Jeśli dane przenosimy między dwoma komputerami, które znajdują się stosunkowo blisko siebie, lepiej jest połączyć je odpowiednim kablem. W ten sposób powstanie najprostsza sieć komputerowa. Taką sieć tworzą elementy (sprzęt i oprogramowanie), które umożliwiają wymianę informacji między dwoma lub więcej komputerami oraz komunikowanie ich z innymi urządzeniami (np. z drukarką czy skanerem). Do budowania sieci wykorzystywane są karty sieciowe, do których podłącza się kabel tworzący sieć. Istnieją także sieci bezprzewodowe, które do transmisji danych wykorzystują fale radiowe lub podczerwień.
*sieci równouprawnione (wszyscy użytkownicy sieci mają takie same prawa) *sieci typu serwer i klient (na serwerze przechowywane są najważniejsze dane i programy; administrator serwera decyduje, co, kiedy i jakiemu użytkownikowi udostępnić). Kilka komputerów i urządzeń dodatkowych (drukarka, skaner) mieszczących się na małej przestrzeni, na przykład w jednym budynku i ze sobą połączonych, stanowi sieć lokalną, określaną w skrócie jako LAN (ang. Local Area Network). Można połączyć w sieć komputery rozmieszczone przy różnych ulicach czy w kilku miastach. Tego typu rozwiązania nazywane są przez fachowców sieciami rozległymi WAN (ang. Wide Area Network). Praca w nich wygląda tak samo, jak w zwykłej sieci lokalnej. Dane przesyłane są tu przez modemy internetowe i łącza satelitarne. W sieci WAN poszczególne grupy komputerów i urządzeń dodatkowych są zwykle łączone w sieć lokalną.
Decydując się na stworzenie sieci komputerowej, należy się zastanowić, w jaki sposób połączyć ze sobą poszczególne komputery. Taki układ połączeń pomiędzy poszczególnymi urządzeniami tworzącymi sieć nazywamy topologią sieci. Istnieje kilka sposobów na rozwiązanie tego problemu. Podstawowe typologie sieci to: * magistrala liniowa, * pierścień, * gwiazda.
Sieć typu magistrala liniowa to układ, w którym do pojedynczego kabla głównego podłączone są poszczególne komputery.
Sieć typu magistrala liniowa W sieci tego typu nie jest konieczne instalowanie centralnego komputera (serwera), a w trakcie jej wykorzystywania w określonej chwili tylko jeden komputer może być źródłem przekazywania danych dla pozostałych komputerów podłączonych do sieci. Wysyłane informacje dochodzą do wszystkich komputerów, poruszając się we wszystkich kierunkach. Zaletą tego typu sieci jest to, że odłączenie lub awaria jednego komputera nie powoduje utraty możliwości korzystania z niej. Nie bez znaczenia jest także niewielka długość użytego kabla oraz prostota podłączeń poszczególnych przewodów i stanowisk. Wadą tego układu natomiast jest to, że poszczególni jej klienci wykorzystują ten sam kabel (łącznik), co utrudnia dostęp do informacji - czekają w kolejce, ponieważ w sieci nie ma centralnego komputera (serwera) zarządzającego ruchem w sieci. Przerwanie w dowolnym miejscu kabla głównego może spowodować przerwanie działania sieci.
Topologia gwiazdy to sieć z centralnym koncentratorem, do którego za pomocą kabli podłączono pozostałe urządzenia składowe sieci.
Sieć typu gwiazda Koncentrator to centralny punkt połączeń dla poszczególnych komputerów stanowiących elementy sieci, umożliwiający ich komunikację między sobą. Rozwiązanie to chroni sieć przed awarią, gdyż błąd w pracy jednego elementu (poza koncentratorem) nie powoduje żadnego ograniczenia w korzystaniu z całej sieci. W tym typie sieci sygnał jest przesyłany z komputera (serwera) przez koncentrator do wszystkich pozostałych komputerów w sieci. Dzięki temu możliwa jest kontrola i zarządzanie (administrowanie) umieszczonymi na dyskach danymi i programami. Poszczególni użytkownicy mają jedynie dostęp do tych danych, chyba że nadzorujący pracą serwera zadecyduje inaczej. To administrator decyduje o warunkach i dostępności danych na dyskach serwera. Nie bez znaczenia jest także łatwość dołączenia kolejnej stacji roboczej lub kolejnego urządzenia peryferyjnego do działającej już sieci. Komputery połączone w topologii gwiazdy mogą pracować w układzie każdy komputer z każdym". Układ ten może działać jako niezależna grupa robocza albo zostać połączony z innymi grupami, tworząc jeszcze większą sieć.
Cechą charakterystyczną budowy sieci w topologii pierścienia jest połączenie komputerów za pomocą kabli w układzie zamkniętym przypominającym okrąg oraz to, że nie ma w tej sieci żadnych zakończeń.
Sieć typu pierścień Każdy komputer sieci połączony jest z dwoma sąsiadującymi z nim komputerami i bierze bezpośredni udział w przesyłaniu danych i informacji. Dane w sieci typu pierścień transmitowane są w jednym kierunku i po przejściu przez wszystkie stacje wracają do nadawcy. Poszczególne stanowiska działają jak urządzenia wzmacniające sygnały, odpowiadają na informacje, które są do nich przekazywane. Podobnie dzieje się, gdy informacje przesyłane są dalej do kolejnego komputera stanowiącego element sieci. Zaletą tej topologii jest stosunkowo mała ilość kabla potrzebnego do połączenia poszczególnych komputerów w sieć. Wyłączenie całej sieci może zostać spowodowane usterkąjednego z komputerów lub jego łącza.
* sieciowy system operacyjny - specjalny system odpowiadający za polecenia wydawane przez klientów sieci. Instalowany jest na serwerze głównie w celu podniesienia wydajności pracy dużych dysków twardych. Najbardziej popularnymi sieciowymi systemami operacyjnymi są na przykład Windows 2003 Server, UNIX i Novell;
* serwer (nie we wszystkich typach sieci)- specjalny komputer pełniący rolę administratora i zarządcy siecią. Wyposażony jest w odpowiednie oprogramowanie umożliwiające współdzielenie łącz, na przykład internetowego, oraz korzystanie z zasobów znajdujących się w plikach czy bazach danych tego komputera. Dzięki serwerom możliwe jest także korzystanie z urządzeń peryferyjnych. Komputer, który pełni rolę serwera, wyposażony jest zwykle w najnowsze, szybkie procesory, dużą ilość pamięci RAM oraz duże, pojemne i szybkie dyski twarde;
* stacje robocze - komputery przyłączone do sieci poprzez karty sieciowe; * karty sieciowe - urządzenia służące do podłączenia komputera klienta do sieci, co pozwala na wysyłanie i odbieranie danych i informacji w sieciach komputerowych;
* okablowanie - system połączeń, który za pomocą kabli łączy stacje robocze i serwer; * urządzenia peryferyjne - wszelkiego rodzaju dodatkowe, wykorzystywane wspólnie w sieci urządzenia, na przykład drukarki, skanery, plotery itd.
Internet to największa ogólnoświatowa sieć komputerowa. Nie zna granic. Łączy miliony ludzi na całym ziemskim globie. Dzięki Internetowi możliwa stała się niemal nieograniczona komunikacja i wymiana informacji pomiędzy jego użytkownikami. Jako moment przełomowy w rozwoju Internetu przyjmuje się rok 1993, kiedy to wprowadzono do niego nową usługę World Wide Web, nazywaną w skrócie WWW lub Web. WWW został stworzony po to, by ułatwić i umożliwić dostęp do ogromnych i różnorodnych zasobów informacji, a także do różnych systemów, dzięki czemu obsługuje również pakiety multimedialne. Za jego pośrednictwem można przesyłać tekst, obrazy graficzne, dźwięk oraz filmy. Nikt nie wie, ilu ludzi korzysta z usług Internetu na całym świecie.
Informacje przekazywane za pośrednictwem Internetu są uporządkowane i dostępne dla każdego. Każdy może mieć w nim swoje miejsce - skrzynkę pocztową e-mail lub stronę, na której będzie prezentował własne informacje. Usługi w Internecie: World Wide Web - strony internetowe WWW, wyszukiwarki - wyszukiwanie w sieci materiałów za pomocą narzędzia, jakim jest wyszukiwarka, e-mail - poczta elektroniczna; usługa dzięki, której możliwe jest szybkie przesyłanie informacji pomiędzy użytkownikami, WWW jest usługą internetową, która ze względu na zdobytą popularność, bywa błędnie utożsamiana z całym Internetem.
Usługi w Internecie: grupy dyskusyjne - służą do wymiany informacji na najróżniejsze tematy pomiędzy grupą zainteresowanych osób, rozmowy internetowe - za pomocą Internetu można bezpośrednio skontaktować się z wybraną osobą i nawiązać rozmowę, IRC (czat) - to narzędzie, które umożliwia porozumiewanie się użytkowników sieci w danej chwili, czyli na żywo". IRC (ang. Internet Relay Chat)
Najbardziej znanymi elementami Internetu są strony WWW. Aby móc je oglądać, trzeba skorzystać z programu, na przykład Internet Explorer (dostępnego razem z systemem Windows) czy Firefox (pobranego z Internetu).
Korzystając z Internetu, można uzyskać informacje na interesujący temat. Wystarczy wejść na daną stronę po wpisaniu jej internetowego adresu i zapoznać się z treścią. Wiele stron oprócz informacji tekstowych zawiera również obrazki, dźwięki i animacje. Zasada korzystania ze stron WWW oparta jest na wywołaniu strony głównej, na której często umieszczone są odsyłacze wskazujące inne miejsca w sieci, gdzie można uzyskać kolejne interesujące informacje. Odsyłacz może odnieść użytkownika do tzw. podstrony, stanowiącej element przeglądanej właśnie strony WWW, ale także do zupełnie innej, znajdującej się na innym serwerze w dowolnym miejscu na Ziemi. Odsyłacze mogą występować na stronach WWW w formie tekstu lub w formie innych obiektów, najczęściej elementów graficznych. Do wywoływania poszczególnych stron WWW i przemieszczania się między nimi niezbędne są specjalne programy nazywane przeglądarkami.
pole do wpisywania ujednoliconego dostępu do informacji, danych lub usług, czyli adresu internetowego (URL, ang. Uniform Resource Locator)
protokołu, czyli języka, w którym komputer będzie z serwerem rozmawiać", adresu serwera, z którego chcemy pobrać informacje, ścieżki dostępu (nie zawsze) do poszukiwanego katalogu (takie adresy prowadzą do tzw. strony głównej, skąd odnośniki odsyłają do konkretnego tematu). Do zapisywania adresów elektronicznych używa się tylko małych liter i nie stosuje się polskich liter typu: ą, ę, ś... Do połączenia z innym komputerem w Internecie służą specjalne języki, czyli protokoły. Podstawowe to: ftp oraz http. Pierwszy służy do przesyłania zbiorów - w przeglądarce zobaczymy strukturę folderów i plików innego komputera. Drugi uwalnia od struktury folderu, toteż dzięki niemu możemy widzieć tylko stronę WWW.
Zasoby Internetu są przeogromne i stale się zwiększają. Istnieją jednak metody dotarcia do określonych treści w miarę szybko. Najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z pomocy wyszukiwarek na dwa sposoby. Pierwszy z nich to szukanie podanego hasła, a drugi to wyszukiwanie adresów. Jest to łatwe, jeśli znamy pełny adres strony internetowej, na której znajdują się poszukiwane informacje. Trudności zaczynają się wówczas, kiedy chcemy znaleźć w sieci wiadomości na konkretny temat. Wystarczy wtedy jednak w odpowiednie pole wpisać temat w wyszukiwarce i kliknąć przycisk szukaj".
Wyszukiwarka to specjalna strona WWW, której zadaniem jest wyświetlenie listy stron jak najbardziej pasujących do zadania. Istnieją typowe wyszukiwarki (np. www.google.pl), ale portale internetowe również udostępniają możliwość przeszukiwania zasobów Internetu.
Wpisywane wyrażenia powinny mieć możliwie najprostszą postać, a składające się z kilku wyrazów umieszczamy w cudzysłowie. Pamiętać należy także o pewnych zasadach, które można zastosować, rozpoczynając wyszukiwanie, o tak zwanym trybie prostym zapytania i o trybie logicznym, w którym spójniki logiczne (np. AND) trzeba wpisywać wielkimi literami.
Pytania można zadawać, stosując opcję wyszukiwania zaawansowanego, jeśli jest dostępna na stronie. Kiedy wyszukiwarka skończy pracę, na ekranie pojawi się lista stron Web zawierających wpisany: ciąg znaków (każda pozycja listy składa się z pierwszego akapitu tekstu danej strony i odsyłacza do jej adresu). Istnieje wiele wyszukiwarek - zasady ich działania są identyczne.
Wyszukiwarki pomagają także odnaleźć adres poczty elektronicznej. Aby móc wystać wiadomość pocztą elektroniczną, musimy dysponować adresem odbiorcy. Może się jednak zdarzyć, że jakiś adres gdzieś się zgubi lub po prostu nie będziesz go znać, a chcesz na przykład wystać list do znajomego. Jeśli uzyskanie adresu z jakichkolwiek przyczyn jest niemożliwe, możesz spróbować odnaleźć go w Internecie - właśnie za pomocą serwisu wyszukiwawczego. Oczywiście adres taki znajdziesz jedynie wówczas, gdy dana osoba pozostawiła go gdzieś w sieci - na liście dyskusyjnej lub na własnej stronie WWW. Sposób wyszukiwania adresu jest podobny do poszukiwania dowolnych haseł.