Konfiguracja systemu SIMCON 2.1 EPP- VME. ''^Sl -'. :^~ ;'-'" : : ; - iii. j; '^;~v5: :, j

Transkrypt

1 Konfiguracja systemu 2.1 mgr inż. WALDEMAR KOPREK, mgr inż. TOMASZ CZARSKI, inż. PIOTR PUCYK dr inż. KRZYSZTOF T. POŹNIAK, dr hab. inż, RYSZARD S. ROMANIUK Politechnika Warszawska, Instytut Systemów Elektronicznych System jest przewidziany do pracy w ramie lub jako urządzenie niezależne. Może pracować z dwoma kontrolerami : Kontroler EPP- może pracować w słocie O ramy. Ma dwa złącza, oraz LPT. Port LPT może być podłączony do zewnętrznego lub wdudowanego PC. Kontroler SUN Spark z interfejsem do systemu operacyjnego Solaris. System w wersji autonomicznej ma również port LPT, za pomocą którego zapewniona jest komunikacji z PC. Wersja autonomiczna wymaga zewnętrznego zasilacza, zastępującego zasilanie doprowadzane magistralą. Układ komunikacji pomiędzy systemem a urządzeniami zewnętrznymi przedstawiono na rys. 1. a) crate Zgodnie z konfiguracjami sprzętu system wymaga różnych wersji oprogramowania. Najniższy poziom oprogramowania stanowią biblioteki obsługujące układ programowalny. Jedna z nich, zwana Silnikiem Interfejsu Wewnętrznego (Intemal Interface Engine - iie) parsuje plik iid (Intemal Inłerface Definition) [6]. Inne biblioteki są odpowiedzialne za komunikację ze sprzętem różnymi kanałami komunikacyjnymi. Na rysunku 2 przedstawiono konfigurację oprogramowania stosowną do wersji sprzętu z rys. 1a. W tym przypadku jako kontroler użyta jest stacja SUN. Można wówczas zastosować interfejs użytkownika DOOCS - Distributed Objęci Orienłed Control System (doocs.desy.de). b) crate O O O O SUN SłMCON EPP- O ADCl O ADC2 O CLKIN P DAC1 X DAC2 W ' : ' ' :^.vv ; -,;.r\ ' '.'.; "" g ; i ' 8 LEOl LED2 Ethernet cabte C) crate O ADCl O ADC2 O CLKIN P DAĆ! X DAC2 8 LED LED l J^ ''^Sl -'. :^~ ;'-'" : : ; - iii j; '^;~v5: :, j 4=1 PC LPT cable Ethernet cable Rys. 1. Konfiguracja warstwy sprzętowej systemu : a) z kontrolerem SUN; b) z kontrolerem EPP- oraz PC; c) z lokalnym interfejsem PP; d) z niezależnym źródłem zasilania 40 ELEKTRONIKA 7/2005

2 Konfiguracja i instalacja warstwy sprzętowej systemu Najczęściej używanym sposobem konfiguracji systemu jest praca z kontrolerem SUN. Na rys. 2 pokazano przykład konfiguracji oprogramowania. Przed instalacją płyty systemowej konieczne jest ustalenie adresu bazowego. zajmuje bajty (hex 0x6800) przestrzeni adresowej wewnątrz obszaru adresowego kontrolera SUN. SUN używa modyfikatora adresu nr 57 w celu komunikacji z urządzeniem. Adres ma 24 bity oraz bajtów przestrzeni adresowej. Operator systemu powinien znać konfigurację przestrzeni adresowej w konkretnej szafie w celu przydziału i alokacji pamięci dla systemu. W celu ustalenia adresu bazowego na płycie udostępniono przełącznik SW1. Ma on 8 pozycji dla 8 najstarszych bitów adresu (od 23. do 15.). Używane są tylko mikroprzełączniki od S4 do S8 dla linii adresowych od 23. do 20. magistrali. Na rysunku 4 zaprezentowano, jak należy ustawić adres podstawowy OxCOOOOO do systemu. Oznacza to, że będzie reagował na każdy adres od OxCOOOOO do OxC Gdy adres jest ustalony na magistrali przez kontroler, wówczas monitor adresów wewnątrz układu programowalnego porównuje cztery najstarsze linie magistrali z czterema liniami mikroprzełączników. Po ustawieniu adresów system może być zainstalowany w ramie w dowolnym słocie z wyjątkiem pierwszego. System zajmuje trzy szerokości jednostkowe i składa się z dwóch kart: -MB - karta bazowa z układem Altera i wewnętrznym interfejsem ; Nallatech XtremeDSP - karta ewaluacyjna z układem Xirtex II (złożona z dwóch kart). Obie karty mają układy programowalne z wewnętrzną logiką i wewnętrzną przestrzenią adresową. Przykładowy rozkład przestrzeni adresowej jest pokazany na rys. 4. Adres bazowy płyty jest ustawiany przy użyciu przełączników umieszczonych na płycie (rys. 5). Istnieje potrzeba rozróżnienia pomiędzy tymi dwiema dostępnymi przestrzeniami adresowymi. Do tego celu użyto linii od 19 do 16 na magistrali adresowej. Układ Altera ma adresy OxFOOOO, a Xilinx 0x W celu zaadresowania odpowiedniego układu, jego adres powinien być dodany do adresu bazowego całej płyty. Dlatego dla adresu bazowego, układy mają następujące adresy: Altera - OxCOOOOO + OxFOOOO = OxCFOOOO; Xilinx - OxCOOOOO + 0x00000 = OxCOOOOO. Te adresy układów są jednocześnie adresami pierwszych rejestrów wewnątrz odpowiedniego FPGA. Zasada użycia adresów magistrali jest przedstawiona na rys. 6. Instalacja oprogramowania systemu Instalacja oprogramowania dla systemu jest stosunkowo prosta dla użytkownika i wymaga skopiowania kilkunastu plików. Pliki można podzielić na kilka grup funkcjonalnych: ładujące konfigurację do FPGA, dostępu do rejestrów, konfiguracyjne urządzenia, algorytmiczne, GUI. Bus Funkcje bezpośredniego dostępu do rejestrów FPGA CHANNEL LIBRARY INTERNAL INTERFACE ENGINE MATLAB COMMUNIC ATIC N COMPONENT -11 > INTERNA LIN "ERFACE O l Ten rodzaj funkcji (typu MEX w MATLABIE) j jest podstawą dla wszystkich plików typu m. Umożliwiają wyłączny dostęp do rejestrów. i Działają na fizycznych obiektach FPGA, jak l bitach, rejestrach, pamięciach [6]. CONTROLLER SUN ; Rys. 2. Konfiguracja oprogramowania systemu z kontrolerem SUN crate 0#FFFFFFF Bus COMMUNICATION INTERNAL INTERFACE 0#C #COOOOO Przest adresu address space CONTROLLER Inne urządzenia ::i irg&i sb$se. (# Przestrz. adresów SUN 0# Rys. 3. Konfiguracja oprogramowania systemu z kontrolerem EPP- Rys. 4. Przykładowa konfiguracja przestrzeni adresów ELEKTRONIKA 7/

3 S1 S2 S3 S4 S5 S6 S7 S8 Konfiguracja systemu z wykorzystaniem kontrolera EPP- A16 A17 A18 A19 A20 A21 A22 A23 Rys. 5. Ustalenie adresu systemu na OxCOOOOO za pomocą przełącznika SW 1 Pliki konfiguracyjne Instalacja sprzętu w tej konfiguracji różni się jedynie procedurą istalacji kontrolera. Instalacja samej płyty jest taka sama jak w przypadku konfiguracji z SUN. Kontroler EPP-YME powinien być zainstalowany w gnieździe O kraty. Na panelu frontowym kontrolera znajduje się złącze równoległe LPT, które jest używane do połączenia z komputerem. Odpowiednia konfiguracja sprzętowa została przedstawiona na rys. 1b. Konfiguracja oprogramowania jest przedstawiona na rys. 3. Konfiguracja portu LPT w komputerze musi być ustawiona na protokół EPP. Protokół ustawia się w BlOS-ie. Pliki te są używane do podstawowych operacji na rejestrach FPGA. W celu wpisania nowej wersji np. tabeli Feed-Forward trzeba wykonać wiele operacji na układzie FPGA z zastosowaniem funkcji dostępu bezpośredniego. W celu uproszczenia tych operacji zastosowano m-funkcje. M-funkcje działają na blokach funkcjonalnych FPGA, np. kontroler lub symulator (tablice operacyjne, macierze obrotu, parametry detektora I-Q, itp.). Inne, dowolne aplikacje MATLAB-a mogą odwoływać się do m-funkcji w celu ładowania tabel sterowania i parametrów FPGA, aby dokonać odczytu. Bootowanie układu FPGA z PC Pliki oprogramowania mogą być kopiowane do folderu bootowania na PC. Metoda bootowania -a pod PC Windows jest taka sama jak dla SUN. Jedyna różnica jest w nazwach plików bootujących. Plik konfigurujący jest vmeii.ini a bootujący boot_simcon bat dla układu Virtex30001 boot_simcon bat dla Xilinx xc2v2000. Proces bootowania zabiera znacznie więcej czasu z powodu ograniczeń komunikacji przez port LPT address bus linę number Board base address in crate Address of the FPGA chip Addresses of Interna! Interface elements inside specific FPGA chip Rys. 6. Zasada użycia linii adresowych magistrali Pliki algorytmu Ten rodzaj m-plików zawiera jedną z wersji algorytmów sterowania urządzenia. Bazując na podstawowych funkcjach konfiguracyjnych można stworzyć w programie MATLAB wiele różnych rozwiązań algorytmiczych dla systemu 2.1. Pliki GUI Wszystkie pliki opisane wcześniej mogą być używane w graficznym interfejsie użytkownika. GUI jest budowane za pomocą specjalizowanego narzędzia w MATLAB-ie. GUI zawiera wiele okien operacyjnych dla: symulatora, kontrolera oraz odczytu danych. Konfiguracja systemu z wykorzystaniem SUN i ładowanie układu FPGA System 2.1 zawiera dwa układy FPGA. Układ Altera jest usytuowany na płycie MB-N/ME i jest ładowany z układu EPROM automatycznie po włączeniu zasilania. Interfejs jest gotowy do pracy w czasie kilku milisekund. Drugi układ, Xilinx na płytce Nallatech, może być programowany z systemu zewnętrznego jak SUN przez magistralę oraz z Altery na MB za pomocą JTAG. W celu załadowania konfiguracji układu Xilinx stosowane są pliki bootujące. Bazowy adres w pliku vme.conf powinien mieć wartość: BootAddress = BaseAddress + AlteraAddress. Na przykład, adres bazowy płyty jest OxCOOOOO, Adres Altery jest OxFOOOO. Stąd, adres bootowania powinien być: OxCOOOOO + OxFOOOO = OxCFOOOO. W natępnym kroku plik run.sh jest wykonywany z konsoli. Program pokazuje informacje o postępie bootowania. Proces trwa ok. 2 minut. Po zabootowaniu Xilinxa system jest gotowy do działania. Zielona konfiguracyjna dioda LED1 pokazuje gotowość systemu. Konfiguracja FPGA - pliki MATLAB-a W celu ustawienia rodzajów pracy konieczne jest załadowanie wielu różnych wartości do różnych rejestrów przy użyciu MEX-funkcji, jak ii_set_word (), ii_set_bits lub ii_set_area (). Zadanie może być czasochłonne, ponieważ użytkownik musi znać konfiguracje rejestrów i ich wartości. Utworzono w MATLAB-ie funkcje wyższego rzędu, wykonujące te zadania automatycznie. Wybór rodzaju pracy systemu ustawiany jest na pojedynczą funkcją elementarną FPGASetMode (modę) z jednym argumentem. Podobnie jest dla funkcji odczytu danych - FPGAReadDAO (Signals). Ze względu na znaczną liczbę parametrów systemu i rozwój jego funkcjonalności o nowe algorytmy, cały czas powstają nowe funkcje o znacznej wartości dla użytkownika i wzbogacające funkcjonalność operatorską panelu GUI. Rys. 7. Schemat blokowy systemu do akceleratora TESLA 42 ELEKTRONIKA 7/2005

4 Próbę FPGA CONTROLLER Rys. 8. Schemat blokowy kontroler FPGA CAYITY ścia DAĆ i konwertowany. Można obserwować 22 takie sygnały, używając funkcji: FPGASetDAC (dacl, dac2) dacl, dac2 - numer sygnału wewnętrznego FPGA, który ma być obesrwowany na przetworniku; result = FPGAReadDAC () result - wynikiem jest wektor dwuelementowy, który określa, jakie sygnały wewnętrzne są obecnie podłączone do przetworników. Rys. 9. Schemat blokowy symulator SYMULATOR Na rys. 7. przedstawiono schemat blokowy systemu. Na jego podstawie pokazano podstawowe funkcjonalności oraz wybrane zasady konfiguracji systemu. Konfiguracja polega na użyciu funkcji do ustawienia parametrów oraz odczytu statusu różnych komponentów. Podsystem zegarowy dostarcza sygnału trygera o częstotliwości 1 MHz. Sygnały zegara mogą być dostarczone wewnętrznie jak i ze źródła zewnętrznego przez wejścia cyfrowe. Używana jest następująca funkcja: FPGASetTiming(mode) modę - 0: wewnętrzny sygnał zegara; modę -1: zewnętrzny sygnał zegara', result = FPGAReadTiming () result - liczba, która wskazuje status zegara. 0 ustawieniu wewnętrznego lub zewnętrznego zegara, informują dwie zielone diody LED na frontowym panelu urządzenia. Wybór funkcji może pracować w trzech modach: - kontroler - w tym rodzaju pracy kontroler FPGA odbiera zmodulowany sygnał z rzeczywistej wnęki i steruje klistronem przez modulator wektorowy. Przetworniki ADC są podłączone do wejścia kontrolera. Zmodulowany sygnał T. sondy pomiarowej jest podłączony do ADC1. Wyjścia kontrolera (sygnały sterujące 1 i Q) są podłączone do przetworników DAĆ (rys. 8). - symulator - przetworniki ADC są podłączone do wejścia wnęki. Sygnały sterujące z systemu zewnętrznego (l i Q) podawane są na symulator wnęki. Wyjście z wnęki (sygnał modulowany) jest podłączone do DAC1, a sygnał odstrojenia - do DAC2 (rys. 9). - pętla wewnętrzna - symulator i kontroler są używane razem. Wyjście symulatora wnęki jest podłączone do wejścia kontrolera i wyjścia kontrolera są podłączone do wejścia symulatora. Wszystkie połączenia są implementowane wewnątrz FPGA. Nie wymagane są żadne inne połączenia. Przetworniki DAĆ nie są używane. Można zastosować DAĆ do dostarczenia sygnału analogowego z jednego z 22 wyjść cyfrowych układu FPGA (rys. 10). Ustawienie jednego z modów pracy wymaga konfiguracji wielu wewnętrznych rejestrów. Realizuje to funkcja: FPGASetMode (modę) modę - 0: kontroler; 1: simulator; 2: pętla wewnętrzna; result = FPGAReadMode () result - liczba, wskazująca status Wykonanie funkcji odczytu na końcu procesu konfiguracji rozpoczyna pracę wybranych bloków (kontroler lub symulator). KONTROLER FPGA Rys. 10. Schemat blokowy - pętla wewnętrzna Ładowanie i wymiana tabel sterowania Wyróżnia się trzy pary tabel sterowania dla kontrolera: FEEDFOR- WARD_I, FEEDFORWARD_Q, SETPOINT_I, SETPOINT_Q, GAIN_I oraz GAIN_Q. Każda tabela może być ładowana osobno. Kontroler może pracować ciągle, a tabele są wymieniane pomiędzy impulsami. Tabele muszą być wymieniane w parach, zawsze parametry l i Q danej tabeli. Nie wszystkie tabele są wymagane, gdy wywoływana jest funkcja wymiany: result = FPGASetCtrlTables(tables) tables - tabela z nowymi danymi do wymiany. Tabela zawiera pod-tabele w kolejności: FEEDFORWARD_I, FEEDFOR- WARD_Q, SETPOINT_I, SETPOINT_Q, GAIN_I i GAIN_Q. Funkcja wymiany może być wykonana nawet podczas impulsu. Dane są wpisywane do tabel równoległych, odpowiadającym tabelom sterowania. Tabele równoległe są nieaktywne do czasu zakończenia impulsu. Przed następnym impulsem następuje wymiana tabel. Mechanizm wymiany tabel przedstawiono na rys. 11. Ładowanie i wymiana tabeli wiązki elektronowej Mechanizm wymiany tabeli wiązki działa w ten sam sposób jak dla tabel sterowania. Różnica polega na tym, że tabela wiązki jest wymieniana w symulatorze i funkcja wymiany ma jeden parametr: GAIN l GAIN Q SETPOINT l SETPOINT Q FEEDFORWARD l TAB SWITCH ENA BEAM l BEAM Q DACH DAQ2 DA03 Sygnały wyjściowe DAĆ FEEDFORWARD Q DACH W czasie pracy w pętli wewnętrznej, przetworniki DAĆ mogą obserwować wersje analogowe wewnętrznych cyfrowych sygnałów układu FPGA. Wybrany sygnał jest dołączany do wej- MAIN CONTROL TABLES AUXILIARY TABLES Rys. 11. Schemat mechanizmu wymiany tabel ELEKTRONIKA 7/

5 result = FPGASetBeam (tables) tables - macierz składająca się z dwóch wierszy odpowiednio dla tablic BEAM_I i BEAM_Q, każda o rozmiarze 2048 próbek. Ta tabela może być również wymieniana pomiędzy impulsami. Ustawianie wyjścia macierzy obrotu D ma bloki kalibracji sygnałów wyjściowych z DAĆ oraz wejściowych do ADC. Kwadratowa macierz obrotu, usytuowana przed DAĆ, jest stosowana w sposób ciągły do dopasowania amplitudy i fazy wyjściowych sygnałów sterowania. Standardowe współczynniki macierzy wynoszą [1 0; O 1], co oznacza, że macierz nie ma wpływu na sygnały wyjściowe. Rotacja fazy i skalowanie amplitudy ma sens, gdy wyjściowymi sygnałami są l i Q z kontrolera. Ustawienie i odczyt współczynników macierzy realizuje funkcja: FPGASetOutputMatrix (amplituda, faza) amplitudę - wartość jest w zakresie <0; 2), wartość '1' nie wpływa na sygnał wyjściowy; phase -wartość w radianach w zakresie od -II don, wartość 'O' nie wpływa na sygnały wyjściowe. result = FPGAReadOutputMatrix () result - jest wektorem, który składa się z czterech współczynników liczbowych macierzy obrotu o następującej postaci: [cos(x) -sin(x); sin(x) cos(x)]. Ustawienie parametrów macierzy D wpływa natychmiast na sygnały wyjściowe. Ustawienie wejściowych bloków kalibracyjnych Stosuje się dwa wejściowe bloki kalibracyjne, jeden dla każdego ADC. Są one zlokalizowane po wyjściach ADC. Jedną z funkcjonalności bloków jest kompensacja offsetu sygnałów wejściowych. Innąfunkcjąjest dopasowanie amplitudy wejściowych sygnałów do zakresu pracy rejestrów FPGA za pomocą funkcji: FPGASetlnputCal (adc, amplituda, offset) adc - wartości 'O' lub '1' wskazują, który ADC będzie dopasowany; amplitud - wartość w zakresie <0; 2) pozwala tłumić lub wzmacniać sygnał wejściowy, zbyt duża wartość powoduje nasycenie sygnału wejściowego; offset - wartość w zakresie < ; /mierzona w bitach; result = FPGAReadlnputCal (adc) adc -wartości 'O' lub '1' wskazują, który ADC będzie dopasowany; result - jest wektorem o dwóch współczynnikach, pierwszy - kalibracja amplitudy, drugi - kalibracja offsetu. Ustawienie kalibracji wejściowej wpływa natychmiast na sygnał wyjściowy. Ustawianie wejścia macierzy obrotu C Macierz kwadratowa jest usytuowana po bloku lodetection. Jest stosowana do regulacji amplitudy i fazy sygnału wejściowego z wnęki. Sygnały l oraz Q z wyjścia detektora IQ są mnożone w sposób ciągły przez macierz C w czasie pracy kontrolera. Standardowe współczynniki macierzy wynoszą: [1 0; O 1]. W tej postaci nie wpływają one na sygnał wejściowy. W celu ustalenia i odczytu współczynników macierzy stosuje się funkcję: FPGASetlnputMatrix (amplituda, faza) amplituda - wartość jest w zakresie <0; 2), wartość '1' nie wpływa na sygnały wejściowe; faza-wartość w radianach w zakresie od -H do n, wartość 'O' nie wpływa na sygnał wyjściowy. Ustawienie współczynników macierzy C wpływa na sygnały wyjściowe natychmiast. Ustawienie początkowego punktu detekcji Blok detekcji IQ pobiera próbki modulowanego sygnału z wnęki co 1 (j,s. Próbki reprezentują składową w fazie l i kwadraturowąo sygnału sprzężonego. Są podawane w kolejności l, Q, -l, -Q. Parametr DRV_START wskazuje na pierwszą próbkę sygnału, tzn. czy jest to l, Q, -l lub -Q. FPGASetlOStart (start) start - parametr akceptuje wartości: O, 1, 2, 3 odpowiadające próbkom l, Q, -l, -Q. Zmiana parametru o 1 powoduje zmianę fazy sygnału o 90. result = FPGAReadlOStart () result - jest wartością punktu początkowego detektora IQ. Podsumowanie Niniejsze opracowanie opisuje szczegółowo sposób instalacji i konfiguracji systemu 2.1. Artykuł ten stanowi skrótową prezentację możliwości zastosowania systemu w różnych konfiguracjach. Dowolność wyboru konfiguracji dotyczy warstwy sprzętowej, czyli współpracy z różnymi kontrolerami lub pracy w wersji samodzielnej. Systemowe rozwiązanie oprogramowania dla 2.1 pozwala na łatwą rekonfigurację struktury wewnętrznej urządzenia i ustawienie w odpowiednie tryby pracy, takie jak tryb kontrolera lub symulatora. Zestaw wewnętrznych układów wejścia i wyjścia pozwala na dopasowanie systemu do zewnętrznych urządzeń współpracujących z 2.1. Opisana wersja sprzętu i oprogramowania stanowi podstawę realizacji kolejnej wersji systemu do sterowania modułów akceleratora z większą liczbą wnęk rezonansowych. Acknowledgments. We acknowledge the support of the European Community-Research Infrastructure Activity under the FP6 Structuring the European Research Area" program (CARE, contract number RII3-CT ) Literatura 1. Czarski T., Romaniuk R. S., Pożniak K. T.: Cavity Control System, Models Simulations For TESLA Linear Accelerator. TESLA Technical Notę, Czarski T., Pożniak K.T., Romaniuk R., Simrock S.: TESLA Cavity Modeling and Digital Implementation with FPGA Technology Solution For Control System Purpose. TESLA Technical Notę, Pożniak K. T., Kierzkowski K., Romaniuk R. S.: Parameterized Control Layer of FPGA Based Cavity Controller and Simulator for TESLA Test Facility. TESLA Report Zabolotny W. M., Roszkowski P., Pożniak K., Romaniuk R. S., Kierzkowski K., Simrock S.: Distributed Embedded PC Based Control and Data Acquisition System for TESLA Cavity Controller and Simulator. TESLA Technical Notę, Pożniak K.T., Romaniuk R. S., Czarski T., Giergusiewicz W., Jałmużna W., Olowski K., Perkuszewski K., Zielinski J., Simrock S.: FPGA and Optical Network Based LLRF Distributed Control System for TESLA-XFEL Linear Accelerator. TESLA Technical Notę, Koprek W., Kaleta P., Szewiński J., Pożniak K. T., Czarski T., Romaniuk R.S.: Software Layer for FPGA-Based TESLA Cavity Control System (Part I). TESLA Technical Notę, Roszkowski P., Zabolotny W. M., Pożniak K., Romaniuk R. S., Kierzkowski K., Simrock S.: Prototype Implementation of the Embedded PC Based Control and DAQ Module for TESLA Cavity. TESLA Technical Notę, [X-FEL Accelerator Homepage] 9. [DOOCS Homepage] [Altera Homepage] [Xilinx Homepage] 44 ELEKTRONIKA 7/2005