SAKRAMENTY ŚWIĘTE CHRZEST ŚWIĘTY Chrzest dziecka należy zgłosić przynajmniej dwa tygodnie przed uroczystością przynosząc do kancelarii: 1. Wyciąg aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego (oryginał do wglądu), 2. Metrykę ślubu kościelnego rodziców dziecka, gdy ślub był w innej parafii (w przypadku małżeństwa nie sakramentalnego, gdy istnieją przeszkody do zawarcia ślubu kościelnego - zaświadczenie o zawarciu kontraktu cywilnego), 3. Nazwiska i imiona Chrzestnych z adresem zamieszkania, 4. Zaświadczenie z parafii rodziców chrzestnych, że są praktykującymi katolikami. Przypominamy, iż Rodzicami Chrzestnymi nie mogą być: 1. Niewierzący czy osoby innej wiary, 2. Osoby niepraktykujące, 3. Żyjący na kontrakcie cywilnym lub bez żadnego ślubu, 4. Osoby, które nie przyjęły sakramentu bierzmowania, 5. Prowadzący gorszący tryb życia. Obowiązki osób podejmujących funkcję rodzica chrzestnego określa Kodeks Prawa Kanonicznego (kanony 872-874.) Kanon 874 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto: 1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania; 2. ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku; 3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić; 4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej; 5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest. 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko 1 / 7
razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu. Przedmioty potrzebne do chrztu: 1. Gromnica, 2. Biała szata. I KOMUNIA ŚWIĘTA Dokumenty potrzebne do I Komunii św.: 1. Świadectwo chrztu dziecka (jeśli dziecko było chrzczone poza naszą parafią), 2. Jeśli dziecko jest spoza parafii - zgoda proboszcza parafii na terenie, której się mieszka (zgoda proboszcza parafii w której jest się tylko zameldowanym nie jest ważna). BIERZMOWANIE Dokumenty potrzebne do Sakramentu Bierzmowania: 1. Świadectwo chrztu, 2. Zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej i opinia katechety, 3. Przygotowanie do tego sakramentu według obowiązujących zasad, 4. W przypadku osób dorosłych świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej i bezpośrednie przygotowania do tego sakramentu (dodatkowe informacje i zapisy w kancelarii parafialnej). Sakrament chrztu wprowadza człowieka do wspólnoty Kościoła, natomiast w darze sakramentu bierzmowania Jezus Chrystus ubogaca chrześcijanina stałym i specjalnym działaniem Ducha Świętego. Moc Ducha Pocieszyciela jest szczególna i wyjątkowa, bowiem doskonalej jednoczy ochrzczonego ze wszystkimi członkami całego Kościoła. Chrześcijanin żyjący łaską Chrystusa otwiera się na moc Ducha Świętego, przyjmuje Jego zstąpienie w darze nałożenia ręki, namaszczenia krzyżmem świętym i wypowiedzenie stałej formuły modlitewnej, zatwierdzonej przez Kościół, a zawartej w księgach liturgicznych (kan. 2 / 7
880,1). Gest modlitewnie wyciągniętych dłoni, a następnie nałożenia ręki na głowę bierzmowanego oznacza żarliwą modlitwę Kościoła, aby na ochrzczonego zstąpił Duch Święty i obdarował go siedmiorakim darem: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Tak jak w dniu Pięćdziesiątnicy na Apostołów i zgromadzonych w Wieczerniku zstąpił Duch Święty w postaci ognistych języków, tak w czasie modlitewnego pośrednictwa Kościoła wszystkich umacnia Duch Pocieszyciel, który ochrzczonego będzie prowadził drogą doskonalszej miłości. Potwierdzeniem udzielenia tego światła dla rozumu i mocy dla woli ochrzczonego staje się znak-gest namaszczenia krzyżmem świętym jego czoła, przy równoczesnym wypowiedzeniu słów sakramentu: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego". Znak namaszczenia krzyżmem potwierdza to, że Duch Święty zstąpił w sakramencie bierzmowania i wycisnął niezatarty znak swojej obecności. Przychodzący do chrześcijanina Duch Święty zawsze udziela swego niezniszczalnego charakteru, uzdolniając bierzmowanego do głębszej jedności z Trójcą Świętą. Wymagania stawiane bierzmowanym : Z racji na wagę tego sakramentu i uzdalniającą moc Ducha Świętego bierzmowanie może przyjąć ten, kto został najpierw ochrzczony i ugruntowany w życiu wiary (kan. 889,1). Budowanie trwałej wspólnoty Kościoła wymaga osobistej i świadomej decyzji oraz wewnętrznej gotowości do autentycznego wyznawania wiary, bronienia jej i życia według jej zasad. Trzeba najpierw dogłębnie poznać zobowiązania wynikające z chrztu świętego, osobiście i uroczyście odnowić te przyrzeczenia (kan. 889,2) i przez właściwe przygotowanie indywidualnie podjąć ważną decyzję o zaproszeniu Ducha Świętego do osobistego życia. Samo przygotowanie do bierzmowania nie może wynikać z przymusu, ale musi być autonomiczną decyzją kandydata do bierzmowania. Tak jak nikogo nie można zmusić do miłości, tak Duch Święty nie chce nikogo uszczęśliwiać na siłę. Jednakże w realizacji osobistej decyzji młodego czy starszego kandydata o podjęciu przygotowania do bierzmowania powinni uczestniczyć z ramienia wspólnoty Kościoła rodzice, duszpasterze i wierni. Oni to, jako już dojrzalsi w wierze powinni zadbać, aby kandydaci zostali odpowiednio pouczeni i byli właściwie dysponowani do przyjęcia darów Ducha Świętego (kan. 889,2). Godne przyjęcie darów Ducha Świętego wymaga od człowieka wewnętrznego oczyszczenia, wolności od grzechów ciężkich, a więc stanu łaski uświęcającej. Dlatego tak ważne jest, aby drogę kandydata do bierzmowania poprzedziło przyjęcie sakramentu pokuty. Rola świadków bierzmowania: Świadek bierzmowania ma odpowiedzialnie troszczyć się, aby bierzmowany postępował jak prawdziwy świadek Chrystusa, a więc wiernie wypełniał przyjęte w tym sakramencie obowiązki (kan. 892). Świadek wiarygodnie poręcza za bierzmowanego, stąd wraz z rodzicami i duszpasterzami jest współodpowiedzialny za przygotowanie kandydata do przyjęcia sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej. Dlatego Kościół stawia przed świadkiem bierzmowania poważne wymogi kanoniczne. Może nim być ten, kto został wskazany przez rodziców lub przyjmującego bierzmowanie, jest osobą w wierze odpowiednią i wyraził intencję pełnienia tego zadania; ukończył 16 lat życia; jest 3 / 7
katolikiem bierzmowanym, przyjmuje Eucharystię oraz prowadzi codzienne życie zgodne z wiarą i odpowiednie do podejmowanej funkcji (jest świadkiem Chrystusa); jest wolny od jakiejkolwiek kary kościelnej i nie jest ojcem lub matką bierzmowanego (por. kan. 893 i 874). Bierzmowany może sobie wybrać tylko jednego świadka, więc nigdy nie może nim być członek niekatolickiej wspólnoty kościelnej. Bierzmowani mogą poprosić jednego z rodziców chrzestnych, aby podjęli się tego zadania, jeśli od chrztu św. nie utracili kanonicznej zdatności do bycia świadkiem bierzmowanego. Kandydaci do bierzmowania osobiście wybierają sobie zwyczajowo nowe imię chrześcijańskie. Tradycyjnie jest to imię osoby świętej lub błogosławionej, imię osoby biblijnej, o której już wiadomo, że w życiu ziemskim stała się godnym świadkiem Chrystusa i świątynią Ducha Świętego. Ten święty patron powinien stać się dla bierzmowanego pewnym przewodnikiem na drogach wiary oraz być duchowym pośrednikiem w trudzie realizacji zobowiązań sakramentu bierzmowania. MAŁŻEŃSTWO "Na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!" (Mk 10,6-9) Narzeczeni zgłaszają się w parafii zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego osobiście trzy miesiące przed zawarciem małżeństwa. Jeśli ślub ma odbywać się w innej parafii, należy dostarczyć zgodę proboszcza parafii narzeczonej lub narzeczonego. Rezerwacji dnia i godziny uroczystości ślubnej należy dokonać wcześniej. W kancelarii parafialnej narzeczeni przedstawiają osobiście następujące dokumenty: 1. Metryki chrztu do ślubu kościelnego (ważność wydania: 3 miesięcy przed datą ślubu) z adnotacją o przyjęciu sakramentu bierzmowania. 2. Dowody osobiste. 3. Zaświadczenie o uczestnictwie w naukach przedmałżeńskich. 4. Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa z Urzędu Stanu Cywilnego w 3 egzemplarzach 5. W przypadku wdowców - metryka śmierci współmałżonka. Rozmowa duszpasterska przed ślubem odbywa się w 2 etapach: 1. Spisanie protokołu przedślubnego, inne ustalenia szczegółowe. Na drugą część należy umówić się na konkretny termin. 4 / 7
2. Rozmowa duszpasterska (ma na celu stwierdzić czy nie ma przeszkód do ważnego zawarcia sakramentu małżeństwa). SAKRAMENT POJEDNANIA I POKUTY Sakrament pokuty jest wyjściem Boga w stronę człowieka, jest przebaczeniem przede wszystkim grzechu ciężkiego. Kto odłączył się od wspólnoty eucharystycznej, ten znajduje w tym sakramencie pojednanie z Bogiem i z Kościołem. Może znowu uczestniczyć w ofierze Chrystusa - mszy świętej, i przystępować do Stołu Pańskiego. Swą wiarę w przebaczającą miłość Boga okazuje grzesznikowi wspólnota wierzących, wychodząc mu zawsze naprzeciw z pojednaniem i otuchą. Sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu (Mt 18, 18; J 20, 20-23). Co więcej - pozostaje przy nim nawet wtedy gdy człowiek od Niego się odwraca. W sakramencie tym Pan Bóg nie tylko wielkodusznie przebacza człowiekowi winy, lecz przekreśla je raz na zawsze. Co więcej: Ewangelia św. Łukasza przekazuje nam słowa Jezusa: W niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych (Łk 15, 7). Wiedząc o tym, łatwiej jest pozbyć się zahamowań, które wielu z nas powstrzymują od wyznania grzechów. Także ten, kto nie popełnił ciężkich grzechów, może z pożytkiem przyjmować sakrament pokuty. Świadomie wyznaje w ten sposób, że czuje się grzesznikiem. Sakrament pokuty pomaga w poznawaniu samego siebie i daje nową możliwość stawania się lepszym. Dlatego Kościół zachęca wiernych do regularnego przyjmowania sakramentu pokuty. Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej). Spowiedź św. w naszej Parafii przed każdą Mszą św. oraz w czasie rekolekcji adwentowych i wielkopostnych w wyznaczonym czasie. Warunki dobrej spowiedzi: 1. Rachunek sumienia - przypomnienie sobie wszystkich grzechów od ostatniej, dobrze odprawionej spowiedzi. 2. Żal za grzechy - boleść duszy z powodu zranienia Boga - Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu. 5 / 7
3. Postanowienie poprawy - postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła. 4. Szczera spowiedź - wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem (Boga nigdy nie okłamię) NAMASZCZENIE CHORYCH Udzielanie W każdej chwili w razie potrzeby można wezwać kapłana, by udzielił sakramentu chorych. Jest to sakrament uzdrowienia; daje siłę i ulgę w cierpieniu. (Nie jest zarezerwowany dla umierających!) Dlatego należy odpowiednio wcześniej wezwać kapłana. Jeśli ma być udzielona Komunia święta, proszę o przygotowanie miejsca (stół, biały obrus, świece...) Zachęcam domowników, obecnych w czasie wizyty kapłana, do czynnego uczestnictwa w liturgii sakramentu, by wspierać chorego swoją modlitwą. (Wychodzimy z pokoju chorego tylko na czas spowiedzi!) W wypadku dłuższej choroby czy też z racji podeszłego wieku, można poprosić o regularne udzielanie Eucharystii. W naszej parafii proboszcz odwiedza chorych i starszych w pierwszy piątek miesiąca. Zachęcam do częstego przyjmowania Komunii. Istota Sakramentu Nie jest to "ostatnie namaszczenie", ale sakrament uzdrowienia i umocnienia, w którym Bóg dodaje siły i łaski, aby chrześcijanin wytrwał w chorobie i jeśli to możliwe powrócił do zdrowia. Cierpienie znoszone razem z Chrystusem staje się sytuacją zbawienia. POGRZEB W sprawie pogrzebu kierujemy się do Kancelarii Parafialnej. Dokumenty potrzebne przy załatwianiu Pogrzebu Katolickiego: 1. O śmierci należy powiadomić proboszcza. 2. Rodzina powinna zadbać o to, aby chory pojednał się z Bogiem przed śmiercią - nie 6 / 7
odkładać przyjęcia sakramentu chorych na ostatnią chwilę, bo jest to sakrament dla żyjących, umacnia w cierpieniu i toruje drogę do nieba. 3. By odprawić pogrzeb wymagany jest akt zgonu z USC (po wpisaniu do księgi zmarłych w parafii akt zgonu jest oddawany). 4. Dokument potwierdzający przyjęcie sakramentu chorych. Najlepszym darem dla Zmarłego jest pełne uczestnictwo we Mszy św. (z przyjęciem Komunii św.). Warto naśladować piękny zwyczaj zamawiania Mszy św. za osobę Zmarłą zamiast kwiatów czy wieńców pogrzebowych. Dzięki naszej modlitwie nasi Bliscy Zmarli dostępują radości nieba. 7 / 7