Olsztyn, dnia 16 października 2013 r. Poz UCHWAŁA NR XXX/582/13 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO. z dnia 24 września 2013 r.

Transkrypt

1 DZIENNIK URZĘDOWY WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO Olsztyn, dnia 16 października 2013 r. Poz UCHWAŁA NR XXX/582/13 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO z dnia 24 września 2013 r. w sprawie przyjęcia Planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego. Na podstawie art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r., poz t.j) oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2012 r., poz , zm: Dz.U. z 2013 r., poz. 21) uchwala się, co następuje: 1. Uchwala się Plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego w zakresie sieci komunikacyjnej w wojewódzkich i międzywojewódzkich przewozach pasażerskich, stanowiący załącznik nr 1 do niniejszej uchwały. 2. Wykonanie uchwały powierza się Marszałkowi Województwa Warmińsko-Mazurskiego. 3. Uchwała podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Warmińsko-Mazurskiego i wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Przewodniczący Sejmiku Województwa Warmińsko- Mazurskiego Julian Osiecki

2 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 2 Poz Załacznik Nr 1 do Uchwały Nr XXX/582/2013 Sejmiku Województwa Warmińsko-Mazurskiego z dnia 24 września 2013 r. URZĄD MARSZAŁKOWSKI WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO Plan zrównowaŝonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego Dokument przygotowany przez BLUE OCEAN BUSINESS CONSULTING SP. Z O.O. ul. Kopernika 30, lok , Warszawa tel , faks , biuro@bobc.pl Opracowano przy współpracy Departamentu Infrastruktury i Geodezji Urzędu Marszałkowskiego Województwa Warmińsko-Mazurskiego 2013 r.

3 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 3 Poz Spis treści CZĘŚĆ I. INFORMACJE OGÓLNE Wprowadzenie Czym jest Plan Transportowy? Streszczenie dokumentu Słownik pojęć uŝywanych w dokumencie... 8 CZĘŚĆ II. CHARAKTERYSTYKA SIECI KOMUNIKACYJNEJ OBSZARU OBJĘTEGO PLANEM TRANSPORTOWYM Charakterystyka ogólna Podregion olsztyński Podregion elbląski Podregion ełcki Sieć kolejowa w województwie Linia kolejowa nr 9: Warszawa Wsch. Gdańsk Główny Linia kolejowa nr 220: Olsztyn Bogaczewo Linia kolejowa nr 204: Malbork Braniewo Linia kolejowa nr 216: Działdowo Olsztyn Linia kolejowa nr 219: Olsztyn Ełk Linia kolejowa nr 221: Gutkowo Braniewo Linia kolejowa nr 353: Poznań Wschód Skandawa Granica Państwa Linia kolejowa nr 38: Białystok Bartoszyce Ograniczenia na liniach kolejowych Sieć drogowa w województwie Drogi krajowe Drogi wojewódzkie CZĘŚĆ III. PUBLICZNY TRANSPORT ZBIOROWY Określenie poŝądanego standardu usług przewozowych Dostęp osób niepełnosprawnych oraz osób o ograniczonej zdolności ruchowej do publicznego transportu zbiorowego Zapotrzebowanie na pojazdy niskopodłogowe wyposaŝone w system informacji dla osób niepełnosprawnych (niewidomych, niedosłyszących) Sieć przystanków Transport kolejowy Tabor oferowany przez spółkę Przewozy Regionalne Analiza kolejowej sieci połączeń wojewódzkich Transport autobusowy Sieć komunikacji autobusowej Tabor przewoźników autobusowych CZĘŚĆ IV. OCENA I PROGNOZY POTRZEB PRZEWOZOWYCH Badania napełnień w pojazdach komunikacji publicznej Trasy kolejowe Trasy przewoźników autobusowych Badania ankietowe w pojazdach komunikacji publicznej Profil respondentów Preferencje komunikacyjne Ocena komunikacji autobusowej Najczęstsze odpowiedzi na pytania otwarte Dodatkowe postulaty mieszkańców CZĘŚĆ V. CZYNNIKI MAJĄCE WPŁYW NA PROJEKTOWANIE PLANOWANEJ SIECI POŁĄCZEŃ O CHARAKTERZE UśYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ Miejsca uŝyteczności publicznej Czynniki demograficzne i społeczno- ekonomiczne w perspektywie Planu Zmiany demograficzne Zmiany społeczno-ekonomiczne Korytarze transportowe oraz potoki pasaŝerskie Transport kolejowy... 90

4 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 4 Poz Transport autobusowy Zmiany w strukturze wiekowej oraz w liczbie pasaŝerów w nadchodzących latach Korytarze transportowe dla kolejowego transportu regionalnego Zmiany w potokach pasaŝerskich w perspektywie roku 2025 i Kluczowe węzły komunikacyjne oraz istotne punkty przesiadkowe Zapotrzebowanie na drogowe i kolejowe przewozy wojewódzkie Siec komunikacyjna, na której planowane jest wykonywanie przewozów o charakterze uŝyteczności publicznej CZĘŚĆ VI. INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE Informacje uzupełniające Źródła i formy finansowania Tryb wyboru operatora Określenie preferencji dotyczących wyboru rodzaju środków transportu Informacja pasaŝerska Uzasadnienie przyjętych rozwiązań Wpływ transportu zbiorowego na środowisko Rola Planu Transportowego w ochronie środowiska CZĘŚĆ VII. CZĘŚĆ GRAFICZNA PLANU TRANSPORTOWEGO SIEĆ KOMUNIKACYJNA UśYTECZNOŚCI PUBLICZNEJ NA TERENIE WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO Spis tabel Spis map Spis rysunków Załącznik A. Treść ankiety Załącznik B. Pociągi Przewozów Regionalnych Załącznik C. Pomiary napełnień w pociągach Przewozów Regionalnych Załącznik D. Połączenia autobusowe wojewódzkie i międzywojewódzkie Załącznik E. Przystanki stanowiące własność lub pozostające w zarządzie województwa warmińsko-mazurskiego Załącznik F. Kluczowe węzły przesiadkowe dokumentacja fotograficzna

5 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 5 Poz CZĘŚĆ I. INFORMACJE OGÓLNE 1. Wprowadzenie 1.1. Czym jest Plan Transportowy? Zgodnie z zapisami Ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (dz. U. z 2011 r. Nr 5, poz. 13, ze zm.), organizatorem publicznego transportu zbiorowego, w zaleŝności od zasięgu przewozów, jest gmina, związek międzygminny, powiat (miasto na prawach powiatu), związek powiatów, województwo lub minister właściwy do spraw transportu. Ustawą powierza organizatorowi do wykonania trzy zadania: 1. Planowanie rozwoju transportu, 2. Organizowanie publicznego transportu zbiorowego, 3. Zarządzanie publicznym transportem zbiorowym. Prawidłowa realizacja zadania związanego z planowaniem rozwoju transportu - w formie planu zrównowaŝonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego (planu transportowego), przesądza o skutecznym wykonywaniu pozostałych funkcji. Obowiązek opracowania planu transportowego nałoŝono na niektórych organizatorów. W przypadku planowanego organizowania przewozów o charakterze uŝyteczności publicznej, obowiązek opracowania planu ma: 1. Gmina: a. Licząca, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasaŝerskich, b. Której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami, których obszar liczy łącznie, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na danym obszarze; 2. Związek międzygminny obejmujący obszar liczący, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na obszarze gmin tworzących związek międzygminny; 3. Powiat: a. Liczący, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach pasaŝerskich, b. Któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między powiatami, których obszar liczy łącznie, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na danym obszarze; 4. Związek powiatów obejmujący obszar liczący, co najmniej mieszkańców - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na obszarze powiatów tworzących związek powiatów; 5. Województwo: a. W zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w wojewódzkich przewozach pasaŝerskich, b. Któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między województwami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej na danym obszarze; 6. Minister właściwy do spraw transportu - w zakresie linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasaŝerskich w transporcie kolejowym. Gminy, związki międzygminne i powiaty o mniejszej liczbie mieszkańców, niŝ podano powyŝej, mogą, ale nie muszą opracowywać planów transportowych. Plan transportowy uchwalony w gminie, powiecie,

6 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 6 Poz województwie jest aktem prawa miejscowego, co oznacza, Ŝe podlega kontroli w trybie przewidzianym dla tych aktów. Pomiędzy planami transportowymi opracowanymi przez róŝnych organizatorów zachodzą oczywiste związki, które muszą być uwzględnione w procedurze przygotowywania planów: W pierwszej kolejności plan transportowy powinien opracować minister właściwy do spraw transportu. Marszałek województwa opracowuje plan transportowy dla swojego obszaru uwzględniając ogłoszony plan transportowy ministra. Opracowując plan transportowy dla powiatu (lub związku powiatów) uwzględnia się plan transportowy opracowany i ogłoszony przez marszałka. Wójt, burmistrz, prezydent miasta lub zarząd związku międzygminnego, opracowując plan transportowy dla swojego obszaru, będą zobowiązani do uwzględnienia planu transportowego opracowanego i ogłoszonego przez starostę lub marszałka województwa. Podstawowy cel opracowania planu transportowego to poprawa jakości systemu transportowego i jego rozwój zgodny z zasadami zrównowaŝonego rozwoju. Jakość systemu transportowego będzie bowiem decydującym czynnikiem, warunkującym jakość Ŝycia mieszkańców i rozwój gospodarczy obszaru objętego planem transportowym. Stosowanie zasady zrównowaŝonego rozwoju będzie zapewniało równowagę między aspektami społecznymi, gospodarczymi, przestrzennymi oraz ochrony środowiska. Tak sformułowany cel nadrzędny planu transportowego powinien być osiągany poprzez realizację następujących celów szczegółowych: Cel 1. Poprawa dostępności transportowej i jakości transportu - instrument poprawy warunków Ŝycia i usuwania barier rozwojowych Cel 2. Poprawa efektywności funkcjonowania systemu transportowego instrument zwiększania wydajności systemu z jednoczesnym ograniczaniem kosztów Cel 3. Integracja systemu transportowego w układzie gałęziowym i terytorialnym Cel 4. Wspieranie konkurencyjności gospodarki obszaru - instrument rozwoju gospodarczego Cel 5. Poprawa bezpieczeństwa - radykalna redukcja liczby wypadków i ograniczenie ich skutków (zabici, ranni) oraz poprawa bezpieczeństwa osobistego uŝytkowników transportu Cel 6. Ograniczenie negatywnego wpływu transportu na środowisko naturalne i warunki Ŝycia Streszczenie dokumentu Niniejszy Plan ZrównowaŜonego Rozwoju Publicznego Transportu Zbiorowego dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego zawiera następujące elementy: 1. Opis istniejącej sieci połączeń komunikacyjnych - drogowych i kolejowych. a. W zakresie przewozów autobusowych: Analiza ilości połączeń autobusowych w ramach przewozów drogowych wykonywanych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego (linii obsługiwanych na podstawie zezwoleń wydanych

7 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 7 Poz przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego) z podziałem na kursy, podaniem ich długości oraz wyliczeniem przejechanych kilometrów. Ponadto została dokonana analiza ilości linii (zezwoleń) ogółem oraz w rozbiciu na ilość kursów w ramach konkretnych relacji Analiza liczby linii komunikacyjnych (z podziałem na kursy) wybiegających poza obszar województwa warmińsko-mazurskiego, realizowanych w ramach zezwoleń wydanych przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego Analiza linii o największym natęŝeniu podróŝnych ze wskazaniem istotnych korytarzy transportowych Charakterystyka taboru autobusowego wykorzystywanego przez wszystkich przewoźników wykonujących regularne przewozy drogowe osób na terenie województwa warmińskomazurskiego na podstawie zezwoleń wydanych przez Marszałka Województwa Warmińsko- Mazurskiego poprzez wskazanie ilości wraz z opisem technicznym tego taboru (data produkcji, ilość miejsc, dostosowanie do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz o ograniczonej zdolności ruchowej). b. W zakresie przewozów kolejowych: Analiza ilości połączeń kolejowych wykonywanych na terenie województwa warmińskomazurskiego (uwzględniając wszystkie połączenia wykonywane na terenie województwa warmińsko-mazurskiego z wyszczególnieniem przewozów dofinansowywanych przez Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego) Analiza połączeń kolejowych wybiegających poza obszar województwa warmińsko-mazurskiego Analiza rentowności poszczególnych linii Analiza poziomu dofinansowania udzielonego przez Marszałka Województwa Warmińsko- Mazurskiego w formie dotacji przekrojowo za ostatnie 5 lat ( ) wraz z podaniem ilości przejechanych kilometrów. 2. Analizy i badania ankietowe potrzeb przewozowych mieszkańców województwa oraz badania napełnień wraz z prezentacją i oceną ich wyników, przy uwzględnieniu następujących czynników: Demografia stan istniejący i prognoza (stan i struktura ludności według podstawowych cech demograficznych i społeczno-ekonomicznych, sieć osadnicza, rozmiary przemieszczeń terytorialnych ludności, poziom bezrobocia, struktura zatrudnienia, liczba i struktura gospodarstw domowych i rodzin, przyszły poziom płodności i umieralności przedstawiane m.in. przez Główny Urząd Statystyczny). Potencjały ruchotwórcze rozmieszczenie i intensywność miejsc obiektów uŝyteczności publicznej, stan istniejący i prognoza. Ruchliwość mieszkańców oraz struktura podróŝy w oparciu o motywacje podróŝy. Podział zadań przewozowych udział podróŝy odbywanych transportem zbiorowym, indywidualnym. Średnia odległość podróŝy i czasu podróŝy. Dostępność obszarowa, czasowa i dla osób o ograniczonej mobilności. Prędkość komunikacyjna. Niezawodność i punktualność.

8 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 8 Poz Na bazie tych danych oraz szerokiej analizy czynników demograficznych, społeczno-ekonomicznych oraz przestrzennych w dalszych częściach Planu Transportowego prowadzona jest dyskusja nad trendami w rozwoju komunikacji na terenie województwa warmińsko-mazurskiego na najbliŝsze lata. 3. Określenie i wskazanie strategicznych miejsc kluczowych węzłów przesiadkowych 4. Określenie docelowych prognoz zapotrzebowania na drogowe i kolejowe pasaŝerskie przewozy wojewódzkie 5. Określenie sieci połączeń do objęcia uŝytecznością publiczną 6. Wskazanie kierunków dalszego rozwijania lub ograniczania infrastruktury drogowej i kolejowej do roku Omówienie wpływu transportu na środowisko.

9 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 9 Poz Słownik pojęć uŝywanych w dokumencie Tabela 1. NajwaŜniejsze pojęcia uŝywane w dokumencie Lp. Pojęcie Opis 1 Plan Transportowy Plan zrównowaŝonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, określający w szczególności: 1. Sieć komunikacyjną, na której jest planowane wykonywanie przewozów o charakterze uŝyteczności publicznej; 2. Ocenę i prognozy potrzeb przewozowych; 3. Przewidywane finansowanie usług przewozowych; 4. Preferencje dotyczące wyboru rodzaju środków transportu; 5. Zasady organizacji rynku przewozów; 6. PoŜądany standard usług przewozowych w przewozach o charakterze uŝyteczności publicznej, z uwzględnieniem zagadnień ochrony środowiska naturalnego, dostępu osób niepełnosprawnych oraz dostępności podróŝnych do infrastruktury przystankowej; 7. Przewidywany sposób organizowania systemu informacji dla pasaŝera; 8. Kierunku rozwoju publicznego transportu zbiorowego. 2 Organizator transportu publicznego Właściwa jednostka samorządu terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze. Organizator publicznego transportu zbiorowego jest właściwym organem, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 1370/2007. Organizatorem publicznego transportu zbiorowego w województwie warmińskomazurskim w zakresie przewozów wojewódzkich oraz międzywojewódzkich jest Marszałek Województwa. 3 Operator Samorządowy zakład budŝetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie. 4 Przewoźnik Przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu, a w transporcie kolejowym - na podstawie decyzji o przyznaniu otwartego dostępu. 5 Kordon Przekrój wokół pewnego obszaru, np. wokół śródmieścia miasta lub granica administracyjna miasta. 6 Ekran Przekrój tworzący barierę, moŝe to być np. most lub linia kolejowa. 7 Rekompensata Środki pienięŝne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Przyznawane albo z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg (ustawowych / wprowadzonych przez organizatora), albo poniesionych kosztów związanych ze świadczeniem usług w zakresie transportu zbiorowego, z uwzględnieniem wysokości tzw. rozsądnego zysku. 8 Refundacja (dotacja refundacyjna) Forma rekompensaty przyznawana operatorowi publicznego transportu zbiorowego z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ulg ustawowych albo wprowadzonych przez organizatora. Zwana jest takŝe dotacją refundacyjną. Dotacja dotyczy zwrotu róŝnic pomiędzy pełnymi cenami biletów a cenami biletów ulgowych.

10 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 10 Poz CZĘŚĆ II. CHARAKTERYSTYKA SIECI KOMUNIKACYJNEJ OBSZARU OBJĘTEGO PLANEM TRANSPORTOWYM 2. Charakterystyka ogólna Województwo warmińsko-mazurskie połoŝone jest w północno- wschodniej części Polski. Składa się z historycznych krain: Warmii, Mazur, części Powiśla, Prus Górnych, ziemi lubawskiej, południowej części Natangii i Barcji, śuław Wiślanych oraz z fragmentu Suwalszczyzny. Graniczy z czterema województwami: na wschodzie z województwem podlaskim, na zachodzie z województwem pomorskim, na południowym - zachodzie sąsiaduje z województwem kujawsko-pomorskim, a na południu z województwem mazowieckim. Od północy graniczy z Obwodem Kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej, a poprzez Zalew Wiślany ma dostęp do Morza Bałtyckiego. Według klasyfikacji na poziomie NTS 1 obowiązującej na terenie Unii Europejskiej województwo zostało zaklasyfikowane do Północnego Regionu Polski. Na poziomie NTS 3 wyróŝniono trzy podregiony: olsztyński, elbląski i ełcki. Na obszarze całego województwa utworzono 19 powiatów (ziemskich) oraz 2 miasta na prawach powiatu (powiaty grodzkie), tzn. Olsztyn oraz Elbląg. W granicach województwa znajduje się 116 gmin (16 miejskich, 33 miejsko-wiejskich i 67 wiejskich). Olsztyn jest siedzibą Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego oraz jako stolica województwa jest siedzibą Wojewody. Mapa 1. PołoŜenie województwa warmińsko-mazurskiego i podział administracyjny Województwo warmińsko-mazurskie w przewaŝającej części połoŝone jest na Pojezierzu Mazurskim, w którego skład wchodzą: Pojezierze Olsztyńskie, Mrągowskie, Ełckie, Kraina Wielkich Jezior Mazurskich oraz Równina Mazurska. W północnej części województwa znajduje się Nizina Staropruska, zaś w zachodniej PobrzeŜe Gdańskie, śuławy Wiślane, Pojezierze Iławskie i Pojezierze Chełmińsko Dobrzyńskie.

11 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 11 Poz Rzeźbę tego obszaru ukształtowało przede wszystkim zlodowacenie bałtyckie. Polodowcowy charakter podkreślają ciągi wzniesień, liczne wzgórza, jeziora oraz w południowej części - rozległe równiny. NajwyŜej połoŝony punkt to Góra Dylewska, osiągająca 312 m n.p.m. NajniŜej połoŝone tereny występują na śuławach Wiślanych. Tam znajduje się najniŝej leŝący punkt w Polsce (1,8 m poniŝej p.m.). Obszar ten jest bogaty w surowce naturalne, przede wszystkim kopaliny budowlane. Znajdują się tu złoŝa piasków kwarcowych, wykorzystywanych do produkcji cegły wapienno piaskowej i betonów komórkowych oraz surowce ilaste do produkcji ceramiki budowlanej i kruszywa lekkiego. Kreda jeziorna i torf to kopaliny, mające zastosowanie w rolnictwie. W okolicach Górowa Iławeckiego, Barcian i Gołdapi występuje borowina kopalina przydatna w lecznictwie. W strukturze uŝytkowania gruntów przewaŝają uŝytki rolne, spośród których nieco ponad 33% stanowią grunty orne. Przeciętna wielkość gospodarstwa rolnego na tym obszarze jest dosyć duŝa - wynosi 14 ha. TakŜe odsetek gospodarstw o powierzchni powyŝej 20 ha (14,5%) znacznie przekracza średnią krajową. Głównymi kierunkami w produkcji rolniczej są zboŝa i ziemniaki. Rysunek 1. Struktura uŝytkowania gruntów Źródło: Główny Urząd Statystyczny Lasy równieŝ zajmują duŝą powierzchnię województwa. Największym kompleksem jest Puszcza Piska (1000 km²). Inne większe zespoły leśne to Puszcza Borecka, Nidzicka oraz część Rominckiej. PrzewaŜa w nich drzewostan iglasty, głównie sosna. Analizowany obszar leŝy w dorzeczu Wisły i rzek pobrzeŝa Bałtyku. Największe rzeki to Pasłęka, Łyna oraz Drwęca. W tym regionie występuje największa ilość jezior w Polsce. Z 3 tysięcy wszystkich, ponad 2 tysiące ma powierzchnię przekraczającą 1 ha. Jeziora zajmują nieco ponad 5% powierzchni województwa. Największe jezioro w Polsce Śniardwy (109,7 km²), znajduje się w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, zaś na Pojezierzu Iławskim połoŝone jest najdłuŝsze jezioro w Polsce Jeziorak (27 km długości, 34 km²). Większość zbiorników wodnych połączona jest systemem kanałów, zbudowanych w XIX wieku. Przykładem jest Kanał Elbląski, łączący Elbląg i Ostródę poprzez liczne jeziora. Wykorzystuje system śluz i pochylni, które umoŝliwiają przemieszczanie się statków w wagonikach ciągniętych po lądzie. Kanał Elbląski to obiekt będący atrakcją turystyczną na skalę europejską. Warmia i Mazury są nazywane Zielonymi Płucami Polski. W obrębie województwa znajduje się kilka parków krajobrazowych: Mazurski Park Krajobrazowy Zespół Parków Krajobrazowych Pojezierza Iławskiego i Wzgórz Dylewskich Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej Park Krajobrazowy Puszczy Romnickiej

12 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 12 Poz Welski Park Krajobrazowy Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy Brodnicki Park Krajobrazowy Dwa ostatnie parki tylko częściowo połoŝone są na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. Województwo warmińsko-mazurskie to region bardzo atrakcyjny turystycznie. Malownicze jeziora otoczone lasami, przepiękne krajobrazy a takŝe charakterystyczne dla tych terenów ceglane budowle nawiązujące do działalności KrzyŜaków i biskupów warmińskich sprawiają, Ŝe rocznie odwiedza tą część Polski około 5 mln turystów, w tym wielu zagranicznych. Doskonale rozbudowana infrastruktura turystyczna zapewnia ok. 34 tysiące miejsc noclegowych a takŝe moŝliwość aktywnego wypoczynku poprzez uprawianie najróŝniejszych sportów wodnych. Do najbardziej znanych miejscowości wypoczynkowych na Mazurach naleŝą: GiŜycko, Mikołajki, Ruciane- Nida, Węgorzewo, Szczytno, Pisz oraz Mrągowo. W zachodniej części województwa, na Pojezierzu Iławskim, głównymi ośrodkami turystycznymi są Iława i Ostróda. Ogromnym zainteresowaniem cieszą się Pola Grunwaldzkie, gdzie co roku odbywają się pokazy rekonstruujące Bitwę pod Grunwaldem z 1410 roku a takŝe kulturę rycerską. W GierłoŜy k. Kętrzyna zachowały się ruiny dawnej kwatery Hitlera z czasów II wojny światowej, tzw. Wilczy Szaniec, równieŝ chętnie odwiedzany przez turystów. W województwie warmińsko-mazurskim jedyną miejscowością o statusie uzdrowiska jest Gołdap. Występuje tu borowina, która wspomaga leczenie wielu schorzeń, m.in. narządu ruchu, układu oddechowego, krąŝenia i nerwowego a takŝe choroby kobiece. Na terenie województwa połoŝona jest miejscowość Święta Lipka. Słynie ona z sanktuarium maryjnego, które przyciąga pielgrzymów z całej Polski juŝ od czasów Średniowiecza. Wybudowany w XVII wieku kościół i klasztor są jednym z najcenniejszych zespołów barokowych w kraju. Znane jest takŝe i często nawiedzane sanktuarium w Gietrzwałdzie, gdzie w 1877 r. miały miejsce (jedyne jak dotąd w Polsce oficjalnie uznane przez Kościół Katolicki) objawienia Matki BoŜej dwóm polskim dziewczynom: Barbarze Samulowskiej (obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny) i Justynie Szafryńskiej. Co ciekawe, historycznie Gietrzwałd był miejscowością, gdzie większość mieszkańców mówiła po polsku tym bardziej więc objawienia polskie podczas zaboru pruskiego nie były rzeczą poŝądaną. Najczęstszymi zabytkami województwa warmińsko-mazurskiego są obiekty średniowieczne: kościoły oraz zamki krzyŝackie i biskupie. Tabela 2. NajwaŜniejsze zabytki i muzea w województwie warmińsko-mazurskim ZABYTKI MUZEA częściowo zachowane mury obronne miast Olsztyn, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie Nidzica, Reszel, Kętrzyn zespół katedralny (katedra, pałac biskupi, obwarowania) Frombork Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim - Oddział Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie zamek biskupi Lidzbark Warmiński Muzeum Mazurskie w Szczytnie - Oddział Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie

13 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 13 Poz kościoły gotyckie Orneta, Olsztyn, Kętrzyn, Elbląg, Muzeum Mikołaja Kopernika we Fromborku Dobre Miasto kościoły barokowe Święta Lipka, Stoczek Klasztorny Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku zabytkowe ratusze Morąg, Pasłęk, Olsztyn, Orneta, muzea regionalne, np.: Mrągowo pałace barokowe Kamieniec, Smolajny o Muzeum im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Kętrzynie pałac neogotycki Sorkwity o Muzeum Historyczne w Ełku Pod względem wielkości województwo jest czwartym w Polsce. Według danych z roku 2011 powierzchnia obszaru wynosi ,47 km², co stanowi 7,7 % powierzchni kraju. Liczba mieszkańców województwa w roku 2011 wyniosła osób, co stanowi 3,77% ludności całego kraju.. Ludność miast stanowiła 59,4 % ogólnej liczby mieszkańców a 40,6 % zamieszkiwało na wsi. Dane z lat ubiegłych wskazują na tendencję do spadku liczby mieszkańców miast i wzrostu liczby ludności na wsi. Wpływ na liczbę mieszkańców w województwie mają takŝe migracje międzywojewódzkie i zagraniczne. Na podstawie danych Urzędu Statystycznego w Olsztynie w latach w województwie warmińskomazurskim wystąpiło ujemne saldo migracji stałej, łącznie wyemigrowało 33,5 tys. osób, co stanowi trzeci wynik wśród województw w kraju. Do innych województw odpłynęło 25, 8 tys. osób. Kierunkiem migracji są głównie województwa sąsiednie, zwłaszcza mazowieckie oraz zagranica. Najczęściej emigrują młode osoby w wieku od 20 do 49 lat. Analiza struktury wiekowej mieszkańców województwa warmińsko-mazurskiego wskazuje na zdecydowaną przewagę grupy osób w wieku produkcyjnym. W roku 2011 stanowiła ona 65,4 % ogółu mieszkańców, czyli osób. Liczba osób w wieku przedprodukcyjnym wyniosła 19,8 %, a wieku poprodukcyjnym 14,8 % ogółu. Gęstość zaludnienia w Polsce w roku 2013 wynosiła 123 osoby na 1 km 2. Województwo warmińsko-mazurskie (podobnie jak województwo podlaskie) jest obszarem o najmniejszej gęstości zaludnienia, gdzie na jeden km 2 przypada 60 osób. Wśród powiatów największą gęstość zaludnienia posiada powiat ełcki. Na jeden km 2 przypada tam 80 osób. Natomiast w powiecie piskim na jeden km 2 przypadają 33 osoby, co stanowi najmniejszą gęstość zaludnienia w województwie i jedną z najniŝszych w Polsce. W miastach gęstość zaludnienia wyniosła 1 447, natomiast na wsiach 25 osób na km 2. Według GUS stopa bezrobocia w województwie warmińsko-mazurskim jest najwyŝsza w kraju. Na koniec grudnia 2012 roku w urzędach pracy zarejestrowało się 113,2 tys. bezrobotnych osób, co stanowi 21,2 % ogółu mieszkańców. Miasta Olsztyn i Elbląg, jako tereny zurbanizowane, wyróŝniają się swoją charakterystyką komunikacyjną spośród całego województwa; oprócz nich podobny charakter (choć w mniejszym stopniu) posiadają: Ełk, Ostróda, Iława, GiŜycko, Kętrzyn, Szczytno, Bartoszyce, Mrągowo oraz Działdowo, posiadające powyŝej mieszkańców. Pozostałe miasta powiatowe posiadają mniej intensywną zabudowę i nie funkcjonuje w nich komunikacja ściśle miejska; podobna jest teŝ specyfika komunikacyjna powiatów ziemskich otaczających powiaty grodzkie, tj. elbląskiego i olsztyńskiego Podregion olsztyński Podregion olsztyński obejmuje 8 powiatów połoŝonych w centralnej części województwa warmińskomazurskiego: 1. bartoszycki 2. kętrzyński 3. lidzbarski 4. mrągowski 5. nidzicki

14 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 14 Poz Miasto Olsztyn powiat grodzki 7. olsztyński 8. szczycieński Tabela 3. Charakterystyka podregionu olsztyńskiego % / dla województwa Powierzchnia km 2 31% Ludność os. 37% Gęstość zaludnienia 60 os/km 2 60 os/km 2 Drogi Długość (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (% całości) Drogi powiatowe 2791,7 2652,3 94,9% Drogi gminne 995,2 860,6 86,4% Źródło: Główny Urząd Statystyczny Mapa 2. Podregion olsztyński na tle województwa

15 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 15 Poz Podregion elbląski Podregion elbląski obejmuje 7 powiatów połoŝonych w zachodniej części województwa warmińskomazurskiego: 1. braniewski 2. działdowski 3. miasto Elbląg powiat grodzki 4. elbląski 5. iławski 6. nowomiejski 7. ostródzki Tabela 4. Charakterystyka podregionu elbląskiego % / dla województwa Powierzchnia km 2 31% Ludność os. 37% Gęstość zaludnienia 72 os/km 2 60 os/km 2 Drogi Długość (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (% całości) Drogi powiatowe 2480,5 2354,6 94,9% Drogi gminne 1283,8 1060,4 82,6% Źródło: Główny Urząd Statystyczny Mapa 3. Podregion elbląski na tle województwa

16 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 16 Poz Podregion ełcki Podregion ełcki obejmuje 6 powiatów połoŝonych we wschodniej części województwa warmińskomazurskiego: 1. ełcki 2. giŝycki 3. gołdapski 4. olecki 5. piski 6. węgorzewski Tabela 5. Charakterystyka podregionu ełckiego % / dla województwa Powierzchnia km 2 31% Ludność os. 37% Gęstość zaludnienia 46 os/km 2 60 os/km 2 Drogi Długość (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (km) w tym o nawierzchni ulepszonej (% całości) Drogi powiatowe 1662,9 1483,5 89,2% Drogi gminne 419,6 362,9 86,4% Źródło: Główny Urząd Statystyczny Mapa 4. Podregion ełcki na tle województwa

17 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 17 Poz Sieć kolejowa w województwie Sieć kolejowa na terenie województwa warmińsko-mazurskiego łączy wiele istotnych ośrodków miejskich. Gęstość linii kolejowych wynosi 5,1 km na 100 km 2 powierzchni ogólnej województwa, przy wartości 6,5 km na 100 km 2 powierzchni ogólnej całego kraju. W ostatnich latach włoŝono duŝy wysiłek, by sieć ta mogła jak najlepiej słuŝyć mieszkańcom województwa i turystom; jedną z istotnych inwestycji w ostatnich latach była modernizacja linii kolejowej Olsztyn-Szczytno-Szymany. WciąŜ pozostaje jednak wiele do zrobienia. Na remonty oczekują linie: 1. Olsztyn Szczytno Pisz Ełk na odcinku Szczytno Ełk 2. Olsztyn Orneta - Braniewo, na odcinku Olsztyn Dobre Miasto. Ponadto, na elektryfikację oczekuje linia kolejowa Korsze Ełk; została ona wpisana do projektów inwestycyjnych PLK S.A. na lata Długość czynnej sieci kolejowej, słuŝącej przewozom pasaŝerskim na terenie województwa warmińskomazurskiego ulega w ostatnich latach zmianom. Zaprzestano wykonywania przewozów pasaŝerskich na niŝej wymienionych liniach z uwagi na znikome potoki podróŝnych: 1. Ełk Olecko 2. Czerwonka Biskupiec Reszelski Mrągowo Mikołajki Orzysz Ełk 3. Elbląg Tolkmicko Frombork Braniewo 4. Elbląg Bogaczewo Młynary Braniewo 5. Działdowo Lidzbark Brodnica 6. Korsze Bartoszyce 7. Korsze Skandawa Tabela 6. Czynne drogi kolejowe w województwie warmińsko-mazurskim i w całej Polsce Województwo Kraj Długość czynnych linii kolejowych Wszystkie Zelektryfikowanfikowane Wszystkie Zelektry- 1. Rok * Rok Rok Rok Rok Źródło: Główny Urząd Statystyczny. Raport: Transport wyniki działalności. Warszawa * Zawieszenie linii kolejowej Ełk Olecko o długości 25 km W ciągu ostatnich 20 lat zaprzestano eksploatacji następujących linii kolejowych: Tabela 7. Linie nieeksploatowane Nr Trasa Uwagi 41 Olecko Gołdap Trasa ta od roku 1993 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim, zaś od roku 2002 w ruchu towarowym 353 Korsze Skandawa Trasa ta od roku 2000 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim, na trasie tej moŝe odbywać się ruch towarowy międzynarodowy 224 Czerwonka Górowo Iławieckie Trasa ta od roku 1996 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim oraz w ruchu towarowym 257 Ostróda Miłomłyn Trasa ta od roku 1992 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim, zaś od roku 1994 w ruchu towarowym 251 Iława Nowe Miasto Lubawskie Trasa ta od roku 2000 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim oraz w ruchu towarowym 225 Nidzica Wielbark Trasa ta od roku 1999 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim, zaś od roku 2002 w ruchu towarowym 262 Szczytno Biskupiec Reszelski Trasa ta od roku 1992 nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim, zaś od roku 2002 w ruchu towarowym 222 Małdyty Malbork Trasa ta od roku 1999 nie jest eksploatowana, zaś od zlikwidowana PoniŜsza mapa przedstawia sieć kolejową na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

18 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 18 Poz Mapa 5. Sieć kolejowa w województwie warmińsko-mazurskim, na której wykonywane są przewozy pasaŝerskie Źródło: PKP PLK S.A.

19 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 19 Poz W dalszej części niniejszego rozdziału omówiono szczegółowo kaŝdą z czynnych dla ruchu pasaŝerskiego linii kolejowych przebiegających przez teren województwa warmińsko-mazurskiego. Ogólnie moŝna zauwaŝyć, Ŝe linie te mają niski lub średnio niski stopień wykorzystania przepustowości, zaś infrastruktura jest bardzo mieszana: są zarówno linie dwutorowe, jak i jednotorowe oraz zelektryfikowane i niezelektryfikowane. Liczba torów jest w większości przypadków dostosowana do obecnego obciąŝenia tych linii kolejowych, jednakŝe waŝnym czynnikiem in plus byłaby elektryfikacja niektórych odcinków wybranych linii. Ponadto, warto dodać, iŝ niektóre linie kolejowe wymagają remontów infrastruktury torowej. PoniŜsze informacje - dane dotyczące przepustowości infrastruktury oraz standard jakości dostępu otrzymano od zarządcy infrastruktury kolejowej (Zakład Linii Kolejowych w Olsztynie PKP Polskie Linie Kolejowe S.A.) na podstawie zapisów art. 9 ust. 1 pkt 5) ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.

20 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 20 Poz Linia kolejowa nr 9: Warszawa Wsch. Gdańsk Główny Linia kolejowa nr 9 (linia E65), o długości 323,333 km, łączy stację Warszawa Wschodnia Osobowa ze stacją Gdańsk Główny. Na całej długości linia jest wielotorowa i zelektryfikowana. Obecnie linia ta dostosowywana jest do prędkości 160 km/h dla pociągów pasaŝerskich (200 km/h dla składów z wychylnym pudłem) i 120 km/h dla pociągów towarowych przy nacisku na oś 22,5 t. Koszt modernizacji jest szacowany na około 10 mld zł, co daje koszt ok. 31 mln zł za kilometr. PoniŜsza tabela przedstawia zestawienie stacji i przystanków osobowych na odcinku tej linii przebiegającym przez województwo warmińsko-mazurskie. Tabela 8. Podstawowe informacje o linii nr 9 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Rodzaj punktu Nazwa punktu Km osi Planowane remonty, inwestycje oraz inne zmiany Sposób dostosowania peronów dla osób niepełnosprawnych 1 NASIELSK - DZIAŁDOWO 2 NASIELSK - DZIAŁDOWO 3 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 4 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA STM IŁOWO 134,625 w trakcie modernizacji brak PO NARZYM 140,048 w trakcie modernizacji brak ST DZIAŁDOWO 147,469 w trakcie modernizacji brak PO BURKAT 153,035 w trakcie modernizacji brak 5 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ST TURZA WIELKA 157,091 w trakcie modernizacji brak 6 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 7 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 8 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ST GRALEWO 161,274 w trakcie modernizacji brak PO śabiny 166,240 w trakcie modernizacji brak PO TUCZKI 168,558 w trakcie modernizacji brak 9 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ST RYBNO POMORSKIE 172,463 w trakcie modernizacji brak 10 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 11 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 12 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA PO JEGLIA 175,655 w trakcie modernizacji brak PO HARTOWIEC 178,272 w trakcie modernizacji brak ST MONTOWO 183,231 w trakcie modernizacji brak 13 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ST ZAJĄCZKOWO LUBAWSKIE 188,635 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji 14 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA 15 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ST RAKOWICE 195,029 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji PO SMOLNIKI 203,074 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji 16 DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA STM IŁAWA GŁÓWNA 206,583 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji 17 IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY PO IŁAWA MIASTO 211,603 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji 18 IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY 19 IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY 20 IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY ST ZĄBROWO 218,242 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji ST REDAKI 224,235 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji ST SUSZ 232,428 w trakcie modernizacji w trakcie modernizacji

21 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 21 Poz Kolejna tabela ukazuje wybrane parametry techniczne tej linii. Tabela 9. Wybrane parametry techniczne linii nr 9 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Nazwa punktu Km osi Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (n) Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (p) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (n) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (p) Dopuszczalny nacisk osi na tor Dopuszczalny nacisk liniowy Ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych Elektryfikacja (tak/nie) % wykorzystania przepustowości % wykorzystania (n) przepustowości (p) 1 NASIELSK - DZIAŁDOWO IŁOWO 134, brak Tak NASIELSK - DZIAŁDOWO NARZYM 140, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA DZIAŁDOWO 147, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA BURKAT 153, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA TURZA WIELKA 157, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA GRALEWO 161, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA śabiny 166, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA TUCZKI 168, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA RYBNO POMORSKIE 172, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA JEGLIA 175, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA HARTOWIEC 178, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA MONTOWO 183, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA ZAJĄCZKOWO LUBAWSKIE 188, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA RAKOWICE 195, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA SMOLNIKI 203, brak Tak DZIAŁDOWO - IŁAWA GŁÓWNA IŁAWA GŁÓWNA 206, brak Tak IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY IŁAWA MIASTO 211, brak Tak IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY ZĄBROWO 218, brak Tak IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY REDAKI 224, brak Tak IŁAWA GŁÓWNA - PRABUTY SUSZ 232, brak Tak Linia ta znajduje się w bardzo dobrym stanie, jest w całości zelektryfikowana i nie występują na niej ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych, które mogą się po niej poruszać. Linia posiada obecnie niski wskaźnik wykorzystania przepustowości jest więc na niej duŝo moŝliwości dalszego rozwoju komunikacji kolejowej.

22 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 22 Poz Linia kolejowa nr 220: Olsztyn Bogaczewo Linia kolejowa nr 220, o długości 85,081 km, łączy stację Olsztyn Główny ze stacją Bogaczewo. Na całej długości linia jest jednotorowa; linia została zelektryfikowana w 1994 roku. PoniŜsza tabela przedstawia zestawienie stacji i przystanków osobowych na odcinku tej linii przebiegającym przez województwo warmińsko-mazurskie. Tabela 10. Podstawowe informacje o linii nr 220 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Rodzaj punktu Nazwa punktu Km osi Planowane remonty, inwestycje oraz inne zmiany Sposób dostosowania peronów dla osób niepełnosprawnych 1 OLSZTYN - MORĄG ST GUTKOWO 8,048 brak brak 2 OLSZTYN - MORĄG PO JONKOWO 15,213 brak brak 3 OLSZTYN - MORĄG PO GOTKI 18,278 brak brak 4 OLSZTYN - MORĄG PO WOŁOWNO 22,050 brak brak 5 OLSZTYN - MORĄG ST GAMERKI WIELKIE 27,486 brak brak 6 OLSZTYN - MORĄG PO KOZIA GÓRA 31,757 brak brak 7 OLSZTYN - MORĄG ST śabi RÓG 37,151 brak brak 8 OLSZTYN - MORĄG PO MORĄG KOLONIA 43,292 brak brak 9 OLSZTYN - MORĄG ST MORĄG 45,302 brak brak 10 MORĄG - BOGACZEWO PO DOBROCIN 51,629 brak brak 11 MORĄG - BOGACZEWO ST MAŁDYTY 58,187 brak brak 12 MORĄG - BOGACZEWO PO 13 MORĄG - BOGACZEWO PO ZIELONKA PASŁĘCKA NOWA WIEŚ CIERPKIE 65,454 brak brak 72,762 brak brak 14 MORĄG - BOGACZEWO ST PASŁĘK 76,456 brak brak 15 MORĄG BOGACZEWO ST BOGACZEWO 85,081 brak brak

23 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 23 Poz Kolejna tabela ukazuje wybrane parametry techniczne tej linii. Tabela 11. Wybrane parametry techniczne linii nr 220 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Nazwa punktu Km osi Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (n) Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (p) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (n) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (p) Dopuszczalny nacisk osi na tor Dopuszczalny nacisk liniowy Ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych Elektryfikacja (tak/nie) % wykorzystania przepustowości (n) % wykorzystania przepustowości (p) 1 OLSZTYN - MORĄG GUTKOWO 8, brak Tak OLSZTYN - MORĄG JONKOWO 15, brak Tak OLSZTYN - MORĄG GOTKI 18, brak Tak OLSZTYN - MORĄG WOŁOWNO 22, brak Tak OLSZTYN - MORĄG GAMERKI WIELKIE 27, brak Tak OLSZTYN - MORĄG KOZIA GÓRA 31, brak Tak OLSZTYN - MORĄG śabi RÓG 37, brak Tak OLSZTYN - MORĄG MORĄG KOLONIA 43, brak Tak OLSZTYN - MORĄG MORĄG 45, brak Tak MORĄG - BOGACZEWO DOBROCIN 51, brak Tak MORĄG - BOGACZEWO MAŁDYTY 58, brak Tak MORĄG - BOGACZEWO ZIELONKA PASŁĘCKA 65, brak Tak MORĄG - BOGACZEWO NOWA WIEŚ CIERPKIE 72, brak Tak MORĄG - BOGACZEWO PASŁĘK 76, brak Tak MORĄG BOGACZEWO BOGACZEWO 85, brak Tak Linia ta znajduje się w stanie dobrym, jest w całości zelektryfikowana i nie występują na niej ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych, które mogą się po niej poruszać. Linia posiada obecnie niski wskaźnik wykorzystania przepustowości jest więc na niej duŝo moŝliwości dalszego rozwoju komunikacji kolejowej.

24 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 24 Poz Linia kolejowa nr 204: Malbork Braniewo Linia kolejowa nr 204, o długości 90,617 km, łączy stację Malbork z granicą państwa i prowadzi dalej do stacji Kaliningrad. Na odcinku od Malborka do Bogaczewa linia ta jest dwutorowa i zelektryfikowana; dalszy odcinek jest jednotorowy i niezelektryfikowany. Linia ta jest częścią strategicznie waŝnej do 1945 roku magistrali kolejowej łączącej Berlin ze stolicą Prus Wschodnich Królewcem (tzw. Ostbahn). Obecnie linia ta nie jest eksploatowana w ruchu pasaŝerskim na odcinku od Bogaczewa do Braniewa. PoniŜsza tabela przedstawia zestawienie stacji i przystanków osobowych na odcinku tej linii przebiegającym przez województwo warmińsko-mazurskie. Tabela 12. Podstawowe informacje o linii nr 204 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Rodzaj punktu Nazwa punktu Km osi Planowane remonty, inwestycje oraz inne zmiany Sposób dostosowania peronów dla osób niepełnosprawnych 1 MALBORK - ELBLĄG ST GRONOWO ELBLĄSKIE 18,702 brak brak 2 MALBORK - ELBLĄG ST ELBLĄG 28,954 brak brak 3 ELBLĄG - BOGACZEWO PO KOMOROWO śuławskie 37,180 brak brak 4 ELBLĄG - BOGACZEWO ST BOGACZEWO 41,436 brak brak 5 BOGACZEWO - KUROWO BRANIEWSKIE 6 BOGACZEWO - KUROWO BRANIEWSKIE 7 BOGACZEWO - KUROWO BRANIEWSKIE 8 BOGACZEWO - KUROWO BRANIEWSKIE 9 KUROWO BRANIEWSKIE - BRANIEWO 10 KUROWO BRANIEWSKIE - BRANIEWO 11 KUROWO BRANIEWSKIE - BRANIEWO 12 BRANIEWO - BRANIEWO (GP) LPO STEGNY 49,683 brak brak PO SŁOBITY 53,699 brak brak ST MŁYNARY 60,769 brak brak LPO KUROWO BRANIEWSKIE 65,572 brak brak ST CHRUŚCIEL 71,204 brak brak PO BEMOWIZNA 78,964 brak brak STM BRANIEWO 83,713 brak brak PGR BRANIEWO GR 90,671 brak brak

25 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 25 Poz Kolejna tabela ukazuje wybrane parametry techniczne tej linii. Tabela 13. Wybrane parametry techniczne linii nr 204 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Nazwa punktu Km osi Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (n) Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (p) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (n) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (p) Dopuszczalny nacisk osi na tor Dopuszczalny nacisk liniowy Ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych Elektryfikacja (tak/nie) % wykorzystania przepustowości (n) % wykorzystania przepustowości (p) 1 MALBORK - ELBLĄG GRONOWO ELBLĄSKIE 18, brak Tak MALBORK - ELBLĄG ELBLĄG 28, brak Tak ELBLĄG - BOGACZEWO KOMOROWO śuławskie 37, brak Tak ELBLĄG - BOGACZEWO BOGACZEWO 41, brak Tak BOGACZEWO - KUROWO STEGNY BRANIEWSKIE 49,683 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd BOGACZEWO - KUROWO SŁOBITY BRANIEWSKIE 53,699 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd BOGACZEWO - KUROWO MŁYNARY BRANIEWSKIE 60,769 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd BOGACZEWO - KUROWO KUROWO BRANIEWSKIE BRANIEWSKIE 65,572 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd KUROWO BRANIEWSKIE CHRUŚCIEL - BRANIEWO 71,204 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd KUROWO BRANIEWSKIE BEMOWIZNA - BRANIEWO 78,964 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd KUROWO BRANIEWSKIE BRANIEWO - BRANIEWO 83,713 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd BRANIEWO - BRANIEWO BRANIEWO GR (GP) 90,671 bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd. bd Na linii tej nie występują ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych, które mogą się po niej poruszać. Linia posiada obecnie niski wskaźnik wykorzystania przepustowości.

26 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 26 Poz Linia kolejowa nr 216: Działdowo Olsztyn Linia kolejowa nr 216, o długości 83,283 km, łączy stację Olsztyn Główny ze stacją Działdowo. Linia jest w całości zelektryfikowana. PoniŜsza tabela przedstawia zestawienie stacji i przystanków osobowych na odcinku tej linii przebiegającym przez województwo warmińsko-mazurskie. Tabela 14. Podstawowe informacje o linii nr 216 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Rodzaj punktu Nazwa punktu Km osi Planowane remonty, inwestycje oraz inne zmiany Sposób dostosowania peronów dla osób niepełnosprawnych DZIAŁDOWO - NIDZICA DZIAŁDOWO - NIDZICA DZIAŁDOWO - NIDZICA NIDZICA - OLSZTYNEK NIDZICA - OLSZTYNEK NIDZICA - OLSZTYNEK NIDZICA - OLSZTYNEK NIDZICA - OLSZTYNEK OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY PO KRASNOŁĄKA 7,489 brak brak PO ZAKRZÓW SARNOWO 11,228 brak brak LPO KOZŁOWO 14,923 brak brak ST NIDZICA 24,384 brak brak PO DOBRZYŃ 33,596 brak brak PO BUJAKI 37,487 brak brak PO WAPLEWO 43,060 brak brak ST OLSZTYNEK 52,975 brak brak PO GRYŹLINY 58,154 brak brak LPO STAWIGUDA 63,741 brak brak ST GĄGŁAWKI 68,797 brak brak PO BARTĄG 72,464 brak brak ST OLSZTYN GŁÓWNY 83,283 brak brak

27 Dziennik Urzędowy Województwa Warmińsko-Mazurskiego 27 Poz Kolejna tabela ukazuje wybrane parametry techniczne tej linii. Tabela 15. Wybrane parametry techniczne linii nr 216 na terenie województwa warmińsko-mazurskiego L.p. Nazwa odcinka Nazwa punktu Km osi Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (n) Dopuszczalne prędkości dla pociągów pasaŝerskich (p) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (n) Dopuszczalne prędkości dla autobusów szynowych (p) Dopuszczalny nacisk osi na tor Dopuszczalny nacisk liniowy Ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych Elektryfikacja (tak/nie) % wykorzystania przepustowości (n) % wykorzystania przepustowości (p) 1 DZIAŁDOWO - NIDZICA KRASNOŁĄKA 7, brak Tak DZIAŁDOWO - NIDZICA ZAKRZÓW SARNOWO 11, brak Tak DZIAŁDOWO - NIDZICA KOZŁOWO 14, brak Tak NIDZICA - OLSZTYNEK NIDZICA 24, brak Tak NIDZICA - OLSZTYNEK DOBRZYŃ 33, brak Tak NIDZICA - OLSZTYNEK BUJAKI 37, brak Tak NIDZICA - OLSZTYNEK WAPLEWO 43, brak Tak NIDZICA - OLSZTYNEK OLSZTYNEK 52, brak Tak OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY 10 OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY 11 OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY 12 OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY 13 OLSZTYNEK - OLSZTYN GŁÓWNY GRYŹLINY 58, brak Tak STAWIGUDA 63, brak Tak GĄGŁAWKI 68, brak Tak BARTĄG 72, brak Tak OLSZTYN GŁÓWNY 83, brak Tak Na linii tej nie występują ograniczenia dotyczące typów pojazdów kolejowych, które mogą się po niej poruszać. Linia posiada obecnie średni wskaźnik wykorzystania przepustowości.