czerwiec 2014 Nr 2 ( 117)

czerwiec 2014 Nr 2 ( 117) Kancelaria parafialna - pokój Nr 1 Spowiedź święta: tel. +48 94 348-02-92 wew. 20 20 minut przed www.koszalinfranciszkanie.pl każdą Mszą Świętą, koszalin@franciszkanie.gdansk.pl w każdy piątek facebook : Franciszkańska Parafia od godz. 16.00 do godz. 18.00. Podwyższenia Krzyża Świętego UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIETSZEGO CIAŁA I KRWI CHRYSTUSA Godziny przyjmowania interesantów: wtorek-czwartek: 10.00-12.00 oraz 15.30-17.30, piątek: 10.00-12.00. Porządek Mszy Świętych niedziele i święta: 7.00 8.30 - dla młodzieży 10.00 - suma 11.30 - dla dzieci 13.00 18.00 dni powszednie: 6.30 8.00 12.00 18.00 Adoracja Najświętszego Sakramentu codziennie w godz. 6.30-19.00 Za kilka dni obchodzimy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa - Bożego Ciała. Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci, zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim. Uroczystość, która wyrosła na podłożu adoracyjnego kierunku pobożności eucharystycznej rozwijającej się na Zachodzie od przełomu XI i XII w., 1

przeżywana jest obecnie w czwartek po uroczystości Trójcy Świętej. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege. W 1252 r. legat papieski rozszerzył obchodzenie tego święta na Germanię natomiast papież Urban IV bullą "Transiturus" z 1264 r. ustanowił Boże Ciało świętem obowiązującym w całym Kościele jako "zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu". Śmierć Urbana IV przeszkodziła ogłoszeniu bulli. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone. W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, natomiast w Kościele unickim - synod zamojski w 1720 r. W Kościele katolickim w Polsce pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach. Było 2

ono zawsze zaliczane do świąt głównych. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Prawdziwa obecność Chrystusa w Eucharystii Kościół od samego początku głosił wiarę w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz oraz i św. Paweł Apostoł. Prawdziwa i rzeczywista obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina opiera się według nauki Kościoła na słowie Jezusa: "To jest Ciało moje... To jest krew moja" (Mk 14,22.24). Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż "sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy... W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus." (KKK 1374). Kult Sakramentu Najświętszego Od XVI w. przyjęła się w Kościele praktyka 40-godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w 1520 r. Dzisiaj jest ona obecna w całym Kościele. Zostały założone nawet specjalne zakony, których głównym celem jest nieustanna adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki. 3

Procesje Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono nieco później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265-75. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W XV w. procesje eucharystyczne odprawiano w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do "Rytuału piotrkowskiego" z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w "Caeremoniale episcoporum" (1600 r.) i "Rituale romanum" (1614 r.) przewidywały jedynie przejście z Najświętszym Sakramentem bez zatrzymywania się i błogosławieństwo eucharystyczne na zakończenie. Procesję odprawiano z wielkim przepychem od 4

początku jej wprowadzenia. Od czasu zakwestionowania tych praktyk przez reformację, udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary. W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Z tej racji ateistyczne władze państwowe niejednokrotnie zakazywały procesji urządzanych ulicami miast. Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania ewangelii tematycznie związane z Eucharystią. Z naszej parafii, w Uroczystość Bożego Ciała i Krwi Chrystusa, po Mszy Świętej o godz. 9.00 pod przewodnictwem Ks. Biskupa wyruszy procesja Eucharystyczna do Katedry. W tym dniu Msze Święte w kościele franciszkańskim o 7.00, 9.00, 13.00 i 18.00. Postarajmy się o liczny udział w tym wydarzeniu naszej wiary. PAPIEŻ FRANCISZEK O EUCHARYSTII Ten, kto uczestniczy w Eucharystii nie czyni tego, bo czuje się, lub chce się zdawać lepszym od innych, ale właśnie ponieważ uznaje siebie zawsze za potrzebującego przyjęcia i odrodzenia przez Boże miłosierdzie, które stało się ciałem w Jezusie Chrystusie. Jeśli każdy z nas nie czuje potrzeby łaski Bożego miłosierdzia, nie czuje się grzesznikiem, to lepiej, 5

żeby nie chodził na Mszę św.! Bo my idziemy na Mszę św. gdyż jesteśmy grzesznikami i chcemy otrzymać Jezusowe przebaczenie, mieć udział w Jego odkupienie, w Jego przebaczeniu. Owo "spowiadam się", jakie wypowiadamy na początku nie jest "pro forma", ale jest prawdziwym aktem pokuty! jestem grzesznikiem spowiadam się - tak rozpoczyna się Msza św.! Nigdy nie możemy zapominać, że Ostatnia Wieczerza Jezusa odbywała się "tej nocy, kiedy został wydany" (1 Kor 11, 23). W tym ofiarowanym przez nas chlebie i winie, wokół których się gromadzimy, za każdym razem jest ponawiany dar ciała i krwi Chrystusa na odpuszczenie naszych grzechów. Musimy iść na Mszę św. w pokorze, jako grzesznicy. A Pan nas jedna. Z Eucharystii wypływają i zawsze w niej nabierają kształtu misja i tożsamość Kościoła. Tak więc musimy zwrócić uwagę: jakaś celebracja możne zdawać się nienaganna z zewnętrznego punktu widzenia, ale jeśli nie prowadzi nas ona na spotkanie z Jezusem, może nie przynosić naszemu sercu i życiu jakiegokolwiek pokarmu. Natomiast przez Eucharystię Chrystus pragnie wejść w nasze życie i przeniknąć je Swoją łaską, tak aby w każdej wspólnocie chrześcijańskiej była spójność między liturgią a życiem. 6

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Czyniąc znak krzyża, dotykamy dłonią czoła, piersi i ramion. Dotykając czoła, poświęcamy Bogu nasze myśli i rozum. Angażujemy się duchowo w wielkie dzieło Bosko-ludzkie tu na ziemi. Gdy rozum nie wystarcza, wtedy doskonali go i uzupełnia wiara. Dotykając piersi angażujemy swe serce, nasze uczucia, w dzieło Bożego życia w nas, wokoło nas i przez nas. Oddajemy Bogu to, co człowiek ma najwartościowszego i czego Bóg najbardziej od nas pragnie. Dajemy Mu naszą miłość. Dotykając ramion Wyrażamy gotowość potwierdzenia czynem tego, cośmy poznali i ukochali, w co zaangażowaliśmy nasz rozum, serce i wolę. Oto skrót naszej wiary i naszego zadania tu na ziemi. To wszystko zawiera się w tych kilku słowach i w tym jednym znaku. To jednocześnie najpiękniejsza modlitwa. Chodzi o to, by ją należycie rozumieć, przeżywać i realizować. Czym jest dla mnie ten znak? Kim jest dla mnie Trójca Święta w codziennym życiu? Czy życie moje jest realizowaniem tego symbolu wiary i miłości? 7

Pokaż mi jaka jest twoja miłość a powiem ci kim jesteś. - św. Jan Paweł II Aby być zdolnym kochać człowiek musi czuć, że jest kochany, że jest w pełni objęty miłością Boga w swoim człowieczeństwie. Przyjmując Wiarę zawierzenie Bogu w Nadziei, musimy przyjąć swoim sercem, że Bóg jest Miłością. Jest ukochanym Ojcem wychodzącym naprzeciw swojemu dziecku. Jeżeli człowiek odrzuca boga,,który jest drewniany to oznacza, że Bóg z drewna nie jest! Jeżeli odrzuca boga, który wyłącznie sądzi, który wyłącznie karze, to również oznacza, że Bóg taki nie jest. Nie jest w stanie człowiek odrzucić Boga, jeśli pozna Go jako Miłość. Natura człowieka jest grzeszna, dlatego człowiek czasem od Miłości odchodzi. Doświadczenie i poznanie prawdziwej MIŁOŚCI powoduje, że człowiek uparcie będzie tej Miłości w swoim życiu szukał, będzie do Niej powracał, będzie za Nią tęsknił, dopóki jego serce prawdziwie nie spocznie w Bogu Miłości. Bóg, stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo, czyli stworzył człowieka z Miłości i ku Miłości. Dlatego nie może powiedzieć człowiek, że WIERZY Bogu, że pokłada w Nim NADZIEJĘ, jeżeli nie ma w sobie MIŁOŚCI, jest wtedy, jak mówi św. Paweł, jak cymbał brzmiący. Bóg, który jest Miłością stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo i na Chrzcie Św. zanurza go w swoje jestestwo, dając mu udział w swojej naturze, naturze Miłości. Bóg pragnie aby, życie człowieka było odzwierciedleniem Jego Miłości, aby było Prawdą, A staje się prawdą dopiero wówczas, gdy stykają się w człowieku, a raczej zlewają w jedno dwie przestrzenie: przestrzeń myślenia czysto ludzkiego i przestrzeń myślenia po Bożemu. Ponieważ wierzyć to uczyć się myśleć tak jak Bóg - wierzyć to znaczy uczyć się miłości, która ma być na 8

obraz i podobieństwo Bożej Miłości. Słowo miłość w języku polskim ma bardzo szerokie znaczenie. Obejmuje w człowieku przestrzeń, którą w wielu językach zastępuje się wieloma znaczeniami. I tak np. w j. łacińskim : caritas i eros, w greckim: agape, amor i filos czyli miłość w przyjaźni. I jakże często to najpiękniejsze słowo MIŁOŚĆ słowo oznaczające samego Boga, trywializuje się umieszczając je w znaczeniu eros, lub sprowadzając do nazwania odczucia lub emocji. ( Nie wchodząc tutaj w dłuższe rozważanie warto zadać pytanie jaką miłość ślubują sobie małżonkowie? a prawdziwa miłość małżeńska zaczyna się tam, gdzie kończy się uczucie i emocje! Miłość to nie uczucie, to nie emocje to decyzja miłowania i postawa życia.) Czynnik emocjonalny w relacji dwojga ludzi jest ważny, ale on daje dopiero iskrę, aby prawdziwa Miłość Agape zapłonęła pełnym płomieniem. AGAPE jak pisze T. Mertonto miłość, która przelewa się i daje,ze swej pełni, nie zaś głód, który woła z głębi swej próżni. Jedną z piękniejszych wyjaśnień czym jest MIŁOŚĆ pozostawił święty Jan Paweł II w trakcie Apelu Jasnogórskiego z młodzieżą w 1983r: Słowa: Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam, są bowiem zarazem wyznaniem miłości, którą pragniemy odpowiedzieć na miłość, jaką jesteśmy odwiecznie miłowani. Słowa te są zarazem wewnętrznym programem miłości. Określają one miłość nie wedle skali samego uczucia ale wedle wewnętrznej postawy, jaką ona stanowi. Miłość to znaczy: być przy Osobie, którą się miłuje (jestem przy Tobie), to znaczy zarazem: być przy miłości, jaką jestem miłowany. Miłować to znaczy dalej: pamiętać. Chodzić niejako z obrazem umiłowanej Osoby w oczach i w sercu. To znaczy zarazem: rozważać tę miłość, jaką jestem miłowany, i coraz bardziej zgłębiać jej boską i ludzką wielkość. Miłować to wreszcie znaczy: czuwać. Pozwólcie, że ten ostatni rys miłości szczególnie rozwiniemy 9

.Jest rzeczą niesłychanie doniosłą, aby w młodości w tym wieku, w którym budzą się nowe uczucia miłości, uczucia decydujące nieraz o całym życiu chodzić z takim dojrzałym wewnętrznym programem miłości, właśnie takim, o jakim mówi Apel Jasnogórski. Odpowiadając na miłość, którą jesteśmy odwiecznie umiłowani przez Ojca w Chrystusie, odpowiadając na nią zarazem jako na miłość macierzyńską Bogarodzicy sami uczymy się miłości. Pani Jasnogórska jest nauczycielką pięknej miłości dla wszystkich. Jest to zaś szczególnie ważne dla was, młodych. W was bowiem rozstrzyga się ów kształt miłości, jaką będzie miało całe wasze życie. A przez was życie ludzkie na ziemi polskiej. Życie małżeńskie, rodzinne, społeczne, patriotyczne ale także: życie kapłańskie, zakonne, misyjne. Każde życie określa się i wartościuje poprzez wewnętrzny kształt miłości. Powiedz mi, jaka jest twoja miłość a powiem ci, kim jesteś. Jeżeli nie jestem w stanie odnaleźć Boga w sobie, ani siebie w Bogu, jeżeli nie zdobędę się na odważne spojrzenie sobie w twarz i uznanie własnej słabości, zobaczenie tego kim rzeczywiście jestem i zaakceptowanie siebie nie będę potrafić prawdziwie kochać. Jednocześnie w poczuciu własnej słabości, idąc krok po kroku muszę odkryć siebie w prawdzie. Wszystko to po to, aby umieć zaakceptować i przyjąć innych takimi jakimi są z wszystkimi ich ograniczeniami. Odpowiedź wiary w tym względzie jest naprawdę odpowiedzią wiary, jeżeli odpowiada rzeczywistości każda ucieczka, która nie jest prawdziwą fotografią mojego ego, jest zwykłym rozwiązaniem podyktowanym przez zabobon. Przez prawdziwą fotografię naszego JA, mamy odnaleźć Miłość w bliźnich. Tak mówi przykazanie Miłości Kochaj bliźniego swego jak siebie samego - Jeżeli kochamy siebie w sposób niewłaściwy, tracimy zdolność kochania kogokolwiek. 10

Jeżeli nie kocham siebie należycie w istocie nienawidzę siebie, a to sprawia, że czuję też nienawiść do innych. Jeżeli ja kocham moje ego mój egoizm nie daje mi w miłości wyjść poza moje ja. Moja miłość nie jest prawdziwa i w ten sposób nie potrafię wyzbyć się nieprawdziwej miłości do innych. W prawdziwej miłości człowiek potrafi ogołocić całe własne ego i umierając dla siebie staje się dopiero sobą. Tu jest rzecz w zasadzie paradoksalna, ale ewangeliczna, zyskuje się to czego się wyrzeka, jeżeli oddajemy wszystko - wszystko zostaje nam dane. Zaprzeczeniem miłości staje się zazdrość. Zazdrość to chyba najdurniejsze uczucie, które nikomu nic nie daje, a jedynie ujmuje temu, kto zazdrości. Powiedział kiedyś ks. Jan Twardowski w jednym ze swoich wierszy: dzięki Ci Panie, że Twoja sprawiedliwość jest nierównością - gdyby każdy z nas otrzymał po równo, świat byłby po prostu smutny. A tak każdy otrzymuje od Boga inne dary, ale nikt z nas nie otrzymuje niczego dla siebie. Wszystko co mam, w miłości mam przekazywać innym. Miłość jest tak niewyczerpanym źródłem,że wzrasta w miarę jej dawania. Wszystko co jest Boże ma wzrastać! Prawdziwą miłość jest w stanie człowiek realizować jedynie w prawdziwej pokorze. W rzeczach dotyczących zewnętrznych warunków życia, pokora zadowala się tym, co wystarcza przeciętnemu człowiekowi, choć wcale jej istotą nie jest być takim jak wszyscy. Przeciwnie, pokora polega na tym, że się jest zawsze tą osobą, którą jesteśmy w oczach Boga. Dla człowieka prawdziwie pokornego sposób bycia, obyczaje i przyzwyczajenia innych nie są nigdy przedmiotem żadnych konfliktów. Człowiek pokorny nie wpada w stan podniecenia z tego powodu co w granicach dozwolonych jedzą czy piją, noszą na sobie lub wieszają na ścianach inni, uważając to za sprawy obojętne. Miłość zawsze narażona jest na odrzucenie, lecz ona jest 11

trwaniem. Historia świata to historia miłości wzgardzonej. Dlatego Jezus został ukrzyżowany - Miłość wzgardzona i odepchnięta na krzyż. Jeżeli nie wiesz jak kochać i co robić popatrz na Krzyż. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. J 3.16 Jezus z Krzyża uczy jak kochać do końca. Jak powiedział św. Jan Paweł II Miłości bez krzyża nie znajdziecie, a krzyża bez miłości nie uniesiecie. Jezus Chrystus z Krzyża przychodzi, dając mi już tu na ziemi życie wieczne Ojca i Jego Ducha i Jego Miłości. Jak będziesz miał słońce w swoim wnętrzu, to wtedy, nie będziesz cierpiał, że ktoś ci zgasił kilka świeczek. A jeżeli krzyczysz, bo ktoś Ci świeczkę zgasił, to znaczy, że nie masz słońca, masz ciemność w środku. JK Uroczyste WYZNANIE WIARY podczas Sumy w Niedzielę Palmową Pierwszej Wspólnoty Neokatechumenalnej "Przyjmij palmę zwycięstwa. Niech ten znak doprowadzi cię do życia wiecznego"- z takimi słowami członkowie wspólnoty neokatechumenalnej, którzy w okresie Wielkiego Postu wyznawali swoją wiarę podczas tzw "Reditio symboli" - uroczystych nieszporów, otrzymali z rąk o. Proboszcza poświęcone palmy, z którymi potem uroczyście, wobec wspólnoty parafialnej odśpiewali swoje wyznanie wiary 12

NEOKATECHUMENAT ewangelizuje na ulicach miasta Wspólnoty Neokatechumenalne na całym świecie w kolejne pięć niedziel po Niedzieli Zmartwychwstania wychodzą na place i ulice naszych miast by mówić o Bogu w swoim życiu. W koszalińskim parku spotykały się wspólnoty z Koszalina, Darłowa, Kołobrzegu, Słupska i Ustki na nieszporach. W dniu 1 czerwca było około 90 sióstr i braci wraz ze swoimi dziećmi, dziadkami i rodzicami. To radosne spotkania - czuwania. Bóg żyje w swoim Kościele, cieszcie się zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa i nie bójcie się głosić Go wszędzie, gdzie On nas posyła mówił o. Bartłomiej-( franciszkanin I wspólnota z Kołobrzegu. Ty nic nie musisz robić ale możesz dać świadectwo prawdzie, ratując nie jedno życie. Bóg jest we wszystkich naszych doświadczeniach, nie szukajcie szczęścia i miłości tam gdzie nie można jej znaleźć. O. Radosław franciszkanin II wspólnota z Koszalina powiedział- czas złożyć nasze świadectwa drogi pokonywania samego siebie, obumierania starego człowieka. Dla małżeństw, dla rodzin to co nas kosztuje nas przekracza. Bóg daje siłę, że Jego mocą możesz wszystko. Prośmy, aby nam był dany Duch święty, którego ciągle potrzebujemy. Zapytaliśmy kilka osób - czym jest dla nich ewangelizacja głoszona przez Wspólnoty Neokatechumenalne na placach i ulicach. 13

Gosia II wspólnota Koszalin parafia Podwyższenia Krzyża świętego - 30 lat czekałam, aby zawrzeć sakramentalny związek małżeński Pan Bóg wzbudzał tę tęsknotę, moi rodzice już nie żyją wspólnota jakby mnie niosła do ołtarza nareszcie mówiła swoje świadectwo o sensie zrozumienia szukania relacji z Bogiem. Bogumił I wspólnota Koszalin parafia Podwyższenia Krzyża świętego - ewangelizacja jest głoszeniem 14 Chrystusa tym, którzy Go nie znają lub o Nim zapomnieli: chodzi o to, aby Chrystus dzięki nam przemówił do drugiego człowieka, dlatego potrzebuje On zarówno naszego głosu jak i świadectwa życia chrześcijańskiego. Jako wspólnota rozumiemy, że nie tylko Kościół jest drogą człowieka do Boga, ale także człowiek jest drogą Kościoła: w spełnianiu swej misji głoszenia Chrystusa wszystkim i wszędzie. Idziemy tam, gdzie są ludzie, na ulicy, w parku,

idziemy do nich, aby pokazać Jezusa, który powiedział Ja jestem drogą aby pokazać chrześcijaństwo, które jest drogą aby pokazać, że Kościół, który jest przede wszystkim ludem Bożym, potrafi iść na ulice, potrafi rozmawiać z ludźmi żyjącymi w świecie, ukazując chrześcijaństwo (wiarę) jako drogę życia prawdziwie i w pełni ludzkiego: życia, które jest dobre, piękne i szczęśliwe... I co ważne, to życie jest możliwe dla wszystkich! Renata III wspólnota Bronowicka Lublin my wychodzimy w Lublinie w cztery miejsca: Plac Łokietka, ruchliwe ulice przy dworcu, na trudne osiedle i do parku ale jest więcej wspólnot. Rozdajemy zaproszenia na kolejne spotkania, na katechezy, rozmawiamy. Trzeba ich szybko zatrzymać wszyscy się spieszą. Jestem tu dzisiaj z wami, bo do Kołobrzegu przywiozłam córkę zatrzymałam się na trzy dni u siostry Wiesi z kołobrzeskiej wspólnoty i zabrali mnie dzisiaj do pięknego parku w Koszalinie. Wiesia I wspólnota Kołobrzeg parafia katedralna nigdy nie znałam Renaty, potrzebny był nocleg, więc przyjęłyśmy ją z moją córką. Przyjęcie, otwarcie,spokój prawdziwy i czuję że to jest dobre, że się zmieniam Pan Bóg w przedziwny sposób otwiera mnie na ludzi prosiłam Go przyjęłam Renię przez przypadek, a rozmawiałyśmy do drugiej w nocy, czułam się tak jakby była u mnie siostra rozumiesz- otrzymałam w darze naprawdę siostrę. Ja byłam 10 lat poza Kościołem, nie słyszałam czytań teraz słyszę i na niedzielnej Mszy św. w parafii wszystko jest zrozumiałe, żywe, wiem co się dzieje. Ela - I wspólnota Kołobrzeg parafia katedralna jestem tu dzisiaj z mężem i czwórką 15

dzieci. Wyjście na zewnątrz jest dla mnie tym co nosimy w sercu. Przed chwilką zaczepiła mnie starsza osoba wykrzykując co to jest- przecież park i fontanna to jest miejsce dla dzieci my chwalimy Boga, oddajemy mu cześć i dziękujemy za najmłodsze życie naszego synka że słyszy. Tomek I wspólnota z parafii św. Wojciecha przyprowadziłeś mamę ze sobą Tak mieliśmy do wyboru : jechać do lasu albo tu. Wybraliśmy park i jestem zadowolony. Jest to jedyna forma, by przeciwstawić się temu co dzieje się w naszym mieście Koszalinie to naprawdę teren misyjny Iza - I wspólnota Koszalin z parafii św. Krzyża to pokazuje, że jesteśmy, że Kościół żyje słyszałam patrz, oni mają odwagę mimo, że nie wszystkim się to podoba ale czy ja miałbym odwagę. Darek II wspólnota Koszalin z parafii św. Krzyża to było dla mnie doświadczenie mistyki żywego Kościoła Mirek II wspólnota Koszalin z parafii św. Krzyża jestem bardzo zadowolony. Byłem tylko dzisiaj, bardzo żałuję. Bo człowiek, który jest we wspólnocie i poznał czym jest Jezus Chrystus dla niego powinien biegać na place i głosić o Nim. Dana dyrektor SP4 w Koszalinie Danusiu podeszliście z mężem jakiś czas temu co sądzisz o takich ewangelizacjach, jak je odbieracie? Macie prawo demonstrować to czym żyjecie. Wesoło, pięknie. Są rodziny, dzieci, starsi bezdomni. Fajnego mamy proboszcza- jak 16

Ci się współpracuje? Konkretny facet, mądry duchowny i dobrze mi się z Nim współpracuje. Zbyszek wice dyrektor I LO w Koszalinie niektórzy ludzie niestety traktują wyjście do Kościoła jak rytuał, a poza nim.zachowują się inaczej. Ten prawdziwy Kościół był dzisiaj tu w koszalińskim parku pod fontanną. Dziękujemy! Krystyna i Andrzej Kaleczycowie foto: Bogumił Barteczko I wspólnota Koszalin z parafii Podwyższenia Krzyża świętego 17

NIECH MIŁOŚĆ BĘDZIE KOCHANA! Franciszkański Wieczór Uwielbienia 29.03 w sobotę przeżywaliśmy Pierwszy Franciszkański Wieczór Uwielbienia Niech Miłość będzie kochana! z zespołem ewangelizacyjnym AMICI z Lęborka. Było to uwielbienie Jezusa Ukrzyżowanego, którego znakiem była ręcznie malowana franciszkańska ikona krzyża z kościoła San Damiano w Asyżu. Uwielbienie rozpoczęło się od Eucharystii, której przewodniczył i homilie wygłosił ks, Radek Siwiński z Domu Miłosierdzia. Po Eucharystii była adoracja Krzyża podczas której młodzież przyniosła do ołtarza proch na znak, że z niego powstał człowiek i kamienie symbol naszych grzechów, a następnie adoracja i uwielbienie Jezusa Eucharystycznego, której towarzyszyła modlitwa wstawiennicza prowadzona przez naszych Ojców. Było to prawdziwe doświadczenie miłości Jezusa przez Jego znaki obecności w Krzyżu i Eucharystycznym Chlebie. Na następny Franciszkański Wieczór Uwielbienia zapraszamy już 13 września o godz. 19.00 w do ogrodów klasztornych. Znów będziemy się wspólnie modlić i radować uwielbiając Pana!!! Pamiętaj, żeby Ciebie nie zabrakło! 18

Z życia parafii: 14 marca wieczorem przeżyliśmy nabożeństwo Drogi Krzyżowej, w której uczestniczyli licznie parafianie wraz z całymi rodzinami. Każdy mógł sam "dotknąć" krzyża i pomóc w jego niesieniu. Pomiędzy poszczególnymi stacjami krzyż niosła młodzież, dzieci, mężczyźni, kobiety, ojcowie z dziećmi, matki z dziećmi... wszyscy, którzy czuli taką potrzebę. 6-8 kwietnia gościliśmy na wieczornych spotkaniach pana Szymona Hołownię, który podzielił się z nami swoim świadectwem wiary. Spotkania cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem parafian,ale i też mieszkańców Koszalina. 9 kwietnia na zakończenie wielkopostnych rekolekcji parafialnych młodzież oazowa ze swym opiekunem O. Michałem przedstawiła Misterium Męki Pańskiej na tych, którzy w tym uczestniczyli wywarło ono wielkie wrażenie i było dużym przeżyciem wielkopostnym. 24.04 - Ks. Biskup Paweł Cieślik udzielił Sakramentu Bierzmowania 39 młodym z naszej parafii 26.04. BAL ZMARTWYCHWSTANIA cieszyliśmy się wspólnie tańcami, śpiewem i dobrą zabawą, że Pan Zmartwychwstał! Zapraszamy za rok. Nie przegap tej radosnej okazji! 27.04 o godz. 10.00 można było wspólnie przeżyć kanonizację Jana Pawła II i Jana XXIII oglądając transmisje z Mszy kanonizacyjnej w kościele. Po Mszy uczciliśmy indywidualnie relikwie Jana Pawła II 19

10.05 Wspólnota Żywego Różańca wraz z O. Proboszczem pielgrzymowała do Matki Bolesnej w Skrzatuszu na swoje diecezjalne spotkanie. 1.06.2014-103 dzieci na Mszach Świętych o 10.00 i 12.00 przystąpiło po raz pierwszy do Komunii Świętej 8.06 Franciszkański Festyn Rodzinny w ogrodach klasztornych. BIOETYKA PORADY LEKARZA we środy od 18.30 do 19.30 w kancelarii parafialnej lekarz udziela porad w sprawach bioetycznych i etyki w medycynie. Porady mogą dotyczyć następujących zagadnień: leczenie hormonalne, antykoncepcja, in vitro, aborcja, eutanazja, przeszczepy narządów, inżynieria genetyczna, stosowanie leków np. typu Viagra i podobne problemy. WIECZERNIK Informator franciszkańskiej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Koszalinie Redakcja: o. Piotr Pawlik (proboszcz), o. Kazimierz Kozłowski, Joanna Krzyżaniak 20

21