U S T A W A. z dnia. o zmianie ustawy o pomocy osobom niesamodzielnym. Rozdział 1. Przepisy ogólne

U S T A W A WERSJA ROBOCZA z dnia o zmianie ustawy o pomocy osobom niesamodzielnym Rozdział 1. Przepisy ogólne Art. 1. Ustawa określa zasady przyznawania świadczeń z tytułu niesamodzielności oraz inne formy pomocy osobom niesamodzielnym i ich bliskim. Art. 1. Ustawa określa: 1) świadczenia z tytułu niesamodzielności oraz inne formy pomocy osobom niesamodzielnym i osobom bliskim; 2) postępowanie w sprawie przyznania świadczeń z tytułu niesamodzielności oraz zasady ich realizacji; Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o: 1) osobie niesamodzielnej oznacza to osobę w stosunku do której wydano orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 z późn. zm. ); 2) osobie bliskiej oznacza to osobę sprawującą osobiście nieodpłatną opiekę nad osobą niesamodzielną; 3) teleopiece oznacza to oznacza to usługę zapewniającą bezpieczeństwo osobom niesamodzielnym, świadczoną z wykorzystaniem systemu powiadamiania i monitoringu elektronicznego; 4) czeku opiekuńczym oznacza to dokument, w którym osoba niesamodzielna poleca gminie dokonanie na rzecz świadczącego usługi opiekuńcze, zapłaty za te usługi; Art. 3. Świadczeniami z tytułu niesamodzielności są: 1) świadczenie opiekuńcze; 2) pokrycie kosztów teleopieki;

2 3) opłacenie składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe; 4) opieka zastępcza. Art. 4. Innymi formami pomocy są: 1) urlop w celu opieki nad osobą niesamodzielną; 2) urlop bezpłatny; 3) zatrudnienie w obniżonym wymiarze czasu pracy; 4) inne uprawnienia pracownicze osób bliskich. Art. 5. 1. Osobie niesamodzielnej przysługuje prawo do pokrycia kosztów teleopieki, jeżeli: 1) osoba niesamodzielna jest w stanie używać urządzeń niezbędnych przy świadczeniu teleopieki; 2) teleopieka jest konieczna dla zapewnienia bezpieczeństwa osobie niesamodzielnej. 2. Koszty teleopieki pokrywa się w wysokości ich poniesienia, nie więcej jednak niż do kwoty odpowiadającej 10% wartości czeku opiekuńczego dla trzeciego stopnia niesamodzielności. Art. 6. 1. Osobie bliskiej, która nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym przysługuje prawo do opłacenia składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, jeśli nie otrzymuje emerytury, renty, świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, z późn. zm. )). 2. Składki na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie rentowe opłaca ośrodek pomocy społecznej, od podstawy stanowiącej kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę. 3. Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest opłacana przez okres sprawowania opieki, nie dłużej jednak niż przez okres niezbędny do uzyskania 25-letniego okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego), z zastrzeżeniem art. 87 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013 r. poz. 1440, z późn. zm.).

3 4. Składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie przysługuje osobie, która w dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczenia: 1) ukończyła 50 lat i nie posiada okresu ubezpieczenia (składkowego i nieskładkowego) wynoszącego co najmniej 10 lat; 2) posiada okres ubezpieczenia (składkowy i nieskładkowy) wynoszący 25 lat, z zastrzeżeniem art. 87 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. 5. Przy ustalaniu okresu ubezpieczenia, o którym mowa w ust. 4, okresy nieskładkowe ustala się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. 6. Osoba bliska, której przyznano prawo do opłacenia składek na ubezpieczenie emerytalne oraz rentowe podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Art. 7. 1.Osobie niesamodzielnej przysługuje prawo do opieki zastępczej. 2. Opiekę zastępczą przyznaje się na refundację kosztów usług opiekuńczych, za okres w którym osoba bliska: 1) przebywa na urlopie wypoczynkowym; 2) korzysta z leczenia szpitalnego; 3) korzysta z leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej; 4) została skierowana przez lekarza na rehabilitację leczniczą. 3. Okres za jaki przyznaje się refundację kosztów usług opiekuńczych nie może przekroczyć w roku kalendarzowym: 1) 26 dni roboczych w przypadku osób niesamodzielnych o pierwszym i drugim stopniu niesamodzielności; 2) 21 dni roboczych w przypadku osób niesamodzielnych o trzecim stopniu niesamodzielności.

4 Rozdział 2. Uprawnienia pracowników związane ze sprawowaniem opieki nad osobami niesamodzielnymi. Art. 8. 1. Pracodawca zatrudniający osobę bliską, na wniosek tej osoby, udziela jej urlopu w celu sprawowania opieki nad osobą niesamodzielną, w wymiarze do 1 roku. 2. Urlop może być wykorzystany najwyżej w 4 częściach. 3. Przepisy art. 1861, art. 1862 1 i 2, art. 1863, art. 1864 i art. 1865 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm. )) stosuje się odpowiednio. Art. 9. 1. Pracodawca zatrudniający osobę sprawującą osobiście nieodpłatną opiekę nad niebędącym osobą niesamodzielną, długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny, na wniosek tej osoby, udziela jej urlopu bezpłatnego w wymiarze do 6 miesięcy. 2. Przepis art. 1865 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy stosuje się odpowiednio. 3. Przepisu art. 174 3 Kodeksu pracy nie stosuje się. 4. Konieczność sprawowania opieki nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny stwierdza lekarz ubezpieczenia zdrowotnego w zaświadczeniu wydanym nie wcześniej niż 14 dni przed złożeniem wniosku o udzielenie urlopu bezpłatnego. Art. 10. 1. Prawo do urlopu, o którym mowa w art. *** i art. *** przysługuje osobie zatrudnionej co najmniej 6 miesięcy. 2. Do okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1 wlicza się poprzednie okresy zatrudnienia. 4. Na wniosek pracownika umotywowany ważnymi przyczynami pracodawca jest obowiązany przesunąć terminu urlopu, o którym mowa w art. *** i art. ***. Art. 11. Minister właściwy do spraw pracy po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania urlopów, o których mowa w art. 10 i 11 oraz wydawania zaświadczeń o konieczności sprawowania opieki biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia normalnego toku pracy w zakładzie pracy.

5 Art. 12. 1. Pracodawca zatrudniający osobę bliską, na wniosek tej osoby, obniża jej wymiar czasu pracy do wymiaru wskazanego we wniosku, nie niższego niż w połowa pełnego wymiaru czasu pracy, na okres wskazany we wniosku, nie dłuższy niż jeden rok. 2. Przepis art. 1867 Kodeksu pracy stosuje się odpowiednio. Art. 13. 1. Pracodawca zatrudniający osobę bliską, nie może bez zgody osoby bliskiej, zatrudniać jej w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w systemie czasu pracy, o którym mowa w art. 139 Kodeksu pracy oraz delegować jej poza stałe miejsce pracy. Art. 14. 1. Pracodawca zatrudniający osobę bliską, na wniosek tej osoby, zmienia rozkład czasu pracy w sposób umożliwiający wykonywanie pracy poza porą nocną, a jeżeli jest to niemożliwe lub niecelowe, przenosi osobę bliską do innej pracy, której wykonywanie nie wymaga pracy w porze nocnej. 2. W razie braku możliwości zmiany rozkładu czasu pracy lub przeniesienia do innej pracy pracodawca jest obowiązany zwolnić osobę bliską z obowiązku świadczenia pracy na czas nie dłuższy niż rok. Rozdział 3. Udzielanie świadczeń opiekuńczych z tytułu niesamodzielności Art. 15. Zadanie z zakresu przyznania i realizacji świadczeń z tytułu niesamodzielności jest zadaniem pomocy społecznej gminy. Art. 16. Świadczenie opiekuńcze przyznaje się osobie niesamodzielnej na pokrycie kwalifikowanych kosztów opieki albo kosztów usług opiekuńczych. Art. 17. Kwalifikowanymi kosztami opieki są: 1) wydatki poniesione na zakup usług opiekuńczych wspomagających wykonywanie opieki przez osoby bliskie; 2) wydatki poniesione na zakup lub wypożyczenie sprzętu rehabilitacyjnego, przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych oraz preparatów niezbędnych do właściwej pielęgnacji ciała, w zakresie w jakim nie zostały sfinansowane lub dofinasowane na podstawie przepisów odrębnych, z wyjątkiem środków kosmetycznych nie mających właściwości leczniczych.

6 Art. 18. 1. Usługami opiekuńczymi są: podstawowa pielęgnacja ciała, pomoc w odżywianiu, poruszaniu, przemieszczaniu oraz prowadzeniu i zaopatrzeniu gospodarstwa domowego. 2. Podstawowa pielęgnacja ciała obejmuje w szczególności czynności polegające na utrzymaniu higieny ciała, w tym związane z wydalaniem oraz niezbędne zabiegi kosmetyczne. 3. Pomoc w odżywiania obejmuje w szczególności przygotowanie posiłku oraz udzielenie pomocy przy jego spożywaniu. 4. Pomoc w poruszaniu lub przemieszczaniu obejmuje w szczególności zmianę ułożenia ciała w przypadku, gdy osoba niesamodzielna nie jest w stanie tego dokonać własnymi siłami, ubieranie i rozbieranie. 5. Pomoc w prowadzeniu i zaopatrzeniu gospodarstwa domowego jest usługą opiekuńczą, jedynie gdy jest wykonywana na rzecz osoby samotnej albo w sytuacji, gdy osoby wspólnie zamieszkujące z osobą niesamodzielną nie mogą podjąć się prowadzenia i zaopatrzenia gospodarstwa domowego. Art. 19. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy wykaz czynności wchodzących w zakres usług opiekuńczych, a także minimalny czas trwania tych czynności, mając na względzie konieczność zabezpieczenia podstawowych potrzeb osób niesamodzielnych. Art. 20. 1. Świadczenie opiekuńcze na pokrycie kwalifikowanych kosztów opieki przyznaje się osobie niesamodzielnej posiadającej osobę bliską lub osoby bliskie, sprawujące opiekę nad osobą niesamodzielną, co najmniej w wymiarze ustalonym zgodnie z art. 6b ust. 5 7 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zwanym dalej wymiarem odpowiednim dla stopnia niesamodzielności. 2. Warunkiem przyznania świadczenia opiekuńczego na pokrycie kwalifikowanych kosztów opieki jest odbycie przez osoby bliskie przeszkolenia, o którym mowa w art. *** ustawy. Art. 21. Świadczenie opiekuńcze na pokrycie kosztów usług opiekuńczych przyznaje się osobie niesamodzielnej nieposiadającej osoby bliskiej lub osób bliskich, sprawujących opiekę nad osobą niesamodzielną w wymiarze odpowiednim dla stopnia niesamodzielności.

7 Art. 22. 1. Świadczenie opiekuńcze na pokrycie kosztów usług opiekuńczych przyznaje się także osobie niesamodzielnej skierowanej do domu opieki społecznej na podstawie art. 54 ustawy o pomocy społecznej. 2. Świadczenie przeznacza się na opłacenie kosztów pobytu w domu opieki społecznej. 3. Przepisów art. *** nie stosuje się. Rozdział 4. Postępowanie przy przyznawaniu świadczeń opiekuńczych i ich realizacja. Art. 23. 1. Świadczenie opiekuńcze przyznaje się na wniosek osoby niesamodzielnej. 2. Świadczenie opiekuńcze można przyznać z urzędu. Art. 24. 1.Przyznanie świadczenia opiekuńczego poprzedza się przeprowadzeniem rodzinnego wywiadu środowiskowego. 2. Przepis art. 107 ustawy o pomocy społecznej stosuje się odpowiednio. Art. 25. Do wniosku o przyznanie świadczenia opiekuńczego dołącza się: 1) oświadczenie osoby niesamodzielnej dotyczące posiadania osoby bliskiej; 2) oświadczenie osoby bliskiej o sprawowaniu opieki nad osobą niesamodzielną w wymiarze odpowiednim dla stopnia niesamodzielności. Art. 26. Świadczenie opiekuńcze przyznaje się do końca okresu na jaki osobie niesamodzielnej zostało wydane orzeczenie o stopniu niesamodzielności. 2. Zmiana decyzji o przyznaniu świadczenia opiekuńczego może nastąpić w każdym czasie na wniosek osoby niesamodzielnej albo z urzędu. Art. 27. Osoba niesamodzielna, której przyznano świadczenie opiekuńcze na pokrycie kwalifikowanych kosztów opieki ma prawo do refundacji tych kosztów. Art. 28. 1. Refundacji kwalifikowanych kosztów opieki dokonuje się na wniosek osoby niesamodzielnej, w terminie 7 dni roboczych, od złożenia wniosku o refundację, na podstawie przedłożonego rachunku, faktury lub innego dowodu zakupu. 2. Refundacja kwalifikowanych kosztów opieki nie może przekroczyć miesięcznie wysokości określonej na podstawie art. ***.

8 Art. 29. Osoba niesamodzielna, której przyznano świadczenie opiekuńcze na pokrycie kosztów usług opiekuńczych ma prawo do pokrycia tych kosztów przez gminę co miesiąc, do wysokości określonej na podstawie art. ***. Art. 30. 1. Osoba niesamodzielna poleca gminie dokonanie zapłaty za usługi opiekuńcze zrealizowane w danym miesiącu. 2. Gmina dokonuje zapłaty za usługi opiekuńcze świadczącemu te usługi po przedstawieniu przez niego czeku opiekuńczego. 3. Przepisy księgi III tytułu XXXVII działu I Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio. Art. 31. Warunkiem refundacji kwalifikowanych kosztów opieki oraz pokrycia kosztów usług opiekuńczych jest otrzymanie przez ośrodek pomocy społecznej egzemplarza umowy o świadczenie usług opiekuńczych. Art. 32. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia wzór czeku opiekuńczego, biorąc pod uwagę zróżnicowanie wysokości pokrywanych kosztów usług opiekuńczych w zależności od stopnia niesamodzielności. Art. 33. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych oraz Rady do Spraw Osób Niesamodzielnych określi, w drodze rozporządzenia wysokość miesięcznych kosztów usług opiekuńczych pokrywanych przez gminę, w danym roku kalendarzowym, biorąc pod uwagę aby wynosiły nie mniej niż. zł i nie przekraczały. zł oraz różnicując wysokość pokrywanych kosztów w zależności od stopnia niesamodzielności. alternatywnie: Art. 33. 1. Wysokość pokrywanych przez gminę miesięcznych kosztów usług opiekuńczych wynosi: 1) 1.000 zł dla osoby niesamodzielnej o ustalonym pierwszym stopniu niesamodzielności; 2) 850 zł dla osoby niesamodzielnej o ustalonym drugim stopniu niesamodzielności;

9 3) 650 zł dla osoby niesamodzielnej o ustalonym trzecim stopniu niesamodzielności. 2. Kwoty, o których mowa w ust. 1, podlegają corocznej waloryzacji o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik średniorocznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. 3. Podstawę waloryzacji stanowią kwoty obowiązujące w roku poprzedzającym rok, w którym waloryzacja następuje. 4. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza corocznie w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w drodze obwieszczenia, wysokość kwot, o których mowa w ust. 1, zwaloryzowanych zgodnie z ust. 2 i 3. Rozdział 6. Zasady i formy świadczenia usług opiekuńczych Art. 34. Usługi opiekuńcze świadczone są na podstawie umowy o świadczenie usług opiekuńczych. Art. 35. 1. Przez umowę o świadczenie usług opiekuńczych świadczeniodawca zobowiązuje się do świadczenia usług opiekuńczych, a osoba niesamodzielna do zapłaty wynagrodzenia. 2. Umowa określa poszczególne usługi opiekuńcze ze wskazaniem czasu i miejsca świadczenia usług. 3. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące zlecenia. 4. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. Art. 36. Umowę o świadczenie usług opiekuńczych sporządza się co najmniej w trzech egzemplarzach, dwóch dla każdej ze stron oraz jednym, który świadczeniodawca obowiązany jest przekazać do ośrodka pomocy społecznej właściwego w sprawie przyznania świadczenia opiekuńczego. Art. 37. 1. Usługi opiekuńcze mogą być świadczone w formie domowych usług opiekuńczych lub opieki instytucjonalnej.

10 Art 38. Domowe usługi opiekuńcze świadczyć może asystent osoby niesamodzielnej. Art. 39. 1. Asystentem osoby niesamodzielnej, zwanym dalej asystentem, może być osoba fizyczna, która odbyła szkolenie z zakresu wykonywania świadczeń opiekuńczych w domu świadczeniobiorcy, zatrudniona na podstawie umowy o wykonywanie świadczeń opiekuńczych, określonej w art. 56 ust. 4, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecania 2. Asystentem nie mogą być krewni osoby niesamodzielnej w linii prostej oraz w linii bocznej do trzeciego stopnia włącznie wraz z rodzeństwem. 3. Asystent nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Art. 40. Asystent, przed rozpoczęciem działalności obowiązany jest: 1) zarejestrować swoją działalność w gminie właściwej ze względu na miejsce zamieszkania, 2) zgłosić fakt rozpoczęcia świadczenia usług w ośrodku pomocy społecznej, właściwym ze względu na miejsce wykonywania usługi dla osoby niesamodzielnej. Art. 41. 1. Ośrodek pomocy społecznej, w imieniu wójta, prowadzi rejestr asystentów świadczących domowe usługi opiekuńcze na terenie gminy. 2. Dane zawarte w rejestrze, o którym mowa w ust 1 są jawne i udostępniane osobom niesamodzielnym i ich osobom bliskim w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce wykonywania usług opiekuńczych. Art. 42. Opieka instytucjonalna osobom niesamodzielnym świadczona jest w formie wsparcia udzielanego w: 1) ośrodkach pobytu dziennego; 2) ośrodkach pobytu całodobowego; Art. 43. Opiekę instytucjonalną świadczyć mogą : 1) osoby fizyczne lub prawne prowadzące działalność w formie świadczeń opiekuńczych dla osób niesamodzielnych, będące przedsiębiorstwami w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; 2) organizacje pozarządowe prowadzące działalność polegającą na pomocy osobom niesamodzielnym; 3) gminne, powiatowe i wojewódzkie jednostki organizacyjne; i wpisane do właściwego rejestru, zgodnie z odrębnymi przepisami.

11 Art. 44. 1. Usługi określone w art... ust. 1 mogą mieć charakter stały i okresowy, w tym w formie opieki zastępczej, o której mowa w art.... Art. 45. Jeśli osoba niesamodzielna przebywa w domu pomocy społecznej w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej, ośrodek pomocy społecznej przeznacza przyznane tej osobie świadczenie na opłacenie pobytu. Art. 46. Świadczenie opiekuńcze nie jest dochodem w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej. Art. 47. Osoby bliskie oraz wolontariusze mogą tworzyć grupy samopomocowe. Celem działania grup samopomocowych jest wzajemna pomoc i wymiana doświadczeń w sprawowaniu opieki przez osoby bliskie i wolontariuszy. 3. Uczestnicy grupy samopomocowej sami określają zakres udzielanej sobie pomocy, zasady jej udzielania oraz formę organizacji. 4. Ośrodek pomocy społecznej udziela wsparcia organizacyjnego w funkcjonowaniu grup samopomocowych. 5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi w drodze rozporządzenia wzór zaświadczenia o którym mowa w art. 44 ust 3, uwzględniając odpowiednio zakres danych niezbędnych do zapewnienia należytego udokumentowania niezdolności do samodzielnej egzystencji. Art. 48. 1. Osoba, której przyznano świadczenie z tytułu niesamodzielności tarci, na okres korzystania z tego świadczenia, prawo do zasiłku pielęgnacyjnego albo dodatku pielęgnacyjnego przyznanego na podstawie odrębnych przepisów. 2. Ośrodek pomocy społecznej niezwłocznie zawiadamia: 1) instytucję wypłacającą dodatek pielęgnacyjny o decyzji przyznającej świadczenia z tytułu niesamodzielności oraz o fakcie rozpoczęcia lub zakończenia korzystania z tego świadczenia przez dana osobę niesamodzielną. 2) ośrodek pomocy społecznej wypłacający zasiłek pielęgnacyjny, jeśli osoba bliska pobiera go w innej gminie niż miejsce sprawowania opieki. Rozdział 7. Kompetencje i kwalifikacje osób sprawujących opiekę nad osobami niesamodzielnymi. Art. 49. 1. Przeszkolenie osób bliskich organizuje ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce sprawowania opieki nad osobą niesamodzielną.

12 2. Przeszkolenie osób bliskich jest nieodpłatne, finansowane z budżetu państwa. 3. Przeszkolenie obejmuje część teoretyczną i praktyczną. 4. Prowadzący przeszkolenie wydaje osobom bliskim zaświadczenie o odbyciu przeszkolenia Art. 50. 1. Świadczeniodawcy sprawujący na zasadach określonych w niniejszej ustawie osobistą opiekę nad osobami niesamodzielnymi przed podjęciem się jej wykonywania obowiązani są, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, odbyć kształcenie lub szkolenie teoretyczne i praktyczne, zakończone pozytywnym wynikiem egzaminu, potwierdzone odpowiednim zaświadczeniem. 2. Kształcenie teoretyczne i praktyczne opiekunów zawodowo świadczących usługi opiekuńcze dla osób niesamodzielnych prowadzone jest w formie kształcenia szkolnego lub kwalifikacyjnych kursów zawodowych według programów nauczania opartych na podstawach programowych Ministerstwa Edukacji Narodowej i zakończone jest pozytywnie złożonym egzaminem obejmującym część teoretyczną i praktyczną, przeprowadzonym przez okręgową komisję egzaminacyjną na wniosek prowadzącego kształcenie. Podstawę przeprowadzenia egzaminów stanowią przepisy ustawy o systemie oświaty z dnia (Dz. U. Nr poz. z późn. zm.) 3. Z obowiązku szkolenia i egzaminu o którym mowa w ust. 1 zwalnia się osoby, które mają potwierdzone kompetencje określone podstawą programową kształcenia na podstawie przepisów odrębnych. 4. Przeszkolenie, o którym mowa w art. 65 oraz szkolenie, o którym mowa w ust. 1, mogą prowadzić osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które uzyskają na swój wniosek wpis do rejestru organizatorów szkoleń dla kandydatów na asystenta osoby niesamodzielnej, zwanego dalej rejestrem organizatorów szkoleń, prowadzonego przez: 1) wojewodę, jeśli prowadzą szkolenia na obszarze więcej niż jednego powiatu albo, 2) starostę, jeśli prowadzą szkolenia wyłącznie na obszarze danego powiatu, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizycznej lub siedzibę osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadające osobowości prawnej wnioskującej o wpis do rejestru organizatorów szkoleń, a w wypadku osób fizycznych posiadających miejsce zamieszkania lub jednostek organizacyjnych posiadających siedzibę na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub

13 Konfederacji Szwajcarskiej, prowadzonego przez właściwego wojewodę wybranego przez wnioskodawcę. 5. Organizatorzy szkoleń dla kandydatów na asystenta osoby niesamodzielnej lub przeszkoleń osób bliskich osobiście sprawujących opiekę zw. dalej organizatorami szkoleń, prowadzą ewidencje wydanych zaświadczeń o pozytywnym złożeniu egzaminów o których mowa w ust. 1 lub zaświadczeń o odbyciu przeszkolenia, w przypadku osób bliskich. Art. 50. 1. Podmiot ubiegający się o uzyskanie zgody na prowadzenie szkoleń i odpowiednio egzaminu, o których mowa w art. 66 ust. 1 i 2 do wniosku o wpis do rejestru organizatorów szkoleń dołącza w szczególności: 1) wykaz wykładowców, którzy będą realizować szkolenie; 2) informację na temat bazy dydaktycznej i obiektów wykorzystywanych do prowadzenia zajęć; 3) odpis z Krajowego Rejestru Sądowego albo z innego rejestru właściwego dla formy organizacyjnej podmiotu ubiegającego się o uzyskanie zgody; 4) numer identyfikacji podatkowej (NIP); 5) numer identyfikacyjny REGON, o ile wnioskodawca taki posiada; 6) program szkolenia którego treść zawiera ramowy program szkolenia asystenta, o którym mowa w art. 28 pkt 4; 7) ramowy program przeszkolenia osób bliskich osobiście sprawujących opiekę nad osobami niesamodzielnymi obejmujący podstawy kompleksowej opieki nad tymi osobami; 8) opis formy potwierdzenia nabycia wiedzy i umiejętności; 9) wskazanie procedury zapewniającej właściwą jakość procesu walidacji nadawanych kwalifikacji. 2. Warunkiem wpisu ubiegającego się do rejestru organizatorów szkoleń jest spełnienie przez niego wymogów określonych w niniejszej ustawie oraz wniesienie opłaty rejestracyjnej w wysokości nie większej niż 30 % najniższego wynagrodzenia. Opłata rejestracyjna stanowi dochód Funduszu Zabezpieczenia Opiekuńczego, o którym mowa w art. 108. 3. Umieszczenie w rejestrze organizatorów szkoleń następuje w drodze decyzji administracyjnej. 4. Dokumentem poświadczającym dokonanie wpisu do rejestru organizatorów szkoleń jest zaświadczenie wydane właściwego starostę lub odpowiednio wojewodę.

14 5. Rejestr organizatorów szkoleń jest jawny i prowadzony jest w systemie teleinformatycznym. 6. Na podstawie informacji o dokonanych wpisach do rejestru organizatorów szkoleń przekazywanych drogą elektroniczną przez starostów lub odpowiednio wojewodów, na stronie internetowej ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego zamieszcza się Centralny Wykaz Organizatorów Szkoleń. Art. 51. 1. Koszty szkoleń i egzaminów o których mowa w art. 66 ponosi zainteresowany z zastrzeżeniem ust. 2. 2. Koszty przeszkolenia osób bliskich zamierzających osobiście sprawować opiekę nad osobami niesamodzielnymi, jak również wolontariuszy refunduje ośrodek pomocy społecznej właściwy dla miejsca świadczenia usług opiekuńczych po przedłożeniu rachunku z instytucji szkolącej i zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z wynikiem pozytywnym. Art. 52. 1. Opiekunem profesjonalnym lub asystentem osoby niesamodzielnej może być ten, kto nie jest prawomocnie karany za przestępstwo umyślne oraz umyślne przestępstwo skarbowe i jest nieskazitelnego charakteru, nie jest i nie był pozbawiony władzy rodzicielskiej, władza rodzicielska nie jest i nie była ograniczona ani zawieszona wobec niego prawomocnym wyrokiem, a swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego sprawowania opieki nad osobą niesamodzielną. 2. Jeżeli przeciwko świadczeniodawcy sprawującemu na zasadach określonych w niniejszej ustawie bezpośrednią opiekę nad osobą niesamodzielną wszczęto postępowanie karne o umyślne przestępstwo, o którym mowa w ust. 1, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania zawiesza się go w pełnieniu obowiązków. 3. W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 2, świadczeniodawca otrzymuje połowę przysługującego mu wynagrodzenia, o ile go to dotyczy. Wynagrodzenie na wniosek świadczeniodawcy wypłaca ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu ma miejsce świadczenia usług opiekuńczych. 4. W przypadku umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku uniewinniającego świadczeniodawcy wypłaca się pozostałą część wynagrodzenia; nie dotyczy to warunkowego umorzenia postępowania karnego. W przypadku wyroku skazującego świadczeniodawca obowiązany jest do zwrotu ośrodkowi pomocy społecznej wynagrodzenia wypłaconego w oparciu o ust. 3.

15 5. Świadczeniodawcy zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę, w przypadku umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku uniewinniającego, okres zawieszenia wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze; nie dotyczy to warunkowego umorzenia postępowania karnego. Art. 53. Wolontariusz chcący podjąć się opieki nad osobami niesamodzielnymi podlega obowiązkowym badaniom sanitarno epidemiologicznym zgodnie z ustawą z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. Nr 234, poz. 1570, z 2009 r. Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. nr 107, poz. 679). Art. 54. 1. Wojewoda oraz odpowiednio wójt jest upoważniony do kontroli organizatorów szkoleń dla kandydatów na asystenta osoby niesamodzielnej w zakresie: 1) zgodności wykonywanej działalności z uzyskanym wpisem do rejestru organizatorów szkoleń; 2) przestrzegania warunków szkolenia określonych ustawą. 2. W przypadku stwierdzenia uchybień, o których mowa w ust. 1 podmiot kontrolujący może wezwać organizatora szkoleń do ich usunięcia w terminie 30 dni, pod rygorem wykreślenia z rejestru organizatorów szkoleń. 3. Organizator szkolenia wykreślony z rejestru organizatorów szkoleń na podstawie ust. 2 nie może zostać ponownie wpisany do rejestru organizatorów szkoleń przed upływem 3 lat od dnia wydania decyzji o wykreśleniu z rejestru organizatorów szkoleń. 4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 nie rzadziej niż raz na 3 lata, dokonuje z urzędu kontroli organizatora szkoleń. Art. 55. 1. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia: 1) liczbę godzin szkoleń i ramowy program szkoleń i odpowiednio wymagań egzaminacyjnych dla kandydatów na asystenta osoby niesamodzielnej biorąc pod uwagę konieczność rzetelnej oceny predyspozycji kandydatów do sprawowania opieki nad osobami niesamodzielnymi i charakteru świadczonych usług opiekuńczych, z uwzględnieniem opisu efektów uczenia się właściwych dla tej kwalifikacji wyrażonych w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych; 2) zasady przeprowadzania egzaminów dla kandydatów na asystentów osób niesamodzielnych, w tym sposób i tryb powoływania zespołów egzaminacyjnych,

16 zasady ich przeprowadzania, walidacji oceny wiedzy i umiejętności zdających oraz zabezpieczania dokumentacji egzaminacyjnej; 3) dokumenty i tryb złożenia wniosku o wpis do rejestru organizatorów szkoleń. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi także w drodze rozporządzenia: 1) wysokość opłaty rejestracyjnej za wpis do rejestru organizatorów szkoleń mając na względzie dostępność do szkoleń; 2) wzór zaświadczenia zawierającego potwierdzenie ukończenia szkolenia oraz odpowiednio egzaminu, potwierdzających posiadanie uprawnień asystenta osoby niesamodzielnej ze szczególnym uwzględnieniem danych dotyczących rodzaju potwierdzanych uprawnień i terminów ważności tych uprawnień. Art. 56. Ramowy program szkolenia kandydatów na asystentów sprawujących, na zasadach określonych w niniejszej ustawie bezpośrednią opiekę nad osobami niesamodzielnymi podlega weryfikacji co najmniej raz na 5 lat. Rozdział 8. Zapewnienie jakości świadczeń i zapobieganie nadużyciom. Art. 57. 1. Świadczeniodawcy zobowiązani są do świadczenia usług na poziomie określonym w standardzie. 2. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi standardy udzielania świadczeń z tytułu niesamodzielności z uwzględnieniem propozycji Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych, zwanego dalej Instytutem, biorąc pod uwagę ich rodzaj, zakres, zapewnienie ciągłości i współpracy w realizacji usług oraz poziomu odpowiedniego do stopnia niesamodzielności. 3. Określając standardy udzielania świadczeń z tytułu niesamodzielności bierze także pod uwagę opinię Rady do spraw Osób Niesamodzielnych zwaną dalej Radą, jako organu opiniującego i pomocniczego ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. Art. 58. Do zadań Instytutu należy : 1. Opracowywanie propozycji standardów udzielania świadczeń z tytułu niesamodzielności; 2. Określania propozycji zasad i sposobów oceny jakości świadczeń z tytułu niesamodzielności oraz zapewnienia ochrony interesów świadczeniobiorców, w tym zrównoważonego dostępu do usług opiekuńczych określonych ustawą;

17 3. Monitorowanie skuteczność orzecznictwa w zakresie ustalania stopni niesamodzielności, formułowanie wniosków w tym zakresie i przekazywanie ich ministrom właściwym ds. zabezpieczenia społecznego i do spraw ochrony zdrowia corocznie w terminie do 31 marca każdego roku; 4. Monitorowanie stopnia zaspokojenia potrzeb na usługi opiekuńcze dla osób niesamodzielnych i przygotowywanie rocznych i wieloletnich prognoz w tym zakresie; 5. Przygotowywanie dla ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego standardów kontroli jakości usług wykonywanych przez świadczeniodawców usług opiekuńczych dla osób niesamodzielnych: 6. Przygotowywanie propozycji programów szkoleń z zakresu opieki nad osobami niesamodzielnymi dla osób bliskich, asystentów osób niesamodzielnych oraz opiekunów formalnych 7. Coroczne przedstawianie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego opinii w sprawie wartości czeków opiekuńczych, o których mowa w art. 8. Monitorowanie cen usług świadczonych osobom niesamodzielnym na podstawie niniejszej ustawy. 9. Proponowania podejmowania i realizowanie działań promocyjnych, wydawniczych i konkursów służących upowszechnianiu wiedzy i najlepszych praktyk z dziedzinie pomocy osobom niesamodzielnym. Art. 59. 1. Minister właściwy ds. zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym ds. ochrony zdrowia powołuje na 5 letnią kadencję Radę, o której mowa w art. spośród kandydatów zgłoszonych przez: 1) ogólnopolskie organizacje jednostek samorządu terytorialnego reprezentowanych w Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego; 2) organizacje świadczeniodawców członków reprezentatywnych organizacji pracodawców w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisji dialogu społecznego (Dz. U. z. Nr 100, z późn. zm.) 3) przedstawicieli samorządów w Komisji Wspólnej Rządu i samorządu Terytorialnego; 4) Naczelną Radę Lekarską; 5) Naczelną Radę Pielęgniarek i Położnych 6) Ogólnopolskie organizacje pracowników socjalnych 7) Ogólnopolskie organizacje menedżerów pomocy społecznej i ochrony zdrowia;

18 8) Polskie Towarzystwo Gerontologiczne; 9) Ogólnopolskie organizację i federacje seniorskie; 10) Przedstawiciele środowisk naukowych i eksperckich ; 11) Organizacje osób niepełnosprawnych z zastrzeżeniem, że przedstawiciele świadczeniodawców oraz organizacji osób niepełnosprawnych uzyskują co najmniej po 3 członków w Radzie. 2. Rada liczy 13 osób. 3. Do zadań Rady należy: 1) proponowanie kierunków badań i analiz z zakresu przyczyn niesamodzielności i możliwości jej przeciwdziałania; 2) opracowywanie i przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw zabezpieczenia społecznego: a) rozwiązań dotyczących struktury i organizacji opieki nad osobami niesamodzielnymi w Rzeczypospolitej Polskiej, b) rekomendacji rozwoju systemu opieki nad osobami niesamodzielnymi i rozwiązań poprawiającą jakość opieki nad tymi osobami c) propozycji rozwiązywania problemów i zaspokajania potrzeb osób niesamodzielnych i ich osób bliskich w zakresie opieki, 3) opiniowanie przygotowywanych rozwiązań legislacyjnych oraz monitorowanie funkcjonowania wdrożonych rozwiązań, 4) opiniowanie rozwiązań wynikających ze standardów i przepisów Unii Europejskiej, w zakresie uprawnień i świadczeń przysługujących osobom niesamodzielnym i ich osobom bliskim. 5) przygotowywanie opinii na temat jakości i rezultatów współpracy podmiotów zaangażowanych w udzielanie pomocy osobom niesamodzielnym. 4. Minister do spraw zabezpieczenia społecznego zapewnia obsługę merytoryczną, prawną, administracyjną i finansową Rady. 5. Wydatki związane z działalnością Rady pokrywane są z budżetu państwa z części. działu rozdziału Art. 60. 1. Rada ze swego grona wybiera przewodniczącego, wiceprzewodniczącego i sekretarza. 2. Pracami Rady kieruje Przewodniczący Rady. 3. Do zadań Przewodniczącego Rady należy w szczególności:

19 1) zwoływanie posiedzeń Rady, z własnej inicjatywy lub na wniosek co najmniej 3 członków Rady; 2) prowadzenie posiedzeń Rady; 3) ustalanie porządku dziennego Rady; 4) planowanie i organizowanie prac Rady; 5) powoływanie zespołów problemowych i ich przewodniczących; 6) reprezentowanie Rady na zewnątrz; 7) informowanie ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego o działalności Rady; 8) wykonywanie innych zadań w zakresie opiniowania zleconych przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego. 4. Przewodniczącego Rady, w razie jego nieobecności zastępuje Wiceprzewodniczący Rady. Art. 61. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia regulamin prac Rady, o której mowa w art. 75 biorąc pod uwagę możliwości zapewnienia sprawnego wykonywania jej ustawowych funkcji. Art. 62. 1. Podmioty określone w art. 28, 29 i 33 zamierzający wykonywać usługi opiekuńcze, o których mowa w art. 26 powinien spełniać następujące warunki : 1) nie posiadać zaległości z tytułu podatków, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Gwarantowany Fundusz Świadczeń Pracowniczych, o ile zobowiązany jest do ich opłacania; 2) nie być karanym prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo popełnione umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe w przypadku osób fizycznych, a w odniesieniu do osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, którym odrębne przepisy przyznają zdolność prawną na podstawie ustawy z dnia 28 października 2002 roku o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2002 r. Nr 197 z późn. zm.); 3) być podmiotem, w stosunku do którego nie została otwarta likwidacja lub nie ogłoszono jego upadłości. 2. Podmiot gospodarczy wykonujący świadczenia opiekuńcze w rozumieniu niniejszej ustawy obowiązany jest w dokumentach, ogłoszeniach i ofertach umieszczać numer wpisu do

20 rejestru, a ogłaszane oferty usług oznaczać jako oferty usług opiekuńczych dla osób niesamodzielnych. Art. 63. 1. Kontroli wykonania i jakości świadczeń z tytułu niesamodzielności dokonują: 1) osoba niesamodzielna lub za jej zgodą upoważniona osoba bliska; 2) ośrodek pomocy społecznej, gdy nie ma osoby określonej w pkt 1) oraz na skutek skargi jakiejkolwiek osoby na jakość świadczeń lub okresowo z własnej inicjatywy; 3) wójt lub wojewoda, w zakresie spełniania standardów o których mowa w art. 74 dla świadczeniodawców znajdujących się w rejestrze, o którym mowa w art. 91; Art. 64. 1. Jeśli jakakolwiek osoba bliska stwierdzi lub poweźmie uzasadnioną informację o : a) nienależytym wykonywaniu lub spożytkowaniu świadczeń przyznanych z tytułu niesamodzielności; b) niezgodnym ze stanem faktycznym stopniem niesamodzielności świadczeniobiorcy: c) niespełnieniu standardów usług lub zmianie warunków w stosunku do danych wpisanych w rejestrze, o którym mowa w art. 91 zobowiązana jest niezwłocznie powiadomić o tym ośrodek pomocy społecznej właściwy ze względu na miejsce świadczenia usług. Art. 65. 1. Z urzędu lub w przypadku określonym w art. 81, wojewoda, wójt lub kierownik ośrodka pomocy społecznej może zarządzić, w ramach kompetencji nadanych temu organowi niniejszą ustawą, przeprowadzenie kontroli działalności świadczeniodawcy. 2. O przeprowadzonej kontroli oraz wnioskach pokontrolnych ośrodek pomocy powiadamia wójta lub wojewodę właściwego ze względu na dokonanie wpisu do rejestru świadczeniodawców. 3. Czynności kontrolnych dokonują osoby upoważnione przez wojewodę lub wójta, zwane dalej osobami upoważnionymi. Kontrolę przeprowadza się, o ile niniejsza ustawa nie postanawia inaczej, na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1807 z późn. zm.) 4. Osoby upoważnione w ramach czynności kontrolnych podlegają przy wykonywaniu swoich zadań szczególnej ochronie prawnej, przewidzianej w odrębnych przepisach dla funkcjonariuszy publicznych.

21 5. Osoby upoważnione są uprawnione w szczególności do : 1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części w dniach i godzinach, w których działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana; 2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji w tym wydania ich kserokopii, wydruków komputerowych lub udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli; 3) udostępnienia dokumentacji pracowniczej lub dotyczącej innej pracy zarobkowej osób zatrudnionych u kontrolowanych świadczeniodawców. 6. W razie uzasadnionej potrzeby oraz w celu zapewnienia bezpieczeństwa kontrolującym, organy Policji obowiązane są, na wniosek wojewody, wójta lub kierownika ośrodka pomocy społecznej, do udzielenia stosownej pomocy w przeprowadzeniu czynności kontrolnych. Art. 66. 1. W przypadku stwierdzenia, że podmiot wykonujący świadczenia opiekuńcze dla osób niesamodzielnych: 1) nie wykonuje lub nienależycie wykonuje umowę o świadczenie usług opiekuńczych lub 2) nie spełnia standardów dotyczących sprawowanej opieki, 3) organ kontrolny zobowiązuje go do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w wyznaczonym odpowiednim terminie. 2. Świadczeniodawca, osoba niesamodzielna albo upoważniona osoba bliska ma prawo zgłoszenia na piśmie umotywowanych zastrzeżeń do ustaleń organu kontrolnego, w terminie 7 dni od dnia otrzymania informacji o stwierdzonych nieprawidłowościach. 3. W razie nie uwzględnienia zastrzeżeń, w całości lub części, organ kontrolujący sporządza stanowisko na piśmie i przekazuje je podmiotowi wykonującemu świadczenia opiekuńcze, osobie niesamodzielnej lub upoważnionej osobie bliskiej. 4. W celu zbadania, czy i w jakim zakresie są realizowane zalecenia pokontrolne organ kontroli może prowadzić czynności sprawdzające. 5. W przypadku nie usunięcia w wyznaczonym terminie nieprawidłowości organ kontrolujący może wstrzymać finansowanie świadczeń opiekuńczych oraz niezwłocznie powiadamia o stwierdzonych nieprawidłowościach organ rejestracyjny, który podejmuje odpowiednie czynności. 6. W przypadku stwierdzenia uchybień w wykonywaniu świadczeń opiekuńczych, które zagrażają zdrowiu lub życiu osoby niesamodzielnej, organ kontrolujący wnioskuje o

22 natychmiastowe wstrzymanie finansowania świadczeń opiekuńczych do kierownika ośrodka pomocy społecznej, który może podjąć odpowiednie czynności. 7. W sytuacji określonej w ust. 6 ośrodek pomocy społecznej zobowiązany jest do udzielenia osobie niesamodzielnej lub jej osobie bliskiej pomocy w zapewnieniu ciągłości wykonania świadczeń opiekuńczych, jeśli to niemożliwe ośrodek pomocy społecznej samodzielnie organizuje niezbędną opiekę w oparciu o przepisy odrębne. 8. W przypadku, gdy kontrolujący poweźmie uzasadnione wątpliwości co do ilości i jakości niezbędnych osobie niesamodzielnej świadczeń z zakresu ochrony zdrowia kontrolujący : 1) powiadamia o tych zastrzeżeniach lekarza i pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej, u których zarejestrowana jest ta osoba lub świadczeniodawcę realizującego usługi z zakresu opieki długoterminowej; 2) informuje o tych zastrzeżeniach rzecznika praw ubezpieczonych oraz właściwy oddział Narodowego Funduszu Zdrowia. 9. W przypadku, gdy osoby świadczące usługi w zakresie ochrony zdrowia powezmą uzasadnione wątpliwości co do ilości i jakości świadczeń opiekuńczych zobowiązane są do : 1) powiadomienia właściwego ośrodka pomocy społecznej, 2) poinformowania wójta lub wojewody, gdy zastrzeżenia dotyczą standardu usług opiekuńczych. Art. 67. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do osób bliskich sprawujących opiekę nad osobą niesamodzielną na podstawie oświadczenia, o którym mowa w art.... 2. Stwierdzenie przez kontrolującego pracownika socjalnego nienależytego wykonywania przez osoby bliskie zobowiązań wynikających z oświadczenia, o którym mowa w art..., gdy zagraża to życiu lub zdrowiu osoby niesamodzielnej, kierownik ośrodka pomocy społecznej może uchylić decyzję w sprawie finansowania kwalifikowanych kosztów opieki. 3. W przypadku określonym w ust. 2 ośrodek pomocy społecznej zapewnia ciągłość opieki osobie niesamodzielnej. Art. 68. 1. W przypadku stwierdzenia przez kontrolującego marnotrawienia przez osobę niesamodzielną lub jej osoby bliskie przyznanych świadczeń, ich celowego niszczenia lub korzystania w sposób niezgodny z przeznaczeniem, kontrolujący wnioskuje do kierownika

23 ośrodka pomocy społecznej o uchylenie decyzji przyznającej świadczenie, który podejmuje odpowiednie czynności. Art. 69. 1. Nienależnie pobrane świadczenia określone w art. 25 nabyte w trybie niniejszej ustawy podlegają zwrotowi łącznie z ustawowymi odsetkami przez osobę, która je pobrała. 2. W sprawach, o których mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepis art. 104 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. ( Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.). Art. 70. 1. Kto bez wymaganego wpisu do rejestru świadczeniodawców wykonuje usługi opieki nad osobami niesamodzielnymi określone niniejszą ustawą podlega karze grzywny od 3.000 do 50.000 zł. 2. Tej samej karze podlega, kto wykonując usługi opieki nad osobami niesamodzielnymi nie przestrzega zasady zakazu dyskryminacji określonego w innych ustawach. Art. 71. 1. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 87 następuje w trybie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106 poz. 1148 ze zm.) 2. Orzeczone i wyegzekwowane kary grzywien, o których mowa w art. 87 sądy niezwłocznie przekazują bezpośrednio na rachunek Funduszu, o którym mowa w art. 107 w trybie i terminach określonych w przepisach dotyczących sposobu wykonywaniu budżetu państwa. Art. 72. Kierownik ośrodka pomocy społecznej niezwłocznie powiadamia wójta lub wojewodę właściwego ze względu na siedzibę podmiotu wykonującego świadczenia opiekuńcze o każdym przypadku wszczęcia postępowania w sprawach o wykroczenia, o których mowa w art. 87. Rozdział 9. Rejestr świadczeniodawców, obowiązki statystyczne i sprawozdawcze. Art. 73. 1. Wykonywanie świadczeń opiekuńczych dla osób niesamodzielnych jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 i Nr 239, poz. 1593). 2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do asystentów osoby niesamodzielnej, o których mowa w art. 29.

24 Art. 74. 1. Rejestr działalności regulowanej, o której mowa w art. 90, prowadzi : 1) gmina dla podmiotów prowadzących działalność na obszarze danej gminy; 2) wojewoda, gdy działalność prowadzona jest na obszarze większym niż jedna gmina; 2. Jeśli świadczeniodawca prowadzi działalność na obszarze kilku województw rejestr prowadzi wojewoda właściwy ze względu na siedzibę świadczeniodawcy. 3. Rejestr jest jawny i podlega publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej. 4. Rejestr może być prowadzony w formie elektronicznej. 5. Rejestr zawiera: 1) Nazwę firmy lub podmiotu, oznaczenie siedziby i adres, albo imię, nazwisko i adres przedsiębiorcy; 2) Numer pod jakim podmiot wpisany jest do rejestru; 3) nazwę i siedzibę świadczeniodawcy; 4) numer identyfikacji podatkowej NIP; 5) numer identyfikacji REGON, o ile przedsiębiorca taki numer posiada; 6) określenie rodzaju świadczonych usług; 7) miejsce świadczonych usług. Art. 75. 1. Wójt lub wojewoda dokonuje wpisu do rejestru na podstawie pisemnego wniosku o wpis do rejestru, złożonego przez podmiot zamierzający wykonywać świadczenia opiekuńcze dla osób niesamodzielnych. 2. Do wniosku dołącza się dowód uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 98 i oświadczenie o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania działalności w zakresie świadczenia usług opiekuńczych dla osób niesamodzielnych o następującej treści : Oświadczam, że: a) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie wykonywania świadczeń opiekuńczych dla osób niesamodzielnych są kompletne i zgodne z prawdą: b) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności w zakresie świadczeń opiekuńczych dla osób niesamodzielnych zawarte w ustawie z dnia. o pomocy osobom niesamodzielnym ( Dz. U.) 3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać także : 1) nazwę firmy, oznaczenie siedziby i adres, albo imię i nazwisko przedsiębiorcy; 2) numer identyfikacji podatkowej NIP oraz Numer identyfikacji REGON, o ile przedsiębiorca go posiada

25 3) oświadczenie o niekaralności lub o niekaralności za umyślne przestępstwo skarbowe, a w przypadku osób prawnych oświadczenie o niekaralności w rozumieniu ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary; 4) oznaczenia miejsca i daty złożenia oświadczenia; 5) podpis przedsiębiorcy lub osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy ze wskazaniem imienia, nazwiska oraz pełnionej funkcji; 6) numer wpisu do właściwego rejestru publicznego ze względu na formę organizacyjnoprawną prowadzonej działalności gospodarczej. 4. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 zobowiązany jest przedstawić do wglądu : 1) dokument stwierdzający tytuł prawny do lokalu, w którym mają być wykonywane świadczenia opiekuńcze dla osób niesamodzielnych, w przypadku świadczeń określonych w art. 32 ; 2) w przypadku osoby fizycznej dowód osobisty lub inny dokument potwierdzający tożsamość. 5. Wniosek o wpis do rejestru może być złożony w formie elektronicznej. Postanowienia ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. 6. Wniosek składany w formie elektronicznej powinien: a) zawierać dane w ustalonym formacie elektronicznym określone w ust. 3 i 4 b) być opatrzony bezpiecznym podpisem elektronicznym, zgodnie z przepisami o podpisie elektronicznym. Art. 76. 1. Wójt lub wojewoda wydaje certyfikat poświadczający dokonanie wpisu podmiotu do rejestru i nadaje mu numer w rejestrze. 2. Certyfikat zawiera następujące dane: 1) oznaczenie organu, który dokonał wpisu do rejestru; 2) siedzibę świadczeniodawcy; 3) adres świadczeniodawcy 4) numer w rejestrze 5) datę dokonania wpisu do rejestru; 6) datę dokonania pierwszego wpisu do rejestru, w przypadku wydania certyfikatu z powodu zmiany oznaczenia podmiotu lub zmiany adresu siedziby podmiotu 7) formę organizacyjno-prawną w jakiej wykonywane są świadczenia opiekuńcze dla osób niesamodzielnych;

26 8) adresy miejsc świadczenia usług opiekuńczych dla osób niesamodzielnych, w przypadku usług określonych w art. 32. Art. 77. Przed dokonaniem wpisu do rejestru wójt lub wojewoda może : 1) dokonać sprawdzenia danych podanych we wniosku lub oświadczeniach, o których mowa w art. 92, 2) wezwać podmiot do dostarczenia, w wyznaczonym terminie, dokumentów potwierdzających dane, o których mowa w art. 92 ust. 2 i 3 oraz spełnienia warunków, o których mowa w art. 74. Art. 78. Wójt lub wojewoda odmawia wpisu do rejestru, w przypadku gdy : 1) podmiot nie spełnia warunków określonych w ustawie, w tym standardów, o których mowa w art. 74, 2) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej wpisem. Art. 79. Wymaga wpisu do rejestru świadczenie usług opiekuńczych, o których mowa w art. 27 pkt 2) przez podmioty określone w art. 28. Art. 80. Wykreślenie z rejestru następuje z urzędu lub na wniosek właściwego ze względu na świadczenie usług wójta w przypadku: 1) złożenia przez podmiot wpisany do rejestru wniosku o wykreślenie ; 2) postawienia przedsiębiorcy w stan likwidacji; 3) wydania decyzji, o której mowa w art. ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; 4) niezgodności danych zawartych w rejestrze ze stanem faktycznym po uprzednim wezwaniu podmiotu do złożenia wyjaśnień w tej sprawie w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania; 5) nieusunięcia przez podmiot, w wyznaczonym terminie, istotnych nieprawidłowości stwierdzonych przez organ kontrolujący, w przypadkach, o których mowa w art. 83. Art. 81. 1. Wydanie certyfikatu podlega opłacie, która stanowi dochód Funduszu Zabezpieczenia Opiekuńczego, o którym mowa w art. 107. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1 nie podlega zwrotowi w razie wydania przez wójta lub wojewodę odmowy wpisu podmiotu do rejestru. 3. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 50% minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalonego zgodnie z przepisami o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.