15. Przymus podwójny 57 15. Przymus podwójny W dotychczas omawianych rozdaniach przymusowi podlegał tylko jeden z obrońców, drugi był zwykle pełnym statystą. Poniższy przykład ukaże nam nowe możliwości gry na przymus: W 10 8 7 10 7 2 W 10 7 6 9 2 A 3 D 4 3 A K D 2 8 7 6 K 4 A K W 8 8 5 4 A K D 4 9 6 5 9 6 5 9 3 W 10 5 3 Z pozycji rozgrywamy kontrakt 7BA po wiście W. Po odebraniu topów w kolorach młodszych stwierdzamy niekorzystne dla nas układy. Łatwo jednak doprowadzamy do zwycięskiej końcówki: 10 8 W A 2 kolor komunikacyjny z groźbą 2 groźba izolowana I 9 W 4 A karta prowadząca 4 groźba izolowana II
58 W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce Po zgraniu A, W chcąc zachować zatrzymanie karowe, wyrzuca pika. Ze stołu pozbywamy się więc 2 (spełniła już swoje zadanie) i z kolei obrońca E znalazł się w sytuacji przymusowej chcąc utrzymać zatrzymanie treflowe, musi rozstać się z pikiem. Gramy więc A i dwójka w tym kolorze stała się zwycięską lewą. Zapewne zauważyłeś, że w tego typu przymusie występują trzy groźby (dwie izolowane i komunikacyjna), a zatrzymania rozłożone są sprawiedliwie między obrońców każdy z przeciwników jest właścicielem dwóch zatrzymań: w kolorze groźby izolowanej oraz komunikacyjnej. Tak więc, spełniony jest podstawowy warunek gry na przymus: dwa zatrzymania na jednej ręce. Cechy charakterystyczne przymusu 1. Zatrzymania w kolorach gróźb izolowanych nie mogą znajdować się u jednego obrońcy (w takim przypadku należy grać na przymus pojedynczy, izolując tylko jedną z gróźb). 2. Groźby izolowane muszą znajdować się za zatrzymaniami. 3. Obowiązują ogólne zasady rządzące grą na przymus: dwa zatrzymania na jednej ręce, jedna lewa przegrywająca, zapewniona komunikacja do każdej groźby. prawdź nabyte wiadomości w rozdaniu: A 7 6 4 A 3 A D 10 3 2 A 2 Jako W grasz 7BA. zawistował K. Zaplanuj rozgrywkę. K D W 10 4 2 K W 10 7 6 5
15. Przymus podwójny 59 Oto całe rozdanie: A 7 6 4 A 3 A D 10 3 2 A 2 K 10 8 3 2 9 8 W 4 K D 9 3 W 9 5 7 6 5 9 8 7 6 5 8 4 K D W 10 4 2 K W 10 7 6 5 Rozdanie pochodzi z Korespondencyjnych Mistrzostw Polski '94, a rozgrywającym był Rafał Gardzielewski (wtedy jeszcze junior). Rafał w drugiej lewie zagrał do K, cofnął się do ręki A, odegrał trzy lewy karowe i grając kiery doprowadził do końcówki: A 7 K 10 D W 9 9 K W w której, po zagraniu K, obrońcy (najpierw, następnie ) znaleźli się w sytuacji przymusowej. Mówiliśmy, że przy grze na przymus podwójny groźby izolowane muszą znajdować się za zatrzymaniami. Jest to warunek konieczny w najprostszej z możliwych końcówce tj. trzykartowej. Lecz już w końcówce czterokartowej o rozbudowanym kolorze komunikacyjnym, można ten warunek ominąć.
60 W. Izdebski, Przymusy w teorii i praktyce A. Karta prowadząca na jednej ręce z groźbami izolowanymi. x x K zatrz. I A K x kolor komunikacyjny D W x x K zatrzymanie II x D groźba izolowana I D groźba izolowana II B. Karta prowadząca na jednym ręku z groźbą komunikacyjną x x K zatrz. I K x kolor komunikacyjny D groźba izolowana I D groźba izolowana II W x x K zatrzymanie II A x x Obie groźby izolowane na jednej ręce, jedna z nich położona jest przed zatrzymaniem, a mimo tego przymus zachodzi. Czy zauważyłeś, że nie są to przymusy pozycyjne? awet jeżeli obrońcy wymienią między sobą zatrzymania, nic to im nie pomoże. Karta prowadząca wraz z groźbą komunikacyjną może być na jednej ręce nie tylko przy rozbudowanym kolorze komunikacyjnym, ale także, gdy zapewnimy sobie komunikację do groźby izolowanej drugim kolorem komunikacyjnym.
15. Przymus podwójny 61 C. Przymus podwójny o dwóch kolorach komunikacyjnych K D D x A W groźba komunikacyjna I x D groźba izolowana x K x K x x A x groźba komunikacyjna II Po zagraniu A, W chcąc utrzymać zatrzymanie pikowe musi rozstać się z kierem, wyrzucamy więc W (spełnił swą rolę groźby), E pozbywa się niepotrzebnej mu blotki karo, lecz za chwilę, po zagraniu A, znajdzie się w przymusie podarowania nam lewy. W powyższej końcówce mamy więc dwa kolory i dwie groźby komunikacyjne, zaś tylko jedną groźbę izolowaną. Zauważ, że tym razem jest to przymus pozycyjny, a więc nie zajdzie, gdy obrońcy wymienią zatrzymania (pikowe z karowym) między sobą.