31.7.2014 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 227/69 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 ( 1 ), w szczególności jego art. 58 ust. 4, art. 62 ust. 2 lit. a) f) i lit. h), art. 63 ust. 5, art. 77 ust. 8, art. 78, art. 96 ust. 4 i art. 101 ust. 2, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W rozporządzeniu (UE) nr 1306/2013 ustanawia się podstawowe zasady dotyczące między innymi obowiązków spoczywających na państwach członkowskich w celu ochrony interesów finansowych Unii. Aby zagwarantować, że nowe ramy prawne ustanowione tym rozporządzeniem funkcjonują sprawnie i są jednakowo stosowane, Komisja została upoważniona do przyjęcia określonych przepisów w odniesieniu do kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu, pomiaru obszarów, przypadków, w których wnioski o przyznanie pomocy i wnioski o płatność mogą być korygowane, stosowania i obliczania częściowego lub całkowitego cofnięcia płatności oraz zwrotu nienależnych płatności i stosowania kar, stosowania i obliczania kar administracyjnych, wymagań dotyczących skomputeryzowanej bazy danych, wniosków o przyznanie pomocy i wniosków o płatność oraz wniosków o uprawnienia do płatności, łącznie z ostatecznym terminem ich składania, przeprowadzania kontroli, przekazywania gospodarstw, wypłaty zaliczek, przeprowadzania kontroli odnoszących się do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, obliczania i stosowania kar administracyjnych dotyczących zasady wzajemnej zgodności oraz specyfikacji technicznych niezbędnych do jednolitego stosowania podstawowych przepisów w sprawie zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli (zwanego dalej systemem zintegrowanym ) w związku z zasadą wzajemnej zgodności.
(2) Państwa członkowskie powinny podjąć stosowne środki, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie systemu zarządzania i kontroli, w przypadkach gdy za jednego beneficjenta odpowiedzialna jest więcej niż jedna agencja płatnicza. (3) Jeżeli właściwy organ nie powiadomił jeszcze beneficjenta o błędach zawartych we wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność, ani nie zapowiedział kontroli na miejscu, beneficjenci powinni być uprawnieni do wycofania w dowolnym momencie swoich wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność lub ich części. W określonych przypadkach uznanych przez organy krajowe beneficjentom należy także zezwolić na wprowadzanie korekt i poprawianie oczywistych błędów we wnioskach o przyznanie pomocy lub wnioskach o płatność oraz we wszelkich dokumentach uzupełniających. (4) Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia równorzędnego stosowania różnych zmniejszeń odnośnie do jednego wniosku lub wielu wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność tego samego beneficjenta. Należy zatem określić kolejność obliczania różnych ewentualnych zmniejszeń w odniesieniu do każdego z systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego. (5) W celu zapewnienia jednolitego stosowania zasady dobrej wiary w całej Unii w przypadku odzyskiwania nienależnie wypłaconych kwot należy określić warunki, na których można się powoływać na tę zasadę, bez uszczerbku dla sposobu traktowania odnośnych wydatków w kontekście rozliczania rachunków zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1306/2013. (6) Należy określić przepisy dotyczące konsekwencji przekazywania całych gospodarstw, które mają określone zobowiązania w ramach systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego. (7) Aby umożliwić Komisji skuteczne monitorowanie systemu zintegrowanego, państwa członkowskie powinny corocznie przesyłać Komisji dane i statystyki dotyczące kontroli. Podobnie państwa członkowskie powinny corocznie dostarczać statystyki dotyczące kontroli środków rozwoju obszarów wiejskich nieobjętych zakresem systemu zintegrowanego, w tym wyniki takich kontroli. Ponadto Komisja powinna, w odpowiednich przypadkach, być informowana o wszelkich środkach wprowadzanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności. (8) Zgodnie z art. 75 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie mogą wypłacać zaliczki w odniesieniu do płatności bezpośrednich pod pewnymi warunkami, w tym po zakończeniu kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu w odniesieniu do danego roku składania wniosków. Art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr
1307/2013 ( 2 ) przewiduje, że współczynnik korygujący określony zgodnie z art. 26 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 ma zastosowanie do płatności bezpośrednich przekraczających ustalony próg. Jednakże zgodnie z art. 26 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 do dnia 1 grudnia Komisja może na podstawie nowych informacji będących w jej posiadaniu dostosować współczynnik korygujący dla płatności bezpośrednich. W rezultacie współczynnik korygujący dyscypliny finansowej, który może mieć zastosowanie, może jeszcze nie być znany przed dniem 16 października. W saldzie płatności od dnia 1 grudnia należy uwzględniać współczynnik korygujący dyscypliny finansowej mający wówczas zastosowanie. (9) Należy ustalić ogólne ramy wprowadzania uproszczonych procedur w kontekście komunikacji między beneficjentami a organami krajowymi. Ramy te powinny w szczególności uwzględniać możliwość korzystania ze środków komunikacji elektronicznej. Należy jednak w szczególności zagwarantować, by przekazywane w ten sposób dane były w pełni wiarygodne oraz by odpowiednie procedury przebiegały bez jakiekolwiek dyskryminacji wobec beneficjentów. W celu uproszczenia administracyjnego zarówno dla beneficjentów, jak i dla organów krajowych, organy krajowe powinny mieć możliwość bezpośredniego wykorzystania informacji będących w posiadaniu władz krajowych, zamiast wymagania od beneficjenta dostarczenia takich informacji celem weryfikacji kwalifikowalności niektórych płatności. (10) Aby umożliwić skuteczne kontrole w państwach członkowskich, które postanowią, że wszystkie wnioski o przyznanie pomocy w ramach płatności bezpośrednich oraz wnioski o płatność w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego mają być objęte pojedynczym wnioskiem zgodnie z art. 72 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, należy przewidzieć, że wnioski o przyznanie pomocy i wnioski o płatność, które są w pewnym zakresie związane z obszarem, składa się tylko raz w roku w ramach pojedynczego wniosku. (11) Aby umożliwić przetworzenie i kontrolę wniosku o przyznanie pomocy i wniosku o płatność we właściwym czasie, państwa członkowskie powinny ustalić ostateczny termin składania pojedynczych wniosków lub wniosków o płatność, który jednak nie powinien być późniejszy niż dzień 15 maja. Ze względu na szczególne warunki klimatyczne Estonia, Łotwa, Litwa, Finlandia i Szwecja powinny mieć jednak możliwość wyznaczenia późniejszego terminu, jednak nie późniejszego niż dzień 15 czerwca. Ponadto, jeśli wymagają tego warunki klimatyczne w danym roku, w poszczególnych przypadkach należy przewidzieć odstępstwa. (12) W pojedynczym wniosku beneficjenci powinni zgłaszać nie tylko obszar wykorzystywany do celów rolniczych, ale także swoje uprawnienia do płatności oraz wszelkie informacje wymagane w celu ustalenia
kwalifikowalności do pomocy lub wsparcia. W przypadkach gdy nie zostały jeszcze ostatecznie ustalone uprawnienia do płatności, które mają być przydzielone w danym roku, należy jednak pozwolić państwom członkowskim na odstępstwa od niektórych obowiązków. (13) Aby zapewnić jak największą elastyczność w odniesieniu do planowania użytkowania gruntów przez beneficjentów, należy umożliwić wnoszenie poprawek do pojedynczych wniosków i wniosków o płatność do czasu, kiedy zwykle miałby miejsce siew, pod warunkiem że zostały spełnione wszystkie wymagania szczególne, określone w różnych systemach pomocy lub środkach wsparcia, oraz że właściwe organy nie poinformowały jeszcze beneficjenta o błędach w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność, ani nie powiadomiły go o błędach stwierdzonych w wyniku kontroli na miejscu w stosunku do części, której dotyczy poprawka. Po dokonaniu poprawki należy umożliwić dostosowanie odpowiednich dokumentów uzupełniających lub umów, które należy dostarczyć. (14) Ponieważ to beneficjenci pozostają odpowiedzialni za złożenie prawidłowego wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność, w stosownych przypadkach, powinni oni dokonać koniecznych poprawek i zmian w z góry ustalonym formularzu. (15) W przypadku wniosku o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy obszarowej lub wniosków o płatność w ramach środków wsparcia obszarowego beneficjentowi udostępnia się z góry ustalony formularz w formacie elektronicznym oraz odpowiednie materiały graficzne za pośrednictwem oprogramowania opartego na systemie informacji geograficznej (GIS) (zwany dalej formularzem geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy ). Formularze geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy przyczynią się do zapobiegania błędom popełnianym przez beneficjentów podczas zgłaszania powierzchni użytków rolnych oraz sprawią, że administracyjne kontrole krzyżowe będą bardziej skuteczne. Ponadto dokładniejsze informacje przestrzenne przekazane za pomocą formularzy geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy będą dostarczać bardziej wiarygodnych danych do celów monitorowania i oceny. W związku z tym należy wymagać, aby począwszy od określonego terminu wszystkie takie wnioski o przyznanie pomocy lub wnioski o płatność były składane na elektronicznym formularzu geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy. Jednakże w przypadku gdy beneficjenci nie są w stanie skorzystać z tego formularza, właściwy organ powinien zapewnić im alternatywne rozwiązanie, aby umożliwić złożenie wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność. W każdym przypadku właściwy organ powinien zadbać o to, by zadeklarowane obszary były wyrażone w postaci cyfrowej.
(16) Wszelkie informacje szczególne dotyczące produkcji konopi, dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją lub płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny powinny być dostarczone wraz z pojedynczym wnioskiem lub w stosownych przypadkach, kiedy wynika to z charakteru informacji w późniejszym terminie. Ponadto należy przewidzieć, że w formularzu pojedynczego wniosku deklaruje się obszary, w odniesieniu do których beneficjent nie ubiega się o pomoc. Ponieważ ważne jest, aby dostępne były szczegółowe informacje dotyczące niektórych rodzajów użytkowania danego obszaru, informacje dotyczące takich rodzajów użytkowania powinny być deklarowane osobno, natomiast inne rodzaje użytkowania mogą być zadeklarowane w jednej pozycji. (17) W przypadku gdy beneficjenci są zobowiązani do utrzymywania na użytkach rolnych obszaru proekologicznego, aby kwalifikować się do płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska, o której mowa w art. 43 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 ( płatność z tytułu zazieleniania ), beneficjenci powinni zgłosić obszar proekologiczny w składanym przez siebie wniosku o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy obszarowej. Jeżeli część zobowiązań dotyczących obszaru proekologicznego jest wdrażana na poziomie regionalnym lub podlega wspólnej realizacji, zgłoszenie obszarów proekologicznych należy uzupełnić oddzielnym zgłoszeniem obszarów proekologicznych wdrażanych na poziomie regionalnym lub podlegających wspólnej realizacji. (18) W celu umożliwienia skutecznego monitorowania i kontroli wniosek o uczestnictwo w systemie dla małych gospodarstw powinien zawierać odniesienie do pojedynczego wniosku złożonego przez tego samego beneficjenta. W celu umożliwienia skutecznych kontroli w odniesieniu do specjalnych warunków dotyczących systemu dla małych gospodarstw wszelkie niezbędne informacje należy przekazywać z zastosowaniem uproszczonej procedury składania wniosków, o której mowa w art. 72 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Ponadto należy wyjaśnić, że beneficjenci, którzy zdecydują się zrezygnować z systemu dla małych gospodarstw, powinni mieć obowiązek poinformowania właściwego organu w odpowiednim czasie, aby umożliwić sprawne przejście do płatności zgodnie z tytułem III i IV rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. (19) Aby umożliwić przeprowadzanie kontroli pod kątem przestrzegania obowiązków dotyczących zasady wzajemnej zgodności, formularz wniosku o przyznanie pomocy powinien być składany także przez beneficjentów, którzy posiadają użytki rolne, ale nie ubiegają się o żadną pomoc ani wsparcie objęte pojedynczym wnioskiem. W przypadkach gdy władze dysponują już przedmiotowymi informacjami, należy jednak zezwolić państwom członkowskim na zwolnienie beneficjentów z tego obowiązku.
(20) W celu uproszczenia procedur składania wniosków oraz zgodnie z art. 72 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 państwa członkowskie w miarę możliwości powinny udostępnić beneficjentom z góry ustalone formularze zawierające informacje konieczne, aby beneficjent mógł złożyć prawidłowy wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność. Z góry ustalony formularz może być zaprojektowany w taki sposób, aby beneficjent musiał jedynie potwierdzić brak zmian w odniesieniu do wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność złożonego w poprzednim roku. (21) Należy ustanowić wspólne przepisy dotyczące szczegółów, które należy uwzględnić we wnioskach o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich lub wnioskach płatność, w przypadku gdy państwo członkowskie zdecyduje się na stosowanie dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją zwierzęcą lub środków rozwoju obszarów wiejskich związanych z produkcją zwierzęcą. (22) Zgodnie z art. 53 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 ( 3 ) płatności w ramach dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją zwierzęcą lub środków rozwoju obszarów wiejskich związanych z produkcją zwierzęcą mogą być realizowane tylko w odniesieniu do zwierząt, które zostały odpowiednio zidentyfikowane oraz zarejestrowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 4 ) lub rozporządzeniem Rady (WE) nr 21/2004 ( 5 ). Beneficjenci składający wnioski o przyznanie pomocy lub wnioski o płatność w ramach określonych systemów pomocy lub środków wsparcia powinni w odpowiednim czasie mieć dostęp do stosownych informacji. (23) Terminowe składanie przez beneficjentów wniosków o uprawnienia do płatności jest konieczne, aby państwa członkowskie były w stanie ustalić te uprawnienia. W związku z tym należy ustalić ostateczny termin składania wniosków. (24) Konieczne jest ustalenie przepisów na wypadek sytuacji, w których przydzielone zostały nienależne uprawnienia do płatności, w szczególności w wyniku zawyżenia deklaracji, lub w których wartość uprawnień do płatności została ustalona na niewłaściwym poziomie, na przykład ze względu na to, że została ona obliczona na podstawie nieprawidłowej kwoty referencyjnej. Należy wyjaśnić, że jakiekolwiek dostosowania liczby lub wartości uprawnień do płatności nie powinny prowadzić do systematycznego ponownego obliczania pozostałych uprawnień do płatności. W niektórych przypadkach nienależnie przydzielone uprawnienia do płatności odpowiadają niewielkim kwotom, ale prowadzą do znacznych kosztów i obciążeń administracyjnych przy ich odzyskiwaniu. W celu uproszczenia oraz właściwego wyważenia kosztów i obciążeń administracyjnych, z jednej strony, oraz kwot, które mają
zostać odzyskane, z drugiej strony, należy ustalić minimalną kwotę, poniżej której procedura odzyskiwania nie jest konieczna. (25) Stosowanie się do przepisów dotyczących systemów pomocy i środków wsparcia objętych zakresem systemu zintegrowanego powinno być skutecznie monitorowane. Aby osiągnąć ten cel oraz zapewnić zharmonizowany poziom monitorowania we wszystkich państwach członkowskich, należy szczegółowo określić kryteria oraz procedury techniczne przeprowadzania kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu, zarówno w zakresie kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i obowiązków ustalonych w odniesieniu do systemów płatności bezpośrednich, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności. (26) Należy wyjaśnić, że jeżeli przeprowadzana jest fotointerpretacja, na przykład podczas kontroli na miejscu lub w ramach aktualizacji systemu identyfikacji działek rolnych, i nie wskazuje ona na jednoznaczne wyniki, należy przeprowadzić kontrole w terenie. (27) Zapowiadanie kontroli na miejscu pod kątem kwalifikowalności lub zasady wzajemnej zgodności powinno być dopuszczalne jedynie, jeżeli nie zagraża to celowi kontroli, a w każdym razie należy stosować odpowiednie ograniczenia czasowe. Ponadto, jeżeli szczególne przepisy sektorowe w ramach aktów prawnych lub norm dotyczących zasady wzajemnej zgodności przewidują niezapowiedziane kontrole na miejscu, przepisów tych należy przestrzegać. (28) Należy przewidzieć, że państwa członkowskie w stosownych przypadkach mają obowiązek łączenia różnych rodzajów kontroli. Jednak w odniesieniu do niektórych środków wsparcia kontrole na miejscu powinny być rozłożone w ciągu roku, tak aby możliwe było sprawdzenie, czy zobowiązania są przestrzegane. Czas trwania kontroli na miejscu powinien być ograniczony do niezbędnego minimum. Jednak w przypadku, gdy kryteria kwalifikowalności, zobowiązania lub obowiązki są związane z danym okresem, kontrola na miejscu, może wymagać dodatkowych wizyt u beneficjenta w późniejszym terminie. W odniesieniu do takich przypadków należy określić, że okres kontroli na miejscu, jak i liczba wizyt muszą być ograniczone do niezbędnego minimum. (29) Należy zagwarantować, że wobec każdego stwierdzonego przypadku niezgodności prowadzone są odpowiednie działania następcze, a przypadki te są uwzględniane przy przyznawaniu płatności. W tym kontekście przy sprawdzaniu przestrzegania warunków kwalifikowalności należy również wziąć pod uwagę wszelkie niezgodności stwierdzone przez jednostki, służby lub organizacje inne niż te, które są bezpośrednio odpowiedzialne za kontrole. Dodatkowo państwa członkowskie powinny zapewnić, by właściwe organy odpowiedzialne za przyznawanie płatności przekazały sobie wzajemnie wszelkie istotne ustalenia dokonane w ramach kontroli zgodności z kryteriami
kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami. Zasada ta powinna zostać rozszerzona na wszystkie ustalenia poczynione przez publiczne lub prywatne organy certyfikujące w odniesieniu do beneficjentów, którzy zdecydowali się na wypełnianie obowiązków w zakresie zazieleniania za pośrednictwem praktyk równoważnych objętych systemem certyfikacji, które to ustalenia powinny zostać zgłoszone do organu odpowiedzialnego za przyznawanie płatności z tytułu zazieleniania. Wreszcie, jeżeli kontrole dotyczące środków rozwoju obszarów wiejskich obejmują praktyki równoważne, organy powinny sobie wzajemnie przekazywać wyniki takich kontroli, aby można było je uwzględnić podczas późniejszej oceny kwalifikowalności do otrzymania płatności z tytułu zazieleniania. (30) W celu skutecznego wykrywania niezgodności w trakcie kontroli administracyjnych należy w szczególności ustanowić przepisy w odniesieniu do zakresu kontroli krzyżowych. Wobec wszelkich przypadków niezgodności należy podjąć działania następcze w formie odpowiedniej procedury. (31) W celu uproszczenia, w przypadku gdy dwóch lub więcej beneficjentów składa wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność w odniesieniu do tej samej działki referencyjnej i ubiega się o pomoc lub wsparcie w ramach tego samego systemu pomocy lub środka wsparcia, zaś powierzchnia będąca przedmiotem zawyżonej deklaracji lub powierzchnia pokrywająca się mieści się w tolerancji ustalonej dla pomiaru działek rolnych, państwa członkowskie powinny być uprawnione do proporcjonalnego zmniejszenia przedmiotowych powierzchni. Jednak beneficjenci, których to dotyczy, powinni mieć prawo do odwołania się od takich decyzji. (32) Należy określić minimalną liczbę beneficjentów, których należy poddać kontroli na miejscu w ramach różnych systemów pomocy lub środków wsparcia. (33) Próbę kontrolną w odniesieniu do kontroli na miejscu w przypadku systemów pomocy obszarowej należy ustalić w oparciu o metodę losowania warstwowego, aby zmniejszyć obciążenie administracyjne, zaś liczbę beneficjentów, którzy zostaną poddani kontroli na miejscu utrzymać na rozsądnym poziomie. Metoda losowania warstwowego powinna obejmować część losową, pozwalającą otrzymać reprezentatywny wskaźnik błędu. Jednakże jeżeli chodzi o kontrole na miejscu w odniesieniu do płatności z tytułu zazieleniania, systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą lub środków rozwoju obszarów wiejskich, próbę należy dobierać częściowo na podstawie analizy ryzyka. Właściwy organ powinien ustalić czynniki ryzyka, ukierunkowane na obszary, w których ryzyko wystąpienia błędu jest największe. W celu zapewnienia prawidłowej i skutecznej analizy ryzyka skuteczność kryteriów ryzyka powinno się poddawać ocenie i aktualizacji w cyklu rocznym, przy uwzględnieniu znaczenia każdego z kryteriów ryzyka, z
porównaniem wyników prób dobranych losowo i prób dobranych w oparciu o ryzyko, szczególnej sytuacji państw członkowskich oraz charakteru niezgodności. (34) W niektórych przypadkach istotne jest, aby przeprowadzić kontrole na miejscu przed otrzymaniem wszystkich wniosków. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość częściowego doboru próby kontrolnej przed końcem okresu składania wniosków. (35) Aby zapewnić skuteczność kontroli na miejscu, ważne jest, aby wykonujący je personel był informowany o przyczynie wyboru do kontroli na miejscu. Państwa członkowskie powinny przechowywać tego rodzaju informacje. (36) Znaczące niezgodności wykazane podczas kontroli na miejscu wymagają zwiększenia poziomu kontroli na miejscu w ciągu następnego roku, aby osiągnąć możliwy do przyjęcia poziom gwarancji co do prawidłowości odnośnych wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność. (37) Konieczne jest określenie warunków, w jakich obniżenie minimalnego poziomu kontroli na miejscu w odniesieniu do niektórych systemów pomocy i środków wsparcia można uznać za uzasadnione na podstawie dobrze funkcjonującego systemu zarządzania i kontroli oraz wskaźników błędów, które pozostają na dopuszczalnym poziomie. (38) Dla zapewnienia właściwego monitorowania i skutecznej kontroli kontrole na miejscu w odniesieniu do systemów pomocy obszarowej i środków rozwoju obszarów wiejskich powinny obejmować wszystkie zadeklarowane działki rolne. W odniesieniu do niektórych środków rozwoju obszarów wiejskich kontrole na miejscu powinny obejmować również grunty nierolnicze. Z myślą o ułatwieniu wdrożenia systemu zintegrowanego należy zezwolić na ograniczenie faktycznego pomiaru działek rolnych do losowej próby 50 % zadeklarowanych działek rolnych. Wyniki pomiarów na podstawie próby należy ekstrapolować na resztę populacji lub pomiary należy rozszerzyć na wszystkie zadeklarowane działki rolne. (39) Aby zapewnić jakość pomiarów odpowiadającą jakości wymaganej normami technicznymi opracowywanymi na szczeblu Unii, należy ustanowić przepisy dotyczące elementów kontroli na miejscu, kontroli warunków kwalifikowalności, metod pomiaru powierzchni i narzędzi pomiaru, które państwa członkowskie mają obowiązek stosować do celów kontroli na miejscu. (40) Należy określić warunki stosowania teledetekcji do kontroli na miejscu oraz przewidzieć przeprowadzanie kontroli w terenie we wszystkich przypadkach, gdy fotointerpretacja nie pozwala uzyskać jednoznacznych wyników. Ze względu na warunki pogodowe może się zdarzyć, że na przykład nie wszystkie
działki są ujęte na zdjęciach jakości odpowiedniej, aby sprawdzić, czy wszystkie warunki kwalifikowalności są spełnione, lub aby przeprowadzić pomiar powierzchni. W takich przypadkach należy przeprowadzić kontrolę na miejscu lub uzupełnić ją tradycyjnymi metodami. Ponadto należy wymagać, aby weryfikacja zgodności ze wszystkimi kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami wykonywana była z tą samą dokładnością co kontrola na miejscu przeprowadzana tradycyjnymi metodami. (41) Ponadto, aby umożliwić organom krajowym, jak i właściwym organom Unii podejmowanie działań następczych w stosunku do przeprowadzonych kontroli na miejscu, szczegóły dotyczące tych kontroli powinny być uwzględniane w sprawozdaniu z kontroli. Beneficjent lub jego przedstawiciel powinien mieć możliwość podpisania przedmiotowego sprawozdania. Jednak w odniesieniu do kontroli na miejscu z wykorzystaniem teledetekcji państwa członkowskie powinny móc postanowić, że taka możliwość istnieje jedynie w przypadkach, gdy w wyniku kontroli wykryto niezgodności. Bez względu na rodzaj przeprowadzonej kontroli na miejscu, w przypadku stwierdzenia niezgodności beneficjent powinien otrzymać kopię sprawozdania. (42) Szczegółowe przepisy dotyczące kontroli ustanowiono na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1082/2003 ( 6 ). Po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z wymienionym rozporządzeniem wyniki należy zawrzeć w sprawozdaniu z kontroli na potrzeby systemu zintegrowanego. (43) W odniesieniu do państw członkowskich, które podjęły decyzję o stosowaniu systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą oraz środków wsparcia związanego z produkcją zwierzęcą, czas oraz minimalny zakres kontroli na miejscu powinien zostać określony w odniesieniu do pomocy lub wsparcia, o które złożono wniosek, w ramach tych systemów pomocy lub środków wparcia. Aby skutecznie zweryfikować prawidłowość deklaracji we wnioskach o przyznanie pomocy lub wnioskach o płatność oraz prawidłowość zgłoszeń do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt, konieczne jest przeprowadzanie takich kontroli na miejscu. Kontrole na miejscu w odniesieniu do systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą oraz środków wsparcia związanego z produkcją zwierzęcą powinny w szczególności obejmować weryfikację zgodności z warunkami kwalifikowalności, prawidłowości zapisów w rejestrze i w razie potrzeby paszportów zwierząt. (44) Ponadto, aby umożliwić właściwym organom krajowym, jak i właściwym organom Unii podejmowanie działań następczych w stosunku do przeprowadzonych kontroli na miejscu, szczegóły dotyczące tych kontroli powinny być uwzględniane w sprawozdaniu z kontroli. Beneficjent lub jego przedstawiciel powinien mieć możliwość podpisania przedmiotowego sprawozdania podczas kontroli. Bez względu na rodzaj przeprowadzonej
kontroli na miejscu, w przypadku stwierdzenia niezgodności beneficjent powinien otrzymać kopię sprawozdania. (45) Do celów art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 należy ustanowić zasady wdrożenia systemu, który będzie wykorzystywany przez państwa członkowskie w celu weryfikacji zawartości tetrahydrokanabinolu w konopi. (46) W tym kontekście, aby umożliwić przeprowadzenie skutecznej kontroli przewidzianej dla takich upraw, należy wyznaczyć okres, podczas którego konopie uprawiane na włókna nie mogą być zbierane po okresie kwitnienia. (47) Konieczne są bardziej szczegółowe przepisy dotyczące organizacji kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu oraz przepisy dotyczące obliczania kar administracyjnych w odniesieniu do środków rozwoju obszarów wiejskich nieobjętych zakresem systemu zintegrowanego. (48) Uwzględniając szczególne cechy tych środków, kontrole administracyjne powinny obejmować sprawdzenie ich zgodności z prawem unijnym lub prawem krajowym oraz z obowiązującym programem rozwoju obszarów wiejskich, a także powinny obejmować wszystkie kryteria kwalifikowalności, zobowiązania i inne obowiązki, które mogą być zweryfikowane w ramach tego rodzaju kontroli. W celu sprawdzenia realizacji operacji inwestycyjnych kontrole administracyjne powinny również obejmować wizytę odnośnie do operacji będącej przedmiotem wsparcia lub miejsca inwestycji. (49) Kontrole na miejscu powinny być organizowane na podstawie prób losowych i prób opartych na ryzyku. Część próby losowej powinna być wystarczająco duża, aby otrzymać reprezentatywny wskaźnik błędów. (50) W celu zapewnienia dostatecznej kontroli należy określić minimalny poziom kontroli w odniesieniu do kontroli na miejscu. Poziom ten powinien zostać zwiększony, w przypadku gdy kontrole ujawnią istotną niezgodność. Podobnie państwa członkowskie powinny mieć możliwość zmniejszenia tego poziomu, w przypadku gdy wskaźnik błędów jest poniżej progu istotności, a systemy zarządzania i kontroli funkcjonują właściwie. (51) Konieczne jest ustalenie zakresu kontroli na miejscu w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych kontroli. (52) Kontrole ex post operacji inwestycyjnych przeprowadza się w celu sprawdzenia zgodności z wymogiem trwałości zgodnie z definicją zawartą w art. 71 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ( 7 ). Należy określić podstawę i zakres tych kontroli. (53) Doświadczenie pokazuje, że potrzebne są szczególne przepisy dotyczące kontroli w odniesieniu do niektórych szczególnych środków rozwoju
obszarów wiejskich oraz wydatków w zakresie pomocy technicznej z inicjatywy państw członkowskich. (54) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1306/2013 nie należy nakładać kar administracyjnych, jeżeli niezgodność jest nieznaczna, łącznie z przypadkami, gdy jest ona wyrażona w formie progu. Należy ustanowić przepisy w odniesieniu do niektórych środków rozwoju obszarów wiejskich dotyczące identyfikowania niezgodności jako nieznacznej, łącznie z ustaleniem progu ilościowego wyrażonego jako procent kwalifikowalnej kwoty wsparcia. Należy określić ten próg, po przekroczeniu którego stosuje się proporcjonalną karę administracyjną. (55) Monitorowanie przestrzegania różnorodnych obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności wymaga stworzenia systemu kontroli oraz ustalenia stosownych kar administracyjnych. W tym celu różne organy państw członkowskich muszą przekazywać informacje w szczególności na temat wniosków o przyznanie pomocy, prób kontrolnych i wyników kontroli na miejscu. Należy ustanowić przepis dotyczący podstawowych elementów takiego systemu. (56) Rozporządzenie (UE) nr 1306/2013 wprowadza obowiązki w zakresie zasady wzajemnej zgodności, które mają spełniać beneficjenci otrzymujący płatności bezpośrednie na mocy rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, wsparcie w sektorze wina na mocy art. 46 i 47 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 ( 8 ) oraz roczne premie na mocy art. 21 ust. 1 lit. a) i b), art. 28 31, 33 i 34 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 ( 9 ), jak również przewiduje system zmniejszeń płatności oraz wykluczeń w przypadku, gdy takie obowiązki nie są spełnione. Należy określić szczegóły tego systemu. (57) Kontrole dotyczące zasady wzajemnej zgodności mogą być zakończone przed otrzymaniem płatności i rocznych premii, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, lub po ich otrzymaniu. W szczególności, jeżeli takie kontrole nie mogą zostać zakończone przed otrzymaniem takich płatności lub premii rocznych, należna kwota, którą ma zapłacić beneficjent z tytułu kary administracyjnej, jest odzyskiwana zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub przez potrącenie. (58) Należy ustanowić przepisy dotyczące organów odpowiedzialnych w państwach członkowskich za przestrzeganie obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności. (59) Należy ustanowić minimalny wskaźnik kontroli przeprowadzanych pod kątem przestrzegania obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności. Wskaźnik kontroli powinien być ustalony co najmniej na poziomie 1 % całkowitej liczby beneficjentów, o których mowa w art. 92 rozporządzenia
(UE) nr 1306/2013, którzy przypadają na obszar działalności każdego z organów kontrolnych i których wybiera się na podstawie odpowiedniej analizy ryzyka. (60) Do celów obliczania próby kontrolnej w konkretnych przypadkach dotyczących grupy osób, o której mowa w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, państwom członkowskim powinno zapewnić się elastyczność w określaniu, czy należy brać pod uwagę całą grupę czy też każdego z jej członków indywidualnie. (61) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość spełnienia wymogu minimalnego wskaźnika kontroli nie tylko na szczeblu właściwego organu kontrolnego, lecz także na szczeblu agencji płatniczej lub w odniesieniu do danego aktu prawnego lub normy bądź grupy aktów prawnych lub norm. (62) Jeżeli odpowiednie przepisy stosowane do danego aktu prawnego lub norm przewidują minimalne wskaźniki kontroli, państwa członkowskie powinny przestrzegać tych wskaźników. Państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość stosowania jednego wskaźnika kontroli w odniesieniu do kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. Jeżeli państwa członkowskie wybiorą tę możliwość, każdy przypadek niezgodności stwierdzony w trakcie kontroli na miejscu na mocy przepisów sektorowych powinien być zgłaszany i podlegać dalszej kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. (63) W celu uproszczenia, w odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności w związku z dyrektywą Rady 96/22/WE ( 10 ), należy uznać, że poprzez stosowanie określonego poziomu pobierania prób planów monitorowania spełniony jest wymóg minimalnego wskaźnika kontroli określonego w niniejszym rozporządzeniu. (64) Państwa członkowskie powinny mieć elastyczność niezbędną do osiągnięcia minimalnego wskaźnika kontroli, wykorzystując wyniki kontroli na miejscu lub zastępując beneficjentów. (65) Aby zapobiec osłabieniu systemu kontroli, w szczególności w zakresie doboru próby poddawanej kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, kontrole następcze w odniesieniu do zasady de minimis, o której mowa w art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, nie powinny być brane pod uwagę przy obliczaniu minimalnej próby poddawanej kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. (66) Wykazanie znaczącego poziomu niezgodności w zakresie zasady wzajemnej zgodności powinno prowadzić do zwiększenia liczby kontroli na miejscu w ciągu następnego roku, aby osiągnąć możliwy do przyjęcia poziom gwarancji co do prawidłowości odnośnych wniosków o przyznanie pomocy. Dodatkowe kontrole powinny dotyczyć odnośnych aktów prawnych lub norm.
(67) W odniesieniu do stosowania zasady de minimis zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 należy określić procent beneficjentów, którzy powinny zostać poddani kontroli w celu sprawdzenia, czy stwierdzone niezgodności zostały usunięte. (68) Próbę poddawaną kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności należy dobierać częściowo na podstawie analizy ryzyka, a częściowo losowo. Czynniki ryzyka powinien określać właściwy organ, ponieważ on najlepiej wybierze istotne czynniki ryzyka. Celem zapewnienia prawidłowej i skutecznej analizy ryzyka, jej metody powinno się poddawać ocenie i aktualizacji w cyklu rocznym, przy uwzględnieniu znaczenia każdego z czynników ryzyka, z porównaniem wyników prób dobranych losowo i prób dobranych w oparciu o ryzyko, oraz szczególnej sytuacji danego państwa członkowskiego. (69) Dobór prób poddawanych kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności może zostać usprawniony poprzez umożliwienie państwom członkowskim uwzględnienia analizy ryzyka dotyczącej uczestnictwa beneficjentów w systemie doradztwa rolniczego przewidzianego w art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, jak również uczestnictwa beneficjentów w odpowiednich systemach certyfikacji. Jednakże uwzględniając takie uczestnictwo, należy wykazać, że beneficjenci uczestniczący w tych systemach stanowią mniejsze ryzyko niż beneficjenci, którzy w nich nie uczestniczą. (70) W niektórych przypadkach istotne jest, aby przeprowadzić kontrole na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności przed otrzymaniem wszystkich wniosków. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość częściowego doboru próby kontrolnej przed końcem okresu składania wniosków. (71) Zasadniczo próbę poddawaną kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności należy dobierać z całkowitej populacji beneficjentów, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 i za których właściwy organ kontrolny jest odpowiedzialny. Na zasadzie odstępstwa od tej zasady próby mogą być dobierane osobno z każdej z trzech grup beneficjentów. Państwa członkowskie powinny zostać upoważnione do dobierania próby kontrolnej na podstawie prób beneficjentów wybranych do kontroli na miejscu pod kątem spełniania kryteriów kwalifikowalności. Połączenie tych procedur powinno być dozwolone jedynie w zakresie, w jakim zwiększa ono skuteczność systemu kontroli. (72) Jeżeli do kontroli na miejscu wybrana zostaje grupa osób, o której mowa w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, należy zagwarantować, że wszyscy jej członkowie zostają poddani kontroli pod kątem przestrzegania odnośnych wymogów i norm.
(73) Kontrole na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności wymagają zazwyczaj kilku wizyt w danym gospodarstwie rolnym. Aby zmniejszyć obciążenie kontrolami zarówno beneficjentów, jak i administracji, możliwe powinno być ograniczenie kontroli do jednej wizyty. Należy wyjaśnić kwestię terminu takiej wizyty. Państwa członkowskie powinny jednak zapewnić przeprowadzenie w ciągu tego samego roku kalendarzowego reprezentatywnych i skutecznych kontroli dotyczących wymogów i norm. (74) Ograniczenie kontroli na miejscu do próby obejmującej co najmniej połowę przedmiotowych działek rolnych nie powinno oznaczać proporcjonalnego zmniejszenia odpowiednich ewentualnych kar. (75) W celu uproszczenia kontroli na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności i lepszego wykorzystania istniejących możliwości kontrolnych, możliwe powinno być zastąpienie kontroli w gospodarstwie rolnym kontrolami administracyjnymi w przypadkach, gdy skuteczność tych kontroli jest co najmniej równa skuteczności kontroli przeprowadzanych na miejscu. (76) Przeprowadzając kontrole na miejscu pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, państwa członkowskie powinny mieć ponadto możliwość posługiwania się obiektywnymi wskaźnikami właściwymi dla niektórych wymogów lub norm. Wskaźniki te powinny jednak mieć bezpośredni związek z przedmiotowymi wymogami lub normami i obejmować wszystkie elementy poddawane kontroli. (77) Kontrole na miejscu powinny być przeprowadzane w roku kalendarzowym, w którym złożono odpowiednie wnioski o przyznanie pomocy i wnioski o płatność. W odniesieniu do wnioskodawców ubiegających się o środki z systemów wsparcia w sektorze wina na podstawie art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, kontrole takie powinny zostać przeprowadzone w dowolnym momencie w trakcie trwania okresu, o którym mowa w art. 97 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. (78) Należy określić zasady sporządzania szczegółowych sprawozdań z konkretnych kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. Wyspecjalizowani w tej dziedzinie inspektorzy powinni wskazać wszelkie ustalenia oraz stopień ich ważności, aby umożliwić agencji płatniczej ustalenie odpowiednich zmniejszeń lub, w stosownych przypadkach, podjęcie decyzji o wykluczeniu z płatności i premii rocznych wymienionych w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. (79) Aby zapewnić skuteczność kontroli na miejscu, ważne jest, aby wykonujący je personel był informowany o przyczynie wyboru danego beneficjenta do kontroli na miejscu. Państwa członkowskie powinny przechowywać tego rodzaju informacje.
(80) Informacje na temat wyników kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności należy udostępnić wszystkim agencjom płatniczym odpowiedzialnym za zarządzanie poszczególnymi płatnościami podlegającymi wymaganiom wynikającym z zasady wzajemnej zgodności, tak aby umożliwić zastosowanie odpowiednich zmniejszeń w uzasadnionych przypadkach. (81) Beneficjenci powinni być informowani o wszelkich niezgodnościach stwierdzonych w wyniku kontroli na miejscu. Należy ustalić termin, w którym beneficjenci powinni otrzymywać te informacje. Jednakże nie powinno być możliwe, by beneficjenci unikali konsekwencji jakichkolwiek stwierdzonych niezgodności w wyniku przekroczenia tego terminu. (82) W odniesieniu do zasady de minimis lub systemu wczesnego ostrzegania, o których mowa odpowiednio w art. 97 ust. 3 i art. 99 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, należy wyjaśnić, że obowiązek poinformowania beneficjenta o działaniach naprawczych nie ma zastosowania, jeżeli beneficjent już podjął natychmiastowe działania. (83) Należy ustanowić wymagania dotyczące usunięcia odpowiednich niezgodności, w przypadkach gdy państwo członkowskie postanawia nie stosować kar administracyjnych za daną niezgodność, jak przewidziano w art. 97 ust. 3 i art. 99 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. (84) W celu poprawy komunikacji między stronami zaangażowanymi w kontrolę należy przewidzieć, że odpowiednie dokumenty uzupełniające są na żądanie przesyłane lub udostępniane agencji płatniczej lub organowi koordynującemu. (85) Kary administracyjne należy stosować w odniesieniu do całkowitej kwoty płatności wymienionych w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które zostały przyznane bądź mają zostać przyznane na rzecz beneficjenta, w odniesieniu do wszystkich wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność złożonych w ciągu roku kalendarzowego, w którym dokonano ustalenia. W odniesieniu do wnioskodawców ubiegających się o środki z systemów wsparcia w sektorze wina na podstawie art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w szczególności, kary administracyjne powinny być stosowane w stosunku do całkowitej kwoty otrzymanej odnośnie do wniosku w ramach systemów wsparcia przewidzianych na podstawie tych artykułów. W odniesieniu do środka dotyczącego restrukturyzacji i przekształcania całkowita kwota powinna być podzielona przez trzy. (86) W przypadku grupy osób, o której mowa w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, zmniejszenie wynikające z niezgodności stwierdzonej u członka grupy należy obliczać zgodnie z odpowiednimi przepisami dotyczącymi zasady wzajemnej zgodności. Przy zastosowaniu odsetka zmniejszenia wynikającego z niezgodności powinno się uwzględniać fakt, że obowiązki
dotyczące zasady wzajemnej zgodności są indywidualne oraz powinno się uwzględniać zasadę proporcjonalności. Niemniej jednak należy pozostawić państwom członkowskim możliwość podjęcia decyzji co do tego, czy zmniejszenie to powinno być stosowane do grupy czy tylko do członków, u których stwierdzono niezgodności. (87) Należy ustanowić szczegółowe przepisy proceduralne i techniczne dotyczące obliczania i stosowania kar administracyjnych za nieprzestrzeganie obowiązków dotyczących zasady wzajemnej zgodności. (88) Zmniejszenia i wykluczenia powinny być stopniowane w zależności od wagi niezgodności i powinny uwzględniać całkowite wykluczenie beneficjenta ze wszystkich płatności wymienionych w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w następnym roku kalendarzowym. (89) Komitet ds. Płatności Bezpośrednich i Komitet ds. Rozwoju Obszarów Wiejskich nie dostarczyły opinii w terminie wyznaczonym przez przewodniczącego, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: TYTUŁ I PRZEPISY OGÓLNE Artykuł 1 Zakres Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do: a) powiadomień przesyłanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z ich zobowiązaniami dotyczącymi ochrony interesów finansowych Unii; b) kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu przeprowadzanych przez państwa członkowskie pod kątem przestrzegania kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków; c) minimalnego poziomu kontroli na miejscu oraz obowiązku zwiększania tego poziomu lub możliwości zmniejszania go; d) sprawozdań z kontroli oraz przeprowadzonych weryfikacji i ich wyników; e) organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie kontroli zgodności, jak również zakresu takich kontroli; f) szczególnych środków kontroli i metod określania poziomu tetrahydrokanabinolu w konopi;
g) ustanowienia i funkcjonowania systemu przeznaczonego do kontroli zatwierdzonych organizacji międzybranżowych do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny; h) przypadków, w których wnioski o przyznanie pomocy i wniosków o płatność lub wszelkie inne komunikaty, wnioski lub prośby mogą być korygowane i dostosowywane po ich złożeniu; i) stosowania i obliczania częściowego lub całkowitego wycofania płatności; j) odzyskiwania nienależnych płatności oraz kar, a także nienależnie przydzielonych uprawnień do płatności i stosowania odsetek; k) stosowania i obliczania wysokości kar administracyjnych; l) uznawania danej niezgodności za nieznaczną; m) wniosków o przyznanie pomocy i wniosków o płatności oraz wniosków o uprawnienia do płatności, łącznie z ostatecznym terminem ich składania, wymogów dotyczących minimalnego zakresu informacji zawartych we wniosku, przepisów dotyczących wprowadzania poprawek do wniosków o przyznanie pomocy lub wycofywania wniosków, zwolnienia z wymogu składania wniosków o przyznanie pomocy oraz przepisów umożliwiających państwom członkowskim stosowanie uproszczonych procedur; n) przeprowadzania kontroli mających na celu weryfikację przestrzegania obowiązków oraz poprawności i kompletności informacji podanych we wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność, w tym przepisów dotyczących zakresu tolerancji pomiarów w przypadku kontroli na miejscu; o) specyfikacji technicznych niezbędnych do jednolitego wdrażania tytułu V rozdział II rozporządzenia (UE) nr 1306/2013; p) przekazywania gospodarstw; q) wypłaty zaliczek; r) przeprowadzania kontroli odnoszących się do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, w tym uwzględniania uczestnictwa rolnika w systemie doradztwa rolniczego i uczestnictwa rolnika w systemie certyfikacji; s) obliczania i stosowania kar administracyjnych w odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, w tym w odniesieniu do beneficjentów stanowiących grupę osób. Artykuł 2
Wymiana informacji na temat wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o wsparcie, wniosków o płatność i innych deklaracji 1. W celu prawidłowego zarządzania systemami pomocy i środkami wsparcia i w przypadkach, gdy w państwie członkowskim więcej niż jedna agencja płatnicza jest odpowiedzialna za zarządzanie płatnościami bezpośrednimi i środkami rozwoju obszarów wiejskich w odniesieniu do tego samego beneficjenta, zainteresowane państwo członkowskie podejmuje właściwe środki, aby zapewnić, że w stosownych przypadkach informacje wymagane we wnioskach o przyznanie pomocy, wnioskach o wsparcie, wnioskach o płatność i innych deklaracjach są dostępne dla wszystkich zaangażowanych agencji płatniczych. 2. W przypadku gdy kontroli nie przeprowadza odpowiedzialna agencja płatnicza, zainteresowane państwo członkowskie upewnia się, że taka inna agencja płatnicza otrzymała wystarczające informacje dotyczące przeprowadzonych kontroli oraz ich wyniki. Do agencji płatniczej należy określenie potrzebnych informacji. Artykuł 3 Wycofanie wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o wsparcie, wniosków o płatność i innych deklaracji 1. Wniosek o przyznanie pomocy, wniosek o wsparcie, wniosek o płatność lub inną deklarację można w dowolnym momencie całkowicie lub częściowo wycofać na piśmie. Właściwy organ rejestruje takie wycofanie. Jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianych w art. 21 ust. 3, wówczas może ono przewidzieć, iż zgłoszenie do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt faktu, że zwierzę opuściło gospodarstwo, może zastępować pisemne wycofanie wniosku. 2. Jeśli właściwy organ poinformował już beneficjenta o jakichkolwiek przypadkach niezgodności w dokumentach, o których mowa w ust. 1, lub jeśli powiadomił go o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu lub jeśli ta kontrola ujawni jakiekolwiek przypadki niezgodności, wycofanie nie jest dozwolone odnośnie do części tych dokumentów, których dotyczy niezgodność. 3. Wycofanie zgodnie z ust. 1 stawia beneficjentów w sytuacji, w jakiej znajdowali się przed złożeniem odnośnych dokumentów lub ich części. Artykuł 4 Korekty i poprawianie oczywistych błędów Wnioski o przyznanie pomocy, wnioski o wsparcie, wnioski o płatność i dokumenty uzupełniające złożone przez beneficjenta mogą zostać skorygowane i poprawione w dowolnym czasie po ich złożeniu w przypadku stwierdzenia oczywistych błędów uznanych przez właściwy organ na podstawie ogólnej oceny danego przypadku, pod warunkiem że beneficjent działał w dobrej wierze.
Właściwy organ może uznać oczywiste błędy tylko w przypadku, gdy mogą one być bezpośrednio zidentyfikowane w wyniku sprawdzenia informacji zawartych w dokumentach, o których mowa w akapicie pierwszym. Artykuł 5 Stosowanie zmniejszeń, odmów, wycofań i kar Jeżeli niezgodność, względem której stosuje się kary zgodnie z tytułem IV rozdział II rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 ( 11 ), podlega także wycofaniom lub karom zgodnie z tytułem II rozdział III i IV lub zgodnie z tytułem III wymienionego rozporządzenia: a) zmniejszenia, odmowy, wycofania i kary przewidziane w tytule II rozdział III i IV lub w tytule III rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 stosuje się w odniesieniu do systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego; b) kary przewidziane w tytule IV rozdział II rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 są stosowane do całkowitej kwoty płatności przyznawanych danemu beneficjentowi zgodnie z art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które nie podlegają zmniejszeniom, odmowom, wycofaniom lub karom, o których mowa w lit. a). Zmniejszenia, odmowy, wycofania i kary, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia bez uszczerbku dla dodatkowych kar nakładanych na podstawie innych przepisów prawodawstwa unijnego lub krajowego. Artykuł 6 Kolejność stosowania zmniejszeń, odmów, wycofań i kar w odniesieniu do każdego systemu płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich 1. Kwota płatności, która ma być przyznana beneficjentowi w ramach systemu wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, jest ustalana przez państwa członkowskie na podstawie warunków ustanowionych zgodnie z tym rozporządzeniem oraz z programami dla regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej oraz mniejszych wysp Morza Egejskiego, które to programy ustanowiono odpowiednio rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 ( 12 ) i (UE) nr 229/2013 ( 13 ) dotyczącymi tych systemów wsparcia bezpośredniego. 2. Dla każdego systemu wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 oraz dla każdego środka rozwoju obszarów wiejskich objętego zakresem systemu zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 6 rozporządzenia