CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO. 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 3,34 mg sodu w formie dwuwodzianu cytrynianu sodowego i chlorku sodowego.

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO Ondansetron Kabi 2 mg/ml roztwór do wstrzykiwań 2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera: chlorowodorek dwuwodny ondansetronu, co odpowiada 2 mg ondansetronu. Jedna ampułka 2 ml zawiera 4 mg ondansetronu. Jedna ampułka 4 ml zawiera 8 mg ondansetronu. 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 3,34 mg sodu w formie dwuwodzianu cytrynianu sodowego i chlorku sodowego. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt POSTAĆ FARMACEUTYCZNA Roztwór do wstrzykiwań. Klarowny i bezbarwny roztwór. 4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 4.1 Wskazania do stosowania Ondansetron jest wskazany w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią oraz w zapobieganiu i leczeniu nudności i wymiotów pooperacyjnych (PONV). 4.2 Dawkowanie i sposób podawania Do wstrzyknięć dożylnych lub do podawania w infuzji dożylnej po rozcieńczeniu. Instrukcja rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6. Nudności i wymioty wywołane chemioterapią i radioterapią Dorośli Nasilenie wymiotów wywołanych terapią przeciwnowotworową zmienia się zależnie od dawki produktu leczniczego oraz od zastosowanego schematu połączenia chemioterapii oraz radioterapii. Drogę podania ondansetronu i jego dawkę należy dobierać w sposób elastyczny, w zakresie od 8 do 32 mg na dobę oraz według poniższych wskazówek. Chemioterapia oraz radioterapia o działaniu wymiotnym Pacjentom otrzymującym chemioterapię oraz radioterapię o działaniu wymiotnym, ondansetron można podawać dożylnie lub doustnie. Większości pacjentom otrzymującym chemioterapię oraz radioterapię o działaniu wymiotnym, bezpośrednio przed zastosowaniem chemioterapii należy podać 8 mg ondansetronu w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub 15 minutowej infuzji dożylnej, a następnie podawać 8 mg ondansetronu doustnie, co 12 godzin. DE/H/0640/001/IB/009 1

2 Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom, po upływie pierwszych 24 godzin powinno się kontynuować leczenie ondansetronem doustnie lub doodbytniczo przez okres do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia przeciwnowotworowego. Zalecaną dawką produktu leczniczego podawanego doustnie jest 8 mg, 2 razy na dobę lub doodbytniczo 16 mg, raz na dobę. Informacje dotyczące podawania ondansetronu doustnie i doodbytniczo znajdują się w Charakterystykach Produktu Leczniczego ondansetronu, w postaci tabletek i czopków. Chemioterapia o silnym działaniu wymiotnym Pacjentom otrzymującym chemioterapię o silnym działaniu wymiotnym, np. duże dawki cisplatyny, ondansetron można podawać dożylnie. Ondansetron okazał się równie skuteczny, gdy był podawany po pierwszych 24 godzinach chemioterapii w następujących schematach dawkowania: Pojedyncza dawka 8 mg ondansetronu podana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym bezpośrednio przed chemioterapią. Bezpośrednio przed zastosowaniem chemioterapii, powolne wstrzyknięcie dożylne 8 mg ondansetronu albo infuzja dożylna trwająca 15 minut, a następnie dwie kolejne dożylne dawki ondansetronu po 8 mg każda, w odstępie od 2 do 4 godzin lub w ciągłej infuzji dożylnej w dawce 1 mg/godzinę do 24 godzin. Pojedyncza dożylna dawka 16 mg ondansetronu rozcieńczonego w 50 do 100 ml roztworu sodu chlorku 9 mg/ml (0,9% w/v) lub innego zgodnego roztworu do wstrzykiwań (informacje na temat zgodności roztworu do wstrzykiwań patrz punkt 6.6), podawana w infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut, bezpośrednio przed zastosowaniem chemioterapii. Nie wolno podawać pojedynczych dawek większych niż 16 mg w związku z ryzykiem zależnego od dawki wydłużenia odstępu QT (patrz punkt 4.4, 4.8 i 5.1) Dawki większe niż 8 mg do 16 mg ondansetronu mogą być podawane tylko w infuzji trwającej nie krócej niż 15 minut. Wybór schematu dawkowania powinien być uzależniony od stopnia nasilenia wymiotów. Skuteczność ondansetronu w chemioterapii o silnym działaniu wymiotnym może być zwiększona poprzez dodatkowe podanie przed chemioterapią, pojedynczej dożylnej 20 mg dawki soli sodowej fosforanu deksametazonu. Aby zapobiec opóźnionym lub przedłużonym wymiotom, po upływie pierwszych 24 godzin powinno się kontynuować leczenie ondansetronem doustnie przez okres do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia przeciwnowotworowego. Zalecana dawka produktu leczniczego podawanego doustnie to 8 mg, 2 razy na dobę. Dzieci (w wieku 2 lat i starsze) i młodzież (<18 lat) Doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży jest ograniczone. Dzieciom w wieku powyżej 2 lat, ondansetron można podawać w pojedynczej dawce 5 mg/m 2 powierzchni ciała dożylnie, w czasie 15 minut, bezpośrednio przed chemioterapią, a następnie 4 mg ondansetronu doustnie po 12 godzinach. Podawanie doustne produktu leczniczego, w zależności od powierzchni ciała, należy kontynuować do 5 dni po zakończeniu cyklu leczenia. Dzieci o całkowitej powierzchni ciała pomiędzy 0,6 i 1,2 m² powinny otrzymać dawkę 4 mg, 2 do 3 razy na dobę, natomiast dzieci o całkowitej powierzchni ciała większej niż 1,2 m² powinny otrzymać 8 mg, 2 do 3 razy na dobę. Brak doświadczenia odnośnie podawania produktu leczniczego dzieciom w wieku poniżej 2 lat. Pacjenci w podeszłym wieku Ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat i nie ma potrzeby dostosowywania dawki, częstości oraz drogi podawania produktu leczniczego. DE/H/0640/001/IB/009 2

3 Patrz również Szczególne grupy pacjentów. Pooperacyjne nudności i wymioty (PONV) Zapobieganie pooperacyjnym nudnościom i wymiotom Dorośli: W zapobieganiu PONV ondansetron może być podany we wstrzyknięciu dożylnym lub doustnie. Ondansetron może być podany w pojedynczej dawce 4 mg, w postaci powolnego dożylnego wstrzyknięcia, przed wprowadzeniem do znieczulenia. Informacje dotyczące podawania ondansetronu doustnie znajdują się w Charakterystykach Produktu Leczniczego ondansetronu, w postaci tabletek. Leczenie pooperacyjnych nudności i wymiotów W leczeniu PONV zalecana jest pojedyncza dawka od 4 do 8 mg podawana w powolnym wstrzyknięciu dożylnym. Dzieci (w wieku 2 lat i starsze) i młodzież (< 18 lat) Zapobiegając PONV u dzieci i młodzieży, poddanych ogólnemu znieczuleniu w trakcie operacji, można podać ondansetron w powolnym wstrzyknięciu dożylnym w dawce 0,1 mg/kg mc., do maksymalnej dawki 4 mg, albo przed albo po wprowadzeniu do znieczulenia. W leczeniu uporczywych pooperacyjnych nudności i wymiotów (PONV) u dzieci i młodzieży, można podać ondansetron w postaci powolnego wstrzyknięcia dożylnego w dawce 0,1 mg/kg mc., do maksymalnej dawki 4 mg. Dane dotyczące zastosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u dzieci w wieku poniżej 2 lat są ograniczone. Pacjenci w podeszłym wieku Doświadczenie dotyczące stosowania ondansetronu w zapobieganiu i leczeniu PONV u pacjentów w podeszłym wieku jest ograniczone, jednak ondansetron jest dobrze tolerowany przez pacjentów w wieku powyżej 65 lat, otrzymujących chemioterapię. Patrz również Szczególne grupy pacjentów. Szczególne grupy pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Nie ma konieczności dostosowania dobowej dawki produktu leczniczego, częstości oraz drogi jego podawania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony, a okres półtrwania w surowicy znacząco przedłużony u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U tych pacjentów całkowita dawka dobowa nie powinna być większa niż 8 mg. Pacjenci z zaburzeniami metabolizmu sparteiny i debryzochiny Okres półtrwania ondansetronu w fazie eliminacji nie ulega zmianie u pacjentów zaklasyfikowanych jako powoli metabolizujący sparteinę i debryzochinę. W konsekwencji, u tych pacjentów dawki wielokrotne będą powodowały taki sam poziom ekspozycji jak u pozostałych grup pacjentów. Nie ma konieczności dostosowania ani dawki dobowej, ani częstości podawania produktu leczniczego. DE/H/0640/001/IB/009 3

4 4.3 Przeciwwskazania Nadwrażliwość na ondansetron lub na innego wybiórczego antagonistę receptora 5-HT 3 (t.j. granisetron, dolasetron) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. 4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Reakcje nadwrażliwości obserwowano u pacjentów, którzy wykazywali nadwrażliwość na inne produkty lecznicze z grupy wybiórczych antagonistów receptora 5-HT 3. Nie należy stosować tego produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 2 lat, ze względu na niewystarczające doświadczenie w tej grupie pacjentów. Ponieważ ondansetron wydłuża czas pasażu jelitowego, pacjentów z objawami podostrej niedrożności jelit należy obserwować po podaniu produktu. Ponieważ doświadczenie w zakresie stosowania ondansetronu u pacjentów z chorobami serca jest niewielkie, należy zachować ostrożność, jeśli ondansetron jest podawany łącznie z produktami znieczulającymi, pacjentom z arytmią lub zaburzeniami przewodzenia, lub pacjentom leczonym produktami antyarytmicznymi lub beta-blokerami. U pacjentów stosujących ondansetron rzadko obserwowano przemijające zmiany w zapisie EKG, obejmujące wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 5.1 Właściwości farmakodynamiczne). Ponadto, po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, u pacjentów stosujących ondansetron obserwowano przypadki częstoskurczu komorowego typu Torsade de Pointes. Należy zachować ostrożność stosując ondansetron u pacjentów, u których występuje lub może wystąpić wydłużenie odstępu QTc. Do tej grupy należą pacjenci z zaburzeniami gospodarki elektrolitowej, z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, z zastoinową niewydolnością serca oraz pacjenci przyjmujący inne produkty lecznicze wywołujące wydłużenie odstępu QT. Dlatego należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca lub przewodzenia, u pacjentów leczonych produktami antyarytmicznymi lub blokującymi receptory beta-adrenergiczne oraz u pacjentów ze znacząco zaburzoną gospodarką elektrolitową. U pacjentów po operacji usunięcia migdałków, ondansetron podany w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom może maskować krwawienia utajone. Dlatego takich pacjentów należy uważnie obserwować po podaniu ondansetronu. Ten produkt leczniczy zawiera 2,3 mmol (lub 53,5 mg) sodu na dawkę. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. 4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Wpływ ondansetronu na inne produkty lecznicze Brak jest dowodów na to, że ondansetron nasila bądź hamuje metabolizm innych produktów leczniczych często stosowanych z nim jednocześnie. Szczegółowe badania wykazały, że ondansetron nie wchodzi w interakcje z alkoholem, temazepamem, furosemidem, alfentanylem, propofolem lub tiopentalem. Tramadol Dane z niewielkich badań wykazują, że ondansetron może zmniejszać przeciwbólowe działanie tramadolu. Wpływ innych produktów leczniczych na ondansetron Ondansetron jest metabolizowany przez enzymy należące do układu enzymatycznego cytochromu P-450: CYP3A4, CYP2D6 i CYP1A2. Z powodu znacznej liczby enzymów metabolizujących ondansetron, zahamowanie lub zmniejszenie aktywności jednego enzymu (np. genetycznie uwarunkowany niedobór CYP2D2) jest normalnie wyrównywane przez inne enzymy, co powinno DE/H/0640/001/IB/009 4

5 powodować małą lub nieistotną zmianę w ogólnym klirensie ondansetronu lub zapotrzebowaniu na dawkę produktu leczniczego. Fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna: u pacjentów leczonych silnie działającymi induktorami CYP3A4 (np. fenytoina, karbamazepina i ryfampicyna), klirens doustnie podanego ondansetronu był zwiększony, a stężenie ondansetronu we krwi było zmniejszone. 4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację Ciąża: Dane otrzymane z ograniczonej liczby zastosowań ondansetronu w okresie ciąży nie wykazały niekorzystnego wpływu ondansetronu na ciążę ani zdrowie płodu lub noworodka. Do chwili obecnej nie ma dostępnych odpowiednich danych epidemiologicznych. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka lub płodu, poród, czy rozwój poporodowy (patrz punkt 5.3). Jednakże badania na zwierzętach nie zawsze odzwierciedlają reakcję u ludzi. Należy zachować ostrożność przepisując produkt leczniczy kobiecie w ciąży, szczególnie podczas pierwszego trymestru ciąży. Należy starannie rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. Karmienie piersią: Badania na zwierzętach wykazały, że ondansetron przenika do mleka (patrz punkt 5.3). W związku z tym zalecane jest, aby matki przyjmujące ondansetron nie karmiły piersią. 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn Ondansetron nie wpływa lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. 4.8 Działania niepożądane Częstość występowania działań niepożądanych podzielono na następujące kategorie: bardzo często: >1/10; często: 1/100, <1/10; niezbyt często: 1/1 000, <1/100; rzadko: 1/10 000, <1/1 000; bardzo rzadko: <1/ w tym pojedyncze przypadki. Zaburzenia układu immunologicznego Rzadko: Natychmiastowe reakcje nadwrażliwości, czasem ciężkie, w tym anafilaksja. Anafilaksja może zakończyć się zgonem. Reakcje nadwrażliwości obserwowano także u pacjentów, u których te objawy występowały również po podaniu innych wybiórczych antagonistów receptora 5-HT 3. Zaburzenia układu nerwowego Rzadko: Istnieją doniesienia sugerujące występowanie zaburzeń z ruchami mimowolnymi, takich jak reakcje pozapiramidowe, np. napady wejrzeniowe/reakcje dystoniczne bez rozstrzygających dowodów na trwałe kliniczne następstwa takiego działania ondansetronu oraz rzadko obserwowane napady padaczkowe. Nie jest znany mechanizm farmakologiczny takiego działania ondansetronu. Zaburzenia serca Rzadko: Ból w klatce piersiowej z lub bez obniżenia odcinka ST, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie i bradykardia. W pojedynczych przypadkach bóle w klatce piersiowej oraz zaburzenia rytmu serca mogą prowadzić do zgonu. Wydłużenie odstępu QTc (w tym częstoskurcz komorowy typu Torsade de Pointes). DE/H/0640/001/IB/009 5

6 Zaburzenia żołądka i jelit Często: Ondansetron wydłuża czas pasażu w jelicie grubym i może wywoływać zaparcia u niektórych pacjentów. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: Obserwowano bezobjawowe zwiększenie parametrów czynności wątroby. Reakcje te były często obserwowane u pacjentów otrzymujących chemoterapię cisplatyną. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: Może nastąpić reakcja nadwrażliwości wokół miejsca wstrzyknięcia (np.: wysypka, pokrzywka, świąd) czasami wzdłuż żyły, do której podawano produkt leczniczy. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Często: Bóle głowy, nagłe zaczerwienienie skóry i uczucie gorąca, czkawka. Rzadko: Przemijające zaburzenia widzenia (np. widzenie nieostre) i zawroty głowy w czasie szybkiego podania dożylnego ondansetronu. W pojedynczych przypadkach zgłaszano przemijającą utratę widzenia u pacjentów otrzymujących chemioterapię, w tym cisplatynę. W większości ze zgłaszanych przypadków zaburzenia ustąpiły po 20 minutach. 4.9 Przedawkowanie W chwili obecnej niewiele wiadomo na temat przedawkowania ondansteronu, chociaż nieliczni pacjenci otrzymywali dawki większe od zalecanych. Zaobserwowane objawy przedawkowania obejmują: zaburzenia widzenia, ciężkie zaparcia, niedociśnienie tętnicze i epizody naczynioruchowe zależne od czynności nerwu błędnego z przemijającym blokiem przedsionkowo-komorowym drugiego stopnia. We wszystkich przypadkach objawy całkowicie ustępowały. Nie ma specyficznej odtrutki dla ondansetronu; dlatego też, w przypadku podejrzenia przedawkowania, należy stosować leczenie objawowe i podtrzymujące. 5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 5.1 Właściwości farmakodynamiczne Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciw wymiotom i nudnościom. Antagoniści receptora serotoninowego (5-HT 3 ), kod ATC: A04 AA01. Ondansetron jest silnym, wysoce wybiórczym antagonistą receptora 5-HT 3. Jego dokładny mechanizm działania w kontrolowaniu nudności i wymiotów nie jest znany. Chemioterapia oraz radioterapia mogą powodować uwalnianie 5HT w jelicie cienkim, zapoczątkowując odruch wymiotny poprzez pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego przez receptory 5HT 3. Ondansetron blokuje powstawanie tego odruchu. Pobudzenie dośrodkowych włókien nerwu błędnego może również powodować uwolnienie 5HT w area postrema, obszarze zlokalizowanym w dnie komory czwartej mózgu, co może również spowodować wystąpienie wymiotów pochodzenia ośrodkowego. Dlatego, działanie ondansetronu w leczeniu nudności i wymiotów wywołanych cytotoksyczną chemioterapią i radioterapią wynika prawdopodobnie z jego antagonistycznego wpływu na receptory 5HT 3 neuronów zlokalizowanych zarówno w obwodowym, jak i w ośrodkowym układzie nerwowym. Mechanizm działania w pooperacyjnych nudnościach i wymiotach nie jest znany, ale prawdopodobnie jest taki sam, jak w przypadku nudności i wymiotów wywołanych przez leczenie cytotoksyczne. Podczas badań farmakopsychologicznych u ochotników ondansetron nie wykazał działania sedacyjnego. Ondansetron nie zmienia stężenia prolaktyny w osoczu. Rola ondansetronu w wywoływanych opiatami wymiotach nie jest jeszcze ustalona. DE/H/0640/001/IB/009 6

7 Wpływ ondansetronu na odstęp QTc oceniono w wykonywanym metodą podwójnej ślepej próby, randomizowanym, kontrolowanym placebo i aktywną kontrolą (moksyfloksacyna), badaniu w układzie naprzemiennym (cross-over) u 58 zdrowych, dorosłych mężczyzn i kobiet. Zastosowano ondansetron w dawkach 8 mg i 32 mg w postaci infuzji dożylnej trwającej 15 minut. Po zastosowaniu większej z badanych dawek, wynoszącej 32 mg, maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica w QTcF w porównaniu do placebo po skorygowaniu wartości wyjściowych wyniosła 19,6 (21,5) milisekund. Po zastosowaniu mniejszej z badanych dawek wynoszącej 8 mg, maksymalna średnia (górna granica 90% przedziału ufności) różnica QTcF w porównaniu do placebo po skorygowaniu wartości wyjściowych wyniosła 5,8 (7,8) milisekund. W niniejszym badaniu nie zanotowano pomiarów większych niż 480 milisekund. i wydłużenia odstępu QTcF ponad 60 milisekund. Nie zaobserwowano istotnych zmian w zmierzonych odstępach PR i zespole QRS zapisu elektrokardiograficznego. 5.2 Właściwości farmakokinetyczne Właściwości farmakokinetyczne ondansetronu nie ulegają zmianie w przypadku zastosowania dawki wielokrotnej. Bezpośrednia współzależność pomiędzy stężeniem ondansetronu w osoczu i działaniem przeciwwymiotnym nie została ustalona. Wchłanianie Po podaniu doustnym, ondansetron jest biernie i całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego i podlega metabolizmowi pierwszego przejścia (biodostępność około 60 %). Maksymalne stężenie w osoczu - około 30 ng/ml - jest osiągane średnio 1,5 godziny po podaniu dawki 8 mg. Dla dawek większych niż 8 mg wzrost stężenia ondansetronu w organizmie jest większy niż proporcjonalny, co może odzwierciedlać niewielkie zmniejszenie metabolizmu pierwszego przejścia przy większych dawkach doustnych. Biodostępność po podaniu doustnym zwiększa się nieznacznie w obecności pokarmu, ale nie zmienia się pod wpływem środków zobojętniających. Maksymalne stężenie w osoczu - około 65 ng/ml - następuje po podaniu w ciągu 5 minut 4 mg ondansetronu w infuzji dożylnej. Po domięśniowym podaniu ondansetronu, maksymalne stężenie w osoczu - około 25 ng/ml - jest osiągane w ciągu 10 minut od wstrzyknięcia. Dystrybucja Dystrybucja ondansetronu następująca po podaniu doustnym, domięśniowym (im.) i dożylnym (iv.) jest podobna do dystrybucji w stanie stacjonarnym i wynosi około 140 l. Domięśniowe i dożylne podanie ondansetronu daje równoważną ekspozycję układową. Ondansetron nie jest silnie wiązany przez białka osocza (70 76 %). Metabolizm Ondansetron jest w dużym stopniu usuwany z krążenia poprzez szlaki enzymatyczne metabolizmu wątrobowego. Brak enzymu CYP2D6 (polimorfizm debrisochiny) nie wpływa na farmakokinetykę ondansetronu. Eliminacja Mniej niż 5 % wchłoniętej dawki jest wydzielane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania wynosi około 3 godziny. Szczególne grupy pacjentów Dzieci W badaniu z udziałem 21 dzieci w wieku od 3 do 12 lat poddawanym wybranym zabiegom operacyjnym w znieczuleniu ogólnym, bezwzględne wartości klirensu i objętości dystrybucji ondansetronu po jednorazowym podaniu dożylnym dawki 2 mg (w grupie od 3 do 7 lat) lub 4 mg (w grupie od 8 do 12 lat) zmniejszyły się. Wielkość zmiany była zależna od wieku, ze zmniejszeniem klirensu o około 300 ml/minutę u 12-latków do 100 ml/minutę u 3-latków. Objętość dystrybucji miała zakres od 75 litrów u 12-latków do 17 litrów u 3-latków. Dawkowanie zależne od masy ciała (0,1 mg/kg masy ciała, aż do maksymalnej dawki 4 mg ondansetronu) uwzględnia te zmiany oraz jest skuteczne w normalizowaniu ogólnoustrojowej ekspozycji u dzieci. DE/H/0640/001/IB/009 7

8 Pacjenci w podeszłym wieku Badania wśród zdrowych ochotników w podeszłym wieku wykazały niewielkie, zależne od wieku, zwiększenie biodostępności po podaniu doustnym (65%) oraz wydłużenie okresu półtrwania (5 godzin). Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny ml/min), po dożylnym podaniu ondansetronu, zarówno ogólnoustrojowy klirens jak i objętość dystrybucji są zmniejszone, co powoduje niewielkie, nieistotne klinicznie wydłużenie okresu półtrwania (5,4 godziny). Badanie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, którzy wymagali regularnych hemodializ (badania przeprowadzane pomiędzy dializami) wykazały, że farmakokinetyka ondansetronu po podaniu dożylnym nie ulega znaczącym zmianom. Zaburzenia czynności wątroby Po doustnym, domięśniowym bądź dożylnym podaniu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, ogólnoustrojowy klirens ondansetronu jest znacząco zmniejszony, okres półtrwania wydłużony (15-32 godziny) a biodostępność po podaniu doustnym bliska jest 100% ze względu na zmniejszony metabolizm przedwątrobowy. Różnice w zależności od płci Wykazano wpływ płci pacjentów przy podawaniu ondansetronu u kobiet występuje większy współczynnik i szybkość wchłaniania po podaniu doustnym dawki oraz zmniejsza się ogólnoustrojowy klirens i objętość dystrybucji (w zależności od masy ciała). 5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz toksycznego wpływu na rozród nie ujawniają żadnego szczególnego zagrożenia dla człowieka. Ondansetron i jego metabolity gromadzą się w mleku szczurów, współczynnik mleko/osocze wynosi 5,2. Badania na kanałach jonowych klonowanych komórek serca ludzkiego wykazały, że ondansetron wpływa na repolaryzację serca poprzez blokowanie kanału potasowego HERG. Znaczenie kliniczne tej obserwacji jest niejasne. 6. DANE FARMACEUTYCZNE 6.1 Wykaz substancji pomocniczych Sodu chlorek Sodu cytrynian dwuwodny Kwas cytrynowy jednowodny Woda do wstrzykiwań 6.2 Niezgodności farmaceutyczne Nie wolno mieszać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, z wyjątkiem tych wymienionych w punkcie 6.6. DE/H/0640/001/IB/009 8

9 6.3 Okres ważności W opakowaniu zamkniętym: 4 lata Wstrzyknięcie: Po pierwszym otwarciu produkt leczniczy należy niezwłocznie zużyć. Infuzja: Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność w trakcie używania przez 48 godzin w temperaturze 25ºC, z roztworami przedstawionymi w punkcie 6.6. Z mikrobiologicznego punktu widzenia, produkt leczniczy należy zużyć natychmiast. Jeżeli nie zostanie zużyty natychmiast, wówczas odpowiedzialność za czas i warunki przechowywania produktu leczniczego przed użyciem ponosi użytkownik, jednak nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze 2 do 8 ºC, chyba że rozcieńczenie zostało przeprowadzone w kontrolowanych i zwalidowanych warunkach aseptycznych. Rozcieńczone roztwory należy przechowywać chroniąc przed światłem. 6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania Ampułki należy przechowywać w opakowaniu zewnętrznym, w celu ochrony przed światłem. Warunki przechowywania rozcieńczonego produktu leczniczego, patrz punkt Rodzaj i zawartość opakowania Przezroczyste ampułki ze szkła typu I. 2 ml: Opakowanie: 1, 5 i 10 ampułek. 4 ml: Opakowanie: 1,5 i 10 ampułek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. Ondansetron może być rozcieńczony następującymi roztworami do infuzji, do osiągnięcia wartości stężeń ondansetronu przedstawionych w punkcie 4.2: Roztwór sodu chlorku 9 mg/ml (0,9% w/v) Roztwór glukozy 50 mg/ml (5% w/v) Roztwór mannitolu 100 mg/ml (10% w/v) Roztwór Ringera z mleczanami Rozcieńczony roztwór należy przechowywać chroniąc przed światłem. Uwaga: Roztworu do wstrzykiwań nie wolno sterylizować w autoklawie! DE/H/0640/001/IB/009 9

10 7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU Fresenius Kabi Deutschland GmbH D Bad Homburg v.d.h. Niemcy 8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO DE/H/0640/001/IB/009 10