RATOWNICTWO WODNE RZECZPOSPOLITEJ UL. H. SAWICKIEJ KALISZ Tel e mail: biuro@rwr.pl

Transkrypt

1 RATOWNICTWO WODNE RZECZPOSPOLITEJ UL. H. SAWICKIEJ KALISZ Tel e mail: biuro@rwr.pl Dyrektor Departamentu Ratownictwa i Ochrony Ludności Pan Sławomir Górski W imieniu Uczestników Pierwszego, Otwartego Zebrania, zorganizowanego przez Ratownictwo Wodne Rzeczpospolitej, dnia 1 grudnia 2012 roku w Kaliszu, zwracam się z prośbą o wyjaśnienie, interpretację, potwierdzenie lub odrzucenie naszego rozumienia kwestii, dotyczących obecnej sytuacji prawnej w ratownictwie wodnym. Nie ulega wątpliwości, że nowe przepisy (począwszy od Ustawy Prawo wodne, przez Ustawę o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych, do ostatniego Rozporządzenia w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym), wprowadziły tak wiele, istotnych zamian, że środowisko ratownicze nie jest w stanie zasymilować wszystkich tych nowości, bez wsparcia informacyjnego. Szanując czas i energię Pańskiego Departamentu, postanowiliśmy nie występować z wieloma pismami osobno, lecz zorganizować spotkanie i zebrać wszelkie wnioski, zapytania i wątpliwości w jedno, wspólne stanowisko, czego efektem jest niniejszy dokument. Będziemy wdzięczni za udzielenie wyjaśnień w następujących kwestiach: 1. Jak winno się traktować uprawnienia ratowników, uzyskane przed dniem 1 stycznia 2012 roku, które w świetle wcześniej obowiązujących regulacji, nie stanowiły pełnych uprawnień zawodowych, (stopnie wymienione w załączniku nr 1). Czy niezależnie od uzyskanych uprawnień, osoby te spełniają wymóg Ustawy o bezpieczeństwie ( ) art. 2 ust. 5, jako odpowiadające w całości warunkom definicji ratownika wodnego? 2. Jak traktować uprawnienia ratowników, którzy uzyskali tytuły: młodszego ratownika, ratownika WOPR, ratownika WOPR śródlądowego, basenowego i pływalni oraz starszego ratownika w szkoleniach rozpoczętych po wejściu w życie Ustawy o bezpieczeństwie ( )? Pytanie pozostaje w bezpośrednim związku z art. 41 pkt 1 i 2 Ustawy. 3. Czy można nadawać tytuł ratownika wodnego osobom, które nie posiadają ważnych uprawnień ratownika KPP? (w załączniku nr 2, screen strony internetowej Dolnośląskiego WOPR, z której wynika, że ratownik wodny przystępujący do egzaminu czyli kończący szkolenie,

2 ma mieć ukończony 17 rok życia, a co za tym idzie nie może posiadać szkolenia Ratownika KPP). 4. Czy MSW wyraża zgodę na cedowanie uprawnień przez WOPR na przykład na realizację szkolenia ratowników (art. 22 pkt 1 ppkt 2 Ustawy)? Wątpliwość powstała w związku z informacją zawartą w załączniku nr 3 (screen strony WPR Wlkp., które organizuje i prowadzi szkolenia ratowników za zgodą WOPR ). 5. Czy kandydat na Instruktora, musi posiadać przygotowanie pedagogiczne jako warunek przystąpienia do szkolenia bądź jako warunek przed uzyskaniem uprawnień Instruktora? Czy wymóg ten (posiadanie przygotowania pedagogicznego) dotyczy wyłącznie osób, mających stanowić kadrę szkoleniową (dydaktyczną) w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego? Nie ma w Ustawie (ani innym akcie prawnym) definicji Instruktora jak ma to miejsce w przypadku ratownika wodnego zatem nie jest pewne, czy można szkolić osoby spełniające wymagania wstępne i egzaminacyjne nadając im tytuł Instruktora, a dopiero w chwili, gdy mają one stanowić kadrę szkoleniową muszą przedstawić dokument o posiadanym przygotowaniu pedagogicznym. 6. Kolejne zapytanie dotyczy samej definicji przygotowania pedagogicznego. Wiadomym jest, że te kwalifikacje posiadają osoby z wykształceniem pedagogicznym (Ustawa Karta Nauczyciela) oraz osoby spełniające wymagania Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 grudnia 2010 roku w sprawie praktycznej nauki zawodu. Czy również osoby posiadające tytuł Instruktora dyscypliny sportu lub Instruktora rekreacji ruchowej w zakresie dyscypliny, po ukończonym 250 godzinnym szkoleniu spełniają ten wymóg (posiadają przygotowanie pedagogiczne)? 7. Czy w związku z art.21 pkt 1, 2 i 3, Zarządzający wyznaczonym obszarem wodnym może zlecić w jakiejkolwiek formie (np. w przetargu), prowadzenie, kierowanie i organizowanie działań ratowniczych (w tym zatrudnianie ratowników wodnych), podmiotom nie mającym uprawnień do wykonywania ratownictwa wodnego? 8. Czy wskazanie podmiotu uprawnionego do wykonywania ratownictwa wodnego w ustawowym zapisie art. 12 pkt 1, w osobie Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, jest jednoczesnym nadaniem tego uprawnienia wszystkim podmiotom z dodatkiem WOPR w nazwie, mimo odrębnej, niezależnej osobowości prawnej wynikającej z własnej rejestracji, własnego statutu, własnych władz itd.? 9. Ze statutu WOPR (centralnego) wynika, że ta struktura posiada jednostki terenowe (wojewódzkie), lecz zrzesza osoby fizyczne. Jaki więc jest status wspomnianych jednostek wojewódzkich, w ramach struktury WOPR, skoro są samodzielnymi OSOBAMI PRAWNYMI, posiadającymi własne nazwy (np. Dolnośląskie WOPR, WOPR Województwa Kujawsko Pomorskiego itd.) i odrębne wpisy rejestrowe w KRS? 10. Czy cedowanie praw WOPR ZG odbywa się w dół na wszystkie jednostki (samodzielne podmioty prawne) tzw. jednostki terenowe np. Rejonowe WOPR w Kaliszu, Zarząd Rejonowy WOPR w Koninie, Oddział Miejski WOPR w Pile, etc.?

3 11. Czy w związku z powyższym: podmioty prawne, takie jak Jeleniogórskie WOPR, Sudeckie WOPR (działające nieprzerwanie od kilkudziesięciu lat), również posiadają to uprawnienie do wykonywania ratownictwa wodnego (mimo braku współpracy z WOPR ZG)? Wnosimy jednocześnie o wzięcie pod uwagę naszych sugestii, do wprowadzenia przy ewentualnej nowelizacji obecnych przepisów, które są naszym zdaniem nieścisłe lub niejednoznaczne w interpretacji: 1) W Rozporządzeniu z dnia 21 czerwca, jeden szkoleniowiec podczas szkolenia na stopień ratownika wodnego, może w czasie zajęć praktycznych mieć pod opieką 15 uczestników. W związku z tym wymaganych jest m.in. 15 bojek SP. Analogicznie na szkoleniu Instruktorów, na jednego prowadzącego przypada 10 uczestników, a bojek SP 15. Dlaczego? 2) Czym dyktowany był wymóg posiadania do realizacji procesu szkolenia, manekina o niezwykle dokładnie opisanym wyglądzie zewnętrznym? Dlaczego kolor czerwony (utrwalony w świadomości ratowników zawodników, w standardach ILS) miałby być lepszy niż np. żółty (znany szczególnie dobrze, jako manekin szkoleniowy), dlaczego twarz ma być pomalowana na inny kolor? (to istotne w czasie zawodów ratowniczych, by widzieć jak manekin jest holowany, ale nie w nauce technicznego wykonywania tej czynności). Czy nie lepszym rozwiązaniem, byłaby określona pojemność litrowa takiego manekina, aniżeli zewnętrzne, nieistotne z technicznego poziomu sprawności ratowniczej cechy? 3) Skoro w szkoleniu ratowników i instruktorów wymagane są boje SP jako sprzęt do nauki technik ratowniczych (stanowiący skąd inąd doskonałą formę osobistego zabezpieczenia ratownika w czasie potencjalnej akcji) dlaczego tenże sprzęt (boja SP), nie znajduje się jako obowiązkowe zabezpieczenie osobiste w miejscu pracy (na kąpieliskach, w miejscach wykorzystywanych do kąpieli i pływalniach). Należy bezwzględnie wprowadzić boje, jako obligatoryjne wyposażenie wszystkich rodzajów miejsc do kąpieli z przypisaniem do osoby ratownika (jak to obecnie ma miejsce w stosunku do rzutki ratowniczej) ew. pasa, który także chroni ratownika i ofiarę. Na całym świecie tzw. podręczny czy osobisty sprzęt, to właśnie boje i pasy (które ratownicy mają obowiązek stale posiadać przy sobie ), ale nigdy rzutki. 4) Wymagana omawianym Rozporządzeniem deska ratownicza, niezbędna do edukacji ratowników, również nie jest wymagana Rozporządzeniem z 27 lutego jako wyposażenie wyznaczonych obszarów wodnych. 5) W rozporządzeniu z dnia 23 stycznia 2012 w sprawie minimalnych wymagań dotyczących liczby ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego, znajduje się zapis dotyczący liczby ratowników w miejscu przeznaczonym do kąpieli, a we wszystkich pozostałych dokumentach jest miejsce

4 wykorzystywane do kąpieli. Sądzić można, że te zapisy są tożsame, ale nie takie same należy więc ujednolicić to nazewnictwo. 6) W Rozporządzeniu z dnia 6 marca, znajduje się literowy błąd ( 2 pkt 2 - granice stref dla umiejących i niemiejących pływać), który wymaga korekty. 7) W tym samym rozporządzeniu, określenie granic kąpieliska jest nieprecyzyjne i można dojść do wniosku, że strefa dla nieumiejących pływać może się hipotetycznie znaleźć za granicą strefy dla pływających. Dookreślenie końcowej odległości strefy dla umiejących pływać, bez wskazania najdalszej odległości strefy dla niepływających może tak właśnie skutkować. Prawdopodobnie w ( 2 pkt 1 ppkt 2 w ostatniej części zapisu winno się zamienić kolory granic pław, wówczas zapis byłby logiczny). Czyli: kąpielisko powinno się kończyć (granica żółtych pław) na odległości 50 metrów od brzegu lub 50 metrów od linii pław w kolorze czerwonym, przy czym te czerwone boje oznaczające strefę dla nieumiejących pływać, nie powinny być dalej niż 50 metrów od brzegu. A zapis jest odwrotny (załącznik graficzna prezentacja zapisu). 8) Czy nie należałoby wprowadzić zapisów, dotyczących standaryzacji (certyfikacji) sprzętu w ratownictwie wodnym jak ma to miejsce w przypadku sprzętu wymaganego na łodziach? (Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 5 listopada 2010 roku w sprawie wymagań technicznych i wyposażenia statków żeglugi śródlądowej oraz upoważniania podmiotów do wykonywania przeglądów technicznych statków, Dz.U. Nr 216, poz. 1423). Sytuacja obecna powoduje dowolną interpretację, w zakresie technicznych wymogów, budowy, pływalności, materiału, etc. np. w odniesieniu do deski ratowniczej, pasa ratowniczego, bojki SP można je w zasadzie wykonać domowym sposobem i uznać, że spełniają wymagania (gdyż nie są określone żadne). 9) Podobnie rzecz ma się np. ze standaryzowanymi dokumentami pracy ratowników wodnych. Brakuje formularzy (wypełnianych przez strażaków czy ratowników medycznych) w obrębie udzielanej kwalifikowanej pierwszej pomocy. Te, których używają wspomniane służby stanowią załączniki do odpowiednich rozporządzeń. Nie ma więc mowy o złych drukach. Ratownictwo wodne jako część systemu nie posiada takiego formularza, zatem każdy podmiot może opracować swoją wersję, mogą być popełniane błędy, może być różna interpretacja etc. Należy dookreślić tę kwestię w formie załącznika do rozporządzenia w sprawie szkoleń w ratownictwie wodnym lub rozporządzenia w sprawie wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych. 10) Podniesiona została kwestia wymagań szkoleniowych i egzaminacyjnych, w czasie których ratownicy są obecnie przygotowywani do pracy na wszystkich rodzajach akwenów. Grupy pracujące nad morzem uznają, że zarówno zawartość merytoryczna szkolenia jak też (przede wszystkim) wymagania egzaminacyjne są dalekie od realiów panujących na kąpieliskach nadmorskich. Postulują, za naszym pośrednictwem, aby ratownik wodny poza umiejętnościami stricte pływackimi, musiał wykonać inne próby, np.

5 bieg na dystansie 400 metrów w określonym czasie oraz podciąganie na drążku 5 powtórzeń. Taki test ogólnej sprawności fizycznej ma być, ich zdaniem, gwarantem znacznie większej przydatności, w warunkach pracy na plażach nadmorskich (częsta konieczność dobiegnięcia do miejsca zdarzenia, wypychanie łodzi z plaży itp.). Prosimy także o zamieszczenie na stronie MSW informacji o podmiotach uprawnionych do wykonywania ratownictwa wodnego, które dotychczas otrzymały takową zgodę (wraz z numerem i dniem jej nadania), gdyż osoby poszukujące potwierdzenia naszych uprawnień nie odnajdując takiego zapisu na witrynie mają wątpliwości w tej materii. W imieniu obecnych na Zebraniu, reprezentujących: 1. RWR w Kaliszu 2. RWA w Sosnowcu 3. RW Sława w Sławie 4. Rejonowe WOPR w Kaliszu 5. Grupę Operacyjną WOPR we Wrocławiu 6. WOPR w Warszawie 7. Jeleniogórskie WOPR 8. Sudeckie WOPR