3. Gaude, Mater Polonia. Gaude, Mater Polonia, prole foecunda nobili. Summi Regis magnalia laude frequenta vigili.

Transkrypt

1 1. Mazurek Dąbrowskiego Jeszcze Polska nie zginęła, Kiedy my żyjemy, Co nam obca przemoc wzięła, Szablą odbierzemy. Marsz, marsz, Dąbrowski, z ziemi włoskiej do Polski, Za twoim przewodem Złączym się z narodem Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, Będziem Polakami, Dał nam przykład Bonaparte, Jak zwyciężać mamy. Jak Czarnecki do Poznania Po Szwedzkim zaborze, Dla Ojczyzny ratowania Wrócim się przez morze. Już tam ojciec do swej Basi Mówi zapłakany: "Słuchaj jeno, pono nasi Biją w tarabany". 2. Bogurodzica Bogurodzica dziewica, Bogiem sławiena Maryja. U twego syna Gospodzina Matko zwolena, Maryja, zyszczy nam, spusci nam. Kyrieleison. Twego dzieła Krzciciela, bożycze, usłysz głosy, napełń mysli człowiecze. Słysz modlitwe, jąż nosimy, a dać raczy, jegoż prosimy: a na swiecie zbożny pobyt, po żywocie rajski przebyt. Kyrieleison. 3. Gaude, Mater Polonia Gaude, Mater Polonia, prole foecunda nobili. Summi Regis magnalia laude frequenta vigili. Cuius benigna gratia, Stanislai Pontifiscis passionis insignia signis fulgent mirificis. Amen. 4. Rota Nie rzucim ziemi skąd nasz ród, Nie damy pogrześć mowy, Polski my naród, polski lud, Królewski szczep piastowy. Nie damy by nas gnębił wróg! Tak nam dopomóż Bóg! Do krwi ostatniej kropli z żył Bronić będziemy ducha, Aż się rozpadnie w proch i w pył Krzyżacka zawierucha. Twierdzą nam będzie każdy próg. 1 Tak nam dopomóż Bóg! Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz, Ni dzieci nam germanił! Orężny wstanie hufiec nasz, Duch będzie nam hetmanił. Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg. Tak nam dopomóż Bóg! Nie damy miana polski zgnieść, Nie pójdziem żywo w trumnę W Ojczyzny imię i w jej cześć Podnosim czoła dumne. Odzyska ziemię dziadów wnuk Tak nam dopomóż Bóg! 5. Płynie Wisła płynie Płynie Wisła, płynie Po Polskiej krainie 2x A dopóki płynie Polska nie zaginie 2x Zobaczyła Kraków, wnet go pokochała 2x a w dowód miłości wstęgą opasała 2x Chociaż się schowała w niepołomskie lasy 2x i do morza wpada, płynie jak przed czasy 2x Nad moja kolebką Matka się schylała 2x I mówić pacierze wcześnie nauczała 2x

2 Ojcze nasz i Zdrowaś i skład apostolski 2x bym do samej śmierci kochał naród polski 2x Bo ten naród polski Ma ten urok w sobie 2x Kto go raz pokocha, nie zapomni w grobie 2x 6. Warszawianka 1831 Oto dziś dzień krwi i chwały, Oby dniem wskrzeszenia był. W gwiazdę Francji Orzeł Biały Patrząc lot swój w niebo wzbił. I nadzieją podniecany Woła do nas z górnych stron: Powstań Polsko, skrusz kajdany, Dziś twój triumf albo zgon! Hej, kto Polak, na bagnety! Żyj swobodo, Polsko żyj! Takim hasłem cnej podniety Trąbo nasza wrogom grzmij! Droga Polsko! Dzieci twoje Dziś szczęśliwszych doszły chwil, Od tych sławnych, gdy ich boje Wieńczył Kremlin, Tybr i Nil. Lat dwadzieścia nasze męże Los po obcych ziemiach siał, - Dziś, o Matko, kto polęże, Na twym łonie będzie spał. Tocz Polaku, bój zacięty Ulec musi dumny car Pokaż jemu pierścień święty Nieulękłych Polek dar Niech to godło ślubów drogich Wrogom naszym wróży grób Niech krwią zlewne bojach srogich Nasz z wolnością świadczy ślub. Grzmijcie bębny, ryczcie działa, dalej dzieci w gesty szyk! Wiedzie hufce wolność, chwała, tryumf błyska w ostrzu pik. Leć, nasz Orle, w górnym pędzie, sławie, Polsce, światu służ! Kto przeżyje wolnym będzie, kto umiera wolnym już! 7. Boże, coś Polskę Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki Otaczał blaskiem potęg i chwały, Coś ją osłaniał tarczą swej opieki Od nieszczęść, które przygnębić ją miały Przed Twe ołtarze zanosim błaganie Ojczyznę wolną pobłogosław Panie! Ty któryś potem tknięty jej upadkiem, Wspierał walczących za najświętszą sprawę I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem, W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę Przed Twe ołtarze Wróć biednej Polsce swietność starożytną, użyźniaj pola, spustoszałe łany, niech szczęście, pokój, na nowo zakwitną, przestań nas karać, Boże zagniewany! Przed Twe ołtarze Powstała z grobu na Twe władne słowo Polska, wolności narodów chorąży. Pierzchnęły straże, a ponad jej głową znowu swobodnie Orzeł Biały krąży! 8. Hymn Młodych Złoty słońca blask dokoła, Orzeł biały wzlata wzwyż, Dumne wznieśmy w górę czoła, Patrzmy w polski znak i krzyż! Polsce niesiem odrodzenie, Depczem podłość, fałsz i brud, W nas mocarne wiosny tchnienie, W nas jest przyszłość z nami lud! Naprzód idziem w skier powodzi, Niechaj wroga przemoc drży! Już zwycięstwa dzień nadchodzi, Wielkiej Polski moc to my! Wielkiej Polski moc to my! 2

3 9. Idzie żołnierz, borem lasem Idzie żołnierz borem, lasem, przymierając z głodu czasem. Suknia na nim nie blakuje wiatr dziurami przelatuje. Chustka czarna jest za pasem, ale i w tej pusto czasem. Chociaż żołnierz obszarpany, przecież ujdzie między pany. Trzeba by go obdarować soli, chleba nie żałować. Wtenczas żołnierza szanują, kiedy trwogę na się czuję. 10. Mazurek Trzeciego Maja Witaj, majowa jutrzenko, świeć naszej polskiej krainie, uczcimy ciebie piosenką, która w całej Polsce słynie. Wiwat Maj, Trzeci Maj, u Polaków błogi raj! Nierząd braci naszych cisnął, gnuśność w ręku króla spała, a wtem Trzeci Maj zabłysnął i nasza Polska powstała. Wiwat Maj, Trzeci Maj, Wiwat wielki Kołłątaj! Tam w Łazienkach jest ruina W której pamięć Polak chował Tam za czasów Konstantyna Szpieg na nasze łzy czatował A gdy nadszedł Trzeci Maj Kajdanami brzęczał kraj! W piersiach rozpacz uwięziona W listopadzie wstrząsła serce Wstaje Polska z grobu łona Pierzchają dumni morderce Błysnął znowu Trzeci Maj I już wolny błogi kraj 11. Bartoszu, Bartoszu Bartoszu, Bartoszu! Oj, nie traćwa nadziei- 2x Bóg pobłogosławi, Ojczyznę nam zbawi. Tam w górę, tam w górę, Poglądaj do Boga, Większa miłość Jego, Niźli przemoc wroga Z maleńkiej iskierki Oj, wielki ogień bywa -2x Oj, pękną, choć twarde, Przemocy ogniwa, Oj, ostre, oj, ostre, 3 Ostre kosy nasze, Wystarczą na krótkie Moskiewskie pałasze. Kiliński był szewcem, On podburzył Warszawę-2x Wyprawił Moskalom Weselisko krwawe. Nauczył Kościuszko Pod Racławicami Jak siekierą, kosą Rozprawiać z wrogami Bóg nam dał Bóg nam dał, Oj, kraj wielki, bogaty-2x W nim Głowackich wielu, Brać ruskie armaty Wszystko wziął podły wróg I wiarę nam kłóci, Myśli, że nas duszą Do siebie nawróci. 12. Ostatni mazur Jeszcze jeden mazur dzisiaj, choć poranek świta. Czy pozwoli panna Krysia? młody ułan pyta. I niedługo błaga, prosi, boć to w polskiej ziemi, w pierwszą parę ją unosi, a sto par za niemi. Ułan czule szepcze w uszko, ostrogami dzwoni,

4 w pannie tłucze się serduszko i liczko się płoni. Cyt, serduszko, nie płoń liczka, bo ułan niestały, o pół mili wre potyczka, słychać pierwsze strzały. Słychać strzały, głos pobudki, dalej na koń, hurra! Lube dziewcze, porzuć smutki, zatańczym mazura. Jeszcze jeden krąg dokoła, jeden uścisk bratni, trąbka budzi, na koń woła, mazur to ostatni! 13. Marsz, marsz Polonia Rozproszenie po wszem świecie, gnani w obce wojny, zgromadziliśmy się przecie w jedno kółko zbrojne. Marsz, marsz Polonia, nasz dzielny narodzie. Odpoczniemy po swej pracy bis w ojczystej zagrodzie. Z wiosną zabrzmi trąbka nasza, pocwałują konie. Sława polskiego pałasza zagrzmią nasze błonie! Od Krakowa bita droga do Warszawy wrócim; co zastaniem, resztę wroga na łeb w Wisłę wrzucim. Przejdziem Wisłę, przejdziem Wołyń, popasiem w Kijowie. Zima przy węgierskim winie staniemy w Krakowie. Na Królewski dwór zhańbiony wzleci orle białe. Hukną działa, jękną dzwony Polakom na chwałę. 14. Pieśń strzelców Hej, strzelcy wraz, nad nami Orzeł Biały, a przeciw nam śmiertelny stoi wróg. Wnet z naszych strzelb piorunne zagrzmią strzały, a lotem kul kieruje Zbawca Bóg. Wiec gotuj broń i kule bij głęboko, o Ojców grób bagnetów poostrz stal. Na odgłos trąb twój sztuciec bierz na oko, hej! Baczność, cel i w łeb lub w serce pal! Hej, trab, hej, trab, strzelecka trabko w dal. A kłuj, a rab i w łeb lub w serce pal! Wzrósł liściem bór, wiec górą, wiara strzelcy, masz w reku broń, a w piersiach święty żar. Hej, Moskwa tu, a nuże tu, wisielcy, od naszych kul nie schroni kniaź ni car. Raz przecież już zabrzmiały trąbek dźwięki, 4 lśni polska broń, jak złotych kłosów łan. Dziś spłacim łzy sióstr, matek i wdów jęki! Hej! Baczność, cel i w łeb lub w serce pal! 15. Pobudka Sygnał W krwawym polu.. W krwawym polu srebrne ptaszę, Poszli w boje chłopcy nasze. Hu, ha! Krew gra! Duch gra! Hu, ha Niechaj Polska zna, Jakich synów ma. Naszym braciom dopomagaj, Nieprzyjaciół naszych smagaj. Hu, ha! Wiatr gra! Krew gra! Wiatr gra! Niechaj Polska zna, Jakich synów ma! Obok Orła znak Pogoni, Poszli nasi w bój bez broni... Hu, ha! Krew gra! Duch gra! Hu,ha! Matko-Polsko żyjl Jezus, Maria, bij!

5 16. Marsz Pierwszej Brygady Legiony to żołnierska nuta, legiony to straceńców los! legiony to żołnierska buta legiony to ofiarny stos, My, Pierwsza Brygada, strzelecka gromada, na stos rzuciliśmy swój życia los na stos, na stos! O, ileż mak, ileż cierpienia, o, ileż krwi, przelanych łez! Pomimo to nie ma zwątpienia _ dodawał sił wędrówki kres! Krzyczeli, żeśmy stumanieni, nie wierząc nam, że chcieć to móc! Laliśmy krew osamotnieni, a z nami był nasz drogi Wódz! Nie chcemy juz od was uznania, ni waszych mów, ni waszych łez! Już skończył się czas kołatania do waszych serc, do waszych kies! Dzisiaj już my jednością silni, tworzymy Polskę przodków mit, że wy w tej pracy nie dość pilni, zostanie wam potomnych wstyd! 17. Jak długo w sercach naszych Jak długo w sercach naszych choć kropla polskiej krwi, jak długo w sercach naszych ojczysta miłość tkwi, Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród, zwycięży Orzeł Biały, zwycięży polski lud. Jak długo na Wawelu brzmi Zygmuntowski dzwon, jak długo z gór karpackich rozbrzmiewa polski ton, Jak długo Wisła wody na Bałtyk będzie słać, jak długo polskie grody nad Wisłą będą stać, O, wznieś się Orle Biały O, Boże spraw ten cud: Zwycięstwo polskiej sławy Ogląda polski lud Jak długo nasza wiara Rozgrzewa polską krew Tak długo Polska cała, Bo Polak to jak lew O mój rozmarynie O mój rozmarynie, rozwijaj się, (bis) Pójdę do dziewczyny, pójdę do jedynej, zapytam się. (bis) A jak mi odpowie: - Nie kocham cię, (bis) Ułani werbują, strzelcy maszerują, zaciągnę się. ) Dadzą mi konika cisawego, (bis) I ostrą szabelkę, i ostrą szabelkę do boku mego. (bis) Dadzą mi buciki z ostrogami, (bis) I siwy kabacik, i siwy kabacik z wyłogami. (bis) Dadzą mi manierkę z gorzałczyną, (bis) Ażebym nie tęsknił, ażebym nie tęsknił za dziewczyną. (bis) Pójdziemy z okopów na bagnety (bis) Bagnet mnie ukłuje, śmierć mnie pocałuje, ale nie ty (bis) 19. Przybyli ułani pod okienko Przybyli ułani pod okienko, (bis) pukają, wołają: Puść, panienko! (bis) O, Boże! A cóż to za wojacy? (bis) Otwieraj, nie bój się, to czwartacy. (bis) Przyszliśmy tu poić nasze konie. (bis)

6 Za nami piechoty pełne błonie. (bis) O, Jezu! A dokąd Bóg prowadzi? (bis) Warszawę odwiedzić byśmy radzi. (bis) Gdy zwiedzim Warszawę, już nam pilno (bis) zobaczyć to stare nasze Wilno. (bis) A stamtąd już droga nam gotowa (bis) do serca polskości do Krakowa. (bis) A potem pojedziem do Krakowa (bis) Zobaczyć czy Polska już gotowa (bis) 20. Rozkwitały pąki białych róż Rozkwitały paki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki wróć, Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. Kładłam ja ci idącemu w bój, Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stad, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł. Przeszła wiosna, lato, jesień już, Już przekwitły paki białych róż, Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej, Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej. Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Wiatr w burzanach cichuteńko łka. Przyszła zima, opadł róży kwiat, Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad. Jasieńkowi nic nie trzeba już, Bo mu kwitną pąki białych róż, Tam pod jarem, gdzie w wojence padł, wyrósł na mogile białej róży kwiat. Nie rozpaczaj, lube dziewcze, nie, W polskiej ziemi nie będzie mu źle. Policzony będzie trud i znój, Za Ojczyznę poległ ukochany twój 21. Ułani, ułani Ułani, ułani, malowane dzieci, niejedna panienka za wami poleci. Hej, hej, ułani, malowane dzieci, niejedna panienka za wami poleci. Niejedna panienka i niejedna wdowa, zobaczy ułana, kochać by gotowa. Babcia umierała, jeszcze się pytała: Czy na tamtym świecie ułani będziecie? Nie ma takiej wioski, nie ma takiej chatki, gdzie by nie kochały ułana mężatki. Jedzie ułan, jedzie, szablą pobrzękuje, uciekaj, dziewczyno, bo cię pocałuje. A niech pocałuje, nikt mu nie zabrania, 6 wszak on swoją piersią Ojczyznę osłania. 22. Wojenko, wojenko Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani Że za tobą idą, że za tobą idą chłopcy malowani Chłopcy malowani, sami wybierani Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko cóżeś ty za pani Na wojence ładnie, kto boga uprosi Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają Pan Bóg kule nosi Maszeruje wiara, pot się krwawy leje Raz, dwa stąpaj bracie, raz, dwa, stąpaj bracie To tak Polska grzeje! Wojenko, wojenko, co za moc jest w tobie Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz w zimnym leży grobie

7 23. Piechota Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój, nie noszą ni srebra, ni złota, lecz w pierwszym szeregu podąża na bój piechota, ta szara piechota. bis Maszerują strzelcy, maszerują, karabiny błyszczą, szary strój, a przed nimi drzewa salutują, bo za naszą Polskę idą w bój! Idą, a w słońcu kołysze się stal, dziewczęta zerkają zza płota, a oczy ich dumne utkwione są w dal, piechota, ta szara piechota! bis Nie grają im surmy, nie huczy im róg, a śmierć im pod stopy się miota, lecz w pierwszym szeregu podąża na bój piechota, ta szara piechota. bis 24. Pierwsza Kadrowa Raduje się serce, raduje się dusza, gdy Pierwsza Kadrowa na wojenkę rusza. Oj dana, oj dana, kompanio kochana, nie masz to jak Pierwsza, nie! Chociaż do Warszawy długą mamy drogę, ale przecież dojdziem, byleby iść w nogę. Kiedy pobijemy po drodze Moskali, ładne warszawianki będziem całowali. A wiec piersi naprzód, podniesiona głowa, bośmy przecież Pierwsza Kompania Kadrowa! 25. Jak to na wojence ładnie A kto chce rozkoszy użyć 2x Musi iść w ułany służyć 2x Tam rozkoszy on użyje Krwi jak wody się napije Tam mu dadzą mundur nowy A na mundur kij dębowy Tam mu każą maszerować Jeszcze lepiej niż tańcować Jak to na wojence ładnie Kiedy ułan z konia spadnie Koledzy go nie żałują Jeszcze końmi potratują Wachmistrz trumnę robić każe Rotmistrz z listy go wymaże A za jego młode lata Graja trąbki tra ta ta 7 26.Ej dziewczyno, ej niebogo Ej, dziewczyno, ej, niebogo, Jakieś wojsko pędzi drogą, Skryj się za ściany, skryj się za ściany, Skryj się za ściany! Skryj się, skryj! Ja myślałam, że to maki, Że ogniste lecą ptaki, A to ułani, ułani, ułani, A to ułani, ułani, ułani! Strzeż się tego, co na przedzie, Tam, na karym koniu jedzie, Oficyjera, oficyjera, ofiycyjera Strzeż się, strzeż! Jeśli mu się wydam miła, To nie będę się broniła, Niech mnie zabiera, zabiera, zabiera! Niech mnie zabiera, zabiera, zabiera! Serce weźmie i pobiegnie, Potem w krwawym polu legnie, Zostaniesz wdową, zostaniesz wdową, Zostaniesz wdową! Strzeż się, strzeż! Łez ja po nim nie uronię, Jego serce mym zasłonie, Bóg go zachowa, zachowa, zachowa. Bóg go zachowa, zachowa, zachowa Bóg go zachowa, zachowa, zachowa

8 27. Bywaj dziewczę zdrowe Bywaj dziewczę zdrowe, Ojczyzna mnie woła! Idę za kraj walczyć wśród rodaków koła; I choć przyjdzie ścigać jak najdalej wroga Nigdy nie zapomnę, jak mi jesteś droga. Po cóż ta łza w oku, po cóż serca bicie? Tobiem winien miłość, a Ojczyźnie życie! Pamiętaj, żeś Polka, że to za kraj walka, Niepodległość Polski, to twoja rywalka Polka mnie zrodziła, z jej piersi wyssałem: Być Ojczyźnie wiernym, a kochance stałym. I choć przyjdzie zginąć w ojczystej potrzebie, Nie rozpaczaj, dziewczę, zobaczym się w niebie! Czuję to, bom Polka: Ojczyzna w potrzebie, Nie pamiętaj o mnie, nie oszczędzaj siebie: Kto nie zna jej cierpień i głos jej przytłumi, Niegodzien miłości i kochać nie umie. Ty godnie odpowiesz - o to się nie troszczę, Że jesteś mężczyzną - tego ci zazdroszczę, Ty znasz moje serce, ty znasz moją duszę. Żem nie zdolna walczyć, tyleż cierpieć muszę. Nie mów o rozpaczy, bo to słabość duszy, Bo mię tylko jarzmo mego kraju wzruszy. Gdzie bądź się spotkamy, spotkamy się przecie: Zawsze Polakami, chociaż w innym świecie"! 28. Deszcz, jesienny deszcz Deszcz, jesienny deszcz smutne pieśni gra Mokną na nim karabiny, hełmy kryje rdza Nieś po błocie w dal, w zapłakany świat Przemoczone pod plecakiem osiemnaście lat Gdzieś daleko stąd, noc zapada znów Ciemna główka twej dziewczyny chyli się do snu Może właśnie dziś patrzy w mroczną mgłę I modlitwą prosi Boga, by zachował cię Deszcz jesienny deszcz, bębni w hełmu stal Idziesz młody żołnierzyku, gdzieś w nieznana dal Może jednak Bóg da, że wrócisz znów Będziesz tulił ciemna główkę miłej swej do snu 29. Już zachodzi czerwone słoneczko Już zachodzi czerwone słoneczko Za zielonym gajem Ubodzy powstańcy, śląscy wojownicy Idą na bój krwawy Złączyli się do jednej brygady Powiodło ich serce Aby oswobodzić cały Górny Ślązek I jego granice Na granicy Górnego Śląska Jest tam przepaść wielka Tam niejedna piękna panieneczka śląska 8 Utraciła chłopca Tę piosenkę składali powstańcy Śląscy szeregowcy W dziewiętnastym roczku, w tym wielkim powstaniu Przy jasnym miesiączku 30. Serce w plecaku Z młodej piersi się wyrwało, w wielkim bólu i rozterce i za wojskiem poleciało, zakochane czyjeś serce. Żołnierz drogą maszerował, nad serduszkiem się użalił, wiec je do plecaka schował i pomaszerował dalej. Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie, dziewczyno. Może także jest w rozterce zakochane czyjeś serce? Może potajemnie kochasz i po nocach tęsknisz, szlochasz? Tę piosenkę, tę jedyną, śpiewam dla ciebie, dziewczyno. Poszedł żołnierz na wojenkę, poprzez góry, lasy, pola, i ze śmiercią szedł pod rękę, taka już żołnierska dola. I choć go trapiły wielce kule, gdy szedł do ataku, żołnierz śmiał się, bo w plecaku miał w zapasie drugie serce.

9 31. Dziś do ciebie Dziś do ciebie przyjść nie mogę, Zaraz idę w nocy mrok, Nie wyglądaj za mną oknem, W mgle utonie próżno wzrok. Po cóż ci, kochanie, wiedzieć, Że do lasu idę spać. Dłużej tu nie mogę siedzieć, Na mnie czeka leśna brać. Księżyc zaszedł hen, za lasem, We wsi gdzieś szczekają psy, A nie pomyśl sobie czasem, Ze do innej tęskno mi. Kiedy wrócę znów do ciebie, Może w dzień,a może w noc, Dobrze będzie nam jak w niebie, Pocałunków dasz mi moc, Gdy nie wrócę, niechaj z wiosną Rolę moją sieje brat. Kości moje mchem porosną I użyźnią ziemi szmat. W pole wyjdź pewnego ranka, Na snop żyta dłonie złóż I ucałuj jak kochanka, Ja żyć będę w kłosach zbóż. 31. Rozszumiały się wierzby płaczące Rozszumiały się wierzby płaczące, Rozpłakała się dziewczyna w glos, Od łez oczy podniosła błyszczące, Na żołnierski, na twardy życia los. Nie szumcie, wierzby, nam, Żalu, co serce rwie, Nie płacz, dziewczyno ma, Bo w partyzantce nie jest źle. Do tańca grają nam Granaty, wisów szczek, Śmierć kosi niby łan, Lecz my nie wiemy, co to lek. Błoto, deszcz czy słoneczna spiekota, Zawsze słychać miarowy, równy krok, Maszeruje ta leśna piechota, Na ustach śpiew, spokojna twarz, pogodny wzrok. I choć droga się nasza nie kończy, Choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres, Ale pewni jesteśmy zwycięstwa, Bo przelano już tyle krwi i łez. Każda noc jest po marszu za krótka My idziemy, a sen morzy nas Wstawaj bracie, zagrała pobudka Komu w drogę do boju, temu czas 32. Czerwone maki Czy widzisz te gruzy na szczycie? Tam wróg twój się kryje jak szczur! Musicie, musicie, musicie za kark wziąć i strącić go z chmur! I poszli szaleni, zażarci, i poszli zabijać i mścić, 9 i poszli jak zawsze uparci, jak zawsze za honor się bić. Czerwone maki na Monte Cassino zamiast rosy piły polska krew. Po tych makach szedł żołnierz i ginął, lecz silniejszy od śmierci był gniew! Przejdą lata i wieki przeminą, pozostaną ślady dawnych dni i tylko maki na Monte Cassino czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi. Runęli przez ogień, straceńcy niejeden z nich dostał i padł. Jak ci z Somosierry szaleńcy, jak ci spod Rokitny, sprzed lat. Runęli impetem szalonym i doszli. I udał się szturm. I sztandar swój biało-czerwony zatknęli na gruzach, wśród chmur. Czy widzisz ten rząd białych krzyży? To Polak z honorem brał ślub. Idź naprzód im dalej, im wyżej, tam więcej ich znajdziesz u stóp. Ta ziemia do Polski należy, choć Polska daleko jest stad, bo wolność krzyżami się mierzy historia ten jeden ma błąd. Czerwone maki

10 33. Hej, chłopcy, bagnet na broń Hej, chłopcy, bagnet na broń! Długa droga, daleka przed nami. Mocne serca, a w ręku karabin, granaty w dłoniach i bagnet na broni. Jasny świt się roztoczy. wiatr owieje nam oczy i odetchnąć da płucom, i rozgorzeć da krwi, i piosenkę, jak tęczę, nad ziemią roztoczy w równym rytmie marsza: raz, dwa, trzy! Hej, chłopcy, bagnet na broń! Długa droga, daleka, przed nami trud i znój. Po zwycięstwo my, młodzi, idziemy na bój, granaty w dłoniach i bagnet na broni. Ciemna noc się nad nami roziskrzyła gwiazdami. Białe wstęgi dróg w pyle, długie noce i dni. Nowa polska, zwycięska, jest w nas i przed nami w równym rytmie marsza: raz, dwa. trzy... Hej, chłopcy, bagnet na broń! Bo kto wie, czy to jutro, pojutrze, czy dziś przyjdzie rozkaz, że już, że już trzeba nam iść... Granaty w dłoniach i bagnet na broni. 34. Pałacyk Michla Pałacyk Michla, Żytnia, Wola, bronią jej chłopcy od Parasola, choć na tygrysy maja visy, to warszawiacy, fajne chłopaki. Hej! Czuwaj wiaro i wytężaj słuch, pręż swój młody duch, pracując za dwóch! Czuwaj wiaro i wytężaj słuch, pręż swój młody duch, jak stal! Każdy chłopaczek chce być ranny, sanitariuszki - morowe panny. I gdy cię kulka trafi jaka, poprosisz pannę- da ci buziaka. Hej! Wiara się bije, wiara śpiewa, Niemcy się złoszczą, krew ich zalewa, różnych sposobów się imają co chwila szafę nam przesuwają. Hej! Lecz na nic szafa i granaty, za każdym razem dostają baty i wkrótce przyjdzie taka chwila, że zwyciężymy - i do cywila. Hej! Czuwaj wiara Mury ZAKAZANE PIOSENKI On natchniony i młody był, Ich nie policzył by nikt On im pieśnią dodawał sił, Śpiewał, że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, 10 Znad głów unosił się dym, Śpiewał, że czas by runął mur... Oni śpiewali wraz z nim: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary świat! Wkrótce na pamięć znali pieśń I sama melodia bez słów Niosła ze sobą starą treść, Dreszcze na wskroś serc i głów. Śpiewali więc, klaskali w rytm, Jak wystrzał poklask ich brzmiał, I ciążył łańcuch, zwlekał świt... On wciąż śpiewał i grał: Wyrwij murom zęby krat! Aż zobaczyli ilu ich, Poczuli siłę i czas, I z pieśnią, że już blisko świt Szli ulicami miast; Zwalali pomniki i rwali bruk: - Kto z nami! Kto przeciw nam! Kto sam ten nasz największy wróg! A śpiewak także był sam. Patrzył na równy tłumów marsz, Milczał wsłuchany w kroków huk, A mury rosły, rosły, rosły Łańcuch kołysał się u nóg..

11 36. Obława. Skulony w jakiejś ciemnej jamie smacznie sobie spał i spały małe wilczki dwa - zupełnie ślepe jeszcze Wtem stary wilk przewodnik, co życie dobrze znał, łeb podniósł, warknął groźnie, aż mną szarpnęły dreszcze Poczułem nagle wokół siebie nienawistną woń Woń, która tłumi wszelki spokój, zrywa wszystkie sny Z daleka ktoś gdzieś krzyknął nagle krótki rozkaz - goń! I z czterech stron wypadły na nas cztery gończe psy! Obława! Obława! Na młode wilki obława! Te dzikie, zapalczywe, w gęstym lesie wychowane! Krąg śniegu wydeptany! W tym kręgu plama krwawa! Ciała wilcze kłami gończych psów szarpane! Ten, który na mnie rzucił się, niewiele szczęścia miał, bo wpadł prosto mi na kły i krew trysnęła z rany Gdym teraz - ile w łapach sił - przed siebie prosto gnał ujrzałem małe wilczki dwa na strzępy rozszarpane! Zginęły ślepe, ufne tak, puszyste kłębki dwa Bezradne na tym świecie złym, nie wiedząc kto je zdławił I zginie także stary wilk, choć życie dobrze zna Bo z trzema na raz walczy psami i trzech ran na raz krwawi. Obława! Obława! Na młode wilki... Wypadłem na otwartą przestrzeń, pianę z pyska tocząc, lecz tutaj także ze wszech stron - zła mnie otacza woń! A myśliwemu co mnie dojrzał już się śmieją oczy, a ręka pewna, niezawodna podnosi w górę broń! Rzucam się w bok, na oślep gnam, aż ziemia spod łap tryska I wtedy pada pierwszy strzał, co kark mi rozszarpuje, wciąż pędzę słyszę jak on klnie i krew mi płynie z pyska On strzela po raz drugi! Lecz teraz już pudłuje! Obława! Obława! Na młode wilki... Wyrwałem się z obławy tej, schowałem w jakiś las, lecz ile szczęścia miałem w tym to każdy chyba przyzna 11 Leżałem w śniegu, jak nieżywy długi, długi czas, po strzale zaś na zawsze mi została krwawa blizna! Lecz nie skończyła się obława i nie śpią gończe psy i giną ciągle wilki młode na całym wielkim świecie Nie dajcie z siebie zedrzeć skór! Brońcie się i wy! O bracia wilcy! Brońcie się nim wszyscy wyginiecie!