8 IV 2018 nr 162/2018 II NIEDZIELA WIELKANOCNA - NIEDZIELA BIAŁA, Rok B, II ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO Ewangelia: Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana!. Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam!. Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój!. Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego. J 20,19-31
Dotknąć i uwierzyć Współczesna ludzkość jest jak niewierny Tomasz, którego nie było z apostołami, kiedy przyszedł do nich zmartwychwstały Chrystus. Dziś na nowo musimy dotknąć ran Chrystusa, aby uwierzyć. Włożyć rękę do Jego przebitego boku, by się nawrócić. Jak to zrobić? Gdzie Go szukać? Nie martwmy się tym. Jezus sam nas znajdzie, tak jak znalazł swoich uczniów. Wybierze najlepszy czas i odpowiednie miejsce. Głodnych nakarmić, chorych nawiedzać, podróżnych w dom przyjąć, nieumiejętnych pouczać, strapionych pocieszać każdy uczynek miłosierdzia jest spotkaniem ze Zmartwychwstałym. Szansą, by dotknąć Jego ran i uwierzyć. Panie Jezu, szczęśliwa jest dusza zanurzająca się w zdroju Twojego miłosierdzia. Ty nieustannie rozlewasz je na wszystkich, którzy Tobie ufają. Dozwól mi przytulić się do miłosiernego serca Twego i napełnij mnie pokojem. (Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2018, o. Jarosław Krawiec OP, Edycja Świętego Pawła) Cytat tygodnia: Zmartwychwstanie to nie reanimacja, Zmartwychwstanie jest wejściem w życie Boże, w myślenie Boże, w działanie Boże treścią Życia Boga jest Miłośd bez żadnych ograniczeo! abp Grzegorz Ryś DARY DUCHA ŚWIĘTEGO 2. DAR ROZUMU Kolejny Dar Ducha Świętego na pierwszy rzut oka może zdawać się nam pokrywać z poprzednim. Dziś spróbujmy zastawić się więc chwilę czym różni się mądrość od rozumu i w konsekwencji czym jest dla nas owy dar rozumu? Według definicji encyklopedycznej rozum to zdolność analitycznego myślenia i wyciągania wniosków z przetworzonych danych czyli używanie zdobytych doświadczeń do radzenia sobie w sytuacjach życiowych. Ale czym jest rozum dla człowieka wierzącego? Jak
odnosi się on do łaski wiary? Po pierwsze dar ten od Ducha Świętego, pomaga nam oceniać konkretne sytuacje i podejmować trafne decyzje. Dzięki niemu potrafimy odróżniać prawdę od kłamstwa. Dar rozumu sprawia, że uświadamiamy sobie co jest naszym ostatecznym celem w życiu - życie wieczne. Ponadto dar ten stwarza w człowieku poczucie bezpieczeństwa i spokoju, bo tylko ten kto rozumie wolę Boga może iść przez życie w pokoju serca. Paradoksalnie to właśnie w sercu, a nie w mózgu dokonuje się dar rozumu! Bardzo prosto ale jakże pięknie tłumaczy tę prawdę metropolita łódzki abp Grzegorz Ryś: Nie chodzi o to czy mam duży mózg. W tym darze chodzi o zdolność rozumienia. Zwłaszcza sytuacji, które nas przerastają - momentów, w których przy całej swojej wiedzy, nic nie rozumiesz i tylko Pan Bóg może dać Ci to zrozumienie i dalej kontynuuje: Nie mogę zrozumieć człowieka jeśli staram się go złapać tylko umysłem, a nie mam dla niego miejsca w swoim sercu. Dopiero sercem zaczynam mieć zdolność oceniania rzeczywistości i wydarzeń oraz zrozumienia człowieka i podsumowuje Ten dar Ducha Św. w sytuacji, w której niczego nie rozumiesz, polega na otwarciu się na Jego działanie. Ducha, który mówi 'Zaufaj Bogu'. To jest właśnie dar rozumu. Zaufanie Bogu i Jego wyrokom jest podstawą przyjęcia daru rozumu, czyli pojęcia prawd Bożych. Chrystus Pan mówi o tym wyraźnie: Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (J16, 12-13) to jest właśnie zapowiedź daru rozumu. Daru który pozwoli nam niedoskonałym, tak często zamkniętym w kręgu własnych ułomności na zrozumienie prawd które pochodzą od samego Boga. Mówi o tym także papież Franciszek w jednej ze swoich środowych katechez: Gdy Duch Święty mieszka w naszych sercach i oświeca nasze umysły, to pozwala nam wzrastać z dnia na dzień w zrozumieniu tego, co Pan powiedział i uczynił. Sam Jezus powiedział uczniom: "Poślę wam Ducha Świętego, który sprawi, że zrozumiecie wszystko, czego was nauczałem". Zrozumieć nauczanie Jezusa, Jego Słowo, Ewangelię, zrozumieć Słowo Boże. Ktoś może czytać Ewangelię i coś z niej zrozumieć. Kiedy jednak czytamy Ewangelię ze wspomnianym darem rozumu, to możemy zrozumieć głębię słów Boga. Jest to wielki dar, wielki dar o który wszyscy musimy prosić i to prosić wspólnie: "Daj nam Panie dar rozumu!". By w pełni zrozumieć dar rozumu warto pochylić się także choć na chwilę nad Ewangelią mówiącą o uczniach zmierzających do Emaus: Idą i rozprawiają między sobą o Męce i Śmierci Mistrza - On dołącza do Nich ale oni Go nie rozpoznają, nawet gdy tak wytrwale wyjaśnia im wszystkie Pisma. Dopiero gdy łamie dla nich chleb poznają kim jest ów podróżny! Potrzeba aż tak oczywistego znaku by Go rozpoznali i z żalem stwierdzili: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?. To jest właśnie działanie daru rozumu pozwala ono dostrzec nam Bożą prawdę której własnymi siłami nie jesteśmy w stanie dostrzec! Jak my często jesteśmy podobni do tych
dwóch uczniów! Jak nam często trudno rozpoznać naszego Pana i Mistrza gdy idzie z nami i Pisma nam wyjaśnia! Właśnie dla tego musimy tak bardzo prosić Ducha Świętego o dar rozumu, byśmy nie przegapili czasu naszego nawiedzenia, czasu w którym Pan Bóg chce się nam objawić. Dopóki dusza ocenia rzeczy doczesne tylko na sposób ludzki, światowy, nie może żyć w pełni życiem Chrystusowym, nie może w pełni zrozumieć Bożych prawd. Jakże ważny dla naszego życia chrześcijańskiego jest dar rozumu! Prośmy Pana, aby nim nas wszystkich obdarzył, byśmy rozumieli, tak jak On rozumie to, co się przydarza, co nas spotyka w czasie ziemskiej wędrówki, byśmy zwłaszcza zrozumieli Słowo Boże kierowane do nas w Ewangelii. Tylko umocnieni prawdziwym darem rozumu możemy przyjąć i pojąc przesłanie które kieruje Pan do nas każdego dnia. Przyjdź Duchu Święty z darem rozumu tak bardzo potrzeba nam Twej łaski!!! opracowanie: Patryk Zwardoń Święto Bożego Miłosierdzia Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła. Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699). W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska zupełnego odpuszczenia win i kar związana z Komunią świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego grzechu), w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w postawie ufności wobec Boga i czynnej miłości bliźniego.
Święto Miłosierdzia ma najwyższą rangę pomiędzy wszystkimi formami kultu Miłosierdzia Bożego ze względu na wielkość obietnic i miejsce w liturgii Kościoła. Po raz pierwszy Pan Jezus mówił o pragnieniu ustanowienia tego święta w Płocku, gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu: Ja pragnę mówił w lutym 1931 roku do Siostry Faustyny aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49). W następnych latach Pan Jezus powracał do tej sprawy w kilkunastu objawieniach, w których nie tylko określił miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, ale także podał przyczynę jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz łaski do niego przywiązane. Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy nie jest przypadkowy na ten dzień przypada bowiem oktawa Zmartwychwstania Pańskiego, które wieńczy obchody Misterium Paschalnego Chrystusa. Ten okres w liturgii Kościoła wyraźniej niż pozostałe ukazuje tajemnicę miłosierdzia Bożego, która najpełniej została objawiona właśnie w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Ustanowienie święta Miłosierdzia Bożego w bezpośrednim sąsiedztwie liturgii męki i zmartwychwstania Chrystusa podkreśla źródło i motyw przeżywanych tajemnic wiary. Jest nim, oczywiście, miłosierdzie Boga. Inaczej mówiąc nie byłoby dzieła odkupienia, gdyby nie było miłosierdzia Boga. Ten związek dostrzegła św. Siostra Faustyna, która w Dzienniczku napisała: Widzę, że złączone jest dzieło odkupienia z dziełem miłosierdzia, którego żąda Pan (Dz. 89). Jakie racje przemawiają za ustanowieniem nowego święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła? Podaje je Pan Jezus, mówiąc: Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto Miłosierdzia Mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia Mojego, zginą na wieki (Dz. 965). Ostatnią deską ratunku jest ucieczka do Miłosierdzia Bożego. By jednak z niej skorzystać, trzeba wiedzieć, że ona jest, trzeba poznać Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia i zwrócić się do Niego z ufnością, a temu poznaniu sprzyja ustanowienie osobnego święta, bo ono zwraca szczególną uwagę na ten przymiot Boga. Przygotowaniem do tego święta jest nowenna, polegająca na odmawianiu przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku, Koronki do Miłosierdzia Bożego. W tej nowennie obiecał Pan Jezus udzielę duszom wszelkich łask (Dz. 796). Rozpowszechniona jest także nowenna do Miłosierdzia Bożego zapisana w Dzienniczku św. Siostry Faustyny, w której każdego dnia przyprowadzamy do Boga inną grupę dusz. Tę nowennę można odmawiać z pobożności, ale nie można na niej poprzestać, ponieważ Pan Jezus pragnie, aby święto poprzedzała nowenna z Koronki do Miłosierdzia Bożego. W dniu święta (pierwsza niedziela po Wielkanocy) obraz Miłosierdzia ma być uroczyście poświęcony i publicznie uczczony, a kapłani mają mówić kazania o
miłosierdziu Bożym i budzić ufność w duszach. Wierni winni ten dzień przeżywać z czystym sercem, w duchu tego nabożeństwa, a więc w postawie ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest świętem Miłosierdzia, ale musi być i czyn; i żądam czci dla Mojego miłosierdzia przez obchodzenie uroczyście tego święta i przez cześć tego obrazu (Dz. 742). Święto Miłosierdzia jest nie tylko dniem wielkiej czci Boga w tajemnicy Jego miłosierdzia, ale także dniem ogromnej łaski, ponieważ Pan Jezus związał z nim wielkie obietnice. Największa dotyczy łaski zupełnego odpuszczenia win i kar: Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 699). Ta łaska wyjaśnia ks. prof. I. Różycki jest czymś znacznie większym niż odpust zupełny. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samychże win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie wszystkich win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem podniósł ją do rzędu drugiego chrztu. Jest oczywiste, że Komunia święta przyjęta w święto Miłosierdzia musi być nie tylko godna, ale także spełniać podstawowe wymagania nabożeństwa do Miłosierdzia, by dawała całkowite darowanie win i kar. Trzeba tutaj wyjaśnić, że spowiedź nie musi być odprawiana w dniu święta Miłosierdzia, można to uczynić wcześniej; ważne jest, aby dusza była czysta, bez przywiązania do jakiegokolwiek grzechu. Nie można też pominąć troski o przeżywanie tego święta w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w duchu ufności wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Dopiero taka postawa pozwala oczekiwać spełnienia obietnic Chrystusowych związanych z tą formą kultu Miłosierdzia Bożego. Pan Jezus powiedział, że w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat (Dz. 699). W tym dniu wszyscy ludzie, nawet ci, którzy wcześniej nie mieli nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego i dopiero się nawracają, mogą uczestniczyć we wszystkich łaskach, jakie Pan Jezus na to święto przygotował. Jego obietnice dotyczą nie tylko łask nadprzyrodzonych, ale i doczesnych dobrodziejstw, których zakres nie został ograniczony. Ludzie ufający mogą prosić o wszystko dla siebie i innych, byleby przedmiot modlitwy zgodny był z wolą Bożą, czyli dobry dla człowieka w perspektywie wieczności. Łaski potrzebne do zbawienia są zawsze zgodne z wolą Bożą, bo Bóg niczego tak nie pragnie, jak zbawienia dusz, za które Jezus oddał swoje życie. Tak więc w święto Miłosierdzia wszystkie łaski i dobrodziejstwa są dostępne dla wszystkich ludzi i wspólnot, byleby o nie prosili z ufnością.
INTENCJE MSZALNE 09.04-15.04.2018r. Poniedziałek 09.04 6.30 1) + Józef Kubica 2) + Stanisław Gołąbek 18.00 + Józef Kropacz Wtorek 10.04 6.30 1) + Cecylia Huczek 2) + Monika Rusin 18.00 + Jan Stwora z rodzicami Środa 11.04 6.30 1) + Waleria Kubica 2) + Zofia Smolny 18.00 o bł. Boże i potrzebne łaski dla Stanisława w rocz. urodzin o dary Ducha Św. i opiekę M. Bożej dla rodziny Czwartek 12.04 6.30 1) + Józef Kubica z braćmi Janem i Stefanem oraz z rodziną 2) + Józef Dziedzina 18.00 + Antoni Kubica Piątek 13.04 6.30 1) + Franciszkę Byrdy 2) + Maria Kodzisz z mężem i rodzicami Anną i Jakubem Waluś 18.00 intencje pogrzebowe Sobota 14.04 6.30 1) + Mieczysław Duda w 20 rocz. śm. z żoną Cecylią 2) + Maria Byrdy 18.00 o zdrowie i bł. Boże dla Wandy w 80 rocz. urodzin Niedziela 15.04 7.00 1) + Teresa Kaśtura w dniu imienin z mężem Józefem 2) + Sabina i Józef Łoboz z rodzicami 9.00 1) + Elżbieta Dobija z rodzicami 2) + Franciszek Chojna z teściami Michałem i Agnieszką 3) + Stanisław Janica z żoną Elżbietą, córką Marią i wnuczką Gabrysią 11.00 1) + Ludwik Górny 2) + Czesławę Jakubiec w 20 rocz. śm. z mężem Stanisławem i dziećmi 3) + Stanisław Maślanka z żoną Anną 16.00 + Franciszek Świerczek w 5 rocz. śm.
1. Dziś przypada druga niedziela wielkanocna, czyli Miłosierdzia Bożego. Kooczymy czas oktawy Wielkanocy. Jako wspólnota Kościoła pragniemy dziś wyznad, że nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga. Dlatego nie poddawajmy się zbyt łatwo zwątpieniu, ale zaufajmy w bezgraniczną moc Tego, który zmartwychwstał i żyje. Niedziela Miłosierdzia Bożego rozpoczyna obchody Tygodnia Miłosierdzia. Jest to zarazem święto patronalne Caritas. Składka przeznaczona jest na cele charytatywne. 2. W poniedziałek, 9 kwietnia, przypada liturgiczna uroczystośd Zwiastowania Paoskiego (przeniesiona w tym roku z dnia 25 marca). Jest to dzieo modlitw w int. obrony każdego ludzkiego życia. 3. W przyszłe niedziele, 15 kwietnia, przypada 3 niedziela wielkanocna, która jest obchodzona jako Niedziela biblia. Z racji III niedzieli miesiąca składka przeznaczona na potrzeby naszej parafii. 4. Siłownia na salkach jest czynna codziennie wieczorem. Zapraszamy chętnych na trening. 5. Zapraszamy na wyjazd na pielgrzymkę do śląskich sanktuariów. Zostały ostatnie miejsca. Zapisy do przyszłej niedzieli. Strona internetowa: www. parafiarybarzowice.pl, e-mail: rybarzowice254@gmail.com REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, niedziela.pl,gość.pl,brewiarz.pl