POMAGANIE POTRZEBUJĄCYM W NOWOTESTAMEN TOWYM KOŚCIELE

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "POMAGANIE POTRZEBUJĄCYM W NOWOTESTAMEN TOWYM KOŚCIELE"

Lech Nawrocki
4 lat temu
Przeglądów:

1 POMAGANIE POTRZEBUJĄCYM W NOWOTESTAMEN TOWYM KOŚCIELE Lekcja 9 na 31. sierpnia 2019

2 Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli i zachowywać siebie nie splamionym przez świat (Jakub 1,27)

światu, czynienie ich uczniami i chrzczenie ich.

3 Służba w zborze Służba poza zborem Służba innym zgromadzeniom Służba jako styl życia: Paweł i służba Jakub i służba Jezus zlecił nam głoszenie Ewangelii światu, czynienie ich uczniami i chrzczenie ich. Wczesny Kościół poszedł za przykładem Jezusa, opiekując się potrzebującymi w Kościele i poza nim, głosząc Ewangelię.

Po pewnym czasie, dysponowanie dóbr między tymi, którzy byli w potrzebie zaczęło się komplikować, dlatego Kościół zorganizował

4 Kościół wzrastał pod przewodnictwem Ducha Świętego. Nowi wierzący byli jednego serca i jednej duszy (Dz. 4,32). Kto posiadał wiele, dzielił się z tymi, którzy nic nie mieli, więc nikt nie znajdował się w potrzebie. Po pewnym czasie, dysponowanie dóbr między tymi, którzy byli w potrzebie zaczęło się komplikować, dlatego Kościół zorganizował dystrybucję, powołując siedmiu diakonów. Ten system dzielenia się nie przetrwał w innych wspólnotach, poza wspólnotą jerozolimską, lecz położył podwaliny pod opiekę nad potrzebującymi.

5 Miasto Jafa było wielce błogosławione przez służbę chrześcijańskiej kobiety, Tabity. Szyła ubrania dla tych, którzy ich potrzebowali. Również dawała jałmużny dla zaspokojenia potrzebujących i ubogich. Nie pomagała jedynie członkom zboru, lecz każdemu, kto potrzebował jej pomocy. Tabita umarła i zbór wezwał Piotra. Pokazywali mu jak pomogła wdowom i ubogim. Niesamolubne pomaganie innym nie jest proste. Życie służby wymaga samo poświęcenia, ale wpływa na życie innych i może mieć wieczne konsekwencje.

Gdy Ewangelia zaczęła być przyjmowana przez

Do ich rozwiązania został powołany sobór

zatroszczyć się o ubogich (Galacjan 2,10).

6 Gdy Ewangelia zaczęła być przyjmowana przez pogan, pojawiły się rozbieżności. Do ich rozwiązania został powołany sobór (Dz. 15). Paweł został poproszony, by uczyć pogan pewnych szczególnych doktryn oraz zatroszczyć się o ubogich (Galacjan 2,10). Kiedy zbór w Jerozolimie cierpiał głód, Paweł zasugerował pogańskim zborom, by zebrały dla nich pomoc. Lokalne zbory muszą pomagać w zaspokajaniu potrzeb innych zgromadzeń, nie tylko własnych.

7 E.G.W. (Welfare Ministry, r. 3, s. 32)

8 W Liście do Rzymian 12 Paweł nauczał, jak powinniśmy żyć i odnosić się do innych jako żywa ofiara (w. 1): Kto ma dar usługiwania niechaj służy z poświeceniem! (w. 7) Kto wspiera to hojnie (w. 8) Kto okazuje miłosierdzie to z całego serca.(w. 8) Miłość niech będzie nieobłudna.(w. 9) Brzydźcie się złem, lgnijcie do dobra. (w. 9) Darzcie siebie nawzajem serdeczną, braterską miłością (w. 10) Wyprzedzajcie się w okazywaniu szacunku. (w. 10) W zapale bądźcie niestrudzeni (w. 11) Wspierajcie w potrzebach świętych (w. 13) Pielęgnujcie gościnność. (w. 13) Radujcie się z radosnymi, płaczcie z płaczącymi. (w. 15) Jeśli łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go (w. 20)

9 Jakub był bratem Jezusa i jednym z filarów Kościoła (List do Galacjan 2,9). Mieszkańcy Jerozolimy uważali go za świętego i sprawiedliwego człowieka. W swoim liście nauczył nas, jak służyć innym: Wiara w działaniu (1,22) Pomoc potrzebującym (1,27) Zapobieganie nierównościom (2,1-4) Odzież dla nagich i karmienie głodnych (2,15-16) Działanie z zachowaniem sprawiedliwości (5,4) Nasza służba jest widocznym rezultatem naszej wiary (2,14-17).

Jezus zachowa imiona tych, którzy jakąkolwiek cenę nie będą uważali za zbyt wielką by ofiarować ją na ołtarzu wiary i miłości. Dla upadłego człowieka ofiarował wszystko.

10 Jezus zachowa imiona tych, którzy jakąkolwiek cenę nie będą uważali za zbyt wielką by ofiarować ją na ołtarzu wiary i miłości. Dla upadłego człowieka ofiarował wszystko. Na swoich dłoniach ma wypisane imiona posłusznych poświęcających się Jemu wiernych na ołtarzu wiary i miłości. Poświęcił wszystko dla upadłej rasy ludzkiej. Nie wypluje ich z ust ale wstawienniczo będzie prosił swego Ojca. Jeśli własne ja odłożą na bok, ich pamięć nie zginie, a imiona ich będą nieśmiertelne. Jeśli sami chcemy żyć szczęśliwie, musimy żyć dla szczęścia innych. Oddajmy wszystko co posiadamy Jezusowi z miłością i wdzięcznością. W ten sposób znajdziemy szczęście tutaj, a nieśmiertelną chwałę potem. E.G.W. (Świadectwa dla zboru, t. 3, r. 26, s )

Podobne dokumenty

DOŚWIADCZENIE JEDNOŚCI W KOŚCIELE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIM

DOŚWIADCZENIE JEDNOŚCI W KOŚCIELE WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIM Lekcja 5 na 3. listopada 2018 I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach (Dzieje Ap. 2,42) Wczesny Kościół jest