CZERWIEC 2017. KONFERENCJA: Nie pożądaj 1. Czerwiec to miesiąc Jezusa. Śpiewamy Litanię do Serca Jezusowego i rozważamy poszczególne wezwania. Modlimy się: Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca swego. W tym roku pierwsze dni czerwca to Pięćdziesiątnica Duch Święty, który zstępuje na apostołów - zstępuje też na nas. Święty Paweł mówi, że ludzkie serce jest świątynią Ducha Świętego (1Kor3,16), a miłość Boża rozlana jest w sercach naszych, przez Ducha Świętego, który został nam dany (Rz5,5). My rozważamy w czerwcu dwa ostanie przykazania Dekalogu. Obydwa zaczynają się: NIE POŻĄDAJ Obydwa łączą się z wcześniejszymi przykazaniami VI i VII. Nie pożądaj żony brata swego Nie pożądaj żadnej rzeczy, która jest jego. 2. Co to jest pożądanie? Według EK pożądliwość to nieuporządkowane pragnienie dóbr materialnych, zmysłowych lub władzy nad innymi, skutkujące egoistycznym, przedmiotowym traktowaniem innych osób i odrzuceniem wszelkiego dobra. W teologii mianem pożądliwości określa się konsekwencję grzechu pierworodnego polegającą na skłonności do grzechu. Sama pożądliwość nie jest grzechem. Wpływa jednak na rozwój uczucia i wolną wolę, wybierające to, co daje natychmiastową przyjemność, chwilową korzyść przy równoczesnym lekceważeniu dobra bliźnich, ale i swego dobra. Jest ona jedną z pokus, źródłem do grzechów osobistych, popełnianych w wyniku złego korzystania z posiadanych zdolności. Pragnienia człowieka same w sobie są dobre. Jednak nie zachowanie właściwej miary w ich zaspakajaniu jest postępowaniem niewłaściwym. Pożądliwość oddaje człowieka we władanie przyjemnościom zmysłowym, pożądaniu dóbr ziemskich i afirmacji siebie wbrew nakazom rozumu. Pismo Święte mówi o trzech pożądliwościach: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha żywota. Dotyczy trzech sfer naszej zmysłowości: ciała obżarstwo i nieczystość, oczy chciwość, zazdrość i pycha żywota to pycha władzy i panowania. To wszystko w nas jest. A św. Paweł mówi: zadajcie śmierć temu co przyziemne w waszych członkach. (Kol 3,5). A Ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. (Gal 5,24). Tak więc przykazanie IX i X sięga głębi naszych stanów pożądanie rodzi się w nas. Budzi się i z nich powstają uczynki grzeszne, które można rozpoznać w przekroczeniu VI lub VII przykazania. 3. Tak więc pożądliwość to silne pragnienie, kierujące człowieka do jakiegoś dobra. Występuje we wszystkich wymiarach człowieka, nie tylko w fizycznym ciele. Sw. Tomasz z Akwinu określa pożądliwość jak nienasycone pragnienie lub smakowanie przyjemności. Jest to aktywność żądzy zmysłowej skierowanej do przedmiotu niezgodnego z rozumem oraz przeciwko woli kierowanej rozumem. Człowiek opanowany przez nią pożąda czegoś wbrew nakazowi lub zakazowi swej rozumnej woli. Pisarze ascetyczni mówią, że te trzy pożądliwości są niebezpieczne dla życia duchowego. Pożądliwość ciała nadmierne zamiłowanie do rozkoszy życiowych, widzenie człowieka jako przedmiotu użycia. Pożądliwość oczu ( ciekawość i chciwość to przesadna ciekawość i miłość do dób doczesnych żądza posiadania sukcesu, uznania i pieniędzy. Pycha żądza wielkości władzy, nadmiar miłości własnej, zajęcie miłości Boga. Tradycja chrześcijańska przeciwstawia im trzy rady ewangeliczne: czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Według św. Pawła pożądliwość sprzeciwia się miłości Boga i bliźniego. Jest bodźcem do działania w sposób irracjonalny, a nawet z pogwałceniem prawa naturalnego, dlatego tradycja chrześcijańska podkreśla potrzebę walki duchowej oczyszczenia, opanowania, ofiary i umartwienia. Pokuta cielesna narzuca się jako istotny warunek kontroli pożądliwości. Gdy oddajemy nasze życie Jezusowi jako Panu i doświadczamy spotkania z Duchem Świętym tzw. Chrzest w Duchu Świętym poddajemy sfery naszego życia Duchowi 1 S t r o n a
Świętemu zadając, jak mówi św. Paweł śmierć temu, co przyziemne w naszych członkach. To ukrzyżowanie namiętności i pożądań. W każdej Eucharystii składamy na ołtarzu krzyża nasze ciało jako ofiarę czystą, rozumna i zgodną z wola Pana Rz 12,1. Tak powinniśmy czynić uświadamiając sobie i odkrywając przestrzenie naszych pożądań Pieniądze twoje nie są twoje, więc oddajesz je Panu. Składasz dziesięcinę wspólnocie, wspierasz ubogich, przeznaczasz na zbożny cel darowiznę Komputer twój nie może być siedliskiem twojego mrocznego świata przez bezmyślne wędrowanie po portalach pornografia, ciekawość Dogadzanie sobie w jedzeniu przeradza się nieuporządkowaną konsumpcję i obżarstwo Twoja kariera w pracy, pozycja i relacje z ludźmi, eliminowanie ich w wyścigu szczurów to boisko potyczek pogan, dla których kariera jest jak bóg, a tu ty sam siebie promujesz i ubóstwiasz 4. Te dwa przykazania sięgają głębi naszego serca, w którym szaleją nasze namiętności i pożądania rodzi się zazdrość, chciwość, żądza władzy, rozwiązłość, duch uwodzicielski, nienawiść, i to one są początkiem działań, czynów, w których objawia się grzech, zło, które zaraża i zniewala człowieka. Gdy nawracamy się początkiem jest odkrycie miłości, której źródłem jest Bóg; Bóg jest miłością. Uwierzyć w Miłość, to uwierzyć w Boga i otworzyć się na Niego. On przychodzi do nas w osobie Jezusa Chrystusa. Zbawienie jest darem darmo danym człowiekowi, ale jest drogą, na której człowiek realizuje zbawienie, bo może je utracić. Realizować zbawienie to otworzyć się na Ducha Świętego i współpracować z Nim w pracy nad sobą On działa w nas i my pracujemy, stawiamy sobie wymagania, wyrywamy chwasty z naszej duszy, eliminujemy korzenie - to są te namiętności i pożądania, które są korzeniem zła w nas. Jednocześnie Duch Święty rozlewa miłość w naszym sercu i tej miłości uczymy się w konkretach działania, w relacjach z ludźmi i w stosunku do rzeczy, dóbr materialnych. I tak rozwijają się w nas cnoty takie jak hojność w dawaniu, bezinteresowna służba, wrażliwość na cierpienie, samotność, biedę ludzką. Praktykowanie uczynków miłosierdzia wobec duszy i ciała jest tą drogą i przestrzenią, w której realizuje się pozytywny wymiar tych dwóch przykazań. Jezus mówi: Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi Gromadźcie sobie skarby w niebie Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie serce twoje. Mt 6,19-21 Zaś św. Paweł poucza: Wielkim zaś zyskiem jest pobożność wraz z poprzestawaniem na tym, co wystarczy. Nic bowiem nie przynieśliśmy na ten świat; nic też nie możemy z niego wynieść. Mając natomiast żywność i odzienie i dach nad głową, bądźmy z tego zadowoleni. A ci, którzy chcą się bogacić, wpadają w pokusę i w zasadzkę oraz liczne nierozumne i szkodliwe pożądania. One to pogrążają ludzi w zgubę i zatracenie. Albowiem korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniędzy. Za nimi uganiając się, niektórzy zabłąkali się z dala od wiary i siebie samych przeszyli wielu boleściami. 1Tym 6,6-10. 2 S t r o n a
Tekst s Katechizmu Kościoła Katolickiego, który proszę odczytac punkt po punkcie w celu pogłębienia konferencji i wejścia w szczegóły. Proszę wydrukować wszystkim tekst i w czytanie niech będą zaproszeni wszyscy, każdy punkt po punkcie I. Oczyszczenie serca 2517 Serce jest siedzibą moralnego wymiaru osobowości: "Z serca... pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne" (Mt 15, 19). Walka z pożądliwością cielesną domaga się oczyszczenia serca i praktykowania umiarkowania. 2518 Szóste błogosławieństwo zapowiada: "Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą" (Mt 5, 8). "Czyste serca" oznaczają tych, którzy dostosowali swój umysł i swoją wolę do Bożych wymagań świętości, zwłaszcza w trzech dziedzinach: miłości, Czystości, czyli prawości płciowej, umiłowania prawdy i prawowierności w wierze. Istnieje związek między czystością serca, ciała i wiary. 2519 "Sercom czystym" jest obiecane widzenie Boga twarzą w twarz i upodobnienie do Niego. Czystość serca jest warunkiem wstępnym tego widzenia. Już dzisiaj uzdalnia nas ona do widzenia tak, jak widzi Bóg, przyjmowania drugiego człowieka jako "bliźniego"; uzdalnia nas do uznania ciała ludzkiego - naszego własnego i naszego bliźniego - za świątynię Ducha Świętego, przejaw Boskiego piękna. II. Walka o czystość 2520 Chrzest udziela temu, kto go przyjmuje, łaski oczyszczenia ze wszystkich grzechów. Ochrzczony powinien jednak nadal walczyć z pożądaniem ciała i z nieuporządkowanymi pożądliwościami. Za pomocą łaski Bożej osiąga to oczyszczenie: - przez cnotę i dar czystości, ponieważ czystość pozwala miłować sercem prawym i niepodzielnym; - przez czystość intencji, która polega na dążeniu do prawdziwego celu człowieka; ochrzczony stara się z prostotą rozpoznawać wolę Bożą i pełnić ją we wszystkim; - przez czystość spojrzenia, zewnętrznego i wewnętrznego; przez czuwanie nad uczuciami i wyobraźnią, przez odrzucenie jakiegokolwiek upodobania w myślach nieczystych, które skłaniają do odejścia z drogi Bożych przykazań: "Widok roznamiętnia głupich" (Mdr 15, 5); - przez modlitwę. 2521 Czystość domaga się wstydliwości. Jest ona integralną częścią umiarkowania. Wstydliwość chroni intymność osoby. Polega ona na odmowie odsłaniania tego, co powinno pozostać zakryte. Wstydliwość jest związana z czystością, świadczy o jej delikatności. Kieruje ona spojrzeniami i gestami, które odpowiadają godności osób i godności ich zjednoczenia. 2522 Wstydliwość strzeże tajemnicy osób i ich miłości. Zachęca do cierpliwości i umiarkowania w związku miłości; domaga się, by zostały spełnione warunki daru i pełnego wzajemnego oddania się mężczyzny i kobiety. Wstydliwość jest skromnością. Wpływa na wybór ubioru. Zachowuje milczenie lub dystans tam, gdzie pojawia się niebezpieczeństwo niezdrowej ciekawości. Staje się dyskrecją. 2523 Istnieje wstydliwość zarówno uczuć, jak i ciała. Sprzeciwia się ona, na przykład, służącemu niezdrowej ciekawości, przedstawianiu ciała ludzkiego w pewnych reklamach lub dążeniom niektórych środków przekazu posuwających się za daleko w przedstawianiu intymności człowieka. Wstydliwość inspiruje styl życia, który pozwala na przeciwstawienie się wymaganiom mody i presji panujących ideologii. 3 S t r o n a
2524 Formy, jakie przybiera wstydliwość, są różne w różnych kulturach. Wszędzie jednak jawi się ona jako dostrzeżenie duchowej godności właściwej człowiekowi. Rodzi się ona wraz z dojrzewaniem sumienia osoby. Uczyć dzieci i młodzież wstydliwości oznacza budzić w nich poszanowanie osoby ludzkiej. 2525 Czystość chrześcijańska domaga się oczyszczenia klimatu społecznego. Wymaga ona od środków społecznego przekazu informacji troszczącej się o szacunek i umiarkowanie. Czystość serca wyzwala z rozpowszechnionego erotyzmu i oddala od widowisk, które sprzyjają niezdrowej ciekawości i iluzji. 2526 To, co jest nazywane permisywizmem obyczajów, opiera się na błędnej koncepcji wolności ludzkiej; by mogła ona wzrastać, powinna najpierw pozwolić kształtować się przez prawo moralne. Należy wymagać od osób odpowiedzialnych za wychowanie, by nauczanie młodzieży obejmowało poszanowanie prawdy, przymioty serca oraz moralną i duchową godność człowieka. 2527 "Dobra nowina Chrystusowa odnawia ustawicznie życie i kulturę upadłego człowieka oraz zwalcza i usuwa błędy i zło, płynące z ciągle grożącego człowiekowi zwodzenia przez grzech. Nieustannie oczyszcza i podnosi obyczaje ludów, skarby i przymioty ducha każdego ludu czy wieku, niejako użyźnia od wewnątrz bogactwami z wysoka, umacnia, uzupełnia i naprawia w Chrystusie". 2534 Dziesiąte przykazanie stanowi dalszy ciąg i uzupełnienie przykazania dziewiątego, które odnosi się do pożądliwości ciała. Zabrania ono pożądania dóbr drugiego człowieka, które jest źródłem kradzieży, grabieży i oszustwa, zakazanych przez siódme przykazanie. "Pożądliwość oczu" prowadzi do przemocy i niesprawiedliwości zakazanych przez piąte przykazanie. Zachłanność ma swe źródło - podobnie jak nierząd - w bałwochwalstwie zakazanym w trzech pierwszych przepisach Prawa. Dziesiąte przykazanie zwraca uwagę na intencję serca; wraz z dziewiątym przykazaniem streszcza ono wszystkie przykazania Prawa. I. Nieład pożądliwości 2535 Pożądanie zmysłowe skłania nas do pragnienia rzeczy przyjemnych, których nie posiadamy, czyli do pragnienia jedzenia, gdy jesteśmy głodni, czy ogrzania się, gdy jest nam zimno. Pragnienia te same w sobie są dobre, często jednak nie zachowują rozumnej miary i skłaniają nas do niesłusznego pożądania czegoś, co jest własnością drugiej osoby lub jej się należy. 2536 Dziesiąte przykazanie zakazuje chciwości i pragnienia przywłaszczania sobie bez umiaru dóbr ziemskich; zabrania nieumiarkowanej zachłanności, zrodzonej z pozbawionej miary żądzy bogactw i ich potęgi. Zakazuje także pragnienia popełniania niesprawiedliwości, jaka mogłaby przynieść szkodę bliźniemu w jego dobrach doczesnych: Kiedy Prawo mówi: "Nie będziesz pożądał", to - innymi słowy - każe nam oddalić nasze pragnienia od tego wszystkiego, co do nas nie należy. Pragnienie posiadania dóbr bliźniego jest bowiem tak wielkie, nieograniczone i nigdy nie nasycone, że zostało napisane: "Kto kocha się w pieniądzach, pieniądzem się nie nasyci" (Koh 5, 9). 2537 Nie jest wykroczeniem przeciw temu przykazaniu pragnienie otrzymania rzeczy, które należą do bliźniego, jeśli jest to możliwe w sposób sprawiedliwy. Tradycyjna katecheza wskazuje z realizmem na "tych, którzy najwięcej powinni walczyć ze swymi przestępczymi pożądliwościami" i których trzeba zatem "najbardziej zachęcać do zachowywania tego przykazania": Są to... handlarze, którzy pragną niedostatku towarów lub ich drożyzny, którzy widzą z przykrością, że nie tylko oni kupują i sprzedają. Mogliby wtedy sprzedawać drożej, a taniej kupować. Należą do nich także ci, którzy pragnęliby, by ich bliźni żyli w biedzie, aby sami sprzedając im lub kupując od nich, mogli zarabiać... Należą do nich lekarze, pragnący, by ludzie chorowali, i prawnicy, oczekujący wielu ważnych spraw i procesów sądowych. 2538 Dziesiąte przykazanie żąda usunięcia zazdrości z serca ludzkiego. Gdy prorok Natan chciał skłonić króla Dawida do skruchy, opowiedział mu historię o biedaku mającym tylko jedną owieczkę, którą traktował jak własną córkę, i o bogaczu, który, mimo iż miał wiele bydła, zazdrościł tamtemu i w końcu zabrał mu jego owieczkę. Zazdrość może prowadzić do najgorszych występków. To przez zawiść diabła śmierć weszła na świat (Mdr 2, 24): 4 S t r o n a
Walczymy ze sobą nawzajem i to właśnie zazdrość podburza jednych przeciw drugim... Jeżeli wszyscy będą z taką zawziętością rozszarpywać Ciało Chrystusa, do czego dojdziemy? Osłabiamy Ciało Chrystusa... Głosimy, iż jesteśmy członkami tego samego organizmu, a pożeramy się nawzajem niczym dzikie zwierzęta. 2539 Zazdrość jest wadą główną. Oznacza ona smutek doznawany z powodu dobra drugiego człowieka i nadmierne pragnienie przywłaszczenia go sobie, nawet w sposób niewłaściwy. Zazdrość jest grzechem śmiertelnym, gdy życzy bliźniemu poważnego zła: Święty Augustyn widział w zazdrości "grzech diabelski" w pełnym znaczeniu tego słowa. "Z zazdrości rodzą się nienawiść, obmowa, oszczerstwo, radość z nieszczęścia bliźniego i przykrość z jego powodzenia". 2540 Zazdrość jest jedną z form smutku, a zatem odrzuceniem miłości; ochrzczony powinien zwalczać ją życzliwością. Zazdrość często pochodzi z pychy; ochrzczony powinien starać się żyć w pokorze. Chcielibyście, by w was widziano Boga uwielbionego? Tak więc radujcie się z postępów waszego brata, a wtedy w was będzie Bóg uwielbiony. Bóg będzie pochwalony - jak powiedzą - przez to, że Jego sługa potrafił zwyciężyć zazdrość, radując się z powodu zasług innych. II. Pragnienia Ducha Świętego 2541 Ekonomia Prawa i Łaski odwraca serce ludzi od zachłanności i zazdrości; wprowadza je w pragnienie Najwyższego Dobra, poucza o pragnieniach Ducha Świętego, który napełnia serce człowieka. Bóg obietnic zawsze upominał człowieka, by strzegł się tego, co już w raju wydawało się, że jest "dobre do jedzenia... rozkoszą dla oczu... nadaje się do zdobycia wiedzy" (Rdz 3, 6). 2542 Prawo powierzone Izraelowi nigdy nie było wystarczające, by usprawiedliwić tych, którzy byli mu podporządkowani; stało się nawet narzędziem "pożądania". Niewspółmierność chęci i działania wskazuje na konflikt między prawem Bożym, które jest "prawem rozumu", i innym prawem, które "podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach" (Rz 7, 23). 2543 "Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą" (Rz 3, 21-22). Od tej chwili wierzący w Chrystusa "ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami" (Ga 5, 24), są prowadzeni przez Ducha 263 i kierują się Jego pragnieniami. III. Ubóstwo serca 2544 Jezus nakazuje swoim uczniom, by przedkładali Go nad wszystko i nad wszystkich, oraz proponuje im "wyrzeczenie się wszystkiego, co posiadają" (Łk 14, 33), ze względu na Niego i Ewangelię. Na krótko przed swoją męką pokazał im przykład ubogiej wdowy jerozolimskiej, która ze swego niedostatku dała wszystko, co miała na utrzymanie. Wypełnienie zalecenia oderwania się od bogactw jest konieczne, by wejść do Królestwa niebieskiego. 2545 Wszyscy chrześcijanie powinni starać się "należycie kierować swymi uczuciami, aby korzystanie z rzeczy ziemskich i przywiązanie do bogactw wbrew duchowi ewangelicznego ubóstwa nie przeszkodziło im w osiągnięciu doskonałej miłości". 2546 "Błogosławieni ubodzy w duchu" (Mt 5, 3). Błogosławieństwa objawiają porządek szczęścia i łaski, piękna i pokoju. Jezus pochwala radość ubogich, do których już należy Królestwo; Chrystus-Słowo nazywa "ubóstwem w duchu" dobrowolną pokorę człowieka i wyrzeczenie się siebie; a Apostoł daje nam jako przykład ubóstwo Boga, gdy mówi: "Dla nas stał się ubogim" (2 Kor 8, 9). 2547 Pan skarży się na bogaczy, że znajdują swoją pociechę w obfitości dóbr (Łk 6, 24). "Pyszny goni za potęgą ziemską, natomiast ubogi w duchu szuka Królestwa niebieskiego". Powierzenie się Opatrzności Ojca niebieskiego wyzwala z niepokoju o jutro. Ufność pokładana w Bogu przygotowuje szczęście ubogich. Oni będą widzieć Boga. 5 S t r o n a
IV. "Chcę widzieć Boga" 2548 Pragnienie prawdziwego szczęścia wyzwala człowieka od nadmiernego przywiązania do dóbr tego świata i znajduje swoje spełnienie w widzeniu i szczęściu Boga. "Obietnica widzenia Boga przekracza wszelkie szczęście. W języku Pisma świętego <<widzieć>> znaczy tyle samo, co <<posiadać>>... Kto zatem widzi Boga, przez to samo, że widzi Boga, otrzymał wszystkie dobra, jakie można sobie wyobrazić". 2549 Lud święty ma za zadanie walczyć za pomocą łaski z wysoka, aby otrzymać dobra obiecane przez Boga. Aby posiadać i kontemplować Boga, chrześcijanie powinni umartwiać swoje pożądania i za pomocą łaski Bożej odnosić zwycięstwo nad pokusami używania i panowania. 2550 Na tej drodze doskonałości Duch i Oblubienica wzywają tych, którzy ich słuchają, do doskonałej jedności z Bogiem: Będzie tam prawdziwa chwała: nikt nie będzie chwalony przez błąd albo dla pochlebstwa. Prawdziwe zaszczyty nie będą odmawiane tym, co na nie zasłużyli, ani przyznawane osobom niegodnym. Zresztą, nie będzie o nie zabiegał nikt niegodny, skoro zostanie tam dopuszczony tylko godny. Zapanuje tam również prawdziwy pokój, w którym nikt nie dozna żadnej przeciwności ani od siebie, ani od kogoś drugiego. Odpłatą za cnotę będzie Ten, kto cnotę dał i kto siebie samego przyrzekł jej w nagrodę; nagrodę, od której nie może być nic lepszego, nic większego... "Będę... ich Bogiem, a... oni będą moim ludem" (Kpł 26,12)... Takie samo jest też znaczenie słów Apostoła: "Aby Bóg był wszystkim we wszystkich" (1 Kor 15, 28). On będzie celem wszystkich naszych pragnień; On, którego bez końca będziemy oglądali, bez nasycenia miłowali, bez utrudzenia uwielbiali. A ten dar, to uczucie i ten stan będą niewątpliwie wspólne wszystkim tak samo, jak życie wieczne. 6 S t r o n a
PLAN SPOTKANIA 1. UWIELBIENIE modlitwa do Ducha Świętego Ruah, nie siłą Ps 42 cały z modlitwą spontaniczną wersetami Pieśń: Jak łania pragnie wody Słowo: 1J 2,15-17 Pieśń: Chcę wywyższać Imię Twe Słowo: 1Kor 3,16-17 Pieśń: Jezus daje nam zbawienie 2. DZIELENIE Co Jezus zrobił dla mnie, co ja dla Jezusa? (20 min.) Pieśń: Szukajcie wpierw królestwa Bożego 3. SŁOWO BOŻE i KONFERENCJA: Słowo: 1Kor 6,12-20 Konferencja ks. Romana (wysłuchać nagrania) 4. POGŁĘBIENIE: Odczytanie punktów z Katechizmu załączonych do konspektu rozmowa w tym temacie, dzielenie się 5. DZIĘKCZYNIENIE I PROŚBY Pieśń: Jak dobrze jest dziękować Ci, Panie Modlitwa dziękczynna spontaniczna wokół treści konferencji: Pieśń: Łaską jesteśmy zbawieni prośby spontanicznie wg rozeznania serca modlitwa wstawiennicza za osoby o Ducha Świętego w kręgu po prawej Jezu, jedyny pasterzu Twojej owczarni OJCZE NASZ i benedykcja OGLOSZENIA: - Dzień jedności i dziękczynienia niedziela 25 czerwca godz. 15.00 przychodzimy na godzinę 14.30 przygotowanie, Eucharystia i piknik - Księżówka Zakopane 3 10 września Wiatr wieje tam gdzie chce Zapis rezerwacja miejsca 200 zł. - Zakopane Krupówki Marsz dla Jezusa i koncert ewangelizacyjny z Maryją 8 września - piątek 7 S t r o n a