Rozporządzenie w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym Uwagi zgłoszone przez organy administracji rządowej i inne podmioty

L.p. Jednostka redakcyjna Organy administracji rządowej i inne podmioty Rozporządzenie w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym Uwagi zgłoszone przez organy administracji rządowej i inne podmioty 1. Ogólne KPRM 1. Zgodnie z przepisami wewnętrznymi Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, instruktor jest także jednym z wyższych stopni ratowniczych, a nie tylko tytułem uprawniającym do przeprowadzania szkoleń. Jak się wydaje, dla potrzeb przedmiotowego rozporządzenia pojęcie instruktor rozumiane jest w potocznym znaczeniu tj. jako osoby przeprowadzającej szkolenia. Mając jednak na uwadze dwoistość znaczenia tego pojęcia, proponuje się wprowadzenie w przedmiotowym rozporządzeniu definicji instruktora. 2. Projektowane rozporządzenie całkowicie pomija fakt istnienia kilku stopni ratowniczych oraz instruktorskich proponując zunifikowane kryteria egzaminacyjne na egzaminie praktycznym ( 6). W tym stanie rzeczy należy rozumieć, że w świetle rozporządzenia istnieć będzie tylko jeden stopień ratownika oraz tylko jeden stopień instruktora. Domniemanie takie potwierdza brzmienie wzoru zaświadczeń określonych w załączniku nr 3 oraz nr 4. Obecnie, system szkolenia i wymagania zarówno praktyczne jak i teoretyczne - są zróżnicowane, w zależności od tego, o jaki stopień ubiega się kursant. Projektowana rezygnacja ze stopni ratowniczych stanowić będzie na tyle istotną zmianę w istniejącej praktyce, iż wymaga to przedstawienia w uzasadnieniu stosownych argumentów przemawiających za takim rozwiązaniem. Ponadto, w tym stanie rzeczy, należy uzupełnić rozporządzenie o przepisy umożliwiające okresową weryfikację kwalifikacji ratowników i instruktorów - mając na uwadze znaczenie funkcji ratownika wodnego dla bezpieczeństwa osób kapiących się. W mojej ocenie taka regulacja mieściłaby się w ramach upoważnienia ustawowego Stanowisko MSW Uwagi nieuwzględnione. WOPR oraz inne organizacje ratownicze posiadające zgodę ministra właściwego do spraw wewnętrznych na wykonywanie obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Dz.U. Nr 193, poz. 1624, z późn. zm.) uprawnione były m.in. do nadawania stopni ratowniczych oraz określania uprawnień do prowadzenia działań ratowniczych, w zależności od posiadanych kwalifikacji ( 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia). Zaznaczenia przy tym wymaga to, iż przepisy ww. rozporządzenia, nie przyznawały WOPR uprawnienia do nadawania stopni instruktorskich. Pomimo tego WOPR szkolił swoich członków ratowników wodnych i nadawał uprawnienia instruktorskie. Rozporządzenie powyższe, w zakresie w jakim dotyczy WOPR oraz ratowników wodnych utraciło moc obowiązującą z dniem 1

Wojewoda Mazowiecki Dyrektor Wydziału Bezpieczeństwa (art. 15 ust. 4 pkt 2 ustawy). dodanie po słowie instruktor zwrotu z zakresu ratownictwa wodnego 1. przeprowadzanie szkoleń ratowników wodnych, w proponowany sposób mogą spowodować zaniżenie poziomu wyszkolenia ratowników, jak również ratowników na stopnie wejścia w życie ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych. Jednocześnie należy wskazać, że na podstawie 41 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych, osoby, które uzyskały uprawnienia z zakresu ratownictwa wodnego na podstawie przepisów dotychczasowych, zachowują swoje uprawnienia. W ocenie MSW kwestie związane z wprowadzaniem stopni ratowniczych i przypisania im odpowiednich kompetencji w zakresie ratownictwa wodnego, należą do regulacji ustawowych, a w tym zakresie ustawodawca nie przewidział żadnych regulacji prawnych. Ustawa posługuje się pojęciem ratownika wodnego i określa przesłanki, jakie musi spełniać osoba, by zostać uznaną za ratownika wodnego. Również wprowadzenie obowiązku weryfikacji uprawnień ratowniczych w ocenie MSW powinno mieć rangę przepisu ustawowego. Z uwagi na powyższe ujęcie w przedmiotowym projekcie rozporządzenia kwestii, których dotyczą uwagi stanowiłoby przekroczenie upoważnienia ustawowego. Uwaga nieuwzględniona; ustawa posługuje się określeniem instruktor bez dodatkowych dookreśleń. 1. uwaga uwzględniona, doprecyzowano, 2. ustawa uprawnia wszystkie podmioty, które będą posiadać zgodę ministra właściwego 2

i Zarządzania Kryzysowego Zachodniopomor skiego Urzędu Wojewódzkiego instruktorskie, gdyż proponuje się aby osoby po przebytym szkoleniu, mogły same podejmować działalność szkoleniową, 2. nadawania uprawnień ratowniczych przez różne podmioty uprawnione do ratownictwa, gdyż w celu zapewnienia jednolitego wykształcenia oraz wysokich standardów nauczania powinny być one nadawane tylko przez WOPR, który takie programy ma już opracowane oraz dostosowane do standardów obowiązujących na świecie, 3. zamknięcia katalogu tematycznego szkoleń w ramowym programie szkolenia, co spowoduje, iż obecnie funkcjonujące organizacje WOPR posiadające własne programy szkolenia mające akredytację federacji ratowniczych Europejskich i Światowych, nie będą mogły w dalszym ciągu szkolić ratowników wodnych według własnych programów szkolenia, 4. propozycji ramowych programów, które nie określają efektów kształcenia, kompetencji oraz sposobu oceny zgodnie z aktualną metodologią tworzenia programów kształcenia, nie uwzględniają również zaleceń Parlamentu Europejskiego z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (2008/C 111/01), 5. proponowanego sposobu uzyskania uprawnienia ratownika wodnego, który będzie stawiał osoby kończące szkolenie na poziomie młodszego ratownika, który na świecie uznawany jest za pierwszy stopień ratowniczy zdobywany przez 12- latków, co spowoduje, że takie uprawnienia nie będą uznawane przez kraje zatrudniające dotychczas polaków. do spraw wewnętrznych na wykonywanie ratownictwa wodnego do prowadzenia szkoleń ratowników wodnych i instruktorów; 3. powyższe jest konsekwencją rozwiązań przyjętych przez ustawodawcę 4. uwaga niezasadna ramowy program szkolenia ratowników wodnych i instruktorów określa cele główne szkoleń, cele szczegółowe, zakres tematyczny, efekty szkolenia w zakresie wiedzy i umiejętności oraz metod szkolenia. Szkolenie ratowników wodnych i instruktorów pozwoli na zdobycie dodatkowych umiejętności nie jest zaś kształceniem w tych zawodach. 5. projekt rozporządzenia stosownie do upoważnienia ustawowego - określa ramowe programy szkolenia ratowników wodnych i instruktorów oraz psów ratowniczych wraz z przewodnikami. Kryteria, jakie musi spełniać osoba, która chce być ratownikiem wodnym określone są w art. 2 pkt 5 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych. Zgodnie z tym przepisem posiadanie wiedzy i umiejętności z zakresu ratownictwa jest jednym z kryteriów, jakie taka osoba musi spełnić by być ratownikiem wodnym. Zaznaczenia również wymaga, iż przy opracowywaniu ramowego programu szkolenia ratownika wodnego i instruktora korzystano z programów szkoleń ratowników opracowanych przez WOPR. 3

Mazurskie WOPR Marcin Uszko instruktor WOPR 1. Projekt Rozporządzenia zakłada jednostopniowe szkolenie ratowników i instruktorów. Nie został ujęty w ogóle podział na stopnie i uwzględnienie w nich ratowników ochotników. Podział na stopnie wyszkolenia amatorskiego i zawodowego (obligatoryjne posiadanie KPP) jest niezbędny. Nie uwzględnia podnoszenia kwalifikacji nie uwzględnia doświadczenia. 2. Projekt Rozporządzenia nie zakłada ratownictwa na brzegu czy z pokładu łodzi. W projekcie Rozporządzenia brak jest zagadnień z zakresu pierwszej pomocy, a szczególnie resuscytacji, przechłodzenia, przegrzania organizmu, defibrylacji, użycia tlenu itd. 3. W projekcie brak zagadnień bezpieczeństwa ratownika/właściwości środowiska wodnego - wybrane elementy hydrologii/. 4. Projekt Rozporządzenia zakłada, że ratowników i instruktorów szkolą ratownicy nieprecyzyjne określenie kompetencji. 5. W propozycji brakuje szkolenia na łodziach wiosłowych, motorowych, skuterach. 6. Projekt Rozporządzenia zawiera liczne błędy merytoryczne i techniczne. Np. minuta ma 60 sekund /z zapisów wynika że 100, wysokość słupka na basenach to 70 cm /z zapisów wynika,że 100 czyli 1 metr/. Nurkowanie na 1.6 m to właściwie amatorszczyzna. tworząc rozporządzenie w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym proponuję wzorować się na programach kursów Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, które przez lata były modyfikowane, tak by były zgodne z międzynarodowymi standardami. Dostępne są one pod adresem www.wopr.pl w zakładce Edukacja. 1. Jak w stanowisku do uwag KPRM. Ustawa nie wprowadza podziału ratowników wodnych i ustanawia jednolite kryteria dla osób, które chcą być ratownikami wodnymi. 2. uwaga częściowo uwzględniona; zagadnienia dotyczące udzielania pomocy medycznej są przedmiotem szkolenia z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy, do odbycia tego rodzaju szkoleń zobowiązana jest osoba, która chce być ratownikiem wodnym 3. uwaga uwzględniona, uzupełniono zakres tematyczny szkolenia 4. doprecyzowano 5. uwaga uwzględniona 6. uwagi uwzględnione wzorowano się m.in. na programach szkoleniowych WOPR 2. 3 KPRM W 3 określono kryteria, jakie muszą spełniać osoby przeprowadzające szkolenia, w tym ustanowiony w latach okres W ocenie MSW, przepis art. 15 ust. 4 nie upoważnia do wprowadzania obowiązku 4

Wojewoda Mazowiecki doświadczenia w wykonywaniu działań ratowniczych, a dodatkowo w odniesieniu do ratownika prowadzącego szkolenie instruktorów także wymóg posiadania przygotowania pedagogicznego. Obecnie, dla uzyskania wyższego stopnia ratownika nie jest konieczne doświadczenie określane w latach, natomiast wymagane jest pozyskanie dodatkowych umiejętności, kwalifikacji (np. dodatkowego uprawnienia wodnego), zaś dla starszych ratowników starających się o stopień instruktora odpowiednia liczba asystentur na kursach ratowników. Co więcej, obecne wewnętrzne regulacje WOPR nakazują dokonywanie weryfikacji ratowników co trzy lata, co jest dodatkowym elementem sprawdzania umiejętności oraz wzbogacania wiedzy ratowników. Nie wiadomo zatem, czym kierował się projektodawca uzależniając uprawnienia, o których mowa w 3 od swoistego stażu, a także dlaczego (na jakiej podstawie) zdecydowano o doświadczeniu odpowiednio trzyletnim ( 3 ust. 1) i pięcioletnim ( 3 ust. 2 ). 3. powinien mieć brzmienie: 3. 1. Zajęcia teoretyczne i szkolenie praktyczne ratowników wodnych prowadzi instruktor z zakresu ratownictwa wodnego, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia. 2. Zajęcia teoretyczne i szkolenie praktyczne instruktorów z zakresu ratownictwa wodnego prowadzi instruktor z zakresu ratownictwa wodnego, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia, co najmniej trzyletnie doświadczenie jako instruktor z zakresu ratownictwa wodnego oraz przygotowanie pedagogiczne. 3. Zajęcia teoretyczne szkolenia ratowników wodnych i instruktorów z zakresu ratownictwa wodnego może prowadzić specjalista z dziedziny objętej szkoleniem, który posiada aktualną wiedzę z tego zakresu. 4. Zajęcia praktyczne szkolenia ratowników wodnych może, weryfikacji uprawnień przez ratowników wodnych. W ocenie MSW tego typu regulacja powinna znaleźć się w ustawie. Co do osób, które będą prowadzić szkolenia doprecyzowano, po konsultacjach m.in. z WOPR zmieniono kryteria, jakie muszą spełniać osoby prowadzące poszczególne rodzaje szkoleń. Uwaga częściowo uwzględniona 5

Michał Niedziela Instruktor WOPR pod nadzorem instruktora z zakresu ratownictwa wodnego, prowadzić ratownik wodny, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia oraz co najmniej trzyletnie doświadczenie w wykonywaniu działań ratowniczych. 5. Zajęcia praktyczne szkolenia instruktorów z zakresu ratownictwa wodnego może, pod nadzorem instruktora z zakresu ratownictwa wodnego, o którym mowa w ust. 2, prowadzić instruktor z zakresu ratownictwa wodnego, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia. Uzasadnienie propozycja określa, że szkolenia prowadzą instruktorzy ratownictwa wodnego osoby z przygotowaniem merytorycznym i metodycznym do prowadzenia zajęć. Projekt zapewnia jedynie technicznie przygotowanych ratowników, a nie kadry umiejącą przekazać posiadaną wiedzę. Propozycja umożliwia wykorzystanie ratowników wodnych do prowadzenia zajęć praktycznych (asystenci,) jednakże pod nadzorem instruktora, jako osoby kontrolującej metodykę takiego szkolenia. W szkoleniach instruktorów natomiast zasadnym wydaje się aby były prowadzone przez kadrę z przygotowaniem pedagogicznym jakie określają przepisy ministra właściwego do spraw edukacji. Propozycja umożliwia wykorzystanie instruktorów bez przygotowania pedagogicznego w szkoleniach instruktorów na takich samych zasadach jak wykorzystanie ratowników wodnych w szkoleniach ratowników. Ponadto propozycja daje możliwość skorzystania z wiedzy specjalistów, podczas prowadzenia zajęć teoretycznych. 3.1. Ten etap szkolenia powinni prowadzić tak jak 3.2. osoby z przygotowaniem pedagogicznym. uwaga nieuwzględniona, po konsultacjach m.in. z WOPR zmieniono kryteria, jakie muszą spełniać osoby prowadzące poszczególne rodzaje szkoleń. Dariusz Gerhardt 3 proponuję nadać następujące brzmienie 3. 1. Zajęcia teoretyczne i praktyczne szkolenia ratowników uwaga nieuwzględniona, po konsultacjach m.in. z WOPR zmieniono kryteria, jakie 6

wodnych prowadzi Instruktor ratownik wodny, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia oraz co najmniej pięcioletnie doświadczenie w wykonywaniu działań ratowniczych. 2. Zajęcia teoretyczne i praktyczne szkolenia instruktorów prowadzi ratownik wodny, który posiada aktualną wiedzę i umiejętności z zakresu objętego ramowym programem szkolenia, co najmniej pięcioletnie doświadczenie w wykonywaniu działań ratowniczych oraz przygotowanie pedagogiczne. Moim zdaniem osoba prowadząca szkolenie powinna posiadać wiedzę z zakresu metodyki nauczania i pedagogiki czyli być absolwentem kursu instruktorskiego. Trzyletnie doświadczenie ratownicze w naszym klimacie jest niewystarczające, ponieważ praca ratowników jest sezonowa, mają małe doświadczenie na wodach otwartych. Pracują nie tylko na kąpieliskach ale również niosą pomoc osobą uprawiającym sporty wodne żeglarstwo motorowodniactwo. WOPR Zapisy 3 (m. in. zapis ratownik wodny może szkolić instruktora ) nie gwarantują dostatecznej i niezbędnej, jakości szkolenia ratowników wodnych. W projekcie przedmiotowego rozporządzenia nie określa się np. sposobu dokumentowania doświadczenia w wykonywaniu działań ratowniczych zarówno dla ratowników jak i instruktorów, co w konsekwencji prowadzić będzie do różnej interpretacji i uznaniowości zapisów 3 w/w rozporządzenia. Ratownik wodny nie może uczyć innych bez uprawnień pedagogicznych, a może należy zapisać, że takie musi posiadać albo zdobywa uprawnienia instruktorskie. Propozycja przepisu nielogiczna. Po co zatem instruktor skoro on nie ma żadnych kompetencji? 3. 4 MSiT 1. 4 ust. 2 nie uwzględnia nieobecności usprawiedliwionej przypadkami losowymi. W myśl tego przepisu osoba, która opuści pojedyncze zajęcia, bez względu na powód, nie będzie mogła przystąpić do egzaminu. 2. Brak jest spójności w przepisach projektu. Zapisy zawarte w muszą spełniać osoby prowadzące poszczególne rodzaje szkoleń. uwaga uwzględniona 1. uwaga uwzględniona 2. doprecyzowano 3. uwaga uwzględniona 7

KPRM Wojewoda Mazowiecki 4. 5 dr Arkadiusz Stanula Instruktor wykładowca WOPR części III załączników do rozporządzenia Wskazówki metodyczne wyraźnie wskazują, że uczestnik musi zaliczyć na ocenę każdą czynność, która była przedmiotem szkolenia, podczas gdy 4 ust. 2 projektu rozporządzenia wskazuje, że do egzaminu może przystąpić osoba, która uczestniczyła we wszystkich zajęciach objętych ramowym programem szkolenia. 3. W 4 ust. 2 proponuję usunąć wyraz ramowym, gdyż rzeczywisty program danego szkolenia, może się różnić od ramowego. Uważam regulacje zawarte 4 ust. 2 za zbyt rygorystyczne. Należy wskazać, że obecnie możliwe jest dopuszczenie do egzaminu tzw. eksterna. Proponuję więc co najmniej dopuszczenie do egzaminu kursanta, który nie mógł być obecny na wszystkich zajęciach z ważnych przyczyn losowych (z określeniem racjonalnej liczby opuszczonych zajęć) oraz rozważenie możliwości składania egzaminów przez eksternów przynajmniej w zakresie wiedzy teoretycznej. W 4. ust. 5 na zakończenie zdania przed kropką wstawić wyrazy w porozumieniu z Przewodniczącym komisji obligatoryjnie wprowadzić formę egzaminu pisemnego z pytaniami otwartymi, składającymi się po jednym pytaniu z bloków tematycznych przewidzianych w programie szkolenia. uwaga częściowo uwzględniona; co do propozycji rozważenia dopuszczenia możliwości składania egzaminów przez eksternów uwaga nieuwzględniona, ze względu na to, że specyfika szkolenia ratownika wodnego wymaga, by kandydat na ratownika uczestniczył w zajęciach teoretycznych i praktycznych. Uwaga nieuwzględniona, przewodniczącym komisji jest kierownik podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzącego szkolenie. uwaga nieuwzględniona, testy stanowią najbardziej obiektywną formę sprawdzenia wiedzy teoretycznej 5. 6 MSiT 1. 6 ust. 1 przepisy wskazują, że egzamin odbywa się na pływalni, eliminując możliwość przeprowadzenia egzaminu w miejscu innym niż pływalnia. 2. W 6 ust. 1 pkt 1 oraz w 6 ust. 2 pkt 1 - należy precyzyjnie określić sformułowanie stylem dowolnym, czy chodzi o technikę pływania kraulem na piersiach, czy dowolny sposób przepłynięcia podanego dystansu. 1. uwaga nieuwzględniona w celu zapewnienia jednakowych warunków do zaliczenia tej próby dla wszystkich kandydatów na ratowników (różne środowiska wodne mogą powodować, że będzie można ją łatwiej lub trudniej zaliczyć) 8

3. Deklarowany dystans 25 metrów do przepłynięcia pod wodą przez kandydatów ( 6 ust. 1 pkt 2) jest w rzeczywistości większy, gdyż należy doliczyć poszukiwanie zatopionych przedmiotów (odchylenia w pionie i w poziomie od linii wyznaczającej odcinek 25 metrów). W związku z powyższym proponuję rozdzielić obie próby. 4. 6 ust. 1 pkt 3 praktyka wskazuje, że przepłynięcie 50 metrów sposobem ratowniczym w czasie poniżej 0,5 min. (30 sekund) jest możliwe w zdecydowanej większości tylko dla najlepiej pływających osób głównie zawodników wyczynowo uprawiających pływanie. Wskazane jest, aby wydłużyć czas podanej próby. Ponadto opis próby nie wskazuje jak powinny być wykonane skok do wody oraz ewentualny nawrót. KPRM Proponuję rozważenie zasadności wystawiania ocen za egzamin tym bardziej, że nie wpłynie to na uzyskanie uprawnienia i nie będzie obligowało do uzyskania wyższej oceny, np. w celu uzyskania wyższego stopnia. Ponadto, zarówno w treści rozporządzenia jak i w załącznikach brak jest jakichkolwiek kryteriów pomocnych komisji egzaminacyjnej do wystawiania ocen. Nie wiadomo więc, co będzie decydowało o określonej ocenie krótszy czas wykonania zadania, wyższa precyzja, inne okoliczności. Na przykład: czy przepłynięcie stylem dowolnym po skoku startowym 400 m w czasie nie dłuższym niż 8 min otrzyma notę tylko dostateczną, a czas krótszy będzie oceniany notą wyższą? Czy oceniany będzie również styl, w jakim kursant pokonał ten dystans? Wyrażam więc pogląd, że dla zaliczenia próby sprawnościowej powinno decydować samo jej poprawne wykonanie. Kursant musi być bowiem nauczony każdej potrzebnej mu w pracy ratownika umiejętności. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Wątpliwość budzi wymaganie egzaminu praktycznego na ratownika wodnego, o którym mowa w 6 ust. 1 pkt 3 projektu, tj. wymóg przepłynięcia sposobem ratowniczym dystansu 50 m w czasie poniżej 0,5 min. Pokonanie dystansu 50 m stylem 2. uwaga uwzględniona 3. uwaga uwzględniona 4. uwaga uwzględniona uwaga uwzględniona uwaga uwzględniona 9

Morskiej Wojewoda Mazowiecki ratowniczym w czasie poniżej 30 sekund jest wymaganiem zbyt rygorystycznym, gdyż z praktyki wynika, że ratownicy wodni pokonują ten dystans ww. stylem w czasie nie krótszym niż 40 sekund. 1. W 6. ust. 1 wyraz czterech zastąpić wyrazem dziesięciu 2. W 6. ust. 1 pkt. 2 po wyrazie przepłynięcie dodać wyrazy po linii prostej 3. W 6. ust. 1 pkt. 2 wyrazy 1 z 3 przedmiotów leżących w promieniu 5 m od siebie zastąpić wyrazami 2 z 3 przedmiotów leżących w odległości od 2 do 2,5 m po obu stronach linii płynięcia i odległości od siebie nie mniejszej niż 2 m Uzasadnienie propozycja dookreśla ułożenie przedmiotów. 4. W 6. ust. 1 pkt. 3 wyrazy 0,5 min zastąpić wyrazami 50 sekund. 5. W 6. ust. 1 pkt. 4 powinien brzmieć: 4. przeprowadzenie symulowanej akcji ratowniczej polegającej na przepłynięciu dystansu co najmniej 20 m, wydobyciu manekina zanurzonego na głębokości co najmniej 2 m następnie holowanie go w pasie ratowniczym do brzegu na dystansie co najmniej 20 m. 6. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 5 o treści: 5) holowanie tonącego na dystansie 150 m z zastosowaniem trzech sposobów holowania każdy na dystansie 50 m. 7. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 6 o treści: 6) przepłynięcie w czasie nie dłuższym niż 2 min 40 s ratowniczą łodzią wiosłową w za pomocą dwóch wioseł dystansu 75 m w linii prostej do boi (pławy), dopłynięcie do niej rufą i powrót do miejsca startu za pomocą jednego wiosła. 8. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 7 o treści: 7) wyciągnięcie na brzeg o wysokości 30 cm od lustra wody osoby poszkodowanej i ułożenie jej w pozycji do zabiegów medycznych. 9. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 8 o treści: 8) wykonanie skoku do wody z wysokości co najmniej 3 m 10. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 9 o treści: 9) wyciągnięcie na łódź propozycje przedyskutowane w trakcie spotkania roboczego; podmiot zgłaszający uwagi, zrezygnował z niektórych swoich propozycji lub je zmodyfikował. 10

osoby poszkodowanej i ułożenie jej w pozycji do zabiegów medycznych. 11. W 6. ust. 1 dopisać pkt. 10 o treści: 10) przepłynięcie dystansu 100 m sposobem dowolnym po skoku startowym w czasie poniżej 1 minuty 45 sekund Uzasadnienie propozycja dodaje do wymogów dla ratowników wodnych umiejętności posługiwania się ratowniczą łodzią wiosłową, prawidłowego wyciągania poszkodowanego na wysoki brzeg i łódź oraz umiejętność skoku z dużej wysokości. 12. 6. ust. 2 powinien brzmieć: 13. 2. Egzamin praktyczny kończący szkolenie, o którym mowa w 3 ust. 2 obejmuje wykonanie przez osobę zdającą: 14. próby sprawnościowej polegającej na symulowanej akcji ratowniczej przy użyciu sprzętu wykorzystywanego do ratownictwa wodnego do przytomnego tonącego na odległości co najmniej 10 m i głębokości nie mniejszej niż 2 m 15. 20 - minutowych zajęć praktycznych z grupą co najmniej pięcioosobową na temat określony przez komisję z zakresu objętego ramowym programem szkolenia ratowników wodnych. 16. i ewentualnie pkt. 3 o treści: 3) wykonanie wszystkich prób sprawnościowych, o których mowa w 6. ust 1-w wypadku nieposiadania przez osobę zdającą uprawnień ratownika wodnego w rozumieniu ustawy Uzasadnienie instruktor ratownictwa wodnego jest uprawnieniem dydaktycznym, a nie uprawnieniem do wykonywania działań ratowniczych. Dlatego też wymogi egzaminacyjne dla ratowników wodnych i dla instruktorów muszą być diametralnie różne. Umiejętności ratownika wodnego muszą być czysto praktyczne (techniczne), natomiast umiejętności instruktora muszą być bardziej ukierunkowane na czynności metodyczne. Ponieważ z projektu wynika, że instruktorem może zostać osoba nie będąca ratownikiem wodnym zasadnym wydaje się wykazanie się przez takie osoby umiejętnościami jakie będzie w późniejszym czasie nauczała. 11

Dyrektor Wydziału Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego Zachodniopomor skiego Urzędu Wojewódzkiego WOPR dr Arkadiusz Stanula Instruktor wykładowca WOPR 6.1.3, gdzie wymienia się przepłynięcie 50 m z głową na powierzchni w czasie poniżej 30 sek. co może powodować niemożność spełnienia tego wymogu przez wielu dobrze wykwalifikowanych ratowników, Zapisy 6.1.3 traktować należy jako oczywistą pomyłkę pisarską ponieważ czas na pokonanie 50 m 30 sekund jest osiągalny dla osób pływających wyczynowo. Po pierwsze pływanie na dystansie 400m jako próba wytrzymałości sama w sobie nie jest zła, jednakże wymagałaby doprecyzowania sposobu w jakim należy ją przeprowadzić. Ponieważ projektodawca nie wskazuje na jakim akwenie (pływalnia kryta, odkryta, jezioro, rzeka, morze) próba ma się odbywać należy sobie zdawać sprawę, że w jednych warunkach jest łatwiej, a w innych znacznie trudniej taką próbę zaliczyć. Wystarczy jako przykład podać znaczną różnicę w czasie pokonania dystansu 400m przez pływaków najwyższej klasy, gdzie czas uzyskany na pływalni 50m w porównaniu do tegoż samego dystansu pokonanego na pływalni 25m jest dłuższy o 8 sekund. Nietrudno zatem sobie wyobrazić jaka może być różnica pomiędzy pływaniem na pływalni a w morzu (moim zdaniem różnica ta na tym dystansie może dochodzić do 2 minut). A poza tym, jeżeli nie jest określone w jakim ta próba ma odbyć się akwenie, dlaczego napisane jest, że próba rozpoczyna się od skoku startowego??? Jak wykonać skok startowy jeżeli próba będzie realizowana na wodach otwartych??? Po drugie zaproponowana próba pływania pod wodą z góry zakłada realizowanie jej na pływalni (krytej lub odkrytej), co jest dużym mankamentem, powodującym konieczność egzaminowania wyłącznie na takich obiektach. A poza tym, dla mnie jako fachowca nie są jasne kryteria tej próby, bowiem nie jest uwaga uwzględniona uwaga uwzględniona 1. doprecyzowano; 2. doprecyzowano; 3. uwaga uwzględniona 4. uwaga nieuwzględniona, ze względu na uwzględnienie uwag Wojewody Mazowieckiego 12

wskazane w jaki sposób ma ona przebiegać, tzn., jakiego rodzaju przedmioty są pod wodą, jaka jest ich masa, jaki kolor itp. I co najważniejsze, nie jest wskazane jak są ułożone na dnie, tzn., czy w linii prostej, czy po kształcie trójkąta, koła itp. Wątpliwości budzi także wskazanie głębokości na jakiej przedmioty te są zanurzone. Generalnie rzecz ujmując próba jest niedokładnie opisana, co może powodować spore nadużycia! Po trzecie przepłynięcie sposobem ratowniczym w czasie poniżej 0,5 minut (1/2 minuty = 30 sekund) jest nie lada wyczynem nawet dla bardzo dobrego pływaka. uważam, że realnym czasem byłby czas 50 sekund! Po czwarte w przypadku zaproponowanej próby akcja ratownicza brak jest podania obiektywnych kryteriów zaliczenia próby, co pozostawia ją w bardzo subiektywnej ocenie komisji egzaminacyjnej Proponuję wykorzystać wypracowaną i sprawdzoną już metodę kompleksowego sprawdzenia umiejętności ratowniczych, której opis zamieszczam poniżej : 1) Ratownik na sygnał AKCJA podejmuje z podłoża wcześniej przygotowaną rzutkę ratunkową (rękawową lub siatkową) w celu wykonania skutecznego rzutu na odległość 12,5m (za skuteczny rzut uważa się taki rzut, w wyniku którego jakakolwiek część rzutki dotknie rozwieszonej w poprzek toru pływackiego liny sygnałowej oddalonej od przedniej krawędzi pływalni o 12,5m, a ponadto zmieści się w pasie o szerokości od 2,0 do 2,5 m (standardowa szerokość toru)). Można wykonać tylko 2 rzuty, w przypadku nie zaliczenia próby, Ratownik będzie obowiązany wykonać rundę karną wg zasad opisanych w dalszej części. 2) Po wykonaniu skutecznego rzutu lub 2 rzutów niecelnych Ratownik ubiera szelki pasa ratowniczego węgorz, po czym poprzez zastosowanie bezpiecznego wejścia do wody (np. skok wykroczny, rozkroczny, na bombę, ślizgowy lub startowy) wchodzi do wody. 3) Runda karna. W przypadku wykonania dwóch lub trzech 13

niecelnych rzutów, Ratownik za każdy niecelny rzut obowiązany jest przepłynąć 25m sposobem dowolnym, w ten sposób, że jeżeli niecelne były dwa rzuty, dystans 25 m rozpoczyna się od miejsca startu do linki sygnałowej (12,5m) i z powrotem (12,5m), jeżeli były trzy niecelne rzuty dystans 50 m rozpoczyna się od miejsca startu do końca pływalni (25m) i z powrotem (25m). 4) Ratownik pokonuje sposobem dowolnym dystans 25m (od miejsca startu do końca pływalni). 5) Następnie Ratownik pokonuje dystans 12,5m sposobem ratowniczym z obserwacją w przód. 6) Po zatrzymaniu się przed liną sygnałową Ratownik wykonuje zejście pod wodę płynąc odcinek 12,5m w kierunku umieszczonego na dnie manekina, po czym bezpośrednio, zgodnie z zasadami sztuki ratowniczej podejmuje manekina wypływając z nim na powierzchnię wody. 7) Po wydobyciu manekina na powierzchnię wody, Ratownik zgodnie ze sztuką ratowniczą holuje go na dystansie 25m (czyli do liny sygnałowej i z powrotem). Wykonując nawrót Ratownik obowiązany jest dotknąć jedną ręką liny sygnałowej. Po przepłynięciu dystansu 25m i dotknięciu ręką ściany końcowej pływalni zatrzymywany jest czas. 8) Ratownik w ciągu 15s od zatrzymania czasu musi wyjść z wody oraz dojść do fantoma do nauki RKO, na którym ma zaprezentować algorytm udzielania pomocy osobie dorosłej, poszkodowanej wskutek tonięcia, bez zachowania funkcji życiowych. czas na zaliczenie: 3 minuty 30 sekund; Dariusz Gerhardt ust. 1 w 6 proponuje nadać następujące brzmienie: 6. 1. Egzamin praktyczny, kończący szkolenie, o którym mowa w 3 ust. 1, obejmuje wykonanie przez osobę zdającą czterech prób sprawnościowych: 1) przepłynięcie stylem dowolnym po skoku startowym uwaga uwzględniona, doprecyzowano 14

Michał Niedziela Instruktor WOPR 400 m w czasie nie dłuższym niż 8 min.; 2) przepłynięcie, po starcie z odbicia od ściany niecki pływalni dystansu 25 m pod lustrem wody z wydobyciem co najmniej 1 z 3 przedmiotów leżących w promieniu 5 m od siebie na głębokości od 1,6 do 4 m; 3) przepłynięcie sposobem ratowniczym (z głową nad powierzchnią wody) dystansu 50 m w czasie poniżej 50 sek.; 4) przeprowadzenie symulowanej akcji ratowniczej, polegającej na dopłynięciu do tonącego, opanowaniu tonącego, następnie jego holowaniu na dystansie co najmniej 50 m do brzegu, wyciągnięciu z wody i ułożeniu do zabiegów pomocy medycznej akcja odbywa się na wodach otwartych Proponuje zmienić punkt czwarty na akcje symulowaną przeprowadzoną na wodach otwartych. 1. podany w ust. 1 pkt 3 limit czasowy jest za niski. 2. w ust. 3 muszą być limity za jaki czas kursant dostaje konkretną ocenę np od 8 min do 7:30 dst. 7:30 do 7:00 dst + 6. 7 MSiT odpowiednio ponumerować ustępy. Brakuje numeracji ustępu 1. uwaga uwzględniona KPRM Projektowane rozporządzenie nie wyjaśnia jednoznacznie, jakie konsekwencje pociągnie za sobą niezaliczenie egzaminu, ani w jakim czasie i przy spełnieniu jakich warunków, będzie można przystąpić do egzaminu ponownie. Ma to tym większe znaczenie, że unifikacja egzaminów (o której mowa w pkt 4 niniejszych uwag) spowoduje, iż funkcjonować będzie de facto tylko jeden stopień ratowniczy i jeden instruktorski. doprecyzowano 7. 8 MSiT 8 ust. 1 pkt 2 wskazane jest doprecyzowanie składu komisji w części dotyczącej pkt 2. Zapisy nie wskazują jednoznacznie, ile osób powinno być członkami komisji egzaminacyjnej. Wojewoda Mazowiecki 8. powinien posiadać brzmienie: 8 1.Egzamin jest przeprowadzany przez komisję, w skład której wchodzą trzy osoby: 1) przewodniczący powoływany spośród instruktorów z 1. uwaga uwzględniona 2. uwaga niezasadna w kontekście przyjęcia uwagi KPRM uwaga uwzględniona uwaga uwzględniona w zakresie propozycji uzupełnienia składu komisji o instruktora, który nie prowadził szkolenia z daną grupą szkoleniową. Propozycja przepisu zawarta w 15

zakresu ratownictwa wodnego nie prowadzących zajęć z osobami przystępującymi do egzaminu 2) członek komisji powoływany spośród instruktorów z zakresu ratownictwa wodnego nie prowadzących zajęć z osobami przystępującymi do egzaminu 3) członek komisji ratownik wodny, o którym mowa w 3 ust. 4. 2. Przewodniczącego komisji na wniosek kierownika podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzącego szkolenie lub osoby go zastępującej powołuje organ administracji rządowej właściwy dla województwa z listy instruktorów prowadzonej przez organ sprawujący nadzór nad ratownictwem wodnym 3. Członków komisji, o których mowa w 2 i 3 powołuje kierownik podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzącego szkolenie lub osoba go zastępująca 4. W skład komisji nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie osoby, która składa egzamin. Uzasadnienie komisja egzaminacyjna określona w projekcie nie zapewnia rzetelności podczas egzaminowania. Osoby jakie znajdą się w wyniku tego zapisu w komisji mogą nie posiadać żadnej wiedzy metodycznej, żadnej wiedzy z zakresu prowadzenia szkoleń oraz jedna z nich może nie mieć żadnych uprawnień i praktyki z zakresu ratownictwa wodnego. Proponowane zmiany dołączają do komisji instruktora ratownictwa wodnego, który dla osób egzaminowanych jest obcy nie prowadził zajęć na kursie. Wyznaczenie przewodniczącego komisji przez organ administracji rządowej jest zasadne z uwagi na uprawnienia jakie daje się ratownikowi wodnemu. Zawężenie możliwości swobodnego doboru kadry egzaminacyjnej wyłącznie przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego spowoduje zwiększenie nadzoru nad wydawaniem uprawnień osobom, które ust. 3 nakłada na organ sprawujący nadzór nad ratownictwem wodnym ministra właściwego do spraw wewnętrznych obowiązek prowadzenia wojewódzkich list instruktorów w ocenie MSW regulacja należy do materii ustawowych. 16

mają ratować życie oraz zmniejszy możliwość wydawaniu uprawnień osobom źle wyszkolonym co w wypadku typowych działań gospodarczych (rynkowych) może mieć miejsce. Takie rozwiązania stosuje się w wypadku egzaminów po szkoleniach prowadzonych przez podmioty gospodarcze w przypadku uprawnień np. ratownika (kpp) czy licencji agenta ochrony 8. 9 KPRM Wyjaśnienia wymaga, czy oprócz zaświadczenia, o którym mowa w 9 obowiązywać będą również inne dokumenty poświadczające odbycie szkolenia i ew. uzyskanie określonego stopnia, np. legitymacja ratownika, a jeśli tak, to czy kwestie te będą regulowane wyłącznie wewnętrznymi przepisami danego podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego. Obecnie, legitymacja taka stanowi precyzyjne dossier danego ratownika, gromadząc w jednym dokumencie wszystkie istotne informacje na temat jego kwalifikacji i uprawnień. Wojewoda Mazowiecki W 9. po ust. 3 dodaje się ust.4-8 o treści: 4. Na wniosek osoby zainteresowanej, na podstawie wydanego zaświadczenia o ukończeniu szkolenia ratowników wodnych i złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym, o którym mowa w ust. 1 oraz spełnieniu wymagań określonych w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 8. września 2008 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa wodnego wydaje ratownikowi wodnemu legitymację służbową. 5. Legitymację służbową przedłuża się lub wydaje się nową na podstawie zaświadczenia o przystąpieniu w okresie ostatnich 12 miesięcy i zakończenia wynikiem pozytywnym egzaminu weryfikującego umiejętności praktyczne z zakresu ratownictwa wodnego, obejmującym próby sprawnościowe, o których mowa w 6 ust. 1 pkt. 2 (nurkowanie), 4 (akcja z pasem) i 10 (100m 1:45), przeprowadzanym przez komisję Dokumentem potwierdzającym posiadanie uprawnień z zakresu ratownictwa wodnego będą zaświadczenie o ukończeniu szkolenia ratowników wodnych oraz zaświadczenie o ukończeniu szkolenia instruktorów. W ocenie MSW legitymacje mogą być wydawane przez podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego jako potwierdzenie zatrudnienia, pełnienia służby w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub członkostwa w takim podmiocie. uwaga nieuwzględniona; w ocenie MSW określanie wzoru legitymacji służbowej ratownika wodnego stanowi przekroczenie upoważnienia ustawowego. Zgodnie z art. 15 ust. 4 pkt 3 rozporządzenie ma określać wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, o których mowa w pkt 2 tj. potwierdzających zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych niezbędnych do uzyskania uprawnień z zakresu ratownictwa wodnego. Przekroczeniem upoważnienia ustawowego byłoby także określanie okresu ważności dokumentów poświadczających posiadane uprawnień w zakresie ratownictwa wodnego. Ponadto, w ocenie MSW, wykroczeniem poza 17

Dyrektor Wydziału Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego Zachodniopomor skiego Urzędu Wojewódzkiego 9. 10 Wojewoda Mazowiecki 10. Dodanie nowych Wojewoda Mazowiecki egzaminacyjną powoływaną zgodnie z 8. 6. Ważność legitymacji służbowej, o której mowa w ust. 4 i 5 nie może być dłuższa niż okres ważności zaświadczenia o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt. 3 ustawy z dnia 8. września 2008 roku o Państwowym Ratownictwie Medycznym. 7. Wzór legitymacji służbowej, o którym mowa w ust. 4 określa załącznik nr do rozporządzenia. 8. Wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust 5 określa załącznik nr do rozporządzenia. Uzasadnienie wydaje się, że taki zapis nie jest wykroczeniem poza delegację ustawową, gdyż ustawa pozwala posługiwać się legitymacją służbową więc osoba, która została ratownikiem wodnym powinna taką posiadać o ustalonym, jednolitym wzorze. W art. 15 ust. 4 pkt 3 znajduje się delegacja do określenia dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień z zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych z zakresu ratownictwa wodnego i nie odwołuje się tu tylko do szkolenia ale do uprawnień z zakresu ratownictwa wodnego. 9.1, zgodnie z którym zaświadczenie o uprawnieniach ratowniczych ma być wydawane bezterminowo bez konieczności recertyfikacji, W 10 w ust. 2 przed kropką dodaje się wyrazy lub podmiot posiadający uprawnienia do szkolenia psów ratowniczych zgodny z ramowym programem szkolenia psów ratowniczych w obecności przewodnika Po 9 wstawić: upoważnienie ustawowe jest wprowadzanie obowiązku weryfikacji uprawnień przez ratowników wodnych obowiązek taki powinien mieć rangę przepisu ustawowego. Uwaga nieuwzględniona; w ocenie MSW przepis nakładający na ratowników wodnych obowiązek recertyfikacji swoich uprawnień powinien mieć charakter ustawowy Uwaga nieuwzględniona brak jest podstaw do wydawania zgody na prowadzenie szkoleń psów ratowniczych, a zgodnie z art. 15 ust. 1 szkolenia te będą mogły prowadzić podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego. uwaga nieuwzględniona; przyjęcie uwagi spowodowałoby to, że w niektórych 18

jednostek redakcyjnych 1. Szkolenie ratowników wodnych może być realizowane: 1) w całości 2) z wydzieleniem modułów szkoleniowych A, B i C, przy czym moduły A i B mogą być realizowane jako jedna wspólna część. 2. Przy realizacji szkolenia w sposób określony w ust 1 pkt. 2 przerwa pomiędzy zakończeniem jednego modułu a rozpoczęciem kolejnego nie może być dłuższa niż 24 miesiące z zastrzeżeniem ust. 3 3. Rozpoczęcie szkolenia po przerwie, o której mowa w ust. 2 jest uwarunkowaniem pozytywnym zaliczeniem sprawdzianu wstępnego w zakresie obejmującym część praktyczną sprawdzianu końcowego poprzedniego modułu szkolenia. 4. Po pozytywnym zaliczeniu sprawdzianu po zakończeniu szkolenia wg modułów A i B wystawia się zaświadczenie, którego wzór stanowi załącznik nr do rozporządzenia. Uzasadnienie umożliwienie podziału szkolenia na części (moduły) pozwoli na jego realizację w kilku etapach (np. w szkołach lub na stałych zajęciach pozaszkolnych) oraz pozwoli rozpocząć go już w wieku 12-13 lat. Z punktu widzenia doświadczenia przyszłego ratownika oraz nauczenia odpowiedzialności za drugiego człowieka, rozpoczęcie szkoleń z zakresu ratownictwa wodnego u młodzieży kilkunastoletniej (gimnazjum) jest jak najbardziej zasadne. Ponadto dotychczasowy model szkolenia realizowany przez WOPR pozwoli młodym ludziom kontynuować szkolenie z zakresu ratownictwa wodnego na różnych poziomach i dążyć do uzyskania uprawnień ratownika wodnego bez konieczności rozpoczynania procesu szkolenia od początku. 1. Zakończenie szkolenia realizowanego z wydzieleniem modułów szkoleniowych, obejmującego zakres umiejętności określonych modułem A kończy się sprawdzianem przeprowadzanym przez instruktora z zakresu ratownictwa przypadkach szkolenie ratownika wodnego trwałoby nawet 6 lat. W ocenie MSW podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego, w ramach prowadzonej przez siebie działalności profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa na obszarach wodnych będą mogły prowadzić różnego rodzaju kursy dla dzieci i młodzież, które będą mogły zawierać elementy szkolenia ratownika wodnego. w ocenie MSW młodzież, która rozpoczęła szkolenie według modelu szkoleniowego dotychczas realizowanego przez WOPR, będzie możliwe do ukończenia na dotychczasowych zasadach, w związku z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych. 19

wodnego, wyznaczonego przez kierownika podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzącego szkolenie. 2. Sprawdzian, o którym mowa w ust. 1 obejmuje zaliczenie cztery próby sprawnościowe: 1) wykonanie dwóch rzutów rzutką ratowniczą na odległość 10 m w pasie o szerokości 2 m w czasie poniżej 1 min. 2) przepłynięcie dystansu 50 m w czasie poniżej 50 s. 3) przepłynięcie pod lustrem wody dystansu 15 m 4) holowanie manekina sposobem za doły pachowe na dystansie 50 m. 1. Zakończenie szkolenia realizowanego z wydzieleniem modułów szkoleniowych, obejmującego zakres umiejętności określonych modułem B lub modułami A i B kończy się sprawdzianem z zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych obejmującym część wiedzy ramowego programu szkolenia dla modułów A i B 2. Sprawdzian teoretyczny przeprowadzany jest w formie testu ujętego tabelę testową składającą się z zestawu 15 pytań testowych zawierających po trzy propozycje odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa. Za każdą odpowiedź prawidłową osoba zdająca uzyskuje 1 pkt, a za odpowiedź nieprawidłową 0 punktów. 3. Komisję egzaminacyjną powołuje kierownik podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzącego szkolenie lub osoba go zastępująca w składzie: 1) Przewodniczący komisji egzaminacyjnej - wyznaczony spośród instruktorów z zakresu ratownictwa wodnego nie prowadzących zajęć z osobami przystępującymi do egzaminu 2) Członek komisji egzaminacyjnej ratownik wodny, o którym mowa 20

w 3 ust. 4 4. Zadania testowe przygotowuje Przewodniczący komisji egzaminacyjnej. 5. Podstawą do zaliczenia sprawdzianu teoretycznego jest udzielenie prawidłowych odpowiedzi na co najmniej 80 % zadań testowych, co stanowi warunek do przystąpienia do sprawdzianu umiejętności praktycznych 6. Sprawdzian umiejętności praktycznych, o którym mowa w ust. 1 obejmuje zaliczeni osiem prób sprawnościowych: 1) przepłynięcie dystansu 100 m po skoku startowym w czasie poniżej 1 minuty 50 sekund 2) przepłynięcie dystansu 1500 m sposobem dowolnym w tym minimum 200 m na plecach 3) przepłynięcie pod lustrem wody dystansu 20 m. 4) wyłowienie przedmiotu z głębokości minimum 3 m 5) holowanie tonącego na dystansie 50 m w tym minimum 25 m sposobem żeglarskim 6) przepłynięcie ratowniczą łodzią wiosłową dystansu 150 m, w tym co najmniej połowę dystansu za pomocą jednego wiosła w czasie poniżej 3 minuty 30 sekund. 7) układanie osoby poszkodowanej do zabiegów medycznych oraz w pozycji bezpiecznej 8) przeprowadzenie symulowanej akcji ratowniczej z użyciem bojki ratowniczej do przytomnego tonącego polegającej na dopłynięciu do tonącego dystansu 10m, podaniu bojki ratowniczej i doholowaniu do brzegu. 1. Osoby posiadające zaświadczenie o pozytywnym zaliczeniu sprawdzianu po szkoleniu części określonej modułem B ramowego programu szkolenia ratownika wodnego, mogą pełnić dyżury społeczne na wyznaczonych obszarach wodnych oraz brać udział w działaniach ratowniczych na obszarach wodnych w charakterze asystenta ratownika wodnego z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. - propozycja nieuwzględniona, przekroczenie upoważnienia ustawowego 21

Przepisy prawa pracy oraz o pożytku publicznym i wolontariacie stosuje się odpowiednio. 2. Osoby, o których mowa w ust. 1 muszą posiadać zaświadczenie o pozytywnym zaliczeniu szkolenia pierwszej pomocy prowadzonego przez podmiot uprawniony do szkolenia jednostek współpracujących z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego i obejmującego: 1) ocenę podstawowych czynności życiowych 2) bezprzyrządowe udrożnienie górnych dróg oddechowych 3) wykonanie sztucznej wentylacji płuc u osoby dorosłej i u dziecka 4) wykonanie pośredniego masażu serca u osoby dorosłej u dziecka 5) wykonanie resuscytacji krążeniowo oddechowej u tonącej osoby dorosłej i u dziecka. 6) bezprzyrządowe zabezpieczenie poszkodowanych urazowych 3. Osoba, o której mowa w ust 1 nie jest liczona przy ustalaniu ilości ratowników wodnych niezbędnych do zabezpieczenia wyznaczonego obszaru wodnego lub składu zespołu ratowników wodnych przy realizacji działań ratowniczych na obszarach wodnych określanych na podstawie odrębnych przepisów oraz w sposób widoczny musi odróżniać się od ratowników wodnych. Uzasadnienie propozycja umożliwia podejmowanie praktyk ratowniczych w formie asystenta ratownika wodnego przez młode osoby, które nie posiadają jeszcze zaświadczenia o uzyskaniu stopnia ratownika systemu, a ich przygotowanie zawodowe po zakończeniu modułu B pozwala na podjęcie takich działań. W wypadku wprowadzenia szkolenia ratowników wodnych do programów szkolnych pozwala to na zdobywanie praktyk w czasie wakacji. 22

1. Osoby, o których mowa w art. 41 ustawy, mają prawo w okresie 36 miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia otrzymać legitymację służbową na zasadach określonych w 9 ust. 4 z zastrzeżeniem, że zamiast zaświadczenia o ukończeniu szkolenia ratowników wodnych i złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym przedstawiają posiadane uprawnienia z zakresu ratownictwa wodnego dopuszczające do pracy na obszarach wodnych. Przepis 9 ust. 6 stosuje się odpowiednio. 2. Osoby, które posiadają uprawnienia z zakresu ratownictwa wodnego, o których mowa w art. 41 ust. 1 ustawy mogą uzyskać w okresie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia zaświadczenie o ukończeniu szkolenia instruktorów i złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym wystawione przez podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa wodnego pod warunkiem: 1) posiadania od co najmniej 36 miesięcy przed wejściem w życie rozporządzenia uprawnień z zakresu ratownictwa wodnego do pracy na obszarach wodnych wystawione przez organizacje na podstawie 2 i 6 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 roku w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej, 2) posiadania przygotowania pedagogicznego lub uprawnień instruktora dyscypliny sportu lub zaświadczenia o odbyciu i pozytywnym zaliczeniu części teoretycznej szkolenia instruktora dyscypliny sportu zgodnie z obowiązującymi przepisami 3) ukończenia z wynikiem pozytywnym przed wejściem w życie rozporządzenia szkolenia praktycznego z zakresu - propozycja nieuwzględniona, przekroczenie upoważnienia ustawowego; przepis rangi ustawowej - 23

prowadzenia szkoleń z zakresu ratownictwa wodnego prowadzonego przez organizacje, o których mowa w 2 i 6 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 roku w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej Uzasadnienie daje to możliwość miękkiego przejścia wszystkich aktywnych ratowników do posiadania aktualnych uprawnień z zakresu ratownictwa wodnego. Zobliguje to jednocześnie ratowników wodnych do ujednolicenia posiadanych dokumentów oraz poddawania się egzaminom weryfikacyjnym. Propozycja niweluje również pustkę w kadrze instruktorskiej jaka wynikała z projektu rozporządzenia. 11. załącznik nr 1 MSiT Warunki realizacji szkolenia: 1. ust. 1 pkt 2 proponuję rozszerzyć zakres miejsc do przeprowadzenia szkolenia. Obecnie jest to jeden rodzaj pływalni o wymiarach 25 m x 10 m x 1,60 m, ze słupkami o wysokości min. 1 metra, 2. wyposażenie podane w punkcie 2 lit a h powinno być wymagane na użytek szkolenia oraz powinien zapewniać je organizator szkolenia, a nie jak wskazuje zapis, ma stanowić wyposażenie pływalni. Podany sprzęt nie jest standardowym wyposażeniem pływalni. Sprzęt wymagany podczas szkolenia powinien znaleźć się w regulaminie organizacyjnym szkolenia, o którym mowa w ust. 3 Warunków realizacji szkolenia. 3. Sformułowania dotyczące wymaganego sprzętu podczas szkolenia należy ujednolicić z wykazem zawartym w projekcie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych w sprawie wymagań dotyczących wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia 1. uwaga uwzględniona 2. uwaga uwzględniona 3. uwaga uwzględniona 24

KPRM Wojewoda Mazowiecki sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne. W przypadku szkolenia ratownika wodnego, należy przewidzieć możliwość jego prowadzenia, podobnie jak w przypadku szkolenia na instruktora, również w innych niż pływalnia miejscach, które są opisane w ustawie z dnia 18 sierpnia 2011 roku o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. Nr 208, poz. 1240). Odnośnie do załączników nr 1 i nr 2, należy ponownie przeanalizować wyposażenie wymagane do prowadzenia szkoleń, począwszy od terminologii (np. pas ratunkowy) oraz liczby niezbędnego sprzętu czy długości lin, uzupełnienia listy sprzętu (np. fantom do masażu serca i sztucznego oddychania, nosze sztywne, apteczka, defibrylator, inne), po wysokość słupka do wykonania skoku (standardowa wysokość słupka to 0,7 m.). W części Warunki realizacji szkolenia 1. W ust. 1 pkt 1 dopisać wyrazy wyposażone w sprzęt multimedialny do prowadzenia zajęć 2. W ust. 1 pkt 2 wyrazy o wysokości min. 1 m do wykonania skoku, wyposażoną w następujący sprzęt zastąpić wyrazami startowymi o wysokości 0,7 m lub obiektem położonym nad obszarem wodnym zapewniającym realizację szkolenia o wymiarach przeznaczonych do prowadzenia zajęć w wodzie nie mniejszych niż w przypadku pływalni 3. W ust. 1 dopisać pkt 3 o treści 3) wyposażenie w następujący sprzęt na każde rozpoczęte 15 osób uczestniczących w szkoleniu: a) rzutkę ratunkową (worek z obciążnikiem zawierający 25 m liny nietonącej o średnicy min 6-8 mm) 5 szt, b) koła ratunkowe 3 szt, c) linę ratowniczą (lina nietonąca o średnicy 6-8 mm, długość 15 m) 2 szt, d) linę asekuracyjną (lina nietonąca o długości 80 m) z uwaga uwzględniona 1. uwaga uwzględniona; 2. uwaga uwzględniona; 3. uwaga uwzględniona częściowo nie określono liczby wymaganego sprzęt, ponieważ w pkt 1 Warunków realizacji szkolenia znajduje się zapis, zgodnie z którym podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzący szkolenie zapewnia bezę dydaktyczną dostosowaną do liczby osób uczestniczących w szkoleniu; 4. uwaga nieuwzględniona, propozycja nielogiczna, bowiem z jednej strony przewiduje, że zasady naboru do szkolenia ustala podmiot uprawniony do wykonywania ratownictwa wodnego prowadzący szkolenie, a z drugiej strony wprowadza już kryteria kwalifikowania 25