Lekcja 7 na 17. listopada 2018
Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie (Galacjan 3,27-28)
Konflikty wewnętrzne są jednym z największych zagrożeń dla jedności. Wczesny Kościół stanął w obliczu tego rodzaju konfliktów. Jednak radzili sobie z nimi i rozwiązywali je w taki sposób, że Kościół był bardziej zjednoczony, a Ewangelia szerzyła się szybciej niż przed konfliktem. Czego możemy się nauczyć od wczesnego Kościoła, w kwestii rozwiązywania naszych wewnętrznych konfliktów? Różnice osobowe Dzieje Ap. 6,1-7 Różnice kulturowe Dzieje Ap. 10,1-11,24 Różnice doktrynalne Dzieje Ap. 15,1-22
Chrześcijanie dzielili się z Kościołem wszystkim, co mieli, więc każda osobista potrzeba została zaspokojona. W Kościele nie było biednych ludzi (Dzieje Ap. 4, 32-34).Jednak po pewnym czasie pojawiły się pewne konflikty. Grupa ludzi (Żydzi greckiego pochodzenia) poczuła, że są traktowani gorzej niż Żydzi z Judei (Hebrajczycy). Apostołowie postanowili powstrzymać ten oczywisty faworyzm. Zrozumieli, że ich praca ewangelizacyjna zostanie poważnie ograniczona, jeśli zaczną zajmować się tego rodzaju sprawami. A w owym czasie, gdy liczba uczniów wzrastała, wszczęło się szemranie hellenistów przeciwko Żydom, że zaniedbywano ich wdowy przy codziennym usługiwaniu (Dzieje Ap. 6,1)
Upatrzcie tedy, bracia, spośród siebie siedmiu mężów, cieszących się zaufaniem, pełnych Ducha Świętego i mądrości, a ustanowimy ich, aby się zajęli tą sprawą (Dzieje Ap. 6,3) Dwunastu apostołów wezwało Kościół na spotkanie i zaproponowało rozwiązanie: podzielić pracę na dwa zespoły: służbę Słowa i posługę przy stołach. Kościół wyznaczył siedmiu ludzi dobrej reputacji do nadzorowania dystrybucji żywności (co ciekawe, byli oni greckiego pochodzenia). Teraz więcej osób było zaangażowanych w służbę Kościołowi i uniknięto faworyzowania. Rozwiązanie opierało się na następujących przesłankach: Każdego opinia została wysłuchana Zróżnicowano zakres obowiązków Kościół wybrał właściwych ludzi
Kościół wierzył, że Bóg chciał zbawić tylko naród izraelski. W ten sposób, ludzie z innych kultur zostaliby wykluczeni ze zbawienia, jeśli nie staliby się Żydami. Nie chciano nawet mieszać się z poganami. Bóg interweniował przez zesłanie Piotrowi wizji, aby przekonać go do wizyty w domu pogańskim. Kościół w Jerozolimie uważał, że Piotr powinien zostać upomniany za ten grzech.
Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? (Dzieje Apostolskie 10,47) Jednak Kościół jeszcze nie był gotowy, by zaakceptować pogan. Piotr ze szczegółami musiał wyjaśnić przywódcom Kościoła co się przydarzyło Korneliuszowi. Rozwiązanie opierało się na: Bezpośredniej interwencji Ducha Świętego Pokornym poddaniu przywódców kościelnych Duchowi Świętemu Bóg interweniował ponownie, by przekonać Piotra do zaakceptowania Korneliusza i jego rodziny jako części Kościoła. Zostali ochrzczeni, mimo, że nie byli Żydami i nie zostali obrzezani.
A pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni (Dzieje Apostolskie 15,1) Te same różnice kulturowe, co w poprzednim przypadku, spowodowały niezgodę, co do doktryny obrzezania. Czy fizyczne obrzezanie było wymagane do zbawienia? Czy może obrzezanie serca (nawrócenie) było wystarczające do zbawienia? Kościół zgromadził się i Judaiści bronili swej doktryny biblijnymi cytatami. Piotr opowiedział swoje doświadczenie u Korneliusza. Paweł i Barnaba bronili swojego stanowiska opowiadając o Bożych cudach pośród pogan. WIARA UCZYNKI
Kościół potrzebował zmiany paradygmatu. Trzeba było odrzucić wielowiekową tradycję i przeczytać Pismo Święte pod przewodnictwem Ducha Świętego. To był bardzo trudny problem. Zbawienie musiało dotrzeć do wszystkich bez wyjątku. Kiedy z taką myślą czytano Pismo Święte, pojawiły się nowe prawdy. Poczyniono następujące kroki: Zebrali się przywódcy Kościoła. Każdy wyjaśnił swoje stanowisko. Prosili o Ducha Świętego i studiowali Biblię. Decyzja została podjęta i zapisana.
Poważne konflikty we wczesnym Kościele zostały przezwyciężone miłością, jednością, zaufaniem i pełnym oddaniem się Słowu Bożemu i prowadzeniu Ducha Świętego. Czego możemy się nauczyć z ich doświadczeń, aby stawić czoła problemom współczesnego Kościoła? Szybkie rozpoznanie i rozwiązanie konfliktu Wyznaczenie jednej lub więcej osób do poszukiwania rozwiązania problemu. Wysłuchanie historii i opinii osób zaangażowanych po obu stronach konfliktu. Rozważanie Pisma Świętego. Przedstawienie i poszukiwanie dowodów Bożego prowadzenia Przekazanie decyzji wraz z jej uzasadnieniem
E.G.W. (Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii, rozdz. 10, str. 110) Jeśli jakiś brat naucza błędu, to ci, którzy pełnią odpowiedzialne funkcje, powinni o tym wiedzieć; a jeśli naucza Prawdy, powinni udzielić mu poparcia. Wszyscy powinniśmy wiedzieć czego się wśród nas naucza, bo jeśli jest to Prawda, to musimy ją poznać. Powinien ją poznać nauczyciel szkoły sobotniej, a każdy uczeń szkoły sobotniej powinien ją zrozumieć. Bóg nałożył na nas wszystkich obowiązek rozumienia tego, co nam zsyła( )nie pozwólcie, by uprzedzenia przeszkodziły wam w uznaniu tej nauki tylko dlatego, że nie zgadza się ona z waszymi poglądami.