CHROMOTERAPIA FOTOTERAPIA MEDYCYNA ENERGETYCZNA
Podstawowe filary zdrowia to: zdrowa dieta, oddech, aktywność fizyczna, praca intelektualna, unikanie stresu i ekspozycja na światło. CHROMOTERAPIA (KOLOROTERAPIA) Leczenie światłem spolaryzowanym Historia Nie ma życia bez światła. Leczenie kolorami było znane i praktykowane już w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie i Chinach. Avicenna, arabski filozof i lekarz XI wieku, uważał kolor za najważniejszy czynnik leczniczy. Barwami leczyli m.in. ojciec medycyny Hipokrates a także Pitagoras i Paracelsus. Poeta Jan Wolfgang Goethe zbadał i opisał wpływ koloru na ludzką psychikę w książce "Nauka o kolorach, którą uważał za jedną z najważniejszych swoich publikacji. Leczenie kolorami jest stosowane szeroko w Ayurvedzie. W Stanach Zjednoczonych chromoterapię (koloroterapię) jako pierwszy wprowadził do leczenia Dishah Pestanji Ghadiali, hinduski fizyk i wynalazca. Duńczyk Edwin Babbitt pod koniec XIX w. odkrył, że kolory stymulują autonomiczny układ nerwowy. W 1903 roku duński fizyk Niels Ryberg Finsen otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycia dotyczące skuteczności leczenia kolorami chorób somatycznych. Najnowsze badania naukowe potwierdzają ogromny wpływ światła spolaryzowanego na zdrowie. Większość chorób jest wynikiem zaburzeń na poziomie komórki. Światło, dzięki zdolności do pobudzania biostymulacji oraz uaktywnianie własnych procesów regeneracyjnych komórek, ma zastosowanie zarówno w profilaktyce jak i we wspieraniu procesów leczniczych. W latach 70 i 80 badania prof. Mastersa i jego zespołu udowodniły, że światło spolaryzowane ma zdolność do przenikania przez komórki i penetrowania głębszych warstw nie tylko skóry, lecz także naczyń krwionośnych. W 1975 roku niemiecki uczony Fritz-Albert Popp w swoich nowatorskich badaniach udowodnił, że w komórkach istnieją mechanizmy naprawcze szczególnie dobrze reagujące na światło i że to właśnie światło reguluje wszystkie biochemiczne reakcje komórkowe. Kolejne odkrycia pokazały, że pojedyncza komórka przy reakcjach foto- i biochemicznych jest w stanie wykorzystać energię fotonu pochodzącego z otoczenia i przekazać ją do następnej komórki. Istotę procesu stanowi zastosowanie odpowiedniej ilości światła w odpowiednim czasie i miejscu. Kolejne eksperymenty wykazały, że DNA (we współdziałaniu z określonymi związkami białkowymi) jest nie tylko najważniejszym źródłem emisji biofotonów, lecz także- potrafi magazynować światło oraz ponownie oddawać i promieniować nim ze zróżnicowaną siłą. W wyniku wielu badań stwierdzono, że światło wspomaga system odpornościowy i regenerację organizmu, reguluje metabolizm, redukuje ból i stany zapalne, poprawia perfuzję komórkową (zwiększa transport tlenu i przepuszczalność błon komórkowych), indukuje tworzenie nowych komórek krwi, zwiększa drenaż limfatyczny i reguluje system hormonalny organizmu.
Terapia światłem ma zastosowanie w łagodzeniu bólu oraz w leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa, stanów pourazowych i pooperacyjnych. Jest skuteczna w regulowaniu ciśnienia tętniczego krwi i w leczeniu schorzeń reumatologicznych, dermatologicznych, migren oraz cukrzycy i jej powikłań. Daje spektakularne efekty w leczeniu depresji, depresji sezonowych, nerwic i zaburzeń snu. Ma korzystny wpływ na procesy poznawcze i rozwija potencjał intelektualny mózgu. Fizyka leczenia światłem (falami elektromagnetycznymi) Fale elektromagnetyczne różnej długości wypełniają wszechświat, a ich widzialna przez ludzkie oko część nazywana jest światłem. Wszystkie kolory pochodzą z rozszczepienia światła białego. Pochodzące z jakiegoś źródła lub odbite światło wpada do oka gdzie ulega skupieniu przez siatkówkę, której komórki w odpowiedzi wyzwalają impulsy elektryczne. Pręciki reagują na bodźce jasne i ciemne, a słupki na barwy. Impulsy przekazywane są przez nerwy wzrokowe do płata tyłomózgowia, gdzie informacje z prawego i lewego oka są porównywane, a powstały obraz postrzegany jest świadomie. Równolegle z tym procesem impulsy docierają także do komórek podwzgórza, a stamtąd kierowane są do przysadki mózgowej i szyszynki. W szyszynce znajdują się dwa rodzaje komórek, z których jeden reaguje na zróżnicowanie stopnia jasności, a drugi na fale elektromagnetyczne o różnych długościach - a więc na kolory. Przykładowo: kolor czerwony działa pobudzająco, podwyższając ciśnienie tętnicze i wzrost napięcia mięśniowego, natomiast kolor niebieski działa raczej uspokajająco i hamująco, obniżając ciśnienie i spowalniając oddech. Światło jest regulatorem naturalnych rytmów biologicznych takich jak sen i czuwanie, temperatura ciała i wydzielanie niektórych hormonów. Hamuje wydzielanie melatoniny, której uwalnianie przez przysadkę mózgową zwiększa się w sezonie zimowym. Szyszynka jest gruczołem niezwykle wrażliwym na światło. Dostarcza informacji o porze dnia centralnemu zegarowi fizjologicznemu. Zmniejszona ilość światła i szybsze zapadanie zmroku w sezonie zimowym sprawiają, że szyszynka produkuje więcej melatoniny. Melatonina powstaje z serotoniny, a ta z tryptofanu. Zmniejszona ilość światła sprawia, że szyszynka produkuje więcej melatoniny, a poziom serotoniny, zwanej hormonem szczęścia - spada. W rezultacie pojawiają się objawy depresyjne: uczucie zmęczenia, sen bez poczucia snu lub hipersomnia (zwiększona potrzeba snu) oraz spadek aktywności, spowolnienie psychoruchowe, anhedonia i wzrost apetytu na wysokokaloryczne pokarmy. Dostarczenie odpowiedniej ilości światła zmienia niekorzystne proporcje pomiędzy melatoniną a serotniną. Ekspozycja na światło ma więc działanie przeciwdepresyjne, a także pomaga w leczeniu zaburzeń nastroju, depresji (w tym depresji sezonowej), bulimii, stanów napięcia przedmiesiączkowego, niektórych stanów niepokoju oraz zaburzeń snu.
Światło oddziałuje również na skórę za pośrednictwem wegetatywnego układu nerwowego (czyli tego, którego działanie jest niezależne od naszej woli) Światło reguluje pracę szyszynki, która ma wpływ na oś podwzgórze - przysadka - nadnercza. Oba te systemy (układ wegetatywny i oś podwzgórze - przysadka - nadnercza) biorą udział w reakcji stresowej. Współcześnie ocenia się, że stres stanowi przyczynę od 80% do 90% różnorodnych chorób związanych z układem krążenia, układem pokarmowym, oddechowym, endokrynologicznym, dermatologicznym, kostno-mięśniowym, rozrodczym oraz immunologicznym. Chroniczny stres jest także odpowiedzialny za zaburzenia ze strony centralnego układu nerwowego takie jak: nadpobudliwość, depresja, dystymia, bóle głowy. O kolorach Na świecie jest 16 milionów barw, podczas gdy człowiek dostrzega ich tylko 256. Kolory stanowią część widma światła o różnej częstotliwości. Każda barwa, podobnie jak komórki ludzkiego ciała, emituje inną częstotliwość drgań. Częstotliwość wibracji komórek tworzących tkanki i organy ulega zakłóceniom, gdy chorujemy. Skuteczność leczenia kolorami polega na uzupełnianiu niedoborów pewnych częstotliwości wynikających z zaburzeń homeostazy. Poszczególne kolory oddziałują na odpowiednie punkty energetyczne połączone z ważnymi narządami, regulując istotne funkcje naszego organizmu. Choroby są manifestacją braku pewnych wibracji w komórkach jednego lub więcej organów. Dostarczenie potrzebnych częstotliwości prowadzi do przywrócenia równowagi i powrotu do zdrowia. Częstotliwości kolorów przekazuje i odbiera także skóra, dlatego chromoterapia znalazła szerokie zastosowanie nie tylko w medycynie, lecz także w kosmetologii. Leczenie światłem polega na uzupełnianiu niezbędnej dawki światła słonecznego poprzez sztuczne - o odpowiednim natężeniu. Fotopunktura Najnowsze badania naukowe potwierdzają skuteczność akupresury i akupunktury oraz wyjaśniają mechanizm ich działania. Z badań nad specyfiką i właściwościami punktów akupunkturowych wynika, że mają one kilkakrotnie mniejszą oporność elektryczną niż otaczająca je skóra. Są miejscami zagęszczeń, wrażliwych na dotyk receptorów czuciowych. Ich pobudzanie jest możliwe przez nakłuwanie (klasyczna akupunktura), drażnienie prądem (elektoakupunktura), ucisk (akupresura) a także- działanie światłem (fotopunktura).
Teoria czakr Czakry to centra energetyczne, które służą do odbierania, transformowania i dystrybucji różnych częstotliwości energii. Każda czakra posiada swoją funkcję, jest przyporządkowana do określonej płaszczyzny percepcji i jest powiązana z konkretnym gruczołem dokrewnym. Blokady w przepływach energii mogą prowadzić do zaburzeń hormonalnych i braku homeostazy.
Kąpiel w kolorach W latach 30-tych XX wieku amerykański lekarz, dr Harry Riley-Spitler odkrył metodę ekspozycji otwartych oczu na światło kolorowe, która skutkuje korzystnymi zmianami fizjologicznymi i psychologicznymi. Metoda ta, zwana kąpielą w kolorach, polecana jest szczególnie osobom cierpiącym na: chroniczne zmęczenie, nadpobudliwość, osłabienie fizyczne, apatię czy anhedonię. Kąpiel w kolorach może być także wykorzystywana w celach diagnostycznych. Termin następnej wizyty: godz.: www.altermedkatowice.pl EnergetycznaMedycyna@gmail.com