Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu ul. Borelowskiego 1 tel./fax 16 670 20 91 SKO 4170.6.2017 Przemyśl, dnia 19 kwietnia 2017r. DECYZJA Na podstawie art.l58 l w związku z art.l56 lpkt.2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r., - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2016r., poz.23 ze zm.) a także 3ust.4pkt.2 uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego nr XXXDC/786/13 z dnia 28 października 2013r.; w sprawie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Podka. z 2013 r. poz. 3589) po rozpatrzeniu wniosku Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie nr DOOŚ-oa.425.26.2015.ADK.l z dnia 20 października 2015r., o stwierdzenie nieważności stwierdzenia nieważności decyzji Kolegium nr SKO 4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., o odmowie stwierdzenia nieważności Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia 3 marca 2015 nr RG.6220.1.7.2015.PC, ustalającej środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia i stwierdzającej brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na kompostowaniu odpadów biodegradowalnych na działce nr 689/5 położonej w miejscowości Leżachów Gmina Sieniawa", Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu w składzie: Przewodniczący: Członek (spr.): Członek: - Jan Kalita - Tomasz Zagulak - Janina Gawlik na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2017r., postanowiło: stwierdzić nieważność własnej decyzji Kolegium nr SKO 4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r. UZASADNIENIE Wnioskiem nr DOOŚ-oa.425.26.2015.ADK.l z dnia 20 października 2015r., Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie zażądał stwierdzenia nieważności zakończonej decyzją nr SKO 4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., o odmowie stwierdzenia nieważności Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia 3 marca 2015 nr RG.6220.1.7.2015.PC, ustalającej środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia i stwierdzającej brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla przedsięwzięcia pn.: Kompostowanie odpadów biodegradowalnych Leżachów działka nr 689/5 Gmina Sieniaw /'. Wnioskodawca decyzji Kolegium zarzucił naruszenie art,156 lpkt.2kpa poprzez jego niezastosowanie, co skutkowało odmową stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia 3 marca 2015 r., wydanej z rażącym naruszeniem prawa, tj. 3ust.4pkt.2 uchwały Nr XXXIX/786/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28 października 2013 r. w sprawie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Woj.
Podka. z 2013 r., poz. 3589) oraz art.24ust.3 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r., poz. 627 ze zm.). Dalej naprowadzono, iż rozbudowa kompostowani odpadów biodegradowalnych, polegająca na zwiększeniu jej mocy przerobowej do ok. 25 000 Mg/rok, stanowi, zgodnie z 3ust.lpkt.80 rozporządzenia Rady Ministrów z Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 ze zm.), przedsięwzięcie mogące potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla którego przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko może być wymagane. Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa, pomimo uzyskanej opinii organu merytorycznego, tj. Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie (dalej: RDOŚ w Rzeszowie), o potrzebie przeprowadzenia ww. oceny, postanowieniem z dnia 16 lutego 2015r., wydał odmienne rozstrzygnięcie, a następnie zakończył prowadzone postępowanie decyzją z dnia 03 marca 2015r. W swej opinii RDOŚ w Rzeszowie przedstawił zagadnienia, które w szczególności wymagają analizy wpływu planowanego przedsięwzięcia na środowisko, wskazując przy tym, iż konieczność przeprowadzenia omawianej oceny wynika również z przepisów prawnych dotyczących Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazowego, na terenie którego zlokalizowana będzie przedmiotowa inwestycja. Zgodnie z upoważnieniem zawartym w art.23ust.2 ustawy o ochronie przyrody, Sejmik Województwa Podkarpackiego wydał uchwałę Nr XXXIX/786/13 z dnia 28 października 2013 r. w sprawie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Woj. Podka. z 2013 r., poz. 3589), którą wprowadzone zostały zakazy służące ochronie szczególnych celów, dla jakich powołano ww. obszar chronionego krajobrazu. Podkreślenia wymaga, iż uchwała stanowi akt prawa miejscowego, którego zapisy obowiązują powszechnie na obszarze działania organu, który je wydał. Konsekwentnie, są one wiążące również dla organu właściwego do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w przypadku, gdy planowane przedsięwzięcie będzie realizowane na obszarze objętym uchwałą. W punkcie 1 omawianego przepisu sformułowano zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu ustawy z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody. Transpozycja ww. przepisu ustawy o ochronie przyrody została dokonana w 3ust.4 uchwały, zgodnie z którym przedmiotowy zakaz nie dotyczy realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko wykazała brak niekorzystnego wpływu na przyrodę Obszaru". Tym samym jedyną przesłanką uprawniającą do korzystania z określonej w nim dyspozycji, w przypadku mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jest brak ich negatywnego wpływu na przyrodę obszaru chronionego krajobrazowego, stwierdzony w wyniku przeprowadzonej oceny oddziaływania na środowisko. Wprowadzając warunek zawarty w art. 24 ust. 3 ustawy o ochronie przyrody, który został stosownie przełożony do 3 ust. 4 pkt. 2 uchwały, ustawodawca kierował się szczególną ochroną przyrody obszarów chronionego krajobrazu poprzez umożliwienie realizacji tylko tego rodzaju przedsięwzięć, których skutki wywierane na środowisko, zostaną gruntownie rozpoznane, przeanalizowane i poddane konsultacjom m. in z właściwymi organami merytorycznymi. W konkluzji żądania podkreślono, że niezastosowanie art.l56 lpkt.2 in fine kpa w stosunku do decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa, stwierdzającej brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, której wymóg jednoznacznie wynikał nie tylko z aktu nadrzędnego w stosunku do uchwały, tj. ustawy o ochronie przyrody (art.24ust.3), ale również z samych przepisów uchwały, tj. 3ust.4pkt.2 - stanowi rażące naruszenie niniejszych przepisów. Konsekwentnie, przedmiotowa decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu dotknięta jest wadą nieważności, o której mowa w art.l56 lpkt.2 in fine kpa.
3 W dniu 28 marca 2017r., Kolegium poinformowało strony postępowania o wszczęciu na wniosek Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie postępowania nieważnościowego, zmierzającego do eliminacji z obrotu prawnego własnej decyzji Kolegium nr SKO 4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., przyjmując za jego podstawę art.l56 lpkt.2kpa. Na podstawie ujawnionego w aktach sprawy materiału dowodowego SKO w Przemyślu poczyniło następujące ustalenia faktyczne: Wnioskiem z dnia 13 stycznia 2013r., przedsiębiorca - F.H.U. BUDINSTEL Paweł Ciąpała z siedzibą w Przeworsku wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia pn.: Kompostowanie odpadów biodegradowa/nych Leżachów działka nr 689/5 Gmina Sieniawd'. Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa w dniu 15 stycznia 2013r., zwrócił się do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Przeworsku oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie o wyrażenie opinii w przedmiocie potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku w treści pisma nr PSNZ.465-1/15 z dnia 20 stycznia 2013r., wyraził opinię, że dla ww. przedsięwzięcia nie występuje konieczność przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Z kolei Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie uznał (pismo nr WOOŚ.4240.15.2.2015.AD-6 z dnia 13 lutego 2013r.), że istnieje konieczność przeprowadzenia oceny, w tym sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko. W przekonaniu tego organu zamierzenie kwalifikuje się do wymienionych w 3ust.l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r., w sprawie przedsięwzięć mogących znaczące oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 z późn. zm.), tj. instalacje związane z odzyskiem lub unieszkodliwianiem odpadów, inne niż wymienione w 2ust.lpkt.41-47 z wyłączeniem instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. - Prawo energetyczne o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW lub wytwarzających ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów niż produkcja energii elektrycznej, a także miejsce retencji powierzchniowej odpadów oraz rekultywacja składowisk odpadów. Zgodnie z art.5ust.lpkt.2 wyżej wymienionej ustawy, przedsięwzięcie należy zaliczyć do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, których realizacja zgodnie z art.71ust.2pkt.2 ustawy wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Planowane przedsięwzięcie zlokalizowane będzie w miejscowości Leżachów, na działce o numerze ewidencyjnym 689/5. Ponadto, teren inwestycyjny leży w granicach Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, funkcjonującego na mocy uchwał; Nr XXXIX/786/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 28 października 2013 i w sprawie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Podk. z 2013 r. poz. 3589), gdzie zgodnie z 3ust.lpkt.l ww. uchwały na terenie Sieniawskiego Obszar Chronionego Krajobrazu zakazuje się realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art.24 ustawy o ochronie przyrody, tj. przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko wykazała brak znacząco negatywnego wpływu na ochronę przyrody obszaru chronionego krajobrazu. Najbliżej
4 położnym obszarem Natura 2000 względem terenu jego lokalizacji jest oddalony o ok. 2,2km obszar mający znaczenie dla Wspólnoty Dolina Dolnego Sanu PLH180020. Postanowieniem nr RG.6220.1.5.2015.PC z dnia 16 lutego 2013r., Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa odstąpił od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W dniu 03 marca 2015r., decyzją nr RG.6220.1.7.2015.PC organ administracji stwierdził brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko. Jak podał w uzasadnieniu, swoje stanowisko oparł na analizie przedłożonych dokumentów; treści art.63ust.l ustawy o udostępnianiu informacji (...) oraz opiniach organów: PPIS w Przeworsku oraz RDOŚ w Rzeszowie. W treści decyzji zawarto ustalenia dotyczące: rodzaju i charakterystyki przedsięwzięcia; jego usytuowania względem możliwego zagrożenia dla środowiska; rodzaju i skali możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do uwarunkowań wymienionych w dwóch poprzednich punktach. Załącznikiem do decyzji jest charakterystyka planowego przedsięwzięcia. Inną decyzją nr RG.6220.10.11.2015.PC z dnia 29 marca 2013r., określono środowiskowe uwarunkowania realizacji przedmiotowego przedsięwzięcia. Pismem z dnia 12 marca 2015r., Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie zwrócił się do tutejszego Kolegium o rozważenie możliwości wszczęcia z urzędu postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa nr RG.6220.1.7.2015.PC - jako wadliwej i rażąco naruszającej porządek prawny. Decyzją nr SKO.4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., tut. Kolegium odmówiło stwierdzenia nieważności ww. decyzji organu I instancji - podając, że wbrew stanowisko RDOOŚ w Rzeszowie decyzja Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa nie jest wadliwa i nie narusza rażąco obowiązującego porządku prawnego. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy został złożony przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie. Ostateczną decyzją z dnia 06 lipca 2015r., nr SKO.4170.7.2015 Kolegium orzekło o umorzeniu postępowania odwoławczego z uwagi na stwierdzenie, że Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska nie jest stroną postępowania w rozumieniu art.28kpa. Prawa strony w postępowaniu administracyjnym przysługują bowiem Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska. Z urzędu należy podnieść, iż w sprawie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, który w wyniku złożenia skargi przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Warszawie wyrokiem sygn. akt II SA/Rz 348/16 z dnia 23 listopada 2016r., uchylił zapadłe decyzje SKO w Przemyślu tj. z dnia 17 grudnia 2015r., nr SKO 4171.12.15 (o odmowie stwierdzenia nieważności) i utrzymującą w mocy decyzję z dnia 29 stycznia 2016r., nr SKO 4170.1.2016. W uzasadnieniu wyroku wyeksponowano fakt, iż kluczowe w niniejszej sprawie było ustalenie, czy wobec lokalizacji przedsięwzięcia na terenie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu i wobec treści 3 uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego nr XXXXIX/786/13 z dnia 23 października 2013 roku, Burmistrz mógł wydać postanowienie z dnia 16 lutego 2015 roku i w konsekwencji decyzję z dnia 3 marca 2015 roku. Na okoliczność tę konsekwentnie zawracał uwagę GDOŚ zarówno w podaniu o stwierdzenie nieważności decyzji SKO z dnia 12 maja 2015 roku, znak: SKO.4170.3.2015, jak i w odwołaniu od decyzji SKO z dnia 17 grudnia 2015 roku, znak: SKO.4170.12.2015. Zarówno w decyzji pierwszoinstancyjnej z dnia 17 grudnia 2015 roku, jak i w decyzji zaskarżonej z
5 dnia 29 stycznia 2016 roku, znak: SKO.4170.1.2016, SKO w ogóle się do tych kwestii nie odniosło, czym w ocenie Sądu, naruszyło art. 107 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2016r. poz. 23 ze zm.). W uzasadnieniu swoich decyzji SKO eksponowało brak związania postanowieniami uzgodnieniowymi, wydanymi w trybie art. 64 ust. 1 pkt. 1 i 2 uśod. Sąd z tym stanowiskiem się zgadza, tyle że brak związania opinią Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska nie odnosi się do sytuacji, gdy organ ten w swojej opinii zwraca uwagę na naruszenie powszechnie obowiązujących przepisów prawa. Jeżeli więc RDOS komunikuje, że obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika z przepisów prawa, to owszem, Burmistrz tym stanowiskiem związany nie był, ale nie oznacza to, że jeżeli faktycznie taki obowiązek z przepisów prawa wynika, to Burmistrz nie był zobowiązany go zrealizować. Rozstrzygnięcie, czy taki obowiązek faktycznie wynika z przepisów prawa oraz jakiego charakteru wadliwością jest dotknięta decyzja Burmistrza w razie pozytywnej weryfikacji tego zagadnienia, powinno być podstawą ustaleń i ocen SKO w postępowaniu o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Ewentualny brak tych ustaleń i ocen przesądzałby niewątpliwie o wadliwości decyzji SKO z dnia 12 maja 2015 roku, znak: SKO.4170.3.2015, nie wykluczając wady, o jakiej mowa w art. 156 1 pkt 2 Kpa. Sąd zobowiązał Kolegium do dokonania ustaleń i ocen niezbędnych do rozstrzygnięcia zasadności wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji z 12 maja 2015 roku oraz uwzględnienia przy tym, że przedsięwzięcie, którego dotyczy decyzja Burmistrza z dnia 03 marca 2015 roku, znak: RG.6220.1.7.2015.PC, planowane jest na terenie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, na którym, stosownie do treści 3ust.lpkt.l uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego nr XXXXIX/786/13 z dnia 23 października 2013 roku, ustanowiono zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art. 24 ust 3 ustawy o ochronie przyrody. Po rozpatrzeniu wniosku Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozstrzyga co następuje: Prawomocne orzeczenie sąd administracyjnego wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i inne organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej tylko co do tego, co w związku ze skargą stanowiło przedmiot rozstrzygnięcia. W orzecznictwie przyjęto, że w sytuacji, gdy zachodzi związanie prawomocnym orzeczeniem sądu i ustaleniami faktycznymi, które legły u jego podstaw, niedopuszczalne jest w innej sprawie o innym przedmiocie dokonywanie ustaleń i ocen prawnych sprzecznych z prawomocnie osądzoną sprawą. Rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym orzeczeniu stwarza stan prawny taki, jaki z niego wynika. Organy administracji rozpoznające ponownie sprawę muszą przyjmować, że dana kwestia prawna kształtuje się tak, jak przyjęto w prawomocnym, wcześniejszym wyroku. Stanowisko przeciwne, uznające możliwość czynienia ustaleń sprzecznych z treścią prawomocnego orzeczenia sądu, jest nie do pogodzenia z wypływającą z art. 2 Konstytucji RP zasadą demokratycznego państwa prawnego oraz określoną w art. 7 Konstytucji RP zasadą legalizmu (por. wyrok NSA z dnia 25 lutego 2014 r., II GSK 1939/12, LEX nr 1447198). Złożone żądanie wobec ustaleń poczynionych przez WSA w Rzeszowie należy uznać zasadne. Na wstępie podkreślić należy, iż przedmiot niniejszego postępowania stanowi decyzja Kolegium nr SKO 4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., o odmowie stwierdzenia nieważności Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia 3 marca 2015 nr
6 RG.6220.1.7.2015.PC - a nie ta ostatnia, której skutki nieważnościowe w obecnym postępowaniu dotyczą pośrednio. Stosownie do treści art.6kpa organy administracji działają na podstawie przepisów obowiązującego prawa. Działanie na podstawie prawa w postępowaniu administracyjnym obejmuje dwa zasadnicze elementy a mianowicie ustalenie przez organ administracji zdolności prawnej do prowadzenia postępowania w danej sprawie oraz zastosowanie przepisów prawa materialnego i przepisów prawa procesowego przy rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy. Stwierdzenie nieważności jest instytucją procesową tworzącą możliwość prawnej eliminacji z obrotu prawnego decyzji dotkniętych wadami dotyczącymi przede wszystkim naruszenia prawa materialnego. Na skutek poważnego naruszenia prawa decyzja taka istnieje tylko pozornie a stwierdzenie nieważności wynika z konieczności obalenia domniemania zgodności z prawem Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia można wszcząć zgodnie z przepisem art.l57 lkpa z urzędu lub wniosek strony. Zgodnie z zasadą trwałości decyzji, rozstrzygnięcia ostateczne mogą być weryfikowane tylko w nadzwyczajnych przypadkach (art.lókpa). Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest bowiem wyjątkiem od określonej w art,16 lkpa ogólnej zasady stabilności decyzji administracyjnych. Przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest, sprawa procesowa: rozpoznanie i rozstrzygnięcie w trybie unormowanym przepisami prawa procesowego zgodnego z przepisami, głównie materialnego prawa administracyjnego, rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej materialnej, a zatem jej prawidłowości, pod kątem kwalifikowanych wad prawnych decyzji administracyjnej kończącej postępowanie. Wady decyzji wyliczone w art.l56 lkpa mają charakter materialny. Ich występowanie powoduje, że z mocy decyzji powstaje albo stosunek prawny ułomny, albo w ogóle się on nie nawiązuje. Wady tkwią w samej decyzji i godzą w elementy stosunku prawnego podmiotowego, w jego przedmiot lub też w podstawę prawną, w wyniku czego albo dochodzi do nieprawidłowych skutków prawnych, albo do prawnej bezskuteczności decyzji administracyjnej. Jako podstawę wszczęcia niniejszego postępowania, zgodnie z wnioskiem strony Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Przemyślu przyjęło przepis art. I56 lpkt.2kpa tj. wydanie decyzji bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa. Przesłanka rażącego naruszenia prawa zachodzi w sytuacji, gdy decyzja ewidentnie w sposób nie budzący wątpliwości jest sprzeczna z wyraźnym przepisem prawa. Tak wyrok NSA z dnia 21.10.1992 r., V SA86/92 i 436-466/92, opubl. ONSA z. 1/1993, poz.23. Z rażącym naruszeniem prawa będziemy mieli do czynienia gdy, chodzi o rozbieżność, która ma charakter dający się łatwo stwierdzić, oczywisty, niewątpliwy i bezsporny. Rażące naruszenie prawa jest kwalifikowaną postacią takiego uchybienia. Z rażącym naruszeniem prawa nie można utożsamiać każdego naruszenia prawa, zwłaszcza w sytuacji naruszenia polegającego na niewłaściwym zastosowaniu przepisu, kiedy uchylenie decyzji może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Nie każde, nawet oczywiste, naruszenie prawa może być uznane za rażące, nie jest też decydujący charakter przepisu, jaki został naruszony. Naruszenie prawa ma cechę rażącego, gdy decyzja nim dotknięta wywołuje skutki prawa nie dające się pogodzić z wymaganiami praworządności, którą należy chronić nawet kosztem obalenia ostatecznej decyzji. Nie chodzi więc o spór o wykładnię prawa, lecz o działanie wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w prawie. Innymi słowy, o rażącym naruszeniu prawa można mówić wyłącznie w sytuacji, gdy proste zestawienie treści
7 decyzji z treścią przepisu prowadzi do wniosku, że pozostają one ze sobą w jawnej sprzeczności. Obowiązkiem organu wszczynającego postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest zbadanie, nie tylko czy wystąpiła w sprawie ta przesłanka, która legła u podstaw wszczęcia postępowania, ale także czy nie miały miejsca inne naruszenia prawa objęte art.l56 lk.p.a. (por. wyrok NSA z 12 stycznia 1994 r. sygn. akt II SA 2164/92, ONSA 1995 r. z.l poz. 32; por. też M. Jaśkowska (w:) M. Jaśkowska, A. Wróbel: Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Kraków 2000, s. 930). Z poczynionych wyżej ustaleń faktycznych wynika, że tutejsze Kolegium decyzją nr SKO.4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., stanowiącą przedmiot weryfikacji odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy Sieniawa z dnia 3 marca 2015r., nr RG.6220.1.7.2015.PC. W wyniku przeprowadzonego postępowania Kolegium stwierdziło bowiem, że jest ona zgodna z obowiązującym porządkiem prawnym. Naprowadzono, że nie uwzględnienie stanowiska Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Rzeszowie jest autonomicznym prawem organu orzekającego. Opinia nie ma charakteru wiążącego organ orzekający w sprawie. Dalej organ uzasadnił, że wydana przez Burmistrza decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie jest dotknięta istotną wadą tkwiącą w samej decyzji, nie narusza obowiązującego porządku prawnego ani zasad wynikających z procedury administracyjnej. Organ wydający decyzję, w jej uzasadnieniu, niezależnie od wymagań wynikających z kpa, winien zawrzeć informacje o wszystkich uwarunkowaniach, o których mowa w art.63ust.l, uwzględnionych przy stwierdzeniu braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W uzasadnieniu decyzji Burmistrz zawarł ogólne stwierdzenia oraz odniósł się do wybranych uwarunkowań. Na tej podstawie uznano, że decyzja nie zawiera wady powodującej jej nieważność z mocy prawa i spełnia żądania strony zgodnie ze złożonym wnioskiem. Nadto decyzja nie jest wadliwa, nie doszło do rażącego naruszenia prawa, tym samym brak było podstaw formalnych do stwierdzenia jej nieważności. Jak podkreślił WSA w Rzeszowie w zapadłym w sprawie wyroku w decyzji Kolegium nr SKO.4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., zabrakło rozważań dotyczących wpływu przedsięwzięcia pn.: Kompostowanie odpadów biodearadowa/nych Leżachów działka nr 689/5 Gmina Sieniaw,d' na teren Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w kontekście obowiązującego przepisu 3ust.lpkt.l uchwały Sejmiku Województwa Podkarpackiego nr XXXXIX/786/13 z dnia 23 października 2013 roku, w którym ustanowiono zakaz realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art. 24 ust 3 ustawy o ochronie przyrody. W sprawie bezsporne jest, że opisane wyżej przedsięwzięcie położone jest na terenie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu, utworzonego na mocy uchwały nr XXXXIX/786/13 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 23 października 2013 roku w sprawie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Woj. Podka. Z 2013 r., poz. 3589). Podstawą ustanowienia obszaru chronionego krajobrazu jest art.23ust.2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody. Sejmik Wojeództwa Podkarpackiego w 3ust.lpkt.l uchwały, na terenie Sieniawskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu zakazano realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) z wyłączeniem przedsięwzięć, o których mowa w art. 24 ust 3 ustawy o ochronie przyrody". Przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko ustawa z dnia 03 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko dzieli na
dwie grupy, tj. na takie, które mogą zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (art. 59 ust. 1 pkt 1 uśod) oraz takie, które mogą potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (art. 59 ust. 1 pkt 2 uśod). Obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dotyczy obu kategorii przedsięwzięć, tyle tylko, że w stosunku do przedsięwzięć, o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 2 uśod, jego źródłem jest wydane w trybie art. 63 ust. 1 postanowienie. Jeżeli organ nie stwierdzi potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, również wydaje postanowienie, w tym przedmiocie, tyle że na podstawie - art.63ust.2uśod. Wydanie postanowienia w trybie art.63ust.2 uśod, jest dla organu wiążące, albowiem zobowiązuje go do wydania decyzji administracyjnej na podstawie art. 85 uśod, stwierdzającej brak obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Mając na uwadze poczynione wyżej rozważania oraz przede wszystkim związanie wyrokiem sądu administracyjnego w weryfikowanym przypadku decyzję nr SKO.4170.3.2015 z dnia 12 maja 2015r., uznać należy za wydaną z rażącym naruszeniem wymienionych przepisów prawa. Takie spostrzeżenie czyni wydaną decyzję wadliwą w stopniu rażącym i uzasadnia jej eliminację z obrotu prawnego. Decyzja niniejsza n ie jest ostateczna. Stronom przysługuje prawo złożenia wniosku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Przemyślu o ponowne rozpoznanie sprawy terminie 14 dni od otrzymania niniejszej decyzji. Wniosek składa się na adres: Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Przemyślu, 37-700 Przemyśl, ul. Borelowskiego 1. Przewodniczący - Członek Członek Otrzymują: 1. P. Paweł Ciapała - FHU BUDINSTAL, Przeworsk, ul. Głęboka 11 2. Strony postępowania zgodnie z załącznikiem dostępnym w Urzędzie Miasta i Gminy Sieniawa (obowiązek doręczeń spoczywa na Burmistrzu Miasta i Gminy Sieniawa) 3. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie 4. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Rzeszowie 5. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Przeworsku 6. Burmistrz Miasta i Gminy Sieniawa 7. a.a - w tym BIP oraz tablica ogłoszeń