PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA FIZYKA. W Publicznym Gimnazjum im. Kard. Stefana Wyszyńskiego w Siedliskach I. CELE PRZEDMIOTOWEGO SYSTEMU OCENIANIA Zapoznanie uczniów i rodziców (prawnych opiekunów ) z wymaganiami edukacyjnymi na poszczególne oceny. Przedstawienie metod sprawdzania, kryteriów oceniania wiadomości i umiejętności uczniów. Umożliwienie uczniom kontrolowania procesu uczenia się. Motywowanie uczniów do systematycznej pracy i samorozwoju. Dostarczenie rodzicom (prawnym opiekunom) i nauczycielom informacji o postępach, trudnościach i uzdolnieniach ucznia. Doskonalenie procesu dydaktycznego i metod pracy.
II. METODY SPRAWDZANIA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA. Sprawdziany pisemne ( test wyboru waga 2, zadania otwarte waga3) - odbywają się po zakończeniu działu programowego, - trwają całą godzinę lekcyjną, - mogą zawierać zadania otwarte i zamknięte - mogą zawierać zadanie lub polecenie na ocenę celującą, - zapowiedziane są i zaznaczone w dzienniku z przynajmniej tygodniowym wyprzedzeniem, - w przypadku nieobecności nauczyciela lub uzasadnionej nieobecności klasy w dniu sprawdzianu termin sprawdzianu zostaje ustalony ponownie, ale nie musi być zachowane tygodniowe wyprzedzenie, - sprawdzian powinien być sprawdzony w terminie nie przekraczającym dwóch tygodni od czasu jego przeprowadzenia (termin może być przedłużony w przypadku nieobecności w szkole nauczyciela lub klasy) - uczeń nieobecny na sprawdzianie ma obowiązek napisać go, w terminie nie przekraczającym dwóch tygodni od daty przeprowadzenia sprawdzianu lub powrotu ucznia do szkoły. W przypadku długotrwałej nieobecności ucznia spowodowanej jego chorobą uczeń pisze sprawdzian w terminie indywidualnie uzgodnionym z nauczycielem. - uczeń korzystający na sprawdzianie z niedozwolonych pomocy otrzymuje ocenę niedostateczną bez możliwości jej poprawy - prace pisemne przechowywane są w szkole przez jeden rok Kartkówki niezapowiedziane ( waga 1) - obejmują materiał maksymalnie z trzech ostatnich lekcji lub pracy domowej, - czas trwania kartkówki ok.15-20min, - uczeń nie ma prawa poprawy oceny z kartkówki, - uczeń nieobecny na kartkówce nie ma obowiązku jej zaliczania Kartkówki zapowiedziane (waga 2) - mogą zawierać treści realizowane na większej liczbie godzin lekcyjnych, - czas trwania kartkówki ok.15-20min, - uczeń nie ma prawa poprawy oceny z kartkówki, - uczeń nieobecny na kartkówce nie na obowiązku jej późniejszego napisania. Odpowiedź ustna ( waga 2) - obejmuje materiał (zadania teoretyczne i rachunkowe) maksymalnie z trzech ostatnich lekcji lub pracy domowej a na lekcjach powtórze - niowych z całego działu, - uczeń przynajmniej raz w semestrze uczestniczy w tej formie sprawdzania wiadomości i umiejętności
- uczeń nie może poprawiać ocen z odpowiedzi ustnej. Prace domowe, zeszyt przedmiotowy sprawdzane przynajmniej raz w semestrze ( waga 1) Aktywność na lekcji.( waga 1) Prace dodatkowe (waga 1)np. referaty, wykonywanie plansz, tablic, modeli fizycznych, itd. III OCENIANIE OSIĄGNIĘĆ UCZNIA. Sprawdziany i kartkówki zawierają zadania z poziomu podstawowego ( podstawa programowa), ponadpodstawowego (wynikające z programu poszerzenie i dopełnienie podstawy) oraz mistrzowskiego ( wykraczające poza program). Uczeń uzyskuje ocenę celujący: gdy uzyska 100% możliwych do uzyskania punktów bardzo dobry: gdy uzyska co najmniej 85% punktów z poziomu pp i co najmniej 85% punktów z poziomu p dobry: gdy uzyska 60% - 85% pkt z poziomu pp i co najmniej 85% pkt z poziomu p dostateczny: gdy uzyska co najmniej 85% pkt z poziomu p dopuszczający : gdy uzyska co najmniej 60% pkt z poziomu p niedostateczny: gdy uzyska mniej niż 60% pkt z poziomu p Jeżeli uczeń nie zaliczy zadań z poziomu podstawowego a rozwiąże zadanie(a) z poziomu pp wtedy punkty z nich uzyskane zaliczane są w pierwszej kolejności na poczet poziomu p. Odpowiedź ustna na ocenę mają wpływ następujące czynniki: Znajomość teorii, praw i pojęć fizycznych: poprawność merytoryczna wypowiedzi, jej płynność i poprawność językowa. Umiejętność argumentowania i przeprowadzenia rozumowania. Stopień rozumienia wypowiadanych treści i umiejętność podania przykładu i kontrprzykładu Umiejętność wyprowadzenia lub przekształcenia wzoru. Znajomość wzorów i jednostek układu SI.
Zadanie teoretyczne ( waga 2) : zgodność prezentowanych treści z tematyką zadania i ich zakres, poprawność merytoryczna, logiczność wypowiedzi, poprawność terminologiczna. Zadanie rachunkowe (waga 2): analiza sytuacji i treści fizycznej zadania, przedstawienie sytuacji problemowej i zapisanie warunków zadania (rysunek, dane), argumentacja toku rozwiązywania, dobór i znajomość praw oraz wzorów, sprawność matematyczna. Zadanie doświadczalne ( waga 2): prawidłowe określenie celu badawczego, dobór metody, przyrządów i konstrukcja zestawu badawczego, planowanie, działań, prezentacja wyników doświadczenia, Prace domowe formułowanie wniosków. ocena uzależniona jest od poprawności merytorycznej, zgodności z tematem pracy, struktury i zakresu prezentowanych treści, samodzielności jej wykonania przez ucznia. Zeszyt przedmiotowy ocenie podlegają prace domowe, notatki z lekcji oraz estetyka i systematyczność prowadzenia zeszytu. Aktywność na lekcji za aktywny i twórczy udział w lekcji lub pracy grupy powołanej na lekcji uczeń może otrzymać plus, który jest odnotowany w zeszycie nauczyciela. Za ostentacyjny brak aktywności uczeń otrzymuje minus.( plus anuluje minusa). Po zliczeniu plusów za każde pięć kolejnych plusów uczeń otrzymuje ocenę bardzo dobry z aktywności, cztery plusy to ocena dobry itd. Prace dodatkowe ( waga 1) ocena uzależniona jest od: stopnia trudności zadania, przygotowania merytorycznego i umiejętności prezentowania zadania, oryginalności i estetyki wykonanej pracy, wykorzystania różnych źródeł informacji i inne. Uczeń może zdecydować czy ocena proponowana przez nauczyciela będzie odnotowana w dzienniku lekcyjnym. Każdy uczeń może dwukrotnie w semestrze nie być przygotowany do lekcji bez podania przyczyn. Zgłasza ten fakt nauczycielowi przed lekcją, co zostaje odnotowane w dzienniku. Uczeń nieobecny na dwóch kolejnych lekcjach fizyki z powodu choroby jest zwolniony z pytania na pierwszej odbywającej się po jego powrocie do szkoły lekcji. To samo dotyczy ucznia, który co najmniej trzy dni z rzędu był nieobecny w szkole z powodu choroby, a w jednym z tych dni odbywała się lekcja fizyki oraz w dniu jego powrotu do szkoły lub w dniu następnym przypada kolejna lekcja fizyki. Jeżeli lekcja fizyki przypada w trzecim dniu po powrocie ucznia do szkoły lub później zwolnienie takie nie obowiązuje. Uczeń nieobecny na zajęciach fizyki z powodu zwolnienia nie może na następnych zajęciach zgłaszać z tego powodu nieprzygotowania do lekcji.
Brak zadania domowego może być przyczyną odpytania ucznia i wstawienia oceny ndst po stwierdzeniu braku wiedzy i umiejętności na poziomie koniecznym. Jakość oceny uzyskanej przez ucznia zależy od stopnia skali trudności pytania lub zadania wynikającej z planu wynikowego. IV OCENIANIE SEMESTRALNE I KOŃCOWOROCZNE. Przy wystawianiu oceny semestralnej i końcoworocznej brane są pod uwagę oceny cząstkowe uzyskane przez ucznia w danym okresie czasu. Ocena semestralna i końcoworoczna jest obliczana jako średnia ważona ocen cząstkowych wg wzoru gdzie w 1, w 2, w 3 to wagi ocen o 1, o 2, o 3 Np. uczeń, który uzyskał oceny 5 z wagą 1, 4 z wagą 2 i 3 z wagą 3 otrzyma ocenę: (1x5+2x4+3x3):(1+2+3)=22:6=3,66... 4 Uwaga: 3,5 3 3,51 4 W ocenie końcoworocznej uwzględniamy ocen cząstkowe z całego roku! V SPOSOBY POPRAWIANIA OCENY SZKOLNEJ. Każdą ocenę ze sprawdzianu uczeń może poprawić w terminie nieprzekraczającym dwóch tygodni od daty podania jego wyników. Termin poprawy należy uzgodnić wcześniej z nauczycielem na wniosek ucznia. W przypadku większej liczby osób zainteresowanych poprawą oceny ze sprawdzianu nauczyciel podaje jeden wspólny termin dla wszystkich uczniów. Ocena jaką uczeń uzyskuje na sprawdzianie poprawkowym jest wpisywana do dziennika niezależnie od jej jakości. Uczeń poprawiający ocenę ndst pisze jednopoziomowy sprawdzian na maksymalną ocenę dostateczny. Uczeń, który otrzymał niedostateczną ocenę na pierwszy semestr jest zobowiązany do podjęcia próby poprawy oceny do końca marca następnego semestru. VI SPOSOBY INFORMOWANIA RODZICÓW (OPIEKUNÓW PRAWNYCH) O WYMAGANIACH EDUKACYJNYCH I OSIĄGNIĘCIACH UCZNIA. zebrania śródokresowe i semestralne, indywidualne rozmowy z inicjatywy rodzica, nauczyciela przedmiotu lub wychowawcy, rozmowy telefoniczne korespondencja listowna (e-mail)
VII SPOSOBY INFORMOWANIA UCZNIA O WYMAGANIACH EDUKACYJNYCH. Uczniowie na pierwszej godzinie lekcyjnej zapoznawani są z PSO co zostaje potwierdzone wpisem do dziennika lekcyjnego. Ze szczegółowymi wymaganiami edukacyjnymi uczniowie zapoznają się przed realizacją nowego działu za pośrednictwem strony internetowej szkoły. PSO jest udostępniony uczniom i ich rodzicom na stronie internetowej szkoły VIII WYMAGANIA EDUKACYJNE NA POSZCZEGÓLNE STOPNIE SZKOLNE. Ocenę niedostateczny otrzymuje uczeń, który : nie opanował tych wiadomości i umiejętności, które są konieczne do dalszego kształcenia, nie potrafi rozwiązać zadań teoretycznych lub praktycznych o elementarnym stopniu trudności, nawet z pomocą nauczyciela, nie zna podstawowych praw, pojęć i wielkości fizycznych. Ocenę dopuszczający otrzymuje uczeń, który: ma braki w wiadomościach i umiejętnościach określonych programem, ale braki te nie przekreślają możliwość dalszego kształcenia, zna podstawowe prawa, pojęcia i wielkości fizyczne, z pomocą nauczyciela rozwiązuje proste zadania rachunkowe Ocenę dostateczny otrzymuje uczeń, który: opanował w podstawowym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem, zna podstawowe prawa, pojęcia, wzory, wielkości fizyczne i ich jednostki, stosuje wiadomości do rozwiązywania zadań z pomocą nauczyciela. Ocenę dobry otrzymuje uczeń, który: opanował w dużym zakresie wiadomości i umiejętności określone programem nauczania( ok. 60 % wiadomości objętych programem i poszerzających lub dopełniających podstawę programową ) poprawnie stosuje wiadomości do rozwiązywania typowych zadań rachunkowych i problemowych, wykona zaplanowane doświadczenie fizyczne, sprawnie posługuje się symboliką fizyczną. Ocenę bardzo dobry otrzymuje uczeń, który: w pełnym zakresie opanował wiadomości i umiejętności programowe (co najmniej 85% przewidzianych programem wiadomości i umiejętności ) zdobytą wiedzę potrafi zastosować w nowych sytuacjach, rozwiązuje samodzielnie zadania rachunkowe i problemowe, zaplanuje i przeprowadzi doświadczenie fizyczne, opracuje wyniki pomiarów,
jest samodzielny korzysta z różnych źródeł informacji. Ocenę celujący otrzymuje uczeń, który: posiada wiadomości i umiejętności wykraczające poza program nauczania, jest finalistą małopolskiego konkursu fizycznego PSO MOŻE ULEC ZMIANIE DOPIERO PO ZAKOŃCZENIU ROKU SZKOLNEGO. Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie 3. ( ocena 2 i 3) 1,2 Zasada zachowania energii mechanicznej 3,4 Dźwignia jako urządzenie ułatwiające wykonywanie pracy. Wyznaczanie masy za pomocą dźwigni dwustronnej podaje przykłady przemiany energii potencjalnej w kinetyczną i na odwrót, posługując się zasadą zachowania energii mechanicznej opisuje zasadę działania dźwigni dwustronnej podaje warunek równowagi dźwigni dwustronnej wyznacza doświadczalnie nieznaną masę za pomocą dźwigni dwustronnej, linijki i ciała o znanej masie 5,6 Powtórzenie. Sprawdzian 7. Przemiany energii w zjawiskach cieplnych ( ocena 4 i 5) stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego opisuje zasadę działania bloku nieruchomego i kołowrotu wyjaśnia, w jaki sposób maszyny proste ułatwiają nam wykonywanie pracy 7 Zmiana energii wewnętrznej przez wykonanie pracy wymienia składniki energii wewnętrznej podaje przykłady, w których na skutek wykonania pracy wzrosła energia wewnętrzna ciała wyjaśnia, dlaczego podczas ruchu z tarciem nie jest spełniona zasada zachowania energii mechanicznej wyjaśnia, dlaczego przyrost temperatury ciała świadczy o wzroście jego energii wewnętrznej 8 Cieplny przepływ energii. Rola izolacji cieplnej 9 Zjawisko konwekcji 10, 11 12, 13 Ciepło właściwe Przemiany energii podczas topnienia. Wyznaczanie opisuje przepływ ciepła (energii) od ciała o wyższej temperaturze do ciała o niższej temperaturze, następujący przy zetknięciu tych ciał podaje przykłady przewodników i izolatorów opisuje rolę izolacji cieplnej w życiu codziennym podaje przykłady występowania konwekcji w przyrodzie opisuje proporcjonalność ilości dostarczonego ciepła do masy ogrzewanego ciała i przyrostu jego temperatury odczytuje z tabeli wartości ciepła właściwego analizuje znaczenie dla przyrody, dużej wartości ciepła właściwego wody oblicza Qciepło właściwe na podstawie wzoru cw = m D T opisuje zjawisko topnienia (stałość temperatury, zmiany energii wewnętrznej topniejących ciał) podaje przykład znaczenia w przyrodzie dużej wykorzystując model budowy materii, objaśnia zjawisko przewodzenia ciepła formułuje jakościowo pierwszą zasadę termodynamiki wyjaśnia zjawisko konwekcji uzasadnia, dlaczego w cieczach i gazach przepływ energii odbywa się głównie przez konwekcję opisuje znaczenie konwekcji w prawidłowym oczyszczaniu powietrza w mieszkaniach na podstawie proporcjonalności Q~ m, Q~ D T definiuje ciepło właściwe substancji oblicza każdą wielkość ze wzoru Q= cwmd T wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła właściwego sporządza bilans cieplny dla wody i oblicza szukaną wielkość opisuje zasadę działania wymiennika ciepła i chłodnicy objaśnia, dlaczego podczas topnienia i krzepnięcia temperatura pozostaje stała, mimo zmiany energii wewnętrznej
ciepła topnienia wartości ciepła topnienia lodu lodu opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła w temperaturze topnienia do masy ciała, które chcemy stopić 14 Przemiany energii podczas parowania i skraplania 15, 16 8. Drgania i fale sprężyste odczytuje z tabeli temperaturę topnienia i ciepło topnienia analizuje (energetycznie) zjawisko parowania i wrzenia opisuje zależność szybkości parowania od temperatury opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła do masy cieczy zamienianej w parę odczytuje z tabeli temperaturę wrzenia i ciepło parowania podaje przykłady znaczenia w przyrodzie dużej wartości ciepła parowania wody Powtórzenie. Sprawdzian 17 Ruch drgający wskazuje w otoczeniu przykłady ciał wykonujących ruch drgający podaje znaczenie pojęć: położenie równowagi, wychylenie, amplituda, okres, częstotliwość 18, 19 Wahadło. Wyznaczanie okresu i częstotliwości drgań 20 Fale sprężyste poprzeczne i podłużne 21, 22 Dźwięki i wielkości, które je opisują. Badanie związku częstotliwości drgań z wysokością dźwięku 23 Ultradźwięki i infradźwięki 24, 25 9. O elektryczności statycznej opisuje ruch wahadła i ciężarka na sprężynie oraz analizuje przemiany energii w tych ruchach doświadczalnie wyznacza okres i częstotliwość drgań wahadła i ciężarka na sprężynie demonstruje falę poprzeczną i podłużną podaje różnice między tymi falami posługuje się pojęciami długości fali, szybkości rozchodzenia się fali, kierunku rozchodzenia się fali opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku podaje rząd wielkości szybkości fali dźwiękowej w powietrzu wyjaśnia, co nazywamy ultradźwiękami i infradźwiękami Powtórzenie. Sprawdzian na podstawie proporcjonalności Q~ mdefiniuje ciepło topnienia substancji oblicza każdą wielkość ze wzoru Q= mc wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła topnienia doświadczalnie wyznacza ciepło topnienia lodu opisuje zależność temperatury wrzenia od zewnętrznego ciśnienia na podstawie proporcjonalności Q~ m definiuje ciepło parowania oblicza każdą wielkość ze wzoru Q= mc wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła parowania opisuje zasadę działania chłodziarki odczytuje amplitudę i okres z wykresu xt () dla drgającego ciała opisuje przykłady drgań tłumionych i wymuszonych opisuje zjawisko izochronizmu wahadła wykorzystuje drugą zasadę dynamiki do opisu ruchu wahadła opisuje mechanizm przekazywania drgań jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fali na napiętej linie i fal dźwiękowych w powietrzu stosuje wzory oraz do obliczeń uzasadnia, dlaczego fale podłużne mogą się rozchodzić w ciałach stałych, cieczach i gazach, a fale poprzeczne tylko w ciałach stałych opisuje doświadczalne badanie związku częstotliwości drgań źródła z wysokością dźwięku podaje cechy fali dźwiękowej (częstotliwość 16 Hz 20000 Hz, fala podłużna) opisuje występowanie w przyrodzie i zastosowania infradźwięków i ultradźwięków (np. w medycynie) t p 26 Elektryzowanie przez tarcie. Ładunek elementarny opisuje budowę atomu i jego składniki elektryzuje ciało przez potarcie wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania określa jednostkę ładunku (1 C) jako wielokrotność ładunku elementarnego wyjaśnia elektryzowanie przez tarcie (analizuje przepływ elektronów)
i jego przez tarcie wielokrotności 27 Wzajemne oddziaływanie ciał naelektryzowanych. Budowa krystaliczna soli kuchennej 28 Przewodniki i izolatory 29 Elektryzowanie przez indukcję 30 Elektryzowanie przez dotyk. Zasada zachowania ładunku 31 Pole elektrostatyczne 32, 33 bada doświadczalnie oddziaływanie między ciałami naelektryzowanymi przez tarcie i formułuje wnioski podaje przykłady przewodników i izolatorów opisuje budowę przewodników i izolatorów (rolę elektronów swobodnych) demonstruje oddziaływanie ciał, z których jedno jest naelektryzowane przez indukcję elektryzuje ciało przez zetknięcie go z innym ciałem naelektryzowanym analizuje przepływ ładunków podczas elektryzowania przez dotyk, stosując zasadę zachowania ładunku opisuje oddziaływanie ciał naelektryzowanych na odległość, posługując się pojęciem pola elektrostatycznego Powtórzenie. Sprawdzian objaśnia pojęcie jon opisuje budowę krystaliczną soli kuchennej wyjaśnia, jak rozmieszczony jest, uzyskany na skutek naelektryzowania, ładunek w przewodniku, a jak w izolatorze wyjaśnia elektryzowanie przez indukcję opisuje mechanizm zobojętniania ciał naelektryzowanych (metali i dielektryków) wyjaśnia uziemianie ciał wyjaśnia związek tego, jak silne jest pole elektrostatyczne w pobliżu ciała naelektryzowanego z ładunkiem zgromadzonym w tym ciele demonstruje fakt, że na większy ładunek w polu elektrostatycznym działa większa siła 10. Prąd elektryczny 34 Prąd elektryczny w metalach. Napięcie elektryczne 35 Źródła napięcia. Obwód elektryczny 36 Natężenie prądu 37, 38 Prawo Ohma. Opór elektryczny opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia elektrycznego podaje jednostkę napięcia (1 V) wskazuje woltomierz, jako przyrząd do pomiaru napięcia wymienia źródła napięcia: ogniwo, akumulator, prądnica buduje najprostszy obwód składający się z ogniwa, żarówki (lub opornika) i wyłącznika rysuje schemat najprostszego obwodu, posługując się symbolami elementów wchodzących w jego skład q oblicza natężenie prądu ze wzoru I = t podaje jednostkę natężenia prądu (1 A) buduje najprostszy obwód prądu i mierzy natężenie prądu w tym obwodzie podaje zależność wyrażoną przez prawo Ohma oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru U R = I wymienia i opisuje skutki przepływu prądu w przewodnikach wskazuje kierunek przepływu elektronów w obwodzie i umowny kierunek prądu mierzy napięcie na żarówce (oporniku) objaśnia proporcjonalność q~ t q oblicza każdą wielkość ze wzoru I = t przelicza jednostki ładunku (1 C, 1 Ah, 1 As) wykazuje doświadczalnie proporcjonalność I ~ U i definiuje opór elektryczny przewodnika U oblicza wszystkie wielkości ze wzoru R = I
podaje jego jednostkę (1 W ) 39, 40 Doświadczalne badanie połączenia szeregowego i równoległego 41 Praca i moc prądu elektrycznego 42 43 44 45 46 47 Wyznaczanie oporu i mocy żarówki Zmiana energii elektrycznej w inne formy energii. Wyznaczanie ciepła właściwego wody za pomocą czajnika elektrycznego buduje obwód elektryczny według podanego schematu mierzy natężenie prądu w różnych miejscach obwodu, w którym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle mierzy napięcie na odbiornikach wchodzących w skład obwodu, gdy odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle odczytuje dane z tabliczki znamionowej odbiornika odczytuje zużytą energię elektryczną na liczniku oblicza pracę prądu elektrycznego ze wzoru W = UIt oblicza moc prądu ze wzoru P= UI podaje jednostki pracy oraz mocy prądu i przelicza je podaje przykłady pracy wykonanej przez prąd elektryczny wyznacza opór elektryczny żarówki (lub opornika) przez pomiar napięcia i natężenia prądu wyznacza moc żarówki wykonuje pomiary masy wody, temperatury i czasu ogrzewania wody odczytuje moc z tablicy znamionowej czajnika podaje rodzaj energii, w jaki zmienia się w tym doświadczeniu energia elektryczna Powtórzenie. Sprawdzian wykazuje, że w łączeniu szeregowym natężenie prądu jest takie samo w każdym punkcie obwodu, a w łączeniu równoległym natężenia prądu w poszczególnych gałęziach sumują się wykazuje, że w łączeniu równoległym napięcia na każdym odbiorniku są takie same, a w łączeniu szeregowym sumują się na podstawie doświadczenia wnioskuje o sposobie łączenia odbiorników sieci domowej oblicza każdą z wielkości występujących we wzorach W = UIt 2 U R W = t 2 W = I Rt opisuje przemiany energii elektrycznej w grzałce, silniku odkurzacza, żarówce wyjaśnia rolę bezpiecznika w obwodzie elektrycznym opisuje doświadczalne wyznaczanie oporu elektrycznego żarówki oraz jej mocy zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do trzech cyfr znaczących objaśnia sposób dochodzenia do wzoru wykonuje obliczenia zaokrągla wynik do trzech cyfr znaczących 11. Zjawiska magnetyczne. Fale elektromagnetyczne 48 Oddziaływanie biegunów magnetycznych magnesów oraz magnesów i żelaza 49 Badanie działania przewodnika z prądem na igłę magnetyczną 50 Elektromagnes i jego zastosowania 51 Zasada działania silnika prądu stałego podaje nazwy biegunów magnetycznych i opisuje oddziaływania między nimi opisuje zachowanie igły magnetycznej w pobliżu magnesu opisuje sposób posługiwania się kompasem demonstruje działanie prądu w przewodniku na igłę magnetyczną umieszczoną w pobliżu, w tym: zmiany kierunku wychylenia igły przy zmianie kierunku prądu oraz zależność wychylenia igły od pierwotnego jej ułożenia względem przewodnika opisuje budowę elektromagnesu opisuje działanie elektromagnesu na znajdujące się w pobliżu przedmioty żelazne i magnesy na podstawie oddziaływania elektromagnesu z magnesem wyjaśnia zasadę działania silnika na prąd stały opisuje oddziaływanie magnesu na żelazo i podaje przykłady wykorzystania tego oddziaływania do opisu oddziaływania używa pojęcia pola magnetycznego wyjaśnia zasadę działania kompasu wyjaśnia zachowanie igły magnetycznej, używając pojęcia pola magnetycznego wytworzonego przez prąd elektryczny doświadczalnie demonstruje, że zmieniające się pole magnetyczne jest źródłem prądu elektrycznego w zamkniętym obwodzie opisuje rolę rdzenia w elektromagnesie wskazuje bieguny N i S elektromagnesu buduje model i demonstruje działanie silnika na prąd stały
52 Fale elektromagnetyczne nazywa rodzaje fal elektromagnetycznych (radiowe, promieniowanie podczerwone, światło widzialne, promieniowanie nadfioletowe, rentgenowskie) podaje przykłady zastosowania fal elektromagnetycznych 53 Sprawdzian opisuje fale elektromagnetyczne jako przenikanie się wzajemne pola magnetycznego i elektrycznego podaje niektóre ich właściwości (rozchodzenie się 8 w próżni, szybkość c= 3 10 m s, różne długości fal) 12. Optyka 54 Porównanie rozchodzenia się fal mechanicznych i elektromagnetycznych. Maksymalna szybkość przekazywania informacji 55 Źródła światła. Prostoliniowe rozchodzenie się światła 56 Odbicie światła. Obrazy w zwierciadłach płaskich 57 Zwierciadła kuliste 58, 59 Doświadczalne badanie zjawiska załamania światła 60 Przejście światła przez pryzmat. Barwy 61 Soczewki skupiające i rozpraszające wymienia cechy wspólne i różnice w rozchodzeniu się fal mechanicznych i elektromagnetycznych wymienia sposoby przekazywania informacji i wskazuje rolę fal elektromagnetycznych podaje przykłady źródeł światła opisuje sposób wykazania, że światło rozchodzi się po liniach prostych wskazuje kąt padania i odbicia od powierzchni gładkiej opisuje zjawisko rozproszenia światła na powierzchniach chropowatych podaje cechy obrazu powstającego w zwierciadle płaskim szkicuje zwierciadło kuliste wklęsłe i wypukłe opisuje oś optyczną główną, ognisko, ogniskową i promień krzywizny zwierciadła wykreśla bieg wiązki promieni równoległych do osi optycznej po odbiciu od zwierciadła wymienia cechy obrazów otrzymywanych w zwierciadle kulistym wskazuje praktyczne zastosowania zwierciadeł doświadczalnie bada zjawisko załamania światła i opisuje doświadczenie szkicuje przejście światła przez granicę dwóch ośrodków i oznacza kąt padania i kąt załamania wyjaśnia rozszczepienie światła w pryzmacie posługując się pojęciem światło białe opisuje światło białe, jako mieszaninę barw rozpoznaje tęczę jako efekt rozszczepienia światła słonecznego opisuje bieg promieni równoległych do osi optycznej, przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą posługuje się pojęciem ogniska, ogniskowej i osi głównej optycznej wykorzystuje do obliczeń związek wyjaśnia transport energii przez fale elektromagnetyczne wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym rysuje konstrukcyjnie obraz punktu lub figury w zwierciadle płaskim objaśnia i rysuje konstrukcyjnie ognisko pozorne zwierciadła wypukłego rysuje konstrukcyjnie obrazy w zwierciadle wklęsłym wyjaśnia pojęcie gęstości optycznej (im większa szybkość rozchodzenia się światła w ośrodku tym rzadszy ośrodek) opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia wyjaśnia budowę światłowodów opisuje ich wykorzystanie w medycynie i do przesyłania informacji wyjaśnia pojęcie światła jednobarwnego (monochromatycznego) i prezentuje je za pomocą wskaźnika laserowego wyjaśnia, na czym polega widzenie barwne doświadczalnie znajduje ognisko i mierzy ogniskową soczewki skupiającej oblicza zdolność skupiającą soczewki ze wzoru
1 z = i wyraża ją w dioptriach f 62 Otrzymywanie obrazów za pomocą soczewek 63 Wady wzroku. Krótkowzroczność i dalekowzroczność 64 65 wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie rysuje konstrukcje obrazów wytworzonych przez soczewki skupiające i rozpraszające rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone wyjaśnia, na czym polegają wady wzroku: krótkowzroczności i dalekowzroczności podaje rodzaje soczewek (skupiająca, rozpraszająca) do korygowania wad wzroku Powtórzenie. Sprawdzian opisuje zasadę działania prostych przyrządów optycznych opisuje rolę soczewek w korygowaniu wad wzroku podaje znak zdolności skupiającej soczewek korygujących krótkowzroczność i dalekowzroczność