Moduł 5 I. RĘCZNA WYRZUTNIA GRANATÓW ŁZAWIĄCYCH RWGŁ 3.

Transkrypt

1 Autor: Marek Kaszczyk Moduł 5 I. RĘCZNA WYRZUTNIA GRANATÓW ŁZAWIĄCYCH RWGŁ Przeznaczenie. Ręczna Wyrzutnia Granatów Łzawiących służy do miotania granatów łzawiących, a także po zmianie nasadki do miotania siatki obezwładniającej. 2. Krótka charakterystyka. RWGŁ 3 jest bronią nieautomatyczną, powtarzalną. Oznacza to, że wszystkie czynności związane z oddaniem kolejnego strzału, muszą być wykonywane przez strzelającego, a strzelać można ogniem pojedynczym. W wyrzutni wykorzystano podzespoły i części z 7,62 mm kbk AKM, jednak przeładowanie poprzez odciągnięcie suwadła z zamkiem wykonywane jest siłą mięśni strzelającego. edu.cossw.pl strona 1

2 3. Podstawowe dane taktyczno-techniczne. Kaliber lufy 7,62 mm, nasadki do granatów 52 mm. Amunicja stosowana w SW 7,62 mm nb.wz.43 Ślepe 7,62 mm nb.wz.43 UNM * Donośność granatu do 100 m. Pojemność magazynka 10 szt. Szybkostrzelność 10 strz./min. Zabezpieczenie przed strzałem przypadkowym bezpiecznik. Ciężar 2,5 kg. * UNM: Uniwersalne Naboje Miotające stosuje się w celu miotania siatki obezwładniającej. 4. Ogólna budowa. 1. Komora zamkowa (wewnątrz umieszczony mechanizm spustowo uderzeniowy). 2. Lufa. 3. Nasadka. 4. Zamek. 5. Suwadło. 6. Urządzenie powrotne. 7. Pokrywa komory zamkowej. 8. Nasada lufy. 9. Bezpiecznik. 10. Zatrzask magazynka. 11. Rękojeść tylna. 12. Rękojeść przednia. 13. Magazynek. edu.cossw.pl strona 2

3 5. Posługiwanie się RWGŁ 3 w różnych sytuacjach Przechowywanie wyrzutni w magazynie uzbrojenia. RWGŁ 3 przechowuje się w głównym i podręcznym magazynie uzbrojenia, w następujący sposób: rozładowaną, magazynek odłączony, kurek zwolniony, bezpiecznik w położeniu zabezpieczony Przenoszenie wyrzutni. Wyrzutnię przenosimy zabezpieczoną w położeniu "na pas" lub zaczepioną na pasie głównym umundurowania. Jeżeli wyrzutnia jest załadowana, przenosimy ją bez wprowadzonego naboju do komory nabojowej. W trakcie wsiadania i wysiadania z samochodu, w wąskich przejściach i korytarzach, podczas biegu, należy trzymać wyrzutnię w rękach przed sobą Podstawowe czynności przy posługiwaniu się wyrzutnią Odłączenie i dołączenie magazynka. W celu odłączenia magazynka od wyrzutni, należy chwycić magazynek i naciskając kciukiem zatrzask magazynka (w stroną magazynka) przesunąć magazynek do przodu i w dół. edu.cossw.pl strona 3

4 W celu dołączenia magazynka do wyrzutni należy włożyć magazynek od strony krótszego łuku do gniazda w komorze zamkowej, a następnie przesunąć magazynek do tyłu wciskając go do gniazda tak aby zaskoczył za zatrzask magazynka Odbezpieczenie i zabezpieczenie. Odbezpieczenie wyrzutni następuje po przesunięciu bezpiecznika w dół. Pomimo możliwości ustawienia go w dwóch położeniach przy literach C lub P, pełni on tylko jedną rolę odbezpieczenia lub zabezpieczenia wyrzutni. Wyrzutnia jest zabezpieczona przed strzałem przypadkowym, gdy bezpiecznik znajduje się w górnym położeniu. Po zabezpieczeniu zostaje zablokowany język spustowy oraz ograniczony ruch suwadła do tyłu. Sprawdzenie skuteczności działania zabezpieczenia wykonuje się w następujący sposób: nacisnąć na spust powinien być twardy, nie daje się go wcisnąć; odciągnąć suwadło do tyłu powinno dać się odciągnąć tylko na krótkim odcinku i zostać zablokowane. edu.cossw.pl strona 4

5 Rozkładanie częściowe i składanie. W celu dokonania częściowego rozłożenia wyrzutni należy wykonać w kolejności następujące czynności: 1. Odłączyć magazynek i upewnić się czy nie ma w nim naboju. 2. Sprawdzić komorę nabojową. Odbezpieczyć wyrzutnię i odciągnąć suwadło w tył. Sprawdzić czy nie ma naboju w komorze nabojowej, puścić suwadło. 3. Odłączyć pokrywę komory zamkowej. Wcisnąć stopkę mechanizmu powrotnego i unieść tylną część pokrywy komory zamkowej. 4. Odłączyć mechanizm powrotny. Ponownie wcisnąć stopkę mechanizmu powrotnego, wysunąć ją z wycięć w komorze zamkowej i odłączyć mechanizm powrotny. 5. Odłączyć suwadło wraz z zamkiem. Przesunąć suwadło do tyłu w końcowym położeniu unieść i wysunąć je z komory zamkowej. edu.cossw.pl strona 5

6 6. Odłączyć zamek od suwadła. Ująć suwadło w rękę zamkiem do góry, następnie przesunąć zamek do tyłu obracając w prawo, aby spowodować wyjście występu zamka z wycięcia w suwadle. Odłączyć zamek przesuwając go do przodu. 7. Odkręcić nasadkę. Przy pomocy klucza 17 odkręcić nasadkę pamiętając, że zastosowano lewy gwint. 8. Wykręcić z nasadki dławik. Za pomocą specjalnego klucza wykręcamy dławik z nasadki. Czynność tę wykonujemy podczas czyszczenia wyrzutni po strzelaniu. Składanie wyrzutni polega na wykonaniu powyższych czynności w odwrotnej kolejności. Po złożeniu wyrzutni należy sprawdzić współdziałanie części i mechanizmów. edu.cossw.pl strona 6

7 Załadowanie i rozładowanie magazynka. W celu załadowania magazynka nabojami, należy ująć magazynek w rękę wyłazem nabojowym do góry. Drugą ręką trzymać naboje zaślepieniem zwróconym w stronę krótszego łuku magazynka. Następnie ułożyć nabój na opory wyłazu magazynka i wcisnąć go kciukiem do wnętrza magazynka. W celu rozładowania magazynka należy chwycić go ręką wyłazem nabojowym do góry, a drugą ręką wysuwać naboje od siebie z magazynka Przygotowanie wyrzutni do strzelania. W celu oddania strzału z wyrzutni (miotania granatu) należy wykonać następujące czynności: załadować magazynek nabojami miotającymi, dołączyć magazynek do wyrzutni, włożyć granat łzawiący po zdjęciu obu pokryw, główką zapalającą do nasadki, odbezpieczyć wyrzutnię, przeładować, czyli przesunąć suwadło do tyłu i puścić, przyjąć postawę i wycelować, nacisnąć na język spustowy. Ponieważ wyrzutnia pozbawiona jest przyrządów celowniczych proces celowania odbywa się poprzez ustawienie na oko kierunku i kąta strzału, który bezpośrednio wpływa na donośność granatu. Kąt największej donośności to 45 o. edu.cossw.pl strona 7

8 Rozładowanie wyrzutni w sytuacji, gdy w komorze nabojowej jest nabój. W celu rozładowania wyrzutni w sytuacji, gdy w komorze nabojowej jest nabój, należy wykonać następujące czynności: zabezpieczyć wyrzutnię, wyjąć granat, jeżeli był włożony do nasadki, odłączyć magazynek, odbezpieczyć wyrzutnię, usunąć nabój z komory nabojowej wykonując czynności przeładowania, w zależności od dalej wykonywanych czynności należy albo: usunięty nabój doładować do magazynka a magazynek dołączyć do wyrzutni, rozładować magazynek Środki ostrożności podczas posługiwania się wyrzutnią. Strzelając z wyrzutni granatów łzawiących nie wolno strzelać "torami płaskimi", gdyż można siłą uderzenia granatu narazić na utratę zdrowia lub życia. Kąt strzału powinien być większy niż 30 o. Zabrania się strzelać bezpośrednio w ludzi. Należy strzelać w taki sposób, aby granat upadł z przodu lub z boku, uwzględniając warunki atmosferyczne. Strzelając granatami w terenie otwartym, należy wziąć pod uwagę przeszkody terenowe, takie jak: linie elektryczne, telefoniczne, wysokie drzewa, kominy, budynki itp. 6. Działanie wyrzutni. W celu oddania strzału z wyrzutni (miotania granatu), należy załadować magazynek nabojami miotającymi i dołączyć magazynek do wyrzutni. Odbezpieczyć i przeładować wyrzutnię. W tym celu odciągamy w tylne położenie suwadło i puszczamy. Suwadło wraz z zamkiem przesuwając się do tyłu odrygluje komorę nabojową i napnie sprężynę mechanizmu powrotnego. Przesuwając się z zamkiem do przodu pod wpływem sprężyny mechanizmu powrotnego, pobierze nabój z magazynka, wprowadzi go do komory nabojowej, zarygluje komorę nabojową i w ostatniej fazie ruchu zwolni spust samoczynny. Następnie należy zabezpieczyć wyrzutnię i włożyć granat łzawiący główką zapalającą do nasadki. Wyrzutnia jest gotowa do strzału. Należy ją odbezpieczyć. Jeżeli strzelający naciśnie na edu.cossw.pl strona 8

9 spust, kurek zostanie zwolniony oraz uderzy w iglicę. Następuje strzał. Energia gazów prochowych przedostających się z lufy do nasadki, wykorzystana jest do odpalenia i wyrzucenia granatu łzawiącego. II. 26 mm PISTOLET SYGNAŁOWY wz Przeznaczenie. Ogólne 26 mm pistolet sygnałowy jest przeznaczony do strzelania nabojami sygnałowymi i oświetlającymi, a także amunicją specjalną (np. obezwładniającą) przeznaczoną do tego rodzaju pistoletów. W Służbie Więziennej pistolet sygnałowy wykorzystuje się do strzelania nabojami sygnałowymi i oświetlającymi, a także do stosowania środków przymusu bezpośredniego w postaci pocisków niepenetracyjnych miotanych z broni palnej, chemicznych środków obezwładniających, a także po dołączeniu specjalnego zestawu siatki obezwładniającej. edu.cossw.pl strona 9

10 2. Krótka charakterystyka. Pistolet sygnałowy jest bronią nieautomatyczną, jednostrzałową. Wszystkie czynności związane z przygotowaniem pistoletu do strzału musi wykonać strzelający. Pistolet nie posiada magazynka i załadować można tylko jeden nabój bezpośrednio do lufy. 3. Podstawowe dane taktyczno techniczne. Kaliber 26 mm. Amunicja stosowana w SW 26 mm nb.pist. z poc. gum. Bąk, Rój; 26 mm nb. sygnałowe, oświetlające; 26 mm nb. NPŁ. Prędkość początkowa pocisku.. zależy od rodzaju naboju. Ilość naboi w futerale. 13 szt. Szybkostrzelność 13 strz./min. Zabezpieczenie przed strzałem przypadkowym blokada kurka. Ciężar 560 g. edu.cossw.pl strona 10

11 4. Ogólna budowa. 1. Lufa. 2. Wyrzutnik. 3. Szkielet z uchwytem. 4. Zatrzask lufy. 5. Mechanizm spustowo uderzeniowy (podzespoły: kurka z iglicą, zaczepu kurka i spustu). Pistolet sygnałowy składa się z dwóch zespołów: LUFY, która służy do umieszczenia naboju i nadania po strzale pociskowi określonej prędkości i kierunku lotu. W skład lufy wchodzi także wyrzutnik, który ułatwia wyciągnięcie łuski (naboju) z przewodu lufy oraz zespołu osi obrotu lufy ze sprężyną, który zapewnia połączenie lufy ze szkieletem i samoczynne otwieranie lufy po naciśnięciu na zatrzask lufy. SZKIELETU, osłoniętego uchwytem z tworzywa sztucznego, który służy do połączenia i umożliwienia współdziałania poszczególnych części i podzespołów. W szkielecie wyróżnić możemy zatrzask lufy, mechanizm spustowo uderzeniowy (podzespoły: kurka, zaczepu kurka i spustu). Iglica w tym pistolecie jest stałym elementem kurka. edu.cossw.pl strona 11

12 5. Posługiwanie się pistoletem sygnałowym w różnych sytuacjach Przechowywanie pistoletu w magazynie uzbrojenia. Pistolet sygnałowy przechowuje się w głównym i podręcznym magazynie uzbrojenia, w następujący sposób: rozładowany, lufa zamknięta, kurek zwolniony. Pistolet przechowuje się wyjęty z futerału, ustawiony stabilnie w pozycji poziomej oparty chwytem, kabłąkiem i przednią częścią szkieletu lub lufy w drewnianych gniazdach stojaka, umieszczonych w zamkniętych metalowych szafach. Przy pistoletach wydziela się półkę na futerał Przenoszenie pistoletu. Pistolety przenosimy w futerałach, w których możemy także umieścić naboje. Załadowanie pistoletu powinno się odbywać bezpośrednio przed użyciem. edu.cossw.pl strona 12

13 5.3. Podstawowe czynności przy posługiwaniu się pistoletem sygnałowym Załadowanie pistoletu i oddanie strzału. W celu załadowania pistoletu i oddania strzału należy: nacisnąć zatrzask lufy, otworzyć lufę, włożyć nabój do przewodu lufy i dosłać go do przodu, zamknąć lufę, skierować lufę pistoletu w kierunku strzelania, napiąć kurek (nie trzymając palca na języku spustowym), nacisnąć na spust. Po strzale należy: nacisnąć zatrzask lufy, otworzyć lufę, wyjąć łuskę. W przypadku niewypału należy odczekać kilka sekund przed otwarciem lufy. edu.cossw.pl strona 13

14 Rozładowanie pistoletu sygnałowego przygotowanego do strzału. W przypadku, gdy załadowano pistolet i napięto kurek, a nie zachodzi konieczność oddania strzału, aby pistolet rozładować, należy zachowując szczególną ostrożność wykonać następujące czynności: przytrzymując palcem (kciukiem) kurek, nacisnąć spust w celu zwolnienia kurka, po zwolnieniu kurka z jego zaczepu, należy zwolnić nacisk na spust, w dalszym ciągu przytrzymując palcem, powoli zwolnić kurek w przednie położenie, nacisnąć zatrzask lufy, otworzyć lufę, wyjąć nabój, zamknąć lufę Środki ostrożności podczas posługiwania się pistoletem sygnałowym. 1) Podczas napinania kurka nie trzymać palca na języku spustowym, 2) kurek należy napinać pewnie i do końca (do oporu), tak aby nie wypuścić go spod palca, 3) pistolet nie posiada przyrządów celowniczych, dlatego należy celować po lufie (w przypadku stosowania naboi obezwładniających Rój, Bąk, NPŁ 26 czy siatki obezwładniającej), 4) stosując naboje sygnałowe czy oświetlające, trzymając pistolet należy: usztywnić nadgarstek i ugiąć rękę w łokciu, nie wolno opierać pistoletu wyłącznie na kciuku ręki, wylot lufy pistoletu powinien znajdować się nad głową strzelającego, skierowany pionowo w górę. edu.cossw.pl strona 14

15 6. Działanie pistoletu sygnałowego. W celu oddania strzału z pistoletu sygnałowego, należy za pomocą zatrzasku lufy otworzyć lufę, wprowadzić do niej nabój oraz zatrzasnąć lufę. Następnie napiąć ręką kurek. Pistolet jest gotowy do strzału. Jeżeli strzelający naciśnie na spust, kurek zostanie zwolniony, uderzy iglicą (w pistolecie iglica jest elementem kurka) w spłonkę naboju. Następuje strzał. Energia gazów prochowych wykorzystana jest tylko do wyrzucenia pocisku z lufy. Potem należy za pomocą zatrzasku otworzyć lufę i wyjąć z niej łuskę. Jeżeli chcemy oddać kolejny strzał, należy powtórzyć wcześniej opisane czynności. III. SIATKA OBEZWŁADNIAJĄCA. Obecnie na wyposażeniu SW znajdują się dwa rodzaje siatkowych zestawów obezwładniających. Siatkowy Zestaw Obezwładniający wz.84 (SZO 84) oraz Nasadowy Siatkowy Zestaw Obezwładniający. Różnica między tymi zestawami nie dotyczy konstrukcji siatki obezwładniającej czy nasadki do jej miotania, a rozszerzenia sposobu użycia. SZO 84 stosowany jest za pomocą RWGŁ, natomiast Nasadowy Siatkowy Zestaw Obezwładniający dodatkowo wyposażony jest w komplet części umożliwiający miotanie siatki obezwładniającej za pomocą 26 mm PS wz.78. edu.cossw.pl strona 15

16 1. Przeznaczenie siatki obezwładniającej. Rozporządzenie Rady Ministrów z dn r Siatkę obezwładniającą stosuje się w celu częściowego unieruchomienia osoby. 2. Siatkę obezwładniającą miota się z broni palnej lub innych urządzeń albo zarzuca ręcznie. 2. Podstawowe dane taktyczno techniczne. Masa nasadki załadowanej 2,8 kg. Masa pakietu siatkowego 0,62 kg. Masa tłoczka napędowego 7 g. Średnica siatki 4 m. Wytrzymałość siatki 150 N. Amunicja do miotania RWGŁ 7,62 mm nb.wz.43 UNM, 26 mm PS nb.12/40 ślepy NET Budowa ogólna. W skład budowy ogólnej SZO 84 wchodzi: 1. Nasadka. 2. Pakiet siatkowy. 3. Pokrywa nasadki. 4. Łącznik (wkrętka) do mocowania nasadki do RWGŁ. 5. Pokrowiec nasadki. 6. Przyrząd do składania siatki obezwładniającej. 7. Klucz płaski 17 edu.cossw.pl strona 16

17 Nasadowy Siatkowy Zestaw Obezwładniający oprócz części wymienionych w zestawie SZO 84 posiada także: 1. Wkład redukcyjny do lufy. 2. Rękojeść. 3. Łącznik (wkrętka) do mocowania nasadki do 26mm PS. 4. Klucz (trzpień) do łącznika Nasadka. Służy do pomieszczenia pakietu siatkowego (lub samej siatki), a także do rozwinięcia i nadania siatce obezwładniającej kierunku lotu. Nasadka posiada 50 otworów na tłoczki napędowe siatki obezwładniającej. edu.cossw.pl strona 17

18 3.2. Łącznik. Służy do połączenia nasadki z wylotem lufy RWGŁ, lub z zestawem do 26 mm PS. Łącznik: 1. Do RWGŁ. 2. Do zestawu do 26 mm PS Pakiet siatkowy. Wykonany jest fabrycznie. Składa się z kartonowej obudowy zawierającej wewnątrz ułożoną siatkę obezwładniającą. Siatka obezwładniająca wykonana z linek, posiada na obwodzie przymocowane teflonowe tłoczki napędowe w ilości 50 szt. 1. Kartonowa obudowa. 2. Siatka obezwładniająca. 3. Tłoczki napędowe. edu.cossw.pl strona 18

19 Ładowanie pakietu siatkowego do nasadki wykonuje się następująco: trzymając pakiet, jedną ręką nad kielichem nasadki, umieszczamy tłoczki napędowe w kolejnych otworach gazowych kielicha, uważając, aby nie skrzyżować odciągów, włożyć pakiet do kielicha, a tłoczki wcisnąć tak, aby wystawały z otworów nie więcej niż 2,5 mm, zabezpieczyć włożony pakiet pokrywą nasadki Pokrywa nasadki. Wykonana jest z plastiku lub tektury i służy do zabezpieczenia pakietu siatkowego lub siatki obezwładniającej przed wypadnięciem z kielicha nasadki. Wciska się ją w rowek wykonany na obwodzie nasadki 3.5. Pokrowiec nasadki. Służy do zabezpieczenia nie używanej nasadki podczas przenoszenia, przewożenia lub przechowywania. edu.cossw.pl strona 19

20 3.6. Przyrząd do składania siatki obezwładniającej. Przyrząd służy do złożenia wystrzelonej siatki obezwładniającej i ułożenia jej w nasadce, w celu ponownego użycia. Jeśli po użyciu siatka obezwładniająca i tłoczki napędowe nie uległy uszkodzeniu można ją użyć ponownie. W tym celu należy: 1) rozplątać siatkę i w pełni rozciągnąć, 2) sprawdzić stan siatki i mocowanie tłoczków napędowych, 3) tłoczki napędowe kolejno wkładać w otwory, w tarczy przyrządu, na zmianę jeden w górny, drugi w dolny otwór, 4) złożyć siatkę wg schematu, umieszczając ją w kielichu nasadki tak, aby jej środkowa część znalazła się na dnie kielicha, a obwodnica siatki z tłoczkami napędowymi w części górnej, 5) przełożyć tłoczki napędowe z tarczy przyrządu w odpowiednio kolejne otwory gazowe w kielichu nasadki, tłoczki z górnych otworów przyrządu przekładać do zewnętrznych otworów nasadki, a z dolnych do wewnętrznych, 6) założyć pokrywę nasadki. Schemat składania siatki obezwładniającej edu.cossw.pl strona 20

21 4. Przygotowanie zestawu siatkowego do użycia Przygotowanie zestawu do użycia za pomocą RWGŁ. W celu przygotowania zestawu, należy z wyrzutni odkręcić nasadkę służącą do miotania granatów łzawiących, a na jej miejsce nakręcić załadowaną nasadkę do miotania siatki obezwładniającej z łącznikiem do mocowania na wyrzutni. Następnie załadować magazynek wyrzutni nabojami miotającymi i dołączyć go do wyrzutni. W celu oddania strzału należy wyrzutnię odbezpieczyć, przeładować, wycelować i oddać strzał naciskając na język spustowy Przygotowanie zestawu do użycia za pomocą 26 mm PS wz.78. W celu przygotowania zestawu należy otworzyć lufę pistoletu i włożyć do niej wkładkę redukcyjną zwracając uwagę, aby w wycięcie kołnierza wkładki wszedł wyrzutnik pistoletu, a następnie zamknąć lufę. Nałożyć na wystającą z lufy część wkładki rękojeść. Nakręcić łącznik. Na łącznik nakręcamy załadowaną nasadkę do miotania siatki obezwładniającej (jeżeli do nasadki był przykręcony łącznik do mocowania na RWGŁ należy go wcześniej odkręcić). W celu oddania strzału należy otworzyć lufę pistoletu, załadować nabój miotający, zamknąć lufę, napiąć kurek pistoletu, wycelować i oddać strzał naciskając na język spustowy. edu.cossw.pl strona 21

22 edu.cossw.pl strona 22

23 5.Działanie siatki obezwładniającej. Po oddaniu strzału z RWGŁ lub 26 mm PS przygotowanych do zastosowania Siatkowego Zestawu Obezwładniającego, gazy prochowe powstałe w wyniku palenia się ładunku miotającego wydostają się przez lufę do komory gazowej nasadki. Dalej trafiając do kanałów gazowych naciskają na tłoczki napędowe siatki obezwładniającej powodując ich wyrzucenie. Tłoczki zrywają i odrzucają pokrywę nasadki. Poruszając się w kierunku rozbieżnym o 25 o od osi nasadki powodują rozerwanie obudowy pakietu siatkowego i wyciągają siatkę obezwładniającą z kielicha nasadki nadając jej ruch do przodu z jednoczesnym jej rozwinięciem. W odległości ok. 2 m od wylotu siatka ma kształt koła o średnicy ok. 2 m, które powiększa się w miarę ruchu, aż do pełnego rozwinięcia (śr. 4 m). Po trafieniu na przeszkodę (cel), następuje gwałtowne zatrzymanie siatki w miejscu zetknięcia się z przeszkodą (celem). Natomiast brzegi siatki ciągnięte przez tłoczki napędowe owijają przeszkodę (cel) i powodują obezwładnienie przez skrępowanie i ograniczenie swobody ruchu. 6. Środki ostrożności w czasie stosowania siatki obezwładniającej. Celowanie prowadzi się w sposób przybliżony po lufie tak, aby jej oś była skierowana ok. 20 cm poniżej górnej krawędzi celu (klatka piersiowa przeciwnika), bez względu na odległość do celu. Minimalna odległość do celu przy użyciu siatki obezwładniającej wynosi 2 m. Przy strzale z mniejszej odległości siatka jest nieskuteczna, gdyż nie rozwinie się dostatecznie. Istnieje również niebezpieczeństwo trafienia bezpośrednio tłoczkiem napędowym we wrażliwe miejsce (oko, skroń). Strzelanie natomiast na odległość większą niż 8 m, jest również nie skuteczne ze względu na małą prędkość siatki i możliwość nie dotarcia do celu. Dla zapewnienia prawidłowego zadziałania siatki, szerokość celu nie powinna przekraczać 2 m. Siatkę obezwładniającą z reguły stosuje się na przestrzeni otwartej. Można ją także stosować w dużych pomieszczeniach, uwzględniając przeszkody na drodze siatki, które mogłyby zakłócić prawidłowe działanie siatki obezwładniającej. edu.cossw.pl strona 23

24 Pytania W jakim celu stosuje się siatkę obezwładniającą? Z jakich jednostek broni można stosować siatkę i za pomocą jakiej amunicji? W jaki sposób celujemy do osoby? Jaki jest bezpieczny i skuteczny zakres stosowania siatki obezwładniającej? IV. CHEMICZNE ŚRODKI OBEZWŁADNIAJĄCE. Obecnie na wyposażeniu SW znajdują się następujące rodzaje chemicznych środków obezwładniających: Uniwersalne granaty łzawiące UGŁ mm naboje pistoletowe łzawiące NPŁ 26. Ręczne miotacze gazowe RMG 75. Ręczne miotacze pieprzowe RMP. edu.cossw.pl strona 24

25 1. Przeznaczenie chemicznych środków obezwładniających. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 lipca 2010r.w sprawie stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej Chemiczne środki obezwładniające i inne środki o podobnym działaniu stosuje się w celu krótkotrwałego zakłócenia zdolności widzenia lub obezwładnienia osoby. 2. Chemicznych środków obezwładniających i innych środków o podobnym działaniu używa się, miotając je z broni palnej lub z innych urządzeń albo ręcznie. 2. Uniwersalne granaty łzawiące: UGŁ Podstawowe dane taktyczno techniczne. Ciężar granatu UGŁ g. Ciężar ładunku palno łzawiącego 200 g. Odległość miotania z RWGŁ ok. 100 m. Czas rozpalania 3 4 s. Czas intensywnego dymienia 5 8 s. Środek drażniący CN. edu.cossw.pl strona 25

26 2.2. Budowa ogólna. UGŁ 200 1: 1. Pokrywka górna z potarką. 2. Krążek (dystansowy) zabezpieczający. 3. Zapalnik (główka zapalnika, opóźniacz lontowy, masa podpałowa). 4. Ładunek palno łzawiący (w skład którego wchodzi: mączka prochu czarnego, talk kosmetyczny, chloroacetofenon). 5. Cylinder wewnętrzny. 6. Kadłub. 7. Krążek z otworami (diafragma). 8. Pokrywka dolna Posługiwanie się uniwersalnymi granatami łzawiącymi. Uniwersalne granaty łzawiące można używać ręcznie lub za pomocą ręcznych wyrzutni granatów łzawiących (RWGŁ). zdjąć pokrywkę dolną (aby umożliwić wydobywanie się dymu ze środkiem drażniącym); zdjąć pokrywkę górną; edu.cossw.pl strona 26

27 granat trzymać w ręku, którą będziemy rzucać; trzymając granat w ręce, którą rzucamy lekko z boku, potrzeć potarką główkę zapalnika (ruchem od siebie); po odpaleniu granat odrzucić lub odejść od niego; granat dymi intensywnie przez ok. 5 8 s. edu.cossw.pl strona 27

28 Miotanie uniwersalnych granatów łzawiących za pomocą RWGŁ. załadować magazynek nabojami miotającymi; przygotować granat łzawiący (zdjąć górną i dolną pokrywę); dołączyć magazynek do wyrzutni; włożyć granat do nasadki wyrzutni główką zapalnika do nasadki; o odbezpieczyć wyrzutnię i przeładować; o edu.cossw.pl strona 28

29 odbezpieczyć wyrzutnię i przeładować; Ponieważ wyrzutnia pozbawiona jest przyrządów celowniczych proces celowania odbywa się poprzez ustawienie na oko kierunku i kąta strzału, który bezpośrednio wpływa na donośność granatu. Kąt największej donośności to 45. o 2.4. Działanie granatu. Energiczne potarcie główki zapalnika o potarkę (lub działanie palących się gazów prochowych przy użyciu z RWGŁ) powoduje jej odpalenie, po czym ogień zostaje przeniesiony na opóźniacz lontowy, który opóźnia zapalenie masy podpałowej o ok. 3 4 s. Po upływie tego czasu ogień przedostaje się na masę podpałową, która zapala ładunek palno łzawiący. Mączka prochu czarnego szybko się spala wytwarzając wysoką temperaturę i duże ilości dymu. Wysoka temperatura powoduje, że CN sublimuje przechodzi w stan gazowy. Talk kosmetyczny powoduje obniżenie temperatury palenia się mączki prochu czarneg, co zabezpiecza przed rozkładem CN w zbyt wysokiej temperaturze. Talk spala się lub częściowo zostaje rozpylony. Wydostający się z granatu dym zawiera gazowy CN, który powoduje podrażnienie błon śluzowych oczu i skóry. edu.cossw.pl strona 29

30 2.5. Środki ostrożności podczas stosowania uniwersalnych granatów łzawiących. Środki te mogą być stosowane zarówno na przestrzeni otwartej jak i w pomieszczeniach z tym, że kubatura pomieszczenia dla użycia granatu nie może być mniejsza niż 400 m 3. Środków tych nie można stosować w pobliżu materiałów łatwopalnych i wybuchowych, a także w pomieszczeniach w których te środki się znajdują (nie wolno także stosować w pobliżu pojazdów). Jeżeli jednak zachodzi konieczność stosowania granatów w miejscach, gdzie środki takie się znajdują, to musi być zachowana minimalna bezpieczna odległość od tych środków. Granat po upadku i zatrzymaniu się nie może być w odległości mniejszej niż 5 m od tych środków. Podczas zastosowania UGŁ, funkcjonariusz powinien być wyposażony w maskę p. gaz. Stosując granaty łzawiące na przestrzeni otwartej, należy uwzględnić kierunek wiatru. Zapalony granat nie tonie w wodzie, lecz utrzymuje się na jej powierzchni, wydzielając dym. Używając UGŁ zimą, nie należy rzucać go w głęboki i sypki śnieg, gdyż tłumi on wydzielanie się dymu łzawiącego. Używając UGŁ za pomocą RWGŁ, zabrania się celowania bezpośrednio w ludzi. Obezwładnienie ma nastąpić poprzez działanie środka drażniącego, a nie poprzez trafienie granatem. Kąt strzału powinien być większy niż 30 o. Należy strzelać w taki sposób, aby granat upadł z przodu lub z boku, uwzględniając warunki atmosferyczne. Strzelając granatami w terenie otwartym, należy wziąć pod uwagę przeszkody terenowe, takie jak: linie elektryczne, telefoniczne, wysokie drzewa, kominy, budynki itp. W przypadku silnego podrażnienia należy opuścić miejsce skażone, zdjąć wierzchnie ubranie, oczy i zaczerwienienia skóry przemyć obficie wodą lub wodnym roztworem sody spożywczej. edu.cossw.pl strona 30

31 3. 26 mm Nabój Pistoletowy Łzawiący NPŁ Podstawowe dane taktyczno techniczne. Ciężar naboju ok. 45 g. Ciężar ładunku palno łzawiącego ok. 30 g. Odległość miotania do 120 m. Czas rozpalania 3 4 s po wystrzale. Czas intensywnego dymienia 4 5 s. Środek drażniący CN. 2. Budowa ogólna. 1. Łuska zewnętrzna. 2. Spłonka. 3. Ładunek miotający. 4,5. Krążki zabezpieczające. 6. Łuska wewnętrzna (z opóźniaczem lontowym, ładunkiem palno łzawiącym takim jak w UGŁ). 7. Metalowe okucie łuski wewnętrznej. 8. Otwory łuski wewnętrznej. 9. Krążek rozpoznawczy (metalowy, srebrno szary). edu.cossw.pl strona 31

32 3.3. Sposób użycia. 26 mm naboje pistoletowe łzawiące NPŁ 26 wystrzeliwujemy za pomocą 26 mm pistoletu sygnałowego Działanie NPŁ 26. Po uderzeniu iglicy w spłonkę, zapala się ładunek miotający. Pod wpływem wytworzonych gazów prochowych następuje wyrzucenie łuski wewnętrznej i krążków zabezpieczających oraz zapalenie opóźniacza lontowego. Zapalenie ładunku palno łzawiącego następuje po upływie ok. 2 3 s od momentu wystrzelenia. Zapalona mączka prochu czarnego szybko się spala wytwarzając wysoką temperaturę i duże ilości dymu. Wysoka temperatura powoduje, że CN sublimuje przechodzi w stan gazowy. Talk kosmetyczny powoduje obniżenie temperatury, palenia się mączki prochu czarnego, co zabezpiecza przed rozkładem CN w zbyt wysokiej temperaturze. Talk spala się lub częściowo zostaje rozpylony. Wydostający się dym zawiera gazowy CN, który powoduje podrażnienie błon śluzowych oczu i skóry Środki ostrożności podczas stosowania NPŁ 26. Środki te mogą być stosowane zarówno na przestrzeni otwartej, jak i w pomieszczeniach z tym, że kubatura pomieszczenia dla użycia NPŁ 26 nie może być mniejsza niż 25 m 3. Zabrania się używania NPŁ w pobliżu materiałów łatwopalnych i wybuchowych, a także w pomieszczeniach, w których takie materiały się znajdują. Minimalna odległość w jakiej może upaść łuska wewnętrzna od tych środków wynosi 5 m. Podczas zastosowania NPŁ, funkcjonariusz powinien być wyposażony w maskę p. gaz. Stosując je na przestrzeni otwartej należy uwzględnić kierunek wiatru. Używając NPŁ zabrania się celowania bezpośrednio w ludzi. W pomieszczeniu należy celować w przeciwległy górny narożnik do tego, w którym znajdują się ludzie. Obezwładnienie ma nastąpić poprzez działanie środka drażniącego, a nie poprzez trafienie łuską wewnętrzną. edu.cossw.pl strona 32

33 Wstrzeliwując NPŁ do pomieszczenia przez okno należy celować w jego górną część. W przypadku silnego podrażnienia należy opuścić miejsce skażone, zdjąć wierzchnie ubranie, oczy i zaczerwienienia skóry przemyć obficie wodą lub wodnym roztworem sody spożywczej. 4. Ręczny miotacz gazowy RMG Podstawowe dane taktyczno techniczne. Ciężar miotacza ok. 120g. Ciężar mieszanki drażniącej ok. 70g. Czas jednorazowego stosowania do 1s. Odległość stosowania od 0,5m do 1,5m. Środek drażniący CS. edu.cossw.pl strona 33

34 4.2. Budowa ogólna. 1. Zbiornik o kształcie cylindrycznym, napełniony roztworem drażniącym. 2. Zawór zamykający zbiornik, wyposażony w dyszę. 3. Ochraniacz (osłona) dyszy, zabezpieczający przed samoczynnym otwarciem lub przed otwarciem zaworu gdy wylot dyszy skierowany jest w stronę użytkownika. 4. Pokrywa Posługiwanie się RMG 75. W celu użycia RMG 75 należy nacisnąć palcem na główkę zaworu. Strumień aerozolu skierować w stronę napastnika, na klatkę piersiową (poniżej twarzy). Używać z odległości od 50 do 150 cm Stosowanie środka powinno odbywać się dawkami. Jednorazowo nacisk palcem na główkę zaworu należy utrzymywać do 1 s. edu.cossw.pl strona 34

35 4.4. Działanie RMG 75. Naciśnięcie na zawór powoduje, że zawartość pojemnika zostaje rozpylona w postaci aerozolu. Zawarty w tym aerozolu związek CS powoduje podrażnienie błon śluzowych oczu, górnych dróg oddechowych i skóry Zasady i środki ostrożności podczas stosowania RMG 75. Środki te mogą być stosowane zarówno na przestrzeni otwartej jak i w pomieszczeniach. Używając na przestrzeni otwartej należy uwzględnić kierunek wiatru. Używając w pomieszczeniach nie wytwarzać zbyt dużych stężeń poprzez wielokrotne naciskanie na główkę zaworu. Używać RMG 75 można w temperaturach od -20 o C do +40 o C. Przechowywać RMG 75 z dala od źródeł ciepła, należy chronić go przed nagrzaniem powyżej 40 o C. Używając RMG 75 zabrania się kierować strumień aerozolu obezwładniającego prosto w oczy napastnika. Nie utrzymywać nacisku na zawór dłużej niż 1s. W przypadku silnego podrażnienia należy opuścić miejsce skażone, zdjąć wierzchnie ubranie, oczy i zaczerwienienia skóry przemyć obficie wodą. 5. Ręczny miotacz pieprzowy RMP. edu.cossw.pl strona 35

36 5.1. Podstawowe dane taktyczno techniczne. Ciężar miotacza ok. 90 g. Ciężar mieszanki drażniącej ok. 50 g. Czas jednorazowego stosowania ok. 2 s. Odległość stosowania od 1 do 4 m. Środek drażniący roztwór naturalnego środka drażniącego kapsaicyny Budowa ogólna. 1. Zbiornik o kształcie cylindrycznym napełniony roztworem drażniącym. 2. Ochraniacz (osłona) zabezpieczający przed samoczynnym otwarciem lub przed otwarciem zaworu gdy wylot dyszy skierowany jest w stronę użytkownika. 3. Dysza zaworu. 4.Zabezpieczenie przycisku zaworu. 5. Przycisk zaworu zamykający zbiornik. edu.cossw.pl strona 36

37 5.3. Posługiwanie się RMP. W celu użycia RMP należy nacisnąć palcem na główkę zaworu. Strumień aerozolu skierować w stronę napastnika, na klatkę piersiową (poniżej twarzy). Używać z odległości nie mniejszej niż 1 m. Odległość skutecznego rażenia do 4 m. Stosowanie środka powinno odbywać się dawkami. Jednorazowo nacisk palcem na główkę zaworu należy utrzymywać przez min. 2s Działanie RMP. Naciśnięcie na zawór powoduje, że zawartość pojemnika zostaje rozpylona w postaci aerozolu. Zawarte w tym aerozolu substancje (substancje chemiczne występujące w pieprzu naturalnym) powodują podrażnienie błon śluzowych oczy i górnych dróg oddechowych Zasady i środki ostrożności podczas stosowania RMP. Środek ten może być stosowany zarówno na przestrzeni otwartej jak i w pomieszczeniach. Używając na przestrzeni otwartej należy uwzględnić kierunek wiatru. Należy chronić go przed nagrzaniem powyżej 50 o C. Przechowywać RMP z dala od źródeł ciepła i chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi. W przypadku silnego podrażnienia należy zdjąć wierzchnie ubranie, oczy i zaczerwienienia skóry przemyć obficie wodą lub wodą z mydłem. edu.cossw.pl strona 37

38 6.Charakterystyka środków drażniących. CN Środek wykorzystywany w broni chemicznej, w celu obezwładniania. Działanie jego polega na silnym podrażnieniu zakończeń nerwów błon śluzowych oczu. Efekty podrażnienia to (przy stężeniach mg/dm 3 ) silne łzawienie i spazmatyczne zwieranie powiek uniemożliwiające wykonywanie normalnych czynności. Efekt podrażnienia wzmacnia się w miejscach wilgotnych np. od łez czy potu. Wyższe stężenia (od mg/dm 3 ) powodują podrażnienie skóry twarzy. Objawy ustępują w krótkim czasie (od kilku minut do kilku godzin) po wyjściu z atmosfery skażonej, nie pozostawiając trwałych śladów. W stanie czystym i normalnych warunkach atmosferycznych, środek ma postać bezbarwnych kryształków, nazwa chemiczna CHLOROACETOFENON. CS Środek wykorzystywany w broni chemicznej, w celu obezwładniania. Działanie jego polega na silnym podrażnieniu zakończeń nerwów błon śluzowych oczu, górnych dróg oddechowych, krtani, tchawicy i oskrzeli. Efekty podrażnienia to łzawienie, podrażnienie skóry, które objawia się uczuciem pieczenia szczególnie w miejscach wilgotnych np. od łez czy potu, kichanie, kaszel, ślinotok, pieczenie w krtani, ból w klatce piersiowej, wymioty. Silniejsze skażenie środkiem może wywołać: podrażnienie skóry (zaczerwienienia, pęcherze), duszność, ból w uszach, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchów. Po wyjściu z atmosfery skażonej objawy powoli ustępują. CS zachowuje działanie rażące w terenie ponad 14 dni. W stanie czystym i normalnych warunkach atmosferycznych środek ma postać bezbarwnych kryształków, nazwa chemiczna ORTOCHLOROBENZYLIDENOMALONODI- NITRYL. OC (oleoresin capsicum) KAPSAICYNA Środek wykorzystywany w broni chemicznej (najczęściej w ręcznych miotaczach) w celu obezwładniania. Popularnie zwany gazem pieprzowym. Występuje jako składnik roślin takich jak pieprz, papryka chilli, habanero itp. Jest tzw. alkaloidem pikantności. Działa poprzez wywoływanie uczucia silnego pieczenia, połączonego z trudnością w oddychaniu i utrzymania otwartych oczu. W przypadku zastosowania bezpośrednio na twarz, może dojść do duszenia i obrażeń oczu. Środek jest niebezpieczny dla osób z astmą, alergią i innymi podobnymi schorzeniami. W dużych stężeniach jest śmiertelną trucizną. Symptomy przedawkowania to kłopoty z oddychaniem, zasinienie skóry i konwulsje. edu.cossw.pl strona 38

39 Pytania W jakim celu stosuje się chemiczne środki obezwładniające lub inne o podobnym działaniu? Jakie środki drażniące stosowane są w środkach będących na wyposażeniu SW? Jakie są minimalne kubatury pomieszczeń w przypadku stosowania środków chemicznych w pomieszczeniach? W jaki sposób stosuje się ręczne miotacze? Jak udziela się pierwszej pomocy w przypadku wystąpienia silnych podrażnień? V. PETARDY I INNE ŚRODKI HUKOWO BŁYSKOWE. VI. Obecnie na wyposażeniu Służby Więziennej znajdują się dwa rodzaje ww. środków: petarda z lontem, petarda z zapalnikiem tarciowym ZT 1. edu.cossw.pl strona 39

40 1. Przeznaczenie petard i innych środków hukowo błyskowych. Rozporządzenie Rady Ministrów z dn r. w sprawie stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej lub psa służbowego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej. 21. Petardy lub inne środki hukowo-błyskowe stosuje się na otwartej przestrzeni lub w pomieszczeniach, w celu krótkotrwałego zakłócenia orientacji osoby. 2. Budowa ogólna petard. edu.cossw.pl strona 40

41 2.1. Petarda z lontem. 1.Kadłub petardy. 2. Cylinder wewnętrzny. 3. Ładunek wybuchowy. 4. Denko. 5. Krążek uszczelniający. 6. Opóźniacz lontowy. 7. Krążek górny. 8. Nakrywka z tasiemką. Masa ładunku wybuchowego 80 g, Ładunek wybuchowy saletra barowa, siarka, stop aluminiowo magnezowy, Długość lontu mm, Po dopaleniu wybuch następuje po upływie s, Niewybuchy zbierać po upływie minimum 15 min. Kadłub petardy stanowi tekturowy cylinder zewnętrzny, którego dolna i górna część jest zawinięta do wewnątrz. U dołu kadłuba znajduje się denko i krążek uszczelniający. Wnętrze kadłuba wzmocnione jest cylindrem wewnętrznym i stanowi komorę na ładunek wybuchowy. Od góry kadłub przykryty jest krążkiem z otworem na lont opóźniacza i krążkiem uszczelniającym. Przestrzeń między krążkiem górnym, a nakrywką z tasiemką stanowi komorę, w której jest umieszczona górna część opóźniacza lontowego. Dolna część opóźniacza lontowego umieszczona jest wewnątrz ładunku wybuchowego. Opóźniacz lontowy służy do spowodowania opóźnionego zapalenia ładunku wybuchowego i wybuchu petardy. Długość lontu wynosi mm. Główka zapalająca umieszczona na zewnętrznym końcu lontu służy do zapalenia lontu, natomiast główka prochowa służy do zapalenia ładunku wybuchowego. edu.cossw.pl strona 41

42 2.2. Petarda z zapalnikiem tarciowym ZT 1. 1.Kadłub petardy. 2. Cylinder wewnętrzny. 3. Ładunek wybuchowy. 4. Denko. 5. Krążek uszczelniający. 6. Opóźniacz lontowy. 7. Obsada lontu z nakrętką bakelitową. 8. Zapalnik tarciowy ZT 1. Masa ładunku wybuchowego g, Ładunek wybuchowy saletra barowa, siarka, stop aluminiowo magnezowy, Długość lontu mm, Po dopaleniu wybuch następuje po upływie s, Niewybuchy zbierać po upływie min. 15 min. edu.cossw.pl strona 42

43 Kadłub petardy stanowi tekturowy cylinder zewnętrzny, którego dolna i górna część jest zawinięta do wewnątrz. Od dołu kadłub zakryty jest denkiem i uszczelniony krążkiem dolnym. Wnętrze kadłuba wzmocnione jest dodatkowo cylindrem wewnętrznym i stanowi komorę na ładunek wybuchowy. Od góry cylinder przykryty jest krążkiem z otworem na opóźniacz lontowy i obsadą lontu z nakrętką bakelitową. Przestrzeń między krążkiem, a obsadą lontu stanowi komorę, w której umieszczona jest górna część lontu zakończona tulejką gwintowaną, na którą nakręca się nakrętkę bakelitową, a później zapalnik tarciowy ZT 1. Opóźniacz lontowy służy do spowodowania opóźnionego zapalenia ładunku wybuchowego i wybuchu petardy. Długość lontu wynosi mm. Zapalnik tarciowy ZT Kadłub. 2. Kapturek zabezpieczający. 3. Spłonka zapalająca. 4. Drut tarciowy. 5. Łącznik. 6. Kółko naciągowe. 7. Zawleczka. Kadłub zapalnika służy do połączenia wszystkich części. Wewnątrz umieszczona jest tulejka z masą tarciową tworząc spłonkę zapalającą. Poprzez spłonkę przewleczony jest drut tarciowy, który zamocowany jest na łączniku. Poprzez górny otwór łącznika jest przewleczone kółko naciągowe. Górna część zapalnika przykryta jest kapturkiem zabezpieczającym. Natomiast kółko naciągowe zabezpieczone jest zawleczką. Zasada działania tego zapalnika polega na tym, że podczas energicznego wyciągania (wyszarpnięcia) drutu tarciowego za pomocą kółka naciągowego następuje tarcie rozwijającej się spirali drutu o masę zapalającą, co powoduje jej zapalenie, a także zapalenie opóźniacza lontowego. Palący się opóźniacz powoduje zapalenie ładunku wybuchowego i wybuch petardy. edu.cossw.pl strona 43

44 2.3. Posługiwanie się petardami Użycie petardy z lontem. W celu użycia petardy z lontem należy wykonać następujące czynności: zerwać nakrywkę poprzez szarpnięcie tasiemki, wyjąć lont wyprostować go i ułożyć wzdłuż cylindra zewnętrznego (wzdłuż petardy), edu.cossw.pl strona 44

45 przytrzymać w tym położeniu kciukiem (petardę trzymamy ręką, którą rzucamy), potrzeć potarką (w przypadku braku potarki do petard można skorzystać np. z pudełka zapałek lub pokrywki UGŁ a) o główkę zapalającą lontu, po upewnieniu się, że petarda została odpalona, mimo, że czas palenia się lontu wynosi ok.15s petardę należy natychmiast odrzucić lub oddalić się od niej. UWAGA: Przy odpalaniu petardy potarcie główki zapalającej potarką powinno być wykonane energicznie. Nie należy uderzać potarką o główkę zapalającą aby uniknąć jej odpadnięcia. W razie odpadnięcia główki zapalającej aby użyć petardę należy lont ściąć na ukos tuż za główką. Do rdzenia prochowego przyłożyć główkę zapałki i potrzeć ją potarką. Ścięcie nie powinno być jednorazowo większe niż 5 mm. ścięcie lontu pod skosem na długości nie większej niż 5 mm; przyłożenie zapałki do ścieżki prochowej lontu; potarcie potarką zapałki w celu odpalenia petardy. edu.cossw.pl strona 45

46 Użycie petardy z zap. ZT 1. W celu użycia petardy z zapalnikiem ZT 1 należy wykonać następujące czynności: 1) Uzbrajać petardy bezpośrednio przed użyciem, 2) odkręcić nakrętkę bakelitową zabezpieczającą opóźniacz lontowy; edu.cossw.pl strona 46

47 3) na jej miejsce nakręcić zapalnik ZT 1; 4) Odgiąć końce zawleczki blokującej kółko naciągowe zapalnika; 5) Wysunąć zawleczkę i ustawić kółko naciągowe do użycia; 6) Trzymać petardę w ręce, którą rzucamy, drugą wyszarpnąć kółko naciągowe zapalnika; 7) Po upewnieniu się, że petarda została odpalona należy ją natychmiast odrzucić. edu.cossw.pl strona 47

48 3. Działanie petard. Po odpaleniu petardy z lontem poprzez potarcie główki zapalającej czy petardy z zapalnikiem ZT 1 po zadziałaniu zapalnika zapalona zostaje ścieżka prochowa w loncie i po upływie ok s (czas palenia lontu wynosi ok. 1 cm/s) zapalona zostaje masa zapalająca wewnątrz petardy, od której zostaje zapalony ładunek wybuchowy (w skład, którego wchodzi: saletra barowa, stop aluminiowo magnezowy i siarka). W wyniku szybkiego spalania się ładunku i wydzielania dużej ilości gazów w zamkniętym kadłubie petardy następuje wybuch. 4. Zasady bezpieczeństwa i środki ostrożności obowiązujące w czasie stosowania petard. Petardy należy uzbrajać tylko bezpośrednio przed użyciem. Po zapaleniu główki zapalającej czy zadziałaniu zapalnika tarciowego, mimo że czas palenia opóźniaczy lontowych w obu typach petard wynosi ok.15 s należy petardę natychmiast odrzucić. Zabrania się przetrzymywać petard z odpalonym lontem lub po zadziałaniu zapalnika tarciowego. Zabrania się rzucania petard bezpośrednio w ludzi czy zwierzęta. Petardę należy odrzucić lub oddalić się od niej na bezpieczną odległość. W czasie ćwiczeń czy szkoleń należy zachować bezpieczną odległość 25 m. Podczas stosowania petard w sytuacjach bojowych należy zachować odległość min. 5 m. Rzucający petardę ma obowiązek obserwować jej lot i miejsce upadku, aby upewnić się czy nastąpił wybuch petardy, czy nie spowodował pożaru, w trakcie ćwiczeń także, aby ostrzec zbliżających się ludzi lub odpędzić podchodzące zwierzęta. Jeżeli wybuch petardy nie nastąpi, zabrania się zbierać niewybuchy przed upływem 15 min. od chwili odpalenia petardy. Zebrane niewybuchy należy zdać kierującemu akcją lub ćwiczeniami. Zabrania się rzucać petardy w miejsce, gdzie grozi niebezpieczeństwo powstania pożaru (materiały wybuchowe, łatwopalne). Zabrania się rzucać petardy w przedmioty lub materiały grożące powstaniem odłamków np.: wióry metalowe, opiłki, szkło, piasek, żwir. Zabrania się przenosić petard w kieszeniach. edu.cossw.pl strona 48

49 W przypadku odpadnięcia główki zapalającej można petardę odpalić po ścięciu lontu. Zabrania się obcinać lontu więcej niż 5 mm od końca. Ścięcie lontu powinno być wykonane po skosię, jednym pociągnięciem noża. Zapalenie ścieżki prochowej wykonuje się poprzez przyłożenie do niej zapałki i potarciu potarką. Zabrania się podpalania lontu petardy jakimkolwiek płomieniem np.: zapałki, zapalniczki, palnika czy ogniska. Należy postępować wg wskazówek w pkt. dotyczącym użycia petard. Petarda wybucha po upływie ok. 15 s (czas palenia się lontu wynosi ok. 1 cm/s). Petarda nie tonie w wodzie, ani nie gaśnie. Po obciążeniu jej wybucha pod wodą. Petardy można używać na przestrzeni otwartej oraz w pomieszczeniach nie mieszkalnych o silnej konstrukcji np.: klatki schodowe, korytarze, hale produkcyjne. Pytania W jakim celu stosuje się petardy lub inne środki hukowo błyskowe? Po jakim czasie wybucha petarda? Po jakim czasie można zbierać petardy w przypadku niewybuchu? Na jakie odległości można stosować petardy? Na jakim podłożu nie należy stosować petard? edu.cossw.pl strona 49

50 VII.POCISKI NIEPENETRACYJNE MIOTANE Z BRONI PALNEJ LUB INNYCH URZĄ- DZEŃ 1. Przeznaczenie amunicji niepenetracyjnej. Rozporządzenie Rady Ministrów z dn r. 24. Pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej lub innych urządzeń, stosuje się w celu obezwładnienia osoby. Przepisów 25 nie stosuje się. Amunicja obezwładniająca (z pociskami niepenetracyjnymi) - są to naboje z pociskami gumowymi, plastikowymi lub woreczkami z drobnym śrutem, stosowane w celu obezwładnienia. Pociski tych naboi nie powodują penetracji (naruszenia) ciała jednak przy nie zachowaniu pewnych warunków (odległość stosowania) pocisk posiadać będzie prędkość niebezpieczną V n. To znaczy taką prędkość, przy której uderzenie pocisku, powoduje wystarczająco prawdopodobne zagrożenie powstania ciężkich obrażeń wewnętrznych organizmu ludzkiego. Związane z tym tzw. rażenie skuteczne (zranienie ciężkie lub śmiertelne), może być wynikiem penetracji warstwy skórnej ciała, a następnie uszkodzeń (upośledzenia) czynności organów wewnętrznych lub wynikiem uszkodzeń (upośledzenia) organów wewnętrznych wskutek hydrodynamicznego udaru pochodzącego od uderzenia pocisku bez penetracji warstwy skórnej. Poniżej tej prędkości uderzenie pocisku jest bolesne, lecz nie powoduje ciężkich zranień lub kontuzji. edu.cossw.pl strona 50

51 2. Amunicja niepenetracyjna miotana ze strzelb kal Nb. kal.12/70 z poc. gum. CHRABĄSZCZ 20, 30 lub 50. Pociskiem we wszystkich nabojach jest taki sam gumowy walec z ubrzechwieniem aerodynamicznym (powodującym stabilizację lotu pocisku) w tylnej jego części na ok. 1/2 długości. o Masa pocisku 8g. o Średnica pocisku 18,8mm. o Prędkość początkowa CHRB m/s o CHRB m/s o CHRB m/s Naboje różnią się wielkością ładunku miotającego. W celu odróżnienia zastosowano oznakowanie w postaci napisu na łuskach CHRB 20, 30 lub 50 oraz wypustek (nadlewów) na górnej, czołowej części pocisku w ilości: jednej dla CHRB 20, dwie dla CHRB 30 i trzy dla CHRB 50. Liczby znajdujące się za oznaczeniami literowymi oznaczają tzw. odległości bazowe, z których trafienie pociskiem nie powoduje poważnych obrażeń lub kontuzji. Należy pamiętać, że przy bliskich odległościach stosowania pociski mogą wyrządzić większe obrażenie niż dotkliwy ból, w związku z tym jeżeli sytuacja podczas stosowania na to pozwala (nie istnieje zagrożenie utraty życia funkcjonariusza lub innej osoby) należy zachować minimalne, bazowe odległości stosowania. edu.cossw.pl strona 51

52 2.2. Nb. kal.12/70 z poc. gum. BĄK. Pociskiem naboju jest gumowa kula. Masa pocisku 4,3g. Średnica pocisku 17mm. Prędkość początkowa 175m/s. Nabój został tak opracowany, żeby trafienie pociskiem z odległości 20 m było bolesne lecz nie powodowało poważnych obrażeń lub kontuzji. Zakres skutecznego działania obezwładniającego naboju to ok. 20 do 30 m. Należy pamiętać, że przy bliskich odległościach stosowania pociski mogą wyrządzić większe obrażenie niż dotkliwy ból, w związku z tym jeżeli sytuacja podczas stosowania na to pozwala (nie istnieje zagrożenie utraty życia funkcjonariusza lub innej osoby) należy zachować odległość stosowania 20 m. edu.cossw.pl strona 52

53 2.3. Nb. kal.12/70 z poc. gum. RÓJ. Pocisk naboju to ładunek 15-tu gumowych kulek umieszczonych w sabocie (koszyku) z polietylenu. Masa pocisku 0,32 g. Średnica pocisku 8 mm. Prędkość początkowa 250 m/s. Podczas strzelań testowych stwierdzono, że rozcalenie pocisków (oddzielenie kulek od sabotu) następuje na początkowym odcinku toru lotu, na drodze od 4 do 6 m. Z tego względu, dla wyeliminowania ryzyka trafienia celu pociskiem nierozcalonym, posiadającym dużą prędkość minimalna odległość strzelania nabojami Rój powinna wynosić 8 m. Strzelanie z odległości większej jak 15 m nie jest skuteczne z powodu znikomych energii kulek oraz ich znacznego rozproszenia. edu.cossw.pl strona 53

54 3. Amunicja niepenetracyjna miotana z 26 mm Pistoletów Sygnałowych mm nb. z poc. gum. BĄK. Pociskiem naboju jest pojedyncza gumowa kula umieszczona w łusce. Masa pocisku 9,05g. Średnica pocisku 24mm. Prędkość początkowa 130m/s. 1. Łuska. 2. Metalowe okucie łuski (wewnątrz spłonka i ładunek miotający). 3. Pocisk. 4. Krążki uszczelniające. 5. Krążek zamykający. Uwzględniając, że pocisk posiada prędkość niebezpieczną tylko w początkowej fazie lotu oraz po wylotowe działanie gazów prochowych, minimalna odległość stosowania powinna wynosić ok. 5 m. Natomiast maksymalna odległość do której pocisk zachowuje zdolność obezwładniania to ok. 20 m. edu.cossw.pl strona 54

55 mm nb. z poc. gum. RÓJ. Pocisk naboju to ładunek ok.48 kulek gumowych ułożonych bezpośrednio w łusce. Masa pocisku 0,32g. Średnica pocisku 8mm. Prędkość początkowa 150m/s. 1. Łuska. 2. Metalowe okucie łuski (wewnątrz spłonka i ładunek miotający). 3. Pocisk (śrut gumowy). 4. Krążki uszczelniające. 5. Krążek zamykający. Po wystrzeleniu kulki gumowe rozlatują się tzw. snopem rozbieżnym. Uwzględniając jednak fakt, że w odległości do 2,5 m cały ładunek kulek uderza w cel przy dużej prędkości, to strzał z tej odległości jest niebezpieczny zwłaszcza dla twarzy i oczu. Z tego względu należy ograniczyć minimalną odległość strzelania tym nabojem do ok. 5 m. Natomiast strzelanie na odległość większą od 15 m jest nieskuteczne ze względu na znaczne rozproszenie kulek i niewielką ich energię. edu.cossw.pl strona 55

56 4. Amunicja niepenetracyjna miotana z rewolweru Naboje rewolwerowe kal..38 KOMAR, OSA, SZERSZEŃ. Pociskiem w tych nabojach jest woreczek wypełniony drobnym śrutem. Masa pocisku 3 g. Średnica pocisku 25 mm. Średnica śrutu 1 mm. Prędkość początkowa KOMAR 250 m/s. OSA 300 m/s. SZERSZEŃ 350m/s. Pocisk umieszczony jest w łusce i przykryty plastykowym kapturkiem. Naboje różnią się energią jaką osiąga pocisk po wylocie z lufy. Odróżnienie naboi możliwe jest poprzez kolor plastikowego kapturka, a także po nacięciach (rowkach) na łusce naboju: KOMAR biały i brak rowków na łusce, OSA żółty i jeden rowek na łusce, SZERSZEŃ niebieski i dwa rowki na łusce. Po wystrzeleniu, poprzez ruch obrotowy nadany poprzez gwint lufy woreczek rozwija się i lecąc płaszczyzną do przodu szybko wytraca prędkość tak, że na 20 metrze pocisk jest już nie groźny. Skuteczne działanie obezwładniające osiągane jest na odległościach od 4 do ok. 10 m. edu.cossw.pl strona 56

57 1. Łuska. 2. Przybitka. 3. Płaszcz (osłona pocisku). 4. Pocisk (materiałowy woreczek). 5. Śrut metalowy. 5. Środki ostrożności podczas stosowania naboi z pociskami niepenetracyjnymi. 1) Nie należy strzelać w odkryte, wrażliwe części ciała. Trafienie np. w oko, krtań czy skroń nawet przy stosunkowo bezpiecznych energiach pocisku może spowodować ciężkie zranienie lub śmierć. 2) Nie zachowanie minimalnych odległości strzelania może spowodować ciężkie kontuzje lub śmierć. 3) Osłonięcie ciała grubszą warstwą odzieży zmniejsza efekt skutecznego działania pocisku. 4) Pociski gumowe odbijają się od twardych przeszkód. 5) Trafienie w cel pod małym kątem (kilka do kilkunastu stopni) powoduje rykoszetowanie i osłabienie działania pocisków. 6) Podczas strzelań na dalsze odległości należy uwzględnić poprawki w związku z opadającym charakterem lotu pocisków oraz na wiatr. edu.cossw.pl strona 57