Lekcja 9 na 1. września 2018
I rzekł Pan do Pawła w nocnym widzeniu: Nie bój się, lecz mów i nie milcz, Bo Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie na ciebie, aby ci uczynić coś złego; mam bowiem wiele ludu w tym mieście (Dzieje Ap. 18,9.10)
4. Samotraka, Neapol i Filipia. Dzieje Ap. 16,11-40 Nowi wierzący 5. Tesalonika i Berea. Dzieje Ap. 17,1-15 Badanie Pism 1. Syria i Cylicja. Dzieje Ap. 15,36-41 Dwa zespoły misyjne 2. Derbe i Listra. Dzieje Ap. 16,1-5 Młody Tymoteusz 6. Ateny. Dzieje Ap. 17,16-34 Areopag 7. Korynt. Dzieje Ap 18,1-17 Mów i nie milcz 3. Frygia, Galacja, Mizja and Troada. Dzieje Ap. 16,6-10 Wezwanie Macedończyka
A po kilku dniach rzekł Paweł do Barnaby: Wybierzmy się w drogę i odwiedźmy braci we wszystkich miastach, w których zwiastowaliśmy Słowo Pańskie, aby zobaczyć, jak im się powodzi (Dzieje Ap. 15,36) Paweł i Barnaba zdecydowali się odwiedzić zbory, które założyli podczas swojej pierwszej podróży. Barnaba chciał ponownie zabrać ze sobą kuzyna Jana Marka (Kol. 4, 10). Paweł nie chciał dać Janowi Markowi drugiej szansy, ponieważ odstąpił on od nich podczas poprzedniej podróży. Barnaba i Jan Marek udali się na Cypr, a Paweł i Sylas do Azji. Po jakimś czasie Paweł docenił pracę Jana Marka: Bo jest mi bardzo potrzebny do posługiwania (Fil. 1,24; 2Tym. 4,11)
Paweł chciał, aby ten udał się z nim w drogę, toteż wziąwszy go, obrzezał ze względu na Żydów, którzy mieszkali w owych okolicach; wszyscy bowiem wiedzieli, że jego ojciec był Grekiem (Dzieje Ap. 16,3) Paweł poznał Tymoteusza w Listrze. Był on młodym człowiekiem, który był nauczany Pism przez matkę, Eunice i babkę, Lois (2Tym. 1,5). Paweł zadecydował, by zabrać Tymoteusza z sobą w podróż, ponieważ był on osobą poświęconą i uzdolnioną. Tymoteusz nie był obrzezany, ponieważ jego ojciec był Grekiem. Sobór w Jerozolimie uzgodnił, że obrzezanie nie powinno być narzucane. Dlaczego Paweł go obrzezał? Paweł miłował Żydów, więc uczynił to, aby pomóc im bez trudu przyjąć przesłanie Tymoteusza.
I miał Paweł w nocy widzenie: Jakiś Macedończyk stał i prosił go, mówiąc: Przepraw się do Macedonii i pomóż nam (Dzieje Ap.16,9) Pierwotny plan Pawła miał na celu wizytę w założonych zborach, lecz Duch Święty miał inne plany. Zamiast tego Duch Święty zaprowadził ich do Mizji, i uniemożliwił im wyjazd do Bitynii. Zawiódł ich do Troady portu morskiego i powiedział im, gdzie następnie mają się udać. Wkroczyli do Europy, tak że Ewangelia mogła być głoszona na nowym obszarze. To jest przykład, w jaki sposób potrzebujemy podążać za przewodnictwem Ducha Świętego, nawet jeśli jest ono przeciwne naszym planom lub pomysłom.
Paweł szukał w Filippi miejsca, gdzie gromadzili się Żydzi. Nie było tam synagogi, ale odnalazł pewne kobiety nad rzeką. Jedną z tych kobiet była Lidia z Tiatyry. Została pierwszą wierzącą w Europie. Wkrótce jednak pojawiły się problemy. Paweł wyrzucił demona z młodej wieszczki. Jej panowie wpadli we wściekłość i zaprowadzili Pawła i Sylasa do władz. Zostali oni wychłostani i uwięzieni, ale w więzieniu śpiewali. Ich pełne wiary świadectwo, dotknęło sumienia strażnika.
Ci byli szlachetniejsi od tych w Tesalonice, gdyż przyjęli słowo Boże z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się sprawy mają (Dzieje Ap. 17,11) Tesalonika była stolicą Macedonii. Paweł uczęszczał do synagogi, aby głosić Żydom o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Tylko niewielu Żydów uwierzyło. Inni wszczęli zamieszki przeciwko Pawłowi i nowym wierzącym, zgarniając kilku złych ludzi z rynku. Żydzi lepiej przyjęli poselstwo w Berei. Po dokładnym przestudiowaniu Pisma Świętego uwierzyli prawdzie. Emocjonalne odpowiedzi są krótkie i zbędne, jeśli nie towarzyszy im osobiste studiowanie Pisma Świętego.
Zabrali go i zaprowadzili na Areopag, mówiąc: Czy możemy dowiedzieć się, co to za nowa nauka, którą głosisz? (Dzieje Ap. 17,19) Paweł użył nowych metod głoszenia Ewangelii w Atenach. Większość ludzi w Atenach to poganie, więc nie mógł użyć Pisma Świętego jako podstawy swego orędzia. Odniósł się do świata przyrody i filozofii, aby mogli zrozumieć Dobrą Nowinę. Nie wierzyli, że bogowie troszczą się o to, co dzieje się na Ziemi, więc przesłanie Pawła było dla nich specjalne. Większość z nich wyśmiewała orędzie Pawła, ale niektórzy ludzie, tacy jak Dionizy i Damaris, uwierzyli.
Bo Ja jestem z tobą i nikt się nie targnie na ciebie, aby ci uczynić coś złego; mam bowiem wiele ludu w tym mieście (Dzieje Ap. 18,10) W Koryncie Paweł spotkał się z Pryscyllą i Akwilą. Został i pracował z nimi, ponieważ mieli ten sam zawód. Ale Paweł został odrzucony przez Żydów, więc przestał ich nauczać. Potrząsnął szatami i zaczął głosić Ewangelię tylko do pogan. Ta sytuacja go zniechęciła, więc postanowił opuścić Korynt i kontynuować swoją podróż. Jednak Bóg znowu miał inne plany. Paweł pozostał w Koryncie przez półtora roku. Jak dotąd, był to jego najdłuższy pobyt. Ile osób czeka, aby usłyszeć o Bogu w twoim mieście? Mów, a nie milcz.
Wysłannicy Boga w wielkich miastach nie powinni zniechęcać się występkami oraz nieprawością i poniżeniem, z jakimi zetkną się twarzą w twarz, gdy starać się będą głosić radosną nowinę o zbawieniu Niechaj więc ci, którzy zaangażowali się do służby zbawienia dusz, pamiętają, że chociaż tak wiele jest tych, co nie będą zwracać uwagi na rady Boże, zawarte w Jego Słowie, to jednak cały świat nie odwróci się od światła i prawdy, od wezwań cierpliwego, przebaczającego Zbawiciela. W każdym mieście, pełnym być może gwałtów i zbrodni, wielu jest takich, co na podstawie właściwych nauk uczyć się mogą, jak stać się wyznawcą Jezusa. Tysiące istot można w taki właśnie sposób pozyskać dla prawdy o zbawieniu i skłonić do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Wybawiciela. E.G.W. (Prorocy i królowie, rozdz. 22, str. 154)