II SA/Ol 341/19 - Wyrok WSA w Olsztynie Data orzeczenia orzeczenie nieprawomocne.

Podobne dokumenty
III SA/Gd 270/19 - Wyrok WSA w Gdańsku Data orzeczenia orzeczenie nieprawomocne, Data wpływu

U Z A S A D N I E N I E

U C H W A Ł A SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. z dnia 16 grudnia 2010 r.

Prosimy zatem kierować pytania na adres mailowy

II SA/Bd 134/18, Przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na osobę dorosłą. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy

I FSK 1366/12 - Wyrok NSA

II SA/Rz 298/18, Świadczenie pielęgnacyjne. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie

- o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej oraz ustawy o Służbie Więziennej.

II SA/Wa 1771/15 - Wyrok WSA w Warszawie

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 11 ust. 4, art. 11 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz

ODPIS WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

II SA/Wa 898/06 - Wyrok WSA w Warszawie

I SA/Gd 204/11 Gdańsk, 14 września 2011 WYROK

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 18 maja 2010 r. III UK 2/10

Postanowienie z dnia 13 grudnia 2005 r. II UZP 14/05

II SA/Ke 628/17, Konstytucyjność przepisów dotyczących świadczenia pielęgnacyjnego. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach

POSTANOWIENIE. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca) SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

POSTANOWIENIE. SSN Jan Górowski (przewodniczący) SSN Hubert Wrzeszcz SSA Barbara Trębska (sprawozdawca)

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 8 maja 1998 r. III RN 26/98

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką J. G., ur. (...) 1937 r., która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wyrok z dnia 27 września 2002 r. II UKN 581/01

Orzecznictwo. Cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami na okres przekraczający rok

II SA/Ke 720/18 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach LEX nr Wyrok

II FSK 2501/12 - Wyrok NSA

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

II SA/Wa 1538/13 - Wyrok WSA w Warszawie

POSTANOWIENIE. SSN Iwona Koper (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) SSN Zbigniew Kwaśniewski

Tekst orzeczenia pochodzi z Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych dostępnej pod adresem

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

Wyrok z dnia 2 lipca 2009 r. II BU 28/08

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjn ych

II FSK 2933/12 - Wyrok NSA

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Paweł Księżak (przewodniczący) SSN Tomasz Demendecki (sprawozdawca) SSN Jacek Widło

II OSK 651/14 - Wyrok NSA

UCHWAŁA. SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący) SSN Antoni Górski (sprawozdawca) SSN Grzegorz Misiurek. Protokolant Bożena Kowalska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II CZ 15/15. Dnia 24 kwietnia 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie:

POSTANOWIENIE. SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Dariusz Dończyk (sprawozdawca) SSA Barbara Trębska

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Piotr Prusinowski (przewodniczący) SSN Jolanta Frańczak (sprawozdawca) SSN Krzysztof Rączka

POSTANOWIENIE. SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący) SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca) SSN Bogumiła Ustjanicz. Protokolant Katarzyna Wojnicka

POSTANOWIENIE. z dnia 16 lutego 2000 r. Sygn. Ts 97/99

75/1/B/2012. POSTANOWIENIE z dnia 2 sierpnia 2011 r. Sygn. akt Ts 102/10

II SA/Bd 632/18 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy LEX nr Wyrok

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

II SA/Lu 267/18 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie LEX nr Wyrok

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

POSTANOWIENIE UZASADNIENIE

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

65/A/2018. WYROK z dnia 30 października 2018 r. Sygn. akt K 7/15 *

czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1257, dalej "k.p.a.") oraz art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw.

Wyrok. Sądu Najwyższego. z dnia 2 grudnia 2011 r. II UK 73/11

POSTANOWIENIE. SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący) SSN Anna Kozłowska (sprawozdawca) SSA Monika Koba Protokolant Maryla Czajkowska

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II BU 1/15. Dnia 25 listopada 2015 r. Sąd Najwyższy w składzie: SSN Jerzy Kuźniar

Data orzeczenia orzeczenie prawomocne Data wpływu Naczelny Sąd Administracyjny Jolanta Rudnicka /przewodniczący/


II SA/Lu 117/17, Wyłączenie stosowania art. 17 ust. 1b u.ś.r. po wyroku TK. - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie

Uchwała z dnia 4 sierpnia 2006 r., III CZP 51/06

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

- 1 - Wyrok z dnia 5 października 1995 r. III ARN 36/95

POSTANOWIENIE. SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący) SSN Marian Kocon SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)

POSTANOWIENIE. Sygn. akt II UZ 56/13. Dnia 10 października 2013 r. Sąd Najwyższy w składzie:

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

215/5/B/2008. POSTANOWIENIE z dnia 19 września 2008 r. Sygn. akt Ts 41/08

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Protokolant Anna Matura

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 5

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Postanowienie z dnia 8 lipca 1998 r. III KKO 1/98

Wyrok z dnia 10 października 2006 r. I UK 96/06

Powyższe oznacza brak spełnienia przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych uprawniającej do wnioskowanego

WSA. Liczba punktów karanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego to nie tylko informacja

POSTANOWIENIE. Prezes SN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca) SSN Maria Szulc. Protokolant Bożena Kowalska

303/4/B/2010. POSTANOWIENIE z dnia 11 marca 2010 r. Sygn. akt Ts 272/09. Trybunał Konstytucyjny w składzie: Zbigniew Cieślak,

Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

POSTANOWIENIE. SSN Beata Gudowska

Wyrok z dnia 17 listopada 2000 r. II UKN 53/00

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jarosław Matras (przewodniczący) SSN Małgorzata Gierszon SSN Przemysław Kalinowski (sprawozdawca)

Skarżący: Rzecznik Praw Obywatelskich. Organ administracji: Wójt Gminy Pruchnik ul. Rynek Pruchnik. Strona: Pani Małgorzata M.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

III SA/Gd 726/18 - Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku LEX nr Wyrok

Data orzeczenia orzeczenie prawomocne Data wpływu Inspektor Transportu Drogowego. Sentencja. Uzasadnienie

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący) SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca) SSN Zbigniew Korzeniowski

POSTANOWIENIE. SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący) SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka

ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. z 2016 r. poz z późn. zm. - dalej jako: "u.ś.r."), art. 2, art.

Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych Str 1 / 1

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. SSN Katarzyna Gonera (przewodniczący) SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca) SSA Bohdan Bieniek

Transkrypt:

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/a84976bab7 II SA/Ol 341/19 - Wyrok WSA w Olsztynie Data orzeczenia 2019-06-04 orzeczenie nieprawomocne. Data wpływu 2019-04-29 Sąd Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie Sędziowie Adam Matuszak /sprawozdawca/ Ewa Osipuk Marzenna Glabas /przewodniczący/ Symbol z opisem 6192 Funkcjonariusze Policji Hasła tematyczne Policja Skarżony organ Komendant Policji Treść wyniku Uchylono decyzję I i II instancji Powołane przepisy Dz.U. 2017 poz 2067 art. 115a Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - tekst jedn. Dz.U. 2018 poz 1302 art. 145 par. 1 pkt 1 lit.a, c Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity SENTENCJA Dnia 4 czerwca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2019 roku sprawy ze skargi W. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji UZASADNIENIE Zaskarżoną decyzją z dnia 15 marca 2019 r., "[...]" Komendant Wojewódzki Policji "[...]" (dalej także jako: "organ II instancji") utrzymał w mocy decyzję Komendanta Powiatowego Policji "[...]" z dnia 28 grudnia 2018 r., którą organ I instancji odmówił "[...]" (dalej jako: "skarżący") wypłaty wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Komendant Wojewódzki Policji podzielił stanowisko organu I instancji, że powoływany przez skarżącego we wniosku z dnia 3 grudnia 2018 r. - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, orzekający o niezgodności z Konstytucją RP art. 115a ustawy o Policji, nie może stanowić podstawy roszczenia o wypłatę wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop. Organ II instancji wskazał, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczy jedynie stanów faktycznych powstałych od dnia 6 listopada 2018 r., czyli obecnie zwalnianych ze służby funkcjonariuszy. Podkreślono, że w przedmiotowym wyroku brak jest informacji co do jego ewentualnego działania ex tunc. Wskazano również, że obecnie ustawodawca przedłożył do konsultacji projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw. W art. 4 projektowanych zmian określono, że "przepis art. 115b ustawy, o której mowa w ust. 1 stosuje się do spraw dotyczących zwolnienia policjanta ze służby wszczętych oraz niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy." Ponadto, w skutkach

finansowych ustawy przewidziano jedynie wydatki w latach 2019 2028. Powyższe potwierdza, w ocenie organu II instancji, kierunek zmiany ustawy oraz skutków działania TK, jedynie do stanów faktycznych na przyszłość. Organ II instancji zauważył również, że doręczone stronie pismo organu I instancji z dnia28 grudnia 2018 r., odmawiające wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, nie zawierało tytułu oraz pouczenia. Organ II instancji uznał to pismo Komendanta Powiatowego za decyzję administracyjną, jako, że zawierało wszystkie konstytuujące ją elementy. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, skarżący domagał się zmiany powyższej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. Zarzucił między innymi obu organom swobodną interpretację powołanego wyroku TK i nierówne traktowanie wobec prawa funkcjonariuszy Policji, których stosunek służbowy ustał przed wydaniem tego wyroku. W odpowiedzi na skargę Komendant Wojewódzki wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie. Dodatkowo wskazał, że z art. 6 k.p.a. wynika nakaz stosowania prawa obwiązującego w dniu orzekania. Wywiódł, że stosownie do art. 190 ust. 3 Konstytucji RP, utrata mocy przepisu uznanego za niekonstytucyjny nie może nastąpić wcześniej, niż przed wejściem w życie wyroku TK. Podniósł, że w sprawie nie zachodziły przesłanki do wznowienia postepowania zakończonego decyzją ostateczną, w trybie art. 145 1 pkt 1-8 k.p.a., ani też nie zachodziły przesłanki do zawieszenia postępowania w oparciu o art. 97 1 k.p.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje: Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 2107 ze zm.), sądy administracyjne są właściwe do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, jeżeli jest zgodna z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Uchylenie decyzji administracyjnej, względnie stwierdzenie jej nieważności przez Sąd, następuje w przypadku stwierdzenia istnienia istotnych wad w postępowaniu lub naruszenia przepisów prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy (art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., zwanej dalej: "p.p.s.a."). Rozpatrując stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy, w oparciu o akta sprawy (art. 133 1 p.p.s.a.) Sąd stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja, jak i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji oparte zostały na błędnym ustaleniu co do skutków prawnych cytowanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego względem sytuacji prawnej skarżącego, który został zwolniony ze służby z dniem 2 września 2007 r. i otrzymał wówczas ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia.

Wskazanym na wstępie wyrokiem z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, (publ. Dz. U. z 2018 r. poz. 2102), Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 115a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji RP. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że na mocy art. 66 ust. 2 Konstytucji pracownikowi przysługuje prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych płatnych urlopów oraz maksymalnych norm czasu pracy. Prawo do corocznego płatnego urlopu poręczone w art. 66 ust. 2 Konstytucji nie może być arbitralnie ograniczone również w odniesieniu do rekompensaty pieniężnej za urlop niewykorzystany lub za czas wolny od pracy, w przypadku zaś policjantów od służby. Jest ona koniecznym substytutem otrzymywanym zamiast niewykorzystanego urlopu, swego rodzaju rozwiązaniem opcjonalnym, gdy prawo do urlopu nie zostało zrealizowane w swej postaci podstawowej (w naturze). Przy czym Trybunał Konstytucyjny dostrzegł, że nie znaczy to, że sam art. 66 ust. 2 Konstytucji i zawarte w nim gwarancje praw podmiotowych do urlopu są absolutne i nie podlegają ustawowemu miarkowaniu. Wskazał, że zgodnie z art. 81 Konstytucji, praw określonych w art. 66 można dochodzić w granicach określonych w ustawie. Trybunał Konstytucyjny uznał, że właściwym wzorcem kontroli regulacji prawnej dotyczącej praw wyrażonych w art. 66 ust. 2 Konstytucji jest art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji, zgodnie z którym ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw nie mogą naruszać istoty tych wolności i praw. Dla ustawodawcy oznacza to, że regulacja ustawowa nie może zejść poniżej pewnego minimum ochrony i doprowadzić do sytuacji, gdy dane prawo zostanie wydrążone z rzeczywistej treści. Trybunał Konstytucyjny skonstatował, że art. 115a dodany ustawą nowelizującą z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy o Policji, ustawy o działalności ubezpieczeniowej, ustawy - Prawo bankowe, ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 100, poz. 1084) nawiązuje do poprzednich unormowań wymiaru urlopu wypoczynkowego, ponieważ przyjęty w nim współczynnik 1/30 odnosi się do wymiaru urlopu obliczanego według dni kalendarzowych, nie zaś roboczych. Zgodnie bowiem z art. 82 ustawy o Policji przed zmianą wprowadzoną powyższą ustawą, policjantom przysługiwało prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 30 dni kalendarzowych. Zmiana regulacji wymiaru corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego na 26 dni roboczych nie została zatem odpowiednio skorelowana ze sposobem obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. W konsekwencji określony w art. 115a ustawy o Policji sposób obliczania wysokości ekwiwalentu pieniężnego powoduje, iż policjanci za każdy dzień niewykorzystanego urlopu otrzymują tylko około 73% dziennego uposażenia, a więc nie jest to pełna rekompensata poniesionej straty. Trybunał

Konstytucyjny akcentował, że ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy jest "zastępczą formą" wykorzystania urlopu w sytuacji zwolnienia ze służby, która powoduje prawną i faktyczną niemożliwość realizacji tych świadczeń w naturze. Innymi słowy, po ustaniu stosunku służby, prawo do urlopu przekształca się w świadczenie pieniężne, będące, jak sama nazwa wskazuje, jego ekwiwalentem. Użycie przez ustawodawcę słowa "ekwiwalent" na oznaczenie świadczenia pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy uzasadnia wniosek, że chodziło o równowartość niewykorzystanych urlopów. Trybunał Konstytucyjny wskazał, że świadczeniem ekwiwalentnym za przepracowany dzień urlopu jest wynagrodzenie za jeden dzień roboczy. Taki sposób obliczania wartości jednego dnia urlopu wynika z faktu, że urlop wypoczynkowy liczony jest wyłącznie w dniach roboczych. Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe nie ma charakteru uznaniowego. Obowiązek wypłaty obciąża Policję (pracodawcę), ponieważ w czasie służby w tej formacji funkcjonariusz nabył powyższe uprawnienia, których z powodu wykonywania obowiązków służbowych nie mógł zrealizować w naturze. Prawo do ekwiwalentu wynika z ustawy o Policji i jego realizacja następuje w drodze czynności materialno-technicznej, tj. poprzez wypłatę ekwiwalentu, natomiast odmowa jego wypłacenia - w drodze decyzji administracyjnej. Mając powyższe na uwadze, zważyć należy, że na skutek przedmiotowego wyroku art. 115a ustawy o Policji utracił moc w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu ieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia z dniem 6 listopada 2018 r., tj. ogłoszenia wyroku TK, stosownie do art. 190 ust. 3 Konstytucji RP. Jest to wyrok zakresowy, a więc art. 115a ustawy o Policji obowiązuje w dalszym ciągu i może stanowić podstawę rozstrzygania o ekwiwalencie pieniężnym za niewykorzystany urlop, przy czym jego stosowanie musi uwzględniać przedstawione stanowisko Trybunału Konstytucyjnego. Oznacza to, że organ administracji publicznej orzekający na podstawie art. 115a ustawy o Policji musi zrekonstruować jego treść zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego. Stosownie bowiem do art. 190 ust. 1 Konstytucji RP orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Tym samym zgodzić należy się z organem, że nie ma podstaw do zawieszenia postępowania i oczekiwanie na interwencję ustawodawcy. W niniejszej sprawie nie ma też podstaw do wznawiania postępowania w sprawie wypłaconego skarżącemu w 2007 r. ekwiwalentu, gdyż przedmiotowe świadczenie pieniężne zostało skarżącemu wypłacone w trybie czynności materialno-technicznej. Czynność taka stanowi "rozstrzygnięcie w innych sprawach" w rozumieniu art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, co do której jednak przepisy nie określają procedury wznawiania postępowania. W myśl art. 190 ust. 4 Konstytucji RP orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą aktu normatywnego, na podstawie którego zostało

wydane prawomocne orzeczenie sądowe, ostateczna decyzja administracyjna lub rozstrzygnięcie w innych sprawach, stanowi podstawę do wznowienia postępowania, uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia na zasadach i w trybie określonych w przepisach właściwych dla danego postępowania. Skoro przepisy nie regulują procedury wznawiania postępowania od czynności materialnotechnicznych, skarżący może dochodzić roszczenia należnego mu z mocy art. 114 ust 1 pkt 2 ustawy o Policji, żądając jego wyrównania. Stosownie do art. 107 ust. 1 ustawy o Policji roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W myśl ust. 2 tego artykułu organ właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami. Za taką wyjątkową okoliczność należy uznać stwierdzenie niekonstytucyjność normy prawnej stanowiącej podstawę wyliczenia skarżącemu spornego ekwiwalentu. W judykaturze nie budzi wątpliwości, że skutek pozbawienia normy prawnej domniemania konstytucyjności przez Trybunał Konstytucyjny, należy rozważać od początku obowiązywania danego przepisu. W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. akt II OSK 2311/14, publ. na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl, Naczelny Sąd Administracyjny, uznając wsteczną moc wyroku Trybunału Konstytucyjnego, wskazał, że pominięcie wzruszenia domniemania konstytucyjności przepisu stanowiącego podstawę prawną działania organu administracji publicznej byłoby sprzeczne z regułami demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej z uwagi na konieczność ochrony innych wartości konstytucyjnych, tutaj prawa gwarantowanego treścią art. 66 ust. 2 Konstytucji, tj. prawa do urlopu i jego ekwiwalentu pieniężnego, które jak to podkreślał w cytowanym wyroku Trybunał Konstytucyjny mają charakter bezwarunkowy. Zatem ze wskazanych wyżej powodów, decyzje wydane w obu instancjach podlegały uchyleniu, na podstawie art. 145 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a, wobec dokonania błędnych ustaleń, że na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15 skarżącemu nie przysługuje wyrównanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w związku ze zwolnieniem ze służby. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ administracji uwzględni treść art. 153 p.p.s.a., będąc związanym dokonaną przez Sąd oceną prawną.