem warszawscy melomani będą go oklaskiwać w Traviacie Verdiego, Cyruliku sewilskim Rossiniego, w Normie Belliniego, Fauście Gounoda. Z czasem dołoży do swojego warszawskiego repertuaru Pasterza w Królu Rogerze Szymanowskiego, Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie, Don Ottavia w Don Giovannim Mozarta, Pruniera w La Rondine 1

2

Pucciniego, Narrabotha w Salome R. Straussa. W sumie pełny repertuar artysty liczy blisko 50 partii operowych i operetkowych. Z tych ostatnich najczęściej można go podziwiać jako Alfreda w Zemście nietoperza i Barinkay a w Baronie cygańskim Straussa. W końcówce lat dziewięćdziesiątych zaczął współpracę z zagranicznymi scenami operowymi. W 1996 roku nawiązał ją z hamburską Staatsoper, gdzie zaśpiewał rolę Ferranda w Cosi fan tutte W. A. Mozarta. Z tym zespołem odbył też tournée po miastach w Japonii. We wrześniu 1998 roku podejmuje współpracę w Narodnym Divadlem w Pradze. Rozpoczął partią Hrabiego Almavivy w Cyruliku sewilskim, później pojawił się jako Tamino w Czarodziejskim flecie, a od 24 czerwca 1999 roku występował jako Castor w Castor et Pollux Jeana-Philippe Rameau. Kolejne partie to: Alfred w Traviacie, Ferrando w Cosi fan tutte, Vitek w Daliborze oraz Jenik w Sprzedanej narzeczonej Smetany i Don Ottavio w Don Giovannim. W sumie do 2003 roku zaśpiewał 10 partii w kilkudziesięciu przedstawieniach. Pozostając przy zagranicznych wojażach naszego bohatera należy zaznaczyć, że brał udział w większości tournée zespołów Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Oklaskiwano go również na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki i Sztuki w Bejrucie Równolegle z występami na macierzystej scenie Teatru Wielkiego podejmuje gościnne występy na pozostałych krajowych scenach operowych. W Operze Wrocławskiej i Teatrze Wielkim 3

4

w Poznaniu zbiera uznanie za kreację Ernesta w Don Pasquale Donizettiego. Wrocław podziwiał też jego kreację Młodego króla w Hagith Szymanowskiego i Tamina w Czarodziejskim flecie. Tę drugą partię śpiewał też na scenie Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Krakowscy melomani podziwiają go najpierw jako Spalanzaniego w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha, później wystąpił w partii Almavivy w Cyruliku sewilskim, tę partię śpiewał również na scenie Gliwickiego Teatru Muzycznego. Scena Opery Krakowskiej jest też miejscem jego występów w partiach Edgara w Łucji z Lammermoor Donizettiego, a ostatnio Leńskiego, Alfreda, Nemorina i Barinkay a. Jednak najczęściej i najchętniej wcielał się w postać Alfreda w Traviacie. Wypada zaznaczyć, że Adam Zdunikowski jest laureatem kilku renomowanych konkursów wokalnych. W 1991 roku udział w Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu przyniósł mu wyróżnienie. W 1992 został laureatem III nagrody na I Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie. W 1995 roku był finalistą Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Belvedere w Wiedniu. Ważną stroną jego artystycznej działalności jest udział w licznych festiwalach muzycznych. Przez kilka lat brał udział w Festiwalu Mozartowskim Warszawskiej Opery Kameralnej, bywa częstym gościem Festiwalu Muzycznego im. K. Jamroz w Busku Zdroju, gdzie ma grono zagorzałych fanów. Gościł go również Festiwal Moniuszkowski w Kudowie-Zdroju, Festiwal Operowy w Krakowie, Festiwal Operowy w Bydgoszczy, Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans. Brał też udział w europejskim prawykonaniu Psalmów Jerozolimskich Noama Sheriffa pod dyrekcją samego kompozytora. Wystąpił w polskiej prapremierze opery I Lituani A. Ponchielliego w wykonaniu koncertowym. Ponadto uczestniczył w wykonaniu Stabat Mater Rossiniego pod dyrekcją Nello Santiego, światowej premierze Stabat Mater Jana Stefaniego pod dyrekcją Grzegorza Nowaka oraz wykonaniu IX Symfonii d-moll op. 125 Ludwiga van Beethovena pod dyrekcją Jerzego Semkowa przygotowanym na zakończenie obchodów 25. lecia orkiestry Sinfonia Varsovia, produkcji Strasznego dworu Moniuszki w Buffalo oraz w koncercie Mszy As-dur F. Schuberta pod dyrekcją Siegfrieda Köhlera na zakończenie obchodów Roku Schubertowskiego. 5