Miasta do zwiedzania

Transkrypt

1 Miasta do zwiedzania Madryt Pierwszy niż Madryt był zamek mauretański Madżrid. Dopiero wokół niego wybudowano osadę wiejską, której rozkwit gospodarczy nastąpił w XVI w. Madryt stał się stolicą kraju w roku 1561, kiedy to Filip II przeniósł ją z Toledo. W XVII w. miasto rozbudowano i unowocześniono, a na przełomie XIX i XX stało się ono niekwestionowanym największym ośrodkiem przemysłowo handlowym Półwyspu Iberyjskiego. W okresie wojny domowej ( ) i podczas rządów generała Franco miasto stanęło w miejscu, aby po II Wojnie Światowej znowu rozkwitnąć. Dzisiaj Madryt dzieli się na dwie dzielnice - Stary Madryt i Madryt Bulboński. Najważniejszym miejscem pod względem kulturalnym jest muzeum Prado (Museo del Prado), założone przez Ferdynanda VII w 1810 r. i mieszczące ekspozycję obejmującą 5 tys. dzieł sztuki takich sław jak: El Greco, Velasquez, Goya, Bosch i Tycjan. Kolejne miejsce godne odwiedzenia to galeria Reina Sofia (Centro de Arte Reina Sofia), mieszcząca się w siedemnastowiecznym budynku. Są tam zachwycające artyzmem dzieła innowatorów takich jak: Picasso, Dali czy Grisa. W królestwie nie można ominąć barokowego pałacu (Palacio Real de Madrid), wybudowanego w XVIII w. przez Filipa V Burbona. Dzisiaj rodzina królewska zamieszkuje skromniejsze lokum niż mieszczący pokoi pałac. W zachodniej części stolicy odnajdziemy plac hiszpański (Plaza Espada), na którym zostały umiejscowione pomniki: Cervantesa, Don Kichota i Sancho Pansy. Z pewnością na mapie warto znaleźć również: dom księżnej Alby z XVIII w. (Palacio de Liria), skrywający kolekcje pięknych mebli, świątynię Ermita de San Antonio, w której został pochowany Goya, a której ściany zostały ozdobione jego malowidłami, trzy muzea: Lázaro Galdiano, Museo Sorolla, Museo Tauryno. Barcelona Barcelona to istotny ośrodek przemysłu kraju, stolica Katalonii i duży port Morza Śródziemnego. Miasto stało się punktem wspólnym dla tradycji francuskich i hiszpańskich, oraz dla Hiszpanów władających językiem kastylijskim i katalońskim. Turystycznie o wiele bardziej oblegana niż Madryt. Barcelona w III w. p.n.e. była kolonią rzymską i rozwijała się jako republika kupiecka. Najprężniejszy rozwój nastąpił w XX w. Jako siedziba rządu katalońskiego, na liście zabytków podczas zwiedzania powinien znaleźć się pałac rządowy (Palau de la Generalitat de Catalunya), istniejący od wieku XVI, ozdobiony gotyckim patio i pięknymi malowidłami ściennymi w kaplicach. Na drugim miejscu proponujemy zwiedzenie budynków, zaprojektowanych przez Antonio Gaudiego: kościół Świętej Rodziny (Sagrada Familia), który zostanie ukończony prawdopodobnie w setna rocznicę śmierci architekta (2026), Bramę smoka przy posiadłości Güella, Casa Milà budynek mieszalny, należący niegdyś do protektora Gaudiego don Pedra Milà, Casa Batlló, Parc Güell. Aby odpocząć po długim zwiedzaniu, polecamy spacer dwukilometrową aleją Rambla, na której znajdą Państwo stragany z różnościami. Niegdyś było to koryto rzeki, dziś prowadzi spacerowiczów do portu, gdzie na placu Catalunya stoi pomnik Kolumba.

2 Z pewnością nie można podczas takiej wycieczki ominąć Dzielnicy Gotyckiej (Barri Gòtic), czyli starego miasta Barcelony. Większość budynków pochodzi z XIII - XV w. Najważniejszym miejscem jest pałac królewski (Palau Reial Major) z kaplicą Santa Agata. Pałac był siedzibą hrabiów Barcelony, teraz stanowi atrakcję turystyczną z muzeum (Museu d Historia de la Ciutat) w pomieszczeniach piwnicznych. Jednym z symboli miasta jest słynna Magiczna Fontanna (Fuenta Magica), usytuowana przed Pałacem Narodowym (Palacio Nacional), wybudowanym na początku XX w. Fontanna o zmroku zamienia okolicę Placu Hiszpańskiego (Plaza de Espada) w miejsce bajkowe. Główny strumień wznosi się na wysokość 50 metrów, a pozostałe przybierają liczne kolory i współgrają ze snopami świetlnymi, które wyrzuca w powietrze Pałac Narodowy. Dla miłośników piłki nożnej natomiast, otworem stoi Camp Nou, czyli stadion, mieszczący na widowni ponad 100 tys. osób. Zarządzany przez FC Barcelonę, stał się miejscem treningów dla dwunastu różnych dyscyplin sportowych. Mimo to, główne wydarzenia sportowe odbywały się w Barcelonie na wzgórzu Montjuïc. Jest to teren igrzysk olimpijskich z 1992 r. Miejscem, które zasługuje na uwagę w tym rejonie jest z pewnością zamek Castell de Montjuïc, obiekty sportowe i ogród botaniczny. Sewilla Sewilla (Sevilla) gorąca stolica Andaluzji. W całym andaluzyjskim regionie mieści się osiem południowych prowincji: Almeria, Granada, Jaén, Kordoba, Malaga, Kadyks, Sewilla i Huelwa. Powierzchnia Andaluzji to km2. Sewilla natomiast jest czwartym, co do wielkości, miastem Hiszpanii. Bliskość morza Śródziemnego sprawiła, że cała Andaluzja, w tym i Sewilla stały się wygodnym miejscem osiedleńczym dla Fenicjan, Wizygotów, Greków i Rzymian. Założona ok. II w. p.n.e. była swego czasu jednym z najbogatszych miast na ziemi, wzbogaciwszy się na zamorskich hiszpańskich posiadłościach. W I w. p.n.e. stała się łupem Juliusza Cezara, w V w. n.e. była stolicą archidiecezji, a w XV w. stała się siedzibą Trybunału Inkwizycji. W XVII w. natomiast, niosąc ze sobą epidemię dżumy, miasto straciło swój pierwotny blask. W drugiej połowie XX w. powróciło do świetności, stając się jedną z najatrakcyjniejszych turystycznie metropolii Europy. Ważniejsze miejsca, które warto zobaczyć to: katedra (Catedra de Santa Maria y Girarda), mauretański Alkazar (Alkazar), Główne Archiwum Indii (Archivo General de Indias), Plac Hiszpański (Plaza de España), Park Marii Luizy (Parque de Maria Luisa), D Dom Piłata (Casa de Pilato). Katedra, pochodząca z XV w. zachwyca urokiem Patio Drzew Pomarańczowych, relikwiami takimi jak krzyż, o którym legenda głosi, że został ozłocony złotem przywiezionym przez Kolumba z kolonii, a także obrazami Goi. Wspomniana La Giralda jest minaretem meczetu islamskiego z XII w. Kolejnym miejscem jest Alkazar. To ważne historycznie miejsce powstało w XIV w. Niegdyś pałac królewski, goszczący wielkich podróżników takich jak Magellan czy Krzysztof Kolumb. Liczne elementy dekoracyjne posadzek, ścian i sufitów, także gaje pomarańczowe w pałacowym ogrodzie sprawiają, że Alkazar jest jednym z najokazalszych zespołów pałacowych w Hiszpanii. Na starym mieście znajduje się również Główne Archiwum Indii mieszczące dokumenty, dotyczące kolonialnej działalności państwa i wpisane na listę UNESCO. Plac Hiszpański umiejscowiony na południu starego miasta,

3 prezentuje herby wszystkich hiszpańskich prowincji oraz liczne zdobienia mostów i okalających budynków. W Parku Marii Luizy natomiast, oprócz przepięknej roślinności i możliwości schronienia się przed palącym sewilskim słońcem, możemy odwiedzić Muzeum Archeologiczne (Museo Arqueológico), udostępniające turystom artefakty z mauretańskiego pałacu Azahara. Ostatnim ciekawym miejscem jest Dom Piłata (Casa de Pilatos), wybudowany w XVI w., łączący w sobie styl autentycznego domu Piłata w Jerozolimie, elementy mudejar (połączenie maniery islamskiej i gotycko - romańskiej) i renesansu. Wielbicieli sztuki odsyłamy do Muzeum Sztuk Pięknych (Museo de Bellas Artes), które prezentuje pokaźny zbiór dzieł Murillo, El Greco, czy Velázqueza. Kordoba Położona nieopodal Sewilli Kordoba, królująca również nad wodami rzeki Gwadalkiwir, daje schronienie 320 tys. mieszkańców. Podobnie jak inne miasta Hiszpanii, Kordoba była pod władaniem kilku nacji, m.in Kartagińczyków, Wizygotów, Arabów. Za czasów arabskiego władcy Abd ar - Rahmana I w VIII w. była jednym z największych miast w basenie Morza Śródziemnego, liczącym prawie milion mieszkańców, 300 meczetów i 20 bibliotek. Rozpad kalifatu kordobańskiego nastąpił w XI w. Oznaczało to kres świetności miasta. Na początku XIII w. Kordoba trafia w ręce Ferdynanda III, aby dopiero w drugiej połowie XX w. rozkwitnąć turystycznie. Najważniejszym punktem miasta jest Mezquita perełka architektury islamskiej. Meczet zaczęto wznosić w VIII w. ale ukończono go o wiele później. Wewnątrz znajduje się 850 kolumn, których łuki zdobione są prążkami. Całość sprawia wrażenie labiryntu. Najbardziej zadziwiającą zdobniczo jest nisza mihrab przykryta kopułą w kształcie muszli, misternie udekorowana mozaiką mauretańską. Budowa kaplicy głównej (Capilla Mayor) trwała prawie wiek. Meczet został przemianowany z czasem na Kościół Wniebowzięcia. Na północny zachód od Mezquity natrafimy na pozostałości czternastowiecznej żydowskiej synagogi, będącej kolejnym dowodem na wielokulturowość Kordoby. Z kolei na zachód od Mezquity, która z powodzeniem pełni funkcję punktu orientacyjnego, znajduje się rezydencja warowna Alcázar de los Reyes Cristianos. Wzniesiona na początku XIV w. nadal jest pamiątką po muzułmańskich najeźdźcach. Tam również możemy podziwiać mozaiki, arabskie ogrody czy przepiękne patia. Turystów zainteresowanych muzeami, odsyłamy do Muzeum Archeologicznego (Museo Arqueológico), gdzie zobaczyć można pamiątki z okolic miasta, zamknięte w renesansowym pałacu. Dodatkowo, polecamy Muzeum Sztuk Pięknych (Museo Provincial de Bellas Artes), w którym można podziwiać obrazy Goi, Murilla, czy Zurbarána. W ramach odpoczynku warto pospacerować wąskimi uliczkami starego miasta, do którego prowadzi kilkakrotnie przebudowywany Most Rzymski (Puente Romano). Granada Granada to trzecia w kolejności miejscowość w zespole z Sewillą i Kordobą. Schowana pośród trzech wzgórz, swoją historię rozpoczęła w V w. p.n.e. Przechodziła kolejno w ręce rzymskie, wizygockie, a następnie mahometan. Znaczenie polityczne zyskała w XI w. będąc niezależną stolicą. Mimo to, nieustanne najazdy spowodowały rozpad królestwa i przejście Granady do królestwa Sewilli. Przez długi czas rozkwitu miasta na jego terenie krzyżowały się wpływy muzułmanów i żydów. Za panowania Muhammada I Granada znalazła się na szczycie rozwoju. Miasto zostało przejęte przez chrześcijan w 1492 r. Od tamtej pory zaludnienie utrzymywało się na podobnym poziomie. Dzisiejszą dobrą koniunkturę zawdzięcza pozostałościom muzułmańskim. Najważniejszym zabytkiem Granady jest niewątpliwie wybudowana między XIII XV w. Alhambra zespół pałacowy, uznawany

4 przez wielu za jeden z cudów świata. Przepiękne zdobienia, liczne ocienione drzewami patia i architektura sprawia, że turyści czują się oczarowani i nieco zagubieni w ogromnym zespole. Przede wszystkim należy odwiedzić rezydencję władców muzułmańskich w centrum kompleksu, komnatę gdzie przyjmowano mahometańskich władców (Salón de los Embajadores), Alcazabę islamską cytadelę, Palacio Generalife letnią siedzibę sułtanów z XIII w. sąsiadującą z Alhambrą, wokół którego rozpościerają się ogrody pełne fontann, basenów, dającej ukojenie zieleni, uroczych zakątków jak patio okolone cyprysami (Patio de los Cipreses). Z Alhambry warto zejść w dół Granady po to chociażby, aby zobaczyć katedrę (Catedral Madraza) z kaplicą (Capilla Real), gdzie odnajdziemy grobowiec królewski, ozdobiony obrazami flamandzkich malarzy, pochodzącymi z XV w. Wieczorem życie w Granadzie koncentruje się głównie na placu Bimbrambla (Plaza Bimbrambla). Toledo Toledo to miasto założone (na południe od Madrytu) przez Wizygotów. Jego historia zaczyna się w VI w. n.e. Położone na wzgórzu w zakolu rzeki Tag jest ważnym ośrodkiem religijnym kraju, a ze względu na charakterystyczną architekturę, oraz walory turystyczne przyciąga tysiące wczasowiczów każdego roku. Pod rządami Alfonsa VI stało się stolicą Kastylii w 1085 r. To także istotny ośrodek kultury hebrajskiej i nie tylko. Sąsiadowali tu ze sobą żydzi, chrześcijanie i muzułmanie. Mimo tego, że Toledo zawdzięcza im tak wiele kulturowo, żydów i muzułmanów wypędzono stąd w 1492 r., co znacznie zmniejszyło liczebność populacji w mieście i ograniczyło jego rozwój. Kryzys trwał do początku XX w., a zabytki sprzed tego okresu zostały wpisane na listę UNESCO. Do miasta prowadzi most rzymski (Puente de Alcántara). Zamek, położony na wzgórzu i widoczny z mostu to Castillo de San Servando. Miejscem, które warto zobaczyć jest katedra (Catedral Primada), zachowana w stylu gotyckim. Jej budowę ukończono w XV w. a dziś może się pochwalić kilkoma stylami, bogatą ornamentyką ołtarzową, a także zbiorem obrazów Tycjana i Goi. Najpiękniejszą budowlą miasta, usytuowaną nieopodal katedry, jest Mezquita Cristo de la Luz - niestety turyści nie mogą jej zwiedzać. Mezquita pierwotnie była meczetem, a z czasem przekształcono ją w kościół. W najwyższym zaś punkcie starego miasta umiejscowiony został Alkazar, pochodzący z XI w. i mieszczący zabytki z okresu wojny domowej. W 2008 r. ma w tym miejscu powstać muzeum wojskowości. Oprócz wymienionych zabytków wśród wąskich uliczek odnaleźć można liczne kościoły, kościółki i synagogi: Iglesia de San Román (z muzeum kultury Wizygotów), Katedra San Juan de los Reyes, Iglesia de Santo Tomé, Sinagoga de Santa Maria la Blanca, Sinagoga del Tránsito, Iglesia de San Nicolas. Walencja Walencja leży tuż nad Morzem Śródziemnym, na terenie żyznej równiny. Jej historia sięga 138 r. p.n.e., kiedy to Rzymianie założyli tu swoją kolonię dla żołnierzy. Walencja to również stolica regionu o tej samej nazwie. Dzięki nawadnianiu pól wodami z pobliskich gór, główną gałęzią przemysłową, jaka się tu rozwinęła, było i jest rolnictwo. Oprócz tego rejon słynie z wyrobów jedwabniczych i ceramicznych. Również tutaj otwarto pierwszą w Hiszpanii drukarnię. Rozwój Walencji ograniczyło na początku XVII w. wypędzenie morysków (muzułmanów zmuszonych przyjąć wiarę chrześcijańską), którzy zasilali szeregi rolników. Nie przeszkodziło to miastu stać się w XX w. trzecim co do wielkości miastem w kraju,

5 ważnym ośrodkiem przemysłowym i kulturalnym, a do tego posiadającym port handlowy i pasażerski. Zwiedzanie Walencji warto zacząć od placu przy ratuszu (Plaza del Ayuntamiento), znajdującego się nieopodal stacji kolejowej (Estacion del Norte) i miejscem, gdzie odbywają się walencjańskie korridy (Plaza de Toros). Maszerując w kierunku północnym będziemy mijać Palacio del Markus de Dos Aguas, w którym mieści się Narodowe Muzeum Ceramiki (Museo Nacional de Cerámica), do którego porcelanowe wyroby dostarczał rejon Walencji, Paterny i Manises. Spacerując urokliwymi uliczkami dalej na północ spotkamy po drodze domy ozdabiane kolorowymi płytkami, układającymi się we wzór lub mini obrazek. Podziwiając je dojdziemy do placu Plaza de la Reina, przy którym mieści się katedra (Catedral de Palencia), wybudowana w XIII w. w stylu barokowym i gotyckim. Dla turystów istotną jej częścią jest wieża Miguelete, która jest zarazem punktem widokowym. Po północnej stronie katedry dostrzeżemy fontannę na Plaza de la Virgen, przy którym stoi dołączona do katedry Bazylika Matki Boskiej Opuszczonych (Basilica de Nuestra Señora de los Desamparados). Na spacer proponujemy się udać do najstarszej dzielnicy Walencji El Carmen, której wąskie uliczki obudowane ozdobnymi kamienicami dają wytchnienie w cieniu markiz. Na obrzeżach dzielnicy znajdują się gotyckie wieże (Torres de Serranos) - fragment murów obronnych z XIV w. Na północny zachód od ratusza można zakupić różnego rodzaju hiszpańskie smakołyki, a to dzięki Głównemu Targowiskowi (Mercado Central), którego kopuła i ceramiczne obłożenie kryją szeroką gamę owych smaków. Naprzeciw widnieje budynek dawnej giełdy jedwabiu (Lonja), wybudowanej w XV w. Spragnionym sztuki polecamy Instytut Sztuki Współczesnej (Instituto Valenciano de Arte Moderno) lub Muzeum Sztuk Pięknych (Museo de Bellas Artes), oceniane jako jedno z najważniejszych w kraju. Dookoła starego miasta w korycie rzeki Turii założono parki, ogrody z terenami sportowymi, ale nie tylko. W dole rzeki znajdziemy również Pałac Muzyki (Palau de la Musica), Pałac Sztuki (Palau des Arts), Miasteczko Sztuki i Techniki oraz nowoczesny i największy w Europie Park Oceanograficzny (Oceanographic Parc).