PROCES DEFOSFATACJI DENITRYFIKACYJNEJ



Podobne dokumenty
PROCES BIOLOGICZNEJ WZMOŻONEJ DEFOSFATACJI

Biologiczne oczyszczanie ścieków

BIOREAKTOR LABORATORYJNY TYPU SBR DO BADANIA WŁAŚCIWOŚCI OSADU CZYNNEGO I PROCESÓW OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW

Inżynieria Środowiska II stopnia (I stopień / II stopień) ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny) dr hab. Lidia Dąbek, prof. PŚk.

BIOLOGICZNE USUWANIE FOSFORU ZE ŚCIEKÓW

Wpływ azotynów i zewnętrznych źródeł węgla na efektywność usuwania azotu w procesie nitryfikacji denitryfikacji w reaktorze SBR

BIOCHEMICZNE ZAPOTRZEBOWANIE TLENU

Bohdan Bączak. Zastępca Prezydenta Miasta Zgierza. W związku z Pana interpelacją z dnia r. złożoną w dniu r.

Budowa i eksploatacja oczyszczalni ściek. cieków w Cukrowni Cerekiew. Cerekiew S.A.

WSPOMAGANIE DENITRYFIKACJI W CZTEROSTOPNIOWYM BIOLOGICZNYM ZŁOŻU OBROTOWYM

Rola oczyszczalni ścieków w w eliminowaniu ciekach

BADANIA PODATNOŚCI ŚCIEKÓW Z ZAKŁADU CUKIERNICZEGO NA OCZYSZCZANIE METODĄ OSADU CZYNNEGO

PL B1. POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, Wrocław, PL BUP 02/05. RYSZARD SZETELA, Wrocław, PL BEATA SOSNOWSKA, Świdnica, PL

BIOTECHNOLOGIA OGÓLNA

UNIWERSYTET WARMIŃSKO-MAZURSKI W OLSZTYNIE WYDZIAŁ NAUK O ŚRODOWISKU

BADANIA TECHNOLOGICZNE OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW Z PRZEMYSŁU CUKIERNICZEGO METODĄ OSADU CZYNNEGO

Osad nadmierny Jak się go pozbyć?

Jolanta Moszczyńska Ocena skuteczności usuwania bakterii nitkowatych...

WPŁYW RODZAJU ZEWNĘTRZNEGO ŹRÓDŁA WĘGLA ORGANICZNEGO NA SZYBKOŚĆ DENITRYFIKACJI

OCZYSZCZANIE ŚCIEKÓW PRZEMYSŁOWYCH O DUŻEJ ZAWARTOŚCI OLEJÓW NA ZŁOŻU BIOLOGICZNYM

Charakterystyka ścieków mleczarskich oraz procesy i urządzenia stosowane do ich oczyszczania. dr inż. Katarzyna Umiejewska

ŚCIEKÓW MLECZARSKICH. Prof. nzw. dr hab. inż. Krzysztof Barbusiński Politechnika Śląska Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki

Kinetyka usuwania związków organicznych oraz azotu i fosforu w reaktorze typu SBR w skali technicznej w warunkach zimowych

Oczyszczanie ścieków w reaktorach BPR z całkowitą redukcją osadu nadmiernego

Eco Tabs TM INNOWACYJNA TECHNOLOGIA DLA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW W ŚWIETLE RAMOWEJ DYREKTYWY WODNEJ I DYREKTYWY ŚCIEKOWEJ. Natura Leczy Naturę

MULTI BIOSYSTEM MBS. Nowoczesne technologie oczyszczania ścieków przemysłowych Multi BioSystem MBS

1. Regulamin bezpieczeństwa i higieny pracy Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach Literatura... 12

Proces defosfatacji denitryfikacyjnej jako alternatywna metoda usuwania ze œcieków zwi¹zków biogennych

Procesy usuwania związków azotu i fosforu w sekwencyjnym reaktorze porcjowym z błoną biologiczną (SBBR)

Katarzyna Ignatowicz, Łukasz Nowicki, Monika Puchlik Katedra Technologii

OCENA MOŻLIWOŚCI OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW Z ZAKŁADU PRZEMYSŁU CUKIERNICZEGO

INNOWACYJNE ŹRÓDŁO WĘGLA DLA WSPOMAGANIA DENITRYFIKACJI W KOMUNALNYCH OCZYSZCZALNIACH ŚCIEKÓW

Praktyczne aspekty dawkowania alternatywnych. od badań laboratoryjnych do zastosowań w skali technicznej

(43) Zgłoszenie ogłoszono: (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: (12) OPIS PATENTOWY (19)PL (11) (13) B1 PL B1 RZECZPOSPOLITA POLSKA

Oczyszczanie ścieków miejskich w Bydgoszczy

OCZYSZCZALNIE BIOLOGICZNE ZAMIAST SZAMBA CZY WARTO?

Badanie procesu nitryfikacji i denitryfikacji

Ocena procesów biologicznego usuwania azotanów (V) i fosforanów w komorze SBR z zewnętrznym źródłem węgla

BIOTECHNOLOGIA OGÓLNA

Dezintegracja osadów planowane wdrożenia i oczekiwane efekty

Barbara Adamczak, Anna Musielak P.H.U. Ortocal s.c., SFC Umwelttechnik GmbH

OCENA PRZEMIAN ZWIĄZKÓW WĘGLA, AZOTU I FOSFORU PODCZAS OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW KOMUNALNYCH

RECENZJA ROZPRAWY DOKTORSKIEJ. mgr inż. Artura Michała Mielcarka

WROCŁAW JAKO OCZYSZCZALNIA ZERO- ENERGETYCZNA SFERA MARZEŃ CZY REALNA ALTERNATYWA?

SZYBKOŚĆ WIĄZANIA I UWALNIANIA FOSFORANÓW W REAKTORZE Z UNIERUCHOMIONĄ I ZAWIESZONĄ BIOMASĄ

Postępy Nauki i Technologii Przemysłu Rolno-Spożywczego 2014 t. 69 nr 2-4

II stopień Ogólnoakademicki

Biologiczne oczyszczanie ścieków komunalnych z zastosowaniem technologii MBS

AUTOREFERAT dotyczący osiągnięć w pracy naukowo - badawczej

ANITA Mox Zrównoważone oczyszczanie ścieków wysoko obciążonych amoniakiem

Optymalizacja zużycia energii na Oczyszczalni Ścieków Klimzowiec. Opracował: Piotr Banaszek

Charakterystyka konwencjonalnych i alternatywnych źródeł węgla wykorzystanych do konwencjonalnego pomiaru szybkości denitryfikacji

dr Karol Trojanowicz Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie Instytut Politechniczny Zakład Inżynierii Środowiska

Oczyszczanie Ścieków

MOŻLIWOŚCI ZWIĘKSZENIA EFEKTYWNOŚCI USUWANIA ZE ŚCIEKÓW AZOTU I FOSFORU W OCZYSZCZALNI W ŁOPUSZNEJ

Rozwinięciem powyższej technologii jest Technologia BioSBR/CFSBR - technologia EKOWATER brak konkurencji

ZAKRES AKREDYTACJI LABORATORIUM BADAWCZEGO Nr AB 1188

Czynniki wpływające na emisję podtlenku azotu

Defosfatacja ścieków kierunek biotechnologia od 2014/2015

NOWE KIERUNKI ROZWOJU TECHNOLOGII USUWANIA AZOTU W KOMUNALNYCH OCZYSZCZALNIACH ŚCIEKÓW

WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI KATEDRA BIOTECHNOLOGII ŚRODOWISKOWEJ. Mgr inż. Piotr Banaszek

WSPOMAGANIE PROCESU DENITRYFIKACJI W BIOLOGICZNYM ZŁOŻU OBROTOWYM POPRZEZ ZASTOSOWANIE KWASU CYTRYNOWEGO

LIKWIDUJE BIOGENY ORGANICZNE, OGRANICZA NADMIAR AZOTU I FOSFORU, USUWA ODORY W SIECI KANALIZACYJNEJ

TECHNOLOGIA EW-COMP BIOCOMP

Niskonakładowa i bezreagentowa metoda oczyszczania odcieków z przeróbki osadów w oczyszczalniach mleczarskich

dr inż. Katarzyna Bernat Załącznik 1 AUTOREFERAT dotyczący osiągnięć w pracy naukowo badawczej, organizacyjnej i dydaktycznej

MODYFIKACJA CYKLU PRACY SEKWENCYJNEGO BIOREAKTORA MEMBRANOWEGO PODCZAS OCZYSZCZANIA ŚCIEKÓW PRZEMYSŁOWYCH

OCENA SKUTECZNOŚCI USUWANIA ZANIECZYSZCZEŃ W OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW W TARNOWIE

ŚCIEKI PO HYDROLIZIE JAKO DODATKOWE ŹRÓDŁO WĘGLA DLA BAKTERII DENITRYFIKACYJNYCH W OCZYSZCZALNIACH ŚCIEKÓW CUKROWNICZYCH

Założenia obciążeń: Rozkład organicznych zw. węgla Nitryfikacja Denitryfikacja Symultaniczne strącanie fosforu. Komora osadu czynnego Osadnik wtórny

3.10 Czyszczenie i konserwacja kanalizacji Kontrola odprowadzania ścieków rzemieślniczo-przemysłowych (podczyszczanie ścieków)

MAGDALENA KASZUBOWSKA, JOANNA MAJTACZ, JACEK MĄKINIA, KRZYSZTOF CZERWIONKA, ELIZA KULBAT *

13. Funkcjonalność miasta w aspekcie skutecznego oczyszczania ścieków na przykładzie miasta Krakowa

OCENA DZIAŁANIA OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW TYPU SBR W STERKOWCU-ZAJAZIE

ĆWICZENIE NR 3 BADANIE MIKROBIOLOGICZNEGO UTLENIENIA AMONIAKU DO AZOTYNÓW ZA POMOCĄ BAKTERII NITROSOMONAS sp.

ZAKRES AKREDYTACJI LABORATORIUM BADAWCZEGO Nr AB 1188

REAKTORY BIOCOMP BIOLOGICZNE OCZYSZCZALNIE ŒCIEKÓW

PL B1 (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 C02F 3/ BUP 13/ WUP 07/00

Łączna długość sieci wodociągowej to 293 km. Sieć ta współpracuje z hydroforniami na osiedlach Pawlikowskiego, Sikorskiego i pompownią Widok.

REDUKCJA FOSFORU OGÓLNEGO W ŚCIEKACH Z MAŁYCH PRZYDOMOWYCH OCZYSZCZALNI

Profil zmian stężenia ortofosforanów podczas oczyszczania ścieków i przeróbki osadów ściekowych

ZAKRES AKREDYTACJI LABORATORIUM BADAWCZEGO Nr AB 1188

Oczyszczanie Ścieków

Inżynieria Ekologiczna Nr 24, (2350 mgo 2. /dm 3 ), ChZT (2990 mgo 2. /dm 3 ) i azotanów V (54,5 mgn-no 3-

Zleceniodawca: Eco Life System Sp. z o. o., ul. Królewiecka 5 lok. 3, Mrągowo

Potencjał metanowy wybranych substratów

Wojciech Janczukowicz, Joanna Rodziewicz, Urszula Filipkowska Katedra

Czy mamy deficyt węgla rozkładalnego? Powody złego usuwania azotanów:

Dr inż. Jakub Drewnowski Politechnika Gdańska, Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska

ZAKRES AKREDYTACJI LABORATORIUM BADAWCZEGO Nr AB 1651

WPŁYW TEMPERATURY NA EFEKTYWNOŚĆ PRACY OCZYSZCZALNI ŚCIEKÓW W BIAŁYMSTOKU

OBLICZENIA TECHNOLOGICZNE

TECHNIKI SEPARACYJNE ĆWICZENIE. Temat: Problemy identyfikacji lotnych kwasów tłuszczowych przy zastosowaniu układu GC-MS (SCAN, SIM, indeksy retencji)

Procesy biotransformacji

WPŁYW OBECNOŚCI WĘGLOWODORÓW AROMATYCZNYCH (BTX) W ŚCIEKACH KOMUNALNYCH NA PROCES BIOLOGICZNEJ DEFOSFATACJI

Wprowadzenie. Danuta WOCHOWSKA Jerzy JEZNACH

ZAKRES AKREDYTACJI LABORATORIUM BADAWCZEGO Nr AB 996

WPŁYW ZREDUKOWANYCH ZWIĄZKÓW SIARKI NA NITRYFIKACJĘ I DENITRYFIKACJĘ W PROCESIE OSADU CZYNNEGO

Biologiczne usuwanie azotu kierunek biotechnologia od 2014/2015

Transkrypt:

bakterie PAO, bakterie dpao, defosfatacja denitryfikacyjna Ewa GALAS* PROCES DEFOSFATACJI DENITRYFIKACYJNEJ Przez wiele lat uważano, że bakterie defosfatacyjne mogą rosnąć i nadmiarowo gromadzić fosfor jedynie w warunkach beztlenowo-tlenowych. Dopiero w latach 80 XXw. odkryto, że w warunkach braku tlenu rozpuszczonego, a przy obecności azotanów bakterie zdolne do nadmiarowego akumulowania fosforanów jednocześnie usuwają azot i fosfor, a proces ten nazwano defosfatacją denitryfikacyjną. Z uwagi na korzyści jakie niesie symultaniczne usuwanie fosforu i azotu proces ten stanowi ciekawą alternatywę dla drogich metod chemicznych oraz tlenowych metod biologicznych. 1. WSTĘP Proces wzmożonej biologicznej defosfatacji jest jedną z najpopularniejszych metod usuwania związków fosforu ze ścieków. Przez wiele lat uważano, że mikroorganizmy defosfatacyjne bakterie PAO (ang. Phosphate Accumulating Microorganisms) mogą wzrastać i gromadzić fosfor w postaci wewnątrzkomórkowych ziaren polifosforanów jedynie w warunkach tlenowych. Dopiero w latach 80 ubiegłego wieku zaobserwowano, że jeśli w warunkach braku tlenu rozpuszczonego w oczyszczalni ścieków wystąpią azotany bakterie zdolne do nadmiarowego akumulowania fosforanów mogą wykorzystać je, jako akceptor elektronów w procesie utleniania kwasu poli-βhydroksymasłowego (PHB). Wykryto również, że w warunkach, beztlenowoanoksycznych możliwe jest równoczesne usuwanie fosforu i azotu poprzez redukcję azotanów do azotu gazowego przez denitryfikujące bakterie akumulujące polifosforany tzw. bakterie dpao (ang. Denitrification Phosphate Accumulating Microorganisms). Odkrycie możliwości symultanicznego usuwania azotu i fosforu w procesie denitryfikacji defosfatacyjnej zapoczątkowało badania nad oceną ilościową bakterii * Politechnika Wrocławska, Wydział Inżynierii Środowiska, Zakład Biologii Sanitarnej i Ekotechniki, ul. Wyb. Wyspiańskiego 27, 50-370 Wrocław.

E. GALAS 89 zdolnych do akumulacji ortofosforanów w warunkach anoksycznych bytujących w osadzie czynnym [5, 6, 8]. 2. DENITRYFIKUJĄCE BAKTERIE DEFOSFATACYJNE Denitryfikujące bakterie defosfatacyjne są mikroorganizmami zdolnymi do nadmiarowego gromadzenia związków fosforu w naprzemiennych warunkach beztlenowo-anoksycznych. Bakterie te posiadają zdolność do symultanicznego usuwania fosforu i azotu poprzez wykorzystanie azotanów lub/ i azotynów, jako akceptora elektronów w procesie utleniania kwasu poli-β-hydroksymasłowego (PHB). Zachodzą wówczas dwa powszechnie znane i stosowane procesy defosfatacji biologicznej i heterotroficznej denitryfikacji dysymilacyjnej [1, 7]. W literaturze opisano dwie teorie dotyczące występowania zdolności do nadmiarowego gromadzenia fosforu w warunkach anoksycznych. Pierwsza teoria według Kerrn, Jespersena i Henza zakłada, że w beztlenowotlenowych układach oczyszczania ścieków mogą występować dwa typy bakterii akumulujących fosforany: pierwszy typ- bakterie wykorzystujące tylko tlen, jako akceptor elektronów oraz drugi typ- bakterie wykorzystujące zarówno tlen jak i azotany, jako akceptor elektronów. Ponadto, Hu i wsp. wskazali trzeci typ mikroorganizmów, dla których oprócz tlenu i azotanów akceptorem elektronów mogą być również azotyny[8]. Druga teoria głosi, że jest to jedna populacja bakterii, w której w zależności od panujących warunków występują różne poziomy indukcji aktywności denitryfikacyjnej. W przypadku, gdy bakterie rozwijają się w naprzemiennych warunkach beztlenowotlenowych, aktywność denitryfikacyjna jest niska albo zerowa. Natomiast, gdy występują w warunkach beztlenowo-anoksycznych (nigdy nie występują warunki tlenowe) ich aktywność denitryfikacyjna jest największa. Badacze Jorgensena i Pauli potwierdzili słuszność drugiej teorii i udowodnili, że możliwe jest usuwanie ze ścieków azotu i fosforu przez te same bakterie. Na podstawie przeprowadzonych badań za najbardziej aktywne w usuwaniu fosforu bakterie denitryfikacyjne uznali bakterie z rodzaju Pseudomonas. Lacko i wsp. oraz Shi i Lee doszli do podobnych wniosków. Za najbardziej aktywne denitryfikujące bakterie defosfatacyjne uznali mikroorganizmy z rodzaju Serratia i Vibrio. Ponadto Shi i Lee wyizolowali i zidentyfikowali potencjalne dpao: Brachymonas sp., Pseudomonas stutzeri, Pseudomonas pseudoalcalingens, Ochrobactrum sp. i Paracoccuc denitrificans. Przeprowadzone badania przez Tsunedy i wsp. wykazały, że bakterie z rodzaju Rhodocyclus posiadają zdolność do atoksycznego poboru fosforu. Badacze wykorzystując techniki inżynierii genetycznej zidentyfikowali następujące szczepy bakterii

90 Proces defosfatacji denitryfikacyjnej dpao należące do rodzaju Rhodocyclus: Thauera mechernichensis i Azoarcus tolulyticus [2]. Przeprowadzone badania przez Zeng i wsp. na dwóch reaktorach typu SBR pracujących w układzie beztlenowo-tlenowym (KB-KT) oraz beztlenowo-anoksycznym (KB-KA) wykazały, że dominujące bakterie należą do rodzaju Accumulibacter. W reaktorze pracującym w układzie KB-KT Accumulibacter stanowiły 41% całej populacji bakterii, zaś w układzie KB-KA 38%. Podobne wyniki uzyskali Ahn i wsp. [4]. Jednakże izolacja czystych szczepów bakterii dpao za pomocą metod hodowlanych często kończy się niepowodzeniem, albo wyizolowane z osadu czynnego kultury wykazują inne zachowania od obserwowanych w hodowlach mieszanych. Obiecujące wydają się metody analizy mikrobiologicznej oparte na biologii molekularnej, które umożliwiają badania i identyfikację bakterii bez konieczności ich izolacji. Ponadto, charakteryzują się one dużą czułością i powtarzalnością oraz nie są uzależnione od hodowli mikroorganizmów na podłożach mikrobiologicznych, co pozwala na przyśpieszenie procedury badawczej [3]. 2.1. PROCES DEFOSFATACJI DENITRYFIKACYJNEJ Proces defosfatacji denitryfikacyjnej jest połączeniem dwóch powszechnie stosowanych i realizowanych w istniejących oczyszczalniach ścieków procesów: defosfatacji biologicznej i heterotroficznej denitryfikacji dysymilacyjnej. Proces defosfatacji denitryfikacyjnej prowadzony jest przez wyspecjalizowaną grupę mikroorganizmów tzw. bakterii dpao stanowiącą część wszystkich bakterii zdolnych do nadmiarowego gromadzenia fosforu wewnątrz komórek w postaci ziaren polifosforanowych. Proces defosfatacji denitryfikacyjnej prowadzony jest w naprzemiennych w runkach beztlenowo-anoksycznych. Rys. 1. Przebieg biologicznego usunięcia fosforu w wyniku nadmiernego pobierania [9]

E. GALAS 91 W warunkach beztlenowych, jak wszystkie bakterie PAO, denitryfikujące bakterie defosfatacyjne magazynują wewnątrz swoich komórek łatwo przyswajalne związki organiczne w postaci polihydroksyalkanianów (PHA). Energię niezbędną do przeprowadzenia tego procesu czerpią z hydrolizy wewnątrzkomórkowych złogów polifosforanowych. W wyniku hydrolizy powstają ortofosforany, które następnie uwalniane są do ścieków, powodując wzrost ich stężenia (rys. 1). W fazie anoksycznej bakterie dpao utleniają zgromadzone związki organiczne (PHA) wykorzystując, jako akceptor elektronów azotany lub/i azotyny, które redukowane są do azotu gazowego. Część wygenerowanej w procesie energii wykorzystywana jest do potrzymania procesów życiowych oraz do syntezy nowej biomasy. Natomiast uzyskany jej nadmiar zużywany jest na pobór fosforanów ze ścieków w celu odbudowy wewnątrzkomórkowych złogów polifosforanów, czemu towarzyszy spadek stężenia ortofosforanów w ściekach (rys.1). Podobnie jak w procesie wzmożonej biologicznej defosfatacji fosfor ostatecznie usuwany jest ze ścieków razem z osadem nadmiernym [1, 4, 5]. 2.2. CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA PROCES DEFOSFATACJI DENITRYFIKACYJNEJ Najważniejszymi parametrami ścieków wpływającymi na wydajność procesu defosfatacji denitryfikacyjnej są: ph, wiek osadu, stężenie azotanów, stosunek ilościowy: N:P i ChZT:N. Wydajność usuwania fosforanów z komórek bakteryjnych w warunkach beztlenowych zwiększa się wraz ze wzrostem ph (Kuba i wsp.). Jednakże przy ph większym niż 8 następuje wytrącenie się osadu fosforanów. Za optymalne ph procesu defosfatacji denitryfikacyjnej przyjmuje się wartość 7 7,5 [2, 4, 8]. Kolejnym czynnikiem wpływającym na efektywność procesu jest wiek osadu, optymalna wartość tego parametru wynosi 14 15 dób. Badania przeprowadzone przez Penga i wsp. wykazały, że obniżenie wieku osadu do 7 dni skutkuje spadkiem wydajności procesu o ok. 21%. Na jego wydajność wpływa również stężenie azotanów w warunkach anoksycznych. Mimo, że azotany są niezbędne akceptorem elektronów w procesie defosfatacji denitryfikacyjnej ich nadmiar jest niewskazany. Badania przeprowadzone przez Kuba i wsp., wykazały, że za wysokie stężenie azotanów, na poziomie 5 10 mg N-NO 2 /dm 3 hamuje pobór fosforanów. Natomiast, Ahn i wsp. na podstawie uzyskanych wyników stwierdzili, że nawet przy stężeniu 40 mgn-no 2 /dm 3 akumulacja fosforanów następuję. Jednakże, nie określono jednoznacznie dolnej i górnej granicy stężenia azotanów w ściekach. Rozbieżności w wartości granicznego stężenia azotanów w ściekach wynikają z różnić w adaptacji osadu czynnego do azotanów. Ahn i wsp. prowadzili badania na osadzie pochodzącym z układu typu AO, w którym osad ma kontakt z azotanami, natomiast Kuba i wsp. pracowali na osadzie, który nie miał wcześniej styczności z tym związkiem [2].

92 Proces defosfatacji denitryfikacyjnej Czynnikami determinującymi wysoką efektywność procesu jest stosunek ilościowy N:P, który w ściekach oczyszczanych wynosi 7 oraz ChZT:N równy 3,4 [3, 8]. Dodatkowo, zapewnianie naprzemiennych warunków beztlenowo-anoksycznych sprzyja łatwiejszemu namnażaniu się denitryfikujących bakterii defosfatacyjnych. W celu zmaksymalizowania wydajność procesu, w układach technologicznych pomiędzy komorą beztlenową a anoksyczna nie powinna występować komora tlenowa. W przypadku wystąpienia takiego układu, część zmagazynowanych w warunkach beztlenowych substancji zapasowych zostanie utleniona z wykorzystaniem tlenu jako akceptor elektronu, powodując tym samym zmniejszenie ilości wewnątrzkomórkowych substancji zapasowych niezbędnych do usunięcia fosforu w komorze anoksycznej. Ponadto, należy dążyć do tego, aby obecne w komorze beztlenowej łatwo rozkładalne substancje organiczne zostały całkowicie pobrane przez bakterie dpao. W konsekwencji, występujące w komorze anoksycznej azotany wykorzystane zostaną do utlenienia rozpuszczonych w ściekach łatwo rozkładanych związków organicznych, a nie do utleniania zmagazynowanych wewnątrz komórek substancji zapasowych (PHA), co spowoduje obniżenie intensywności procesu defosfatacji denitryfikacyjnej. 2.3. ZALETY I WADY PROCESU DEFOSFATACJI DENITRYFIKACYJNEJ Główną zaletą procesu defosfatacji denitryfikacyjnej jest niski koszt jego prowadzenia w odniesieniu do metody usuwania fosforu w warunkach tlenowych. Korzyści wynikają ze znacznie niższego sumarycznego zapotrzebowania na związki węgla, mniejszego zużycia tlenu wykorzystywanego jedynie na potrzeby procesu nitryfikacji i akumulację pozostałych po fazie anoksycznej ortofosforanów oraz mniejszej produkcji osadów, w porównaniu do tej obserwowanej przy usuwaniu biogenów przez dwie oddzielne grupy bakterii. Ponadto, w omawianym procesie azot i fosfor usuwane są ze ścieków przez jedną grupę bakterii przy jednorazowym wykorzystaniu związków organicznych. Mniejsze zapotrzebowanie na węgiel organiczny jest szczególnie istotny w przypadku ścieków o wysokim stężeniu związków biogennych w stosunku do węgla organicznego. W przypadku zbyt niskiego ładunku BZT 5 i ChZT w ściekach dopływających do oczyszczalni eliminuje to konieczność dawkowania zewnętrznego źródła węgla [2, 3, 5]. Jednakże, wpracowanie procesu defosfatacji denitryfikacyjnej wiąże się również z kilkoma niedogodnościami technologicznymi. W porównaniu z defosfatacją prowadzoną w warunkach beztlenowo-tlenowych, proces defosfatacji denitryfikacyjnej charakteryzuje się mniejszą szybkością i wydajnością. Ponadto, problem z wdrożeniem procesu wiąże się z trudnymi do jednoczesnego spełniania czynnikami związanymi z odpowiednimi wartościami m. in.: odczynu, wieku osadu, stężenia azotanów oraz właściwym stosunkiem ilościowym N:P i ChZT:N. Parametry wpływające na proces

E. GALAS 93 omówiono szerzej w rozdziale Czynniki wpływające na proces defosfatacji denitryfikacyjnej. 3. PODSUMOWANIE Wprowadzenie i intensyfikacja procesu defosfatacji denitryfikacyjnej stanowi ciekawą alternatywę dla obniżenia kosztów usuwania fosforu ze ścieków w warunkach tlenowych czy poprzez chemiczne strącanie. Stworzenie odpowiednich warunków w powszechnie stosowanych układach technologicznych (A2O, UCT i MUTC) pozwoli na wykorzystanie zalet tego procesu. Potwierdziły to badania przeprowadzone m. in. przez Podedworną i wsp. Wyniki tych badań potwierdziły, że w układach technologicznych nieprojektowanych specjalnie do synergicznego usuwania biogenów występują bakterie dpao, które na drodze defosfatacji denitryfikacyjnej usuwały ze ścieków część N i P. Badania prowadzono na osadach pochodzących z oczyszczalni ścieków pracujących w układach: A 2 O, Anox-O, Carrousel. We wszystkich osadach stwierdzono występowanie bakterii dpao, a ich udział w biocenozie wahał się od 31,2 do 85,4% [5, 8]. Dlatego należy dążyć do lepszego poznania mechanizmu działania procesu defosfatacji denitryfikacyjnej oraz prowadzących go bakterii. Poprzez lepsze zrozumienie tego procesu możliwe będzie wprowadzenie rozwiązań do istniejących układów oczyszczania ścieków umożliwiających usuwanie azotu i części fosforu na drodze defosfatacji denitryfikacyjnej oraz w warunkach tlenowych. Zadanie współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. LITERATURA [1] CARVALHO G., LEMOS C. P., OEHMEN A., REIS M. A. M., Denitrifying phosphorus removal: Linking the process performance with the microbial community structure. Water Research, 2007, Vol. 41, 4383 4396.SCHINDLER, D.W., HECKY, R.E., FINDLAY, D.L., STAINTON, M. P., [2] HAIMING Z., XIWU L., ABUALHIL S., JING S., QIAN G., Enrichment of PAO and dpao responsible for phosphorus removal at low temperature, Environment Protection Engineering, 2014,Vol.40, No.1,67 83.

94 Proces defosfatacji denitryfikacyjnej [3] MUSZYŃSKI A., MIELCZAREK A., HALKJAET NIELSEN P., Techniki FISH i PCR w badaniach bakterii akumulujących polifosforany, Gaz, Woda i Techniki Sanitarne, 2011, Vol. 6, No. 8, 189 193. [4] PODEDWORNA J., ZUBROWSKA-SUDOŁ M., Nitrogen and phosphorus removal in a denitrifying phosphorus removal process in a sequencing batch reactor with a forced anoxic phase, Environmental Technology, 2012, Vol. 33, No. 2, 237 245. [5] PODEDWORNA J., ZUBROWSKA-SUDOL M., SYTEK K., GAWROŃSKA K., PITKIEWICZ A., Ocena aktywności denitryfikujących Bakterii Defosfatacyjnych w wybranych układach technologicznych z osadem czynnym, Polska Inżynierii Środowiska Prace Tom1, pod red. M. R. Dudzińska, A Pawłowski, Komitet Inżynierii Środowiska PAN, Lublin 2012, 161 174. [6] SCHINDLER, D.W., HECKY, R.E., FINDLAY, D.L., STAINTON, M. P., PARKER, B. R., PATERSON, M. J., BEATY, K. G., LYNG, M., AND KASIAN S. E. M., Eutrophication of lakes cannot be controlled by reducing nitrogen input: Results of a 37-year whole-ecosystem experiment. Proceedings of National Academy of Science, 2008,Vol. 32, No. 105, 11254 11258. [7] ZENG R. J., SAUNDERS A. M., YUAN Z., BLACKALL L., KELLER J., Identification and Comparison of Aerobic and Denitrifying Polyphosphate-Accumulating Organisms, Biotechnology And Bioengineering, 2002, Vol. 83, No. 2, 140 148. [8] ŻUBROWSKA-SUDOŁ M., CYGANECKA A., Proces defosfatacji denitryfikacyjnej, jako alternatywna metoda usuwania ze ścieków związków biogennych, Biotech., 2008, Vol. 1, No 80, 136 145. [9] http://www.wiedzainfo.pl/biologiczne_metody_usuwania_zwiazkow_biogennych_ze_sciekow. THE DENITRIFYING PHOSPHORUS REMOVAL PROCESS The Denitrifying Phosphorus Removal Process is an alternative to conventional chemical and biological methods for phosphorus removal. In this process, phosphorus and nitrogen are removed simultaneously by one group of heterotrophic microorganisms. The Phosphate Accumulating Microorganisms utilize nitrate or nitrite as an electron acceptor instead of oxygen.