Robin de Ruiter WOBEC POLITYKI USA, SYJONIZMU I WOLNOMULARSTWA

Robin de Ruiter WOBEC POLITYKI USA, SYJONIZMU I WOLNOMULARSTWA

Świadkowie Jehowy wobec polityki USA, syjonizmu i wolnomularstwa

Wydawnictwo Księży Sercanów wchodzi w skład ORbO

R o b in de R uiter Świadkowie Jehowy w obec polityki WSA, syjonizmu i w olnom ularstw a WYDAWNICTWO KSIĘŻY SERCANÓW

R e d a k c j a i p r o j e k t g r a f i c z n y W ydaw nictw o D EH O N K o r e k t a j ę z y k o w a Z espół Za zezwoleniem władzy kościelnej I m p r im i p o t e s t 17.04.2007 r. L. dz. 118/2007 ks, Tadeusz M ichałek SCJ prowincjał ORIGINAL Durach Pro Fide Catholica Original: D ie geheim e M acht hinter den Zeugen Jehovas Copyright: 2005 Robin de Ruiter Auteur: Robin de Ruiter Tłumaczenie: Zenon Marzec Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. No part of this work may be reproduced in any form by print, photoprint, microfilm or any other means without written permission of the publisher. ISBN 978-83-7519-018-2 2007 Wydawnictwo Księży Sercanów ul. Saska 2,3 0-7 1 5 Kraków tel. 0(*)12 290-52-9 8,2 9 0-5 2-9 9 e-mail: dehon@wydawnictwo.net.pl sprzedaz@wydawnictwo.net.pl www.wydawnictwo.net.pl Druk: Drukarnia Pijarów, Kraków 2007

Podziękowania Wyrazy szczególnej wdzięczności kieruję pod adresem tłumacza, pan a Zenona Marca. Serdecznie dziękuję za cenną współpracę następującym pisarzom i badaczom, którzy są ekspertami tematu, należą do nich: Darek Barefoot, Fritz Springmeier, Walter Krappath, Giinther Pape, Franz Stuhlhofer, Antonio Carrera oraz Jose Fierro Córdova. Chciałbym podziękować również Elle Wiltjer, Javier Palmero Colinas, Jutta Birlenberg, Marco van Basten, Harry Wijnhold, Heidi de Ruiter-Frank oraz memu ojcu Cebastiaan de Ruiter, którzy dzielnie pomagali mi swymi wiadomościami i uwagami, służyli współpracą i wsparciem, które mi ofiarowali.

Wstęp Już wiele napisano o Towarzystwie Strażnica oraz jego członkach - Świadkach Jehowy. Jednak tylko niewielu pisarzy zajmujących się tą tematyką demaskuje ukrytą władzę stojącą za tą pseudoreligijną organizacją. Najbardziej zaskakujące jest to, że wielu członków kadry kierowniczej sekty nie wie, kto znajduje się na szczycie władzy. Równie mało są oni wtajemniczeni w rzeczywistą rolę, jaką powszechnie odgrywa Towarzystwo Strażnica. Wydaje się niemożliwe wniknięcie w tajemnice, które są znane jedynie nielicznym członkom ścisłego kierownictwa. Czy istnieje jednak jakaś metoda, przy pomocy której można by przedrzeć się do tajemnicy tajemnic? Kto kieruje organizacją u jej podstaw? Czy jest ona częścią jakiegoś planu? Jakie są jej tajemnice? Są to pytania, na które czytelnik bez wątpienia będzie mógł sam odpowiedzieć, po przeczytaniu tego interesującego studium. Śledząc karty tej książki czytelnik sam będzie sędzią. Wierzę, że stanie się tak częściowo dzięki zapoznaniu się z oczywistymi faktami, a częściowo dzięki umiejętności czytania pomiędzy wierszami. Sędziowie będą zdolni odsłonić straszną tajemnicę władzy, która tkwi ponad tą organizacją. 7

Mam nadzieję, że czytelnicy, członkowie sądu przysięgłych, skorzystają z tego nowego naświetlenia sprawy i wyciągną z tego własne, daleko idące wnioski. Chciałbym podkreślić, że po przeczytaniu tego opracowania będą mogli wydać własny sąd - oparty na faktach, a nie na podejrzeniach. Zwracam uwagę na to, że jedynym celem tej pracy jest wyjaśnienie związków Towarzystwa Strażnica z określonymi ukrytymi władzami. Chciałbym również podkreślić, że książka ta nie jest wymierzona przeciwko członkom Towarzystwa Strażnica, lecz wyłącznie przeciwko ich przywódcom i niewidocznym naczelnikom, którzy działają za kulisami tej organizacji. Aby czytelnik uzyskał głębsze spojrzenie na związki panujące między Towarzystwem Strażnica a jego podziemnymi władzami, na początku kilku pierwszych rozdziałów przedstawiłem krótkie - a niekiedy także nieco dłuższe - wprowadzenie historyczne. W całej pracy będzie używane zamiennie wyrażenie Świadkowie Jehowy i Badacze Pisma Świętego - skrócona forma oficjalnej nazwy Międzynarodowe Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego (w rzeczywistości używali oni początkowo nazwy Badacze Pisma Świętego, a od 1931 roku zmienili ją na Świadkowie Jehowy - przyp. tłum.), a także sekta. Wszystkie umieszczone w książce fakty zostały przytoczone z największą starannością - na podstawie pewnych źródeł. Mam nadzieję, że praca ta nie tylko będzie pożyteczna dla wszystkich prawdziwych naśladowców Chrystusa, lecz zdoła także wzmocnić ich siły obronne przed działalnością takich organizacji jak Świadkowie Jehowy. 8

R o z d z ia ł 1 Świadkowie Jehowy Towarzystwo Strażnica Kiedy przybywa się do Brooklynu w Nowym Jorku, nad Manhattan Bridge lub Brooklyn Bridge, jako pierwsze rzucają się w oczy liczne, wielkie budynki o kremowej barwie. W ich sąsiedztwie znajdują się drukarnie centrali rozdzielczej Świadków Jehowy, która dziennie wydaje setki tysiący egzemplarzy książek i czasopism. Centrala rozdzielcza pracuje pod kierunkiem Watchtower Bibie and Tract Society of New York, inc. Składa się ona z wielu budynków fabrycznych i jednego wielkiego biurowca. Dwa budynki na piątym piętrze są połączone przez most, który przebiega ponad ulicą. Istnieją fabryczne drogi, które służą za magazyny papieru. Ponadto znajduje się tam warsztat naprawy maszyn - stolarnia z roczną produkcją ponad 11 tys. sztuk mebli, oraz introligatornia, gdzie są wyrabiane również potrzebne kleiwa, atrament, mydła i środki czystości. Towarzystwo Strażnica produkuje nawet własne farby drukarskie - około 50 różnych kolorów. Warsztat, w którym są przygotowywane farby wytwarza ponadto wszystkie farby malarskie, które są potrzebne do utrzymania budynku. 9

W jednym z warsztatów wyrabia się miesięcznie 17 tys. artykułów z metalu - wszystko na potrzeby własne, do zastosowania w ich własnych budynkach. Obok fabryk i biurowców znajduje się stanowisko spedycyjne, a niedaleko od nich są dalsze budynki, które dają kwaterę dla około 3 tys. wolontariuszy - wyłącznie Świadków Jehowy. Poza tym Towarzystwo produkuje płyty, kalendarze, obrazy, widokówki i wiele innych artykułów o tematyce religijnej. W ciągu tylko trzech lat sprzedało ono ponad 11 min kaset magnetofonowych, które powstały w ich własnym studiu nagraniowym. Cała produkcja tych kaset od kwietnia 1978 roku to 65 min sztuk. W 1990 roku Towarzystwo Strażnica rozpoczęło nową dziedzinę produkcji - wyprodukowano pierwszą wideokasetę przeznaczoną dla widzów z zewnątrz. Niedawno organizacja zaczęła również produkować dyskietki komputerowe. W 1991 roku w Brooklynie urządzono nową pralnię i farbiarnię, w których wolontariusze pokonują tygodniowo 25 tys. ton brudnej bielizny pozostałych pracowników. Wszyscy oni mają swoje stałe miejsce zamieszkania w Betel (główna centrala Towarzystwa Strażnica - przyp. tłum.) w Brooklynie i otrzymują miesięczne kieszonkowe, które nie wystarcza na wiele. Nie płacą oni ani ubezpieczenia emerytalnego, ani socjalnego, je dynie ubezpieczenie zdrowotne, ponieważ koniec świata jest blisko i po co potrzebne będą ubezpieczenia? W Brooklyn Heights Towarzystwo Strażnica posiada ponad 50% wszystkich nieruchomości, a członkowie sekty stanowią ponad 15% mieszkańców. Tymczasem organizacja wciąż zajmuje nowe budynki dla potrzeb swej działalności i swoich członków. 10

Ponieważ członkowie sekty dysponują bardzo niewielkimi pieniędzmi, mieszczaństwu (kupcom i handlowcom) w Brooklyn Heights nie powodzi się zbyt dobrze. Wielu z nich musi zamykać swoje sklepy. Dlatego handlowcy są przeciwni, aby kolejne nieruchomości trafiły w ręce Towarzystwa Strażnica. Dlatego przywódcy sekty angażują do tego ludzi podstawionych, aby dzięki takiemu działaniu dojść do posiadania pożądanych nieruchomości. Według Daily News Magazine z dnia 31 lipca 1988 roku hotele: Bossert, Towers i Standish zostały zakupione przez Cohi Towers Associates, a następnie w podejrzanych okolicznościach odsprzedane Towarzystwu Strażnica. Gazeta ta podała także, że Cohi Towers Associates zostało jakoby założone przez Dallas Wallace i kilka innych znaczących osobistości Towarzystwa Strażnica. Kiedy sekta przejęła Hotel Bossert, wszyscy jego stali mieszkańcy (180 osób) otrzymali obietnicę, że nie będą musieli się wyprowadzać. Jednak po krótkim czasie wszystko zostało tak urządzone, by obrzydzić dalsze tam mieszkanie. Na dole w foyer, gdzie spotykali się starsi mieszkańcy hotelu, zostały zabrane meble, zakazano im śpiewania kolęd, zaprzestano dokonywania napraw, przekazywania zawiadomień i dostarczania poczty. Późno w nocy głośno pukano do ich drzwi, a wreszcie zaproponowano im pieniądze, aby w ten sposób nakłonić ich do dobrowolnej wyprowadzki1. Brooklyn Height Press z 8 września 1988 roku poinformował, że podobne sposoby, jakimi sekta obrzydzała stałym mieszkańcom Hotelu Standish dalszy pobyt zostały zastosowane w Hotelu Towers. Zanim Towarzystwo Strażnica przejęło Hotel Standish, jego właściciel (który 1 Richter Pesce w Daily News Magazine z dn. 31 lipca 1988 r. 11

zresztą sprzedał im ten hotel) oświadczył, że przekaże budynek w użytkowanie prostytutkom na tak długo, aż mieszkańcy poczują się zmuszeni sami się wyprowadzić. Od czasu gdy Towarzystwo Strażnica przejęło dom, znikły z niego również prostytutki - wraz ze swoimi towarzyszami. Około 90 km na północ od Brooklynu, jeszcze w stanie New York, znajduje się zespół fabryk i farm, gdzie pracuje około tysiąc wolontariuszy. W tym miejscu znajdują się ośrodki produkcji i rozdziału żywności, którą żywią się wszyscy wolontariusze pracujący dla Towarzystwa. Aby wyżywić tysiące wolontariuszy potrzeba olbrzymich ilości produktów spożywczych. W innych okolicach Świadkowie Jehowy mają jeszcze więcej farm i posiadłości wiejskich, w których hodują tysiące kur, świń i bydła. W każdym z tych gospodarstw pracują wolontariusze, aby zaspokoić potrzeby młodych brooklyńczyków. W przyjemnej okolicy Patterson Valley, oddalonej około 100 km od Brooklynu, na obszarze 266 hektarów znajduje się kompleks biurowców, liczne szkoły misyjne, hotel o 144 pokojach, jak również kuchnia i jadalnia - mogąca jednocześnie nakarmić 1 600 osób, oraz sześć budynków zawierających łącznie 624 mieszkania i garaż z 450 stanowiskami (to tam znajduje się główne centrum szkoleniowe misjonarzy Świadków Jehowy, tzw. Gilead - przyp. tłum.) Obecnie Towarzystwo Strażnica zarządza ponad 109 oddziałami na całym świecie. Liczba osób, które tam pracują jako wolontariusze, sięga 12 tysysięcy. Pracują oni nie tylko w fabrykach i biurach, lecz także przy przygotowywaniu żywności, czy pielęgnacji luksusowych aut wyższych przełożonych. 12

Analiza kosztów, jaką przeprowadziło pewne wydawnictwo z Pensylwanii, przyniosła niespodziewany wynik: gdyby kazało ono wydrukować podobną liczbę czasopism, jak to czyni Towarzystwo Strażnica, doszłoby ono do ceny około 6 fenigów za egzemplarz - uwzględniając nawet wszystkie koszty, jak np. wynagrodzenie urzędników, materiał, podatki - i mimo to mogłoby ono jeszcze zaksięgować zyski2. Według relacji kierownictwa Strażnicy organizacja ta nie zajmuje się problemami świata, chyba że w sposób przyjazny ludziom i zgodny z nauką biblijną. Nie prowadzi ona żadnych inwestycji handlowych i nie posiada milionów dolarów. Towarzystwo zapewnia nas, że dobrowolne składki, które płacą ich członkowie na całym świecie, są podstawą, która umożliwia utrzymanie wielu oddziałów, drukarni, miejsc misyjnych i działalności Organizacji. Jeśli chodzi o koszty wynajmowania lokali na Sale Królestwa w poszczególnych krajach, to są one ponoszone dobrowolnie przez członków każdego zboru. Poza tym, że płacą oni regularnie swojemu zborowi przypadające składki, wspierają także wszystkie potrzebne prace budowlane, jak np. odnawianie lub rozbudowę ich Sal Królestwa. Wszystkie te wydatki są pokrywane poprzez składki i wspierane przez dobrowolną pracę. Wiele Sal Królestwa nie wynajmuje się, lecz kupuje. Wszyscy członkowie sekty biorą udział w budowie Sal Królestwa - wszyscy oszczędzają, aby móc wybudować nową salę, a jeżeli te oszczędności nie pokrywają kosztów, to Centrala w Brooklynie ofiaruje im oprocento 2 Raymond Franz, Search o f Christian Freedom, Atlanta 1991, s. 721. 13

wany kredyt. Miesięczne raty naturalnie spłacają wierni. Wszystkie Sale Królestwa po ukończeniu stają się własnością Towarzystwa Strażnica. Centrala w Brooklynie nie płaci na to ani grosza, mimo to uzyskuje swoją Salę Królestwa, która zostaje oficjalnie zarejestrowana jako jej własność. Ponadto odzyskuje pożyczone pieniądze, a także pobiera czynsze. Aby uniknąć płacenia podatków, opłaty są rejestrowane jako dobrowolne ofiary. Kolejny przykład tego, jak kierownictwo Strażnicy zabezpiecza się przed stratami, znajdujemy w Kanadzie. W 1991 roku organizacje nie przynoszące zysku w tym kraju utraciły swoje subwencje pocztowe. Na tej podstawie kierownictwo Towarzystwa w Brooklynie zawiadomiło swoich kanadyjskich członków pismem z dnia 1 lutego 1991 roku, że ze względów ekonomicznych muszą oni sami zacząć finansować dystrybucję literatury Towarzystwa. Inną metodą, przy pomocy której Towarzystwo Strażnica wyciąga pieniądze od swoich członków, jest utworzenie biura podróży o nazwie Bethel Tours. Mimo iż Świadkowie Jehowy uczą, że Bóg nie mieszka ani w domach, ani w świątyniach, kierownictwo ich organizacji podaje do wierzenia swym zwolennikom, że Bóg mieszka w Nowym Jorku. Stąd często przedstawiają oni w swoich publikacjach sylwetkę miasta pod tronem Boga. Propaganda Bethel Tours utrzymuje, że podróż do Nowego Jorku jest dla wiernych przywilejem i poprzez to wzrasta poważanie dla widocznej organizacji Bożej - Towarzystwa Strażnica. W 1999 roku w Stanach Zjednoczonych ukazała się broszura pt. Planned G ivingfor Kingdom Interest, opracowana przez Towarzystwo Strażnica, która usiłowała wywołać znaczny niepokój wśród Świadków Jehowy. Kierownictwo w Brooklynie zaprezentowało swoim 14

członkom najróżniejsze przykłady, w jaki sposób darowizna może przynieść korzyść także ofiarodawcy - przede wszystkim przez oszczędności w podatkach! W ostatnim czasie kierownictwo Strażnicy w Brooklynie stara się zdobyć nowe źródło dochodów: poprzez ubezpieczenia. W Stanach Zjednoczonych panuje opinia, że Towarzystwo Strażnica w tym kraju ułatwia swoim członkom zawarcie wszelkiego rodzaju ubezpieczeń, szczególnie na tysiące Sal Królestwa. Ważne jest też to, że literatura sekty w większości krajów od początku lat 90. nie jest już sprzedawana, lecz przekazywana do rozdawania - w zamian za tzw. dobrowolne datki. W tej sytuacji nie trzeba płacić... podatku obrotowego! Według doniesień finansowych z Anglii i innych krajów, w latach 80. dzięki sprzedaży literatury organizacja dysponowała ogromnymi funduszami. Fakty wskazują, że to, co pochodzi ze składek, stanowi bardzo niewiele w porównaniu z tym, co jest uzyskiwane przez sprzedaż artykułów. Dane o rocznym rozchodzie w Anglii wskazują, że każdego roku trafiają miliony do głównej siedziby światowej w Brooklynie (patrz Dodatek). Towarzystwo Strażnica jest objęte przez system informacji komputerowych o danych kredytowych przez firmę Dunn & Branstreet w USA, która ujawnia ich sytuację finansową o kredytowej ocenie domów wydawniczych. Według Dunn & Branstreet roczny obrót Watchtower Bibie and Tract Society of New York Incorporated (towarzystwo akcyjne!) w Stanach Zjednoczonych wyniosło w samym tylko 1991 roku ponad 1,25 mld dolarów! Władze podatkowe w wielu krajach, jak np. w Hiszpanii, Francji i Portugalii, wciąż są mało skłonne do interpretowania działalności gospodarczej Towarzystwa 15

Strażnica jako religijnej, by roczny obrót - w wysokości ponad miliarda dolarów - pozostawić bez podatku obrotowego. Na przykład we Francji, ten kto nie jest związany ani z religią, ani z instytucją publicznej użyteczności, musi zasadniczo odprowadzić 60% podatku od wszystkich przychodów. Przepis ten, który dotyczy również Świadków Jehowy i Centrali Strażnicy w Louviers, w 1999 roku przyniósł ponad 303 min franków (równo 90 min marek) należności podatkowych. 5 maja 1998 roku światowa centrala Świadków Jehowy próbowała nawet wywrzeć międzynarodowy nacisk przeciwko temu postanowieniu przez opublikowanie pewnego listu skierowanego do prezydenta Francji - Jacąues Chiraca, w New York Timesie. W Przebudźcie się! z 8 sierpnia 2001 roku powiedziane jest: Możemy zatem logicznie dojść do wniosku, że dzika bestia z Objawienia obrazuje ludzkie rządy. Otóż te rządy sprzeciwiają się Królestwu Bożemu, tworzą one część Antychrysta. Według Towarzystwa Strażnica, Szatan jest panem tego świata i wszystkie rządy na ziemi znajdują się pod jego kontrolą. Dlatego przyjazne stosunki z państwem i jego organami oraz organizacjami są dla Świadków Jehowy nieczystymi sposobami postępowania i duchową prostytucją. Kto angażuje się w takie związki, sam czyni się wrogiem Boga i pozostaje we wspólnocie z tym systemem rzeczy. A więc wszystkie obecnie istniejące instytucje i organizacje zostaną zniszczone w Armagedonie - nadchodzącym końcu świata... Kierownicy Towarzystwa Strażnica od wielu lat czynią jednak dokładnie to, co dla Świadków Jehowy będzie zawsze uchodziło za grzech śmiertelny! Na przykład To 16

warzystwo Strażnica w Niemczech od 1990 roku wszędzie wprowadza potrzebne zarządzenia, aby tylko zostać uznane za korporację praw publicznych. Korporacja praw publicznych jest związkiem powołanym dla czuwania nad zadaniami państwowymi, pod państwowym nadzorem, a zatem jest częścią państwa. Prawnie rozumując oznacza to korporację państwowych ustaw i paragrafów. Państwo określiło to zupełnie jasno mówiąc o korporacjach praw publicznych. Skoro Towarzystwo Strażnica uważa, że państwami rządzi Szatan i są one antychrystusowe, oznacza to, że odnosi się to również do ich korporacji. Skoro Towarzystwo Strażnica ma być uznane za korporację praw publicznych, to wspólnota Świadków Jehowy w Niemczech jest - zgodnie z ich nauką - nie tylko częścią systemu Antychrysta, lecz także wyznawczynią jego ustaw i norm, tj. ustaw o homoseksualizmie, aborcji, nauczaniu, rozwodach, wychowaniu i wielu innych. Towarzystwo Strażnica jest przez to zmuszone w sposób nieunikniony do tego, by pilnować i realizować interesy państwa! Do tego dochodzi jeszcze dodatkowo obciążający fakt: status korporacji praw publicznych jest prawem, które nie może zostać ujawnione! Status Kościoła miałby dla Świadków Jehowy nadzwyczajne korzyści i przywileje, np. prawo do udziału w państwowych procedurach planowania. Mogliby oni również żądać dotacji na Kościół i korzystać z takich przywilejów podatkowych, jak zwolnienie z podatku na korporacje, majątkowego i podstawowego. W Norwegii Świadkowie Jehowy są już uznani za Kościół. Jedynie w 1995 roku Towarzystwo Strażnica otrzymało całe 6,6 min koron norweskich ze Skarbu Państwa. Oznacza to, że wzięło ono pieniądze z ręki syste 17

mu, który - według Świadków Jehowy - jest całkowicie opanowany przez Szatana, a którego żaden ze Świadków Jehowy nie powinien być częścią. 20 marca 2000 roku rząd włoski podpisał konkordat z Towarzystwem Strażnica. Według tego układu, Świadkowie Jehowy mają prawo pełnić duchową pomoc - w armii, szpitalach, zakładach karnych, w szkołach mogą prowadzić lekcje religii. Ponadto mogą oni zawierać związki małżeńskie, które będą uznawane przez państwo. Uzyskują także prawo do udziału we włoskich dotacjach kościelnych. Dzięki temu Włochy są pierwszym krajem na świecie, w którym Świadkowie Jehowy są nie tylko uznani jako religia, lecz także ściągają podatki kościelne od swoich członków przy pomocy państwa. Dotąd do niepodważalnych fundamentów tej sekty należało, by nie być częścią tego świata i stąd również pod względem politycznym pozostawać całkowicie neutralnym, z zasady tej wynika fakt, że żaden Świadek Jehowy nie bierze udziału w demokratycznych wyborach. Jeśli przyjąć stanowisko Towarzystwa Strażnica, to Świadkowie Jehowy we Francji są ofiarami kampanii przeciwko mniejszościom religijnym. Jednak w rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej - jak wskazuje doniesienie z jedynego kraju Europy, gdzie dostrzegany jest naprawdę niebezpieczny charakter tej sekty i nie przyznaje się im statusu organizacji użytku powszechnego. Wiadomość ta jest tak niezwykła, że wielu Świadków Jehowy będzie w nią wątpić jako w złośliwe i fałszywe doniesienie odszczepieńców. Jednak jak dowiedzieliśmy się z wielu francuskich źródeł, Towarzystwo Strażnica wyraźnie żąda od swoich członków, by nie brali udziału w wyborach politycznych. Tymczasem na wielu ze 18

braniach i w osobistych rozmowach starsi domagają się pójścia na lokalne i regionalne wybory, by świat widział Świadków Jehowy w lokalach wyborczych i nie mógł już mówić, że stanowią oni sektę wrogą demokracji. W związku z tym członkowie kierownictwa sekty zapewnili na początku 1999 roku we francuskiej telewizji, że swój obowiązek obywatelski oczywiście spełnią i będą głosować. Jasne, że chcą przez to załagodzić sytuację, która zaistniała przez wymierzenie podatku dodatkowego w wysokości 300 min franków i jednocześnie zadziałać przeciwko francuskiemu raportowi o sektach, który uznał Świadków Jehowy za niebezpieczną sektę. Charles Taze Russell Aktualna organizacja Świadków Jehowy, ich scentralizowana teokracja i ogromna część ich nauki są dziełem Josepha Franklina Rutherforda, który objął stanowisko prezesa sekty w styczniu 1917 roku. Historia poprzedników Świadków Jehowy, znanych wówczas pod nazwą Międzynarodowe Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego, rozpoczęła się o wiele lat wcześniej. Sekta ta bierze swoje początki w latach siedemdziesiątych XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Założycielem poprzedników Świadków Jehowy był Charles Taze Russell. Urodził się on 16 lutego 1852 roku w okolicy Pittsburgha w Pensylwanii - jako potomek rodziny Rossel żydowskiego pochodzenia, która żyła w Niemczech w XVII stuleciu. Rodzina ta zmieniła jednak swoje nazwisko na Russell, kiedy wyemigrowała do Szkocji. Później wraz z wieloma innymi rodzinami przesiedliła się do Irlandii. 19

Joseph Russell i Anna Eliza Birney, rodzice Charlesa, byli bardzo biedni i zdecydowali się w 1839 roku wyemigrować do Ameryki, ponieważ Irlandię dotknęła klęska głodu. Jej przyczyną była zaraza, która zniszczyła uprawy kartofli w Europie3. Brat Elizy, Thomas Birney, pożyczył im pieniądze na podróż i na pokrycie pierwszych wydatków4. Kiedy przybyli oni do Allegheny, drogi kolonizatorów wiodły przez dalekie prerie, wśród wspaniałych stad bizonów, wędruj ących po zachodnich pastwiskach nizinnych. Jeszcze nie rozpoczął się podbój Zachodu, więc ostatnie indiańskie ostoje ciągle cieszyły się spokojem. Młody Charles, nie posiadający wykształcenia teologicznego, utrzymywał, że odnalazł prawdę o drugim przyjściu Jezusa Chrystusa. Był on siłą napędową małej grupy badaczy Biblii, której członkowie uczynili go w końcu pastorem. Mówi się, że Russell opuścił ojcowski sklep, aby swój czas całkowicie poświęcić sprawom religii. Według Świadków Jehowy, kiedy wypowiedział on swój udział w sklepie, otrzymał ćwierć miliona dolarów5. Jest to bajka. Pewne natomiast jest to, że sklepowe interesy Russellów nie układały się tak dobrze, jak to podają Świadkowie Jehowy. Według statystyki Pittsburgha (s. 98) całkowity majątek rodziny w 1870 roku wynosił tylko 2 tys. dolarów6. 3 Lista emigrantów Western PennsyWannia Genealogical Society, Pittsburgh 1978, s. 93. 4 Szczegóły zostały zaczerpnięte z testamentu Anny Elizy Birney Russell, matki Charlesa, która zmarła, gdy miał on 9 lat. 5 Świadkowie Jehowy w zamierzeniu Bożym, Towarzystwo Strażnica 1960, s. 17 (wyd. niemieckie). 6 Rodzina Russell zlikwidowała źle prosperujący sklep z artykułami dla mężczyzn w 1883 roku. 20

W lipcu 1879 roku Russell założył czasopismo, które dziś znamy pod nazwą Strażnica. W tym samym roku poślubił on Mary Franciskę Ackley, siostrę drugiej żony swego ojca. Małżeństwo nie miało dzieci. Żona Russella pełniąc przez wiele lat funkcję skarbniczki, pracowała jeszcze w zarządzie i redakcji Strażnicy. Również ojciec Russella, jego starszy brat Frank, a także siostra Margaret zajmowali ważne stanowiska w organizacji, a ojciec dodatkowo napisał wiele artykułów dla Strażnicy. W 1881 roku Russell utworzył Towarzystwo Biblijne, które po angielsku nazywało się Zions Watchtower Tract Society. Obecnie znane jest pod nazwą Watch Tower and Tract Society of Pensylwania. W 1909 roku zostało założone Peoples Pulpit Association, które od 1956 roku znane jest pod nazwą Watchtower Bibie & Tract Society of New York. W 1914 roku w Anglii zostało powołane do życia Towarzystwo Badaczy Biblii. Istota nauki religijnej pastora Russella opiera się na wierze w powtórne przyjście Chrystusa i końcu świata w bitwie Bożej Armagedonie. Krótko mówiąc: uczył on, że Pan (tj. Chrystus - przyp. tłum.) w postaci duchowej, niewidzialny, jakoby powrócił w 1874 roku. Później zapowiedział on osobisty powrót Chrystusa, jak również wojnę Armagedonu, która miałaby spowodować koniec świata (w 1914 roku). Jak widzimy, przepowiednie pastora nie są zgodne z prawdziwym, biblijnym proroctwem. Russell był przede wszystkim człowiekiem interesu. Wydaje się, że po założeniu Towarzystwa Strażnica przybywało mu coraz więcej pieniędzy. Podjął wiele przedsięwzięć handlowych, których obiekty zupełnie nie miały związku z jego Towarzystwem Biblijnym. 21

W 1882 roku wraz ze swoim ojcem otworzył firmę handlującą złomem7. Wiadomo, że Russell nie tylko zajmował się handlem (np. drewnem),lecz także był udziałowcem Towarzystwa Asfaltowego w Pittsburghu, Railway and Dock Construction w Nowym Jorku oraz kopalni srebra w Newadzie. Ponadto kontrolował on Brazilian Turpentine Company, United State Coal & Coke Company, United Cementaries Company oraz miał lokatę pieniężną Inversionsholding, United States Investment Ltd. To ostatnie towarzystwo było właścicielem tysięcy działek, domów i farm na terenie całych Stanów Zjednoczonych. Russell znajdował się w posiadaniu do 95 % udziałów tego towarzystwa. Nie wszystkie projekty Russella odnosiły sukces. W 1911 roku próbował on sprzedawać rodzaj pszenicy siewnej, która - według informacji, jaką głosił - rosła pięciokrotnie szybciej niż inne znane gatunki. Co więcej, czynił to po cenie 60-krotnie wyższej niż cena rynkowa. Kiedy został z tego powodu wyśmiany przez pewną gazetę, zaskarżył ją o oszczerstwo. Badanie podjęte przez rząd doprowadziło do stwierdzenia, że cudowna pszenica nie była niczym innym, jak tylko zwyczajną, obecną już w handlu. Oprócz cudownej pszenicy pastor sprzedawał swoim uczniom również cudowne pigułki bawełniane i tysiącletnią fasolę. Produkował też cudowny napój pod nazwą Santone - mający leczyć zapalenie wyrostka robaczkowego i tyfus - jak również preparat przeciwko rakowi. Inną interesującą kwestią jest fakt, że Russell w prywatnym życiu miał wiele problemów. Po tym jak jego żona przyłapała go wielokrotnie z Emily Matthews, go 7 George Sweetnam, W here else but Pittsburgh, Pittsburgh 1958, s. 112. 22

spodynią domową, i z Rose Bali, sekretarką Russella, złożyła wniosek do sądu o rozdział majątku. Było to w 1897 roku (wniosła też sprawę do sądu o separację - przyp. tłum.). Z tego powodu nie mógł on powtórnie się ożenić z jedną ze swoich kochanek. W procesie, który trwał do 1909 roku, żona zarzucała mu złe traktowanie i cudzołóstwo. Jej zdaniem, czuł on potrzebę szykanowania jej, szczególnie w obecności innych kobiet. Poza tym żona spotykała go często z kobietami w kompromitujących sytuacjach. Podczas procesu Russell udawał biednego człowieka, aby nie ujawniać swoich dochodów. Jednak to mu się nie udało - został uznany za winnego i skazany na płacenie swojej żonie dożywotniej pensji. Wiemy również, że pastor odniósł wiele innych porażek sądowych i nieraz był winny krzywoprzysięstwa. Po tym jak w 1907 roku dopomógł utworzyć fikcyjne Towarzystwo Solon, Russell przysiągł w czasie procesu, że nic o nim nie wiedział8. Russell zmarł w drodze powrotnej ze swoich kopalni srebra, jadąc pociągiem Santa-Fe-Express 31 października 1916 roku. Jego śmierć jest otoczona tajemnicą. Większość jego zwolenników przypisuje spisek następcy - Josephowi Franklinowi Rutherfordowi - w celu zawładnięcia kierownictwem organizacji. Przypuszcza się, że Russell w czasie podróży pociągiem został otruty przez jednego ze swoich współtowarzyszy. Wydaje się prawdopodobne, że jego człowiek próbujący potrawy nie był wystarczająco uważny9. Wierni zwolennicy informują, że przyczyną jego śmierci była prawdopodob 8 Duane Magnani, The Money M akers, Clayton, CA, 1986. 9 Według badacza Fritza Springmeiera, zmarły w 1992 r. prezes Towarzystwa Strażnica - Frederick Franz - miał człowieka próbującego jego potrawy (podobnie, jak władcy i inni dygnitarze, obawiający się zatrucia - przyp. tłum.) Patrz: Fritz Springmeier, Be Wise as Serpents, Lincoln 1991, s. 211. 23

nie trucizna w pożywieniu. Aby zatuszować zbrodnię, jak najszybciej odesłano ciało do zabalsamowania. Joseph Franklin Rutherford Następcą Russella został wspomniany już Joseph Franklin Rutherford, który urodził się 8 listopada 1869 roku w Boonville w stanie Missouri. Jego życie było równie skandaliczne jak Russella. Był dwukrotnie skazany - w 1894 i 1897 roku - za mało honorową działalność. Według danych Towarzystwa Strażnica, gdy miał 17 lat, zapisał się na studia prawnicze. Po ich ukończeniu pracował przez dwa lata pod kierunkiem sędziego Richtera E. L. Edwardsa. W wieku 22 lat został zatwierdzony jako adwokat i praktykował w Boonville jako prawnik. Był również prokuratorem i zastępował sędziego urzędowego. Stąd znany był jako sędzia. Od 1909 roku aż do swojej śmierci był członkiem nowojorskiej prokuratury. Zgodnie z danymi, jakie podają Świadkowie Jehowy Rutherford poznał po raz pierwszy Badaczy Pisma Świętego w 1894 roku. Warto zauważyć, że zwlekał przez 12 lat zanim zdecydował swoje życie poświęcić Jehowie, jak mówią Świadkowie Jehowy. W 1906 roku spotkał się z Russellem w Midland-Hotel, Kansas City, stan Missouri10. Marley Cole, autor książki Świadkowie Jehowy - Towarzystwo Nowego Świata zauważa, że podczas rozmów okazało się, że Rutherford nie miał zgoła wyobrażenia o tym, co to znaczy być wiernym wyznawcą Chrystusa11. 10 A.H. Macmillan, Faith on the March, Englewood Cliffs 1957, s. 70. 11 Marley Cole, Die Zeugen Jehovas. Die Neue-Welt-Gesellschaft, Frankfurt 1956. Autor napisał tę książkę za zgodą Towarzystwa Strażnica. 24