Postępowanie w sprawie naruszenia Traktatów przeciwko państwom członkowskim (art. 258-260 TFUE) Postępowanie Komisji przeciwko państwu członkowskiemu art. 258 TFUE Postępowanie państwa członkowskiego przeciwko drugiemu państwu członkowskiemu art. 259 TFUE. Sankcje finansowe z tytułu niewykonania wyroku TS UE lub niedokonania transpozycji dyrektywy art. 260 TFUE
Postępowanie Komisji przeciwko państwu członkowskiemu art. 258 TFUE Jeśli Komisja uzna, że Państwo Członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów, wydaje ona uzasadnioną opinię w tym przedmiocie, po uprzednim umożliwieniu temu Państwu przedstawienia swych uwag. Jeśli Państwo to nie zastosuje się do opinii w terminie określonym przez Komisję, może ona wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Postępowanie Komisji przeciwko państwu członkowskiemu art. 258 TFUE Statystyka: Lata 2010-2014; 1. Polska 40 wniesionych spraw. 2. Grecja 30 3. Belgia 28 4. Włochy, Francja 25. D- 23, UK- 7.
Naruszenie zobowiązania wynikającego z Traktatów pojęcie. Naruszenie TUE i TFUE Naruszenie zasad ogólnych prawa UE, Naruszenie przepisów Karty Praw Podstawowych (w zakresie w jakim wiąże ona państwa członkowskie), Naruszenie obowiązków sformułowanych w aktach prawa wtórnego (rozporządzeniach, dyrektywach, decyzjach i innych wiążących pod względem prawnym)
Podmiot dopuszczający się naruszenia (legitymacja procesowa bierna) Skargi są zawsze wnoszone przeciwko państwu, niezależnie od tego jaki organ państwa dokonał naruszenia.
Sposób i forma naruszenia. Państwa członkowskie odpowiadają za naruszenia prawa UE dokonane w dowolnej formie. Priorytetowo traktowane są sprawy, które rodzą największe ryzyko oraz mają rozległy wpływ na obywateli i przedsiębiorstwa, a także są najbardziej uporczywe.
Kto może zainicjować postępowanie w sprawie naruszenia? Tylko Komisja ma prawo do wszczęcia postępowania na podstawie art. 258 TFUE Sprawa T-328/06 A.J. Siwecki W związku z powyższym należy przede wszystkim zauważyć, że osoby fizyczne ani prawne nie mogą zwracać się do Sądu Pierwszej Instancji ze skargami, których przedmiotem są przepisy, decyzje lub działania władz krajowych państwa członkowskiego. Sąd Pierwszej Instancji nie jest też instancją odwoławczą w stosunku do sądów krajowych, których orzeczeń nie może ani uchylać, ani zmieniać. W rezultacie skarga wniesiona przez osobę fizyczną, której przedmiotem jest odwołanie od orzeczeń sądów krajowych oraz decyzji krajowych organów administracji publicznej zostałaby odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.
Możliwości przysługujące jednostkom w przypadku naruszenia przez państwo zobowiązań wynikających z prawa UE 1. Wniesienie petycji do Parlamentu Europejskiego. 2. Wniesienie skargi do Komisji Europejskiej 3. System SOLVIT. 4. Możliwość badania naruszeń prawa UE przez sąd krajowy.
Petycja do Parlamentu Europejskiego art. 227 TFUE Wszyscy obywatele Unii, jak również wszystkie osoby fizyczne lub prawne mające miejsce zamieszkania lub statutową siedzibę w Państwie Członkowskim, mają prawo kierowania, indywidualnie lub wspólnie z innymi obywatelami lub osobami, petycji do Parlamentu Europejskiego w sprawach objętych zakresem działalności Unii, które dotyczą ich bezpośrednio.
Skutek? Petycja do Parlamentu Europejskiego art. 227 TFUE Parlament może poprosić państwo członkowskie o zaprzestanie naruszenia Parlament może o sprawie poinformować Komisję Europejską a ta wnieść przeciwko państwu skargę do Trybunału Sprawiedliwości
Wniesienie skargi do Komisji Europejskiej Standardowy formularz Internetowo lub pocztą, Komisja potwierdza otrzymanie skargi w terminie 15 dni roboczych, Komisja ma 12 miesięcy na zbadanie skargi,
Wniesienie skargi do Komisji Europejskiej Skutek? Komisja może wszcząć formalne postępowanie przeciwko państwu, Komisja może zaproponować inny sposób rozwiązania sporu (jeśli istnieje), Komisja może odrzucić skargę o czym powiadamia skarżącego.
Wniesienie skargi do Komisji Europejskiej Komunikat w sprawie zasad postępowania w stosunkach ze skarżącymi w przedmiocie stosowania prawa unijnego. COM(2012) 154 final.
System SOLVIT. Powołany w 2002 r. [C(2013) 5869 final] Sieć jednostek administracyjnych działających w państwach EOG (w Polsce w ramach Ministerstwa Gospodarki) Jednostki te współpracują w celu rozwiązywania problemów w zakresie niewłaściwego stosowania prawa UE Musi być element transgraniczny
Możliwość badania naruszeń prawa UE przez sąd krajowy. W ramach postępowania przed sądem krajowym, jednostki mogą podnosić zarzut naruszenia prawa unijnego przez państwo członkowskie
Możliwość badania naruszeń prawa UE przez sąd krajowy. Skutek? 1. Sąd może zastosować bezpośrednio przepis prawa UE (np. dyrektywę, która nie została przez państwo wdrożona w określonym czasie). 2. Sąd może się zwrócić z wnioskiem o wydanie przez TS UE orzeczenia w trybie prejudycjalnym.
Bezpośrednie zastosowanie przez sąd krajowy dyrektywy, która nie została wdrożona w terminie Wyrok Sądu Rejonowego w Krakowie z dn. 10 VI 2014 r. W sprawie zwrotu kosztów leczenia transgranicznego, (Dyrektywa nr 2011/24/UE miała zostać wdrożona do 25 X 2013 r.)
Wniosek sądu krajowego o wydanie orzeczenia prejudycjalnego przez TS UE Sprawa C-313/05, Brzeziński przeciwko Dyrektorowi Izby Celnej w Warszawie Czy przepis art. 25 [WE], w którym został zawarty zakaz nakładania między państwami członkowskimi ceł przywozowych i wywozowych oraz opłat o skutku równoważnym, zakazuje państwu członkowskiemu stosowania art. 80 [ustawy o podatku akcyzowym] w sytuacji, kiedy podatek akcyzowy pobierany jest od nabycia każdego samochodu, niezależnie od miejsca jego pochodzenia przed pierwszą rejestracją na terenie kraju?
Z jakich faz składa się postępowanie w sprawie naruszenia Traktatów przez państwo? 1. Faza administracyjna 2. Faza sądowa.
Faza administracyjna Etap nieoficjalny wykrycie naruszenia przez Komisję i próba skłonienia państwa do zaprzestania naruszania Traktatów. Etap oficjalny Komisja wystosowuje do państwa wezwanie do zaprzestania naruszenia ( pismo ostrzegawcze ) - Komisja skierowuje do państwa uzasadnioną opinię.
Co zawiera uzasadniona opinia Komisji przyjmowana w związku z postępowaniem w sprawie naruszenia Traktatów 1. Zarzuty, które Komisja stawia państwu. 2. Wyznaczenie terminu, w którym państwo musi zaprzestać naruszeń (termin ten powinien być odpowiedni do okoliczności sprawy).
Faza sądowa postępowania przeciwko państwu członkowskiemu. Komisja kieruje skargę do Trybunału Sprawiedliwości (nie Sądu), który ma kompetencję do rozstrzygania spraw w tym zakresie.
Skargi państw art. 259 TFUE Każde Państwo Członkowskie może wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jeśli uznaje, że inne Państwo Członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów. Zanim Państwo Członkowskie wniesie przeciwko innemu Państwu Członkowskiemu skargę opartą na zarzucanym naruszeniu zobowiązania, które na nim ciąży na podstawie Traktatów, powinno wnieść sprawę do Komisji. Komisja wydaje uzasadnioną opinię, po umożliwieniu zainteresowanym Państwom przedstawienia, na zasadzie spornej, uwag pisemnych i ustnych. Jeśli Komisja nie wyda opinii w terminie trzech miesięcy od wniesienia sprawy, brak opinii nie stanowi przeszkody we wniesieniu sprawy do Trybunału.
Art. 260 TFUE wykonanie wyroków TS 1. Jeśli Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdza, że Państwo Członkowskie uchybiło jednemu z zobowiązań, które na nim ciążą na mocy Traktatów, Państwo to jest zobowiązane podjąć środki, które zapewnią wykonanie wyroku Trybunału. 2. Jeżeli Komisja uzna, że dane Państwo Członkowskie nie podjęło środków zapewniających wykonanie wyroku Trybunału, może ona wnieść sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, po umożliwieniu temu Państwu przedstawienia uwag. Wskazuje ona wysokość ryczałtu lub okresowej kary pieniężnej do zapłacenia przez dane Państwo Członkowskie, jaką uzna za odpowiednią do okoliczności. Jeżeli Trybunał stwierdza, że dane Państwo Członkowskie nie zastosowało się do jego wyroku, może na nie nałożyć ryczałt lub okresową karę pieniężną
Art. 260 ust. 3 TFUE skarga dotycząca braku informacji o transpozycji dyrektywy 3. Jeżeli Komisja wniesie skargę do Trybunału zgodnie z artykułem 258, uznając, że dane Państwo Członkowskie uchybiło obowiązkowi poinformowania o środkach podjętych w celu transpozycji dyrektywy przyjętej zgodnie z procedurą ustawodawczą, Komisja może, o ile uzna to za właściwe, wskazać kwotę ryczałtu lub okresowej kary pieniężnej do zapłacenia przez dane Państwo, jaką uzna za odpowiednią do okoliczności. Jeżeli Trybunał stwierdzi, że nastąpiło naruszenie prawa, może nałożyć na dane Państwo Członkowskie ryczałt lub okresową karę pieniężną w wysokości nie przekraczającej kwoty wskazanej przez Komisję. Zobowiązanie do zapłaty staje się skuteczne w terminie określonym w wyroku Trybunału
Ustalenie wysokości kar finansowych (jakie czynniki należy uwzględnić?). Ciężar naruszenia dokonanego przez państwo. Długość okresu naruszenia, Konieczność zapewnienia skutku odstraszającego, aby zapobiec kolejnym przypadkom naruszenia.
Sprawa C-320/13 (Komisja przeciwko Polsce) 1. Komisja wniosła o nałożenie na Polskę kary w wysokości 61 380 euro za każdy dzień opóźnienia wdrożenia dyrektywy o promowaniu stosowania odnawialnych złóż energii 2. Opinia rzecznika generalnego z 11 XII 2014 potwierdziła uchybienie. 3. Postanowieniem Prezesa TS z 30 III 2015 sprawę wykreślono z rejestru.