Jezus zdobywał zaufanie ludzi

Transkrypt

1 Lekcja 10-3 września Jezus zdobywał zaufanie ludzi Tekst biblijny: Dn 6,1-3. Cel lekcji: Poznanie: Wyraźne dostrzeżenie znaczenia pozyskiwania zaufania ludzi przed zaproszeniem ich do pójścia za Jezusem. Odczucie: Zyskanie nowego poczucia radości z służenia - postawa pomagająca zyskać zaufanie tych, którym służysz. Działanie: Wyzwanie do znajdowania nowych sposobów przebywania wśród ludzi, okazywania im współczucia, służeniach ich potrzebom i pozyskiwania ich zaufania. Plan nauczania I. Poznanie: Budowanie zaufania. A. Zaufanie można budować na dobre albo na złe. Jakie możesz podać biblijne przykłady ludzi, którzy zdobywali zaufanie ludzi w dobry sposób, a jakie w zły? B. Czy możliwe jest pozyskanie zaufania ludzi tylko przez nasze czyny? A tylko przez słowa? Uzasadnij swoje odpowiedzi. II. Odczucie: Zaufanie przez miłość. A. Jaką rolę w budowaniu zaufania odgrywa okazywanie współczucia ludziom? B. Jeśli ludzie czują, że pomagamy im tylko z poczucia obowiązku, to nigdy nie pozyskamy ich zaufania. Jak Mateusz uzasadnia to, że Jezus okazywał współczucie tłumom (Mt 9,36)? Dlaczego powinniśmy dzisiaj odczuwać współczucie dla ludzi? III. Działanie: Przekonujące czyny. A. Jakie cechy musimy stale okazywać w naszym miejscu pracy, sąsiedztwie czy szkole, by pozyskiwać zaufanie ludzi? Jakie czyny czy postawy niszczą zaufanie? B. Co możesz zrobić w tym tygodniu, by być jak Daniel i iść za jego przykładem pozyskiwania zaufania przez wierność i uczciwość? Podsumowanie: Choć prawdą jest, że nigdy nie pozyskamy zaufania ludzi jedynie przez nasze wysiłki, to jednak musimy odgrywać naszą rolę przebywając wśród ludzi, okazując im współczucie i służąc ich potrzebom, a ponadto czyniąc to musimy zachowywać postawę miłości i współczucia, a nie jedynie świadomości naszych obowiązków. 1

2 Cykl nauczania Etap 1 - Motywowanie Tekst biblijny: Dn 6,1-3. Kluczowa koncepcja duchowego rozwoju: Kiedy stosujemy Chrystusową metodę służby - przebywamy wśród ludzi jako pragnący ich dobra, okazujemy im sympatię i wychodzimy naprzeciw ich potrzebom - w naturalny sposób będziemy pozyskiwać ich zaufanie. Ta metoda jest ważnym krokiem w całościowej służbie będącej podstawą skutecznego prowadzenia ludzi do Jezusa. Tylko dla nauczyciela: Skorzystaj z okazji, by wraz z uczestnikami lekcji dokonać przeglądu kolejnych kroków Chrystusowej metody służby oraz tego, jak każdy krok prowadzi ku zyskiwaniu zaufania ludzi. Omów to, dlaczego pozyskanie zaufania jest ważne, jeśli nasze świadectwo prawdy ma być skuteczne. Otwarcie dyskusji: W sierpniu 1980 roku dziewięciotygodniowa dziewczynka Azaria Chamberlain znikła z rodzinnego namiotu na kempingu w pobliżu Uluru (znanego także jako Ayers Rock) w australijskim Terytorium Północnym. Rodzice - pastor Michael Chamberlain i jego żona Lindy - utrzymywali, że dziewczynka została porwana przez psa dingo. Jednak opinia publiczna zwróciła się przeciwko rodzinie i ostatecznie Lindy Chamberlain została skazana za morderstwo. W tamtym czasie prawnik i pisarz John Bryson nie mógł uwierzyć w to, co się stało. Jako młody chłopiec Bryson zaprzyjaźnił się ze znaną rodziną adwentystów dnia siódmego z Melbourne, która zabierała go na wyprawy na narty. Kiedy rozeszły się plotki o Chamberlainach i Kościele Adwentystów Dnia Siódmego, wiedział on, że nie pasują one do tego, co dotąd słyszał o adwentystach. To skłoniło go do przeprowadzenia śledztwa dziennikarskiego i napisania książki Evil Angels będącej analizą przypadku Chamberlainów, która wywarła istotny wpływ na opinię publiczną i pośrednio doprowadziła do wznowienia sprawy i uniewinnienia Lindy Chamberlain. Choć Bryson nie był adwentystą dnia siódmego ani nawet chrześcijaninem, wpływ i przykład rodziny adwentystycznej, z którą miał do czynienia w dzieciństwie, sprawiły, że nabrał zaufania do adwentystów i wyrobił sobie pozytywne przekonanie o nich, dzięki czemu zdecydował się podjąć działania na rzecz niesłusznie skazanej adwentystki. Jest to mocne świadectwo siły wpływu i znaczenia życia zgodnego z naszą wiarą. Do rozważenia: Poproś uczestników lekcji, by podzielili się przykładami tego, jak oni czy znani im adwentyści pozyskali zaufanie niewierzących. Jakie kroki mogą podjąć uczestnicy lekcji w nadchodzącym tygodniu, by budować zaufanie swoich sąsiadów, kolegów z pracy czy przyjaciół ze szkoły? Etap 2 - Badanie Tylko dla nauczyciela: W tym tygodniu skorzystaj z przykładu czterech jeńców w Babilonie - Daniela, Ananiasza, Miszaela i Azariasza - jako podstawy do omówienia tematu lekcji. Choć żyli oni na ziemi kilka wieków przed Chrystusem, ich życie zawierało 2

3 kluczowe elementy Chrystusowej metody służby. Rozważ wraz z uczestnikami lekcji, w jaki sposób dzisiaj możemy budować zaufanie ludzi w społeczeństwie. Komentarz biblijny I. Pozyskanie zaufania w Babilonie (przeczytajcie Dn 6,1-3; 2, ). Jednym ze zdumiewających wątków Księgi Daniela jest to, jak Daniel, Ananiasz, Miszael i Azariasz - przypuszczalnie jeszcze bardzo młodzi ludzie - pozyskali zaufanie możnego króla Babilonu. W ciągu kilku lat zdobyli wysokie stanowiska we władzach oraz szacunek i poparcie króla. Jak to się stało? Dn 2 rzuca światło na tę kwestię. Widzimy tam Daniela okazującego współczucie i służącego potrzebom króla. Sen Nebukadnesara zapisany w Dn 2 wielce zaniepokoił króla (Dn 2,1). Kiedy Daniel zinterpretował sen, król odczuł wielką ulgę. W odpowiedzi padł na swoją twarz przed Danielem i oświadczył: Zaprawdę wasz Bóg jest Bogiem bogów i Panem królów (Dn 2,46-47). Następnie wyniósł król Daniela na wysokie stanowisko, hojnie go obdarował i powołał go na namiestnika całej prowincji babilońskiej i na naczelnego zwierzchnika wszystkich magów babilońskich (Dn 2,48). Co za zdumiewająca sytuacja. Widzimy tu czterech jeńców obejmujących wiodące role na dworze króla w babilońskiej administracji. W ciągu zaledwie kilku lat ci czterej ludzie, mówiący lokalnym językiem z hebrajskim akcentem, zyskali zaufanie króla. Ponadto uczynili to nie idąc ani na chwilę na kompromis w kwestii swojej uczciwości. Od samego początku, gdy odmówili spożywania pokarmu z królewskiej kuchni, pozostawali wierni swojej wierze. To właśnie ta uczciwość okazała się podstawą zaufania, jakim zostali obdarzeni. Do rozważenia: Badania wskazują, że w wielu krajach adwentyści dnia siódmego nie są zbyt dobrze znani, co sprawia, że trudno nam zdobyć zaufanie ludzi. W jaki sposób my jako adwentyści możemy lepiej głosić publiczne świadectwo prawdy i pełniej angażować się w sprawy społeczne? II. Jezus zdobywał zaufanie (przeczytajcie Mt 9,9-12). W poprzednich lekcjach wskazaliśmy, jak zaraz po Kazaniu na Górze Jezus wprowadził w praktykę swoją metodę misji przebywając wśród ludzi, okazując im współczucie i służąc im w ich potrzebach. Ale Mateusz idzie dalej i wskazuje, jak czyniąc to wszystko Jezus pozyskiwał zaufanie ludzi - był zapraszany na przyjęcia przez poborców podatków i grzeszników (Mt 9,9-10). W następnym wersecie czytamy, że przywódcy oskarżali Jezusa o łamanie reguł ich religijnego klubu, dlatego że otwierał drzwi grzesznikom. Mieli rację. Jezus przebywał wśród grzeszników, okazywał im współczucie, służył ich potrzebom i nieuchronnie zdobywał ich zaufanie. Ufali Mu tak, iż zapraszali Go na swoje przyjęcia i spotkania. Oto dziwaczny fakt - święty Syn Boży, który lepiej niż ktokolwiek rozumiał niszczycielską siłę grzechu, spędzał większość czasu wśród złoczyńców. Jednak chyba jeszcze bardziej zdumiewające jest to, ze grzesznicy pragnęli spędzać z Nim czas. Lubili być blisko Niego. W przeciwieństwie do Niego przywódcy religijni zamykali przed grzesznikami drzwi do swojego religijnego klubu. Jezus powiedział o nich: Bo wiążą ciężkie brzemiona i kładą na barki ludzkie, ale sami nawet palcem swoim nie chcą ich ruszyć. (...) Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi, albowiem sami nie wchodzicie ani nie pozwalacie wejść tym, którzy wchodzą (Mt 23,4.13). 3

4 Naśladowanie Chrystusowej metody służby wymaga czegoś zupełnie innego - zdobywania zaufania ludzi i otwierania przed nimi królestwa niebios. Oczywiście akceptacja dla ludzi nie znaczy kompromisu w sprawach wiary ani pójścia na łatwiznę w kwestii grzechu. Oznacza tylko, że nie rzucamy w grzeszników kamieniami. Choć Jezus dobrze wiedział, jak groźna jest siła grzechu, to jednak był Przyjacielem grzeszników. Otwierał im drzwi, a oni otwierali drzwi Jemu. Do rozważenia: Jezus mówi nam, byśmy nie obnosili się ze swoimi dobrymi uczynkami przed ludźmi, aby zyskać ich uznanie (Mt 6,1-4), ale mówi nam także, iż niemądre jest chowanie naszego światła pod korcem, gdyż kiedy ludzie widzą nasze dobre uczynki, mogą chwalić Boga (zob. Mt 5,14-16). Jak możemy zachować właściwą równowagę w tej kwestii? Etap 3 - Zastosowanie Tylko dla nauczyciela: W niektórych częściach świata adwentyści dnia siódmego są dobrze znani i szanowani. Na innych terenach nasz Kościół jest niemal nieznany i powszechnie niezrozumiany. Rozważ wraz z uczestnikami lekcji pojęcie budowania zaufania. Co musimy zmienić, by było to możliwe? Zadanie: Nieudokumentowane opowiadanie mówi o chrzescijańskim misjonarzu w Indiach, E. Stanleyu Jonesie, który miał zapytać Mahatmę Gandhiego: - Panie Gandhi, choć często cytuje pan słowa Chrystusa, dlaczego tak bardzo się pan opiera, by nie zostać Jego wyznawcą? Gandhi miał odpowiedzieć: - Ależ nie odrzucam Chrystusa. Miłuję waszego Chrystusa. Ale tak wielu z was, chrześcijan, jest tak bardzo niepodobnych do Niego... ( Taka opinia o chrześcijanach jest daleka od tego, co Łukasz napisał o Kościele wczesnochrześcijańskim, w którym wierzący dzielili się swoimi środkami, tworzyli wspólnotę z weselem i w prostocie serca i cieszyli się przychylnością całego ludu (Dz 2,46-47). Pytania do przemyślenia 1. Jak możemy znaleźć równowagę między wyraźnym mówieniem prawdy a okazywaniem miłości Jezusa? 2. Dlaczego Kościół wczesnochrześcijański opisany w Dz 2 cieszył się popularnością, podczas gdy w innych czasach i miejscach był prześladowany? 3. Co możemy zrobić, by budować zaufanie ludzi do nas? Etap 4 - Tworzenie Tylko dla nauczyciela: Skorzystaj z tego ostatniego zadania jako podstawy do podsumowania głównych wątków lekcji. Kiedy podążamy za przykładem Chrystusa w miłości, współczuciu i wiarygodności, w naturalny sposób będziemy pozyskiwać zaufanie ludzi. Zadanie: Przynieś na lekcję pobrane z internetu i wydrukowane fotografie wymienionych osób (jeśli to niemożliwe, wystarczą nazwiska). Choć osoby te są znane na 4

5 całym świecie, możesz je zastąpić innymi osobami odpowiadającymi lepiej twojej kulturze i miejscowemu kontekstowi. 1. Józef Stalin, przywódca Związku Radzieckiego. 2. Ellen G. White, adwentystyczna prorokini. 3. Idi Amin, despotyczny dyktator Ugandy. 4. Matka Teresa, znana Albanka służąca ubogim w Kalkucie. 5. Richard Nixon, amerykański prezydent, który odszedł w niesławie. 6. Abraham Lincoln, słynny prezydent Stanów Zjednoczonych. 7. Saddam Husein, dyktator Iraku. 8. Lance Armstrong, sportowiec przyłapany na dopingu. 9. Nelson Mandela, przeciwnik apartheidu, prezydent Republiki Południowej Afryki. 10. Jezus Chrystus, Zbawiciel ludzkości. Kolejno pokaż każdą fotografię (lub wymień nazwisko osoby). Najpierw zapytaj, czy uczestnicy lekcji rozpoznają twarz. Następnie zadaj pytania: 1. W jakim stopniu publiczne postrzeganie danej osoby zmieniło się z biegiem czasu? 2. Jak każda z tych osób zdobywała lub nie zdobywała zaufania ludzi? Jak zachowała pozyskane zaufanie? Jeśli osoba ta utraciła zaufanie innych, dlaczego się to stało? 3. Jakie są najważniejsze czynniki sprawiające, że masz zaufanie do ludzi? 4. Co możesz zrobić, by posiąść cechy, które budzą zaufanie ludzi do ciebie? 5