PARLAMENT EUROPEJSKI 2009-2014 Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności 13.1.2014 2013/0307(COD) POPRAWKI 57-160 Projekt sprawozdania Pavel Poc (PE524.576v01-00) w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania wprowadzaniu i rozprzestrzenianiu się inwazyjnych gatunków obcych i zarządzania nimi (COM(2013)0620 C7-0264/2013 2013/0307(COD)) AM\1014689.doc PE526.237v01-00 Zjednoczona w różnorodności
AM_Com_LegReport PE526.237v01-00 2/72 AM\1014689.doc
57 Gaston Franco Motyw 1 (1) Pojawienie się w nowym miejscu gatunku obcego, bez względu na to, czy jest to zwierzę, roślina, grzyb lub drobnoustrój, nie musi być przyczyną zaniepokojenia. Istotna podgrupa gatunków obcych może jednak stać się inwazyjna i wywierać poważny niekorzystny wpływ na różnorodność biologiczną i usługi ekosystemowe, jak również inne skutki gospodarcze i społeczne, którym należy zapobiegać. Około 12 000 gatunków występujących w środowisku w Unii i innych krajach europejskich to gatunki obce; szacuje się, że mniej więcej od 10 do 15 % tej liczby to gatunki inwazyjne. (1) Pojawienie się w nowym miejscu gatunku obcego, bez względu na to, czy jest to zwierzę, roślina, grzyb lub drobnoustrój, nie musi być przyczyną zaniepokojenia. Istotna podgrupa gatunków obcych może jednak stać się inwazyjna i wywierać poważny niekorzystny wpływ na różnorodność biologiczną, zarówno w środowisku wiejskim, jak i miejskim, oraz usługi ekosystemowe, jak również inne skutki gospodarcze i społeczne, którym należy zapobiegać. Około 12 000 gatunków występujących w środowisku w Unii i innych krajach europejskich to gatunki obce; szacuje się, że mniej więcej od 10 do 15 % tej liczby to gatunki inwazyjne. Or. fr 58 Gerben-Jan Gerbrandy, Pavel Poc, Chris Davies Motyw 6 (6) Aby pomóc w osiągnięciu celów dyrektywy 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa 7, dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny (6) Aby pomóc w osiągnięciu celów dyrektywy 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa 7, dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny AM\1014689.doc 3/72 PE526.237v01-00
i flory 8, dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) 9 i dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej 10, głównym celem niniejszego rozporządzenia powinno być zapobieganie niekorzystnemu wpływowi inwazyjnych gatunków obcych na różnorodność biologiczną i usługi ekosystemowe, minimalizowanie tego wpływu oraz ograniczanie ich wpływu gospodarczego i społecznego. 7 Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7. 8 Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7. 9 Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19. 10 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1. i flory 8, dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) 9 i dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej 10, głównym celem niniejszego rozporządzenia powinno być zapobieganie niekorzystnemu wpływowi inwazyjnych gatunków obcych na różnorodność biologiczną, usługi ekosystemowe, zdrowie i bezpieczeństwo publiczne, minimalizowanie tego wpływu oraz ograniczanie ich wpływu gospodarczego i społecznego. 7 Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7. 8 Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7. 9 Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19. 10 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1. Inwazyjne gatunki obce mogą powodować znaczne szkody dla zdrowia i bezpieczeństwa publicznego, np. w Niderlandach, w których w razie braku izolacji piżmaków poważnym problemem są powodzie, ponieważ ten inwazyjny gatunek obcy powoduje poważne szkody w wodociągach. 59 Esther de Lange Motyw 6 (6) Aby pomóc w osiągnięciu celów (6) Aby pomóc w osiągnięciu celów PE526.237v01-00 4/72 AM\1014689.doc
dyrektywy 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa 7, dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory 8, dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) i dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej 10, głównym celem niniejszego rozporządzenia powinno być zapobieganie niekorzystnemu wpływowi inwazyjnych gatunków obcych na różnorodność biologiczną i usługi ekosystemowe, minimalizowanie tego wpływu oraz ograniczanie ich wpływu gospodarczego i społecznego. 7 Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7. 8 Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7. 9 Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19. 10 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1. dyrektywy 2009/147/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa 7, dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory 8, dyrektywy 2008/56/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) i dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej 10, głównym celem niniejszego rozporządzenia powinno być zapobieganie niekorzystnemu wpływowi inwazyjnych gatunków obcych na różnorodność biologiczną, usługi ekosystemowe, bezpieczeństwo i zdrowie człowieka, minimalizowanie tego wpływu oraz ograniczanie ich wpływu gospodarczego i społecznego. 7 Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7. 8 Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7. 9 Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19. 10 Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1. Or. nl 60 Renate Sommer Projekt rezolucji Motyw 7 (7) Niektóre gatunki migrują w sposób naturalny w odpowiedzi na zmiany środowiskowe. Nie należy ich zatem uważać za gatunki obce w ich nowym (7) Niektóre gatunki migrują w sposób naturalny w odpowiedzi na zmiany środowiskowe. Nie należy ich zatem uważać za gatunki obce w ich nowym AM\1014689.doc 5/72 PE526.237v01-00
środowisku, a zatem są one wyłączone z zakresu nowych przepisów w sprawie inwazyjnych gatunków obcych. środowisku, a zatem są one wyłączone z zakresu nowych przepisów w sprawie inwazyjnych gatunków obcych, o ile nie zagrażają istniejącym ekosystemom. Or. de 61 Andrés Perelló Rodríguez Motyw 8 (8) Na szczeblu unijnym wniosek dotyczący nowego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zdrowia zwierząt 11 zawiera przepisy dotyczące chorób zwierząt, a nowe rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin 12 określa przepisy dotyczące agrofagów roślin, zaś dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) i uchylająca dyrektywę Rady 90/220/EWG 13 ustanawia system mający zastosowanie do GMO. Nowe przepisy w sprawie inwazyjnych gatunków obcych powinny zatem dostosować się do wspomnianych aktów unijnych, a nie pokrywać się z nimi, i nie mogą być stosowane do organizmów objętych tymi aktami. 11 COM(2013)0260 final. 12 COM(2013)0267 final. 13 Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1. (8) Na szczeblu unijnym wniosek dotyczący nowego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zdrowia zwierząt 11 zawiera przepisy dotyczące czynników chorobotwórczych u zwierząt, a nowe rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin 12 określa przepisy dotyczące agrofagów roślin, zaś dyrektywa 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO) i uchylająca dyrektywę Rady 90/220/EWG 13 ustanawia system mający zastosowanie do GMO. Nowe przepisy w sprawie inwazyjnych gatunków obcych powinny zatem dostosować się do wspomnianych aktów unijnych, a nie pokrywać się z nimi, i nie mogą być stosowane do organizmów objętych tymi aktami. 11 COM(2013)0260 final. 12 COM(2013)0267 final. 13 Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1. PE526.237v01-00 6/72 AM\1014689.doc
Or. es Jako że niniejsze rozporządzenie dotyczy gatunków, mówienie o czynnikach chorobotwórczych wydaje się bardziej stosowne i czytelne. 62 Gerben-Jan Gerbrandy, Pavel Poc Motyw 9 (9) Rozporządzenie Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo 14, rozporządzenie (UE) nr 528/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych 15 i rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG 16 ustanawiają zasady zatwierdzania niektórych gatunków obcych do stosowania w konkretnych celach. W momencie wejścia w życie nowych przepisów, w ramach wspomnianych systemów zatwierdzono wykorzystanie niektórych gatunków, ponieważ nie stanowią one niedopuszczalnego ryzyka dla środowiska, zdrowia człowieka i gospodarki. Aby zapewnić spójność ram prawnych, gatunki te należy wyłączyć z nowych przepisów. 14 Dz.U. L 168 z 28.6.2007, s. 1. 15 Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1. (9) Rozporządzenie (UE) nr 528/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych 15 i rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG 16 ustanawiają zasady zatwierdzania niektórych gatunków obcych do stosowania w konkretnych celach. W momencie wejścia w życie nowych przepisów, w ramach wspomnianych systemów zatwierdzono wykorzystanie niektórych gatunków, ponieważ nie stanowią one niedopuszczalnego ryzyka dla środowiska, zdrowia człowieka i gospodarki. Aby zapewnić spójność ram prawnych, gatunki te należy wyłączyć z nowych przepisów. 15 Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1. AM\1014689.doc 7/72 PE526.237v01-00
16 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1. 16 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1. Rozporządzenie (WE) nr 708/2007 dotyczy inwazyjnych gatunków obcych wykorzystywanych w akwakulturze w Unii, a gatunki wymienione w załączniku IV do tego rozporządzenia są wyłączone z określonych w nim procedur. Zakres rozporządzenia w sprawie gatunków inwazyjnych jest szerszy, ponieważ obejmuje inwazyjne gatunki obce wykorzystywane w innych sektorach przemysłu i w innych obszarach, np. w handlu zwierzętami domowymi lub w ogrodach zoologicznych i akwariach. Chociaż z tego względu wskazane jest wyłączenie gatunków wymienionych w załączniku IV z procedur określonych w rozporządzaniu (WE) nr 708/2007, do celów rozporządzenia w sprawie gatunków inwazyjnych gatunki te powinny być uwzględnione i podlegać zaproponowanym w nim procedurom. 63 Pilar Ayuso, Cristina Gutiérrez-Cortines Motyw 9 (9) Rozporządzenie Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo 14, rozporządzenie (UE) nr 528/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych 15 i rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG 16 ustanawiają zasady zatwierdzania niektórych gatunków obcych do stosowania w konkretnych celach. W momencie wejścia w życie nowych przepisów, w ramach wspomnianych systemów zatwierdzono wykorzystanie niektórych gatunków, (9) Rozporządzenie Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo 14, rozporządzenie (UE) nr 528/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych 15 i rozporządzenie (WE) nr 1107/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG 16 ustanawiają zasady zatwierdzania niektórych gatunków obcych do stosowania w konkretnych celach. W momencie wejścia w życie nowych przepisów, w ramach wspomnianych systemów zatwierdzono wykorzystanie niektórych gatunków. Aby PE526.237v01-00 8/72 AM\1014689.doc
ponieważ nie stanowią one niedopuszczalnego ryzyka dla środowiska, zdrowia człowieka i gospodarki. Aby zapewnić spójność ram prawnych, gatunki te należy wyłączyć z nowych przepisów. 14 Dz.U. L 168 z 28.6.2007, s. 1. 15 Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1. 16 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1. zapewnić spójność ram prawnych, gatunki te należy wyłączyć z nowych przepisów. 14 Dz.U. L 168 z 28.6.2007, s. 1. 15 Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1. 16 Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1. Or. es Niektóre z gatunków ujętych w załącznikach do rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. mogą doprowadzić do licznych zagrożeń, między innymi do zmian siedliska gatunków rodzimych, konkurowania z nimi o pokarm, żerowania na nich, a w niektórych przypadkach nawet do przenoszenia chorób wywoływanych przez grzyby i bakterie. 64 Pilar Ayuso, Cristina Gutiérrez-Cortines Motyw 10 (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze AM\1014689.doc 9/72 PE526.237v01-00
nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby utrzymać odpowiednie proporcje w podgrupie inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, wspomnianą listę należy sporządzić, przyjmując stopniowe i etapowe podejście obejmujące ograniczenie liczby inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii do najważniejszych 3 % spośród około 1500 występujących w Europie, i skoncentrować się na tych gatunkach, które powodują lub mogą powodować znaczne straty gospodarcze, w tym wynikające z utraty różnorodności biologicznej. nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Or. es Odsetek wskazany powyżej wydaje się arbitralny i nieuzasadniony, dlatego też nie popiera się tej wzmianki. Wpisanie na listę musi odbywać się w oparciu o jasne kryteria oraz bez ustalonego limitu. 65 Kartika Tamara Liotard Motyw 10 (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie PE526.237v01-00 10/72 AM\1014689.doc
w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby utrzymać odpowiednie proporcje w podgrupie inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, wspomnianą listę należy sporządzić, przyjmując stopniowe i etapowe podejście obejmujące ograniczenie liczby inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii do najważniejszych 3 % spośród około 1500 występujących w Europie, i skoncentrować się na tych gatunkach, które powodują lub mogą powodować znaczne straty gospodarcze, w tym wynikające z utraty różnorodności biologicznej. w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby podgrupa inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii zapewniła osiągnięcie celu polegającego na położeniu nacisku na zapobieganie, zasadnicze znaczenie ma ciągłe wprowadzanie zmian do listy i jej aktualizowanie w miarę identyfikacji nowych inwazyjnych gatunków obcych i uznawania ich za ryzyko. Lista powinna ujmować również grupy gatunków o podobnych wymaganiach ekologicznych w celu zapobieżenia sytuacji, w której handel zostanie przekierowany z gatunków figurujących na liście gatunków potencjalnie szkodliwych dla Unii na gatunki podobne, lecz nieujęte na liście. Ograniczenie to jest niespójne z celami i wymogami określonymi w motywach 14 i 16. Jeżeli zamiarem prawodawstwa ma być zapobieganie wprowadzaniu i osiedlaniu się inwazyjnych gatunków obcych, ograniczona lista będzie nieskuteczna, a każda lista powinna być otwarta, ciągle zmieniana i aktualizowana w miarę identyfikacji nowych gatunków inwazyjnych lub udostępniania nowych informacji naukowych. 66 Julie Girling Motyw 10 (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby AM\1014689.doc 11/72 PE526.237v01-00
w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby utrzymać odpowiednie proporcje w podgrupie inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, wspomnianą listę należy sporządzić, przyjmując stopniowe i etapowe podejście obejmujące ograniczenie liczby inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii do najważniejszych 3 % spośród około 1500 występujących w Europie, i skoncentrować się na tych gatunkach, które powodują lub mogą powodować znaczne straty gospodarcze, w tym wynikające z utraty różnorodności biologicznej. w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby podgrupa inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii zapewniła osiągnięcie celu polegającego na koncentracji na zapobieganiu, zasadnicze znaczenie ma regularne wprowadzanie zmian do listy w miarę identyfikacji nowych inwazyjnych gatunków obcych i uznawania ich za stwarzające ryzyko. Ograniczenie listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii ogranicza zakres zapobiegania, które powinno być celem rozporządzenia. Lista powinna być raczej otwarta i należy skoncentrować się na jej aktualizacji w miarę identyfikacji nowych gatunków. 67 Renate Sommer PE526.237v01-00 12/72 AM\1014689.doc
Motyw 10 (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby utrzymać odpowiednie proporcje w podgrupie inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, wspomnianą listę należy sporządzić, przyjmując stopniowe i etapowe podejście obejmujące ograniczenie liczby inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii do najważniejszych 3 % spośród około 1500 występujących w Europie, i skoncentrować się na tych gatunkach, które powodują lub mogą powodować znaczne straty gospodarcze, w tym wynikające z utraty różnorodności biologicznej. (10) Istnieje wiele inwazyjnych gatunków obcych, dlatego ważne jest, aby w pierwszej kolejności zająć się tą ich podgrupą, która jest uznawana za potencjalnie szkodliwą dla Unii. W związku z tym należy sporządzić listę inwazyjnych gatunków obcych uznanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii. Inwazyjne gatunki obce należy uznać za potencjalnie szkodliwe dla Unii, jeśli szkody powodowane przez nie w dotkniętych nimi państwach członkowskich są na tyle istotne, że uzasadniają przyjęcie środków, których zakres obejmuje całą Unię, włącznie z państwami członkowskimi, które jeszcze nie zostały lub prawdopodobnie nie zostaną dotknięte ich wpływem. Aby utrzymać odpowiednie proporcje w podgrupie inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, wspomnianą listę należy sporządzić, przyjmując stopniowe i etapowe podejście obejmujące ograniczenie liczby inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii do najważniejszych 6 % gatunków występujących w Europie, i skoncentrować się na tych gatunkach, które powodują lub mogą powodować znaczne straty gospodarcze, w tym wynikające z utraty różnorodności biologicznej, lub zagrażają zdrowiu człowieka. 68 Jolanta Emilia Hibner Motyw 11 AM\1014689.doc 13/72 PE526.237v01-00
(11) Kryteria stosowane przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych uznawanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii są głównym instrumentem stosowania nowych przepisów. Komisja dołoży wszelkich starań, aby kierując się tymi kryteriami, przedłożyć komitetowi wniosek dotyczący listy w ciągu roku od wejścia w życie niniejszego prawodawstwa. Kryteria te powinny obejmować ocenę ryzyka zgodnie z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu w sprawie nakładania restrykcji handlowych na gatunki. (11) Kryteria stosowane przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych uznawanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii są głównym instrumentem stosowania nowych przepisów. Kryteria te powinny obejmować ocenę ryzyka zgodnie z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu w sprawie nakładania restrykcji handlowych na gatunki. Or. pl 69 Julie Girling Motyw 11 (11) Kryteria stosowane przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych uznawanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii są głównym instrumentem stosowania nowych przepisów. Komisja dołoży wszelkich starań, aby kierując się tymi kryteriami, przedłożyć komitetowi wniosek dotyczący listy w ciągu roku od wejścia w życie niniejszego prawodawstwa. Kryteria te powinny obejmować ocenę ryzyka zgodnie z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu w sprawie nakładania restrykcji handlowych na gatunki. (11) Kryteria stosowane przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych uznawanych za potencjalnie szkodliwe dla Unii są głównym instrumentem stosowania nowych przepisów. Komisja dołoży wszelkich starań, aby kierując się tymi kryteriami, przedłożyć komitetowi wniosek dotyczący listy w ciągu roku od wejścia w życie niniejszego prawodawstwa. Kryteria dodawania do listy powinny opierać się na najlepiej dostępnych dowodach naukowych i powinny być zgodne z ramami służącymi do określenia ryzyka w odniesieniu do głównych etapów inwazji biologicznych: transportu, osiedlenia się, rozprzestrzenienia i wpływu. Kryteria te powinny obejmować również ocenę ryzyka zgodnie PE526.237v01-00 14/72 AM\1014689.doc
z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu w sprawie nakładania restrykcji handlowych na gatunki. Proponowane rozporządzenie zawiera szczegółowe informacje na temat oceny ryzyka, którą należy przeprowadzić w celu uwzględnienia wybranych gatunków, które będą objęte przepisami, lecz brakuje w nim informacji o podstawie kryteriów wyboru. 70 Andrés Perelló Rodríguez Motyw 12 (12) Należy ustanowić wspólne kryteria dla przeprowadzenia oceny ryzyka, aby zapewnić zgodność nowych przepisów z przepisami Światowej Organizacji Handlu i ich spójne stosowanie. W kryteriach tych należy wykorzystać, w stosownych przypadkach, obowiązujące normy krajowe i międzynarodowe; kryteria powinny uwzględniać różne aspekty charakterystyki gatunków, ryzyko i sposoby przedostawania się do Unii, niekorzystny wpływ tych gatunków na gospodarkę, społeczeństwo i różnorodność biologiczną, potencjalne korzyści z ich stosowania i równoważące je koszty zmniejszania ich wpływu, jak również określoną ilościowo prognozę dotycząca kosztów szkód środowiskowych, gospodarczych i społecznych na szczeblu unijnym ze wskazaniem ich znaczenia dla Unii, aby uzasadnić podjęcie kolejnych działań. Aby rozwijać system stopniowo, z wykorzystaniem zdobytych doświadczeń, całość podejścia należy poddać ocenie po pięciu latach. (12) Należy ustanowić wspólne kryteria dla przeprowadzenia oceny ryzyka, aby zapewnić zgodność nowych przepisów z przepisami Światowej Organizacji Handlu i ich spójne stosowanie. W kryteriach tych należy wykorzystać, w stosownych przypadkach, obowiązujące normy krajowe i międzynarodowe; kryteria powinny uwzględniać różne aspekty charakterystyki gatunków, ryzyko i sposoby wprowadzenia do Unii, niekorzystny wpływ tych gatunków na gospodarkę, społeczeństwo i różnorodność biologiczną, potencjalne korzyści z ich stosowania i równoważące je koszty zmniejszania ich wpływu, jak również przybliżoną określoną ilościowo prognozę dotyczącą kosztów szkód środowiskowych, gospodarczych i społecznych na szczeblu unijnym ze wskazaniem ich znaczenia dla Unii, aby uzasadnić podjęcie kolejnych działań. Aby rozwijać system stopniowo, z wykorzystaniem zdobytych doświadczeń, całość podejścia należy poddać ocenie po pięciu latach. AM\1014689.doc 15/72 PE526.237v01-00
Or. es Powyższa poprawka to kwestia doboru słowa, wynikająca z uwzględnienia w spisie definicji z art. 3 terminu wprowadzenie. Wnioskuje się o wprowadzenie powyższej zmiany w całej części normatywnej. Jeśli chodzi o koszty, niemożność zapewnienia dokładnej prognozy nie powinna uniemożliwić podjęcia działań. 71 Julie Girling Motyw 13 (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy uznać za priorytetowe przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego typu gatunków. (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy uwzględnić na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego typu gatunków, z tym że powinny one pozostać w załączniku B do rozporządzenia (WE) nr 338/97. PE526.237v01-00 16/72 AM\1014689.doc
17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. 17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. Zakładając, że proponowane poprawki dotyczące usunięcia ograniczenia listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii zostaną przyjęte, nie ma powodu, aby od razu nie dodać tych gatunków do listy i tym samym zapewnić spójność z rozporządzeniem (WE) nr 338/97. W tekście Komisji nie sprecyzowano, czy gatunki te pozostaną w załączniku do tego rozporządzenia po ich dodaniu do listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, a ta poprawka precyzuje tę kwestię. 72 Kartika Tamara Liotard Motyw 13 (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy uznać za priorytetowe przy sporządzaniu listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy priorytetowo uwzględnić na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego AM\1014689.doc 17/72 PE526.237v01-00
typu gatunków. 17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. typu gatunków. 17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. W razie rezygnacji z zaproponowanego ograniczenia do 50 gatunków do listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii należy dodać siedem gatunków kręgowców wymienionych w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi (rozporządzenie dotyczące handlu dziką fauną i florą). Przywóz tych siedmiu gatunków do UE jest obecnie zakazany, lecz nie ma zakazu ich wykorzystywania, sprzedaży, hodowli, posiadania i transportu. 73 Jolanta Emilia Hibner Motyw 13 (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy uznać za priorytetowe przy sporządzaniu (13) Niektóre inwazyjne obce gatunki zwierząt są ujęte w załączniku B do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97 z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi 17 ; przywóz tych gatunków do Unii jest zakazany, ponieważ rozpoznano ich inwazyjny charakter, a wprowadzanie ich do Unii wywiera negatywny wpływ na gatunki rodzime. Te gatunki to: Wiewiórka rudobrzucha (Callosciurus erythraeus), wiewiórka szara (Sciurus carolinensis), sterniczka jamajska (Oxyura jamaicensis), żaba rycząca (Lithobates (Rana) catesbeianus), wiewiórka czarna (Sciurus niger), żółw malowany (Chrysemys picta), żółw czerwonolicy (Trachemys scripta elegans). Te inwazyjne obce gatunki zwierząt należy uznać za priorytetowe przy sporządzaniu PE526.237v01-00 18/72 AM\1014689.doc
listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego typu gatunków. 17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby zapewnić na szczeblu unijnym spójne ramy prawne i jednolite przepisy dotyczące tego typu gatunków. Niniejsze rozporządzenie oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 powinny być traktowane jako narzędzia komplementarne. 17 Dz.U. L 61 z 3.3.1997, s. 1. Or. pl 74 Gaston Franco Motyw 14 a (nowy) (14a) Pewne gatunki, które są inwazyjne w całej Unii, są gatunkami rodzimymi w konkretnych państwach członkowskich. Należy zatem ustanowić zróżnicowany system odzwierciedlający sytuację w dziewięciu biogeograficznych regionach Unii Europejskiej wymienionych w dyrektywie siedliskowej (92/43/EWG), czyli regionach: alpejskim, atlantyckim, czarnomorskim, borealnym, kontynentalnym, makaronezyjskim, śródziemnomorskim, panońskim i stepowym. Or. fr Sporządzenie dziewięciu różnych wykazów wydaje się bardziej zasadne pod względem naukowym, przez co pozwala uwzględnić różnorodność ekosystemów i jednocześnie uniknąć stosowania systemu odstępstw. Ustanowienie systemu odstępstw dla niektórych państw członkowskich byłoby bowiem sprzeczne z duchem rozporządzenia, w którym propaguje się prewencyjne i reaktywne podejście zanim sytuacja stanie się niemożliwa do opanowania. AM\1014689.doc 19/72 PE526.237v01-00
System odstępstw uniemożliwia ponadto skuteczne wykonanie rozporządzenia, ponieważ stanowi negatywny sygnał co do jego wiążącego charakteru. 75 Kartika Tamara Liotard Motyw 15 (15) Niektóre z gatunków uważanych za inwazyjne w Unii to gatunki rodzime w niektórych najbardziej oddalonych regionach Unii i odwrotnie. W komunikacie Komisji Regiony najbardziej oddalone atutem Europy 18 uznano, że niezwykła różnorodność biologiczna regionów najbardziej oddalonych wymaga opracowania i wdrożenia środków zapobiegania inwazyjnym gatunkom obcym i zarządzania nimi w tych regionach jak określono w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając decyzje Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy 19 i 2012/419/UE z dnia 11 lipca 2012 r. w sprawie zmiany statusu Majotty względem Unii Europejskiej 20. W związku z tym wszystkie postanowienia nowych przepisów należy stosować do najbardziej oddalonych regionów Unii, poza przepisami dotyczącymi inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, które są gatunkami rodzimymi dla tych regionów. Ponadto, aby umożliwić niezbędną ochronę różnorodności biologicznej we wspomnianych regionach, zainteresowane państwa członkowskie muszą sporządzić, jako uzupełnienie listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, szczegółową listę inwazyjnych gatunków obcych (15) Niektóre z gatunków uważanych za inwazyjne w Unii to gatunki rodzime w niektórych najbardziej oddalonych regionach Unii i odwrotnie. W komunikacie Komisji Regiony najbardziej oddalone atutem Europy 18 uznano, że niezwykła różnorodność biologiczna regionów najbardziej oddalonych wymaga opracowania i wdrożenia środków zapobiegania inwazyjnym gatunkom obcym i zarządzania nimi w tych regionach jak określono w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając decyzje Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy 19 i 2012/419/UE z dnia 11 lipca 2012 r. w sprawie zmiany statusu Majotty względem Unii Europejskiej 20. W związku z tym wszystkie postanowienia nowych przepisów należy stosować do najbardziej oddalonych regionów Unii, poza przepisami dotyczącymi inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, które są gatunkami rodzimymi dla tych regionów. Ponadto, aby umożliwić niezbędną ochronę różnorodności biologicznej we wspomnianych regionach, zainteresowane państwa członkowskie muszą sporządzić, jako uzupełnienie listy inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, szczegółową listę inwazyjnych gatunków obcych PE526.237v01-00 20/72 AM\1014689.doc
występujących w najbardziej oddalonych regionach tych państw, do których nowe przepisy również powinny mieć zastosowanie. 18 COM(2008)0642 final. 19 Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4. 20 Dz.U. L 204 z 31.7.2012, s. 131. występujących w najbardziej oddalonych regionach tych państw, do których nowe przepisy również powinny mieć zastosowanie. Listy te są otwarte i ciągle zmieniane oraz aktualizowane w miarę identyfikacji nowych inwazyjnych gatunków obcych i uznawania ich za ryzyko. 18 COM(2008)0642 final. 19 Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4. 20 Dz.U. L 204 z 31.7.2012, s. 131. Lista gatunków potencjalnie szkodliwych w regionach najbardziej oddalonych nie powinna być ograniczona i należy ciągle wprowadzać do niej zmiany oraz ją aktualizować, a proponowana poprawka to odzwierciedla. Ograniczona lista stanowiłaby przeszkodę dla osiągnięcia celu rozporządzenia polegającego na zapobieganiu osiedlaniu się inwazyjnych gatunków obcych w regionach najbardziej oddalonych. 76 Pilar Ayuso, Cristina Gutiérrez-Cortines Motyw 16 (16) Ryzyko i problemy związane z inwazyjnymi gatunkami obcymi stanowią wyzwanie o charakterze transgranicznym, mające wpływ na całą Unię. W związku z tym należy wprowadzić na szczeblu unijnym zakaz zamierzonego wprowadzania do Unii, reprodukcji, hodowania, przemieszczania, nabywania, zbywania, stosowania, wymiany, trzymania i uwalniania inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby można było podjąć spójne działania w całej Unii w celu (16) Ryzyko i problemy związane z inwazyjnymi gatunkami obcymi stanowią wyzwanie o charakterze transgranicznym, mające wpływ na całą Unię. W związku z tym należy wprowadzić na szczeblu unijnym zakaz zamierzonego wprowadzania do Unii, reprodukcji, hodowania, przemieszczania, nabywania, zbywania, wykorzystywania, wymiany, trzymania i umyślnego uwalniania inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, aby można było podjąć spójne działania w całej AM\1014689.doc 21/72 PE526.237v01-00
uniknięcia zakłóceń na rynku wewnętrznym i zapobieżenia sytuacjom, w których działania podjęte w jednym państwie członkowskim nie odniosą pożądanego skutku z powodu braku działań w innym państwie członkowskim. Unii w celu uniknięcia zakłóceń na rynku wewnętrznym i zapobieżenia sytuacjom, w których działania podjęte w jednym państwie członkowskim nie odniosą pożądanego skutku z powodu braku działań w innym państwie członkowskim. Or. es Celem zgodności z poprawką do art. 7. 77 Jolanta Emilia Hibner Motyw 17 (17) W celu umożliwienia badań naukowych i działań ochronnych ex-situ należy ustanowić szczególne przepisy dotyczące inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, które zostały poddane tym badaniom. Badania należy prowadzić w obiektach zamkniętych, gdzie organizmy pozostają w izolacji, z zastosowaniem wszelkich niezbędnych środków w celu uniknięcia ucieczki lub bezprawnego uwolnienia inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. (17) W celu umożliwienia badań naukowych placówkom upoważnionym do prowadzenia takich badań oraz działań realizowanych przez ogrody zoologiczne lub botaniczne należy ustanowić szczególne przepisy dotyczące inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, które zostały poddane tym badaniom. Badania należy prowadzić w obiektach zamkniętych, gdzie organizmy pozostają w izolacji, z zastosowaniem wszelkich niezbędnych środków w celu uniknięcia ucieczki lub bezprawnego uwolnienia inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. Or. pl 78 Mark Demesmaeker, Pavel Poc, Catherine Bearder, Kartika Tamara Liotard PE526.237v01-00 22/72 AM\1014689.doc
Motyw 18 (18) Mogą zdarzyć się przypadki wystąpienia na granicach Unii lub wykrycia na jej terytorium gatunków obcych nieuznawanych dotąd za inwazyjne i potencjalnie szkodliwe dla Unii. Dlatego należy umożliwić państwom członkowskim podejmowanie pewnych środków nadzwyczajnych na podstawie dostępnych dowodów naukowych. Takie środki nadzwyczajne umożliwią błyskawiczne zareagowanie na gatunki stwarzające ryzyko związane z ich wprowadzeniem, osiedleniem się i rozprzestrzenieniem w tych krajach, podczas gdy państwa członkowskie będą oceniać faktyczne zagrożenie, zgodnie z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu, w szczególności w celu doprowadzenia do uznania tych gatunków za inwazyjne gatunki obce potencjalnie szkodliwe dla Unii. Istnieje potrzeba skojarzenia krajowych środków nadzwyczajnych z możliwością podejmowania środków nadzwyczajnych na szczeblu unijnym, aby zachować zgodność z postanowieniami umów Światowej Organizacji Handlu. Ponadto dzięki unijnym środkom nadzwyczajnym Unia zostanie wyposażona w mechanizm szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia nowego inwazyjnego gatunku obcego lub bezpośredniego zagrożenia jego wprowadzeniem, zgodnie z zasadą ostrożności. (18) Mogą zdarzyć się przypadki wystąpienia na granicach Unii lub wykrycia na jej terytorium gatunków obcych nieuznawanych dotąd za inwazyjne i potencjalnie szkodliwe dla Unii. Dlatego należy umożliwić państwom członkowskim podejmowanie pewnych środków nadzwyczajnych na podstawie dostępnych dowodów naukowych. Takie środki nadzwyczajne umożliwią błyskawiczne zareagowanie na gatunki stwarzające ryzyko związane z ich wprowadzeniem, osiedleniem się i rozprzestrzenieniem w tych krajach, podczas gdy państwa członkowskie będą oceniać faktyczne zagrożenie, zgodnie z właściwymi przepisami umów Światowej Organizacji Handlu, w szczególności w celu doprowadzenia do uznania tych gatunków za inwazyjne gatunki obce potencjalnie szkodliwe dla Unii. Istnieje potrzeba skojarzenia krajowych środków nadzwyczajnych z możliwością podejmowania środków nadzwyczajnych na szczeblu unijnym, aby zachować zgodność z postanowieniami umów Światowej Organizacji Handlu. Ponadto dzięki unijnym środkom nadzwyczajnym Unia zostanie wyposażona w mechanizm szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia nowego inwazyjnego gatunku obcego lub bezpośredniego zagrożenia jego wprowadzeniem, zgodnie z zasadą ostrożności. Jeżeli środki nadzwyczajne wymagają eliminowania, kontrolowania lub izolowania, należy uwzględnić dobrostan objętych i nieobjętych nimi zwierząt. Właściwe organy powinny przedsięwziąć niezbędne środki w celu uniknięcia bólu, lęku i cierpienia zwierząt w trakcie tego procesu, opierając się w miarę możliwości na najlepszych praktykach w tej dziedzinie. AM\1014689.doc 23/72 PE526.237v01-00
Istotne jest, aby w postępowaniu z inwazyjnymi gatunkami obcymi uwzględniono dobrostan zwierząt. Ma to również zasadnicze znaczenie dla uzyskania poparcia obywateli dla działań wobec tych gatunków. Najlepszymi praktykami mogą być na przykład zasady przewodnie w dziedzinie dobrostanu zwierząt Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE). 79 Véronique Mathieu Houillon Motyw 18 a (nowy) (18a) W celu umożliwienia hodowli i handlu zwierzętami hodowlanymi należy przewidzieć szczególne zasady stosujące się do inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii i podlegających takim działaniom. Tego typu działania powinny być prowadzone w zamkniętych i zabezpieczonych zakładach oraz po podjęciu niezbędnych środków zapobiegających ucieczce lub nielegalnemu uwolnieniu inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. Or. fr 80 Kartika Tamara Liotard Motyw 19 (19) Państwa członkowskie powinny móc przyjąć bardziej rygorystyczne środki rozwiązania problemu inwazyjnych (19) Państwa członkowskie powinny móc podjąć aktywne działania, łącznie z regulacją handlu, wykorzystywania, PE526.237v01-00 24/72 AM\1014689.doc
gatunków obcych i podjąć aktywne działania w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy wymagać, aby w przypadku tych gatunków, które nie są ujęte na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, a co do których państwa członkowskie uzyskały dowody, że stanowią zagrożenie, wydawano zezwolenie na uwolnienie do środowiska. W rozporządzeniu (WE) nr 708/2007 ustanowiono już szczegółowe przepisy dotyczące zezwoleń na wykorzystanie gatunków obcych w akwakulturze, które państwa członkowskie powinny brać pod uwagę w tym kontekście. hodowli, uprawy, sprzedaży, trzymania, transportu i uwalniania do środowiska naturalnego, w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy wymagać, aby w przypadku tych gatunków, które nie są ujęte na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, a co do których państwa członkowskie uzyskały dowody, że stanowią zagrożenie, wydawano zezwolenie na uwolnienie do środowiska. W rozporządzeniu (WE) nr 708/2007 ustanowiono już szczegółowe przepisy dotyczące zezwoleń na wykorzystanie gatunków obcych w akwakulturze, które państwa członkowskie powinny brać pod uwagę w tym kontekście. Należy zapewnić niewyczerpującą listę zawierającą przykłady najodpowiedniejszych działań. Odrębny motyw dotyczy umożliwienia państwom członkowskim przyjmowania bardziej rygorystycznych przepisów. 81 Pilar Ayuso, Cristina Gutiérrez-Cortines Motyw 19 (19) Państwa członkowskie powinny móc przyjąć bardziej rygorystyczne środki rozwiązania problemu inwazyjnych gatunków obcych i podjąć aktywne działania w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na liście inwazyjnych (19) Państwa członkowskie powinny móc przyjąć bardziej rygorystyczne środki rozwiązania problemu inwazyjnych gatunków obcych i podjąć wszelkie niezbędne aktywne działania w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na AM\1014689.doc 25/72 PE526.237v01-00
gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy wymagać, aby w przypadku tych gatunków, które nie są ujęte na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, a co do których państwa członkowskie uzyskały dowody, że stanowią zagrożenie, wydawano zezwolenie na uwolnienie do środowiska. W rozporządzeniu (WE) nr 708/2007 ustanowiono już szczegółowe przepisy dotyczące zezwoleń na wykorzystanie gatunków obcych w akwakulturze, które państwa członkowskie powinny brać pod uwagę w tym kontekście. liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy wymagać, aby w przypadku tych gatunków, które nie są ujęte na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii, a co do których państwa członkowskie uzyskały dowody, że stanowią zagrożenie, wydawano zezwolenie na uwolnienie do środowiska. W rozporządzeniu (WE) nr 708/2007 ustanowiono już szczegółowe przepisy dotyczące zezwoleń na wykorzystanie gatunków obcych w akwakulturze, które państwa członkowskie powinny brać pod uwagę w tym kontekście. Or. es Należy wyraźnie zaznaczyć, że państwa członkowskie mogą podjąć dowolne działania, aby chronić rodzimą faunę i florę, włącznie z ograniczeniem handlu na szczeblu krajowym w celu walki z inwazyjnymi gatunkami. 82 Jolanta Emilia Hibner Motyw 19 (19) Państwa członkowskie powinny móc przyjąć bardziej rygorystyczne środki rozwiązania problemu inwazyjnych gatunków obcych i podjąć aktywne działania w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy (19) Państwa członkowskie powinny móc przyjąć bardziej rygorystyczne środki rozwiązania problemu inwazyjnych gatunków obcych i podjąć aktywne działania w odniesieniu do gatunków, które nie znajdują się na liście inwazyjnych gatunków obcych potencjalnie szkodliwych dla Unii. W związku z powyższym w celu przyjęcia bardziej proaktywnego stanowiska należy PE526.237v01-00 26/72 AM\1014689.doc