Podobne dokumenty
Załącznik do Uchwały Nr XXIV/199/05 Rady Miejskiej Chełmży z dnia 31 sierpnia 2005 r. PROGRAM

Załącznik do Programu Bezpieczny Powiat Działdowski PROGRAM DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH W ZAKRESIE BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU

Program BEZPIECZNY DOM, OSIEDLE, PARKING, SĄSIEDZKIEGO CZUWANIA

UCHWAŁA NR RADY MIEJSKIEJ WE FROMBORKU Z DNIA. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na lata

Miejsce samorządu terytorialnego w systemie administracji publicznej 23

Uchwała Nr XVII / 113 / 04 Rady Powiatu w Sulęcinie z dnia r.

CEL STRATEGICZNY 1. Podwyższenie poczucia bezpieczeństwa mieszkańcom gminy

Uchwała Nr III/10/14 Rady Gminy Rawa Mazowiecka z dnia 29 grudnia 2014 roku

UCHWAŁA NR V/30/2015 RADY MIASTA GORZOWA WLKP. z dnia 28 stycznia 2015 r.

Uchwała Nr V/33/15 Rady Miejskiej w Byczynie z dnia 26 lutego 2015r.

w ramach Programu BEZPIECZNY POWIAT

w sprawie Programu Przeciwdziałania Narkomanii dla Gminy i Miasta Żuromin na 2015 rok.

Uchwała Nr XXXVIII/956/2005 Rady Miejskiej w Gliwicach z 22 grudnia 2005 roku.

UCHWAŁA NR III/14/2018 RADY MIEJSKIEJ W PLESZEWIE. z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2019 rok.

Uchwała Nr/ XXXIV/179/06 Rady Gminy Rawa Mazowiecka z dnia 20 stycznia 2006 roku.

Miejski Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz Przeciwdziałania Narkomanii. cele Programu oraz sposoby ich realizacji

UCHWAŁA NR LXIII/.../14 RADY MIASTA KOŚCIERZYNA. z dnia 28 marca 2014 r.

Arkusz1 STRATEGICZNYCH

Powiatowy program zapobiegania przestępczości oraz ochrony bezpieczeństwa obywateli i porządku publicznego na lata

UCHWAŁA NR XXX RADY MIASTA EŁKU. z dnia 26 marca 2013 r.

w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie i Ochrony Ofiar Przemocy w Rodzinie dla Gminy Jedlińsk na lata

Źródło: Wygenerowano: Czwartek, 5 stycznia 2017, 21:11

UCHWAŁA NR XXXIII/247/2017 RADY MIEJSKIEJ W ŻYWCU. z dnia 23 lutego 2017 r.

UCHWAŁA Nr XXIV/295/2008 RADY MIASTA ZAKOPANE z dnia 05 czerwca 2008 r.

U C H W A Ł A Nr XXVII / 235 / 09. Rady Gminy Spytkowice z dnia 30 kwietnia 2009 roku

Uchwała Nr XXIII/270/2003 Rady Miasta Nowego Sącza z dnia 30 grudnia 2003 r.

- samorząd miasta Ełku -samorząd województwa -dotacje z budżetu państwa -inne dotacje -fundusze Unii Europejskiej -fundusze grantowe

U C H W A Ł A NR IV/21/14. RADY GMINY DMOSIN z dnia 30 grudnia 2014r.

Uchwała Nr. Rady Powiatu w Nowym Dworze Gdańskim

UCHWAŁA NR... RADY MIEJSKIEJ W CHEŁMKU. z dnia r.

UCHWAŁA Nr IV/12/15 Rady Miejskiej Gminy Gryfów Śląski z dnia 27 lutego 2015 roku

UCHWAŁA NR 161/2017 RADY GMINY KRZEMIENIEWO z dnia 15 maja 2017 r.

PROGRAM WSPÓŁPRACY MIASTA KATOWICE Z ORGANIZACJAMI POZARZĄDOWYMI NA 2007 ROK

Uchwała Nr III/15/2014 Rady Gminy Susiec z dnia 29 grudnia 2014 roku

OCENA MERYTORYCZNA PROJEKTU

DZIAŁ IV. CELE STRATEGICZNE I OPERACYJNE

UCHWAŁA NR /2016 RADY GMINY DOMANICE z dnia 2016 roku

Załącznik Nr 1. do Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych w Gminie Lipusz na lata WYKAZ ZAŁOŻONYCH CELÓW STRATEGICZNYCH,

POWIATOWA STRATEGIA ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW SPOŁECZNYCH DLA POWIATU BYDGOSKIEGO NA LATA

Uchwała Nr III/20/10 Rady Miejskiej w Rzepinie z dnia 29 grudnia 2010 r.

UCHWAŁA NR V/25/15 RADY GMINY RZECZENICA z dnia 29 stycznia 2015 r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2015"

UCHWAŁA NR XXXI/191/13 RADY MIASTA JEDLINA-ZDRÓJ. z dnia 20 grudnia 2013 r.

Uchwała Nr XLIV/396/06 Rady Miasta Puławy z dnia 23 marca 2006r.

Program Profilaktyki i Opieki nad Dzieckiem i Rodziną w Nowym Targu na lata

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI, ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH ORAZ PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII NA ROK 2014.

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH W GMINIE MYSZYNIEC NA 2011 rok

UCHWAŁA NR XIX/116/08 RADY GMINY W GŁOWNIE z dnia 26 marca 2008 roku

UCHWAŁA Nr 20/III/2014

.1 Przyjmuje się Miejski Program Profilaktyki i Opieki nad Dzieckiem i Rodziną na lata , stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.

MIEJSKI PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII DLA MIASTA LUBAWA NA ROK 2007

UCHWAŁA Nr XXXIII/163/2013. w sprawie przyjęcia gminnego programu przeciwdziałania narkomanii

liczba materiałów informacyjnych (ulotki, informacyjne sztuk) - potwierdzenia odbioru ulotek, - listy obecności

UCHWAŁA Nr XII/67/2015 RADY MIEJSKIEJ W RAKONIEWICACH. z dnia 19 listopada 2015 r.

UCHWAŁA NR XII/72/2015 RADY GMINY NOWY KORCZYN. z dnia 30 listopada 2015 r.

Zadania realizacyjne programu

Uchwała Nr XLIX/270/2014 Rady Gminy Klucze z dnia 14 marca 2014 r. w sprawie: przyjęcia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2014

UCHWAŁA NR V/29/2015 RADY MIEJSKIEJ W NOWYM MIEŚCIE LUBAWSKIM z dnia 17 marca 2015 r.

STRATEGIA ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW SPOŁECZNYCH

UCHWAŁA NR XIV/ 143 /12 RADY GMINY W OZORKOWIE. z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie przyjęcia Gminnego Programu Wspierania Rodziny na lata

GŁÓWNE KIERUNKI DZIAŁANIA W LATACH

podpalaniem śmietników

UCHWAŁA NR V/24/15 RADY GMINY RZECZENICA z dnia 29 stycznia 2015 roku

UCHWAŁA Nr XII/40/11 Rady Gminy Łubnice z dnia 29 sierpnia 2011 roku.

UCHWAŁA NR 274/XXXII/2017 RADY GMINY CZERWONAK. z dnia 26 stycznia 2017 r.

wspieranie potencjału ludzkiego, kreowanie równych szans rozwoju i sku teczne wspomaganie jednostki i grup w realizacji ich celów życiowych.

U C H W A Ł A N R PROJEKT RADY MIEJSKIEJ W DĄBROWIE TARNOWSKIEJ

PROGRAM ZAPOBIEGANIA PRZESTĘPCZOŚCI ORAZ OCHRONY BEZPIECZEŃSTWA OBYWATELI I PORZĄDKU PUBLICZNEGO MIASTA SŁUPSKA NA LATA

UCHWAŁA NR... RADY MIEJSKIEJ W CHEŁMKU. z dnia 29 października 2013 r.

Harmonogram realizacji działań w 2014r. Miejskiego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie na terenie miasta Poznania w latach

UCHWAŁA NR... RADY GMINY STARA BIAŁA. z dnia r. w sprawie uchwalenia Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2017 rok

1.2.Rozwój środowiskowych form pomocy 2.1.Przeciwdziałanie i profilaktyka uzależnień i współuzależnień

UCHWAŁA nr XXXIV/171/2002 Rady Powiatu w Wąbrzeźnie z dnia 20 września 2002 roku

ZARZĄDZENIE NR 163/2014 Szefa Obrony Cywilnej - Burmistrza Miasta i Gminy Skawina z dnia 17 września 2014r. w

2. Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy Gniezno

Konsultacje społeczne projektu Lokalnego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy na lata

Załącznik do Uchwały Nr XX/90/08 Rady Powiatu w Wąbrzeźnie z dnia 29 września 2008r. Powiatowy Program Aktywności Lokalnej na lata

UCHWAŁA NR XII/71/2015 RADY MIEJSKIEJ WIELICHOWA. z dnia 15 grudnia 2015 r.

Uchwała Nr XIV/101/2005 Rady Miasta Świeradów-Zdrój z dnia 28 grudnia 2005 roku

Uchwała Nr 99/XIII/2015 Rady Miejskiej w Narolu z dnia 22 grudnia 2015 r.

GMINNY PROGRAM PROFILAKTYKI I ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH NA ROK 2009

1. Określa się Zadania Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego na obszarze województwa mazowieckiego, stanowiące załącznik do zarządzenia.

UCHWAŁA NR XX/ /2016 RADY MIEJSKIEJ W ŻNINIE. z dnia r. w sprawie przyjęcia Programu Aktywności Lokalnej dla Gminy Żnin na lata

GMINNY SYSTEM PRZECIWDZIAŁANIA PRZEMOCY W RODZINIE W BYTOWIE

UCHWAŁA NR... RADY GMINY KOŁBASKOWO. z dnia 30 grudnia 2011 r.

UCHWAŁA NR XXVIII/254/2017 RADY GMINY WALCE. z dnia 20 grudnia 2017 r.

UCHWAŁA NR XXI/198/2012 RADY MIEJSKIEJ W RZGOWIE z dnia 30 maja 2012r.

UCHWAŁA NR XXII/144/12 RADY MIASTA JEDLINA-ZDRÓJ. z dnia 28 grudnia 2012 r.

insp. Rafał Batkowski Wielkopolski Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu Poznań, 10 luty 2015 roku

UCHWAŁA NR XIII/66/11 RADY MIASTA JEDLINA ZDRÓJ. z dnia 30 grudnia 2011 r.

UCHWAŁA NR III/17/15 RADY MIASTA JEDLINA-ZDRÓJ. z dnia 29 stycznia 2015 r.

REGULAMIN POWIATOWEGO CENTRUM ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO W RAWICZU

Kształtowanie poczucia bezpieczeństwa lokalnego

PROGRAM PROFILAKTYKI UZALEŻNIEŃ OD ALKOHOLU NA TERENIE POWIATU GRODZISKIEGO NA LATA Powiat Grodziski

Program prewencyjny. realizowany przez Komendę Miejską Policji w Poznaniu. Bezpieczne Miasto

Uchwała Nr XXXII/254/2005 Rady Miasta Krasnystaw z dnia 25 października 2005r.

U C H W A Ł A nr XLI/239/14 RADY MIEJSKIEJ GMINY LUBOMIERZ z dnia 26 lutego 2014 roku

UCHWAŁA NR XX/170/2012 RADY MIEJSKIEJ W SOŚNICOWICACH. z dnia 24 września 2012 r.

UCHWAŁA NR IV/20/2015 RADY MIEJSKIEJ W ŻAROWIE. z dnia 23 stycznia 2015 r.

UCHWAŁA NR XXVIII/630/12 RADY MIASTA KATOWICE. z dnia 31 października 2012 r.

Zarządzenie Nr 620/2007 Prezydenta Miasta Kalisza z dnia 31 grudnia 2007r.

Transkrypt:

Uchwała Nr XXIX/721/2000 Rady Miasta Szczecina z dnia 16 października 2000 r. w sprawie kierunków wdrożenia Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa Miasta Szczecina. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 i 16 w związku z art. 92 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. Nr 91, poz. 578; Nr 155, poz. 1014; z 2000 r. Nr 12, poz. 136) Rada Miasta Szczecina uchwala, co następuje: 1. Kierując się odpowiedzialnością przed mieszkańcami Szczecina za stan bezpieczeństwa publicznego w mieście przyjmuje się kierunki wdrażania Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa Miasta Szczecina, stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszej uchwały oraz Program Bezpieczne Osiedle, stanowiący załącznik nr 2 do niniejszej uchwały. 2. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Miasta Szczecina. 3. 1. Realizację programu poddaje się monitoringowi Komisji ds. Bezpieczeństwa Publicznego i Samorządności, polegającemu na uzyskiwaniu przez nią kwartalnych sprawozdań z wykonania programu i corocznego przedkładania informacji na sesjach Rady Miasta. 2. W przypadku pozytywnej oceny Rady Miasta Programem Bezpieczne Osiedle obejmowane będą kolejne osiedla. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Przewodniczący Rady Miasta Szczecina Dominik Górski 4. Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr XXIX/721/2000 Rady Miasta Szczecina z dnia 16 października 2000 roku PROGRAM SYSTEM ZBIOROWEGO BEZPIECZEŃSTWA MIASTA SZCZECINA PERSPEKTYWY I PLAN ROZWOJU SYSTEMU NA LATA 2000-2005 I. Wstęp Miasto Szczecin od kilku lat podejmowało działania na rzecz poprawy stanu bezpieczeństwa na swoim terenie. W związku z upływem czasu oraz stale zmieniającymi się przepisami wystąpiła konieczność aktualizacji koncepcji Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa Miasta Szczecina opracowanej dla Gminy Szczecin w 1997 roku. II. Nowa definicja Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa. Koncepcja Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa w roku 1997 definiowała go jako przedsięwzięcie organizacyjno-techniczne mające umożliwić pełną integrację służb, instytucji i osób, dla działań związanych z szeroko pojętym bezpieczeństwem Miasta. Definicja ta wymagała modyfikacji i dzisiaj przez System Zbiorowego Bezpieczeństwa Miasta Szczecina należy rozumieć jeden spójny system rozwiązań organizacyjno-technicznych, który pozwoli sprawnie zarządzać miastem zarówno w czasie jego codziennego, normalnego funkcjonowania, jak i w czasie kryzysu, a wymiernym efektem działania systemu dla mieszkańców Miasta Szczecina winno być stałe zwiększanie poczucia bezpieczeństwa i zapobieganie występowaniu sytuacji kryzysowych i sprawne likwidowanie ich następstw. III. Cel Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa. Podstawowym celem funkcjonowania Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa jest podniesienie stanu bezpieczeństwa miasta i jego mieszkańców. Osiągnąć to można poprzez budowę zintegrowanego systemu zarządzania bezpieczeństwem na poziomie lokalnym. Celami dodatkowymi, jakimi służyć ma system jest minimalizowanie strat w przypadkach wystąpienia zdarzeń oraz efektywniejsze wykorzystanie

ludzi i sprzętu. System Zbiorowego Bezpieczeństwa tworzony jest jako wielopłaszczyznowa integracja służb i podmiotów Miasta odpowiedzialnych za szeroko rozumiane bezpieczeństwo. Polega to na: 1. integracji planowania, 2. integracji informacji, 3. integracji powiadamiania, 4. integracji łączności, 5. integracji służb ratowniczych, 6. integracji działań prewencyjnych, 7. integracji działań informacyjnych w zakresie bezpieczeństwa, 8. integracji działań wobec instytucji państwowych, 9. integracji i koordynacji działań ratowniczych, 10. integracji i koordynacji przedsięwzięć inwestycyjnych. IV. Zakres przedmiotowy Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa obejmuje: 1. Zapobieganie wystąpieniu niebezpiecznych zdarzeń (prewencja, profilaktyka) 2. Przygotowanie do likwidacji skutków niebezpiecznych zdarzeń oraz informowanie o ich wystąpieniu. 3. Ratownictwo, czyli działanie w kryzysie. 4. Usuwanie skutków niebezpiecznych zdarzeń przywracanie do stanu pierwotnego. V. Zakres podmiotowy Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa obejmuje: 1. Mieszkańców miasta i osoby przebywające w mieście czasowo. 2. Radę i Zarząd Miasta oraz Urząd Miejski. Na poziomie Urzędu Miejskiego System tworzą: a. Wydział Inżyniera Miasta, który odpowiada za sprawy związane z normalnym funkcjonowaniem miasta, w strukturze wydziału działa Miejskie Centrum Powiadamiania, które pełni całodobowe dyżury i odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie miasta, a w okresie kryzysu pełni funkcję pomocniczą dla Miejskiego Centrum Zarządzania Kryzysowego, b. Wydział Bezpieczeństwa Publicznego (po zmianie regulaminu organizacyjnego Wydział Zarządzania Kryzysowego, Ochrony Ludności i Spraw Obronnych), który przejmuje odpowiedzialność za bezpieczeństwo miasta i jego mieszkańców w okresie kryzysu. W strukturze Wydziału działa Miejskie Centrum Zarządzania Kryzysowego, które rozpoczyna swoje działanie w chwili zaistnienia w mieście zdarzenia o charakterze kryzysowym. W Centrum pod przewodnictwem Prezydenta działa Zespół Reagowania Kryzysowego. c. Straż Miejska, która odpowiada za sprawy związane z normalnym funkcjonowaniem miasta, a w okresie wystąpienia kryzysu staje się, podobnie jak Miejskie Centrum Powiadamiania, służbą pomocniczą dla Miejskiego Centrum Zarządzania Kryzysowego. 3. Profesjonalne i ochotnicze służby ratownicze, pogotowia medyczne i techniczne tj. Policja, Straż Pożarna, Pogotowie Ratunkowe, Pogotowie Gazownicze, Pogotowie Energetyczne, itp. 4. Zakłady przemysłowe, które używają w swej działalności określonych substancji i technologii, użytkowanie których może doprowadzić do występowania niebezpiecznych zdarzeń. 5. Organizacje, związki i inicjatywy obywatelskie. 6. Firmy komercyjne. 7. Media.

VI. Zadania. 1. Zdobywanie i upowszechnianie wiedzy w społeczności lokalnej odnośnie możliwych, potencjalnych zagrożeń i sposobów właściwej reakcji na wystąpienie zagrożenia. 2. Stworzenie planów i algorytmów działań (tzw. reakcja na zagrożenie). 3. Wprowadzanie i testowanie przyjętych algorytmów. 4. Koordynacja istniejących i tworzonych planów (np. zakładów przemysłowych) w ramach ogólnomiejskiego planu ochrony przed zagrożeniami. 5. Stworzenie i funkcjonowanie Zintegrowanego Stanowiska Dyspozytorskiego (przekształconego z Miejskiego Centrum Powiadamiania jako kolejny etap rozwoju). 6. Zaangażowanie w tworzenie i funkcjonowanie Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa możliwie szerokiego spektrum instytucji i organizacji obywatelskich. VII. Elementy Systemu Zbiorowego Bezpieczeństwa Miasta Szczecina: 1. Miejska Sieć Łączności w zakresie integracji łączności bezprzewodowej, 2. Miejska Sieć Komputerowa w zakresie integracji informacji oraz łączności przewodowej, 3. Mapa Cyfrowa Miasta Szczecina w zakresie integracji informacji, 4. Miejskie Centrum Powiadamiania (Zintegrowane Stanowisko Dyspozytorskie) w zakresie integracji powiadamiania, 5. System Zarządzania Ruchem w Mieście Mieszko w zakresie integracji i koordynacji przedsięwzięć inwestycyjnych, 6. Miejskie Centrum Zarządzania Kryzysowego w zakresie służb ratowniczych. 7. Program Bezpieczne Miasto i Bezpieczne Osiedle głównie w zakresie prewencji i profilaktyki. 8. Miejski Program Profilaktyki Patologii Społecznej i Rozwiązywania Problemów Społecznych. 9. Program Partnerstwa Lokalnego. 10. Gminny Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych Załącznik Nr 2 do Uchwały Nr XXIX/721/2000 Rady Miasta Szczecina z dnia 16 października 2000 r. I. Założenia programu PROGRAM BEZPIECZNE OSIEDLE 1. Jest to program stałego, partnerskiego współdziałania wielu podmiotów (organów państwowych, samorządowych, społeczności lokalnej, organizacji społecznych, lokalnego biznesu i służb miejskich) charakteryzujący się poszukiwaniem i wdrażaniem skutecznych form i metod prewencyjnych w kierunku poprawy stanu bezpieczeństwa na osiedlu w sposób odczuwalny dla jego mieszkańców. Stanowi to misję tego programu. 2. Poprawa bezpieczeństwa mieszkańców osiedla jest wiarygodnym wskaźnikiem stanu bezpieczeństwa. 3. Wzrost liczby ciężkich przestępstw jest wynikiem tolerancji dla niewłaściwego lub nagannego zachowania, drobnych wykroczeń, występków i przestępstw o tzw. mniejszym ciężarze gatunkowym.

4. Długotrwałe działania prewencyjne i wychowawcze stanowią metodę usuwania przyczyn zagrożeń. 5. Zaufanie mieszkańców do programu podstawowy warunek jego powodzenia będzie w pierwszej kolejności determinowane skutecznością realizacji najprostszych działań np. gotowością niesienia pomocy, szybką reakcją na wezwanie itp. 6. Niezbędne jest zapewnienie profesjonalnej infrastruktury informacyjnej oraz tzw. obsługi medialnej. 7. Finansowanie programu następuje z dostępnych środków budżetowych miasta : (WBP, WESiT, WI, WZiOS i innych) oraz z funduszy organizacji pozarządowych i innych funduszy celowych przeznaczonych na profilaktykę. II. Cele programu 1. Głównym celem programu jest poprawa stanu bezpieczeństwa w zakresie: skutecznego zwalczania przestępczości i ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń, zapobiegania powstawaniu zagrożeń przestępczością i patologiami społecznymi oraz likwidacja skutków tych zagrożeń, utrzymania porządku na osiedlu i zapewnienia przestrzegania norm prawnych, poprawy bezpieczeństwa pieszych, a także bezpieczeństwa w ruchu drogowym, usprawnienia reakcji na zagrożenia klęskami żywiołowymi (np. pożar, katastrofa budowlana, zatrucie środkami toksycznymi itp., 2. Innym celem powyższego programu jest: pozyskanie współpracowników do realizacji programu, uzyskanie akceptacji i poparcia społecznego dla prowadzonych działań, stworzenie sprawnego systemu przepływu informacji pomiędzy organami wykonawczymi programu i mieszkańcami osiedla. Osiągnięcie powyższych celów będzie możliwe poprzez: prowadzenie stałej analizy zagrożeń przestępczością i patologiami społecznymi i na tej podstawie planowanie przedsięwzięć zmierzających do ich ograniczenia, współpracę międzyinstytucjonalną podmiotów rządowych i pozarządowych z mieszkańcami osiedla, prowadzenie badań środowiskowych, wskazujących na potrzebę i zasadność podjęcia działań zapobiegawczych oraz opracowanie na ich podstawie szczegółowych charakterystyk zdarzeń, zjawisk i czynników, które je warunkują, oddziaływanie na lokalne, osiedlowe organizacje, lokalny biznes oraz społeczność mieszkańców w celu włączenia ich do aktywnego uczestnictwa w poprawę bezpieczeństwa i porządku na osiedlu, propagowanie wśród społeczności osiedlowej określonych form zachowania się w sytuacjach zagrożenia,

popularyzacja programu i pozyskiwanie jego sympatyków do współpracy. III. Kierunki działania Wszelkie działania będą ukierunkowane głównie na: 1. Redukcję liczby przestępstw i wykroczeń poprzez stosowanie tzw. prewencji fizycznej, polegającej m.in. na: inspirowaniu fizycznej i technicznej ochrony obiektów mieszkalnych i użytkowych oraz usługowych poprzez propagowanie technik zabezpieczania i wprowadzenie metod znakowania przedmiotów wartościowych, odpowiedniej korekcie rozwiązań komunikacyjnych (drogi główne, osiedlowe, dojazdowe), tworzeniu bezpiecznych przejść dla pieszych, bezpiecznych przystanków oraz bezpiecznych parkingów, szeroko rozumianym poradnictwie w zakresie stosowania środków zabezpieczających oraz wiedzy wiktymologicznej, mobilizowaniu i uaktywnianiu społeczności osiedlowej do współpracy z organami ścigania oraz do podejmowania bezpośrednich działań ochronnych, 2. Stosowanie prewencji społecznej jako szeroko rozumiana edukacja mieszkańców osiedla, poradnictwo oraz pomoc społeczna w określonym zakresie. Obejmowałaby ona min.: ochronę ofiar przestępstw, sprawy rodziny i dziecka krzywdzonego (przeciwdziałanie stosowania przemocy w rodzinie), organizowanie opieki dla osób starszych i niepełnosprawnych, poradnictwo zawodowe dla zagrożonych grup (np. doręczyciele pocztowi, kasjerzy, nauczyciele etc.) zapobieganie patologiom społecznym, podejmowanie wszelkich działań mających na celu zagospodarowanie czasu wolnego dzieci, młodzieży (np. zajęcia w szkołach w wolne dni, tworzenie świetlic środowiskowych), wszelka działalność propagandowo edukacyjna w zakresie: - przestępczości, demoralizacji i patologii społecznej, - zabezpieczenia przeciwpożarowego, - zagrożeń katastrofami, współpracę z lokalnymi autorytetami na rzecz kształtowania świadomości prawnej wśród mieszkańców osiedla, współpracę z fundacją Razem bezpieczniej, budowanie systemu pomocy sąsiedzkiej. IV. Partnerzy do współpracy przy realizacji programu Bezpieczne osiedle : Urząd Miejski, Rada Osiedla, fundacje i stowarzyszenia na rzecz bezpieczeństwa,

Policja, Straż Pożarna, Straż Miejska oraz inne służby, Kuratorium Oświaty, organizacje samopomocowe (poradnie, kluby itp.), pełnomocnicy Wojewody ds. uzależnień, przedstawiciele i duchowni różnych wyznań, środki masowego przekazu, Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie, przedstawiciele lokalnego biznesu, towarzystwa ubezpieczeniowe, spółdzielnie mieszkaniowe, mieszkańcy. V. Zadania (ogólne) 1. Promocja programu w środkach masowego przekazu. 2. Organizowanie spotkań ze społecznością lokalną osiedla. 3. Prowadzenie edukacji społecznej. 4. Kształtowanie bezpiecznych zachowań i pozytywnych postaw wobec bezpieczeństwa. 5. Prowadzenie poradnictwa wiktymologicznego. 6. Aktywowanie mieszkańców do ochrony mienia prywatnego i osiedlowego oraz do patrolowania miejsc szczególnie zagrożonych. 7. Informowanie o skali zagrożenia przestępczością i patologiami. 8. Inicjowanie przedsięwzięć technicznych i organizacyjnych w zakresie zabezpieczenia mienia (ogrodzenie, oświetlenie, monitoring, ochrona przez firmę ochrony osób i mienia). 9. Kolportaż materiałów profilaktycznych i informacyjnych. 10. Systematyczny monitoring projektu. VI. Formy 1. Warsztaty szkoleniowe dla realizatorów poszczególnych zadań. 2. Prowadzenie szkoleń dla mieszkańców osiedla w grupach wiekowych i problemowych (dzieci, młodzież, dorośli). 3. Propagowanie wydawnictw popularyzujących bezpieczeństwo (broszury, ulotki, poradniki). 4. Projekcje filmów profilaktycznych. 5. Widoczne oznakowanie osiedla (bloki, parkingi, garaże) pod kątem prowadzonego programu. 6. Tworzenie grup sąsiedzkiego czuwania. 7. Przeprowadzenie akcji popularyzującej techniczne, osobowe i elektroniczne środki zabezpieczenia osiedla. 8. Wprowadzanie wszelkich środków poprawiających bezpieczeństwo w ruchu drogowym (progi zwalniające, oświetlenie, widoczne przejścia dla pieszych, barierki, parkingi itp.). 9. Tworzenie punktów pomocy rodzinie i dzieciom krzywdzonym. 10. Tworzenie punktów przyjęć mieszkańców przez dzielnicowego. 11. Otwarcie szkół i placówek opiekuńczo-wychowawczych dla dzieci w czasie wolnym od zajęć lekcyjnych. 12. Zamontowanie słupków zgłoszeniowych na osiedlu. 13. Polityka informacyjna w lokalnej TV kablowej.

VII. Efekty 1. Zwiększenie poczucia bezpieczeństwa. 2. Ograniczenie listy przestępstw na szkodę mieszkańców. 3. Pogłębienie wiedzy z zakresu bezpiecznych zachowań w życiu codziennym mieszkańców. 4. Stopniowe eliminowanie tzw. znieczulicy społecznej obojętności wobec przypadków niewłaściwych zachowań (reakcja na wszelkie przestępstwa, wykroczenia, patologie). 5. Lepsze poznanie się mieszkańców i podjęcie współpracy w zakresie rozwiązywania problemów występujących w miejscu zamieszkania. 6. Wykształcenie w społeczności mieszkańców osiedla odruchów poszanowania prawa. Realizacja programu Bezpieczne Osiedle pozwoli stworzyć system bezpieczeństwa publicznego. Koordynacja działań podejmowanych przez podmioty realizujące tematy cząstkowe powinna doprowadzić do uzyskania pozytywnych efektów w zakresie poprawy bezpieczeństwa mieszkańców miasta, zmniejszenia przestępczości wśród nieletnich, ograniczenie ilości wypadków komunikacyjnych. Powyższy program osiągnie założone cele jeżeli mieszkańcy osiedla i wszystkie zaangażowane w nim podmioty stworzą atmosferę powszechnej dezaprobaty dla najmniejszych przejawów łamania prawa i podejmą skuteczną walkę w eliminowaniu przejawów zła. Zespół redagujący Program Bezpieczne Osiedle