USTAWA z dnia 2012 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw

USTAWA z dnia 2012 r. Projekt z dnia 23 stycznia 2012 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw 1), 2) Art. 1. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199, poz. 1175 i Nr 291, poz. 1707) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 1 otrzymuje brzmienie: Art.1. Ustawa określa zasady świadczenia usług płatniczych, w tym: 1) warunki świadczenia usług płatniczych, w szczególności dotyczące przejrzystości postanowień umownych i wymogów w zakresie informowania o usługach płatniczych; 2) prawa i obowiązki stron wynikające z umów o świadczenie usług płatniczych, a takŝe zakres odpowiedzialności dostawców z tytułu wykonywania usług płatniczych; 3) warunki wydawania instrumentów płatniczych oraz wydawania, rozliczania i wykupu pieniądza elektronicznego; 4) zasady prowadzenia działalności przez instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, instytucje pieniądza elektronicznego, zagraniczne instytucje pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, oraz zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami. ; 2) w art. 2: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) agent osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, działającą w zakresie usług płatniczych w imieniu i na rzecz instytucji płatniczej, biura usług płatniczych, instytucji pieniądza elektronicznego albo zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, a w odniesieniu do pieniądza elektronicznego w zakresie jego rozliczania i wykupu;, b) po pkt 1 dodaje się pkt 1a 1c w brzmieniu: 1a) agent rozliczeniowy bank, instytucję kredytową, instytucję płatniczą, instytucję pieniądza elektronicznego albo zagraniczną instytucję pieniądza elektronicznego, prowadzące działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, jeŝeli uzyskały zezwolenie na prowadzenie takiej działalności; 1b) akceptant przedsiębiorcę, który zawarł z agentem rozliczeniowym umowę o przyjmowanie zapłaty przy uŝyciu instrumentów płatniczych; 1c) biuro usług płatniczych osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, która po uzyskaniu 1

wpisu do rejestru prowadzi działalność w zakresie usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. pkt 6;, c) po pkt 8 dodaje się pkt 8a w brzmieniu: 8a) hybrydowa instytucja pieniądza elektronicznego krajową instytucję pieniądza elektronicznego wykonującą oprócz usług płatniczych i wykupu pieniądza elektronicznego inną działalność gospodarczą;, d) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu: 9a) instrument pieniądza elektronicznego instrument płatniczy, przy pomocy którego jest przechowywany pieniądz elektroniczny, w szczególności kartę elektroniczną lub nośnik serwerowy, zasilane do określonej wartości;, e) pkt 10 otrzymuje brzmienie: 10) instrument płatniczy urządzenie lub uzgodniony przez uŝytkownika i dostawcę zbiór procedur, wykorzystywane przez uŝytkownika do złoŝenia zlecenia płatniczego, w szczególności kartę płatniczą lub instrument pieniądza elektronicznego;, f) po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu: 10a) instytucja pieniądza elektronicznego krajową instytucję pieniądza elektronicznego lub unijną instytucję pieniądza elektronicznego;, g) po pkt 15 dodaje się pkt 15a i 15b w brzmieniu: 15a) karta płatnicza kartę identyfikującą wydawcę i upowaŝnionego posiadacza, uprawniającą do wykonywania transakcji płatniczych, w szczególności do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upowaŝnioną do udzielania kredytu takŝe do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu; 15b) krajowa instytucja pieniądza elektronicznego osobę prawną, która uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji pieniądza elektronicznego;, h) pkt 19 otrzymuje brzmienie: 19) oddział oddział w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm. 3) ), zwanej dalej ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, przy czym w przypadku unijnej instytucji płatniczej, unijnej instytucji pieniądza elektronicznego oraz zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego wszystkie jej oddziały zlokalizowane w Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się za jeden oddział;, i) po pkt 21 dodaje się pkt 21a 21c w brzmieniu: 21a) pieniądz elektroniczny wartość pienięŝną wyraŝoną w jednostkach pienięŝnych, która zarazem jest: a) przechowywana na informatycznych nośnikach danych, w tym magnetycznie, b) wydawana do dyspozycji posiadacza na podstawie umowy o wydanie pieniądza elektronicznego w zamian na środki pienięŝne, w celu dokonywania transakcji płatniczych, c) przyjmowana jako środek umarzania zobowiązań przez przedsiębiorców innych niŝ wydawca pieniądza elektronicznego, 2

d) podstawą roszczenia posiadacza wobec wydawcy pieniądza elektronicznego o wydanie środków pienięŝnych; 21b) posiadacz płatnika, który na podstawie umowy o usługę płatniczą korzysta z instrumentu płatniczego w swoim imieniu i na swoją rzecz; 21c) posiadacz pieniądza elektronicznego uŝytkownika, który otrzymał pieniądz elektroniczny na podstawie umowy z wydawcą pieniądza elektronicznego albo w wyniku przyjęcia pieniądza elektronicznego od innego posiadacza pieniądza elektronicznego;, j) po pkt 26 dodaje się pkt 26a w brzmieniu: 26a) system autoryzacji i rozliczeń prawne powiązania pomiędzy agentem rozliczeniowym, akceptantami i wydawcami instrumentów płatniczych, w ramach których obowiązują wspólne zasady przyjmowania zapłaty przy uŝyciu instrumentów płatniczych i rozliczeń z tego tytułu;, k) pkt 27 otrzymuje brzmienie: 27) system płatności system transferu środków pienięŝnych, oparty na formalnych i znormalizowanych regułach oraz wspólnych zasadach dotyczących przetwarzania, rozliczeń lub rozrachunku transakcji płatniczych, w szczególności system autoryzacji i rozliczeń oraz system płatności w rozumieniu art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743 oraz z 2011 r. Nr 199, poz. 1175 i Nr 234, poz. 1391), zwanej dalej ustawą o ostateczności rozrachunku;, l) po pkt 27 dodaje się pkt 27a w brzmieniu: 27a) średnia wartość pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu średnią wartość całkowitej kwoty zobowiązań finansowych wynikających z wartości wydanego pieniądza elektronicznego, ustalaną na koniec kaŝdego dnia kalendarzowego w ciągu ostatnich sześciu miesięcy kalendarzowych, obliczaną na pierwszy dzień kalendarzowy kaŝdego miesiąca i przyjmowaną na potrzeby obliczania funduszy własnych w tym miesiącu;, m) po pkt 30 dodaje się pkt 30a w brzmieniu: 30a) umowa o wydanie pieniądza elektronicznego umowę o usługę płatniczą określającą wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego i pieniądza elektronicznego, rozliczanie transakcji płatniczych pieniądzem elektronicznym oraz wykup pieniądza elektronicznego;, n) po pkt 31 dodaje się pkt 31a w brzmieniu: 31a) unijna instytucja pieniądza elektronicznego osobę prawną, której właściwe organy nadzorcze wydały zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji pieniądza elektronicznego;, o) po pkt 34 dodaje się pkt 34a w brzmieniu: 34) uŝytkownik karty płatniczej osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, upowaŝnioną przez posiadacza do dokonywania w jego imieniu i na jego rachunek transakcji płatniczych określonych w umowie, którą zawarł z dostawcą;, p) po pkt 35 dodaje się pkt 35a i 35b w brzmieniu: 3

35a) wydawca dostawcę wydającego do dyspozycji uŝytkownika instrument płatniczy; 35b) zagraniczna instytucja pieniądza elektronicznego instytucję pieniądza elektronicznego z siedzibą poza państwem członkowskim; ; 3) w art. 4: a) w ust. 2: pkt 4 otrzymuje brzmienie: 4) instytucja pieniądza elektronicznego;, dodaje się pkt 11 w brzmieniu: 11) oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego., b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: 3. Krajowe instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, krajowe instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały tych podmiotów, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, agenci, kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz ich oddziały, podlegają wpisowi do rejestru krajowych wydawców pieniądza elektronicznego oraz krajowych instytucji płatniczych i innych dostawców, zwanego dalej rejestrem., c) po ust. 5 dodaje się ust. 6 9 w brzmieniu: 6. Określenie wydawanie pieniądza elektronicznego dla oznaczenia wykonywanej działalności gospodarczej, w tym jako element nazwy (firmy) lub w reklamie, moŝe być uŝywane wyłącznie przez wydawców pieniądza elektronicznego. 7. Wyłącznie uprawnionymi do uŝywania w nazwie (firmie) określenia instytucja pieniądza elektronicznego są instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego. 8. Działalność w zakresie: 1) wydawania pieniądza elektronicznego; 2) wykupu pieniądza elektronicznego oraz 3) rozliczania transakcji dokonywanych przy uŝyciu instrumentów pieniądza elektronicznego - moŝe być wykonywana wyłącznie przez wydawców pieniądza elektronicznego. 9. Wydawcą pieniądza elektronicznego moŝe być podmiot, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 5, 7 9 oraz 11 z tym, Ŝe w przypadku Poczty Polskiej Spółki Akcyjnej i kas oszczędnościowo-kredytowych wyłącznie w zakresie, w jakim odrębne przepisy upowaŝniają je do wydawania pieniądza elektronicznego. 10. Z uwzględnieniem warunków określonych w art. 73a, wydawcą pieniądza elektronicznego moŝe być równieŝ podmiot, o którym mowa w art. 2 pkt 6. 11. Na zasadach określonych w art.142l wydawcą pieniądza elektronicznego moŝe być równieŝ podmiot inny niŝ wskazany w ust. 9 i 10. ; 4) w art. 5: a) ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Przepisy ustawy, z wyjątkiem przepisów w zakresie ochrony uŝytkownika i wykonywania obowiązków informacyjnych wobec NBP, stosuje się do usług płatniczych świadczonych wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w obrocie z innymi państwami członkowskimi., 4

b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: 2. Przepisy działów I III, z wyłączeniem art. 59, oraz przepisy działu IX, stosuje się wyłącznie w przypadkach gdy:, c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: 3a. Przepisu ust. 2 i 3 nie stosuje się w zakresie ochrony uŝytkownika., d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: 4. Przepisy ustawy stosuje się do wydawania i uŝywania instrumentów płatniczych w kaŝdej walucie., e) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu: 4a. Do usług, o których mowa w art. 6 pkt 11, przepisy ustawy stosuje się wyłącznie w zakresie ochrony uŝytkownika i wykonywania obowiązków informacyjnych wobec NBP., f) ust. 5 otrzymuje brzmienie: 5. Przepisy ustawy dotyczące instytucji płatniczych stosuje się odpowiednio do instytucji pieniądza elektronicznego., g) po ust. 5 dodaje się ust. 5a 5b w brzmieniu: 5a. Przepisy ustawy dotyczące krajowej instytucji pieniądza elektronicznego stosuje się odpowiednio do oddziałów zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, chyba Ŝe ustawa stanowi inaczej. 5b. Przepisy ustawy dotyczące kart płatniczych stosuje się odpowiednio do innych instrumentów płatniczych o podobnym charakterze. ; 5) w art. 6: a) pkt 8 otrzymuje brzmienie: 8) transakcji płatniczych dokonywanych w ramach systemu płatności lub w ramach systemu rozrachunku papierów wartościowych, o którym mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o ostateczności rozrachunku, pomiędzy agentami rozrachunkowymi, partnerami centralnymi, izbami rozliczeniowymi, bankami centralnymi, innymi uczestnikami systemu lub dostawcami;, b) w pkt 11 wstęp do wyliczenia otrzymuje brzmienie: 11) usług opartych na instrumentach, które moŝna wykorzystywać: ; 6) art. 7 otrzymuje brzmienie: Art. 7. 1. Środki pienięŝne otrzymywane przez instytucje płatnicze, instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego oraz biura usług płatniczych od uŝytkowników w związku ze świadczeniem usług płatniczych nie stanowią depozytu lub innych środków pienięŝnych podlegających zwrotowi w rozumieniu art. 726 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm. 4) ). 2. Instytucje płatnicze, instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego oraz biura usług płatniczych nie mogą prowadzić działalności polegającej na przyjmowaniu depozytów lub innych środków pienięŝnych podlegających zwrotowi w rozumieniu ustawy Prawo bankowe. 5

3. Środki pienięŝne złoŝone na rachunku płatniczym w instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego oraz oddziale zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego nie mogą być oprocentowane ani nie mogą przynosić Ŝadnych innych poŝytków, chyba Ŝe w przypadku instytucji pieniądza elektronicznego albo oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego poŝytki te nie są uzaleŝnione od okresu posiadania pieniądza elektronicznego. 4. Instytucja pieniądza elektronicznego oraz oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego są obowiązane niezwłocznie wymienić środki otrzymywane od posiadacza pieniądza elektronicznego na pieniądz elektroniczny. Środki takie nie stanowią depozytu lub innych środków pienięŝnych podlegających zwrotowi w rozumieniu art. 726 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. ; 7) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu: Art. 10a 1. System autoryzacji i rozliczeń moŝe prowadzić wyłącznie agent rozliczeniowy. 2. Przepisy rozdziału 3 ustawy o ostateczności rozrachunku, z wyjątkiem art. 17 ust. 3 i 4, oraz art. 20 i art. 27, w zakresie nadzoru sprawowanego przez Prezesa NBP nad systemami płatności, stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozliczeń prowadzonych przez agentów rozliczeniowych niebędących bankami ani instytucjami kredytowymi. 3. Do wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o ostateczności rozrachunku, dołącza się program działalności agenta rozliczeniowego na okres co najmniej trzyletni, wskazujący, Ŝe będzie on w stanie wywiązywać się ze swoich zobowiązań wobec akceptantów. 4. NBP prowadzi i ogłasza na swojej stronie internetowej listę podmiotów, które prowadzą systemy autoryzacji i rozliczeń. Na liście tej umieszcza się nazwę i siedzibę kaŝdego z tych podmiotów oraz nazwę prowadzonego przez te podmioty systemu, jeŝeli nazwa taka istnieje. 5. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio do systemów autoryzacji i rozliczeń prowadzonych przez unijną instytucję płatniczą, która posiada zezwolenie na prowadzenie działalności, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5, unijną instytucję pieniądza elektronicznego i oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego. ; 8) w art. 14 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Nadzór nad wykonywaniem przez dostawców, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 4, 6 i 10 11, działalności w zakresie usług płatniczych oraz wykupu pieniądza elektronicznego zgodnie z ustawą, a w zakresie usług płatniczych w euro równieŝ zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 924/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 2560/2001, sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego, zwana dalej KNF. ; 9) po art. 15 dodaje się art. 15a 15e w brzmieniu: Art. 15a. 1. Agent rozliczeniowy jest obowiązany do przekazywania NBP informacji o: 1) liczbie akceptantów; 2) liczbie urządzeń akceptujących instrumenty płatnicze; 3) liczbie i wartości przeprowadzonych transakcji płatniczych; 4) wykonanych transakcjach płatniczych zmierzających do naruszenia lub obejścia przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu i zarejestrowanych próbach ich wykonania. 2. NBP przekazuje do KNF informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 4, niezwłocznie po ich otrzymaniu. 6

Art. 15b. 1. Wydawcy kart płatniczych są obowiązani do przekazywania NBP informacji o: 1) rodzaju i liczbie wydawanych kart płatniczych; 2) liczbie transakcji płatniczych wykonanych przy ich uŝyciu oraz ich wartości; 3) liczbie udostępnianych bankomatów oraz liczbie wykonanych przy ich uŝyciu transakcji płatniczych i ich wartości; 4) wykonanych transakcjach płatniczych zmierzających do naruszenia lub obejścia przepisów prawa albo reguł uczciwego obrotu o zarejestrowanych próbach ich wykonania. 2. NBP przekazuje do KNF informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 4, niezwłocznie po ich otrzymaniu. Art. 15c. 1. Wydawcy pieniądza elektronicznego są obowiązani do przekazywania NBP informacji o: 1) wartości wydanego pieniądza elektronicznego; 2) rodzajów i liczby wydanych instrumentów pieniądza elektronicznego; 3) liczbie i wartości transakcji płatniczych wykonanych przy uŝyciu instrumentów pieniądza elektronicznego; 4) liczbie i wartości operacji zasilenia instrumentów pieniądza elektronicznego; 5) przeprowadzonych operacjach zmierzających do naruszenia lub obejścia przepisów prawa i zarejestrowanych próbach ich przeprowadzenia. 2. Instytucje pieniądza elektronicznego obowiązane są do przekazywania NBP danych niezbędnych do oceny ich sytuacji finansowej i ponoszonego przez nie ryzyka w sposób, w zakresie i w terminach ustalonych dla banków. 3. NBP przekazuje do KNF informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5, niezwłocznie po ich otrzymaniu. Art. 15d. Do obowiązków informacyjnych wobec NBP, o których mowa w art. 15a 15c, przepisu art. 5 ust. 2 i 3 nie stosuje się. Art. 15e. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii Prezesa NBP, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, sposób, i terminy realizacji obowiązków, o których mowa w art. 15a - 15c, kierując się potrzebą zapewnienia NBP danych niezbędnych do dokonywania okresowych ocen rozliczeń pienięŝnych. ; 10) po art. 32 dodaje się art. 32a 32e w brzmieniu: Art. 32a. Umowa pomiędzy agentem rozliczeniowym a akceptantem o przyjmowanie zapłaty przy uŝyciu instrumentów płatniczych powinna określać rodzaje instrumentów płatniczych, przy uŝyciu których moŝna dokonywać transakcji płatniczych u akceptanta. Art. 32b. 1. Przez umowę o kartę płatniczą wydawca zobowiązuje się wobec posiadacza karty do rozliczania transakcji płatniczych dokonanych przy uŝyciu karty, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot tych transakcji płatniczych wraz z naleŝnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji. 2. Do umowy o kartę płatniczą dołącza się wzór podpisu posiadacza lub innego uŝytkownika karty płatniczej, jeŝeli posługiwanie się kartą wymaga uŝycia podpisu posiadacza lub innego uŝytkownika. 3. Posiadacz moŝe odstąpić od umowy o kartę płatniczą w terminie 14 dni od dnia otrzymania pierwszej karty płatniczej, jeŝeli nie dokonał Ŝadnej transakcji płatniczej przy uŝyciu tej karty. 7

W takim przypadku wydawca zwraca posiadaczowi kwotę poniesionych opłat. Wydawca moŝe obciąŝyć posiadacza kosztami związanymi z wydaniem karty płatniczej, w zakresie przewidzianym w umowie. Art. 32c. 1. Karta płatnicza moŝe być uŝywana wyłącznie przez osobę, której dane identyfikacyjne zostały umieszczone na karcie płatniczej lub zostały powiązane z kartą płatniczą w inny sposób, w szczególności poprzez zapis elektroniczny. 2. Umowa o kartę płatniczą moŝe przewidywać, Ŝe będzie ona uŝywana przez uŝytkownika karty płatniczej upowaŝnionego przez posiadacza, określając jednocześnie sposób korzystania z niej. Art. 32d. Wydawca informuje posiadacza o sposobie oznaczenia akceptantów oraz bankomatów i innych miejsc, w których mogą być dokonywane transakcje przy uŝyciu karty płatniczej. Art. 32e. Posiadacz lub uŝytkownik karty płatniczej, dokonując zapłaty przy uŝyciu karty płatniczej, jest obowiązany do okazania, na Ŝądanie akceptanta, dokumentu stwierdzającego jego toŝsamość. ; 11) dodaje się rozdział 4 w brzmieniu: Rozdział 4 Wydawanie i wykup pieniądza elektronicznego Art. 32f. 1. Przez zawarcie umowy o wydanie pieniądza elektronicznego wydawca pieniądza elektronicznego zobowiązuje się do wydania instrumentu pieniądza elektronicznego, wydania i wykupu pieniądza elektronicznego oraz do rozliczania transakcji płatniczych przeprowadzanych przy uŝyciu pieniądza elektronicznego, a posiadacz pieniądza elektronicznego zobowiązuje się do zapłaty wartości nominalnej wydanego pieniądza elektronicznego oraz do ponoszenia opłat związanych z wydaniem i wykupem wydanego na jego rzecz lub przyjętego pieniądza elektronicznego, lub rozliczeniem transakcji płatniczych przeprowadzanych przy uŝyciu pieniądza elektronicznego. 2. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany do określenia w umowie o wydanie pieniądza elektronicznego, w przejrzystej i czytelnej formie, warunków wykupu pieniądza elektronicznego, w tym opłat za jego wykup. 3. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany do dostarczenia posiadaczowi informacji o warunkach wykupu pieniądza elektronicznego, najpóźniej w chwili złoŝenia propozycji zawarcia umowy lub oferty wykonania pojedynczej transakcji płatniczej. Art. 32g. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany do wydawania pieniądza elektronicznego według wartości nominalnej środków przeznaczonych na ten cel, otrzymanych od posiadacza pieniądza elektronicznego. 2. Wydawca pieniądza elektronicznego wydaje pieniądz elektroniczny w chwili otrzymania środków, o których mowa w ust. 1. 8

Art. 32h. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany umoŝliwić wykup pieniądza elektronicznego według wartości nominalnej, na Ŝądanie posiadacza pieniądza elektronicznego. 2. Przepisy ust. 1 nie wyłączają dopuszczalności potrącenia przez wydawcę z kwoty transakcji płatniczej naleŝności wynikającej ze zobowiązań podatkowych. Art. 32i. 1. Posiadacz pieniądza elektronicznego moŝe Ŝądać wykupu pieniądza elektronicznego w całości lub w części, jeŝeli zgłosi takie Ŝądanie przed wygaśnięciem umowy o wydanie pieniądza elektronicznego. 2. JeŜeli posiadacz pieniądza elektronicznego zgłasza Ŝądanie wykupu pieniądza elektronicznego po wygaśnięciu umowy, ale nie później niŝ w okresie jednego roku od tego dnia, moŝe Ŝądać wykupu całości pieniądza elektronicznego. 3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeŝeli wydawca pieniądza elektronicznego prowadzi co najmniej jeden rodzaj działalności innej niŝ wydawanie pieniądza elektronicznego i jednocześnie nie moŝna z wyprzedzeniem określić, jaka część środków pienięŝnych przekazanych wydawcy pieniądza elektronicznego jest wykorzystana na nabycie pieniądza elektronicznego, wykup pieniądza elektronicznego następuje w wysokości Ŝądanej przez posiadacza pieniądza elektronicznego. 4. Przepisy ust. 1 3 nie wyłączają dopuszczalności potrącenia przez wydawcę z kwoty transakcji płatniczej naleŝności wynikającej ze zobowiązań podatkowych. Art. 32j. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego moŝe pobierać opłatę za wykup pieniądza elektronicznego wyłącznie jeŝeli moŝliwość jej pobierania została przewidziana w umowie, a ponadto jeŝeli: 1) posiadacz pieniądza elektronicznego wystąpił z Ŝądaniem wykupu pieniądza elektronicznego przed wygaśnięciem umowy; 2) w umowie wskazana została data jej wygaśnięcia, a posiadacz pieniądza elektronicznego rozwiązał umowę przed tą datą. 2. Opłata, o której mowa w ust. 1, nie moŝe przekroczyć rzeczywistych kosztów ponoszonych przez wydawcę pieniądza elektronicznego. Art. 32k. Wydawca pieniądza elektronicznego oraz posiadacz pieniądza elektronicznego, niebędący konsumentem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, mogą ustalić w umowie o wydanie pieniądza elektronicznego warunki wykupu pieniądza elektronicznego inne niŝ określone w art. 32i ust. 1 i art. 32j. ; 12) w art. 46 ust. 6 otrzymuje brzmienie: 6. Przepisów ust. 1 5 nie stosuje się do pieniądza elektronicznego, jeŝeli dostawca płatnika nie ma moŝliwości zablokowania instrumentu płatniczego lub rachunku płatniczego. ; 13) dodaje się rozdział 5 w brzmieniu: Rozdział 5 Agent rozliczeniowy i akceptant Art. 59a. Akceptant moŝe odmówić przyjęcia zapłaty w przypadku: 9

1) upływu daty waŝności instrumentu płatniczego; 2) zablokowania instrumentu płatniczego; 3) niezgodności podpisu na instrumencie płatniczym z podpisem na dokumencie obciąŝeniowym; 4) odmowy okazania dokumentu stwierdzającego toŝsamość przez posiadacza lub uŝytkownika karty płatniczej w przypadku, o którym mowa w art. 59b ust. 1, albo stwierdzenia posługiwania się instrumentem płatniczym przez osobę nieuprawnioną; 5) braku moŝliwości uzyskania akceptacji dokonania transakcji płatniczej; 6) innych przyczyn określonych w umowie, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5. Art. 59b. 1. Akceptant moŝe Ŝądać, aby posiadacz lub inny uŝytkownik karty płatniczej, w razie uzasadnionych wątpliwości co jego toŝsamości, okazał dokument stwierdzający toŝsamość. 2. Akceptant moŝe zatrzymać instrument płatniczy w przypadku: 1) upływu daty waŝności instrumentu płatniczego; 2) zablokowania instrumentu płatniczego; 3) niezgodności podpisu na instrumencie płatniczym z podpisem na dokumencie obciąŝeniowym; 4) posługiwania się instrumentem płatniczym przez osobę nieuprawnioną; 5) otrzymania polecenia zatrzymania instrumentu płatniczego od agenta rozliczeniowego. 3. Akceptant i agent rozliczeniowy są obowiązani do ustalenia i przestrzegania procedur bezpieczeństwa, w szczególności akceptant nie moŝe udostępniać danych o posiadaczu i uŝytkowniku karty płatniczej osobom nieuprawnionym oraz nie moŝe dopuścić do nieprawidłowego uŝycia lub skopiowania instrumentu płatniczego. Art. 59c. Akceptant oznacza miejsce, w którym prowadzi działalność, w sposób umoŝliwiający jednoznaczne określenie, przy uŝyciu jakich instrumentów płatniczych moŝliwe jest dokonanie transakcji płatniczej w ramach prowadzonej przez niego działalności. Art. 59d. Agent rozliczeniowy prowadzący system autoryzacji i rozliczeń rozpatruje reklamacje dotyczące transakcji płatniczych, w stosunku do których wydawca odmówił ich wykonania. W przypadku transakcji płatniczych wykonanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rozpatrywanie reklamacji przez agenta rozliczeniowego nie moŝe trwać dłuŝej niŝ 90 dni od dnia jej otrzymania przez agenta rozliczeniowego. ; 14) po art. 73 dodaje się art. 73a 73c w brzmieniu: Art. 73a. 1. Krajowa instytucja płatnicza uprawniona do świadczenia usług płatniczych na podstawie zezwolenia wydanego na podstawie art. 64 ust. 1 pkt 1 lit. a, jest uprawniona równieŝ do wydawania, rozliczania oraz wykupu pieniądza elektronicznego. 2. Działalność polegająca na wydawaniu pieniądza elektronicznego przez krajową instytucję płatniczą moŝe być wykonywana wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. 3. Średnia wartość pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu, pochodząca z wydawania przez krajową instytucję płatniczą pieniądza elektronicznego, nie moŝe przekraczać równowartości w walucie polskiej kwoty 1 000 000 euro miesięcznie ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez NBP obowiązującego w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego ten miesiąc. 4. Kwota przechowywana na instrumencie pieniądza elektronicznego lub na rachunku płatniczym konsumenta słuŝącym przechowywaniu pieniądza elektronicznego nie moŝe 10

przekroczyć równowartości w walucie polskiej kwoty 150 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez NBP obowiązującego w dniu zawarcia umowy. Art. 73b. 1. Krajowa instytucja płatnicza jest obowiązana do zgłoszenia KNF kaŝdego przekroczenia w danym miesiącu kwoty, o której mowa w art. 73a ust. 3. 2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zostać dokonane w terminie 14 dni od upływu ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło przekroczenie. 3. W przypadku naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1, KNF moŝe nałoŝyć na krajową instytucję płatniczą karę pienięŝną w wysokości nieprzekraczającej 500 zł za kaŝdy dzień opóźnienia, nie większej jednak niŝ 100 000 zł; przepisy art. 105 ust. 2, 4 i 5 oraz art. 116 stosuje się odpowiednio. 4. W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 73a ust. 3, krajowa instytucja płatnicza, niezaleŝnie od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązana do dostosowania rozmiarów prowadzonej działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego do wymogu, o którym mowa w art. 73a ust. 3, w terminie 3 miesięcy od końca okresu, w którym nastąpiło przekroczenie. Art. 73c. Krajowa instytucja płatnicza uprawniona do wydawania pieniądza elektronicznego jest obowiązana do przekazywania KNF informacji o średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu, wydanego przez tę instytucję i jej agentów: 1) w danym kwartale w terminie do końca pierwszego miesiąca następnego kwartału; 2) w danym roku w terminie do dnia 31 stycznia następnego roku; 3) w danym miesiącu w okresie, o którym mowa w art. 73b ust. 4 w terminie do piętnastego dnia następnego miesiąca. ; 15) w art. 74: a) w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie: Instytucja płatnicza, poza świadczeniem usług płatniczych, moŝe:, b) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Świadczenie przez instytucję płatniczą w ramach wykonania transakcji płatniczych usługi przeliczenia waluty nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178, z późn. zm. 5) ) ; 16) w art. 114 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) wydanie oraz zmiana zezwolenia, o którym mowa w art. 60 ust. 1 i art. 142a ust. 1, z wyjątkiem sytuacji, w której zmiana zezwolenia polega wyłącznie na ograniczeniu rodzaju usług płatniczych, do świadczenia których uprawniona jest instytucja płatnicza; ; 17) w art. 125: a) ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, biuro usług płatniczych wykonuje odpowiednio przez: 1) posiadanie w kaŝdym czasie funduszy własnych w kwocie wynoszącej 1,2 % całkowitej kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez biuro usług płatniczych w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym środki pienięŝne stanowiące fundusze własne są składane na rachunku bankowym, nie mniej jednak niŝ równowartość 18 000 euro: a) w złotych ustalonej z zastosowaniem kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, 11

b) w walucie innej niŝ złoty i euro ustalonej z zastosowaniem kursu średniego ogłaszanego przez Europejski Bank Centralny; 2) zawarcie odpowiednio z bankiem krajowym, instytucją kredytową, oddziałem banku zagranicznego albo zakładem ubezpieczeń, które nie naleŝą do tej samej grupy co dane biuro usług płatniczych, umowy gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umowy ubezpieczenia., b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: 2a. Fundusze własne, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stanowią środki pienięŝne składane na wyodrębnionym do tego celu rachunku bankowym w banku krajowym, instytucji kredytowej lub oddziale banku zagranicznego., c) ust. 6 otrzymuje brzmienie: Biuro usług płatniczych, w zaleŝności od wyboru sposobu ochrony środków pienięŝnych otrzymanych od uŝytkowników, jest obowiązane złoŝyć w KNF odpowiednio: 1) oryginał dokumentu potwierdzającego złoŝenie po raz pierwszy środków pienięŝnych, o których mowa w ust. 2a, w terminie 7 dni od dnia jego dokonania, a następnie składać do KNF, nie rzadziej niŝ raz na 6 miesięcy, poczynając od pierwszego dnia następującego po dniu powstania obowiązku złoŝenia środków pienięŝnych, oryginał dokumentu potwierdzającego ich złoŝenie, w terminie 7 dni od dnia upływu 6-miesięcznego terminu; 2) oryginał dokumentu potwierdzającego zawarcie pierwszej umowy gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo pierwszej umowy ubezpieczenia, w terminie 7 dni od dnia zawarcia takiej umowy, a następnie składać do KNF oryginały dokumentów potwierdzających kaŝdorazowe zawarcie kolejnej umowy gwarancji albo ubezpieczenia przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej, w terminie 7 dni od dnia jej zawarcia., d) ust. 10 otrzymuje brzmienie: 10. KNF albo marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności przez biuro usług płatniczych moŝe występować na rzecz uŝytkowników w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji ubezpieczeniowej, na zasadach określonych w tych umowach., e) dodaje się ust. 11 w brzmieniu: 11. Do biur usług płatniczych stosuje się odpowiednio art. 80. ; 18) w art. 133 w ust. 3 dodaje się pkt 4 5 w brzmieniu: 4) krajowych instytucji pieniądza elektronicznego, ich agentów i oddziałów; 5) oddziałów zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego i ich agentów. ; 19) dodaje się dział VIII a w brzmieniu: Dział VIII a Instytucja pieniądza elektronicznego Art. 142a.1. Działalność w charakterze krajowej instytucji pieniądza elektronicznego oraz oddziału zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego wymaga uzyskania zezwolenia KNF. 12

2. Przepisy art. 11 13, art. 60 ust. 2, art. 61 62, art. 64 ust 1 pkt 2 4 i ust. 3, art. 65, art. 67 73, art. 75, art. 77 78, art. 81 112, art. 114 117 art. 134 i art. 137 142 stosuje się odpowiednio do działalności polegającej na wydawaniu, wykupie i rozliczaniu pieniądza elektronicznego przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego oraz oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, chyba Ŝe przepisy niniejszego rozdziału stanowią inaczej. 3. Przepisy art. 91 98 stosuje się odpowiednio do działalności polegającej na wydawaniu, wykupie i rozliczaniu pieniądza elektronicznego przez instytucję pieniądza elektronicznego. Art.142b. Zezwolenie jest wydawane podmiotom posiadającym kapitał załoŝycielski w wysokości co najmniej równowartości w walucie polskiej kwoty 350 000 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez NBP obowiązującego w dniu wydania zezwolenia. Art. 142c.1. Instytucja pieniądza elektronicznego jest uprawniona do: 1) świadczenia usług płatniczych wymienionych w art. 3 ust. 1; 2) prowadzenia działalności kredytowej związanej z usługami płatniczymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3, 4 i 7, na zasadach określonych w art. 74 ust. 3; 3) świadczenia usług operacyjnych oraz usług dodatkowych ściśle powiązanych ze świadczeniem usług płatniczych, w tym wydawaniem pieniądza elektronicznego; 4) prowadzenia systemów płatności, o których mowa w art. 2 pkt 27, z uwzględnieniem art. 10a; 5) prowadzenia innej działalności gospodarczej, w charakterze hybrydowej instytucji pieniądza elektronicznego. 2. Instytucja pieniądza elektronicznego prowadząca działalność, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie moŝe udzielać kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3, ze środków otrzymanych w zamian za pieniądz elektroniczny lub przechowywanych w sposób określony w art. 142i. Art. 142d. 1. Oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego jest uprawniony do wydawania, rozliczania i wykupu pieniądza elektronicznego oraz świadczenia usług dodatkowych ściśle powiązanych z wydawaniem pieniądza elektronicznego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, po uzyskaniu zezwolenia. 2. KNF powiadamia Komisję Europejską o wszystkich zezwoleniach udzielonych oddziałom zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego. Art. 142e.1. Instytucja pieniądza elektronicznego moŝe prowadzić, za pośrednictwem agentów, działalność w zakresie usług płatniczych wymienionych w art. 3 ust. 1, działalność, o której mowa w art. 4 ust. 6 pkt 2, oraz działalność polegającą na dystrybucji pieniądza elektronicznego. 2. Instytucja pieniądza elektronicznego nie moŝe wykonywać działalności, o której mowa w art. 4 ust. 6 pkt 1, za pośrednictwem agentów. Art. 142f.1. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego jest obowiązana posiadać w kaŝdym czasie fundusze własne równe co najmniej sumie elementów, o których mowa w: 1) art. 76 ust. 5 oraz. ust. 6 i 7; 2) art. 76 ust. 5 oraz art. 142h. 2. Przepisy art. 76 ust. 2 3 i 5 stosuje się odpowiednio do funduszy własnych krajowej instytucji pieniądza elektronicznego. 13

3. Fundusze własne krajowej instytucji pieniądza elektronicznego nie mogą być niŝsze odpowiednio od wyŝszej z wartości: 1) minimalnej wartości kapitału załoŝycielskiego; 2) sumy kwot obliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 6 i 7; 3) kwoty obliczonej zgodnie z art. 142h. 4. Przepis ust. 3 pkt 2 stosuje się do obliczania funduszy własnych krajowej instytucji pieniądza elektronicznego w odniesieniu do działalności, o której mowa w art. 3 ust 1, niezwiązanej z wydawaniem pieniądza elektronicznego, 5. Fundusze własne krajowej instytucji pieniądza elektronicznego przeznaczone na działalność polegającą na wydawaniu pieniądza elektronicznego nie mogą być niŝsze od 2% średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu. 6. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, metodę obliczania kwoty, o której mowa w ust. 3 pkt 2 uwzględniając wartość wymaganych funduszy własnych w taki sposób, aby nie przekraczała ona 4% z jednej dwunastej całkowitej wartości transakcji płatniczych wykonanych w ciągu ostatniego roku przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego lub oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego oraz biorąc pod uwagę rodzaj usług płatniczych, jakie mogą one świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia. 7. KNF moŝe, w drodze decyzji, na podstawie analizy ryzyka strat oraz oceny procesów zarządzania ryzykiem i mechanizmów kontroli wewnętrznej krajowej instytucji pieniądza elektronicznego: 1) zaŝądać od krajowej instytucji pieniądza elektronicznego zwiększenia wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie większej niŝ 120% kwoty, która byłaby wynikiem zastosowania metody, o której mowa w ust. 6; 2) zezwolić krajowej instytucji pieniądza elektronicznego na zmniejszenie wysokości funduszy własnych, jednak do kwoty nie niŝszej niŝ 80% kwoty, która byłaby wynikiem zastosowania metody, o której mowa w ust. 6. Art. 142g. 1. W przypadku gdy krajowa instytucja pieniądza elektronicznego prowadzi jakikolwiek rodzaj działalności, o której mowa w art. 3 ust 1, niezwiązanej z wydawaniem pieniądza elektronicznego lub którykolwiek z rodzajów działalności, o której mowa w art. 142c pkt 2 5, a kwota pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu jest zmienna lub nie jest znana z wyprzedzeniem, KNF moŝe wyrazić zgodę na obliczenie wysokości wymaganych funduszy własnych krajowej instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie kwoty reprezentatywnej, przeznaczonej na wydawanie pieniądza elektronicznego, jeŝeli uzna, Ŝe taką kwotę moŝna oszacować na podstawie dotychczasowych danych. 2. W przypadku krajowych instytucji pieniądza elektronicznego rozpoczynających działalność wymagane fundusze własne określa się na podstawie programu działalności i planu finansowego, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4. Art. 142h. 1. Krajowe instytucje pieniądza elektronicznego są obowiązane do wnoszenia wpłat na pokrycie kosztów nadzoru. Wpłaty są wnoszone w wysokości stanowiącej sumę: 1) iloczynu całkowitej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu pochodzącego z działalności wykonywanej przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego, w tym takŝe przez jej agentów i stawki nieprzekraczającej 0,075%, oraz 2) iloczynu kwoty transakcji płatniczych wykonanych przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego, w tym takŝe przez jej agentów, i stawki nieprzekraczającej 0,075%, z zastrzeŝeniem ust. 2 i 3. 14

2. Do transakcji płatniczych instytucji pieniądza elektronicznego świadczących usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 6, albo usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 7, stosuje się stawkę nieprzekraczającą 0,05%. 3. Do działalności polegającej na świadczeniu usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. pkt 4 i 5, stosuje się stawkę nieprzekraczającą 0,0025% w odniesieniu do tych usług. 4. Do całkowitej kwoty transakcji płatniczych, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie wlicza się transakcji płatniczych instytucji pieniądza elektronicznego wykonywanych w związku z czynnościami podlegającymi wyłączeniu na podstawie art. 6, bez względu na to, czy wyłączenie jest zaleŝne od świadczenia innych usług. 5. NaleŜności z tytułu wpłat, o których mowa w ust. 1, podlegają egzekucji w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm. 6) ), zwanej dalej ustawą o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 142i. 1. JeŜeli krajowa instytucja pieniądza elektronicznego prowadzi działalność, o której mowa w art. 3 ust. 1, niezwiązaną z wydawaniem pieniądza elektronicznego, zobowiązana jest do ochrony środków pienięŝnych otrzymanych na poczet wykonania transakcji płatniczych. 2. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, kategorie aktywów krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, o których mowa w art. 78 ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz maksymalną część środków pienięŝnych, jaka moŝe być inwestowana przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego w poszczególne kategorie aktywów, mając na względzie naleŝyte zabezpieczenie środków uŝytkowników, w tym ograniczenie ryzyka inwestycyjnego w zakresie, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 2. Art. 142j. 1. Środki pienięŝne otrzymane przez krajową instytucję pieniądza elektronicznego w zamian za wydany pieniądz elektroniczny nie mogą być łączone ze środkami pienięŝnymi będącymi w jej posiadaniu z innego tytułu, w szczególności środki te nie są przechowywane wspólnie w gotówce ani nie są przechowywane na tym samym rachunku. 2. Środki pienięŝne otrzymane w formie płatności za pomocą instrumentu płatniczego podlegają ochronie od momentu, w którym zostaną zapisane na rachunku płatniczym instytucji pieniądza elektronicznego lub udostępnione instytucji pieniądza elektronicznego w inny sposób. 3. Środki pienięŝne, o których mowa w ust. 1, podlegają ochronie w kaŝdym przypadku, nie później jednak niŝ po upływie 5 dni roboczych od dnia, w którym instytucja pieniądza elektronicznego wydała pieniądz elektroniczny. 4. Krajowa instytucja pieniądza elektronicznego niezwłocznie informuje KNF o wszelkich istotnych zmianach w sposobie ochrony środków pienięŝnych przyjmowanych, w celu ochrony środków pienięŝnych otrzymywanych w zamian za wydany pieniądz elektroniczny. Art. 142k. 1. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio, nabyć albo objąć akcje lub prawa z akcji instytucji pieniądza elektronicznego w liczbie zapewniającej osiągnięcie albo przekroczenie odpowiednio 10%, 20%, 30%, 50% ogólnej liczby głosów na walnym zgromadzeniu lub udziału w kapitale zakładowym, jest obowiązany kaŝdorazowo zawiadomić KNF o zamiarze ich nabycia albo objęcia. 2. Podmiot, który zamierza, bezpośrednio lub pośrednio, stać się podmiotem dominującym instytucji pieniądza elektronicznego w sposób inny niŝ przez nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji instytucji pieniądza elektronicznego w liczbie zapewniającej większość ogólnej 15

liczby głosów na walnym zgromadzeniu, jest obowiązany kaŝdorazowo zawiadomić o tym zamiarze KNF. 3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2 przepisy art. 25 25p ustawy Prawo bankowe stosuje się odpowiednio. Art. 142l. 1. Przepisów niniejszego rozdziału w zakresie sprawowania nadzoru nie stosuje się do podmiotów prowadzących działalność polegającą na wydawaniu, wykupie i rozliczaniu pieniądza elektronicznego, jeŝeli: 1) maksymalna kwota umieszczona na instrumencie pieniądza elektronicznego nie przekracza równowartości w złotych 75 euro obliczanej według średniego kursu ogłaszanego przez NBP obowiązującego w dniu jego wydania; 2) całkowite zobowiązania finansowe z uwzględnieniem wydanego a niewykupionego przez nią pieniądza elektronicznego w kaŝdym czasie nie przekraczają równowartości w złotych 1 000 000 euro; 3) Ŝadna z osób zarządzających podmiotem nie jest osobą prawomocnie skazaną za przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo o którym mowa w art. 165a Kodeksu karnego, lub przestępstwo skarbowe; 4) pieniądz elektroniczny słuŝy jako środek płatniczy uŝywany: a) przez podmioty powiązane ze sobą organizacyjnie, b) wyłącznie na obszarze gminy, w której siedzibę ma ten podmiot. 2. Przepisy art. 118 ust. 2, art. 121, art. 126 ust. 2 stosuje się odpowiednio do podmiotów określonych w ust. 1. ; 20) w art. 150 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. Tej samej karze podlega, kto, nie będąc uprawniony, uŝywa w nazwie (firmie) lub do określenia wykonywanej działalności gospodarczej albo w reklamie określeń usługi płatnicze, wydawanie pieniądza elektronicznego, instytucja płatnicza, instytucja pieniądza elektronicznego, oddział zagranicznej instytucji płatniczej albo biuro usług płatniczych ; 21) w art. 152 ust. 1 otrzymuje brzmienie: 1. Kto, będąc odpowiedzialnym w instytucji płatniczej, biurze usług płatniczych, instytucji pieniądza elektronicznego lub oddziale zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego za przekazywanie informacji Komisji Nadzoru Finansowego, podaje informacje niezgodne ze stanem faktycznym albo w inny sposób wprowadza w błąd ten organ, podlega grzywnie do 1 000 000 zł albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. ; 22) po art. 153 dodaje się art. 153a - 153c w brzmieniu: Art. 153a.1. Kto wydaje elektroniczny instrument płatniczy wbrew warunkom określonym w ustawie, podlega grzywnie do 5 000 000 złotych lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. 2. JeŜeli przedmiotem czynu określonego w ust. 1 jest instrument pieniądza elektronicznego, sprawca podlega grzywnie do 5 000 000 zł lub karze pozbawienia wolności do lat 3 albo obu tym karom łącznie. 16

3. Karze, o której mowa w ust. 1 albo 2, podlega ten, kto wydaje elektroniczny instrument płatniczy wbrew warunkom określonym w ustawie, działając w imieniu lub w interesie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Art. 153b 1. Kto, wbrew obowiązkom określonym w ustawie, nie udziela NBP wymaganych informacji albo udziela ich w sposób niezgodny z przepisami prawa, podlega grzywnie do 1 000 000 zł. 2. Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się czynu określonego w ust. 1, działając w imieniu lub w interesie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej. Art.153c. Kto prowadzi system autoryzacji i rozliczeń bez wymaganej zgody na prowadzenie systemu lub wprowadza zmiany bez uzyskania wymaganej zgody na wprowadzenie zmian w zasadach prowadzenia systemu, podlega grzywnie do 5 000 000 zł. ; 23) w art. 180 ust. 2 otrzymuje brzmienie: 2. W przypadku zagroŝenia przekroczenia limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, na dany rok budŝetowy, zastosowany zostanie mechanizm korygujący polegający na: 1) ograniczeniu kosztów rzeczowych Urzędu KNF związanych z realizacją zadań wynikających ze sprawowania nadzoru nad instytucjami płatniczymi, biurami usług płatniczych, instytucjami pieniądza elektronicznego i oddziałami zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego; 2) racjonalizacji częstotliwości wykonywania czynności w ramach nadzoru sprawowanego przez KNF nad instytucjami płatniczymi, biurami usług płatniczych, instytucjami pieniądza elektronicznego i oddziałami zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego.. Art. 2. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. 7) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 4 w ust 1: a) pkt 4 otrzymuje brzmienie: 4) karta płatnicza kartę płatniczą w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011r. o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199, poz. 1175 i Nr 291, poz. 1707),, b) pkt 5 otrzymuje brzmienie: 5) pieniądz elektroniczny pieniądz elektroniczny w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011r. o usługach płatniczych,, c) w pkt 7 lit. e otrzymuje brzmienie: e) świadczenia usług płatniczych, w tym wydawania i rozliczania pieniądza elektronicznego oraz usługi jego wykupu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,, d) pkt 17 otrzymuje brzmienie: 17) instytucja kredytowa podmiot mający swoją siedzibę za granicą Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, zwanych dalej 17

"państwami członkowskimi", prowadzący we własnym imieniu i na własny rachunek, na podstawie zezwolenia właściwych władz nadzorczych, działalność polegającą na przyjmowaniu depozytów lub innych środków powierzonych pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym i udzielaniu kredytów, ; 2) w art. 105 w ust. 1 w pkt 2 lit. m otrzymuje brzmienie: m) wydawców instrumentów płatniczych niebędących bankami w zakresie określonym ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, ; 3) w art. 133 ust. 4 otrzymuje brzmienie: 4. Komisja Nadzoru Finansowego, Narodowy Bank Polski oraz osoby wykonujące czynności nadzoru bankowego nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wynikłą ze zgodnego z przepisami ustaw działania lub zaniechania, które pozostaje w związku ze sprawowanym przez Komisję Nadzoru Finansowego nadzorem nad działalnością banków, oddziałów i przedstawicielstw banków zagranicznych oraz oddziałów instytucji kredytowych.. Art. 3. W ustawie z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 276, z późn. zm. 8) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2 w pkt 1: a) lit. e otrzymuje brzmienie: e) instytucje pieniądza elektronicznego, hybrydowe instytucje pieniądza elektronicznego, oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, agentów rozliczeniowych, instytucje płatnicze, biura usług płatniczych, oddziały unijnych instytucji płatniczych oraz ich agentów w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175 i Nr 291, poz. 1707),, b) uchyla się lit. u; 2) w art. 9d w ust. 1w pkt 2 lit. d otrzymuje brzmienie: d) pieniądza elektronicznego, w rozumieniu art. 2 pkt 21a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych, jeŝeli maksymalna kwota przechowywana na nośniku nie przekracza: równowartości 250 euro w przypadku urządzenia, które nie moŝe zostać ponownie naładowane, równowartości 2 500 euro w przypadku urządzenia, które moŝe zostać ponownie naładowane, chyba Ŝe kwota wykupu wynosi co najmniej równowartość w walucie polskiej kwoty 1 000 euro w danym roku kalendarzowym,. Art. 4. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 743 oraz z 2011 r. Nr 199, poz. 1175 i Nr 234, poz. 1391) w art. 1 w pkt 5 dodaje się lit. l w brzmieniu: l) instytucja płatnicza oraz instytucja pieniądza elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. Nr 199, poz. 1175 i Nr 291, poz. 1707);. 18

Art. 5. W ustawie z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, z późn. zm. 9) ) wprowadza się następujące zmiany: 1) art. 2 otrzymuje brzmienie: Art. 2. Celem nadzoru nad rynkiem finansowym jest zapewnienie prawidłowego funkcjonowania tego rynku, jego stabilności, bezpieczeństwa oraz przejrzystości, zaufania do rynku finansowego, a takŝe zapewnienie ochrony interesów uczestników tego rynku, przez realizację celów określonych, w szczególności w ustawie - Prawo bankowe, ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych, ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o nadzorze nad rynkiem kapitałowym, ustawie z dnia 15 kwietnia 2005 r. o nadzorze uzupełniającym nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń i firmami inwestycyjnymi wchodzącymi w skład konglomeratu finansowego oraz ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. ; 2) w art. 6 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie: 1) określone w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, ustawie z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych, ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych, ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych oraz ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,. Art. 6. 1. Instytucje pieniądza elektronicznego, które w dniu wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy prowadzą działalność na podstawie ustawy uchylanej w art. 8, kontynuują swoją działalność na podstawie wydanych zezwoleń. 2. Przepisy wykonawcze wydane przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy na podstawie art.13 ust. 2 i art. 15 ust. 5 ustawy uchylanej w art. 8 niniejszej ustawy, zachowują moc do dnia wejścia w Ŝycie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 59e i art. 59j ustawy zmienianej w art. 1 niniejszej ustawy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłuŝej jednak niŝ przez 6 miesięcy od dnia wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy. Art. 7. Do umów o elektroniczny instrument płatniczy zawartych przed dniem wejścia w Ŝycie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Art. 8. Traci moc ustawa z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz. U. Nr 169, poz. 1385, z późn. zm. 10) ). Art. 9. Ustawa wchodzi w Ŝycie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 19

1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdroŝenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostroŝnościowego nad ich działalnością, zmieniającej dyrektywę 2005/60/WE i 2006/48/WE oraz uchylającej dyrektywę 2000/46/WE (Dz. Urz. UE L 267 z 10.10.2009). 2) Niniejszą ustawą dokonuje się zmiany ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Prawo bankowe, ustawy z dnia 16 listopada 2000r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, ustawy z dnia 24 sierpnia 2001r. o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami oraz ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2010 r. Nr 239, poz. 1593 oraz z 2011 r. Nr 85, poz. 459, Nr 106, poz. 622, Nr 112, poz. 654, Nr 120, poz. 690, Nr 131, poz. 764, Nr 132, poz. 766, Nr 153, poz. 902, Nr 163, poz. 981, Nr 171, poz. 1016, Nr 199, poz. 1175, Nr 204, poz. 1195 i Nr 232, poz. 1378. 4) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 141, poz. 1176, z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr 60, poz. 535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151, z 2004 r. Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 162, poz. 1692, Nr 172, poz. 1804 i Nr 281, poz. 2783, z 2005 r. Nr 48, poz. 462, Nr 157, poz. 1316 i Nr 172, poz. 1438, z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 164, poz. 1166, z 2007 r. Nr 80, poz. 538, Nr 82, poz. 557 i Nr 181, poz. 1287, z 2008 r. Nr 116, poz. 731, Nr 163, poz. 1012, Nr 220, poz. 1425 i 1431 i Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 42, poz. 341, Nr 79, poz. 662 i Nr 131, poz. 1075, z 2010 r. Nr 40, poz. 222 i Nr 155, poz. 1037 oraz z 2011 r. Nr 80, poz. 432 i Nr 85, poz. 458. 5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 228, poz.2260, z 2004 r. Nr 91, poz. 870 i Nr 173, poz. 1808, z 2006 r. Nr 157, poz. 1119, z 2007 r. Nr 61, poz. 410, z 2008 r. Nr 228, poz. 1506, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 i Nr 69, poz. 589, z 2011 r. Nr 171, poz. 1016 i Nr 199, poz. 1175. 6) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 157, poz. 1119 i Nr 187, poz. 1381, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 115, poz. 794, Nr 176, poz. 1243 i Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 209, poz. 1318, z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 39, poz. 308, Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 28, poz. 143, Nr 40, poz. 229, Nr 75, poz. 474, Nr 122, poz. 826, Nr 152, poz. 1018 i Nr 229, poz. 1497 oraz z 2011 r. Nr 85, poz. 458 i Nr 234, poz. 1391. 7) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002 r. Nr 126, poz. 1070, Nr 141, poz. 1178, Nr 144, poz. 1208, Nr 153, poz. 1271, Nr 169, poz. 1385 i 1387 i Nr 241, poz. 2074, z 2003 r. Nr 50, poz. 424, Nr 60, poz. 535, Nr 65, poz. 594, Nr 228, poz. 2260 i Nr 229, poz. 2276, z 2004 r. Nr 64, poz. 594, Nr 68, poz. 623, Nr 91, poz. 870, Nr 96, poz. 959, Nr 121, poz. 1264, Nr 146, poz. 1546 i Nr 173, poz. 1808, z 2005 r. Nr 83, poz. 719, Nr 85, poz. 727, Nr 167, poz. 1398 i Nr 183, poz. 1538, z 2006 r. Nr 104, poz. 708, Nr 157, poz. 1119, Nr 190, poz. 1401 i Nr 245, poz. 1775, z 2007 r. Nr 42, poz. 272 i Nr 112, poz. 769, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056, Nr 192, poz. 1179, Nr 209, poz. 1315 i Nr 231, poz. 1546, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 42, poz. 341, Nr 65, poz. 545, Nr 71, poz. 609, Nr 127, poz. 1045, Nr 131, poz. 1075, Nr 144, poz. 1176, Nr 165, poz. 1316, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323 i Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 40, poz. 226, Nr 81, poz. 530, Nr 126, poz. 853, Nr 182, poz. 1228 i Nr 257, poz. 1724 oraz z 2011 r. Nr 72, poz. 388, Nr 126, poz. 715, Nr 131, poz. 763, Nr 134, poz. 779 i 781, Nr 165, poz. 984, Nr 199, poz. 1175, Nr 201, poz. 1181 i Nr 232, poz. 1378. 20