S t r o n a 1 Numer 172 Styczeń 2014 Cena 1,80 zł ` Giimnazjjum nr 9 z Oddziiałłamii Dwujjęzycznymi i im. i. śśw.. Krról loweej j Jaaddwi J iggi i w RRzz eesszz oow iee i W NUMERZE : - CO PIERWSZAKI SĄDZĄ O GIMNAZJUM NR 9 - FILM IGRZYSKA ŚMIERCI - FOTOGRAFIA - WARDĘGA - KOŃ-CIUSZEK, CZYLI DALSZE PRZYGODY SYMPATYCZNEGO KONIKA FERDZIA
S t r o n a 2 R e d a k c j a SKŁAD I OPRACOWANIE GRAFICZNE: Mirosław Kuźniar (2e) mgr Elżbieta Chmiel REDAKTORZY: Aleksandra Grzebyk (1f) Iga Karasińska (1c) Karolina Gutkowska (1f) Anna Czarnota (1c) Kajetan Korszeń (1c) Magdalena Motyl (1c) Agata Łunarska (1c) Bartosz Witkowski (3a) Halszka Wajdowicz (1c) KOMIKS: Monika Chmiel (2d) OPIEKUN: mgr Bożena Olszewska ADRES: Gimnazjum nr 9 ul. E. Orzeszkowej 8a, 35-006 Rzeszów Wardęga Jednym z youtuberów mających specyficzne poczucie humoru jest Wardęga. Robi on ciekawe filmiki pełne przezabawnych scenek. Jego nagrania polegają głównie na wykorzystywaniu postaci z filmów, gier lub książek do straszenia i żartowania z ludzi. Ostatnio stworzył własną wersję Harlem Shake'a w warszawskim metrze. Ten filmik w ciągu kilku dni uzyskał kilkaset tysięcy wyświetleń. Okazuje się, że każdy filmowy twór Wardęgi jest hitem. Ludzie chętnie je oglądają. Chyba nie ma nikogo, kto nie zna naszego twórcy. Najlepsze w jego klipach jest kreatywne przedstawienie ciekawych sytuacji w sposób dość oryginalny. Ma ona poczucie humoru, którego poszukuje wielu młodych ludzi. Magda Motyl i Kajetan Korszeń
S t r o n a 3 Co pierwszaki sądzą o Gimnazjum nr 9 Wydawałoby się, że niedawno rozpoczęliśmy rok szkolny, pożegnaliśmy wakacje, a to już finisz pierwszego półrocza. Są jednak w naszej szkole,,nowi pierwszoklasiści. Ciekawi jesteście na pewno, co sądzą oni na temat naszego gimnazjum. Porozmawiałyśmy z trojgiem z nich. 1. Dlaczego wybrałeś/-aś Gimnazjum nr 9? Osoba 1.: Wybrałam Gimnazjum nr 9, ponieważ zachęciła mnie bardzo dobra opinia o nim oraz jego wysoki poziom. Osoba 2.: Gimnazjum to zachęciło mnie bogatą ofertą języków obcych. Oprócz j. angielskiego do wyboru są również: j. niemiecki, francuski i hiszpański. Osoba 3.: Tę szkołę wybrałam pod wpływem impulsu, ponieważ cieszy się ona świetną opinią. Swojej decyzji jak najbardziej nie żałuję. 2. Jaki nauczyciel zrobił na Tobie największe wrażenie? Os. 1.: Sądzę, że p. Monika Marut, ponieważ ma świetny kontakt z młodzieżą oraz poczucie humoru. Ponadto wspaniale uczy. Os. 2.: Zdecydowanie p. Joanna Wiśniewska. Uczęszczam na zajęcia siatkówki, które ona prowadzi. Już po pierwszym treningu poczułam, że z radością przyjęła mnie do swojej drużyny. Os. 3.: Największe wrażenie zrobił na mnie p. Kazimierz Zięba. Oprócz tego, że bardzo dobrze uczy j. angielskiego, pragnie przyswoić nam wiedzę potrzebną w życiu.
S t r o n a 4 3. Co podoba Ci się w szkole najbardziej, a co najmniej? Os. 1.: W szkole najbardziej podobają mi się ludzie, którzy mnie otaczają, najmniej zaś zbyt małe szatnie i korytarze. Os. 2: Najlepsze są lekcje j. francuskiego, ponieważ jest to bardzo fascynujący język obcy. Os. 3.: Najbardziej podoba mi się moja klasa i nauczyciele, chociaż nie obejdzie się bez wyjątków. Najmniej to, że szkoła jest za mała jak na taką ilość uczniów. 4. Czy w naszym gimnazjum możesz rozwijać swoje pasje? Os. 1.: Jak najbardziej! Moją pasją jest muzyka. Uczęszczam na zajęcia chórku. Os. 2.: Tak. Uczęszczam na SKS piłki siatkowej. Os. 3.: Akurat mam pasje, które trudno jest rozwinąć, ale już zorientowałam się na podstawie rozmów z kolegami i koleżankami, że takie możliwości istnieją. 5. Czy podobały Ci się otrzęsiny? Os. 1.: Tak. Podobała mi się zarówno część sprawnościowa jak i dyskoteka. Os. 2.: Jak najbardziej. Uważam, że w naszej szkole powinny częściej odbywać się dyskoteki na takim samym poziomie jak ta pierwsza. Os. 3.: Bardzo mi się podobały. Najbardziej podobała mi się dyskoteka, chociaż część sprawnościowa też była fajna.
S t r o n a 5 6. Czy polecasz Gimnazjum nr 9 obecnym szóstoklasistom? Os. 1.: Jak najbardziej. Sama je wybrałam i jestem z niego bardzo zadowolona. Os. 2.: Myślę, że tak. Każdy znajdzie tutaj swoje miejsce. Os. 3.: Jeszcze nie wiem. Okaże się pod koniec pierwszego semestru. 7. Co zmienił(a)byś w naszym gimnazjum i dlaczego? Os. 1.: Zmieniłabym wcześniej wspomniane szatnie, ponieważ kiedy kilka klas kończy lekcje o tej samej porze, w szatni jest tłok. Ciężko jest się w niej ubrać. Os. 2.: Sądzę, że zmieniłabym nieprzyjemny zapach, który czuć w szkole. Os. 3.: Gdyby była taka możliwość, powiększyłabym ją, ponieważ ledwo się w niej mieścimy. 8. Jaki jest Twój ulubiony przedmiot? Os. 1.: Zdecydowanie chemia. Os. 2.: Chemia i język francuski. Os. 3.: Wychowanie fizyczne i język polski. Zachęcamy do odpowiedzenia sobie na pytania zadane naszym drogim pierwszakom. Aleksandra Grzebyk i Karolina Gutkowska
S t r o n a 6 MUZYKA ŁAGODZI OBYCZAJE A to Polska właśnie W dniu 14 listopada 2013 roku w Filharmonii Podkarpackiej można było wysłuchać niezwykłego koncertu. Wystąpili w nim: Leszek Możdżer pianista, jazzman, człowiek sukcesu, Lars Danielsson szwedzki basista, genialnie operujący na kontrabasie i wiolonczeli oraz Zohar Fresco urodzony w Izraelu, najwybitniejszy dziś na świecie perkusista. Koncert w Rzeszowie odbył się w ramach promocji płyty Polska, której trasa obejmuje 13 koncertów w 13 miastach w naszym kraju. Wystąpili muzycy, których można by określić jako najwybitniejszych w swojej klasie. To genialne trio zagrało przy pełnej sali (nawet w kanale dla orkiestry ustawiono dodatkowe krzesła). Oklaskom nie było końca. Zohar Fresco perkusista o tureckich korzeniach zaczął grę na instrumentach jako sześciolatek. Jego oryginalny styl grania jest inspirowany muzyką etniczną, pochodzącą głównie z Azji. Lars Danielsson, urodzony w Göteborgu mistrz wiolonczeli, jako dziewięciolatek wziął instrument w swoje ręce i już go nie puścił. Leszek Możdżer grę na fortepianie rozpoczął najwcześniej, bo mając zaledwie pięć lat zasiadł przy klawiaturze. Muzycy wykonali perfekcyjnie utwory zawarte na promowanej płycie. Trzech Mistrzów pierwszego planu w zmieniającym się oświetleniu, raz czerwonym przy rytmach Afryki, potem zielonym i niebieskim, wykonali kawał dobrej roboty. W listopadowy wieczór zabrzmiała też i Polska, utwór dający tytuł całej płycie, tak bliski sercu naszego Leszka Możdżera, trochę nostalgiczny, trochę patetyczny i właśnie dlatego nieobcy nam wszystkim. Współbrzmienie przyjaciół Możdżera o odmiennym kulturowo pochodzeniu zimna Szwecja i tradycja przypisywana Izraelitom tworzy całość idealnie skrojoną na miarę naszych czasów. Powściągliwi w gestach, zasłuchani w to, co sami wykonują dla nas słuchaczy tacy są muzycy, których podziwiać można było w Filharmonii. Wydaje mi się, że jest to muzyka dla wszystkich. Każdy odnajdzie w niej cząstkę siebie. Napawa człowieka spokojem i ukojeniem. Dzięki niej stajemy się lepsi. Muzycy kochają to, co robią, sprawia im przyjemność przekazywanie siebie.
S t r o n a 7 Co zaś się dotyczy utworu Polska, który nosi na krążku numer pięć, kiedy słucham go w zaciszu domowym, nasuwają mi się słowa poety z Wesela Wyspiańskiego: POETA Po całym świecie możesz szukać Polski, panno młoda, i nigdzie jej nie najdziecie, PANNA MŁODA To może i szukać szkoda. POETA A jest jedna mała klatka - o, niech tak Jagusia przymknie rękę pod pierś. PANNA MŁODA To zakładka gorseta, zeszyta troche przyciaśnie. POETA - A tam puka? PANNA MŁODA I cóz za tako nauka? Serce -! -? POETA A to Polska właśnie. Idę nastawić płytę, by raz jeszcze przywołać koncert, na którym byłem 14 listopada i wsłuchać się w Polskę, jej rytm, bo listopad to taki narodowej zadumy miesiąc. Bartosz Witkowski
S t r o n a 8 ALE SYF CZUJĘ SIĘ, JAK- BYM BYŁ JAKĄŚ SPRZĄTACZKĄ! NO, KOŃ- CIUCHU, ZRÓB ZA- KUPY I PRA- NIE, A JA IDĘ Z CÓRKAMI NA BAL. A ŻEBYŚ NIE ZROBIŁ NAM OBCIA- CHU, OD- DZIEL PSZE- NICĘ OD OWSA. IDZIEMY, DZIEWCZYNKI!
S t r o n a 9 OŻ TY STARA JĘDZO NIEZŁE TO! NO I ZAŁAT- WIONE! LECĘ NA PARTY! KONIEc by Moña
S t r o n a 10 Trochę pasji, czyli fotografia Dla jednych fotografia to tylko pstrykanie bezsensownych zdjęć, zaś dla drugich jest pasją, stylem życia, sztuką. Fotografia nie jest związana z patrzeniem, lecz z uczuciem. Chodzi w niej przede wszystkim o pokazanie ludziom własnych przeżyć, czasami krzyku, niejednokrotnie zachwytu lub rozpaczy, a więc tego, co nosi w sobie autor zdjęcia. Jest sposobem pokazania piękna, być może bardzo subtelnego, subiektywnie postrzeganego. Czasami stanowi przekorne pokazanie niedoskonałości czegoś, co teoretycznie powinno być idealne. Jest zatrzymaniem na zawsze i w jednym obrazku chwil niemalże nieuchwytnych. Poniższe zdjęcie pokazuje nam spojrzenie na świat z innej, powiedziałabym nawet lepszej perspektywy. A może warto się zarazić taką pasją?! Magdalena Motyl
S t r o n a 11 W pierścieniu ognia W pierścieniu ognia reżyserowany przez Francisa Lawrence a jest kontynuacją fenomenalnych Igrzysk śmierci, obrazu, który podbił serca nastolatków, a zapowiadał się na kolejny nieciekawy film z zawiłą fabułą. Główne role należą do Jennifer Lawrence oraz Josha Hutcherson a. W filmie wcielają się oni w dwójkę młodych, pięknych i zakochanych ludzi, którzy przeżyli bitwę na arenie, a teraz rząd chce ich wykorzystać jako atrakcję dla mas. Igrzyska może i się skończyły, ale polityczna rozgrywka trwa dalej. Tym bardziej, że zawzięcie Katniss rozbudziło nadzieję na lepsze życie dla społeczeństwa przygniecionego przez brutalne zasady. Prezydent Snow stawia więc dziewczynie ultimatum: albo posłusznie wesprze ona system jako celebrytka, albo przypłaci niesubordynację życiem swoich bliskich. W kulminacyjnym punkcie filmu, dowiadujemy się, że w 3. Igrzyskach Ćwierćwiecza mają wziąć udział zwycięzcy z poprzednich lat. W tym momencie powtarza się znany nam już schemat: pokaz trybutów trening arena. Dzięki ponurej atmosferze, podsycanej myślą o ponownym starciu i koszmarze, który miał miejsce w 74. Edycji Igrzysk, W pierścieniu ognia nie jest kolejną ekranizacją książkowego hitu z rodu wziętego od Zmierzchu. Film ma głębszy przekaz. Uczy młodych ludzi, jak odróżniać dobro od zła. Mówi, że nawet w najgorszych momentach swojego życia nie należy się poddawać, bo przecież wszystko może się jeszcze zmienić. Iga Karasińska
S t r o n a 12 Igrzyska Śmierci Warto obejrzeć Bestsellerowa trylogia Suzanne Collins -" Igrzyska śmierci " obiegła świat. W tym roku możemy obejrzeć adaptację filmową drugiej części pt. W pierścieniu ognia ". Akcja utworu science-fiction "Igrzyska śmierci " opowiadają o czasach po naszej erze. Ameryka została podzielona na trzynaście dystryktów. Ludzie z danego obszaru zajmowali się konkretną rzeczą np. z 12- ki - węglem, a z 13-ki - bronią atomową. Nowe państwo nazywano Panem, natomiast stolica znajdowała się na Kapitolu. Po powstaniu kraju nastała tyrania, dlatego też dystrykty zbuntowały się przeciwko władzy. Wskutek buntu kompletnie zniszczono trzynastą część. Po tym wydarzeniu nastała bieda (oprócz Kapitolu) oraz nieugięte prawo. W najuboższej części Panem 13-ce żyje 16-letnia Katniss. Mieszka w skromnym domu z matką i młodszą siostrą Prim. Na upamiętnienie powstania, w dzień dożynek, losuje się dwoje dzieci, chłopca i dziewczynę w wieku od 12 do 18 lat z każdego dystryktu do tak zwanych Głodowych Igrzysk. Zawody polegają na walce wylosowanych dzieci, aby w ten sposób zabawić Kapitol, a wystraszyć mieszkańców państwa. Niestety tym razem wylosowano siostrę Katniss, Prim. Troska i miłość Katniss do siostry nie pozwoliły wystartować Prim, dlatego zgłosiła się na ochotniczkę, jako pierwsza w historii całych Głodowych Igrzysk. Dzieci stanęły przeciwko sobie w bratobójczej grze, w której każde chce przeżyć. Kapitol nie wie jeszcze, jaka szykuje się wojna. Halszka Wajdowicz
S t r o n a 13 Paryskie wojaże Nasza wycieczka do Paryża odbyła się w dniach 3-5 grudnia. O godzinie 5:45 zebraliśmy się pod budynkiem Gimnazjum nr 9, a z Rzeszowa wyjechaliśmy o godzinie 6:00. Do Krakowa dotarliśmy po około trzech godzinach jazdy. Odprawa na lotnisku poszła sprawnie i już o 10:00 siedzieliśmy w samolocie. Wylot był zaplanowany na 10:15, ale wystartowaliśmy z piętnastominutowym opóźnieniem. Lot był spokojny bez turbulencji i już o godzinie 12:25 wylądowaliśmy w Beauvais niedaleko Paryża. Po godzinnej jeździe autokarem dotarliśmy do naszego hostelu. Tymczasowo zostawiliśmy nasze bagaże w jednym pokoju i poszliśmy zwiedzać Paryż. Tego dnia zobaczyliśmy: Wzgórze Montmartre, dzielnicę artystów, Pola Elizejskie, Plac Zgody. Przystrojone na święta Pola Elizejskie wyglądały bajkowo. Zdecydowanie należy im się miano najpiękniejszej alei świata. Mimo wielu sklepów przyciągających uwagę mieliśmy czas wejść tylko do jednego, którym był słynny PARIS GER- MAIN. W dalsze miejsca jeździliśmy znanym paryskim metrem. Byliśmy również pod Wieżą Eiffla i na rejsie po Sekwanie. Pomiędzy zwiedzaniem jedliśmy kolację w samoobsługowej restauracji. Smakowała nam ona całkiem nieźle. Szkoda tylko, że każdy napój, oprócz wody, był płatny przynajmniej 2. Wszyscy byliśmy bardzo zmęczeni po całym dniu chodzenia. Niestety, do hostelu przyszliśmy koło godziny 24:00. Nasze opiekunki nigdy nie widziały tego hostelu, ale wybrały go ze względu na niewielką odległość od stacji metra i niską cenę noclegu. Nie było tam zbyt czysto, ale dało się przeżyć. Musieliśmy się jeszcze umyć.
S t r o n a 14 Utrudnił nam to fakt, że w jednym z pokoi nie działał prysznic. Dziewczyny bardzo długo czekały na swoją kolejkę. Ostatnia osoba wzięła prysznic dopiero o godzinie 2:30. Mimo to noc minęła bez żadnych niespodzianek. Następnego dnia mieliśmy w planach Disneyland, więc pomimo ciężkiej nocy wszystkich cechował dobry humor. Bawiliśmy się tam od 11:00 do 17:15. Mogliśmy wybrać zabawę w Disneylandzie lub w innej części parku rozrywki tzw. Studiu Disneya. W obydwu częściach są inne atrakcje. Potem zjedliśmy kolację w tej samej restauracji, w której byliśmy poprzedniego dnia. Koło godziny 20:00 wjechaliśmy na Wieżę Eiffla. Do hostelu wróciliśmy przed 22:00. Tym razem toaleta poszła sprawniej i już o 23:00 byliśmy w łóżkach. Ostatniego dnia pobytu w Paryżu zwiedzaliśmy: Katedrę Notre Dame, dzielnicę Łacińską (wokół Sorbony), byliśmy również na Moście Zakochanych. Mnie najbardziej podobała się Katedra, jest naprawdę piękna i myślę, że nie tylko na mnie zrobiła takie wrażenie. Przeszliśmy też obok Luwru, który niestety nie był w planach naszej wycieczki. Następnie udaliśmy się na obiad, po tym zabraliśmy rzeczy z hostelu i pojechaliśmy na lotnisko. Wycieczka była naprawdę udana, zwiedziliśmy bardzo dużo ciekawych miejsc, choć nie wszystkie i dzięki temu mamy pretekst, by znów odwiedzić Paryż. Anna Czarnota
S t r o n a 15 To warto przeczytać W książce Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi, która otwiera dwunastoczęściowy cykl dzieł Rafała Kosika, poznajemy głównych bohaterów: troje gimnazjalistów oraz ich otoczenie. Felix interesuje się mechaniką i elektroniką. Czasami konstruuje roboty, jak np. mechaniczną rękę, dorzucającą drewna do kominka. Net interesuje się informatyką. Jego zdolności przydają się w różnych sytuacjach. Nika jest sierotą. Utrzymuje się z renty ojca, który oficjalnie nadal żyje. Dziewczyna mieszka sama. Posiada zdolności paranormalne (telekinezę i niewiarygodną intuicję), które ujawniają się najczęściej, gdy jest zdenerwowana. W tej książce zostaje stworzony program AJ, zaprogramowany przez ojca Neta i dokończony przez syna. Główni bohaterowie poznają się pierwszego dnia roku szkolnego w pierwszej klasie warszawskiego gimnazjum i tworzą (jak to później nazwą) Superpaczkę. Wkrótce okazuje się, że w tej szkole pojawiają się dziwne zjawiska i wydarzenia. Szybkie tempo, świetny humor i zaskakujące zwroty akcji powodują, że trudno się od tej książki oderwać. Polecam! Adam Wątroba
S t r o n a 16