Grodziskie Unikalny styl, który wykształcił się w Grodzisku Wielkopolskim, wywodzący się bezpośrednio ze średniowiecznej tradycji warzenia piw pszenicznych w Polsce. Grodziskie było słynne w kraju jeszcze przed epoką industrializacji, a w XIX w. i na początku XX w. jego sława i popularność zaczęła szybko rozszerzyć się także za granicą. Jest to jasne, lekkie piwo pszeniczne wyprodukowane z udziałem słodu dymionego. Ekstrakt początkowy: 7,0-8,0 Blg Ekstrakt końcowy: 2,5-3,0 Blg Zawartość alkoholu: 2,5-3,3 % obj. Goryczka: 20-30 IBU Barwa: 6-12 EBC Surowce i technologia: Najwłaściwsze byłoby zastosowanie 100% słodu pszenicznego delikatnie wędzonego dymem drewna dębowego, ale tez dobre rezultaty daje kompozycja słodów wędzonych bukiem, pszenicznego i pilzneńskiego. Zawsze trzeba tak postępować w doborze słodu aby otrzymać piwo o wyraźnym charakterze pszenicznym i delikatnym wędzonym. Polskie, czeskie lub niemieckie odmiany chmielu takie jak Lubelski, Żatecki, Hallertauer Mittelfrüh albo Tettnanger. Drożdże górnej fermentacji o w miarę czystym profilu, nie produkujące dużej ilości estrów i fenoli. Zacieranie infuzyjne z kilkoma przerwami. Barwa: od jasnożółtej do złotej, powinno być bardzo klarowne. Mętność jest wadą. Piana: Obfita, biała, bardzo trwała. niski do umiarkowanego aromat pochodzący od dymu, może być bardzo subtelny. Nuty chmielowe, zazwyczaj obecne, w swojej intensywności powinny być najwyżej równe lub mniejsze od nut dymnych. Bywa wyczuwalna nuta zbożowa, pszeniczna. Opcjonalnie mogą być wyczuwalne delikatna nuty owocowe, takie jak dojrzałego czerwonego jabłka czy gruszki, nie mogą być jednak intensywne. Nuty bananowe i goździkowe, typowe dla bawarskich piw pszenicznych są niepożądane. Diacetyl jest wadą. Średnio - niskiej do średniej intensywności smak wędzony, który pozostaje do finiszu. Charakter wędzony może być wyraźniejszy w smaku niż w aromacie, ma łagodny charakter, nie powinien być gryzący. Delikatny, ziarnisty smak pszenicy w tle. Niski, ale wyczuwalny, pikantny smak szlachetnego chmielu. Ogólny balans przesunięty w kierunku goryczy. Finisz wytrawny, ale nie powinien być cierpki. Lekkie estry owocowe ( czerwone jabłko lub gruszka ) mogą być obecne. Goryczka: Umiarkowana do dużej, pochodząca od chmielu.
Odczucie w ustach: bardzo lekkie i odświeżające. Nagazowanie wysokie, wyraźnie odczuwalne na języku. Wrażenie ogólne: Lekkie, bardzo pijalne piwo pszeniczne o wędzonym charakterze. Jasne i klarowne. Przykłady komercyjne: Piwo z Grodziska, Pinta Grodziskie
Grisette Historyczny belgijski styl piwa, swoje początki ma w końcówce XVI i XVII wieku. Większość piw w tym stylu nie przekracza 3-4% alkoholu choć zdażają się wersje mocniejsze. Piwo jest lekko chmielone, bardzo rześkie swoim smakiem lekko przypominające saison. Historycznie warzone było przez żony górników a nazwa wywodzi się od szarego ich ubioru (gris = szary). Piwo co do zasady robione było aby serwować je świeżym. Grisette ze względu na swój sesyjny charakter i niskie stężenie alkoholu było piwem codziennym górników, którzy popijali je po zakończonej pracy. Ekstrakt początkowy: 9,0-11,5 Blg Ekstrakt końcowy: 1,5-3,0 Blg Zawartość alkoholu: 3-5 % obj. Goryczka: 15-30 IBU Surowce i technologia: Piwo jest mieszanką przepisów na belgijskiego saisona oraz francuskie biere de garde tylko ze znacznie mniejszym ekstraktem. Historycznie dodawane była niesłodowana pszenica, obecnie zastępowana również słodem pszenicznym. Chmielona całkiem wyraźnie europejskimi odmianami chmieli. Z dopuszczalną nutą funky. Często stosowane płatki owsiane. Drożdże klasyczne do belgijskich farmhouse. Barwa: szeroki zakres barw. Od jasno złotej do ciemno pomarańczowej prawie brązowej. Piana: Obfita, biała, bardzo trwała. Dość aromatyczne, z ewidentną owocową, przyprawową i chmielową charakterystyką. Estry mogą być całkiem intensywne (od umiarkowanych do intensywnych) i często przypominają aromat owoców cytrusowych. Aromaty chmielowe od niskich do umiarkowanych i są często kwiatowe, ziemiste lub owocowe. Subtelne, uzupełniające ziołowe lub przyprawowe dodatki są dozwolone, ale nie powinny być dominujące. Charakter słodowy jest zazwyczaj nieco zbożowy i o wyraźniej intensywności. W wersjach, gdzie obecna jest kwaśność, może być wyczuwalny typowy kwaśny charakter od niskiego do umiarkowanego. Średnio niskie do średnio wysokich owocowe i przyprawowe smaki, wspierane przez łagodny od średniego do wysokiego charakter słodowy, często z pewnymi smakami zbożowymi. Goryczka jest zazwyczaj umiarkowana do średniej, chociaż kwaśność może występować w miejsce goryczki (obie nie powinny być równie intensywne jednocześnie). Owocowy charakter jest przeważnie cytrusowy (pomarańczowy lub cytrynowy), a przyprawowość zazwyczaj pieprzowa. Zakres równowagi w charakterystyce owocowoprzyprawowej jest często zdeterminowany wyborem drożdży. Smak chmielowy jest od niskiego do umiarkowanego, ale przeważnie przyprawowy lub ziemisty w charakterze. Balans ma byś skierowany w stronę słodowego charakteru ani goryczka ani kwaśność nie może nadmiernie dominować. Finisz jest
słodowy i posmak jest zazwyczaj gorzki lub przyprawowy. Odczucie w ustach: bardzo lekkie i odświeżające. Nagazowanie średnie do wysokiego. Wrażenie ogólne: Lekkie, bardzo pijalne piwo z wyraźną bazą słodową, chmielową goryczką i fenolowymi nutami. Przykłady komercyjne: Pinta Grisette, Piwne Podziemie Miss Grisette, Browar Kingpin Alphonse Grisette
Lichtenhainer Pochodzi z tej samej rodziny środkowoeuropejskich, historycznych piw pszenicznych górnej fermentacji, o niskiej zawartości alkoholu co Gose, Grodziskie oraz Berliner Weisse. Posiada cechy ich wszystkich, ale ma własny unikalny charakter - kwaśność i dym nie są obecne w którymkolwiek z pozostałych styli. Nie jest tak kwaśne jak Berliner Weisse, raczej jak wędzone Gose bez kolendry i soli, lub jak Grodziskie z kwaśnością Gose. Ekstrakt początkowy: 8,0-10,0 Blg Ekstrakt końcowy: 1-2 Blg Zawartość alkoholu: 3,5-5 % obj. Kolor: 6-12 EBC. Goryczka: 5-12 IBU Surowce i technologia: Wędzony słód jęczmienny, słód pszeniczny, Lactobacillus, drożdże górnej fermentacji. Zasyp różny, jednak typowy udział pszenicy wynosi zazwyczaj 30-50%. Barwa: szeroki zakres barw. Od jasno złotej do ciemno pomarańczowej prawie brązowej. Piana: Piana wysoka, poszarpana, trwała o złamanej bieli. Umiarkowanie mocny aromat świeżego dymu, lekkie nuty kwaśne, średnio niski poziom owocowych estrów, możliwe nuty jabłkowe lub cytrynowe, umiarkowanie intensywna chlebowo-ziarnista słodowość. Charakter dymny powinien być mocniej wyczuwalny niż nuty chlebowe. Dym powinien mieć charakter "suchy", jak resztki starego, wypalonego ogniska, a nie dymu "tłustego". Umiarkowanie silny smak owocowy, możliwa cytrynowość lub jabłkowość. Umiarkowanie intensywna kwasowość, jednakże powinna mieć czysty, mleczy charakter. Niedozwolone są nuty charakterystyczne dla belgijskich piw kwaśnych, fermentowanych z udziałem Brettanomyces. Charakter dymny średnio mocny, podobnie jak w przypadku aromatu powinien kojarzyć się z suchym dymem z ogniska. Finisz wytrawny z kwaśnym i dymnym w posmakiem. Goryczka niska, balans piwu zapewnia kwaśność, a nie chmiel. Świeże, czyste na podniebieniu z lekkim ściąganiem w posmaku. Pszeniczna słodowość powinna być niższa od dymności i kwaśności. Natężenie cytrynowej cierpkości lub smaku zielonego jabłka powinno być najsilniej odczuwane w posmaku, wraz z dymnością na drugim miejscu. Smak powinien być złożony. Odczucie w ustach: Mrowiąca i ściągająca kwasowość. Mocne nagazowanie. Pełnia od średnio lekkiej, do średniej.
Wrażenie ogólne: Kwaśne, wędzone, historyczne niemieckie piwo pszeniczne o niskim ekstrakcie. Złożony chociaż wciąż orzeźwiający charakter dzięki wysokiemu odfermentowaniu i nagazowaniu, wraz z niską goryczką i umiarkowaną kwaśnością.
Berliner Weisse Plato początkowe: 7-8 Plato końcowe: 1-2 Zawartość alkoholu: 2,8-3,8% IBU: 3-8 Kolor: 2-3 SRM Ogólne wrażenie: Jasne, orzeźwiające, piwo pszeniczne o niskiej zawartości alkoholu oraz czystej kwaskowatości i wysokim nasyceniu Dominuje ostry, kwaśny charakter (umiarkowany do umiarkowanie wysoki). Może mieć charakter średnio owocowy (często cytryna lub cierpkie jabłko). Owocowość może wzrosnąć z czasem, dodatkowo może rozwinąć się lekki aromat kwiatowy. Brak aromatu chmielowego. Wygląd: Bardzo jasny słomkowy. Klarowność wysoka do lekko zamglonego. Piana gęsta biała. Dominuje mleczna kwaśność, nigdy octowość. Brak chmielowej goryczki. Może pojawić się cytrusowocytrynowa lub cierpka owocowość jabłka. Wytrawny finisz. Piwo powinno być kwaśne ale zbalansowane wraz z obecną słodowością Tekstura: Bardzo wysokie nasycanie dwutlenkiem węgla. Brak alkoholowości. Soczysta kwaskowość. Charakterystyczne składniki: słód pszeniczny to zazwyczaj ponad 50% zasypu, drugą część stanowi słód pilzneński. Fermentacja drożdżami górnej fermentacji oraz bakteriami Lactobacillus (różne szczepy) Przykładowe piwa: Berliner Kindl Weisse
Scottish Light Plato początkowe: 7,5-9 Plato końcowe: 2-3 Zawartość alkoholu: 2,5-3,2% IBU: 10-20 Kolor: 17 SRM Ogólne wrażenie: Piwo słodowe, karmelowe z posmakami toffi. Chmiel używany tylko dla zrównoważenia i zbalansowania słodowości. Charakter słodowości może wahać się od wytrawności i ziarnowości do bogatego tostowokarmelowego. Tradycyjnie najciemiejsze szkockie ale, nawet czarne, jednak kolor uzyskany bez dodatku słody palonego, prażonego Surowce i technologia: Początkowo stosowowano jasne słody pale ale, grysik lub płatki kukurydziane oraz karmel dla uzyskania koloru, później zaczęto używać dodatkowych słodów, takich jak amber, brown, crystal oraz słodu pszenicznego. Cukier to tradycyjny dodatek. Czyste lub lekko owocowe drożdże górnej fermentacji Słodowośc niska do średniej, często opiekana bułka, paluszki, herbatniki. Niska do średnia karmelowość i niskie toffi jest dopuszczalne. Lekka owocowość. Może mieć niski aromat chmielowy (ziemisty, kwiatowy, pomarańczowo-cytrusowy, przyprawowy). Lekka torfowa wędzonka niedopuszczalna. Wygląd: Kolor od jasno-miedzianego do mocno ciemnobrązowego. Całkowicie słodowy, od chlebowości z karmelem do pełnego bogatego, tostowego. Mogą występować lekki owocowe estry. Goryczka chmielowa dla uzyskania balansu słodowości. Tradycyjne angielskie chmiele powinny nadawać charekater ziemisty, kwiatowy, pomarańczowo-cytrusowy lub przyprawowy Finisz od wytrawnego do bogatego słodowego. Tekstura: Ciało średnio-niskie do średniego. Wysycenie niskie do umiarkowanego. Odczucie w ustach od bogatego, kremowego do wytrawnego, ziarnistego.
Polskie Pale Ale Plato początkowe: 11-15 Plato końcowe: 2-4 Zawartość alkoholu: 4,5-6,2% IBU: 30-50 Kolor: 5-10 SRM Ogólne wrażenie: Jasne, orzeżwiające i chmielowe ale zbalansowane podbudową słodową. Przede wszystkim wyraźna obecność nowofalowych odmian polskich chmieli Umiarkowany do mocnego aromatu chmielowego, cechy charakterystyczne: kwiatowe, sosnowe, żywiczne, przyprawowe, owocowe. Słodowość niska do umiarkowanej. Zalecane chmielenie na zimno. Wygląd: Jasny od złotego do jasnobursztynowego. Wersje chmielone na zimno mogą być lekko zamglone umiarkowany do wysokiego smak chmielowy. Cechy charakterystyczne: kwiatowe, sosnowe, żywiczne, przyprawowe, owocowe. Niska do umiarkowanej słodowa podbudowa dla uzyskania balansu chmielu. Karmelowość na niskim poziomie, jeśli nie przeszkadza charakterowi użytego chmielu. Goryczka chmielowa umiarkowana do wysokiej, o średnio wytrawnym finiszu. Tekstura: ciało średnio-niskie do średniego. Wyscenie umiarkowane do wysokiego. Gładkie bez cierpkości, szorstkości. Charakterystyczne składniki: słód typu "Pale ale". Drożdże neutralne lub lekko owocowe.