CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO Kamiren 1 mg tabletki Kamiren 2 mg tabletki Kamiren 4 mg tabletki 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY SUBSTANCJI CZYNNYCH 1 tabletka zawiera 1 mg, 2 mg lub 4 mg doksazosyny (Doxazosinum) w postaci mezylanu doksazosyny, oraz laktozę jednowodną. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Tabletki. Kamiren 1 mg: okrągłe, obustronnie lekko wypukłe,. białe tabletki Kamiren 2 mg: okrągłe, płaskie, białe tabletki. z rowkiem dzielącym po jednej stronie Kamiren 4 mg: okrągłe, płaskie, biale tabletki z rowkiem dzielącym po jednej stronie, 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Kamiren jest wskazany w leczeniu: samoistnego nadciśnienia tętniczego, objawów klinicznych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (BPH). 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Dawki naleŝy określić indywidualnie u kaŝdego pacjenta, w zaleŝności od osiągniętych efektów i ewentualnych działań niepoŝądanych. Samoistne nadciśnienie tętnicze: Leczenie naleŝy rozpocząć 1 mg raz na dobę. W indywidualnych przypadkach dawka moŝe być zwiększona po 1 do 2 tygodni do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg i dalej do 8 mg doksazosyny raz na dobę. Średnia dawka w leczeniu podtrzymującym wynosi 2 do 4 mg doksazosyny raz na dobę. Maksymalna zalecana dawka wynosi 16 mg doksazosyny na dobę. Łagodny rozrost gruczołu krokowego (BPH): Leczenie naleŝy rozpocząć od dawki 1 mg raz na dobę (patrz punkt 4.4). W razie potrzeby dawka moŝe być zwiększona po 1 do 2 tygodni do 2 mg doksazosyny raz na dobę, a następnie do 4 mg raz na dobę, w zaleŝności od reakcji pacjenta. Maksymalna zalecana dawka dobowa wynosi 8 mg. 1
Pacjenci w podeszłym wieku: Nie ma potrzeby modyfikowania dawkowania doksazosyny u pacjentów w podeszłym wieku. Jednak dawka leku powinna być moŝliwie jak najmniejsza a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: PoniewaŜ farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek oraz nie wykazano, Ŝe doksazosyna nasila istniejącą niewydolność nerek, w tej grupie pacjentów moŝna stosować standardowe dawki. JednakŜe dawka leku powinna być moŝliwie jak najmniejsza a zwiększanie dawki powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą. Doksazosyna wiąŝe się w duŝym stopniu z białkami osocza i nie moŝe być usuwana przez dializę. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Podczas podawania doksazosyny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby naleŝy zachować szczególna ostroŝność. Brak doświadczenia klinicznego w stosowaniu leku u pacjentów z cięzką niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.4). Dzieci: Z uwagi na brak wystarczającego doświadczenia, stosowanie doksazosyny u dzieci nie jest zalecane. Tabletki naleŝy połykać w całości, popijając wodą. Lekarz określa czas trwania terapii. 4.3 Przeciwwskazania Kamiren jest przeciwwskazany: w przypadku nadwraŝliwości na doksazosynę lub inne pochodne chinazoliny (prazosyna, terazosyna) lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku, u pacjentów z niedocisnieniem lub niedocisnieniem ortostatycznym w wywiadzie, u kobiet karmiących piersią. 4.4 Specjalne ostrzeŝenia i środki ostroŝności dotyczące stosowania Niedocisnienie ortostatyczne Rozpoczęcie leczenia: z uwagi na właściwości α-adrenolityczne doksazosyny, szczególnie na początku leczenia u pacjentów moŝe wystąpić hipotonia ortostatyczna, objawjająca się zawrotami głowy i uczuciem słabości lub rzadko utratą przytomności (omdlenia). Zaleca się kontrolę cisnienia tętniczego na początku leczenia, aby ograniczyć moŝliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. NaleŜy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia unikali sytuacji, w których moŝe dojść do urazu w przypadku zawrotów głowy lub oslabienia. Stosowanie u pacjentów z cięŝką choroba serca Podobnie jak w przypadku pozostałych leków α-adrenergicznych i innych leków rozszerzających naczynia, zaleca się zachowanie ostroŝności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi cięŝkimi chorobami serca: obrzęk płuc spowodowany zwęŝeniem aorty lub zwęŝeniem zastawki dwudzielnej, niewydolność serca przy wysokiej pojemności wyrzutowej, prawokomorowa niewydolność serca spowodowana zatorem płucnym lub wysiękiem osierdziowym, lewokomorowa niewydolność serca z niskim ciśnieniem napełniania. 2
U pacjentów z cięŝką chorobą wieńcową serca, szybkie i znaczne obniŝenie cisnienia tętniczego krwi moŝe powodować zaostrzenie dolegliwości dusznicowych. Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności watroby Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie, naleŝy zachować szczególną ostroŝność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby. Z uwagi na brak doświadczenia w stosowaniu leków u pacjentów z cięŝką niewydolnością wątroby, podawanie leku tej grupie pacjentów nie jest zalecane. Stosowanie jednocześnie z inhibitorami PDE-5 Podczas jednoczesnego poawania doksazosyny z inhibitorem PDE-5 naleŝy zachować ostrozność, poniewaŝ u niektórych pacjentów moŝe to prowadzić do objawowej hipotonii. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy. Pacjenci z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i jednoczesnym przekrwieniem górnych dróg moczowych, przewlekłymi infekcjami dróg moczowych lub kamicą pęcherza moczowego nie powinni być leczeni preparatem Kamiren. 4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji Doksazosynę moŝna stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (antagoniści receptorów β-adrenergicznych, leki moczopędne, leki blokujące kanały wapniowe, leki hamujące konwertazę angiotensyny), jednak na początku leczenia naleŝy być ostroŝnym, poniewaŝ działanie przeciwnadciśnieniowe moŝe być spotęgowane. Dotyczy to takŝe alkoholu oraz leków, które mogą obniŝać ciśnienie krwi, takich jak azotany, leki znieczulające, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Zaleca się równieŝ ostroŝność przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na szybkość metabolizmu wątrobowego, ze względu na moŝliwość zwolnienia lub przyspieszenia metabolizmu doksazosyny. Badania laboratoryjne: lek nie wpływa na stęŝenie PSA (antygenu specyficznego dla gruczołu krokowego). 4.6 CiąŜa lub laktacja Brak danych dotyczących stosowania doksazosyny u kobiet cięŝarnych. Przed zastosowaniem leku naleŝy rozwazyć potencjalne korzyścidla matki w stosunku do ryzyka dla płodu. Nie wiadomo, czy doksazosyna po doustnym podaniu przenika do mleka kobiecego, jednakŝe dane z badań przedklinicznych wskazują, Ŝe doksazosyna jest obecna w mleku szczurzym. Stosowanie doksazosyny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu W początkowym okresie leczenia doksazosyną lub po zmianie dawki moŝe dochodzić do nadmiernego spadku ciśnienia krwi, co moŝe wpływać negatywnie na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługę maszyn. Dlatego odradza wykonywanie czynności wymagających skupienia. 4.8 Działania niepoŝądane W początkowej fazie leczenia i po zwiększeniu dawki moŝe dojść do spadku ciśnienia krwi przy zmianie pozycji ciała z leŝącej na stojącą, co moŝe wywołać zamroczenie i zawroty głowy oraz w pojedynczych wypadkach równieŝ omdlenie. Objawy te z reguły mijają samoistnie; jeśli jednak trwają dłuŝej lub jeśli są silne, naleŝy zmniejszyć dawki leku lub przerwać jego stosowanie. W trakcie leczenia mogą się takŝe pojawić: uczucie zmęczenia i senność, bóle głowy, osłabienie mięśni, obrzęki 3
podudzi i stawów skokowych, nudności i uczucie zatkanego nosa. Opisano równieŝ pojedyncze przypadki częstoskurczu, kołatania serca i nietrzymania moczu. W bardzo rzadkich przypadkach stwierdzano równieŝ pogorszenie dusznicy bolesnej, zawał serca, udar naczyniowy mózgu i zaburzenia rytmu serca, jednak związek przyczynowo-skutkowy z doksazosyną nie został w tych przypadkach udowodniony. Dotyczy to równieŝ rzadkich przypadków impotencji. 4.9 Przedawkowanie Nadmierne dawki leku mogą doprowadzić przede wszystkim do niskiego ciśnienia krwi, zamroczenia i zawrotów głowy a takŝe do omdlenia. U większości pacjentów wystarcza zmniejszenie dawki leku lub czasowe przerwanie jego stosowania. Po zaŝyciu większej ilości leku moŝe dojść do niedociśnienia. Postępowanie: Pacjenta naleŝy ułoŝyć płasko, z nogami lekko uniesionymi w górę. Nie naleŝy prowokować wymiotów, ale natychmiast zawiadomić lekarza, który podejmie decyzję co do postępowania w celu eliminacji z przewodu pokarmowego niewchłoniętej części leku (płukanie Ŝołądka, węgiel aktywowany, środek przeczyszczający). Przy przedawkowaniu stosuje się leczenie objawowe i podaje się leki pobudzające receptory α-adrenergiczne, np. noradrenalinę. Hemodializa jest nieskuteczna, poniewaŝ doksazosyna jest prawie całkowicie związana z białkami osocza. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwnadciśnieniowe; kod ATC: C02CA04 Leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego; kod ATC G04CA Doksazosyna jest selektywnym blokerem receptorów α 1 -adrenergicznych, o przedłuŝonym działaniu. Zmniejsza kurczliwość mięśniówki gładkiej ściany obwodowych naczyń krwionośnych, co prowadzi do spadku obwodowego oporu naczyniowego i do obniŝenia ciśnienia tętniczego krwi. Jej wpływ na czynność serca jest nieistotny i przejściowy. Doksazosyna obniŝa całkowite stęŝenie cholesterolu, jego frakcji LDL i całkowite stęŝenie triglicerydów oraz podwyŝsza stęŝenie frakcji HDL-cholesterolu we krwi. MoŜna ją stosować u pacjentów z cukrzycą insulinoniezaleŝną, poniewaŝ nie wpływa lub wpływa korzystnie na stęŝenie glukozy i insuliny we krwi. Lek hamuje agregację płytek krwi. Po długotrwałym stosowaniu doprowadza do zmniejszenia przerostu lewej komory serca. Doksazosyna jest bezpieczna u pacjentów z uszkodzeniem nerek, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, angiopatią obwodową i dną moczanową. Dawka jednorazowa działa przez 24 godziny, wpływ na ciśnienie krwi jest najwyraźniejszy między 2. a 6. godziną po zaŝyciu. Pełne efekty działania są widoczne po kilku tygodniach regularnego stosowania. Jeśli efekt stosowania jest niezadowalający, doksazosynę moŝna skojarzyć z innymi lekami obniŝającymi ciśnienie krwi, takimi jak leki hamujące receptory β-adrenergiczne, leki moczopędne, leki blokujące kanały wapniowe oraz leki hamujące konwertazę angiotensyny. Doksazosyna zmniejsza kurczliwość mięśni gładkich górnego odcinka cewki moczowej i mięśni gruczołu krokowego otaczających i zwierających ujście cewki moczowej. Dzięki rozluźnieniu mięśni wydalanie moczu jest ułatwione, co w znacznym stopniu łagodzi dolegliwości u pacjentów z łagodnym przerostem gruczołu krokowego. Wpływ doksazosyny na normalne ciśnienie krwi jest nieistotny. Skutki leczenia są widoczne juŝ w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia i wzrastają w następnych tygodniach. 4
5.2 Właściwości farmakokinetyczne Po zaŝyciu doksazosyna dobrze się wchłania i osiąga stęŝenie szczytowe w osoczu w ciągu 1,5 do 3 godzin. Z białkami osocza wiąŝe się prawie całkowicie. Metabolizowana jest w wątrobie, następnie wydala się w większości z kałem w postaci metabolitów. Mniej niŝ 10% zaŝytej dawki wydala się z moczem. Biologiczny okres półtrwania wynosi od 16 do 22 godzin. 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Po podawaniu doustnym LD 50 doksazosyny wynosi 2,935 g/kg mc.u myszy, u szczurów przekracza 5 g/kg mc.. Nawet bardzo wysokie dawki doksazosyny podawane szczurom (do 100 mg/kg/dobę) nie wywołały zaburzeń czynności płciowych i płodności, ani zaburzeń rozwojowych u potomstwa samic szczurów (a takŝe królików), którym podawano bardzo wysokie dawki leku w okresie ciąŝy. Po podawaniu wysokich dawek (50 mg/kg/dobę) samicom szczurów w późnym okresie ciąŝy i w okresie karmienia stwierdzono u potomstwa opóźnienie wzrostu i rozwoju, jednak bez trwałego wpływu na zachowanie i zdolności reprodukcyjne. Doksazosyna gromadzi się w mleku szczurów w stęŝeniu 20-krotnie wyŝszym od stęŝenia w osoczu. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Celuloza mikrokrystaliczna Karboksymetyloskrobia sodowa Magnezu stearynian. Sodu laurylosiarczan Laktoza jednowodna 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie dotyczy. 6.3 Okres waŝności 5 lat 6.4 Specjalne środki ostroŝności przy przechowywaniu Przechowywać w temperaturze poniŝej 30 C. Lek naleŝy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania Blistry z folii Al/PVC/PVDC 3 blistry po 10 tabletek w tekturowym pudełku 5
6.6 Instrukcja dotycząca przygotowania produktu leczniczego do stosowania i usuwania jego pozostałości Brak szczególnych wymagań. 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU KRKA, d.d., Novo mesto Šmarješka cesta 6 8501 Novo mesto Słowenia 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Kamiren 1 mg tabletki: 4912 Kamiren 2 mg tabletki: 4913 Kamiren 4 mg tabletki: 4914 9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUśENIA POZWOLENIA 11.04.2000 r./14.06.2006 r. 10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 6