CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO Rabipur, 2.5 j.m./ml, proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań Vaccinum rabiei ex cellulis ad usum humanum Szczepionka przeciw wściekliźnie stosowana u ludzi, przygotowana w hodowlach komórkowych 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY Po odtworzeniu 1 dawka (1 ml) zawiera: Wirus wścieklizny, szczep Flury LEP, (inaktywowany)...nie mniej niż 2.5 j.m. namnażany na oczyszczonych komórkach zarodków kurzych Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Po rozpuszczeniu białego, liofilizowanego proszku w przezroczystym i bezbarwnym rozpuszczalniku otrzymuje się przezroczysty, bezbarwny roztwór. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1. Wskazania terapeutyczne a) Profilaktyka przedekspozycyjna (przed wystąpieniem ewentualnego ryzyka narażenia na wirus wścieklizny) b) Leczenie poekspozycyjne (po wiadomej lub prawdopodobnej ekspozycji na wirus wścieklizny) Należy stosować się do zaleceń krajowych i / lub WHO odnośnie zapobiegania wściekliźnie. 4.2. Dawkowanie i sposób podawania Dawkowanie Zalecaną pojedynczą dawką podawaną domięśniowo we wszystkich grupach wiekowych jest 1 ml. Jeżeli to możliwe ze względu na dostępność szczepionki, zalecane jest stosowanie w ramach całego cyklu szczepień przed- i poekspozycyjnych tego samego typu szczepionki produkowanej przy użyciu hodowli komórkowych. Jednakże w przypadku leczenia
poekspozycyjnego, najważniejsze jest przestrzeganie zalecanego schematu szczepienia, nawet, jeżeli podany będzie inny typ szczepionki niż stosowany dotychczas. PROFILAKTYKA PRZEDEKSPOZYCYJNA Szczepienie pierwotne U osób uprzednio nieszczepionych początkowy cykl szczepienia w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej składa się z trzech dawek (każda po 1 ml), podawanych w dniu 0, 7, 21 lub 28. Dawki przypominające Ocena konieczności wykonywania badań serologicznych oraz podawania dawek przypominających w celu utrzymania poziomu przeciwciał 0.5 IU/ml (testem zahamowania fluorescencji, RFFIT), powinna być przeprowadzona zgodnie z oficjalnymi zaleceniami. Ogólne zalecenia są następujące: Oznaczenie przeciwciał neutralizujących w odstępach 6-miesięcznych jest zwykle zalecane przy wysokim ryzyku narażenia (np. u personelu laboratoryjnego pracującego z wirusem wścieklizny). U ludzi narażonych na stałą ekspozycję (np. u lekarzy weterynarii i ich asystentów, osób pracujących z dzikimi zwierzętami, myśliwych), serologiczne badania kontrolne powinny być wykonywane co 2 lata lub w krótszych odstępach czasu, zależnie od przewidywanego ryzyka ekspozycji. W wyżej wymienionych przypadkach dawka przypominająca powinna być podana, gdy poziom przeciwciał spada poniżej 0.5 j.m./ml. Dawka przypominająca może również być podana w oficjalnie zalecanych odstępach bez uprzedniego badania serologicznego, zależnie od przewidywanego ryzyka narażenia. Podanie dawek przypominających jest zazwyczaj konieczne co 2-5 lat. Rabipur może być stosowany do szczepienia przypominającego po uprzednim szczepieniu szczepionką produkowaną na ludzkich komórkach diploidalnych. LECZENIE POEKSPOZYCYJNE Szczepienie poekspozycyjne powinno być rozpoczęte tak szybko jak to możliwe po ekspozycji na wirus. Jednocześnie należy opatrzeć miejsce wniknięcia wirusa w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia. Należy stosować odpowiednie metody zalecane w oficjalnych dyrektywach dotyczących zapobiegania rozwojowi infekcji (patrz punkt 4.4.). Szczepienie osób już uodpornionych Gdy zachodzą wątpliwości co do właściwego zaklasyfikowania przypadku narażenia do typu ekspozycji WHO II, III lub I, należy podać dwie dawki (każda po 1 ml), w dniu 0 i 3. Schemat A (patrz tabela 2 poniżej) może być stosowany rutynowo, gdy ostatnią dawkę szczepionki podano więcej niż 2 lata temu.
Tabela 1: Schematy szczepienia stosowane zależnie od rodzaju ekspozycji (WHO 2002): Typ ekspozycji I II III Typ kontaktu z dzikim lub domowym zwierzęciem podejrzanym o wściekliznę lub z potwierdzonym zakażeniem wirusem wścieklizny, lub ze zwierzęciem niedostępnym do obserwacji (a) Dotykanie lub karmienie zwierząt Oślinienie skóry o nienaruszonej ciągłości Kontakt przynęty dla zwierząt zawierającej szczepionkę (dotykanie) ze skórą o nienaruszonej ciągłości Pogryzienie odsłoniętej skóry Niewielkie zadrapania lub otarcia bez krwawienia Oślinienie uszkodzonej skóry Kontakt przynęty dla zwierząt zawierającej szczepionkę (dotykanie) z uszkodzoną skórą Pojedyncze lub mnogie ugryzienia lub zadrapania przechodzące przez całą grubość skóry Oślinienie błon śluzowych (np. przez lizanie) Kontakt przynęty dla zwierząt zawierającej szczepionkę (dotykanie) z błoną śluzową lub świeżą raną skóry Zalecane leczenie Nie stosować leczenia jeśli jest dostępna wiarygodna dokumentacja medyczna. W przypadku gdy wiarygodna dokumentacja medyczna nie jest dostępna, leczyć zgodnie ze schematem A (patrz tabela 2). Natychmiast podać szczepionkę (b) według schematu A (patrz tabela 2). W razie wątpliwości i / lub przypadku ekspozycji na terenie o wysokim ryzyku zakażenia zastosować leczenie czynne i bierne według schematu B (patrz tabela 2). (Patrz również odnośnik c ) Natychmiast podać immunoglobulinę i szczepionkę przeciw wściekliźnie ( b) według schematu B (patrz tabela 2). (Patrz również odnośnik c ) a) Kontakt z takimi zwierzętami jak gryzonie, króliki i zające rzadko, jeśli w ogóle wymaga specyficznego leczenia przeciw wściekliźnie b) Jeżeli pies lub kot pochodzący z rejonu o niskim ryzyku zakażenia lub przebywający na takim obszarze nie ma objawów choroby i jest poddawany obserwacji, specyficzne leczenie może być odłożone c) Przerwać leczenie, jeżeli pies lub kot pozostaje zdrowy przez okres obserwacji trwający 10 dni, lub jeśli zwierzę zostało poddane eutanazji, a wynik badania w kierunku wścieklizny był negatywny. Z wyjątkiem gatunków zagrożonych, inne domowe lub dzikie zwierzęta podejrzane o wściekliznę powinny być poddawane eutanazji, a ich tkanki badane odpowiednią techniką laboratoryjną.
Szczepienie osób nieuodpornionych lub o niepewnym stanie uodpornienia W zależności od typu ekspozycji według WHO podanej w tabeli 1, u osób nieszczepionych, osób, które otrzymały mniej niż 3 dawki szczepionki, oraz u osób szczepionych szczepionką o wątpliwej mocy należy zastosować schemat leczenia A lub B. Tabela 2 : Leczenie poekspozycyjne osób o niepewnym stanie uodpornienia Schemat A Wymagane czynne uodpornienie po ekspozycji Schemat B Wymagane czynne i bierne uodpornienie po ekspozycji Pojedyncza i.m. iniekcja szczepionki Rabipur w dniach: 0, 3, 7, 14, 28 (schemat 5- dawkowy) Lub Jedna dawka szczepionki Rabipur jest wstrzykiwana w prawy mięsień naramienny, a druga w lewy mięsień naramienny w dniu 0, dwie kolejne dawki podaje się w mięsięń naramienny w dniach 7 i 21 (schemat 2-1-1). U małych dzieci szczepionkę wstrzykuje się w mięśnie uda. * Patrz instrukcje producenta odnośnie sposobu podawania Podać Rabipur jak w schemacie A + 1 x 20 IU/kg masy ciała ludzkiej immunoglobuliny przeciw wściekliźnie (HRIG)* jednocześnie z podaniem pierwszej dawki Rabipur. Jeżeli HRIG nie jest dostępna przy pierwszym szczepieniu, należy ją podać nie później niż po upływie 7 dni od pierwszego szczepienia. Pacjenci z upośledzoną odpornością oraz pacjenci szczególnie narażeni na zakażenie wścieklizną U osób z upośledzoną odpornością, z mnogimi ranami, i / lub ranami na głowie lub w obrębie innych bogato unerwionych okolic ciała, oraz u osób, u których rozpoczęcie leczenia zostało opóźnione zaleca się: - Zastosowanie schematu szczepienia 0, 3, 7, 14 i 28 dni - Ewentualne podanie dwóch dawek szczepionki w dniu 0. Jedną pojedynczą dawkę szczepionki (1 ml) należy wstrzyknąć w prawy mięsień naramienny, a drugą pojedynczą dawkę w lewy mięsień naramienny. U małych dzieci szczepionkę należy wstrzykiwać w przednioboczną część ud. Osoby z ciężkim upośledzeniem układu odpornościowego mogą nie wytworzyć odpowiedzi immunologicznej po szczepieniu przeciw wściekliźnie. Dlatego natychmiastowe i właściwe opatrzenie rany po ekspozycji jest podstawowym postępowaniem zapobiegającym śmierci. U pacjentów z upośledzoną odpornością mających rany typu II i III należy podać dodatkowo immunoglobulinę przeciw wściekliźnie. U osób z upośledzoną odpornością poziom przeciwciał neutralizujących należy oznaczyć 14 dni po pierwszej iniekcji. Pacjentom, u których poziom przeciwciał jest niższy niż 0.5 IU/ml powinni być niezwłocznie zaszczepieni kolejnymi dwiema dawkami szczepionki podanymi
jednocześnie. W dalszym ciągu należy kontrolować poziom przeciwciał i w razie potrzeby podawać kolejne dawki szczepionki. We wszystkich przypadkach należy dokładnie przestrzegać zalecanego schematu szczepień, nawet jeżeli pacjent nie zgłasza się na leczenie, chyba że od ekspozycji upłynie długi okres czasu. Sposób podawania Szczepionkę należy podawać w iniekcji domięśniowej w mięsień naramienny, lub w przednioboczną część uda u małych dzieci. Nie wolno wstrzykiwać szczepionki w okolicę pośladkową. Nie podawać szczepionki donaczyniowo (patrz punkt 4.4.) 4.3. Przeciwwskazania Leczenie poekspozycyjne Nie istnieją żadne przeciwwskazania do szczepienia, gdy wskazane jest leczenie poekspozycyjne. Osoby zagrożone wystąpieniem poważnych reakcji alergicznych powinny otrzymać inną szczepionkę przeciw wściekliźnie, jeżeli jest ona dostępna (patrz również punkt 4.4., odnoszący się do reakcji nadwrażliwości) Profilaktyka przedekspozycyjna Szczepionki Rabipur nie należy podawać osobom, u których wystąpiły poważne reakcje nadwrażliwości na którykolwiek ze składników szczepionki. Szczepionka zawiera polygeline i może zawierać śladowe ilości, neomycyny, chlortetracykliny, amfoterycyny B oraz białka kurzego (patrz również punkt 4.4.). Szczepienie powinno być odłożone u osób z ciężkim zakażeniem z gorączką. Zakażenia o łagodnym przebiegu nie są przeciwwskazaniem do szczepienia. 4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Tak jak w przypadku wszystkich szczepionek, odpowiednie środki medyczne powinny być dostępne do natychmiastowego użycia na wypadek wystąpienia rzadko pojawiających się reakcji anafilaktycznych na szczepionkę. Znana alergia na białko kurze lub uzyskanie pozytywnego wyniku testu skórnego na białko jaja kurzego nie musi być jednoznaczne z wystąpieniem reakcji alergicznej na Rabipur. U osób, u których wystąpiła poważna reakcja nadwrażliwości na jaja kurze lub produkty je zawierające nie powinno się podawać szczepionki w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej. Takie osoby mogą być zaszczepione leczniczo po ekspozycji, tylko w sytuacji gdy odpowiednia alternatywna szczepionka nie jest dostępna. Wówczas szczepienie należy wykonywać pod ścisłym nadzorem medycznym, zapewniając środki niezbędne do udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej. Osobom, u których wystąpiła poważna reakcja nadwrażliwości na którykolwiek ze składników szczepionki, taki jak poligeline (stabilizator), amfoterycyna B, chlortetracyklina lub neomycyna (mogące znajdować się w szczepionce w ilościach śladowych), nie powinno
się podawać szczepionki w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej. Takie osoby należy szczepić leczniczo po ekspozycji tylko w sytuacji, gdy odpowiednia szczepionka alternatywna nie jest dostępna. Należy wówczas postępować jak opisano powyżej. Nie podawać szczepionki donaczyniowo (patrz punkt 4.4.) W sytuacji przypadkowego podania szczepionki do naczynia krwionośnego, istnieje ryzyko wystąpienia poważnych reakcji niepożądanych, takich jak wstrząs. Po kontakcie ze zwierzętami podejrzanymi o zakażenie wirusem wścieklizny należy postępować w następujący sposób (zgodnie z zaleceniami WHO 1997): Natychmiastowe opatrzenie rany W celu usunięcia wirusa wścieklizny natychmiast umyć ranę mydłem i spłukać dokładnie wodą. Następnie przemyć alkoholem (70%) lub roztworem jodyny. Jeżeli to możliwe, nie zamykać rany szwem lub zszyć tylko w celu zbliżenia jej brzegów. Szczepienie przeciwtężcowe i podawanie immunoglobuliny przeciw wściekliźnie W przypadkach koniecznych zastosować profilaktykę przeciwtężcową. Gdy istnieje potrzeba biernej immunizacji, jak największą ilość zalecanej dawki ludzkiej immunoglobuliny przeciw wściekliźnie (HRIG) należy wstrzyknąć jak najgłębiej w okolicę rany. Pozostałą ilość HRIG podać domięśniowo w okolicę oddaloną od miejsca szczepienia, najlepiej w pośladek. Szczegółowe informacje zawarte są w SmPC i / lub ulotce dołączonej do HRIG. 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Pacjenci z upośledzoną odpornością, włącznie z osobami będącymi w trakcie leczenia immunosupresyjnego, mogą nie wytworzyć odpowiedniej odpowiedzi immunologicznej na szczepienie. U takich pacjentów zaleca się kontrolowanie poziomu przeciwciał oraz, jeżeli to konieczne, podawanie dodatkowych dawek szczepionki (szczegółowe informacje w punkcie 4.2.). Zastosowanie immunoglobuliny przeciw wściekliźnie bywa niezbędne, ale może osłabiać efektywność podawanej jednocześnie szczepionki. Jest więc istotne, aby immunoglobulinę przeciw wściekliźnie podawać jednorazowo po narażeniu niosącym ryzyko zakażenia, przestrzegając zalecanego dawkowania. Inne szczepionki inaktywowane można podawać w tym samym czasie co szczepionkę Rabipur. Inaktywowane szczepionki podawane w iniekcji należy wstrzykiwać w różne miejsca. 4.6. Ciąża lub laktacja Nie stwierdzono przypadków szkodliwego działania szczepionki Rabipur stosowanej w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy Rabipur przenika do mleka matki, brak jest w związku z tym danych dotyczących zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. Szczepionkę Rabipur można stosować w czasie ciąży oraz u kobiet karmiących piersią jako terapię poekspozycyjną. Szczepionka może również być podawana w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej w czasie ciąży, oraz u kobiet karmiących piersią, po upewnieniu się, że potencjalne korzyści ze szczepienia przewyższają ryzyko dla płodu / dziecka.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu Szczepionka nie wywiera wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. 4.8. Działania niepożądane Podczas badań klinicznych do najczęściej zgłaszanych objawów niepożądanych należał ból w miejscu iniekcji (30-85%, głównie ból związany z wykonaniem iniekcji) lub stwardnienie tkanek w miejscu iniekcji (15-35%). Większość miejscowych odczynów miało łagodny przebieg i ustępowały one w ciągu 24 do 48 godzin od podania szczepionki. Ponadto, oprócz wymienionych wyżej objawów, w czasie badań klinicznych i / lub badań trwających po wprowadzeniu preparatu na rynek zgłaszano następujące działania niepożądane: Standardowa klasyfikacja układów i narządów Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Zaburzenia naczyniowe Zaburzenia krwi i układu chłonnego Zaburzenia ucha i błędnika Zaburzenia oka Zaburzenia układu nerwowego* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Zaburzenia układu immunologicznego ść występowania Bardzo często > 1/10 Rzadko > 1/10.000, < 1/1.000 Bardzo rzadko < 1/10.000 Rzadko > 1/10.000, < 1/1.000 Rzadko > 1/10.000, < 1/1.000 Bardzo rzadko < 1/10.000 Rzadko > 1/10.000, < 1/1.000 Działania niepożądane Ból w miejscu iniekcji, odczyn w miejscu iniekcji, stwardnienie tkanek w miejscu iniekcji Osłabienie, złe samopoczucie, gorączka, zmęczenie, objawy grypopodobne, rumień w miejscu iniekcji Zaburzenia dotyczące krążenia krwi (kołatanie serca, uderzenia gorąca) Powiększenie węzłów chłonnych Zawroty głowy Zaburzenia widzenia Ból głowy Zaburzenia czucia Zaburzenia układu nerwowego (takie jak niedowład lub Syndrom Guillain-Barré Wysypka Reakcje alergiczne (takie jak anafilaksja, skurcz oskrzeli, obrzęk, pokrzywka lub świąd)
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia żołądka i jelit Bóle mięśni i stawów Zaburzenia żołądkowojelitowe (takie jak nudności lub bóle brzucha) * Statystycznie nie stwierdzono zwiększenia częstości występowania objawów pierwotnych ani indukowanych napadów chorób autoimmunizacyjnych (np. stwardnienia rozsianego) po szczepieniu. W niektórych przypadkach nie można jednak całkiem wykluczyć możliwości indukcji wystąpienia ataków takich chorób u osób genetycznie predysponowanych. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy szczepienia nie są przyczyną chorób autoimmunizacyjnych. 4.9.Przedawkowanie Objawy przedawkowania nie są znane. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1. Właściwości farmakodynamiczne ATC-Code: J07B G01 Profilaktyka przedekspozycyjna W badaniach klinicznych prowadzonych na osobach wcześniej nieuodpornionych, prawie wszystkie szczepione osoby wytworzyły ochronny poziom przeciwciał ( 0.5 IU/ml), do 28 dnia pierwotnego cyklu szczepienia trzema dawkami szczepionki Rabipur, po podaniu szczepionki zgodnie z zalecanym schematem, drogą domięśniową. Ponieważ poziom przeciwciał z czasem ma tendencję spadkową, konieczne jest podawanie dawek przypominających w celu podtrzymania poziomu przeciwciał powyżej 0.5 IU/ml. Badania kliniczne wykazały jednakże utrzymywanie się ochronnego poziomu przeciwciał u 100% szczepionych osób, którym nie podawano dawek przypominających, przez 2 lata po szczepieniu szczepionką Rabipur. W badaniach klinicznych stwierdzono, że podanie dawki przypominającej powodowało co najmniej 10-krotne zwiększenie średnich geometrycznych poziomu przeciwciał (GMT), do dnia 30. U osób szczepionych uprzednio szczepionką produkowaną przy użyciu ludzkich komórek diploidalnych (HDCV), po szczepieniu przypominającym szczepionką Rabipur uzyskano silną odpowiedź anamnestyczną. U pewnej ograniczonej liczby (n=28) badanych osób stwierdzono utrzymywanie się przeciwciał przez okres 14 lat. Pomimo tego należy zawsze przestrzegać terminów szczepień przypominających, opierając się na oficjalnych zaleceniach (patrz również punkt 4.2.). Leczenie poekspozycyjne W badaniach klinicznych stwierdzono, że szczepionka Rabipur indukowała powstanie neutralizujących przeciwciał ( 0.5 IU/ml) u 98% szczepionych osób w ciągu 14 dni i u 99-
100% pacjentów do dnia 28-38; szczepionkę podawano zgodnie z zalecanym przez WHO schematem pięciodawkowym, w domięśniowych iniekcjach po 1 ml, w dniach 0, 3, 7, 14 i 28. Jednoczesne podanie ludzkiej immunoglobuliny przeciw wściekliźnie (HRIG) lub końskiej immunoglobuliny przeciw wściekliźnie (ERIG) razem z pierwszą dawką szczepionki powodowało niewielki i nie mający znaczenia klinicznego spadek średnich geometrycznych poziomu przeciwciał (GMT). 5.2. Właściwości farmakokinetyczne Nie dotyczy. 5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Badania przedkliniczne obejmujące badania toksyczności po jednokrotnym i wielokrotnym podaniu szczepionki oraz testy miejscowej tolerancji nie wykazały wystąpienia nieoczekiwanych reakcji ani toksyczności skierowanej przeciwko poszczególnym narządom. Nie prowadzono badań nad genotoksycznością ani szkodliwym wpływem na płodność. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1. Wykaz substancji pomocniczych Proszek TRIS-(hydroksymetylo)-aminometan Sodu chlorek disodu edetynian potasu L-glutaminian Polygeline Sacharoza Rozpuszczalnik Woda do wstrzykiwań 6.2. Niezgodności farmaceutyczne Szczepionki Rabipur nie należy mieszać z innymi produktami leczniczymi. 6.3. Okres ważności 4 lata 6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu Przechowywać w temperaturze 2 o C - 8 o C (w lodówce). Nie zamrażać. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania bezpośredniego Proszek w fiolce (szkło typu I), z korkiem (chlorobutyl) i 1 ml rozpuszczalnika do sporządzenia roztworu, w ampułce (szkło typu I) ze strzykawką jednorazowego użytku (polipropylen z tłokiem z polietylenu) opakowanie po 1 lub 5. Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.. 6.6. Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości Zarówno przed, jak i po odtworzeniu szczepionki należy wizualnie sprawdzić, czy nie zawiera ona ciał obcych i czy nie zmienił się wygląd preparatu. Nie wolno stosować szczepionki, jeżeli jej wygląd uległ zmianie. Dane dotyczące wyglądu szczepionki opisane są w punkcie 3. Proszek powinien być rozpuszczony przy użyciu załączonego rozpuszczalnika. Roztwór przed wstrzyknięciem należy delikatnie wstrząsnąć. Szczepionka powinna być podana natychmiast po odtworzeniu. Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Novartis Vaccines and Diagnostics GmbH Emil-von-Behring-Str. 76 D-35041 Marburg Niemcy 8. NUMER (-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU R/0630 9. DATA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 27.09.1988/ 16.03.2004/12.12.2008 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 18.07.2012 r.