Leczenie bólów kręgosłupa Zajmujemy się kompleksowym leczeniem bólów kręgosłupa. Terapia zaczyna się od spotkania diagnostycznego i ustaleniu przyczyny dolegliwości. Następnie dobierany jest odpowiedni sposób leczenia. Kompleksowa terapia obejmuje takie działania jak: Terapia manualna Terapia manualna forma terapii zaburzeń narządu ruchu. Jest często błędnie utożsamiana z kręgarstwem, które w przeciwieństwie do terapii manualnej nie posiada żadnych podstaw w źródłach wiedzy medycznej. Należy do dziedziny fizjoterapii i jest poparta badaniami naukowymi. Terapia manualna polega na badaniu i leczeniu stawów obwodowych i kręgosłupa. Pierwszą częścią badania jest zazwyczaj dokładny wywiad. Następnie dokonuje się badania jakości ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. bolesności). Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów (odblokowanie stawów), co prowadzi do zmniejszenia bólu, zwiększenia zakresu ruchomości, ustąpienia stanów zapalnych. Trakcja kręgosłupa Trakcja (wyciąg) kręgosłupa w ujęciu fizjoterapii jest to odciąganie od siebie powierzchni stawowych sąsiadujących ze sobą kręgów. Wyciąg kręgosłupa to procedura stosowana w leczeniu i łagodzeniu objawów klinicznych kręgosłupa spowodowanych ograniczeniem przestrzeni międzykręgowej i przeciążenia innych struktur (np. stawów międzykręgowych i więzadeł). Celem zabiegu jest wytworzenie takiej siły ciągu aby zwiększyć przestrzeń międzykręgową, przeciwdziałać skurczom mięśni spowodowanym przez ściskanie struktur kręgosłupowych i przywrócenie mechanicznego funkcjonowania kręgosłupa a tym samym złagodzenie objawów bólowych. Zabiegi statyczne z użyciem trakcji kręgosłupa pozwalają odbarczyć poddawane terapii odcinki kręgosłupa, wpompowanie płynów ustrojowych do przestrzeni międzytkankowych, odprowadzenie metabolitów z przestrzeni międzykręgowych. Taka jest właśnie funkcja zabiegów przerywanych lub w bardziej zaawansowanej wersji zabiegów oscylacyjnych zwanych również harmonicznymi. Czynnikiem bardzo istotnie wpływającym na degenerację kręgosłupa są jego zaburzenia w budowie fizjologicznej.
Szczególnie często dotyczy to zniesienia lordozy (naturalnego wygięcia) lub jej nadmiernego pogłębienia w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Brak lordozy np. w odcinku lędźwiowym powoduje obniżenie zdolności przenoszenia obciążeń przez kręgosłup o 25-40%. W rezultacie siły osiowe, które najmocniej oddziałują zwłaszcza na dyski L4-L5 i L5-S1 prowadzą do obniżenia ich wyskokości oraz zmian zwyrodnieniowych u osób ze spłyconą lordozą. Inną z najczęstszych wad budowy kręgosłupa jest skolioza, czyli boczne skrzywienie kręgosłupa, które również poprzez nierównomierne działanie obciążeń i ucisk korzeni nerwowych powoduje występowanie procesów zapalnych, wypuklin, obniżenia wyrskości trzonów kręgów,procesy zwyrodnieniowo-bólowe. W obydwu przypadkach terapia trakcją ruchową jest niezwykle cenną metodą leczenia kręgosłupa, ponieważ przeciwdziała w trzech płaszczyznach siłom deformującym kręgosłup. Wytworzone reakcje w kierunku przeciwnym do zmian patologicznych przywracają powoli prawidłową budowę na tyle, by trwale uwolnić osobę od uciążliwego bólu oraz ograniczyć postęp schorzenia. Zabiegi fizykoterapeutyczne takie jak: Laser Działanie lecznicze i przeciwbólowe lasera biostymulacyjnego polega na wywołaniu drgań atomów w naświetlanych komórkach i tkankach. Proces przechodzenia światła laserowego przez tkanki jest procesem niezwykle skomplikowanym, a jest to wynik między innymi ich niejednorodnej budowy. Przechodząc przez poszczególne warstwy światło ulega odbiciu, rozproszeniu, transmisji, częściowej absorbcji. Stopień tych zjawisk zależy od rodzaju tkanek, długości fali promieniowania, energii i czasu oddziaływania, a także od kąta padania promieniowania na tkankę. Promieniowanie laserowe - światło optyczne - przenikając w głąb tkanki zapoczątkowuje reakcję łańcuchową, która przekazuje wszystkie zachodzące efekty zabiegu leczniczego tkankom położonym głębiej. Światło laserowe może penetrować tkankę do głębokości kilku centymetrów. Efekty zachodzące w tkankach pod wpływem działania lasera biostymulacyjnego można podzielić na dwie grupy: Efekty pierwotne - to efekty, które dokonują się w tkankach bezpośrednio naświetlanych. Są one powodem powstania tak zwanych efektów wtórnych. Efekty pierwotne obejmują efekt biochemiczny, bioelektryczny i bioenergetyczny. Efekt biochemiczny wywołuje stymulację wydzielania histaminy i serotoniny. Może również
stymulować lub hamować reakcje enzymatyczne kwasu ATP, którego wydzielanie może powodować przyspieszenie procesów mitozy. Efekt bioelektryczny normalizuje potencjał membrany. Każda komórka ma więcej ładunków ujemnych niż dodatnich, a potencjał wynosi od 60 do 90 miliwoltów. W patologicznych stanach potencjał ten spada w związku z przenikaniem przez membranę do wnętrza komórki jonów Na+. W celu odwrócenia tego procesu komórka potrzebuje energii, a może ją otrzymać np. z procesu hydrolizy kwasu ATP. Z kolei naświetlanie laserem stymuluje wydzielanie ATP. Efekt bioenergetyczny jest czynnikiem, który stymuluje odżywianie i wzrost komórek oraz reguluje liczne procesy międzykomórkowe. Efekty wtórne - będące końcowym wynikiem reakcji łańcuchowych zapoczątkowanych przez efekty pierwotne, obejmują efekt przeciwbólowy, przeciwzapalny i biostymulacyjny. Efekt przeciwbólowy powoduje liczne zjawiska, w tym wzmożenie wydzielania endorfin, stymulowanie regeneracji obwodowych aksonów po uszkodzeniu nerwów, hyperpolaryzację błon komórek nerwowych, zmiany stężeń transmiterów w synapsach, efektywne przekazywanie energii protonów do punktów akupunktury. Efekt przeciwzapalny wywołuje między innymi przyspieszenie resorbcji obrzęków i wysięków, poprawę mikrokrążenia, rozszerzenie naczyń krwionośnych, stymulację migracji makrofagów, możliwość ułatwienia wytworzenia krążenia obocznego. Efekt biostymulujący poprawia krążenie, odżywianie i regenerację komórek, stymuluje syntezę białka, regeneruje naczynia krwionośne, powoduje wzrost fibroblastów i włókien kolagenowych oraz komórek nerwowych. WSKAZANIA działa przeciwbólowoostre procesy chorobowe zespół bólowy kręgosłupa w neurologii po urazach narządu ruchu po operacjach w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowych w procesie regeneracyjnym w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych
w chorobie zwyrodnieniowej stawów w gośćcu tkanek miękkich w chorobach dermatologicznych ( blizny, wykwity, żylakowate owrzodzenia podudzi) w chorobach laryngologicznych w chorobach oczu w stomatologii trudno gojące się rany i owrzodzenia ( również odleżyny) przewlekłe stany zapalne utrudnione zrastanie się kości choroba zwyrodnieniowa stawów zespoły bólowe ( patrz Łazowski) zapalenia okołostawowe zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych ścięgnistych kaletek stawowych nerwobóle neuropatia cukrzycowa trądzik pospolity PRZECIWWSKAZANIA skłonności do krwawieńtkanki nowotworowe infekcje lokalne nieswoiste w stanach z wysoką gorączką u niemowląt ciąża Elektroterapia (inaczej elektrolecznictwo) - dziedzina fizykoterapii (lecznictwa fizykalnego) zajmująca się leczeniem objawowym schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych, w którym wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości. Celem elektroterapii jest złagodzenie bólu i poprawienie ukrwienia stymulowanej tkanki. Przyspiesza wchłanianie obrzęków i wysięków śródstawowych. Zabiegi wchodzące w skład elektroterapii: Galwanizacja - zabieg elektroleczniczy polegający na przepływie przez część organizmu prądu stałego, wykorzystywany przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie w leczeniu nerwobóli, chorób zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa, porażeń wiotkich oraz zaburzeń krążenia obwodowego. Odmianą galwanizacji są kąpiele elektryczno-wodne polegające na zanurzeniu w wannach
podłączonych do źródła prądu stałego dwóch lub czterech kończyn (kąpiel dwu- lub czterokomorowa). Jontoforeza - zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo. Działanie lecznicze jontoforezy to między innymi rozmiękczanie blizn, przeciwzapalne, odczulające, pobudzające naczynia krwionośne, znieczulające, rozszerzające i zwężające naczynia, bakteriostatyczne. Prądy diadynamiczne DD - (zwane inaczej prądami Bernarda) wykazują one silnie działanie przeciwbólowe i przekrwienne. Prądy interferencyjne - (prądy Nemeca) to prądy średniej częstotliwości modulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Prądy interferencyjne, których częstotliwość zmienia się rytmicznie działają na skurcze mięśni szkieletowych, pobudzają mięśnie do skurczu (usprawnia krążenie obwodowe), wywołują efekt przeciwbólowy, usprawniają procesy odżywcze tkanek i metabolizm (przemiany materii). Elektrostymulacja mięśni - wykorzystywany jest tu prąd stały impulsowy (płynący z przerwami). Elektrody umieszcza się na skórze w miejscach zwanych punktami elektromotorycznymi. Celem zabiegu jest pobudzenie mięśni do skurczu (mięśnie kurczą się i odpoczywają w rytm płynącego z przerwami prądu). Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego. Przezskórna stymulacja nerwów - elektrostymulacja przeciwbólowa. Ultradźwięki - podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 800-24000 khz. Zjawiska występujące w tkankach ludzkich poddanych działaniu ultradźwięków są bardzo różne w zależności od miejsca ich stosowania. Dużą "dźwiękochłonność" wykazuje tkanka nerwowa, mniejszą mięśniowa, a najmniejszą z racji swojej zwartej struktury tkanka tłuszczowa. Podstawowym efektem działania ultradźwięków na tkanki jest działanie mechaniczne zwane "mikromasażem", a spowodowane jest wahaniem ciśnień w przebiegu fali dźwiękowej. Również bardzo ważną składową ich działania jest wpływ na biochemię tkanek, prowadzący do ich lepszego utleniania.
Zabiegi ultradźwięków mają działanie: przeciwbólowe zmniejszające napięcie mięśniowe rozszerzające naczynia krwionośne hamujące procesy zapalne likwidujące tzw. ostrogi piętowe powstawanie związków aktywnych biologicznie wpływ na enzymy ustrojowe hamowanie układu współczulnego przyśpieszenie wchłaniania tkankowego wyzwalanie substancji histamino podobnych Ultradźwięki w wodzie - Podczas zabiegu wykorzystuje się drgania mechaniczne o częstotliwości 800-24000 khz, aby zwiększyć efektywność zabiegów wykorzystuje się pośrednictwo wody, która jest najlepszym ośrodkiem rozchodzenia się fali dźwiękowej. Zabiegi ultradźwięków w wodzie wykonuje się np. w przypadkach reumatoidalnego zapalenia stawów ręki czy stopy. PRZEZNACZENIE W uproszczeniu można powiedzieć, że podstawę leczniczego działania energiiultradżwiękowej stanowią następujące czynniki: wzmożenie przepustowości błon komórkowych usprawnienie oddychania tkankowego i pobudzenie przemiany materii komórek powstanie związków aktywnych biologicznie wpływ na enzymy ustrojowe zmiany w strukturze koloidów tkankowych i ich uwodnienie zmiany w układach jonowych tkanek zmiany odczynu tkanek w kierunku zasadowym WSKAZANIA bóle poamputacyjne szczękościsk nerwoból nerwu trójdzielnego owrzodzenie goleni choroba zwyrodnieniowa stawów zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów szyjnego odcinka kręgosłupa bóle pleców i krzyża zespół bólowy rwy kulszowej blizny Magnetoterapia to skuteczna metoda leczenia pulsującym polem magnetycznym niskiej
częstotliwości. Jej prekursorem był James Maxwell, który ponad sto lat temu uzyskał patent na lecznicze wykorzystywanie impulsowego pola magnetycznego. Magnetoterapia znalazła już zastosowanie w kilkunastu działach medycyny, m.in. w ortopedii, reumatologii oraz chorobach wewnętrznych. W przeciwieństwie do metod konwencjonalnych fizykoterapii, umożliwia ona głębokie, a nie wyłącznie powierzchniowe oddziaływanie na organizm. Co więcej, jest to praktycznie jedyna metoda wskazana i zalecana do stosowania przy stanach zapalnych. Terapia polem magnetycznym jest bezpieczna i może stanowić samodzielną metodę lub mieć istotne znaczenie w procesie kompleksowego leczenia.wskazania do magnetoterapii to: urazy: kontuzje, zwichnięcia, złamania, bóle i urazy mięśni, choroby zwyrodnieniowe stawów, etc., choroby reumatyczne: zwyrodnienia, stany zapalne (ostre i chroniczne), osteoporoza, etc., stany pooperacyjne: operacja przepukliny, operacje mięśni i ścięgien, przyspieszanie gojenia, poparzenia, choroby naczyniowe i serca, choroby centralnego i obwodowego systemu nerwowego: neuralgia, niedowład, etc., choroby górnych i dolnych dróg oddechowych: zapalenie zatok, zapalenie ucha, zapalenie oskrzeli, astma, stany psychosomatyczne: nieżyt żołądka, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, zespół nadpobudliwego jelita, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, problem geriatryczne: bezsenność, zmęczenie, problemy klimakteryczne, zapalenie gruczołu krokowego. Obiekt wyposażony jest również w sprzęt ciężki do ćwiczeń gdzie budujemy właściwe napięcie mięśniowe, oraz kształtujemy prawidłową postawę, wzmacniamy mięśnie posturalne. Na Sali cardio pracujemy nad wydolnością organizmu i procesami kardiologicznymi. W Sali terapeutycznej kształtujemy koordynacje i dynamikę oraz sensomotorykę. Świadczymy również usługi medyczne z zakresu kompleksowej rehabilitacji stacjonarnej ze szczególną specjalizacją w stronę leczenia bólów kręgosłupa.