Seminarium dyplomowe Paweł Dziechciński C5 p.508a pawel.dziechcinski@pwr.wroc.pl Konsultacje: wtorek 7 30-9 30, środa 11 15-13 15
Zasady pisania prac dyplomowych
Wstęp Moje motywy: pomoc dla studentów przy pisaniu dokumentów technicznych (nie tylko prac dyplomowych), pomoc dla promotorów (oszczędność czasu), działanie zapobiegawcze związane z błędami pojawiającymi się w wielu pracach dyplomowych.
Uwagi 1. Część podanych informacji jest subiektywną opinią autora, a niniejsza prezentacja nie jest opracowaniem uniwersalnym. a. Promotorzy mogą mieć inne wymagania. b. Podane zasady w znacznym zakresie dotyczą również innych dokumentów technicznych, ale zwłaszcza ich układ może się różnić. c. Praca inżynierska nie jest typowym projektem technicznym, ale projekt może być jej częścią. 2. Autor począwszy od szkoły średniej uczęszczał wyłącznie do szkół technicznych w związku z czym nie uważa się za profesjonalistę w zakresie znajomości gramatyki i ortografii. 3. Podane treści bez komentarza słownego mogą być niewłaściwie interpretowane. 4. Nie wszystkie podane zasady muszą być stosowane w prezentacjach.
Układ pracy Strona tytułowa zestandaryzowana, dostępna na: http://www.eka.pwr.wroc.pl/dyplomanci,41.dhtml Streszczenie w pracach dyplomowych Politechniki Wrocławskiej element raczej nie stosowany (podobnie jak słowa kluczowe), ale wymagany w większości publikacji naukowych; zawartość zwięzły opis treści pracy; objętość najczęściej określona przez wydawcę (typowo 150 200 słów). Spis treści
Układ pracy 1. Wstęp objętość - typowo 1 lub 2 strony, zawartość: nawiązanie do tematyki pracy na przykład: rys historyczny, co skłoniło autora do zajęcia się tematem, cel i zakres pracy często rozwinięcie tematu pracy, jeśli opisanie celu i zakresu pracy wymaga poprzedzenia wprowadzeniem teoretycznym to może być przedstawiony w dalszej części pracy, omówienie zawartości pracy (np. rozdział po rozdziale).
Układ pracy 2. Wprowadzenie Objętość odpowiednia do zakresu pracy, nie należy chwalić się swoją wiedzą, a dostosować podane informacje do zakresu pracy (dotyczy całej pracy). Zawartość ogólne postawy teoretyczne; przegląd literatury.
Układ pracy 3. Metodologia Omówienie metod i wykorzystywanych narzędzi; Procedury pomiarowe omówione na poziomie umożliwiającym powtórzenie badań i zweryfikowanie wyników.
Układ pracy 4. Wyniki badań i ich analiza oraz dyskusja Przedstawienie najważniejszych wyników pracę powinno dać się czytać; umieszczanie w treści np. rozbudowanych tabel czy złożonych schematów jest niewskazane; szczegółowe wyniki zamieszcza się w dodatkach, a w treści pracy się do nich odwołuje. Analiza i dyskusja wyników mogą stanowić odrębne rozdziały.
Układ pracy 5. Podsumowanie Uogólniona wersja uzyskanych wyników i ich dyskusji Konieczne jest zapewnienie zgodności z celami pracy Perspektywy dalszych badań.
Układ pracy Uwagi do układu pracy: tytuły rozdziałów nie muszą być zgodne z tytułami podanymi powyżej, kolejność pisania rozdziałów najczęściej nie jest zgodna z ich kolejnością w pracy, liczba numerowanych poziomów podrozdziałów raczej nie większa niż 3, rozdział najczęściej zaczyna się od nowej strony.
Uwagi edycyjne Do każdego rysunku i tabeli powinno być odwołanie w tekście np. Schemat blokowy systemu nagłaśniania przedstawiono na rys. 7. można stosować odwołania jako wtrącenia w nawiasach np. Uzyskana w wyniku pomiarów charakterystyka częstotliwościowa (rys. 7) jest nie należy stosować odsyłaczy typu powyżej czy poniżej.
Podpisy Zasady: Lokalizacja podpisu: pod rysunkiem, nad tabelą. Każdy rysunek i każda tabela muszą mieć podpis zawierający: etykietę (typowo: rys., tabela), numer, tytuł, numeracja może być ciągła, kolejny numer w rozdziale może zostać poprzedzony numerem rozdziału, w którym znajduje się rysunek, pochodzenie (w przypadku kiedy nie są dziełem autora).
Podpisy Przykłady: Rys. 11. Tytuł jedenastego rysunku w pracy Rys. 4.3. Tytuł trzeciego rysunku w rozdziale czwartym Tabela 11. Tytuł jedenastej tabeli w pracy Tabela 4.3. Tytuł trzeciej tabeli w rozdziale czwartym Uwagi! Po numerze należy stosować kropkę Spotyka się wersję z kropką po tytule
Korzystanie z możliwości edytorów tekstu Rozdziały i podrozdziały należy oznaczać jako nagłówki Do podpisów należy stosować odpowiednie style Automatyczne odsyłacze do literatury, rysunków i tabel Sprawdzanie pisowni - ostrożnie.
Styl pisania Pracę należy pisać: zgodnie z ogólnymi zasadami ortografii i gramatyki języka, w którym jest pisana, zrozumiale, zwięźle, prosto (ale nie za prosto), stosując krótkie zdania, bezosobowo (np. napotkano trudności ) lub stosować trzecią osobę liczby pojedynczej (np. autor napotkał trudności ).
Wyliczanie Podpunkty będące zdaniami powinny się zaczynać wielką literą, a nie będące zdaniami małą. Jeśli podpunkt jest zdaniem, to zamykamy go kropką lub znakiem równoważnym, jeśli nie przecinkiem lub średnikiem. Średnikiem, przede wszystkim wtedy, gdy podpunkty są dłuższe i same zawierają przecinki. W spisach treści, reklamach, na plakatach itp. wszędzie tam, gdzie układ graficzny liczy się nie mniej od treści podpunktów nie zamykamy żadnym znakiem interpunkcyjnym, gdyż sam koniec wiersza wystarcza. Nagłówek listy powinien się kończyć dwukropkiem, nawet wtedy, gdy następujące po nim podpunkty zdaniowe, pisane są wielką literą. Jeśli np. nagłówek listy jest zarazem podrozdziałem książki lub artykułu, to nie zamykamy go żadnym znakiem przestankowym.
Wyliczanie Oznaczanie cyframi lub literami kolejnych punktów wyliczenia pozwala precyzyjnie odsyłać czytelnika do konkretnych punktów. Zasady: 1. Po oznaczeniach zakończonych kropką podpunkt zaczynamy z dużej litery i kończymy kropką. 2. Po oznaczeniach zakończonych nawiasem podpunkt zaczynamy z małej litery i kończymy przecinkiem lub średnikiem, poza ostatnim elementem, który kończymy kropką.
Odsyłacze literaturowe Nie stosować przypisów dolnych, a odsyłacz do spisu literatury znajdującego się na końcu pracy Odsyłacz literaturowy ma być stosowany na zasadzie wtrącenia - nie może być częścią zdania
Spis literatury Spis literatury zamieszcza się na oddzielnej stronie, na końcu pracy, ale przed załącznikami Typowo rozpoczynamy go nagłówkiem Literatura (bez cudzysłowu) Kolejność - dwie wersje: alfabetycznie według nazwiska autora (dla prac tego samego autora według tytułów), zgodnie z kolejnością powoływania w tekście.
Spis literatury Zasady podane w normach: PN-ISO 690:2002. Dokumentacja - Przypisy bibliograficzne - Zawartość, forma i struktura. PN ISO 690-2:1999. Informacja i dokumentacja przypisy bibliograficzne Arkusz 2:Dokumenty elektroniczne i ich części. Normy dopuszczają kilka wariantów, ale należy stosować te same reguły dla całego spisu
Proponowany format pozycji w spisie literatury - książka [Autor], [Tytuł], [Wydanie], [Miejsce]: [Wydawca] [Rok], [ISBN]. [Autor] = [Nazwisko] [Inicjały] [Inicjały] podajemy bez spacji np. Kowalski J.Z. w przypadku kilku autorów pola [Autor] oddzielamy przecinkiem.
Proponowany format pozycji w spisie literatury - książka Przykład: 1. Dobrucki A., Przetworniki elektroakustyczne, Warszawa: WNT 2006, ISBN 83-204-3214-6. Przykład w wersji często stosowanej ale niezgodnej z normą: 1. Dobrucki A., Przetworniki elektroakustyczne, WNT, Warszawa 2006.
Proponowany format pozycji w spisie literatury artykuł z czasopisma lub wydawnictwa zwartego Ogólne zasady jak dla książki, ale: [Wydawnictwo] w przypadku czasopism posiada ściśle określony opis (często skrót), który najczęściej można znaleźć w stopce np. J. Audio Eng. Soc., często podaje się numery stron, nie stosuje się ISBN ani ISSN bo dotyczą całego wydawnictwa a nie pojedynczego artykułu. Przykład: 1. Dobrucki A.B., Measurement system for personalized headrelated transfer functions and its verification by virtual source localization trials with visually impaired and sighted individuals, J. Audio Eng. Soc., vol. 58, nr 9, s. 724-738.
Proponowany format pozycji w spisie literatury dokument elektroniczny z www Przykład: 1. Smith S.W., The Scientist and Engineer's Guide to Digital Signal Processing, [dostęp: 07.11.2012] http://www.dspguide.com/pdfbook.htm
Inne zasady 1. Nie stosuje się spacji: przed kropką, przecinkiem, średnikiem, dwukropkiem, wewnątrz nawiasów lub cudzysłowów. 2. Spację stosuje się po kropce, przecinku, średniku, dwukropku, chyba, że znaki te pełnią funkcję specjalną (np. godzina 12:28). 3. Myślnik stosuje się: ze spacjami przed i po, jeśli rozdziela dwie części zdania, bez spacji jeśli łączy dwa wyrazy (np. żółto-niebieski).