8. 11. 2014, sobota - Ewangelia wg. świętego Łukasza 16, 9-15 Jezus powiedział do swoich uczniów: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobra kto wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie. Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych. Możesz korzystać z rozważań Lectio Divina używając swojego smartfona lub innego urządzenia mobilnego. Aplikację możesz pobrać gratis ze strony Google Play pod hasłem Lectio Divina lub bezpośrednio po zeskanowaniu kodu QR zamieszczonego obok. Chodzić w Duchu Świętym 31 Tydzień zwykły Czytanie i rozważanie Słowa Bożego A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (Ewangelia św. Jana 14,26) Parafia NMP Bolesnej, Wrocław Strachocin, listopad 2014 Teksty dostępne na stronie: www.onjest.pl
Rysunek tygodnia: Opracowanie rozważań: Jolanta Prokopiuk, Jerzy Prokopiuk, Wojciech Doliński, Monika Zimecka, Monika Mosior, Jolanta Mikos, Krzysztof Mikos Korekta: Jerzy Prokopiuk Rysunek: Marta Stańco Asysta kościelna: ks. Wojciech Jaśkiewicz Aplikacja mobilna Android: Tomek Romanowski Niniejsze rozważania przygotowują osoby ze wspólnoty On Jest, Domowego Kościoła Ruchu Światło Życie Czytania zamieszczone w aneksie: www.liturgia.wiara.pl 7. 11. 2014, piątek - Ewangelia wg. św. Łukasza 16, 1-8 Jezus powiedział do swoich uczniów: Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: «Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą». Na to rządca rzekł sam do siebie: «Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu». Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: «Ile jesteś winien mojemu panu?» Ten odpowiedział: «Sto beczek oliwy». On mu rzekł: «Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz pięćdziesiąt». Następnie pytał drugiego: «A ty ile jesteś winien?» Ten odrzekł: «Sto korców pszenicy». Mówi mu: «Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt». Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światła.
5. 11. 2014, środa Ewangelia wg. świętego Łukasza 14,25-33 Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: «Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć». Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem». 6. 11. 2014, czwartek Ewangelia wg. świętego Łukasza 15,1-10 Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła». Powiadani wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: «Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam». Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca. Lectio divina metoda osobistego studium Pisma Świętego Mnisi znali dwa sposoby medytacji Słowa Bożego: ruminatio przetrawianie Słowa Bożego poprzez jego ciągłe powtarzanie oraz lectio divina Bożą lekturę, w której chodziło o to, aby wszystkie słowa Biblii rozumieć jako drogę do Boga, jako opis drogi duchowej. Kluczowe jest tu pytanie: kim jestem, co jest tajemnicą mojego życia, kim i czym stałem się dzięki Jezusowi Chrystusowi? Kiedy bowiem poprzez medytację poczuję, kim jestem, zmieni się także moje działanie w świecie. Kilka uwag o miejscu modlitwy, czasie oraz pozycji modlitewnej. 1. Miejsce idealne to kościół czy kaplica z wystawionym Najświętszym Sakramentem. W praktyce będzie to każde miejsce, w którym znajdziemy choć odrobinę wyciszenia. 2. Czas przynajmniej kwadrans. Dobrze jeśli będzie to pół godziny. Pora dnia nie jest istotna, ważne tylko, byśmy byli przytomni i w czasie modlitwy nie zasnęli. 3. Pozycja w czasie modlitwy godna i wygodna. Można klęczeć, siedzieć na małej ławeczce, można też zwyczajnie usiąść na wygodnym krześle przy stole. Przebieg lectio divina Istotą tej metody jest jej podział na kilka części: 1. Czytanie (lectio), 2. Medytację (meditatio), 3. Modlitwę (oratio) i trwanie przed Bogiem (contemplatio). 4. Działanie (actio) Całość powinna być poprzedzona chwilą wyciszenia, skupienia, prośbą skierowaną do Ducha Świętego o dobre owoce. Na zakończenie powinniśmy podziękować Bogu oraz dokonać refleksji nad naszą modlitwą jak się czuliśmy, co było dobre w tej modlitwie a co należałoby w niej poprawić w przyszłości. Lectio Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty. Wybieramy dłuższy fragment tekstu. Nie zakładamy, że przeczytamy go w całości. Może się zdarzyć, że już pierwszy werset będzie tym fragmentem nad którym powinniśmy zatrzymać się dłużej. Czytam Pismo Święte powoli i uważnie, nie po to, by pomnożyć swoją wiedzę, lecz by spotkać Boga w Jego Słowie. W czytaniu chodzi bowiem o znalezienie takiego fragmentu (zwykle będzie to jeden werset), który nas poruszy. To poruszenie może mieć bardzo różny charakter. Może to być ciekawość, niezrozumienie, pociecha, piękno, niepokój. Poruszenie jest świadectwem, że ten werset jest dla nas osobiście ważny. Bardzo ważną informacją jest złość lub agresja rodząca się podczas czytania Słowa Bożego. Oznacza ona bowiem, że Jezus w Słowie Bożym dotyka jakiejś nieuporządkowanej dziedziny naszego życia. Jest bardzo istotne zwrócenie uwagi na uczucia, które nam towarzyszą. Nie mamy wpływu na uczucia, które się rodzą. Są ważne ponieważ, ukazują nam one stan naszego serca. Nie ma uczuć dobrych i złych, ponieważ są one obojętne moralnie. Jeżeli rodzi się uczucie zazdrości lub niechęci to nie jest to grzechem. Materią grzechu będzie dopiero nasza odpowiedź na to uczucie. Znalezienie tekstu, który Cię porusza jest sygnałem, że kończy się etap lectio.
Meditatio Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Pierwotne, łacińskie znaczenie tego słowa to powtarzanie. W tej części koncentrujemy się na znalezionym urywku. Czytamy go wielokrotnie, powoli, jakby smakując całość wersetu lub jego fragmenty. Czytając możemy akcentować różne części i wyrazy wersetu. Prawdopodobnie nauczymy się w ten sposób wersetu na pamięć. Powtarzajmy go zatem także w myśli może nam pomóc zamknięcie oczu. Angażujmy na tym etapie nie tylko rozum ale także i serce. Można się zastanowić, dlaczego ten fragment mnie zainteresował, pytać się co ten fragment mi mówi, objawia, komunikuje. Ważne jest aby medytować tylko jeden fragment. Jeśli poruszyło cię więcej fragmentów, zatrzymaj się na pierwszym, pozostałe w tej medytacji cię nie interesują. Oratio Teraz ty mów do Boga a jeśli zabraknie Ci słów to trwaj przed nim bez słów (contemplatio). Na pewnym etapie medytacji zamienia się ona w modlitwę. Będzie ona miała spontaniczny charakter. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie. Czasami będzie to nasza aktywność, ale możemy też być porwani przez Boże natchnienie. Wtedy modlitwa stanie się bardziej działaniem Boga w nas niż naszym działaniem. Trudno przewidzieć, co przyniesie modlitwa, jaki dokładnie charakter i kierunek przybierze. Może to być zarówno przebłaganie, prośba jak i dziękczynienie i uwielbienie. Może mieć także charakter krótkiej, żarliwej modlitwy, proszącej Boga, by ukoił moja tęsknotę, by pozwolił się doświadczyć i ujrzeć. Na lub po etapie oratio - Twojej modlitwy do Boga, którą wzbudziło rozważanie danego fragmentu - może przyjść czas, że braknie Ci słów. Trwaj wtedy przy Bogu bez słów - wtedy modlisz się samą swoją obecnością a Duch Święty działający w Tobie będzie kierował do Boga taką modlitwę, która Jemu się podoba: "Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, [wie], że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą" (Rz 8, 26-28) W każdej głębokiej ludzkiej relacji przychodzi etap rozumienia się bez słów. Tak samo jest Bogiem. Ani On nic nie musi mówić, ani ja. Jesteśmy ze sobą razem. I to wystarczy. Actio Pytaj siebie: Co mam zrobić?. Ostatni etap lectio divina to zaproszenie do działania, zgodnie z napomnieniem św. Jakuba: "Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 23-24). Zadaj sobie pytanie, czy przez to rozważanie Bóg wzywa Cię do podjęcia jakiegoś postanowienia, zadania, porozmawiania z kimś, przebaczenia komuś, pomocy komuś. Jeśli tak, to zapisz sobie konkretny fragment, który Cię porusza do działania albo to, co chcesz uczynić. Po pewnym czasie będziesz wyraźnie widział jak Bóg Cię prowadzi. Nie zawsze lectio divina będzie kończyło się podjęciem konkretnego postanowienia i wykonaniem konkretnego działania. Doświadczenie pokazuje jednak, że praktykowanie tej metody przebywania ze Słowem Bożym po pewnym czasie przemienia człowieka, porusza go, przekonuje o tym co prawdziwe i ważne, daje światło do podejmowania właściwych decyzji życiowych i zaprasza do podejmowania zmian. Jeśli jednak po wielokrotnym jej praktykowaniu nigdy nie będziesz się czuł poruszony i wezwany do konkretnego czynu, to może znaczyć, że Twoja modlitwa ze Słowem ma charakter czysto akademicki, nie przemienia Twojego serca, nie prowadzi do nawrócenia i nie dotyka Ciebie w Twojej własnej historii życia. 3. 11. 2014, poniedziałek Psalm 131, 1. 2-3 Panie, moje serce się nie pyszni i nie patrzą wyniośle moje oczy. Nie dbam o rzeczy wielkie ani o to, co przerasta moje siły. Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę, Jak dziecko na łonie swej matki, jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza. Izraelu, złóż nadzieję w Panu, teraz i na wieki. 4. 11. 2014, wtorek Ewangelia wg. świętego Łukasza 14, 15-24 Gdy Jezus siedział przy stole, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym. Jezus mu odpowiedział: Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: «Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe». Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy kazał mu powiedzieć: «Kupiłem pole, muszę wyjść, aby je obejrzeć; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego». Drugi rzekł: «Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego». Jeszcze inny rzekł: «Poślubiłem żonę i dlatego nie mogę przyjść». Sługa powrócił i oznajmił to swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze: «Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych». Sługa oznajmił: «Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce». Na to pan rzekł do sługi: «Wyjdź na drogi i między opłotki i zmuszaj do wejścia, aby mój dom był zapełniony. Albowiem powiadani wam: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty».
Aneks: CZYTANIA ROZWAŻANE W POSZCZEGÓLNYCH DNIACH TYGODNIA 2. 11. 2014, niedziela Ewangelia wg. świętego Jana 11,32-45 Gdy Maria, siostra Łazarza, przyszła do miejsca, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go upadła mu do nóg i rzekła do Niego: Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Gdy więc Jezus ujrzał, jak płakała ona i Żydzi, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: Gdzie go położyliście? Odpowiedzieli mu: Panie, chodź i zobacz. Jezus zapłakał. A Żydzi rzekli: Oto jak go kochał! Niektórzy z nich powiedzieli: Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł? A Jezus ponownie okazując głębokie wzruszenie przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus rzekł: Usuńcie kamień. Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie. Jezus rzekł do niej: Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą? Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: Ojcze, dziękuję Ci, żeś Mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. To powiedziawszy zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była zawinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić. Wielu więc spośród Żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. 02.11.2014, niedziela CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO ZNAJDOWAĆ ŻYCIE W JEZUSIE Ewangelia wg. świętego Jana 11,32-45 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Czasem wydaje nam się, że żyjemy, a tak naprawdę śpimy, a nawet jesteśmy pogrążeni w śmierci. Nie czujemy sensu i radości życia. Skąd czerpiesz życie? Od kogo? Z czego? Może mówisz: Gdybyś tu był Boże! Gdyby Bóg mnie kochał, to moje życie by tak nie wyglądało, nie doświadczałbym zranień i trudnych sytuacji. Tymczasem Ewangelista mówi, że Jezus miłował siostry Łazarza. A więc Jezus wstrzymał się, zwlekał właśnie z miłości. Marta w tej tragicznej dla siebie sytuacji zawierza wszystko Jezusowi i wyznaje: Ty możesz wszystko Panie. Ona opiera swoje życie tylko i wyłącznie na Jezusie, na nikim i niczym więcej. Marta natomiast upada do stóp Jezusa i modli się. Znowu wybiera tę najlepszą cząstkę i w ten sposób doprowadza do tego, że Jezus wskrzesza Łazarza. Bo Bóg wysłuchuje posłusznych i spełnia prośby tych, którzy słuchają Jego słowa. Bóg jest źródłem życia, jest potężniejszy niż śmierć. Już nie musimy się jej bać. Jezus mówi, że kto w Niego wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Twoje deficyty i zranienia nie muszą zmierzać ku śmierci, jeżeli zaufasz Bogu i uwierzysz, że w śmierci jest życie. Twoje rany nie znikną, ale właśnie przez te rany możesz doświadczyć Życia. Kiedy pozwolisz by twoje ego umarło, poczujesz ze żyjesz naprawdę wolny i szczęśliwy. Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Panie Jezu, wierzę że Ty jesteś życiem i zmartwychwstaniem. Uwielbiam Cię! działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
03.11.2014, poniedziałek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO UFAĆ BOGU Psalm 131, 1. 2-3 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jak dziecko na łonie swej matki, jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza czy mogę tak o sobie powiedzieć? Czy w całym zabieganiu codzienności mam poczucie Bożego pokoju w sercu? Nie dbam o rzeczy wielkie ani o to, co przerasta moje siły brak pokoju może mieć źródło w zbyt dużym zatroskaniu o to, co przerasta nasze możliwości. Nie da się wszystkich zadowolić, wszystkiego robić idealnie, wszystkiego przewidzieć i zabezpieczyć na przyszłość. Czy nie poświęcam zbyt wielu sił na dążenie do ideału na własną rękę? Może właśnie na tym opiera się moje poczucie własnej wartości, albo poczucie bezpieczeństwa? Izraelu, złóż nadzieję w Panu zaufanie i zawierzenie Bogu jest postawą pokory i źródłem pokoju serca. Jest oddaniem Bogu należnego Mu miejsca w moim życiu. Czy rozpoznaję obszary mojego życia, gdzie ja sam jestem bogiem, na sobie i swoich zdolnościach/pracy opieram poczucie bezpieczeństwa, własnej wartości, nadzieje na przyszłość? Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Proszę Cię Panie Jezu o dar pokornego serca. Uzdolnij mnie do zawierzenia Ci we wszystkich dziedzinach życia, abyś prawdziwie Ty był moim Bogiem. działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić? 8.11.2014, sobota CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WEJŚĆ NA DROGĘ BUDOWANIA RELACJI Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Ewangelia wg. świętego Łukasza 16, 9-15 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi zdumiewające słowa: używajcie światowego bogactwa, aby pozyskiwać sobie przyjaciół, tak aby gdy ono się skończy, przyjęto was do wiecznego domu.(tłumaczenie Żydów mesjanicznych). Dobra materialne same w sobie są moralnie obojętne. Od nas zależy co z nimi zrobimy. Dzisiejsze dobra materialne w postaci komputerów, internetu, gier komputerowych, telewizorów, samochodów i innego sprzętu elektronicznego są moralnie obojętne. Problem tkwi w tym, że współczesny człowiek nie jest przygotowany do posługiwania się takim sprzętem w życiu codziennym. Człowiek nieprzygotowany wewnętrznie szybko wpada w pułapkę uzależnienia. Dziś masowo spotyka się ludzi, którzy nie potrafią budować głębszych relacji, aby zawrzeć choćby związek małżeński. Portale społecznościowe (internetowe) są ułudą zwykłych relacji, które inaczej się nawiązuje będąc twarzą w twarz. Inaczej się mówi w osobistych relacjach, niż słysząc głos na głośniku komputera. Obecnie owym drugim bogiem staje się internet i wszelkie zdobycze z nim związane. Wydaje się również, że nie ma odwrotu od tego sprzętu. Zadanie, przed którym został postawiony współczesny człowiek to budowanie bardzo głębokich relacji z Bogiem żywym i głębokich relacji z najbliższymi. Relacje z Bogiem żywym buduje się na modlitwie ze Słowem Bożym. Ten czas poświęcony Bogu powinien mieć także swój odpowiedni czas. Relacji z drugą osobą nie buduje się w ciągu dziesięciu minut. Również relacje z najbliższymi potrzebują dłuższego czasu, bo inaczej tych relacji nie będzie. Budowanie relacji domaga się słowa i dialogu, bo inaczej będziemy żyć obok siebie. Czy świadomie budujesz relacje z Jezusem na modlitwie ze Słowem Bożym? Czy świadomie budujesz relacje z najbliższymi (ze współmałżonkiem, z dziećmi, dziadkami, przyjaciółmi)? Ile czasu poświęcasz na te relacje? Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę budowania relacji z Tobą i moimi najbliższymi. działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
7.11.2014, piątek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO WEJŚĆ NA DROGĘ KREATYWNOŚCI Lectio (czytanie) przeczytaj: Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Ewangelia wg. św. Łukasza 16, 1-8 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Dzisiejsza Ewangelia w swoim przesłaniu jest zadziwiająca, ponieważ Jezus chwali skorumpowanego zarządcę, czyli kogoś, kto dba przede wszystkim o własne interesy. Jezus nie chwali go za skorumpowanie, ale za jego spryt i zmyślność w realizacji swojego celu. Bóg stworzył człowieka na swój obraz i swoje podobieństwo, tzn. stworzył człowieka do kreatywności i wszelkiej twórczości, bo Bóg żywy jest Bogiem kreatywnym. Można byłoby powiedzieć, że jest mistrzem kreatywności. Czy dostrzegasz kreatywność Boga w swoim życiu, w swojej rodzinie, w swoim środowisku i w świecie? Jezus mówi takie słowa o ludziach tego świata: Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie, niż synowie światłości. Żydzi mesjaniczni komentują to w sposób następujący: Wielu ludzi o szczerych intencjach, poszukując rozwiązań, daje się skrępować niedostatkom wyobraźni, wolności i trzeźwego myślenia. Bóg bowiem oczekuje od nas twórczego zaangażowania w sprawy królestwa niebieskiego. Choć podstawowym przykazaniem w tym królestwie jest miłość, to ta miłość ma być twórcza, aby dotrzeć do innego człowieka. Bóg żywy w przedziwny sposób kocha. W przedziwny sposób objawia się człowiekowi jako zmartwychwstały. W inny sposób objawia się Marii Magdalenie, w inny swoim uczniom, inny Szawłowi z Tarsu i inny uczniom idącym do Emaus. Bóg jest kreatywny w kochaniu. Czy jesteś człowiekiem kreatywnym? Czy jesteś kreatywnie zaangażowany w królestwo Boże? Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary. Proszę Cię o łaskę kreatywności w moim życiu. Proszę Cię o kreatywne zaangażowanie w Twoje królestwo. działania, jeśli tak to do jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić? 04.11.2014, wtorek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO PRZYJĄĆ ZAPROSZENIE PANA Ewangelia wg. świętego Łukasza 14, 15-24 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Słysząc to, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: szczęśliwy jest ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym. W dzisiejszym czytaniu pokazany jest cel życia człowieka: osiągnięcie Królestwa Bożego. Czy zdaję sobie z tego celu sprawę? Czy wierzę że powinienem żyć tak aby moje wstąpienie do Królestwa było możliwe?. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe. Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Jezus wzywa nas abyśmy szli za Nim i postępowali tak abyśmy byli godni wstąpienia do Królestwa. Czy słucham tego wezwania każdego dnia? Czy nie usprawiedliwiam sam siebie, że najpierw muszę zrobić coś innego, że jeszcze mam czas aby się nawrócić?. Czy nie mówię, że postąpię wbrew Jego woli bo tak jest dla mnie lepiej?. Albowiem powiadam wam: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty. Czy traktuję z całą powagą te słowa?. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych (Mt 11, 28 29). Jezus oczekuje wszystkich: tych, którzy zwątpili, tych, którzy się pogubili, tych, którzy o Nim zapomnieli. Daje pokój naszym duszom i Królestwo Boże tym, którzy wytrwają. Czy mogę nie przyjąć Jego propozycji? Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, wiem, że zależy Ci na mnie ale jestem słaby i chwiejny Weź mnie za rękę bo sam nie daję rady. Czy przez rozważany fragment Bóg skłania cię w sercu do podjęcia jakiegoś konkretnego działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?
5.11.2014, środa CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO STAWIAĆ JEZUSA W CENTRUM Zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Ewangelia wg. świętego Łukasza 14,25-33 Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: W pierwszym momencie po przeczytaniu słów nienawiści, możemy być zdumieni, przecież Jezus zawsze nawoływał do miłości, nawet swoich nieprzyjaciół, a tu takie mocne słowa. Tak mocne słowa, przesadne w literaturze nazywane hiperbolą, mają za zadanie podkreślenie ważności tego, o czym się mówi. Jezus podkreśla, że to On jest absolutnie najważniejszy i nic nie może przesłonić relacji z Nim ani żona, ani dzieci, ani ojciec czy matka. A jak to jest u Ciebie? Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Przyzwyczailiśmy się traktować krzyż wyłącznie jako choroby, troski, nieszczęścia. Spójrzmy też na krzyż od innej strony dla Jezusa krzyż to przede wszystkim pełnienie Woli swojego Ojca. Dla nas żyjących w świecie Wolą Ojca jest uświęcenie przez zwykłe, codzienne sprawy wysiłek w budowaniu relacji z mężem/ żoną, trud wychowania, solidna praca, służenie innym swoimi umiejętnościami to chociażby wymaga poświęcenia czasu, jest więc zaparciem się siebie. Czy bierzesz na siebie ten krzyż trud codzienności, razem z Jezusem? Przykłady o wieży i bitwie to zachęta do zastanowienia się, do rozważenia czy chcesz pójść drogą Jezusa, do przemyślenia wszystkich za i przeciw. Jezus daje nam wolność, chce, byś sam zdecydował, czy chcesz iść za Nim, czy nie. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. To wyrzekanie się wszystkiego nie oznacza, że zaraz mamy rozdać wszystko, co posiadamy. To wezwanie do tego, aby być wolnym wobec rzeczy i spraw życia. Trafnie ujął to święty Ignacy: ( ) tak byśmy z naszej strony nie pragnęli więcej zdrowia niż choroby, bogactwa [więcej] niż ubóstwa, zaszczytów [więcej] niż wzgardy, życia długiego [więcej] niż krótkiego, i podobnie we wszystkich innych rzeczach. Kto ma taką postawę, prawdziwie jest człowiekiem wolnym. To jest możliwe właśnie wtedy, gdy Jezus jest najważniejszy. Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Jezu, mogę być prawdziwie wolnym, gdy Ty mnie wyzwolisz z więzów grzechu. Przychodź i oczyszczaj moje serce, ucz mnie co znaczy być człowiekiem prawdziwie wolnym. działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić? 6.11.2014, czwartek CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM TO RADOWAĆ SIĘ Z KAŻDEGO NAWRÓCONEGO Ewangelia wg. świętego Łukasza 15,1-10 zatrzymaj się na wersecie, który Cię poruszył. Przeczytaj 2-3 razy fragment, który Cię poruszył. Przeczytaj go powoli, delektując się każdym słowem. Pytaj siebie: Co Bóg mówi do mnie?. Rozważanie jeśli nie znajdujesz fragmentu, który Cię porusza, możesz skorzystać z pomocy poniższego rozważania: Każdy z nas, jest umiłowanym dzieckiem Boga, który ukochał nas miłością odwieczną. Z miłości do każdego z nas, oddał życie swojego Syna. Kiedy upadamy, to za zakrętami grzechu tracimy kochającego Ojca z oczu. On jednak nas nie pozostawia. Będzie szedł za zgubioną, aż ją znajdzie. Czy dziękuję Bogu za dar dziecięctwa Bożego i łaskę wiary? Mamy wolną wolę. Jezus na silę nie zawróci nas z obranej drogi grzechu. Ale jeśli tylko zapragniemy do Niego wrócić, usłyszy nasze wołanie i weźmie z radością na ramiona. Jezus nie mówi - wracaj do stada czyli wspólnoty Kościoła, ale bierze na ramiona i sam niesie. Czasami bierze, bo błąkamy się zbyt długo i jesteśmy całkowicie wyczerpani, a czasami, byśmy nie zaginęli ponownie. Jeśli oddzielamy się od stada przez grzech, nie jesteśmy w stanie wrócić o własnych siłach, bo grzech zadaje rany, zabiera siły. Kiedy ostatni raz korzystałem z sakramentu miłosierdzia spowiedzi świętej? Bóg nas kocha miłością niezgłębioną. Nic dziwnego, że cierpi, gdy ktoś się od Niego odwraca, a raduje z powrotu. Gdy człowiek powraca serce Boga raduje się tak, że całe Niebo jest poruszone radość powstaje u aniołów Bożych z powodu jednego grzesznika. Nie oznacza to jednak wcale, że w niebie nie panuje radość, kiedy trwamy przy Bogu. Ale powrót kogoś, kto był uważany za zaginionego stanowi dodatkowy, szczególny powód do radości. Czy modlę się o nawrócenie grzeszników? cieszcie się ze mną - to jest wezwanie całej wspólnoty do radości. Św. Paweł pisze do Rzymian: Radujcie się z radującymi. Jeżeli ktoś się nawraca, to jest to również dla nas powód do radości i uwielbiania Boga. Przez nasze dziękczynienie i radość wyraża się troska o dobro, o zbawienie drugiego człowieka. Czy jestem chrześcijaninem radosnym, czy smutnym? Zanieś przed Oblicze Boże to, co cię poruszyło w czasie rozważania. Może to być modlitwa przeproszenia, prośby, dziękczynienia, uwielbienia. Możesz modlić się tak: Dziękuję Ci Jezu za Twoją troskę o mnie i każdego człowieka. Daj łaskę nawrócenia i sprowadź do swojej owczarni ludzi, którzy zagubili się przez grzechy ciężkie. działania, jeśli tak to jakiego? Pytaj siebie: Co mam zrobić? Jak to zrobić? Kiedy to zrobić?