Dyrektywa WEEE. 2. Dyrektywa RoHS 3. Znak CE i normy zharmonizowane 4. Certyfikacja wyrobów 5. Bezpieczeństwo wyrobów

Transkrypt

1 Katedra Mikroelektroniki i Technik Informatycznych Politechniki Łódzkiej elektroniczny Prawne aspekty projektowania i realizacji urządzeń elektronicznych dr inż. Piotr Pietrzak pietrzak@dmcs.pl pok. 54, tel Dyrektywa RoHS 3. Znak CE i normy zharmonizowane 4. Certyfikacja wyrobów 5. Bezpieczeństwo wyrobów 6.Ustawa o opakowaniach i odpadach opakowaniowych 7. Ustawa o bateriach i akumulatorach 8.Ustawa o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej 9. Korzystanie ze środowiska ELEKTROŚMIECI Prawie 516 tys. ton sprzętu elektrycznego i elektronicznego wprowadzono w 2011 roku na terytorium Polski Prawie 246 tys. Ton sprzętu wprowadzono w grupie Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego w 2011 roku (47,65% łącznej masy) Ponad 143 tys. ton zużytego sprzętu zebrano w 2011 roku (poziom zbierania wyniósł 27,8%) Blisko 152 tys. ton zużytego sprzętu przetworzono w 2011 roku 3,55 kg zużytego sprzętu zebrano w przeliczeniu na jednego mieszkańca w 2011 r. DYREKTYWA NR 2002/96/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego(weee) DIRECTIYE 2002/96/EC OF THE EUROPEAN PARLIAMENT AND OF THE COUNCIL of 27 January 2003 on waste electrical and electronic equipment(weee) Cele wspólnotowej polityki ochrony środowiska naturalnego to, w szczególności, zachowanie, ochrona i poprawienie jakości środowiska naturalnego, ochrona zdrowia ludzkiego oraz rozważne i racjonalne wykorzystanie zasobów naturalnych. Należy dążyć do odzysku i ponownego użycia energii i materiałów zawartych wodpadach. Źródło: Ministerstwo Środowiska Państwa Członkowskie powinny podjąć kroki w celu zminimalizowania ilości niesortowanych odpadów sprzętu elektronicznego trafiających do strumienia odpadów komunalnych i osiągnięcia wysokiego poziomu zbiórki z segregacją tego sprzętu. Państwa Członkowskie muszą zapewnić zorganizowanie systemu selektywnej zbiórki odpadów sprzętu elektronicznego Nałożone obowiązki są jednym ze sposobów wywierania na producentów presji, aby w fazie projektowania urządzeń brali pod uwagę łatwość naprawy, ewentualnej modernizacji, ponownego użycia, demontażu i recyklingu Na podstawie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 została uchylona dyrektywa 2002/96/WE w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego(weee). Przepisy dyrektywy 2012/19/WE wprowadzają istotne zmiany dla rynku zużytego sprzętu w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. Od 2016 r. minimalny poziom zbierania będzie wynosił 45%. Państwa członkowskie mają zapewnić, aby ilość zebranego WEEE zwiększała się stopniowowokresieod2016r.do2019r. Od 2019 r. minimalny roczny poziom zbierania do osiągnięcia będzie wynosił 65% średniej masy EEE wprowadzonego do obrotu w trzech poprzedzających latach w danym państwie członkowskim lub alternatywnie 85% masy WEEE wytworzonego w tym państwie członkowskim. 1

2 10 państw UE (w tym Polska), ze względu na brak wystarczającej infrastruktury do przetwarzania elektrośmieci, a jednocześnie wytwarzających ich mniej niż najbardziej rozwinięte państwa UE, będzie mogło ustanowić limit zbiórki: na poziomie 40%(w 2016 r.) oraz odroczyć termin osiągnięcia docelowej wartości (65% lub 85%) do roku 2021 (obecnie w Polsce zbiera się około 30% masy sprzętu wprowadzonego narynek). Dyrektywa wprowadza możliwość oddawania stare urządzenia w sklepie elektronicznym lub z artykułami gospodarstwa domowego. Elektrośmieci małogabarytowe, a więc takie, których każdy wymiar nie przekracza 25 cm (np. telefony komórkowe), będą mogły być zwrócone nieodpłatnie (bez konieczności kupowania nowego produktu tego typu) w każdym większym (tj. o powierzchni 400 m2 lub więcej) sklepie handlującym tego typu towarem. Koszty zagospodarowania zużytego sprzętu w przeważającej mierze ponosić będą wprowadzający sprzęt (producenci, importerzy). Zgodnie z dyrektywą, powinni oni także przestrzegać wymogów dotyczących eko-projektowania, ułatwiających ponowne użycie, demontaż i odzysk zużytego sprzętu. Dyrektywa zawiera też przepisy, które ograniczają przewożenie zużytego sprzętu jako sprzętu używanego, ale sprawnego. Przewoźnik będzie zobowiązany udostępnić dokumenty poświadczające, że jest to transport produktów, a nie odpadów. To jeden ze sposobów, żeby wyeliminować przemieszczanie niebezpiecznych substancji wykorzystywanych w produkcji urządzeń, a zwiększyć poziom ich odzyskiwania i unieszkodliwiania. reguluje również sposób obliczania poziomu zbierania zużytego sprzętu i ujednolicenia wymogów w całej UE (dotąd wymogi były inne w różnych krajach) oraz definiuje wprowadzającego sprzęt na rynek (będzie to każda osoba fizyczna bądź prawna, która wprowadza sprzęt na rynek danego państwa członkowskiego). Do 14 sierpnia 2015 roku Komisja przyjmie akty wykonawcze ustanawiające wspólną metodę obliczania masy elektroodpadów wprowadzanych do obrotu na rynku krajowymi wytwarzanych w każdym państwie członkowskim. Definicjasprzętu Państwa członkowskie mają 18 miesięcy na dostosowanie własnych przepisów do nowej dyrektywy od momentu, kiedy Rada UE formalnie zatwierdziła tekst(7 czerwca 2012 r.). Ponieważ obecnie obowiązująca ustawa z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym przechodziła już kilka aktualizacji, podjęto decyzję o opracowaniu nowej ustawy. Jej projekt został opublikowany 22 stycznia 2013r. 1. Urządzenie, 2. którego prawidłowe działanie jest uzależnione od dopływu prądu elektrycznego lub od obecności pól elektromagnetycznych oraz mogące służyć do wytwarzania, przesyłu lub pomiaru prądu elektrycznego lub pól elektromagnetycznych 3. zaprojektowane do użytku przy napięciu elektrycznym nieprzekraczającym 1000V dla prądu przemiennego oraz 1500 V dla prądu stałego 4. zaliczone do grup sprzętu określonych w załączniku nr 1 do ustawy Przesłanki powyższe muszą być spełnione łącznie. Definicjasprzętu Grupy sprzętu podlegającego ustawie Przepisów ustawy ZSEE nie stosuje się do: 1. Sprzętu służącego ochronie bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli ten sprzęt jest przeznaczony wyłącznie do celów wojskowych 2. Odpadów promieniotwórczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29listopada2000r. Prawoatomowe(tekstjedn.:Dz.U.z2004r.Nr 161,poz.1689,zpóźn.zm.) 3. Sprzętu będącego częścią składową urządzenia, które nie jest sprzętem w rozumieniu przepisów ustawy (np. radio fabrycznie zamontowane w samochodzie) Wyłączenia zgodnie art. 2 ust. 3 ustawy. 1. Wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego 2. Małogabarytoweurządzenia gospodarstwa domowego 3. Sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny 4. Sprzęt audiowizualny 5. Sprzęt oświetleniowy 6. Narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych 7. Zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy 8. Wyroby medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepianych i skażonych produktów 9. Przyrządy do nadzoru i kontroli 10.Automaty do wydawania 2

3 Definicja wprowadzającego sprzęt Definicja wprowadzającego sprzęt Przepisy ustawy o ZSEE dotyczą: wprowadzających sprzęt zbierających sprzęt prowadzących zakłady przetwarzania przedsiębiorstwa zajmujące się recyclingiem organizacje odzysku Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt. 13 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym(dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.) wprowadzającym sprzęt jest przedsiębiorca, który: 1. Produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem 2. Wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym oznaczeniem wyprodukowany przez innego przedsiębiorcę, 3. Importuje sprzęt Wprowadzanie sprzętu jest rozumiane jako odpłatne albo nieodpłatne udostępnienie sprzętu po raz pierwszy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu(EFTA)- strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w celu używania lub dystrybucji. Na podstawie art. 3b ustawy o ZSEE, wprowadzenie sprzętu do obrotu następuje z dniem: 1. Wydania sprzętu z magazynu lub przekazania osobie trzeciej w przypadku sprzętu wyprodukowanego na terytorium kraju 2. Wystawienia faktury potwierdzającej WNT 3. Przywozu sprzętu na terytorium kraju Złożenie do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska wniosku o wpis do rejestru oraz uiszczenie opłaty rejestrowej i opłaty rocznej.(art. 7 i 9 ustawy ZSEE) Umieszczanie numeru rejestrowego na wszystkich wystawianych przez siebie fakturach i innych dokumentach sporządzanych w związku z wykonywaniemdziałalności gospodarczej.(art. 21 ustawy ZSEE) Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o obowiązku selektywnego zbierania zużytego sprzętu. (art. 22 ust. 1 ustawy ZSEE) Informowanie użytkowników wprowadzanego przez siebie sprzętu o systemie zbierania zużytego sprzętu.(art. 22 ust 2 ustawy ZSEE) Oznakowanie wprowadzanego sprzętu symbolem przekreślonego kosza, co oznaczać ma zakaz wyrzucania danego sprzętu do zwykłego kosza (art. 23 ustawy ZSEE). Oznakowanie to powinno być zamieszczone w sposób wyraźny, czytelny i trwały. Wprowadzający sprzęt ma obowiązek prowadzić publiczne kampanie edukacyjne(art. 23a ustawy o ZSEE). Obowiązek ten może być wykonany samodzielnie (na poziomie minimum 0,1 % swoich przychodów) lub za pośrednictwem organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Sporządzanie i przedstawianie Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska regularnych sprawozdań o ilości i masie wprowadzanego sprzętu.(art.24ustawyzsee)dodnia31lipcazaokresod1styczniado 30czerwcaidodnia15marcazaokresod1lipcado31grudniakażdego roku. Koszt gospodarowania odpadami stanowią część ceny danego sprzętu i mogą być uwidaczniane nabywcom jako składnik tej ceny np. w postaci oddzielnego elementu ceny wykazanego w wyodrębnionej pozycji na fakturze. Koszty gospodarowania odpadami nie mogą przekraczać kosztów faktycznie ponoszonych przez Wprowadzających. (art. 25 ustawy ZSEE) Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych obejmujący urządzenia gospodarstwa domowego, sprzęt audiowizualny, sprzęt oświetleniowy oraz narzędzia elektryczne i elektroniczne jest zobowiązany przekazać sprzedawcom, zarówno detalicznym jak i hurtowym, informację o wysokości kosztów gospodarowania odpadami (art.25ust2ustawyozsee). Uprawnienie (nie obowiązek) do informowania o kosztach gospodarowania odpadami przysługuje wprowadzającym sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych obejmujący sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny, jak również zabawki, sprzęt rekreacyjny, sportowy, wyroby medyczne, przyrządy do nadzoru i kontroli oraz automaty do wydawania. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do opracowania, przeznaczonej dla prowadzących zakłady przetwarzania i prowadzących działalność w zakresie recyklingu, informacji dotyczącej ponownego użycia i przetwarzania zużytego sprzętu, w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia nowego typu sprzętu.(art. 26 ust 1 ustawy ZSEE) Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych jest obowiązany zorganizować i sfinansować odbieranie ZSEE od zbierających zużyty sprzęt, przetwarzanie, odzysk (w tym recyklingu) i unieszkodliwienie zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych(art. 27 ustawy ZSEE). Zarówno wprowadzający jak też użytkownik sprzętu innego niż przeznaczony dla gospodarstwa domowych jest zobowiązany przekazać zużyty sprzęt podmiotom wpisanym do rejestru GIOŚ - zbierającemu zużyty sprzęt lub zakładowi przetwarzania. 3

4 Wprowadzający sprzęt inny niż dla gospodarstw domowych jest obowiązany do zorganizowania i sfinansowania zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania zużytego sprzętu pochodzącego od użytkowników innych niż gospodarstwa domowe: 1) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium krajupodniu13sierpnia2005r.; 2) powstałego ze sprzętu wprowadzonego przez niego na terytorium kraju do dnia 13 sierpnia 2005 r., jeżeli zużyty sprzęt jest zastępowany przez sprzęt tego samego rodzaju co sprzęt dostarczony przez tego wprowadzającego lub sprzęt spełniający te same funkcje co sprzęt dostarczony przez tego wprowadzającego, przy czym finansowanie zbierania, przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu, i unieszkodliwiania tego sprzętu może być również ponoszone przez jego użytkownika w zakresie określonym w umowie.(art. 29 ustawy ZSEE) Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych zobowiązany jest do osiągania minimalnych rocznych poziomów zbierania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, z wyjątkiem opraw oświetleniowych, w których łączna masa metali, minerałów, szkła lub drewna przekracza 90% masy wyrobu. Obowiązkowe poziomy zbierania liczy się w odniesieniu do masy sprzętu wprowadzonej w poprzednim roku kalendarzowym, za wyjątkiem wprowadzającego, który dopiero rozpoczyna działalność i który jest zobowiązany do obliczania poziomów zbierania w odniesieniu do wprowadzenia w danym roku kalendarzowym. Każdy wprowadzający zobowiązany jest do osiągnięcia określonych w ustawie poziomów odzysku i recyklingu wyliczanych jako procent masy zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania wpisanego do rejestru.(art. 30 ustawy ZSEE) Wprowadzający powinien sporządzić i przedłożyć Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska sprawozdania masie zużytego sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz unieszkodliwianiu; do dnia 31 lipca za okres od 1 stycznia do 30 czerwca i do dnia 15 marca za okres od 1 lipca do 31 grudnia każdego roku(art.31ust.1ustawyozsee).natomiastdodnia31marcapowinien złożyć sprawozdanie o osiągniętych poziomach zbierania, osiągniętych w poprzednim roku. Wprowadzający sprzęt jest obowiązany do zawarcia umowy z prowadzącymi zakłady przetwarzania, wpisanymi do rejestru, o zdolnościach przetwórczych umożliwiających przetworzenie zebranego zużytego sprzętu.(art. 33 ust.1 ustawy ZSEE). Ponadto do końca lutego każdego roku, wprowadzający powinien sporządzić i przedłożyć Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska wykaz zakładów przetwarzania, z którymi zawarł umowę.(art. 33 ust. 4 ustawy o ZSEE) Organizacje odzysku Ustawa dopuszcza przeniesienie części zobowiązań z wprowadzającego na organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego(art. 57 ustawy ZSEE), a w przypadku wprowadzających sprzęt oświetleniowy nawet zobowiązuje do przeniesienia obowiązków na organizację odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego(art. 34 ustawy ZSEE) Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego jest spółką akcyjną utworzoną przez wprowadzających sprzęt lub reprezentujące ich związki pracodawców lub izby gospodarcze w celu realizacji określonych w ustawie obowiązków przejętych na podstawie umów od wprowadzających sprzęt, z zastrzeżeniem ust. 3. Organizacje odzysku Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie może przejąć obowiązków, o których mowa w: art. 7 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 4, 7 i 8, art. 9 ust. 2 i 3, art. 13 ust. 1 (rejestracja, wyrejestrowanie w GIOŚ) art , art. 25, art. 26(oznakowanie, przekazywanie informacji) art.32ust.1(ewidencjailościimasy) Organizacje odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, przejmując obowiązki od wprowadzającego sprzęt najczęściej realizują: art. 29 ust. 1 (zorganizowanie i sfinansowanie zbierania zużytego sprzętu w zakresie art. 30) art. 33(zawarcie umów z zakładami przetwarzania) art. 23a(publiczne kampanie edukacyjne) art. 24 ust. 1, 31 ust. 1 pkt 1, w art. 31 ust. 1 pkt 2, 67 ust. 1 (sprawozdawczość) Obowiązki sprzedawców detalicznych i hurtowych Sporządzanie i przekazywanie do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w terminie do 31 lipca oraz do 15 marca półrocznego sprawozdania o masie zużytego sprzętu zebranego i przekazanego do zakładu przetwarzania.(art. 40, pkt 1 ustawy ZSEE) Na sprzedawcy detalicznym ciąży obowiązek nieodpłatnego przekazania przyjętego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania lub sprzedawcy hurtowemu.(art. 42, pkt 2 ustawy ZSEE) Na sprzedawca hurtowym ciąży obowiązek nieodpłatnego przekazania przyjętego zużytego sprzętu prowadzącemu zakład przetwarzania. (art. 42,pkt3ustawyZSEE) Informowanie o wysokości kosztów gospodarowania odpadami, jeżeli taką informację uzyskali od wprowadzającego (art. 25 ust. 7 ustawy o ZSEE). Sprzedaż wyłącznie sprzętu wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt zarejestrowanego w rejestrze, o którym mowa wart.6(art.41,pkt.1ustawyzsee) 4

5 Obowiązki sprzedawców detalicznych i hurtowych Sprzedaż sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych oznaczonego symbolem przekreślonego kosza wraz z załączoną do sprzętu Informacją wyjaśniającą znaczenie tego symbolu i wskazującą na zakaz umieszczania zużytego sprzętu łącznie z innymi odpadami. (art.41pkt3ustawyzsee). Obowiązek nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt na zasadzie "1 za 1, czyli lodówka za lodówkę, telewizor za telewizor, suszarka do włosów za suszarkę, świetlówka za świetlówkę itp. (art. 42, pkt 1 ustawy ZSEE). Sprzedawca detaliczny, sprzedawca hurtowy może jednak odmówić przyjęcia go w przypadku, gdy stwarza on zagrożeniedlazdrowialubżyciaosób.(art.37aust.2ustawyozsee) Umieszczanie w punktach sprzedaży informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu.(art. 41 pkt 2 ustawy ZSEE) Zasady postępowania ze zużytym sprzętem elektrycznym i elektronicznym w sposób zapewniający ochronę zdrowia i życia ludzi, ochronę środowiska oraz wymagania, jakie powinien ten sprzęt powinien spełniać określa Ustawa z dnia 25 lipca 2005r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wraz z późniejszymi zmianami. Ustawa ta też nakazuje ograniczenie ilości odpadów, określa odpowiednie poziomy zbierania, odzysku i recyklingu ZSEE. Łamanie zasad postępowania z ZSEE zagrożone jest karą na zasadach i w trybie określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia. Kary pieniężne wymierza w drodze decyzji wojewódzki inspektor ochrony środowiska. Ustalając wysokość kary pieniężnej bierze się pod uwagę stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu, a w szczególności masę sprzętu, którą wprowadzającywprowadził do obrotu. Wprowadzającysprzęt podlega garze grzywny, jeśli: nie umieszcza numeru rejestrowego na fakturze nie dołącza wymaganych informacji do sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych nie oznakowuje sprzętu oznakowaniem określonym w załączniku nr 3 do Ustawy (przekreślony kosz) nie składa sprawozdania o ilości i masie wprowadzonego sprzętu albo składa sprawozdania nierzetelne nie przekazuje prowadzącemu zakład przetwarzania informacji dotyczących ponownego użycia i przetwarzania sprzętu nie składa sprawozdania o masie zużytego sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, recyklingowi oraz unieszkodliwianiu, o osiągniętych poziomach zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu albo składa sprawozdania nierzetelne nie prowadzi dodatkowej ewidencji oraz nie przechowuje jej przez wymagany okres albo prowadzi te czynności nierzetelnie nie przekazuje GIOŚ wykazu zakładów przetwarzania albo przekazuje wykaz zawierający nierzetelne informacje. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy podlega karze grzywny, jeśli: nie umieszcza w punkcie sprzedaży informacji o punktach zbierania ZSEE sprzedaje sprzęt przeznaczony do gospodarstw domowych bez dołączonej informacji o zakazie umieszczania ZSEE wraz z innymi odpadami i oznakowaniem (przekreślony kosz) określonym w załączniku nr 3 do ustawy nie przyjmuje ZSEE przy sprzedaży albo przyjmuje ten sprzęt odpłatnie nie przekazuje nieodpłatnie ZSEE prowadzącemu zakład przetwarzania Wprowadzający sprzęt podlega karze pieniężnej: w wysokości od zł do zł, jeśli wprowadza do obrotu sprzęt nie będąc wpisanym do rejestru Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w wysokości od zł do zł, jeśli nie dopełnia obowiązku wniesienia zabezpieczenia finansowego w wysokości od zł do zł, jeśli nie przekazuje sprzedawcom detalicznym i sprzedawcom hurtowym informacji o wysokości kosztów gospodarowania odpadami Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy podlegają karze pieniężnej: w wysokości od zł do zł, jeśli nie informują dokonujących zakupu sprzętu o wysokości kosztów gospodarowania odpadami w wysokości od zł do zł, jeśli prowadzą sprzedaż sprzętu pochodzącego od wprowadzającego sprzęt niezarejestrowanego w rejestrze Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. w wysokości od zł do zł, jeśli nie dopełnia obowiązku organizowania i finansowania odbierania od zbierających, przetwarzania, odzysku, recyklingu i unieszkodliwiania ZSEE 5

6 Ustawa o bateriach i akumulatorach Szczegółowe zasady postępowania z bateriami i akumulatorami reguluje Ustawazdnia24kwietniaobateriachiakumulatorach(Dz.U.Nr79,poz. 666zdnia28maja2009r).Ustawaobowiązujeod1stycznia2010roku. Ustawa określa sposób postępowania z bateriami i akumulatorami począwszy od określenia wymagań stawianym bateriom i akumulatorom przeznaczonym do wprowadzenia na rynek, poprzez zasady ich wprowadzania na rynek, a skończywszy na zasadach zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii i zużytych akumulatorów. Przepisów ustawy nie stosuje się do baterii i akumulatorów używanych w: urządzeniach związanych z ochroną podstawowych interesów bezpieczeństwa państw członkowskich Unii Europejskiej, broni, amunicji i sprzęcie wojennym, z wyjątkiem produktów, które nie są przeznaczone specjalnie do celów wojskowych; urządzeniach przeznaczonych do wysyłania w przestrzeń kosmiczną Ustawa o bateriach i akumulatorach Każdy przedsiębiorca wprowadzający na rynek baterie i akumulatory (także jako element innego produktu!), niezależnie od ich ilości, musi zorganizować i sfinansować zbieranie, przetwarzanie, recykling i unieszkodliwianie zużytych baterii i akumulatorów, i osiągnąć określone poziomy zbierania baterii i akumulatorów. Przedsiębiorca, który wykonuje działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju oraz przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, jest obowiązany do złożenia wniosku o wpis do rejestru prowadzonego przez GIOŚ. Także przedsiębiorcy rozpoczynający działalność w tym zakresie są obowiązani do złożenia do GIOŚ wniosku o wpis do rejestru. Numer rejestrowy należy uzyskać przed dokonaniem pierwszego wprowadzenia do obrotu baterii lub akumulatorów na terytorium kraju lub pierwszego przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów (art. 18 ust. 1 ustawy). Ustawa o bateriach i akumulatorach Wprowadzający baterie samochodowe, akumulatory samochodowe, baterie przemysłowe lub akumulatory przemysłowe oraz użytkownicy tych baterii lub akumulatorów mogą zawierać między sobą porozumienia dotyczące finansowania zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania tych baterii lub akumulatorów. Wprowadzający baterie lub akumulatory może realizować obowiązki, o którychmowawart.27,art.31,art.32ust.1,art.33ust.1,art.34ust.2, art.35ust.1,art.36ust.1i4orazart.41ust.3,zapośrednictweminnych podmiotów. Odpowiedzialność za prawidłową realizację obowiązków, o których mowa w ust. 1, spoczywa na wprowadzającym baterie lub akumulatory. Zakazuje się(z pewnymi wyjątkami) wprowadzania baterii zawierających rtęćikadm(od28maja2009,art.8). Wprowadzający ma obowiązek umieszczania numeru rejestrowego na dokumentach związanych z obrotem bateriami i akumulatorami (od 1 stycznia 2010, art. 30). Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory Wprowadzający zobowiązany jest do odpowiedniego oznakowania baterii i akumulatorów (pojemność, skład, symbol selektywnej zbiórki). Obowiązek odpowiedniego oznakowania dotyczy również wprowadzającego sprzęt, w którym zamontowano baterie i akumulatory. Oznakowanie określa rodzaj zamontowanych baterii lub akumulatorów oraz sposób bezpiecznego usunięcia baterii lub akumulatorów ze sprzętu. Wprowadzający zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji w zakresie rodzaju, ilości i masy wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów (dokumentacja przechowywana przez 5 lat). Wprowadzający zobowiązany jest do organizacji i sfinansowania systemu zbierania, przetwarzania, recyklingu i unieszkodliwiania zużytych baterii i akumulatorów, publicznych kampanii edukacyjnych. Wprowadzający zobowiązany jest do właściwego gospodarowania zużytymi bateriami i akumulatorami. Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory Wprowadzający baterie lub akumulatory przenośne zobowiązany jest do osiągnięcia wymaganych ustawą poziomów zbierania. Wymagane poziomy zbiórki do roku 2012 i 2016 powinny wynieść odpowiednio 25% i 45% w stosunku do masy wprowadzonych baterii i akumulatorów przenośnych. W przypadku nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania, przedsiębiorcy mają obowiązek zapłacenia tzw. opłaty produktowej. Sprzedawca detaliczny baterii samochodowych kwasowo-ołowiowych, akumulatorów samochodowych kwasowo-ołowiowych, baterii przemysłowych kwasowo-ołowiowych lub akumulatorów przemysłowych kwasowo-ołowiowych jest obowiązany do pobrania od kupującego opłaty depozytowej (30/35zł) oraz do potwierdzenia jej pobrania, jeżeli przy sprzedaży tych baterii lub akumulatorów kupujący nie przekazał mu zużytych baterii lub zużytych akumulatorów. W przypadku dostarczenia przez klienta zużytego akumulatora w przeciągu 30 dni od daty zakupu, opłata depozytowa podlega zwrotowi. Obowiązki wprowadzającego baterie i akumulatory Wprowadzający do dnia zobowiązany jest do dnia 15 marca roku następującego po roku, którego dotyczy sporządzić(według dostępnych wzorów) i przedłożyć marszałkowi województwa: roczne sprawozdanie z rodzaju, ilości i masy wprowadzanych do obrotu baterii i akumulatorów wykaz zakładów przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, z których prowadzącymi ma zawartą umowę sprawozdanie z osiągniętych poziomów zbierania wraz z wykazem punktów zbierania prowadzonych przez danego zbierającego zużyte baterie lub zużyte akumulatory oraz wykazem miejsc odbioru, z których zbierający odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory przenośne sprawozdanie o wysokości należnej opłaty produktowej 6