W ten wigilijny dzień zaśnieżony, kiedy w kościele uderzą dzwony, przyjmijcie gorące życzenia radości, a w Nowym Roku szczęścia, zdrowia i pomyślności

OTO JA

PRZEDSZKOLE NR 25 UL. GŁOGOWSKA 97 W ten wigilijny dzień zaśnieżony, kiedy w kościele uderzą dzwony, przyjmijcie gorące życzenia radości, a w Nowym Roku szczęścia, zdrowia i pomyślności

W noc wigilijną, w blasku świec melodia kolęd płynie w mrok. Niech Wam przyniesie radości moc i wiele szczęścia w Nowy Rok... Nauczyciele, personel i dzieci przedszkola Tradycje Bożonarodzeniowe w Polsce i na świecie Pierwsza wzmianka o Bożym Narodzeniu pochodzi z 354 roku, a zamieszcza ją rzymski kalendarz. Różne były w przeszłości terminy obchodów świąt Bożego Narodzenia. Świętowano w styczniu, marcu,

kwietniu, a nawet w maju. Ostatecznie wybrano datę 25 grudnia - dzień przesilenia zimowego. Chrześcijanie ze słońcem utożsamiali Chrystusa, nazywając go "Słońcem Sprawiedliwości". Tajemnica Bożego Narodzenia polega na tym, że druga Osoba Boska stała się człowiekiem, aby w ciele ludzkim dokonać zbawienia rodzaju ludzkiego za grzechy. Jako Bóg jest wieczny, nieskończony, wszechobecny i wszechmocny, jako człowiek jest ograniczony czasem, przestrzenią i mocą. Zwyczaj ubierania choinek narodził się wśród ludów germańskich przeszło 300 lat temu. W dniach przesilania zimy i nocy zawieszano u sufitu gałązki jemioły, jodły, świerka, sosny jako symbol zwycięstwa życia nad śmiercią, dnia nad nocą, światła nad ciemnością. Kościół chętnie przejął ten zwyczaj jako zapowiedź, znak i typ Jezusa Chrystusa. Na drzewku zawieszamy światła, bo tak często Jezus o sobie mówił, że jest światłością świata. Po adwentowym oczekiwaniu bezpośrednim przygotowaniem do Świąt Bożego Narodzenia jest Wigilia. W Polsce wieczerza wigilijna rozpoczyna się po zapadnięciu zmroku, gdy na niebie pojawia się pierwsza gwiazda. Wtedy cała rodzina gromadzi się w jednym pokoju, przy stole nakrytym białym obrusem. Pod nim rozłożone jest siano. Kiedy już wszyscy domownicy staną wokół stołu, najstarsza osoba w rodzinie rozpoczyna modlitwę, odczytuje fragment Pisma św. o narodzinach Jezusa, następnie bierze z talerzyka biały opłatek, podchodzi do każdego, łamie się nim i składa życzenia. W tym dniu wspomina się wszystkich, którzy nie mogą być z nami. To z myślą o zmarłych i o każdym, kto nie ma gdzie spędzić tego wieczoru, leży na stole dodatkowe, puste nakrycie. W czasie Wigilii najważniejszy jest opłatek i zawsze pierwszy. Dopiero gdy podzielimy się opłatkiem, możemy skosztować czerwonego barszczu z uszkami, czarnego maku, brązowych orzechów i srebrnych ryb. Przedtem nie wypada śpiewać nawet kolęd.

HISZPANIA W Hiszpanii odpowiednikiem opłatka jest chałwa. Przed Bożym Narodzeniem każda rodzina hiszpańska zaopatruje się w nową szopkę. Wigilijna wieczerza rozpoczyna się po pasterce. Następnie wszyscy wychodzą na ulice oświetlone tysiącami barwnych żarówek, śpiewają kolędy, tańczą i bawią się do rana. Głównym daniem jest pieczona ryba oraz "ciasto Trzech Króli", w który zapieka się drobne upominki. Prezenty rozdawane są 6 stycznia w święto Trzech Króli, na pamiątkę darów, które Jezus otrzymał od mędrców ze Wschodu. WIELKA BRYTANIA W Wielkiej Brytanii wigilijny posiłek zaczyna się w południe w ścisłym gronie rodzinnym. Obiad, bo trudno tu mówić o wieczerzy, składa się z pieczonego indyka i " płonącego puddingu". Wieczorem w Wigilię angielskie dzieci wywieszają swoje pończochy za drzwi, by nazajutrz rano odnaleźć je wypełnione prezentami. Tu narodził się zwyczaj pocałunków pod jemiołą wiszącą u sufitu. Taki pocałunek przynosi szczęście i spełnienie życzeń. Londyn jest ojczyzną pierwszych kartek z życzeniami. W 1846 roku Jon Horsley z Anglii zaprojektował pierwszą kartkę świąteczną z napisem "Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku".

NIEMCY W Niemczech "Boże Narodzenie" obejmuje trzy dni: 24 grudnia -"Wigilię", pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia, narodziny Jezusa Chrystusa (25.12.) i drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia (26.12.). W Wigilię w chrześcijańskich rodzinach przed lub po uczestnictwie w Mszy Świętej zapala się świece na choince i wtedy rozpoczyna się "gwiazdka" tzw. "Bescherung". Śpiewa się lub słucha się kolęd i członkowie rodziny obdarowują się wzajemnie prezentami. Dzieciom opowiada się legendę mówiącą, iż prezenty przyniósł Święty Mikołaj lub Dzieciątko Jezus. Wiele rodzin wynajmuje nawet Mikołaja, którego rolę odgrywają studenci przebrani w kostium. W pierwszym i drugim dniu Świąt Bożego Narodzenia wielu ludzi udaje się do kościoła na świąteczne msze. 25 i 26 grudnia są dniami świątecznymi wolnymi od pracy. GRECJA Greckie Boże Narodzenie jest spokojnym, uroczystym okresem. Gorący okres rozpoczyna się 6 grudnia w dniu Świętego Mikołaja, kiedy to wszyscy wymieniają się podarunkami i trwa aż do 6 stycznia święta Trzech Króli. Na dzień przed Bożym Narodzeniem i Nowym Rokiem dzieci śpiewają coś

na wzór kolęd, chodząc od domu do domu. Te kolędy mają błogosławić domostwa. Często kolędy te są śpiewane przy akompaniamencie małych metalowych trójkącików i małych glinianych bębenków. Za śpiew dzieci często nagradzane są słodyczami i suszonymi owocami. Na prawie każdym stole można znaleźć Christopsomo (Chleb Chrystusa). Jest to okrągły bochenek ozdobiony na szczycie krzyżem, wokół którego ludzie stawiają symbole z ciasta przedstawiające wszystko to, co oznacza długotrwałość. Jeśli biesiadnicy pochodzą z wyspy i są rybakami na ich stole zobaczysz chleb z rybą. Choinki nie są powszechnie używane w Grecji, a prezenty są wręczane 1 stycznia. Obecnie w większych miastach można zobaczyć ulice przystrojone w lampki i dekoracje. Powoli zostaje też przejmowana zachodnia tradycja wysłania kart z życzeniami świątecznymi do przyjaciół i rodziny. FRANCJA We Francji świąteczną atmosferę wyczuwa się już na kilka tygodni przed Bożym Narodzeniem. Wszystkich opanowuje gorączka zakupów. Właściciele sklepów prześcigają się w pomysłach dekorowania wystaw. Ulice miast przystrojone są kolorowymi lampkami i gwiazdkami. Święta Bożego Narodzenia pełnią we Francji bardzo ważną rolę. Są to święta rodzinne. Francuzi wręczają sobie ręcznie robione kartki świąteczne oraz kupują prezenty. We Francji, w przeciwieństwie do Polski, nie ma Wigilii. Francuzi biorą udział we mszy, a 25 grudnia siadają do wspólnego obiadu. W ten dzień je się indyka nadziewanego kasztanami i pije dużo szampana. We Francji dzieci wierzą, że to mały Jezus przynosi im prezenty, które w wigilijną noc wkłada do bucików ustawionych przy kominku. WŁOCHY We Włoszech Święta Bożego Narodzenia mają tysiącletnią tradycję. Włosi wysyłają wiele kartek z życzeniami do rodziny i przyjaciół. 8 grudnia ubiera się choinkę oraz budowane są żłobki w kościołach. 24 grudnia obchodzona jest Wigilia - uroczysta kolacja, podczas której jedzone są typowe włoskie ciasta - penettone i pandoro, a także nugat, migdały i orzechy laskowe. Włosi biorą udział w Pasterce. W czasie Bożego Narodzenia rozdają prezenty. Centralne ulice Rzymu zdobią wielkie choinki.

DANIA W Danii na Wigilię podaje się słodki ryż z cynamonem i pieczoną gęś z jabłkami. Tradycyjnym daniem jest budyń z ryżem, w którym gospodyni ukrywa migdał. Kto go znajdzie, ten dostaje świnkę z marcepanu, która zapewnia szczęście przez cały rok. WĘGRY Na Węgrzech w czasie świąt organizuje się wielkie bale dla dzieci. Najważniejszy z nich odbywa się w stolicy kraju, Budapeszcie, w budynku Parlamentu. Uczestniczą w nim znani aktorzy i artyści. Pod obrus leżący na stole wkłada się sianko. Wyciągnięcie najdłuższego źdźbła wróży długie życie. W czasie Wigilii i Świąt Bożego Narodzenia Węgrzy jedzą pieczonego indyka, zupę rybną oraz rosół z kury. Na stole nie może zabraknąć ciasta z makiem, bo mak zapewnia rodzinie miłość. ROSJA We współczesnej Rosji bardziej uroczyście, niż Boże Narodzenie, świętowana jest noc z 31 grudnia na 1 stycznia. To czas prezentów, które w Rosji przynoszą Dziadek Mróz i jego wnuczka Śnieżynka. Boże Narodzenie jest obchodzone po świętach Nowego Roku, 7 stycznia. To

święto bardzo radosne, wiele osób udaje się wtedy do cerkwi, wszyscy składają sobie życzenia. Rozpoczyna je uroczysta, rodzinna kolacja, czyli Wigilia. Przygotowuje się postne danie z ziaren pszenicy, miodu i kaszy zmieszanymi z migdałowym lub makowym mlekiem. Do kaszy dodaje się orzechy lub mak. Takim daniem rozpoczyna się Wigilia. Na rosyjskim stole wigilijnym obowiązkowo powinno znaleźć się 12 dań zgodnie z liczbą apostołów m. in. bliny, ryba i mięsa w galarecie, pieczyste i pierniki miodowe. Wieczerzę wigilijną poprzedza ścisły post, który przestrzegany jest, aż do pojawienia się pierwszej gwiazdki, symbolizującej gwiazdę Betlejemską. Do tradycji Świąt Bożego Narodzenia należy m. in. zapalanie świec w oknach i ognisk na ulicach, które mają rozgrzać w zimową, mroźną noc narodzone Dzieciątko. Dzieci z papierowymi gwiazdami i lampionami w rękach pukają do tych domów, w których zapalono świece, aby złożyć życzenia domownikom, zaśpiewać kolędy, a nawet odegrać całe przedstawienia. Gospodarze zapraszają ich do domu, do swojego stołu lub nagradzają świątecznymi smakołykami. MEKSYK W Meksyku już 15 grudnia wiesza się pod sufitem piniatę - gliniane naczynie wypełnione słodyczami. Pod nią gromadzą się dzieci. Jedno z nich rozbija piniatę kijem, co rozpoczyna wyścig w zbieraniu słodyczy. Głównym daniem wigilijnym jest wędzony dorsz z papryką i oliwą oraz małymi grzankami. Podaje się również pieczonego indyka, owoce, słodycze. STANY ZJEDNOCZONE Święta Bożego Narodzenia w Stanach Zjednoczonych - choć raczej właściwie należałoby użyć zwrotu święto - gdyż tradycyjna amerykańska rodzina nie obchodzi Wigilii, a 26 grudnia jest normalnym dniem pracy. Nie umniejsza to jednak roli, jaką Boże Narodzenie pełni w kulturze USA. Każda amerykańska rodzina pieczołowicie i z dużym wyprzedzeniem przygotowuje się na ich nadejście. Ulice i domy przystrajane są tysiącem migocących światełek i lampek. W ogródkach i witrynach sklepowych pojawiają się świąteczne dekoracje. Wszędzie rozbrzmiewa dźwięk kolęd, a w powietrzu unosi się zapach choinek. Jedną z

ważniejszych tradycji związanych z Bożym Narodzeniem w Stanach Zjednoczonych jest dawanie prezentów wzajemne obdarowywanie się. W każdym domu pod choinką piętrzą się prezenty, a ich otwarcie następuje w świąteczny poranek przed śniadaniem. Kulminacyjnym punktem Bożego Narodzenia jest uroczysty obiad, na którym nie może zabraknąć bliższej i dalszej rodziny.

Kącik młodego kucharza: Pyszne szyszki: Ulep górę szyszek, których nie powstydziłyby się wiewiórki! Przygotuj: ½ kg krówek ciągutek; ok. 25 dag masła; 2 łyżki kakao; Sposób wykonania: Garnek postaw na ogniu i stale mieszając, rozpuść masło i krówki. Zdejmij garnek z ognia, pozwól masie lekko wystygnąć. Do masy wsyp około 1½ opakowania dmuchanego ryżu i całość wymieszaj. Posmaruj dłonie odrobiną masła i formuj szyszki! Smacznego!

Dzieci i rybki głos jednak mają, czyli wierszyki łamiące języki! Zima M. Strzałkowska Jesień hen, już odpłynęła. Grudzień rzeki w lodach trzyma Czas się wybrać na wycieczkę! Przewodnikiem będzie zima. -Ćwir! Ćwir! Ćwir! Ćwierkają wróble, drą się sroki, jemiołuszki i szybują do karmnika na nasiona i okruszki. Skrzyp! Skrzyp! Skrzypi śnieg zmrożony, PRZYGODA JOSEGO OPOWIADANIE

Rio de Janerio to ogromne brazylijskie miasto, pełne gwarnych ulic, wspaniałych budowli i wielkich sklepów. Są też tam drogie hotele i malowniczo położone wille bogatych ludzi. Zupełnie inaczej wyglądają przedmieścia miasta. Znajdują się tam dzielnice biedaków, których mieszkania zbudowane są z byle czego, blachy, cegły, kartonu i kawałków papy. Przed takimi domami bawią się obdarte i często głodne dzieci. Tu też mieszkał Jose. Chłopiec nie pamiętał rodziców. Do dziewiątego roku życia mieszkał z ciotką, a gdy ona umarła lepiankę zajęła inna rodzina, która nie zainteresowała się losem sieroty. Domem chłopca stała się więc ulica. Noce spędzał w wielkim pudle, które znalazł pewnego ranka przed sklepem na chodniku. Swój kartonowy dom ustawił pod mostem, gdzie mieszkało więcej takich jak on lokatorów. Nie miał żadnych możliwości zarobienia pieniędzy, ponieważ w mieście, w którym tak wielu dorosłych bezskutecznie zabiega o pracę, nikt nie chciał zatrudniać dzieci. Żeby przeżyć musiał żebrać lub kraść. Niestety częściej uciekał się do tego drugiego. Kiedy był głodny kradł wszystko co wpadło mu w ręce, bacznie pilnując, by go nie złapano. Zbliżało się Boże Narodzenie. Uliczne wystawy przybrały świąteczny wygląd. Dla Jose i jego kolegów był to najlepszy czas, zarówno na żebranie, jak i kradzież. W sklepach było pełno kupujących, tak zajętych wybieraniem gwiazdkowych prezentów, że nawet nie zauważali braku portfeli. Niektóre bogate panie wrzucały drobne pieniądze do puszek dzieciaków, przekonane, że uczyniły adwentowy dobry uczynek. Dzień przed wigilią Jose i Friderico obserwowali duży magazyn przy głównej ulicy. Założyli najlepsze ubrania, by tym zmylić ochronę sklepu, która goniła obdartusów i tak weszli do środka. Chłopcy obserwowali stoiska. Friderico stał na czatach, a Jose udawał, że wybiera prezent gwiazdkowy. W pewnym momencie nadażyła się wspaniała okazja. Pewna starsza pani, obładowana paczkami, długo przebierała w kolorowych apaszkach. Z tyłu na ramieniu przewieszoną miała skórzaną torbę. Przy stoisku było wielu kupujących. Kobieta nawet nie poczuła, kiedy Jose sprytnie otwierając torebkę, pozbawił ją portfela. Kradzież ta nie zostałaby zauważona, gdyby nie fakt, że od pewnego czasu ktoś ich bacznie obserwował. Był to ksiądz. Kiedy Jose opuszczał sklep, ten chwycił go za rękę i cicho powiedział do ucha: - Synu, zwróć to, co zabrałeś tej pani Friderico, widząc co się święci, niepostrzeżenie wymknął się bocznymi drzwiami. Przerażony chłopiec został sam z obcym człowiekiem. Niepewnym krokiem podszedł do kobiety, która nadal stała przy stoisku. Udając, że podnosi portfel powiedział: - To chyba pani wypadło z torebki, bo ma pani wciąż ją otwartą. - Och dziękuję, jaki grzeczny i uczciwy chłopiec zawołała uradowana kobieta. Wyjęła z portfela pewną kwotę i podała chłopcu. - Weź, proszę. Będziesz miał na cukierki. - Dziękuję, nie potrzeba powiedział zawstydzony i szybko wyszedł ze sklepu. W drzwiach czekał na niego ksiądz. - Powiedz, dlaczego kradniesz? zapytał.

Chłopiec spuścił głowę. - Jestem głodny odpowiedział cicho. Nie mam rodziny i sam muszę troszczyć się o siebie. Nigdzie nie ma pracy. Próbowałem sprzedawać sznurowadła, ale starsi chłopcy mnie przegnali i zabrali towar. - A gdzieś mieszkasz? spytał ksiądz. - Pod mostem w pudełku zaśmiało się dziecko. - Jeśli chcesz, możesz iść ze mną zaproponował ksiądz. A kiedy ten się zgodził, zaprowadził go na plebanię. Po posiłku, który Jose zjadł z prędkością światła kapłan zaproponował mu pracę przy bożonarodzeniowej dekoracji. Uszczęśliwiony chłopiec przystał na tą propozycję. - No to chodźmy do kościoła. Z desek zbijemy stajenkę, żłóbek. Mam nadzieję, że potrafisz posługiwać się młotkiem. - No pewnie, często reperowałem ciotce domek. Jose niewiele wiedział o Bogu, choć pamiętał trochę religijnych opowiadań ciotki. Zapytał więc nieśmiało: - To jest Dzieciątko Jezus, prawda. Ale dlaczego leży w żłobie? - Tak, ta figurka przedstawia Pana Jezusa, Syna Bożego, który chcąc zbawić wszystkich ludzi przyszedł na świat jako człowiek. Urodził się w Betlejem, w ubogiej stajence, bo zabrakło dla Niego miejsca w gospodzie. Był tak jak ty bezdomny, chociaż jako Bóg, mógł mieć wszystkie bogactwa świata. tłumaczył kapłan. - Bezdomny Bóg zamyślił się chłopiec. Wieczorem, ojciec Edmundo, bo tak właśnie nazywał się ksiądz, chciał zatrzymać chłopca na noc i umieścić w sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. - Na razie nie mogę zostać. Muszę wracać do domu, ale jeśli ojciec pozwoli, zabiorę resztki kolacji dla moich przyjaciół poprosił Jose. - Poczekaj, siostra Anna przygotuje ci paczkę z jedzeniem. Następnego dnia już skoro świt chłopiec był w kościele i z zapałem zabrał się do pracy. - Chciałbym skończyć szopkę dla Dzieciątka, ale bez zapłaty. Przecież my, bezdomni musimy trzymać się razem. I jeszcze jedno, koledzy dziękują za jedzenie. Pytają czy mogą tu przyjść pomagać? zaproponował Jose. - No pewnie, zawsze jakaś praca dla kilku urwisów się znajdzie odpowiedział ksiądz. Po tych słowach chłopiec wybiegł z kościoła. Po chwili do świątyni weszło kilku chłopców. - No, przyjaciele do roboty, bo bezdomny Bóg czeka na swoje mieszkanie zarządził Jose. - A ja muszę powiedzieć siostrom, że na obiad trzeba więcej przygotować. Zastanowimy się też nad tym, jak wam pomóc powiedział kapłan, oddalając się w stronę plebani. Dzieciaki zostały w sierocińcu. Miały teraz nie tylko dach nad głową, ale i wyżywienie. Mogły też się uczyć. Ciekawi pewnie jesteście, co stało się z Josem? Okazał się niezwykle zdolnym dzieckiem, a kiedy dorósł został kapłanem. Nigdy nie zapominał o najuboższych. Często odwiedzał dzielnice nędzy i niósł Pana Boga ubogim, odrzuconym przez świat ludziom. Szczególną troską otaczał bezdomne dzieci, pamiętając, że kiedyś był jednym z nich. autor nieznany

Człowiek jest istotą społeczną, ponieważ żyje wśród ludzi i jest od nich zależny. Nikt nie chce być sam. Już od momentu narodzin dziecko obcuje z matką, z rodziną. Jego prawidłowy rozwój kształtuje w dużej mierze środowisko, w którym najważniejszą rolę odgrywa dom i placówki oświatowo- wychowawcze. Wchodząc w ten świat zaczyna od grupy, którą stanowią dwie lub więcej osób przebywających w tym samym miejscu, w tym samym czasie. Pierwszą taką grupą jest grupa wychowawcza w przedszkolu, czyli zespół skupiający osoby w tym samym wieku w celu doskonalenia się w wybranej dziedzinie edukacji umysłowej, artystycznej, technicznej, fizycznej i realizacji ideałów przyjętych przez grupę. Jest to grupa społeczna, którą tworzy zbiór ludzi zespolonych więzią społeczną. Grupy dzielimy według różnych kryteriów, z których najczęściej brane są pod uwagę wielkości i więzy emocjonalne. Ze względu na liczbę członków wyróżniamy grupy małe i duże. Grupy małe- to takie, w których członkowie są w stanie wchodzić w osobiste, styczności i stosunki społeczne. Do małych grup zaliczamy niewielkie zespoły, które mają wspólne zainteresowania. Grupy duże - to grupy obejmujące wielkie liczby członków, że nie są w stanie wchodzić w stosunki osobiste, ale utrzymują łączność i się porozumiewają. Inny podział grup dokonany ze względu na więzi emocjonalne między członkami wyróżniamy grupy formalne i nieformalne. Grupy formalne to takie, które są odgórnie i planowo organizowane, spełniają określone zadania i cele. Takimi grupami są grupy przedszkolne, organizacje młodzieżowe. Grupa nieformalna- to taka, w której podstawowym czynnikiem jest więź emocjonalna, która łączy poszczególnych członków i zaspokaja ich potrzeby. Gdy dzieci rozpoczynają edukację przedszkolną, wpływ na ich uspołecznienie zaczynają wywierać nauczyciele, ale wpływ rówieśników jest zwykle większy od wpływu nauczyciela czy rodziny. Czynniki różnicujące wpływ w grupie: Czynniki przyczyniające się do zróżnicowania wpływów w grupie,

według E. B. Hurlock, to: - Możliwości zaakceptowania przez grupę. Dzieci popularne i te, które nie radzą sobie dobrze ze swoimi rówieśnikami. Dzieci, które widzą mało szans, aby być akceptowanym przez grupę. - Pewność własnej pozycji. Dzieci, które czują się pewnie w grupie, będą czuły się swobodnie w wyróżnianiu tego że się nie zgadzają z poglądami innych członków grupy. - Typ grupy. Wpływ grupy zależy od dystansu społecznego, to jest od więzi uczuciowych pomiędzy członkami grupy. W grupie rówieśniczej więzi wewnątrzgrupowe są silniejsze, niż zorganizowanych grupach zabawowych lub towarzyskich. Grupa rówieśnicza ma większy wpływ na dzieci. - Zróżnicowanie członkostwa grupy. W obrębie grupy największy wpływ mają zwykle przywódcy, najmniejszy ci członkowi, którzy najmniej popularni. - Osobowość. Dzieci, które cierpią z powodu poczucia niższości są pod silnym wpływem grupy, niż te, które maja większe zaufanie do siebie i wywołują większą samoakceptację. Dzieci wykazujące wzór osobowości pozostają pod silniejszym wpływem grupy, ponieważ same się boją, że nie będą lubiane przez rówieśników. - Dążenie do afiliacji. im silniejszy jest motyw uzależnienia, tym większa podatność na wpływ innych członków grupy, zwłaszcza tych którzy mają w niej wysoką pozycję, Im bardziej grupa wydaje się dzieciom atrakcyjna, tym więcej im zależy, żeby je akceptowała i tym chętniej ulegają jej wpływowi. Ważnymi elementami funkcjonowania grupy są mechanizmy psychologiczne oddziaływania członków grupy na jednostkę. Są to: - naśladownictwo, - konformizm - identyfikacja. Naśladownictwo- przejawia się w zachowaniu wszystkich członków grupy. Jest skłonność do świadomego powtarzania czynności wykonywanych przez innego osobnika. Jednostka często w grupie może postępować zupełnie inaczej niż w domu. W grupie naśladuje innych, nie chce się od nich odróżniać i chociaż nie zawsze mu to odpowiada, postępuje tak jak koledzy. Konformizm- polega na upodobaniu form zachowania członków grupy. Najczęściej tym terminem określa się upodobania pod względem wyglądu zewnętrznego. Identyfikacja- polega na uznaniu siebie za członka, grupy, przyjęci jej celów, norm zwyczajów. Jednostka jak cała grupa akceptuje wszystkie ustalone normy i podporządkowuje się im i przestrzega. Wpływ grupy na rozwój społeczny dziecka Hierarchiczna struktura każdej grupy zakłada różnorodność ról społecznych pełnionych przez jej członków. Jeśli członek grupy postępuje zgodnie z normami, jego zachowanie jest akceptowane

przez innych. Akceptacja odczuwana jest jako nagroda. Przeciwnie, jeśli ktoś postępuje nie zgodnie z regułami, spotyka się z brakiem akceptacji. Bywają w przedszkolu dzieci nieśmiałe i małomówne. Pełnią one rolę najczęściej przypisana przez nauczycielkę.ten rodzaj izolacji można przełamać przez stopniowe ośmielanie dziecka, powierzanie mu najpierw prostych, potem nieco trudniejszych zadań do wykonania., włączanie go w zabawy zespołowe i życzliwą pomoc okazywaną w codziennych sytuacjach. Dzieci w relacjach z rówieśnikami uczą się przedstawiać własny punkt widzenia, słuchać, co mają do powiedzenia inni, stają przed koniecznością uzgadniania stanowisk i dochodzenia do wspólnych rozwiązań. Role, w jakich dziecko występuje w grupie rówieśniczej, mogą być rolami przez nie przyjętymi lub nadanymi przez nauczyciela lub przypisanymi jednostce przez grupę. Wiążą, się z pewnymi umiejętnościami, które jednostka posiada. Dzieci w kontaktach z rówieśnikami stosują wobec siebie te same kryteria ocen, jak wobec innych, co jest niezbędnym elementem rzeczywistych interakcji społecznych. Dopóki ktoś nie potrafi reagować na siebie tak, jak reaguje nań społeczność, dopóty nie należy on naprawdę do tej społeczności. Kontakty z rówieśnikami stymulują rozwój ruchowy, poznawczy, społeczny i emocjonalny dziecka. Przede wszystkim w relacjach z rówieśnikami, a nie w relacjach z dorosłymi, dziecko uczy się: nawiązywać kontakty społeczne, współpracować, Zgłaszać inicjatywy, bronić własnych interesów, negocjować, dochodzić do wspólnych rozwiązań, pełnić rolę przywódcy i podporządkowywać się kierownictwu innych. Interakcje z rówieśnikami wspierają rozwój umysłowy. Już sama obecność kolegów wpływa mobilizująco na aktywność poznawczą dzieci w wieku przedszkolnym. W obecności rówieśników dzieci rozwiązują zadania szybciej i lepiej, niż wówczas,gdy muszą je rozwiązywać w samotności. Kontakty z rówieśnikami stymulują również rozwój emocjonalny. W nich dziecko uczy się wyrażać emocje w sposób społecznie akceptowany, rozpoznawać stany emocjonalne u innych.

Pokoloruj obrazki

Które sporty uprawiamy zimą na śniegu i lodzie? Otocz pętlą.