ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY 315105 O STRUKTURZE RZEDMIOTOWEJ wersja po recenzjach Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1
SIS TREŚI Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY... 3 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY... 3 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA:... 3 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 3 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO... 4 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM... 4 7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO... 5 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY... 5 9. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY... 6 10. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z INNYMI ZAWODAMI... 6 11. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY... 7 12. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY... 7 13. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW... 14 1. Akcje ratownicze... 15 2. udowa okrętu... 25 3. Okrętowe silniki tłokowe... 32 4. Ochrona środowiska morskiego... 42 5. Termodynamika i chemia techniczna... 46 6. Elektrotechnika i automatyka okrętowa... 50 7. Maszyny i Urządzenia Okrętowe... 54 8. Działalność gospodarcza w branży mechanicznej... 66 9. Siłownie okrętowe... 71 10. Rysunek techniczny maszynowy... 76 11. Techniki warsztatowe i ratownicze... 83 12. Techniki badań i remontów maszyn i urządzeń okrętowych... 99 13. Język angielski w branży okrętowej... 105 14. Eksploatacja siłowni okrętowych... 113 15. raktyka morska... 119 ZAŁĄZNIKI... 137 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2
TY SZKOŁY: TEHNIKUM Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 1. TY ROGRAMU: RZEDMIOTOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Jacek Zawierowski, mgr inż. Roman etryk, mgr inż. Jacek Rygiel Recenzenci: mgr inż. Jacek łażejczak Konsultanci: mgr inż. Robert Wanic 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy opracowany został zgodnie z: - Rozporządzenie z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn.zm.) - Rozporządzenie MEN z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (DZ.U.Nr 244, poz. 1626) - Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7) - Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) - Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) - Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) - Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. Nr 228, poz. 1487) - Rozporządzeniem MEN z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. zm.) - Rozporządzenie MEN w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (projekt) - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 4 lutego 2005 r z późn. zm. w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 21 czerwca 2005 r z późn. zm. w sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania szkół rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3
morskich i ośrodków szkoleniowych - Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 13 lipca 2005 r w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM W programie nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględniono przedmioty ogólnokształcące: matematyk i fizyka, których nauka odbywać się będzie na poziomie rozszerzonym oraz uwzględniono przedmiot historia i społeczeństwo, jako przedmiot uzupełniający. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4
7. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie stosowane w zawodzie oraz współczesne koncepcje nauczania i uczenia się. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1. umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2. umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3. umiejętność wykorzystania wiedzy z zakresu fizyki do zastosowania w zagadnieniach związanych z elektrotechnikż, automatyką okrętową, termodynamiką techniczną i mechaniką płynów. 4. umiejętność wykorzystania wiedzy z zakresu bezpieczeństwa życia na morzu. 5. umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 6. umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 7. umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 8. umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 9. umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 10. umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu technik mechanik okrętowy uwzględniono korelację treści z kształceniem ogólnym polegającą na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka i fizykę, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa. Zastosowanie rozszerzeń z matematyki i fizyki pozwoli na przybliżenie uczniom zagadnień związanych z elektroniką i automatyką okrętową oraz termodynamiką techniczną i mechaniką płynów (działy fizyki). 8. INFORMAJA O ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Technik mechanik okrętowy jest przygotowany do pełnienia wachty na statku morskim (zgodnie z Konwencją STW 78/95 na poziomie operacyjnym dla działu maszynowego w specjalności mechanicznej). W trakcie czteroletniej nauki w technikum morskim kształcenie realizowane jest zgodnie z Konwencją STW w oparciu o rogram szkolenia i wymagania egzaminacyjne na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym w specjalności mechanicznej oraz rogram szkolenia i wymagania egzaminacyjne na poziomie rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5
pomocniczym w dziale maszynowym na świadectwo motorzysty wachtowego. rzed odbyciem praktyk morskich uczeń otrzymuje świadectwo przeszkolenia w zakresie bezpieczeństwa, której jest niezbędne do zamustrowania na statku. Świadectwo to potwierdza przeszkolenia w zakresie: indywidualnych technik ratunkowych; ochrony przeciwpożarowej; elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej; bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej. o ukończeniu I-ej klasy i 2-miesięcznej praktyce morskiej uczeń może otrzymać świadectwo motorzysty wachtowego uprawniające do zajmowania stanowiska: - motorzysty wachtowego na każdym statku, - kierownika maszyn na statku o mocy maszyn głównych poniżej 400kW. b) o ukończeniu szkoły i dodatkowej 4-miesięcznej praktyce morskiej absolwent może przystąpić do egzaminu na stanowisko oficera mechanika uprawniające do zajmowania stanowiska: - motorzysty wachtowego na każdym statku, - oficera mechanika wachtowego na statkach o mocy maszyn głównych poniżej 1100kW, - starszego oficera mechanika na statkach o mocy maszyn głównych poniżej 750 kw.o UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Zawód technik mechanik okrętowy jest ściśle związany z gospodarką morską, a w szczególności z sektorem transportu morskiego, obejmującego zarówno żeglugę morską jak i przybrzeżną. W chwili obecnej transport morski jest jednym z najtańszych i najbardziej ekonomicznych rodzajów transportu i występuje w nim niedobór kadr. Niedobór ten dotyczy motorzystów oraz oficerów mechaników. W związku z tym, technik mechanik okrętowy, po ukończeniu szkoły i otrzymaniu wydanych przez Administrację morską, odpowiednich świadectw, znajdzie zatrudnienie zarówno u armatorów polskich jak i zagranicznych, którzy oczekują pracowników wyszkolonych zgodnie z wymogami Konwencji STW 9. OWIĄZANIA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum. Zawód technik mechanik okrętowy nie ma wspólnych kwalifikacji z innymi zawodami. osiada wspólne efekty kształcenia stanowiące podbudowę dla zawodów KZ(M.a).: mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, zegarmistrz, optyk-mechanik, mechanik precyzyjny, mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechanik pojazdów samochodowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, kowal, monter kadłubów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6
okrętowych, blacharz samochodowy, blacharz, lakiernik, technik optyk, technik mechanik lotniczy, technik mechanik okrętowy, technik budownictwa okrętowego, technik pojazdów samochodowych, technik mechanizacji rolnictwa, technik mechanik, monter mechatronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, technik mechatronik, technik transportu drogowego, technik energetyk, modelarz odlewniczy, technik wiertnik, technik górnictwa podziemnego, technik górnictwa otworowego, technik górnictwa odkrywkowego, technik przeróbki kopalin stałych, technik odlewnik, technik hutnik, operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, złotnik-jubiler. 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie technik mechanik okrętowy powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) obsługiwania maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych; 2) oceniania stanu technicznego oraz wykonywania napraw i remontów maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych; 3) pełnienia wachty maszynowej: portowej i morskiej; 4) uczestniczenia w akcjach ratowniczych i ratunkowych prowadzonych przez załogę okrętu. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych, niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: 1) efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów; 2) efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów KZ(M.a) i KZ(M.k); 3) efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie technik mechanik okrętowy: M.32 Organizacja i prowadzenie prac związanych z eksploatacją maszyn, urządzeń i instalacji okrętowych 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU TEHNIK MEHANIK OKRĘTOWY Ramowy plan nauczania określa minimalne liczby godzin, które szkoła powinna przeznaczyć na realizacje zajęć zawodowych: Kształcenie zawodowe teoretyczne 735 godz. Kształcenie zawodowe praktyczne 775 godz. Łącznie 1510 godz. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie technik mechanik okrętowy minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: na kształcenie w ramach kwalifikacji M.32 przeznaczono minimum 750 godzin rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7
na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 450 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8
Lp. Nazwa przedmiotu I II I II I II I II Klasa I II III IV Liczba godzin w cyklu kształcenia tygodniowo łącznie rzedmioty w kształceniu zawodowym teoretycznym 1 Akcje ratownicze 1 2 1,5 45 2 udowa okrętu 1 1 1 2 2,5 75 3 Okrętowe silniki tłokowe 1 1 1 1 2 2 2 5 150 4 Ochrona środowiska morskiego 2 1 1,5 45 5 Termodynamika i chemia techniczna 1 1 1 1 2 60 6 Elektrotechnika i automatyka okrętowa 2 2 1 1 3 90 7 Maszyny i urządzenia okrętowe 2 2 2 2 3 5,5 165 8 Działalność gospodarcza w branży mechanicznej 1 1 1 30 9 Siłownie okrętowe 2 2 1 2,5 75 Łączna liczba godzin 3 4 9 9 9 9 6 0 24,5 735 rzedmioty w kształceniu zawodowym praktycznym 10 Rysunek techniczny maszynowy 2 1 1 1 2,5 75 11 Techniki warsztatowe i ratownicze 4 4 4 4 8 240 12 Techniki badań oraz remonty maszyn i urządzeń okrętowych 1 1 1 1 1 1 3 90 13 Język angielski w branży okrętowej 1 1 1 1 2 3 90 14 Eksploatacja siłowni okrętowych 2 2 4 4 120 15 raktyka morska 3 3 2 2 5 160 Łączna liczba godzin 7 6 10 10 6 6 6 0 25,5 775 Łączna liczba godzin kształcenia zawodowego 10 10 19 19 15 15 12 0 50 1510 raktyka morska w klasie II i III po 4 tygodnie Zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych oraz na statku w warunkach morskich i portowych Zajęcia praktyczne muszą odbywać się w grupach określonych w Rozporządzeniu MI w sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania Szkół morskich i Ośrodków Szkoleniowych Egzamin potwierdzający kwalifikację M.32 odbywa się pod koniec I semestru klasy IV rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9
rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10
Wykaz działów programowych dla zawodu technik mechanik okrętowy Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin przewidziana na dział 1. Akcje ratownicze 1.1. Indywidualne techniki ratunkowe 11 1.2. Ochrona przeciwpożarowa stopnia podstawowego 6 1.3. ierwsza pomoc przedmedyczna 7 1.4. ezpieczeństwo własne i odpowiedzialność wspólna 21 2. udowa okrętu 2.1. Konstrukcja statku 20 2.2. Wiedza okrętowa 15 2.3. Teoria okrętu 40 3. Okrętowe silniki tłokowe 3.1. Silniki okrętowe 90 3.2. Technologia remontów 60 4. Ochrona środowiska morskiego 4.1. rzepisy ochrony środowiska 20 4.2. Zapobieganie zanieczyszczeniom 25 5. Termodynamika i chemia techniczna 5.1. Termodynamika techniczna 30 5.2. hemia wody, paliw i smarów 30 6. Elektrotechnika i automatyka okrętowa 6.1. Elektrotechnika i elektronika okrętowa 60 6.2. Automatyka okrętowa 30 7. Maszyny i urządzenia okrętowe 7.1. Mechanizmy okrętowe 90 7.2. Kotły okrętowe 45 7.3. hłodnictwo, wentylacja i klimatyzacja okrętowa 30 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11
8. Działalność gospodarcza w branży mechanicznej 8.1. odstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 10 8.2. rowadzenie przedsiębiorstwa w branży mechanicznej 20 9. Siłownie okrętowe 9.1. Instalacje siłowni okrętowych i ich obsługa 30 9.2. Instalacje siłowni spalinowych 45 10. Rysunek techniczny maszynowy 10.1. Elementy rysunku technicznego 20 10.2. Rodzaje połączeń i przekładnie zębate 10 10.3. Wykonywanie rysunków technicznych 45 11. Techniki warsztatowe i ratownicze 11.1. Techniki ratownicze 30 12. Techniki badań oraz remonty maszyn i urządzeń okrętowych 13. Język angielski w branży okrętowej 13.1. Zagadnienia bezpieczeństwa i higieny pracy 11.2. Obróbka ręczna 30 11.3. Obróbka mechaniczna 30 11.4 Elektrotechnika i elektronikai okrętowa 45 11.5. Spawalnictwo 60 11.6. Operacje monterskie 45 12.1. Materiałoznawstwo okrętowe 30 12.2. adania nieniszczące 30 12.3. Remonty maszyn i urządzeń okrętowych 30 13.2 Terminologia zawodowa mechaniczna 60 5 13.3 Dokumentacja i literatura zawodowa 25 13.4 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12
14 Eksploatacja siłowni okrętowych 14.1. Symulatory maszyn i urządzeń okrętowych 75 14.2. Hamownia silnika okrętowego 15 14.3. Symulator siłowni okrętowych 30 15 raktyka morska 15.1 Mustrowanie 8 15.2. raktyka maszynowa 100 15.3. Aparatura kontrolno - pomiarowa 20 15.4. raktyka pokładowa 16 15.5. Środki ratunkowe i sygnałowe 8 15.6. ełnienie wacht portowych i morskich w maszynowni i na pokładzie 8 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13
12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH RZEDMIOTÓW 1 Akcje ratownicze 45 godzin 2 udowa okrętu - 75 godzin 3 Okrętowe silniki tłokowe - 150 godzin 4 Ochrona środowiska morskiego - 45 godzin 5 Termodynamika czynników eksploatacyjnych - 60 godzin 6 Elektrotechnika i automatyka okrętowa - 90 godzin 7 Maszyny i urządzenia okrętowe - 165 godzin 8 Działalność gospodarcza w branży mechanicznej - 30 godzin 9 Siłownie okrętowe - 75 godzin 10 Rysunek techniczny maszynowy - 75 godzin 11 Techniki warsztatowe i ratownicze - 240 godzin 12 Techniki badań oraz remonty maszyn i urządzeń okrętowych - 90 godzin 13 Język angielski w branży okrętowej - 90 godzin 14 Eksploatacja siłowni okrętowych - 120 godzin 15 raktyka morska - 160 godzin Zajęcia laboratoryjne oraz ćwiczenia muszą odbywać się w grupach określonych w Rozporządzeniu Ministra infrastruktury z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie uznania, potwierdzania uznania oraz nadzorowania wyższych szkół morskich i ośrodków szkoleniowych. Zgodnie z tym rozporządzeniem grupa ćwiczeniowa nie powinna liczyć więcej niż 6 osób, chyba że szczegółowe wymagania niezbędne do realizacji szkoleń bezpieczeństwa i dodatkowych szkoleń specjalistycznych określone w załączniku 1 do rozporządzenia przewidują inaczej. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14
1. Akcje ratownicze 1.1. Indywidualne techniki ratunkowe 11 godz. 1.2. Ochrona przeciwpożarowa stopnia podstawowego - 6 godz. 1.3. ierwsza pomoc przedmedyczna - 7 godz. 1.4. ezpieczeństwo własne i odpowiedzialność wspólna - 21 godz. rzedmiot Akcje ratownicze realizuje materiał kształcenia zawarty w Rozporządzeniu Ministra infrastruktury z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy. Odbywają uczniowie klas pierwszych. 1.1 Indywidualne techniki ratunkowe Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia H(1)2 zastosować pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochroną przeciwpożarową, ochroną środowiska i ergonomią; H(5)4 określić środki ostrożności podjęte przed wejściem do przestrzeni zamkniętych; H(8)4 dobrać środki ochrony indywidualnej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(8)5 dobrać środki ochrony zbiorowej podczas wykonywania zadań zawodowych; KZ(M.k)(2)1 sklasyfikować liny pod względem konstrukcji i rodzaju materiału z jakiego zostały wykonane; KZ(M.k)(2)2 rozróżnić poszczególne elementy składowe łańcuchów, klamer, ściągaczy, haków; Rodzaje zagrożeń życia na morzu, Sygnały wzywania pomocy na morzu (wg. MDM), Organizacja ratownictwa życia na morzu w olsce i na świecie. Indywidualne i zbiorowe środki ratunkowe Radiowe środki wzywania pomocy Techniki ewakuacji ludzi ze statku Techniki ratowania rozbitków z powierzchni morza (w tym ze zbiorowych środków rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15
M.32.4(1)4 dobrać wyposażenie osobiste; ratunkowych M.32.4(1)5 określić techniki ewakuacji ludzi ze statku; M.32.4(2) 1 wyjaśnić sygnały wzywania pomocy na morzu (wg. MDM); M.32.4(2) 2 nadawać sygnały wzywania pomocy przez radiostację (w tym radiotelefon UKF); M.32.4(2)3 nadawać komunikaty o niebezpieczeństwie w języku polskim i angielskim; M.32.4(2)4 obsługiwać radiostację szalupową i radiotelefon UKF; M.32.4(2)5 scharakteryzować zasadę działania i bezpiecznego użycia pirotechnicznych środków sygnałowych; M.32.4(2)6 wyjaśnić zasady użycia pirotechnicznych środków sygnałowych; M.32.4(3)1 wyjaśnić zasady ewakuacji załogi statku przez śmigłowiec; M.32.4(3)2 scharakteryzować przygotowanie statku do ewakuacji; M.32.4(3)3 określić zasady bezpieczeństwa w trakcie akcji ewakuacyjnej; M.32.4(3)4 określić funkcję urządzeń ratowniczych stosowanych w akcjach ewakuacyjnych; M.32.4(3)5 scharakteryzować organizację i przebieg akcji ewakuacyjnej; M.32.4(5)7 wykazać umiejętność obsługi wyposażenia tratwy ratunkowej; M.32.4(5)8 wyjaśnić zasady użycia pasów ratunkowych; M.32.4(5)9 określić przeznaczenie wyposażenia tratwy Ewakuacja załogi statku przez śmigłowiec Ćwiczenia na basenie lub wodach otwartych irotechniczne środki sygnałowe Demonstracja przez instruktora (ewentualne użycie przez uczestników kursu) pirotechnicznych środków sygnałowych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16
ratunkowej; lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest scharakteryzowanie i zastosowanie indywidualnych technik ratowniczych Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Ośrodek szkoleniowy ratownictwa morskiego posiadający certyfikat wydany przez właściwy terytorialnie organ administracji morskiej do prowadzenia szkoleń w zakresie: indywidualnych technik ratunkowych. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 11 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru z uwzględnieniem zakresu materiału kształcenia indywidualnych technik ratowniczych. Zaliczenie tego działu programowego jest niezbędne do uzyskania pozytywnej oceny z przedmiotu. Do testu wielokrotnego wyboru zaleca się stosowanie poniższych kryteriów oceny: poniżej 50% ocena: niedostateczny; od 50% ocena: dopuszczający; od 60% ocena: dostateczny; od 75% ocena: dobry; od 90% ocena: bardzo dobry; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17
Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 1.2 Ochrona przeciwpożarowa stopnia podstawowego Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia H(1)3 wyjaśnić zasady ochrony przeciwpożarowej na stanowisku pracy; Wymagania konwencji STW 78/95 Ogólne obowiązki w zakresie ochrony H(1)4 dobrać środki gaśnicze; przeciwpożarowej H(9)1 dokonać analizy zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów prawa D Teoria pożaru, dotyczących ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; Warunki powstania pożaru (trójkąt pożarowy) H(9)2 zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy prawa Źródła zapłonu: chemiczne, fizyczne, dotyczące ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska; biologiczne, M.32.4(4)2 określić ogólne obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej; Właściwości materiałów palnych, Zagrożenie pożarowe i rozprzestrzenianie M.32.4(4)3 scharakteryzować źródła zapłonu; pożaru, M.32.4(4)4 objaśnić warunki powstawania pożaru; Klasyfikacja pożarów i odpowiadające im środki gaśnicze. M.32.4(4)5 objaśnić właściwości materiałów palnych; rzyczyny pożarów na statkach, M.32.4(4)6 objaśnić rodzaje sprzętu przeciwpożarowego; Zapobieganie pożarom na statkach, M.32.4(4)7 objaśnić zasadę działania sprzętu przeciwpożarowego; Zasady zapobiegania pożarom, Konstrukcyjne zabezpieczenie M.32.4(4)8 scharakteryzować alarmy pożarowe; przeciwpożarowe, rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18
M.32.4(4)9 określić zagrożenia pożarowe statku; Wykrywanie pożarów, M.32.4(4)10 określić środki gaśnicze; udowa, użytkowanie i rozmieszczenie sprzętu pożarniczego, M.32.4(4)11 określić budowę i użytkowanie stałych instalacji gaśniczych; udowa i użytkowanie stałych instalacji M.32.4(4)12 określić przyczyny pożarów; gaśniczych, Organizacja walki z pożarem na statku, Techniki walki z pożarem, M.32.4(4)13 określić techniki walki z pożarami; Środki gaśnicze, lanowane zadania Ćwiczenia poligonowe, Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest scharakteryzowanie zasad ochrony przeciwpożarowej stopnia podstawowego z zakresu materiału kształcenia ochrona przeciwpożarowa Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Ośrodek szkoleniowy ratownictwa morskiego posiadający certyfikat wydany przez właściwy terytorialnie organ administracji morskiej do prowadzenia szkoleń w zakresie: ochrony przeciwpożarowej stopnia podstawowego. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 6 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru z uwzględnieniem zakresu materiału kształcenia ochrony przeciwpożarowej. Zaliczenie tego działu programowego jest niezbędne do uzyskania pozytywnej oceny z przedmiotu. Do testu wielokrotnego wyboru zaleca się stosowanie poniższych kryteriów oceny: poniżej 50% ocena: niedostateczny; od 50% ocena: dopuszczający; od 60% ocena: dostateczny; od 75% ocena: dobry; od 90% ocena: bardzo dobry; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19
Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 1.3 ierwsza pomoc przedmedyczna Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia H(5)1 określić substancje niebezpieczne w środowisku pracy; Anatomia i fizjologia organizmu H(5)2 przewidzieć sytuacje i okoliczności mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia i ozycja (ułożenie) poszkodowanego życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych; ostępowanie w przypadkach utraty H(5)3 zapobiegać ewentualnym zagrożeniom wynikającym z wykonywania zadań przytomności zawodowych; Reanimacja H(10)1 organizować pierwszą pomoc poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w ostępowanie w przypadkach krwawienia stanach zagrożenia zdrowia i życia; Opanowanie szoków H(10)2 zastosować pierwszą pomoc poszkodowanym w wypadkach przy pracy oraz w stanach zagrożenia zdrowia i życia; ostępowanie w przypadku zwęglenia, oparzenia i porażenia prądem Ratowanie i transportowanie H(10)3 udzielić pierwszej pomocy porażonemu prądem elektrycznym; poszkodowanego lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest scharakteryzowanie i zastosowanie zasad pierwszej pomocy przedmedycznej. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Ośrodek szkoleniowy ratownictwa morskiego posiadający certyfikat wydany przez właściwy terytorialnie organ administracji morskiej do prowadzenia szkoleń w zakresie: elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20
Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 7 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, fantom do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru z uwzględnieniem zakresu materiału kształcenia pierwsza pomoc przedmedyczna. Zaliczenie tego działu programowego jest niezbędne do uzyskania pozytywnej oceny z przedmiotu. Do testu wielokrotnego wyboru zaleca się stosowanie poniższych kryteriów oceny: poniżej 50% ocena: niedostateczny; od 50% ocena: dopuszczający; od 60% ocena: dostateczny; od 75% ocena: dobry; od 90% ocena: bardzo dobry; Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 1.4 ezpieczeństwo własne i odpowiedzialność wspólna Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21
H(1)1 określić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochroną przeciwpożarową, ochroną środowiska i ergonomią; H(1)5 zastosować zasady bezpiecznej eksploatacji statku; H(2)1 określić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)2 określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)3 określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)4 scharakteryzować zakres kompetencji instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(2)5 różnicować instytucje działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w olsce; H(10)4 określić zasady przeżycia, zachowania się w oczekiwaniu na pomoc; M.32.4(1)1 analizować błędy popełnione w trakcie ewakuacji i ratowania życia na morzu; M.32.4(1)2 ogłosić alarm; M.32.4(1)3 scharakteryzować podział funkcji w trakcie alarmu; M.32.4(3)6 scharakteryzować sposoby ratowania rozbitków znajdujących się w zbiorowych środkach ratunkowych i na powierzchni morza; M.32.4(3)7 wykazywać umiejętność obsługi wyposażenia tratwy ratunkowej; M.32.4(3)8 określić metody wciągania rozbitka do wnętrza łodzi ratunkowej; M.32.4(3)10 wyjaśnić konstrukcję, wyposażenie, zasady użycia pasów ratunkowych; M.32.4(3)11 ocenić prawidłowość rozmieszczenia na statku oraz zasady użycia kół ratunkowych; M.32.4(4)1 objaśnić wymagania konwencji STW 78/95; M.32.4(4)14 scharakteryzować systemy wykrywania ognia i dymu; M.32.4(4)15 określić funkcję planu ochrony przeciwpożarowej statku; M.32.4(4)16 scharakteryzować zagrożenia występujące podczas walki z pożarem; M.32.4(5)1 wyjaśnić konstrukcję, wyposażenie, zasady użycia pasów ratunkowych; D D Materiały źródłowe, omówienie dokumentów Rodzaje zagrożeń na statku: Statkowe plany alarmowe Sygnały alarmowe i obowiązki przyporządkowanych rozkładem alarmowym Osobisty sprzęt ratunkowy rewencja zagrożeń Wiadomości na temat ochrony środowiska: ezpieczeństwo i środki bezpieczeństwa: Środki ostrożności podjęte przed wejściem do przestrzeni zamkniętych Znajomość międzynarodowych norm, zgodnie z ILO ode Zrozumienie poleceń w różnych relacjach na statku: Wzajemne zależności pomiędzy członkami załogi: Odpowiedzialność socjalna: rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22
M.32.4(5)2 ocenić rozmieszczenie na statku oraz zasady użycia kół ratunkowych; M.32.4(5)3 określić rodzaje i przeznaczenie łodzi ratunkowych; M.32.4(5)4 określić konstrukcję, wyposażenie i sposoby wodowania pneumatycznych tratw ratunkowych; M.32.4(5)5 określić techniki ewakuacji ludzi ze statku; M.32.4(5)6 określić funkcję ześlizgów ewakuacyjnych; M.32.4(6)1 scharakteryzować procedury pobierania paliwa; M.32.4(6)2 określić wiadomości na temat ochrony środowiska Konwencji MAROL M.32.4(6)3 scharakteryzować rodzaje zagrożeń statku: kolizja, pożar, mielizna, uszkodzenie kadłuba, ładunek niebezpieczny; lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów jest scharakteryzowanie i zastosowanie zasad bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Ośrodek szkoleniowy ratownictwa morskiego posiadający certyfikat wydany przez właściwy terytorialnie organ administracji morskiej do prowadzenia szkoleń w zakresie: bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 21 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23
ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru z uwzględnieniem zakresu materiału kształcenia bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej. Zaliczenie tego działu programowego jest niezbędne do uzyskania pozytywnej oceny z przedmiotu. Do testu wielokrotnego wyboru zaleca się stosowanie poniższych kryteriów oceny: poniżej 50% ocena: niedostateczny; od 50% ocena: dopuszczający; od 60% ocena: dostateczny; od 75% ocena: dobry; od 90% ocena: bardzo dobry; Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24
2. udowa okrętu 2.1. Konstrukcja statku 20 godz. 2.2. Wiedza okrętowa 15 godz. 2.3. Teoria okrętu 40 godz. rzedmiot udowa okrętu realizuje materiał kształcenia zawarty w Rozporządzeniu Ministra infrastruktury z dnia 13 lipca 2005 r. w sprawie programów szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy. Obejmuje on przedmiot: 1. udowa okrętu dla mechaników na poziomie pomocniczym w dziale maszynowym. 2. Wiedza okrętowa dla mechaników na poziomie pomocniczym w dziale maszynowym. 3. udowa i teoria okrętu dla mechaników na poziomie operacyjnym w dziale maszynowym. 2.1. Konstrukcja statku Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.a)(9)2 sondować zbiorniki - Typy statków - Elementy konstrukcji statku KZ(M.k)(9)1 scharakteryzować konstrukcje kadłuba statku i jego geometrię - Geometria kadłuba statku KZ(M.k)(9)2 rozróżnić typy wiązań kadłuba - Sposoby sterowania statkiem - Zbiorniki, zasady sondowania zbiorników KZ(M.k)(9)6 scharakteryzować sposoby sterowania statkiem M.32.1(1)1 sklasyfikować statki wg przeznaczenia; M.32.1(1)2 sklasyfikować statki wg rodzaju napędu; M.32.1(1)3 scharakteryzować konstrukcję kadłuba statku i jego geometrię; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25
lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów będzie rozpoznanie i sklasyfikowanie statków według ich przeznaczenia. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Uczniowie wykonują ćwiczenie, w którym określają etapy działań. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: sprzęt audiowizualny, tablica multimedialna(opcjonalnie), rzutnik multimedialny komputer z dostępem do Internetu, odpowiednie poradniki. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 15 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: zbiorowa jednolita Ćwiczenia laboratoryjne powinny odbywać się w grupach, których liczebność została określona w rozporządzeniu. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę wykonanego ćwiczenia. Ćwiczenie należy ocenić w aspekcie strategii przyjęcia działań będących drogą własnej inicjatywy związanej z konstrukcją statku, formułowania i wyrażania swojej opinii, podejmowania decyzji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.2. Wiedza okrętowa rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26
Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.a)(8)1 zorganizować pracę zgodnie z zasadami organizacji pracy na statku - Zasady organizacji pracy na statku - Zasady pracy w dziale maszynowym w czasie KZ(M.a)(8)2 określić zasady pracy w dziale maszynowym normalnej eksploatacji M.32.4(4)17 określić obowiązki załogi podczas alarmów i awarii urządzeń okrętowych - Zadania członków załogi podczas alarmów i awarii urządzeń okrętowych M.32.4(4)18 określić rozmieszczenie środków pierwszej pomocy, ratunkowych i - Rozmieszczenie środków pierwszej pomocy gaśniczych oraz oznakować je medycznej - podręcznego sprzętu ratowniczego i M.32.4(4)19 wymienić rodzaje alarmów i sposoby ich ogłaszania przeciwpożarowego M.32.4(4)20 posłużyć się sprzętem ratowniczym i ratunkowym - Obowiązki motorzysty wynikające z Kodeksu ISM lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów będzie wykonanie ćwiczenia związanego z organizacją pracy na statku, jakie są zasady pracy dziale maszynowym a jakie podczas alarmów. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Uczniowie wykonują ćwiczenie, w którym określają etapy działań, zgodnie z przepisami H i instytucją. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: sprzęt audiowizualny, tablica multimedialna(opcjonalnie), rzutnik multimedialny komputer z dostępem do Internetu, odpowiednie poradniki i kodeksy. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 10 godzin Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: zbiorowa jednolita Ćwiczenia laboratoryjne powinny odbywać się w grupach, których liczebność została określona w rozporządzeniu. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 27
ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę wykonanego ćwiczenia. Ćwiczenie należy ocenić w aspekcie strategii przyjęcia działań będących drogą własnej inicjatywy związanej z wiedzą okrętową, formułowania i wyrażania swojej opinii, podejmowania decyzji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. 2.3. Teoria okrętu Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi oziom wymagań programowych Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(M.a)(8)3 dobrać odpowiednie wyposażenie osprzętu ruchomego do wymaganej pracy KZ(M.a)(8)4 posłużyć się urządzeniami przeładunkowymi KZ(M.a)(8)5 scharakteryzować wyposażenie cumownicze i holownicze statku KZ(M.a)(9)1 dobrać sposoby transportu i składowania materiałów KZ(M.a)(9)2 sondować zbiorniki KZ(M.a)(10)1 rozpoznać rodzaje korozji - Geometria kadłuba statku - Typy wiązań i elementy konstrukcji statku - Typy statków, rozplanowanie przestrzenne - Rodzaje pędników - Sposoby sterowania statkiem - Zbiorniki, zasady sondowania zbiorników - Obciążenia konstrukcji kadłuba - ływalność, stateczność, niezatapialność - Stateczność dynamiczna rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 28
KZ(M.a)(10)2 określić sposoby ochrony przed korozją i walki z korozją - Materiały konstrukcyjne KZ(M.a)(10)3 zastosować właściwe narzędzia do usuwania produktów korozji KZ(M.a)(10)4 określi sposoby przygotowania różnych powierzchni do malowania KZ(M.a)(10)5 zastosować narzędzia do malowania KZ(M.a)(10)6 rozpoznać i scharakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane do budowy okrętu KZ(M.k)(2)1 sklasyfikować liny pod względem konstrukcji i rodzaju materiału z jakiego zostały wykonane; KZ(M.k)(2)2 rozróżnić poszczególne elementy składowe łańcuchów, klamer, ściągaczy, haków; KZ(M.k)(2)3 dobrać wyposażenie osprzętu ruchomego do wymaganej pracy; KZ(M.k)(2)4 rozróżnić poszczególne elementy bloków i talii; KZ(M.k)(2)5 rozróżnić rodzaje i przeznaczenie poszczególnych elementów omasztowania i olinowania; KZ(M.k)(2)6 scharakteryzować wyposażenie cumownicze i holownicze statku; KZ(M.k)(2)7 scharakteryzować wyposażenie pokładowe, ratownicze i ratunkowe; KZ(M.k)(2)8 określić charakterystyki urządzenia kotwicznego; KZ(M.k)(2)9 określić funkcję lin cumowniczych i holowniczych; KZ(M.k)(2)10 obliczyć dopuszczalne obciążenie robocze lin oraz osprzętu ruchomego okrętu; KZ(M.k)(9)1 scharakteryzować konstrukcje kadłuba statku i jego geometrię KZ(M.k)(9)2 rozróżnić typy wiązań kadłuba KZ(M.k)(9)3 wykorzystać wiedzę o pływalności i stateczności statku oraz wytrzymałości kadłuba KZ(M.k)(9)4 zinterpretować prawa z zakresu statyki i dynamiki statku KZ(M.k)(9)5 posłużyć się z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej okrętu KZ(M.k)(9)6 scharakteryzować sposoby sterowania statkiem M.32.1(1)1 sklasyfikować statki wg przeznaczenia; - Układy wiązań wewnętrznych kadłuba - Konstrukcja dna, pokładów, burt, poszycia kadłuba - ędniki i stery, rodzaje - Wyposażenie pokładowe - Wyposażenie ratownicze - harakterystyka siłowni okrętowych - rzeglądy na statkach, ich zakresy, dokowanie - Korzystanie z dokumentacji konstrukcyjnej i statecznościowej statku - Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 29
M.32.1(1)2 sklasyfikować statki wg rodzaju napędu; M.32.1(1)3 scharakteryzować konstrukcję kadłuba statku i jego geometrię; M.32.1(1)4 scharakteryzować materiały konstrukcyjne stosowane do budowy statku; M.32.1(1)5 scharakteryzować typy wiązań kadłuba; M.32.1(1)6 określić rozmieszczenie środków pierwszej pomocy, ratunkowych i gaśniczych, oraz oznakowanie piktogramami; lanowane zadania Na podstawie wskazówek i materiałów dostarczonych przez nauczyciela zadaniem uczniów będzie rozpoznanie i scharakteryzowanie materiałów konstrukcyjnych stosowanych do budowy statków, irodzajów korozji sposobów zabezpieczeń przed korozją. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Uczniowie wykonują ćwiczenie, w którym określają etapy działań, zgodnie z przepisami H i instytucją. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: sprzęt audiowizualny, tablica multimedialna(opcjonalnie), rzutnik multimedialny komputer z dostępem do Internetu, odpowiednie poradniki i kodeksy. Zgodnie z rozporządzeniem minimalna liczba godzin przewidziana na realizację materiału kształcenia wynosi 40 godz. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą będzie wykład informacyjny, pokaz z użyciem komputera oraz ćwiczenia praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form nauczania. Zajęcia prowadzone w formie wykładów powinny odbywać się w pracowni z całością klasy. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: zbiorowa jednolita Ćwiczenia laboratoryjne powinny odbywać się w grupach, których liczebność została określona w rozporządzeniu. Dominująca forma organizacyjna pracy uczniów na tych zajęciach: indywidualna zróżnicowana ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się ocenę wykonanego ćwiczenia. Ćwiczenie należy ocenić w aspekcie strategii przyjęcia działań będących drogą własnej inicjatywy związanej z teorią okrętu, formułowania i wyrażania swojej opinii, podejmowania decyzji. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 30