G łupi królik. Przełożyła Magdalena Koziej. Ilustrowała Denise Brunkus. Nasza Księgarnia

Transkrypt

1 Barbara Park G łupi królik Przełożyła Magdalena Koziej Ilustrowała Denise Brunkus Nasza Księgarnia

2

3 1 Głupie króliki i ciemniaki poniedziałek Drogi dzienniczku pierwszaka! Głupi królik! Głupi królik! Głupi królik! Nie wolno mi mówić: głupi królik, bo nauczyciel usłyszał, że przezywam tak Maję na bojisku boisku. Kazał mi natychmiast przestać. Ale ja coś wymyśliłam.

4 Nawet jeśli nie wolno mi mówić głośno: głupi królik, mogę to sobie myśleć w środku głowy. Bo głowy milczą. I to mi się w nich podoba. Zaraz wypróbuję ten pomysł. Odłożyłam ołówek i spojrzałam na Maję. Potem mocno przymrużyłam oczy. I pomyślałam sobie to przezwisko. Głupi królik! Głupi królik! Głupi królik!. Maja zerknęła na mnie podejrzliwie. Co robisz, Zuźka? Dlaczego tak mrużysz oczy? spytała z niepokojem. Przestań natychmiast. No to przestałam. Patrząc na ciebie, Maju, nie tylko mrużę oczy, lecz także coś sobie myślę wycedziłam. Nazy-

5 wam cię jakoś, ale ty nie wiesz jak. Bo głowy milczą. I to mi się w nich podoba. Maja zmarszczyła brwi. A ja znów wgapiłam się w nią przymrużonymi oczami. Głupi królik, głupi królik, głupi królik myślałam. Gdy skończyłam, z zadowoleniem zatarłam ręce. Dobra. To powinno na jakiś czas wystarczyć powiedziałam. Maja wciąż siedziała nasrożona. I nagle ZIUUU! Wyskoczyła z ławki! I pognała na przód klasy. Panie Straszny! Panie Straszny! Zuźka znowu mnie przezwała! WIEM, że tak! Tylko że ona zrobiła to w głowie! Jest bardzo przebiegła! Pan Straszny właśnie coś sobie notował przy biurku.

6 Zamknął oczy i głęboko westchnął. Maju, jakie są nasze trzy nowe zasady dotyczące skarżenia? spytał. Ustaliliśmy razem zasady, które mają ci pomóc trzymać język na wodzy, pamiętasz? Czy mogłabyś je wymienić? Maja długo stała bez słowa. Sądzę, że nie lubi tych trzech nowych zasad. Wreszcie zaczęła je wymieniać. Zasada numer jeden: Liczę do dwudziestu, zanim polecę na skargę mruknęła pod nosem. Pan Straszny skinął głową. Tak, Maju. Wspaniale. To pierwsza zasada. Proszę dalej. Zasada numer dwa: Gdy nadal mam ochotę lecieć na skargę, liczę do dwudziestu JESZCZE RAZ. Pan Straszny uniósł kciuki w geście aprobaty.

7 Tak, dobrze i zasada numer trzy? Maja wessała policzki. Zasada numer trzy: Jeśli nadal mam ochotę lecieć na skargę idę do domu jem kolację kładę się spać budzę się jem śniadanie wracam do szkoły podnoszę rękę, by naskarżyć potem zakrywam sobie dłonią usta i milczę wydusiła powoli. Pan Straszny klasnął z zadowoleniem. Doskonale! Zapamiętałaś! To właśnie te zasady, które wspólnie ustaliliśmy, prawda? Jestem z ciebie dumny. Wstał i odprowadził Maję na miejsce. Masz wspaniałą pamięć do zasad, Maju pochwalił raz jeszcze. Ale kolejny krok to PRZE- STRZEGANIE tych zasad. A nie wierzę, że tym razem policzyłaś do dwudziestu. No, jak było?

8 Wychyliłam się z ławki i go poklepałam. Mogę zaręczyć, że nie policzyła zapewniłam. Pan Straszny spojrzał na mnie z naganą. Tobą zajmę się za chwilę, panno Zołzik oświadczył. Powtórzymy sobie zasady dotyczące przezywania. Przełknęłam z trudem. Ale ja jej wcale nie przezywałam, panie Straszny. Pomyślałam tylko wyzwisko w głowie. Maja obrzuciła mnie wściekłym spojrzeniem. Nie tylko sobie POMYŚLAŁAŚ, Zuźka! żachnęła się. POWIEDZIAŁAŚ mi też, że sobie pomyślałaś. A to zupełnie, jakbyś wymówiła to wyzwisko No, prawie. Rozzłoszczona terkotała dalej:

9 W dodatku wcale nie pomyślałaś sobie tego cicho. Myślałaś tak głośno, że słyszałam wyzwisko dźwięczące w twoim mózgu. Podniosła wzrok na pana Strasznego. W zeszłym roku w przedszkolu badano mi słuch wyjaśniła. Pielęgniarka powiedziała, że mam uszy jak sowa płomykówka. Pan Straszny patrzył na nią przez długą chwilę. Nie, Maju. Nie. Przykro mi odezwał się wreszcie. Pielęgniarka nie mogła ci tego powiedzieć. Wcale nie słyszysz tak dobrze jak sowa płomykówka. Maja zaczęła wiercić się na krześle. Zawsze tak jest, jak ktoś plecie bzdury. Przynajmniej ja tak mam. Po minucie Maja położyła głowę na ławce. I zakryła ją swetrem.

10 Pan Straszny pochylił się nade mną. A jeśli chodzi o ciebie, panno Zołzik to ostatni raz, gdy poruszam z tobą temat wyzwisk oznajmił surowo. Nie chcę, byś MÓWIŁA: głupi królik, MYŚLAŁA: głupi królik, ŚPIEWAŁA: głupi królik, NUCIŁA: głupi królik ani PISA- ŁA: głupi królik. Rozumiesz? Postukałam palcami po ławce. No to co mam robić, kiedy Maja zachowuje się wrednie? spytałam. Muszę ją jakoś nazwać, bo inaczej nie będzie wiedziała, że jestem na nią wściekła. Myślałam nad tym przez chwilę. Potem wesoło klasnęłam. Hej! Już wiem! Mogłabym pomyśleć: głupi, a powiedzieć tylko: królik! Czy sam królik by się nadawał? 10

11 Maja wystawiła głowę spod swetra. Nie! burknęła. Sam królik też nie jest miły! Mój przyjaciel Marek wstał z krzesła. Królik nie jest miły? Jak to? zdziwił się. Mam ciocię, którą wujek nazywa Królisia, i ona jest bardzo, ale to bardzo miła. Marek zerknął na pana Strasznego. Ciocia Królisia jest żoną wujka Bodka wyjaśnił. Ma bardzo dużo Pan Straszny szybko uniósł rękę. Tak, Marku, wiem. Opowiadałeś nam wiele ciekawych rzeczy o swojej cioci Tatuaży dokończył Marek. Usiądź, proszę polecił z naciskiem nauczyciel. Po drugiej stronie sali wyskoczyła z ławki Lucynka. 11

12 Och, ja uwielbiam króliczki! zawołała. Dobrze, że właśnie poruszyliście ten temat. Bo w sobotę urządzam przyjęcie w moim ogromnym domu! I wszyscy jesteście zaproszeni! Lucynka aż podskakiwała w miejscu, taka była przejęta. I wiecie, co jeszcze?! zawołała. Spotkacie tam pewnego bardzo słynnego królika. Zgadnijcie, kto to będzie! Zgadnijcie, jaki królik! Dzieciaki przez chwilę łamały sobie głowy nad tym pytaniem. A potem zaczęły wykrzykiwać jedno przez drugie: Królik Bugs?! Królik z Alicji w Krainie Czarów?! Królik po berlińsku?! Lucynka przewróciła oczami. 12

13 Nie, nie! Mój królik jest o wiele słynniejszy od tamtych. Znów się zastanawialiśmy przez chwilę. I ponownie zaczęliśmy zgadywać: Królik Roger? Królik z Kubusia Puchatka? Królik duszony w śmietanie? Lucynka tupnęła ze złością. Nie! Ludzie, gdzie wy macie rozum? To będzie Królik Wielkanocny! Przecież zbliża się Wielkanoc! Sięgnęła do plecaka i wyjęła ozdobne koperty. Potem pomachała nimi z rozdrażnieniem. Widzicie te zaproszenia? Widzicie? Oto zaproszenia na polowanie na jajka wielkanocne w mojej superdrogiej rezydencji! Miałam zamiar rozdać 13

14 wam je w czasie przerwy obiadowej. Ale skoro wy, ciemniaki, nie słyszeliście nawet o Króliku Wielkanocnym, to zapomnijmy o sprawie! Potem prychnęła pod nosem. I usiadła, dumnie zadzierając brodę. 14

15 Pan Straszny szybko do niej podszedł. Kazał jej wstać, wziął ją za rękę i wyprowadził na korytarz. Nie było ich bardzo długo. Gdy wreszcie wrócili, Lucynka przeprosiła, że nazwała nas ciemniakami. Widocznie to jest obraźliwe. Potem wzięła koperty i rozdała wszystkim zaproszenia. Hura! Cała klasa idzie na przyjęcie!

16 Tytuł oryginału angielskiego Junie B., First Grader. Dumb Bunny Text copyright 2007 by Barbara Park Illustration copyright 2007 by Denise Brunkus All rights reserved. Published in the United States by Random House Children s Books, a division of Random House, Inc., New York. Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2013 Copyright for the Polish translation by Magdalena Koziej 2013 Książkę wydrukowano na papierze Ecco-Book Cream 70 g/m 2 wol. 2,0. Redaktor prowadzący Anna Garbal Redakcja Magdalena Korobkiewicz Korekta Joanna Kończak DTP, redakcja techniczna Joanna Piotrowska ISBN P R I N T E D I N P O L A N D Wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2013 r. Wydanie pierwsze Druk: Opolgraf SA