PGE POLSKA GRUPA ENERGETYCZNA SPÓŁKA AKCYJNA Z SIEDZIBĄ W WARSZAWIE, WARSZAWA, UL. MYSIA

Transkrypt

1 Zestaw uwag PGE Polska Grupa Energetyczna S.A. do projektów ustawy Kodeks budowlany oraz ustawy Przepisy wprowadzające Kodeks budowlany (projekty z dnia 25 maja 2015 r.) I Kwestie podatku od nieruchomości i postanowień ustawy o podatkach lokalnych Zgodnie z Oceną Skutków Regulacji ( OSR ) załączoną do Kodeksu budowlanego, celem projektowanej ustawy jest usystematyzowanie oraz uporządkowanie przepisów oraz norm prawnych dotyczących procesu budowlanego, a także jego uproszczenie i przyspieszenie w odniesieniu do niektórych inwestycji budowlanych. Projekt Kodeksu jest kompleksową i nową regulacją w zakresie prawa budowlanego, która regulować będzie materię objętą dotychczas ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Prawo budowalne ) i ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych, a także sprawy sytuowania obiektów budowlanych, uregulowane obecnie w przepisach technicznobudowlanych. OSR nie wskazuje na jakiekolwiek motywy podatkowe proponowanych zmian. Można zatem wnioskować, że intencjami Projektodawców nie są zmiany dotyczące zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Pragniemy zauważyć, że w dzisiejszym stanie prawnym ustawa o podatkach lokalnych w części dotyczącej opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości odwołuje się do definicji zawartych w Prawie budowlanym, którego postanowienia mają zostać zastąpione przez Kodeks budowlany. W związku z tym zmiany te mogą wpływać na brzmienie oraz interpretację przepisów dotyczących opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jak już wskazano w piśmie przewodnim, zmiany przewidziane w Kodeksie budowlanym obejmują m.in. nowe definicje legalne obiektu budowlanego oraz budowli, do których odwołuje się ustawa o podatkach lokalnych w ramach definiowania przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Zgodnie z projektem Kodeksu budowlanego przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę albo obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wybudowany z użyciem wyrobów budowlanych (art. 3 pkt 13 Kodeksu). Dotychczasowa definicja wskazywała natomiast, że za obiekt budowlany uznaje się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, obiekt małej architektury (art. 3 pkt 1 Prawa. Z kolei przez budowlę zgodnie z Kodeksem należy rozumieć każdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem albo obiektem małej architektury, a także części budowlane urządzeń technicznych (art. 3 pkt 2 Kodeksu). Dotychczasowa

2 definicja (art. 3 pkt 3 Prawa wymieniała natomiast szereg obiektów uznawanych za budowlę, w tym obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, etc.). Jako uzasadnienie dla zmiany definicji obiektu budowlanego w uzasadnieniu do Kodeksu budowlanego (s. 16) wskazano, że zmiana ta ma szczególne znaczenie w przypadku robót ziemnych. Obiekty powstałe w wyniku takich robót (np. kopce lub doły) nie mogą być kwalifikowane jako obiekty budowlane (chyba że do ich powstania użyto wyrobów budowlanych, jak np. wały przeciwpowodziowe). Odnosząc się natomiast do zmienionej definicji budowli Projektodawcy wskazują, że Szeroki katalog obiektów wymienionych w definicji budowli jest często postrzegany jako katalog zamknięty, co budziło wątpliwości interpretacyjne. Ponadto wśród budowli ustawa Prawo budowlane wymienia tak szeroko rozumiane pojęcia, jak np. zbiorniki, a przecież nie każdy zbiornik można utożsamiać z obiektem budowlanym. W Kodeksie zrezygnowano więc z kazuistycznego wyliczenia i wprowadzono jednoznaczną definicję, bez podawania konkretnych przykładów budowli, aby tym samym nie tworzyć wątpliwości co do charakteru katalogu tego typu obiektów budowlanych (s. 16). Powyższe wskazuje, że proponowane zmiany do ww. definicji były podyktowane względami technicznymi, związanymi z przepisami budowlanymi. Z uwagi natomiast na fakt, że Kodeks budowlany ma zastąpić obowiązujące obecnie Prawo budowlane, do którego z kolei odwołuje się ustawa o podatkach lokalnych w definicjach dotyczących przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, Przepisy wprowadzające w proponowanym art. 8 wprowadzają również zmianę w art. 1a pkt 1 i 2 ustawy o podatkach lokalnych, tj. definicji budynku i budowli, polegającą na odwołaniu się w tych definicjach do Kodeksu budowlanego. Zmiany zaproponowane w projekcie Kodeksu budowlanego, jakkolwiek przedstawiane przez Projektodawców jako nienastawione na modyfikację zakresu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, będą miałem zatem wpływ na interpretowanie przepisów podatkowych, a co za tym idzie na podstawę i zakres opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W art. 8 pkt 1 Przepisów wprowadzających proponowana jest zmiana definicji budowli poprzez odwołanie się do definicji obiektu budowlanego i urządzenia budowlanego w rozumieniu Kodeksu budowlanego. Pragniemy jednocześnie wskazać, iż obecnie funkcjonująca definicja budowli jest nieprecyzyjna i prowadzi do niezliczonych sporów podatników z organami podatkowymi. W szczególności spory wynikają z odwołania się w definicji zawartej w ustawie o podatkach lokalnych do obecnie obowiązującego Prawa budowlanego, w tym do pojęć obiektu budowlanego oraz urządzenia budowlanego. 2

3 Mając na uwadze wytyczne Trybunału Konstytucyjnego, wyrażone w wyroku z dnia 13 września 2011 r. (sygn. akt: P 33/09), należy naszym zdaniem przyjąć, że celem zmian legislacyjnych w zakresie ustawy o podatkach lokalnych powinno być utworzenie całkowicie autonomicznych definicji pojęć budynku i budowli, których wprowadzenie jest absolutnie niezbędne z punktu widzenia realizacji postulatu spójności i przejrzystości prawa podatkowego. Tymczasem analizowany projekt Przepisów wprowadzających podobnie jak dotychczasowe regulacje ustawy o podatkach lokalnych wykorzystuje w definicji budowli pojęcie obiektu budowlanego w rozumieniu Kodeksu budowlanego, a tym samym powiela błąd legislacyjny, na który uwagę wskazał Trybunał Konstytucyjny. Z podobnych przyczyn krytycznie odnosimy się do pozostawienia w definicji budowli zawartej w projekcie Przepisów wprowadzających sformułowania oraz urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów Kodeks budowlany, gdyż w jej opinii prowadzi to do zachowania nieautonomiczności definicji budowli na gruncie prawa podatkowego. Jak wskazano powyżej, projekt Kodeksu budowlanego mając na celu usystematyzowanie prawa budowlanego jednocześnie wpływa na prawo podatkowe. To powoduje w praktyce niepewność podatników co do stosowania prawa podatkowego, którzy mogą mieć trudności w monitorowaniu zmian legislacyjnych, które z założenia nie odnoszą się do kwestii podatkowych. Powyższe potwierdza także tezę o konieczności podjęcia prac legislacyjnych nad sformułowaniem przemyślanych, właściwie skonsultowanych i autonomicznych definicji odnoszących się do przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości w ustawie o podatkach lokalnych. Pozwoliłoby to w naszej ocenie na wypełnienie standardów określoności przepisów, na które zwracał uwagę Trybunał Konstytucyjny w przywołanym poniżej fragmencie wyroku z dnia 13 września 2011 r.: ( ) Jednak ze względu na to, iż w prawie daninowym wymagany jest wyższy standard jednoznaczności i określoności przepisów prawnych niż w prawie administracyjnym, uchybienia te w zakresie, w jakim dotyczą regulacji podatkowej, zyskują poważniejszy charakter". Dodatkowo takie działania doprowadziłyby do uniezależnienia interpretacji przepisów podatkowych od zmian przepisów o charakterze innym niż podatkowe. 3

4 II Kwestie dotyczące inwestycji w obiekty energetyki jądrowej 1. Pojęcie budowli (art. 3 pkt 2 Kodeksu Kodeks budowalny pod pojęciem budowli nakazuje rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem albo obiektem małej architektury, a także części budowlane urządzeń technicznych (art. 3 pkt 2). Z kolei obowiązujące Prawo budowalne pod tym pojęciem rozumie każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Prawo budowlane wskazuje zatem przykłady, jak należy rozumieć pojęcia obiekt budowlany niebędący budynkiem oraz co istotne z punktu widzenia inwestycji pojęcie urządzeń technicznych. Przykładowym katalogiem urządzeń technicznych objęta była także elektrownia jądrowa. Kodeks nie zawiera zaś ani katalogu, wskazującego przykładowo, jak należy rozumieć pojęcie urządzenia techniczne, ani definicji tych urządzeń. Może to powodować wątpliwości co do prawidłowego ustalenia zakresu tego pojęcia. W związku z tym wnioskujemy o ustalenie brzmienia art. 3 pkt 2 Kodeksu odpowiadającego dotychczasowemu brzmieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. 2. Budowa elektrowni jądrowej jako inwestycja celu publicznego (art. 17 Kodeksu Art. 17 Kodeksu budowlanego stanowi: Inwestycje celu publicznego są realizowane na zasadach określonych w Kodeksie, przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisach o gospodarce nieruchomościami albo na zasadach 4

5 określonych w przepisach odrębnych dotyczących realizacji tych inwestycji. Wybór trybu realizacji inwestycji należy do inwestora. Zgodnie z art. 3 Ustawy inwestycyjnej budowa obiektów energetyki jądrowej i inwestycji towarzyszących stanowi inwestycję celu publicznego. Ustawa również określa zasady i warunki przygotowania i realizacji tego rodzaju inwestycji. W szczególności wskazuje organy właściwe rzeczowo do wydania pozwolenia na budowę i pozwolenia na użytkowanie inwestycji w przedmiotowym zakresie (art. 15 ust. 1 oraz art. 18 Ustawy inwestycyjnej). W odniesieniu do przywołanego wyżej art. 17 Kodeksu należy wskazać, że jest on niejasny i budzący daleko idące wątpliwości interpretacyjne. Ustanawia bowiem nie tyle prawo, co konieczność wyboru przez inwestora trybu realizacji inwestycji celu publicznego. Kodeks posługuje się bowiem sformułowaniem Inwestycje celu publicznego są realizowane na zasadach określonych w Kodeksie ( ) albo na zasadach określonych w przepisach odrębnych ( ) Kodeks w omawianym przepisie nie wskazuje jednak, w jaki sposób inwestor może swój wybór manifestować. Brak bowiem wskazania komu i na jakim etapie realizacji inwestycji inwestor może złożyć oświadczenie o wyborze trybu realizacji inwestycji, a także w jaki sposób organy przy wydawaniu decyzji administracyjnych są związane wolą inwestora. Ponadto przepis art. 17 Kodeksu wskazując na możliwe tryby realizacji inwestycji (procedura systemowa, uregulowana w Kodeksie, przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisach o gospodarce nieruchomościami, czy procedura specjalna, regulowana w tzw. specustawach) - posługuje się spójnikiem albo. Wynika z tego, że przepis ten określa alternatywę rozłączną pomiędzy trybem systemowym a procedurą specjalną. Tymczasem w odniesieniu do przepisów Ustawy inwestycyjnej realizacja inwestycji z zakresu celu publicznego w postaci budowy obiektu energetyki jądrowej wymaga stosowania zarówno Kodeksu, jak i przepisów Ustawy inwestycyjnej. Wynika to wprost z jej art. 15 ust. 1, który stanowi: Pozwolenie na budowę obiektu energetyki jądrowej wydaje wojewoda na zasadach i w trybie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz oraz z 2011 r. Nr 32, poz. 159, Nr 45, poz. 235 i Nr 94, poz. 551), zwanej dalej "Prawem budowlanym", z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy. Ustawa inwestycyjna nie reguluje bowiem całości procesu budowlanego (np. treści projektu budowlanego, treści wniosku o pozwolenie na budowę, kwestii nadzoru nad realizacją procesu. Zawiera natomiast wskazanie, które organy są rzeczowo właściwe do wydania dwóch decyzji (pozwolenia na budowę i pozwolenia na użytkowanie), które to decyzje co do zasady określone są przez przepisy Prawa budowlanego, a także zawiera odstępstwa od ogólnych reguł przyjętych w Prawie budowlanym, np. wskazując krótsze terminy na wydanie tych decyzji. Z powyższego wynika, że inwestor na gruncie Ustawy inwestycyjnej nie może podjąć decyzji o wyborze tylko jednego z trybów realizacji inwestycji, tzn. nie może zdecydować, 5

6 że będzie ją realizował wyłącznie w ogólnym trybie systemowym (ponieważ Ustawa inwestycyjna i inne przepisy nakładają na niego np. obowiązek uzyskania przed wystąpieniem o pozwolenie na budowę innych decyzji administracyjnych, np. zezwolenia na budowę obiektu jądrowego, decyzji zasadniczej lub dokonania innych czynności). Nie może też wybrać wyłącznie procedury specjalnej, ponieważ nie reguluje ona w sposób kompletny realizacji procesu budowlanego związanego z inwestycją. W związku z powyższym wnosimy o zmianę przepisu art. 17 Kodeksu poprzez zastosowanie w zdaniu pierwszym alternatywy łącznej, tj. spójnika lub oraz doprecyzowanie przedmiotowego przepisu poprzez wskazanie trybu, w jakim inwestor może dokonać wyboru trybu realizacji inwestycji celu publicznego. 3. Wojewoda jako organ administracji architektoniczno-budowlanej (art Kodeksu Przepis art Kodeksu wskazuje przypadki, w których wojewoda jest organem administracji architektoniczno budowlanej bądź to wyższego stopnia w stosunku do starosty (pkt 1), bądź to organem pierwszej instancji w sprawach obiektów i robót budowlanych wskazanych w pkt 2 tego przepisu. Proponujemy dodać do art pkt 2 nową lit. g w brzmieniu: g) wskazanych w ustawach szczególnych. Pozwoli to na zachowanie spójności pomiędzy Kodeksem a Ustawą inwestycyjną, która nie wskazuje, że to wojewoda jest organem administracji architektoniczno budowlanej pierwszej instancji. Dodatkowo umożliwi to uniknięcie wątpliwości związanych np. z treścią art Kodeksu, który stanowi: Wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego jest organem pierwszej instancji w sprawach obiektów budowlanych i robót budowlanych, dla których organem administracji architektoniczno-budowlanej pierwszej instancji jest wojewoda. 4. Przypadki bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia (art i 2 Kodeksu Art.36 1 i 2 Kodeksu stanowi: 1. W przypadkach bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi związanych z budową, utrzymaniem lub rozbiórką obiektów budowlanych starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta mogą wezwać właściwego powiatowego inspektora nadzoru 6

7 budowlanego do podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia. Przepisy art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 333 i poz. 915) stosuje się odpowiednio. 2. Starosta, wójt, burmistrz i prezydent miasta ponoszą wyłączną odpowiedzialność za treść wezwania, o którym mowa w ust. 1. W związku z tym, że dla określonych inwestycji, w tym inwestycji objętych Ustawą inwestycyjną, organem administracji architektoniczno-budowlanej pierwszej instancji jest wojewoda, a organem pierwszej instancji w zakresie nadzoru budowlanego jest wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego, proponujemy, aby wojewoda był także organem upoważnionym do wezwania właściwego powiatowego inspektora nadzoru budowlanego do podjęcia działań w sytuacji określonej w art Kodeksu. 7

8 III Pozostałe uwagi 1. Żądanie złożenia oświadczeń lub udostępnienia dokumentów (art Kodeksu Art Kodeksu stanowi, że organy nadzoru budowlanego przy wykonywaniu zadań określonych przepisami Kodeksu mogą żądać od inwestora, projektanta, kierownika budowy lub robót, inspektora nadzoru technicznego, projektanta sprawdzającego lub właściciela obiektu budowlanego informacji, oświadczeń lub udostępnienia dokumentów: 1) związanych z prowadzeniem robót budowlanych, przekazywaniem obiektu budowlanego do użytkowania i utrzymaniem obiektu budowlanego; 2) świadczących, że wyroby stosowane przy wykonywaniu robót budowlanych, a w szczególności wyroby budowlane, zostały wprowadzone do obrotu lub udostępnione na rynku krajowym, zgodnie z przepisami. Zgodnie zaś z postanowieniami art Kodeksu, organy nadzoru budowlanego w razie uzasadnionych wątpliwości co do prawidłowości i jakości robót budowlanych lub wyrobów budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, mogą nałożyć, w drodze postanowienia, na osoby, o których mowa w 1, obowiązek dostarczenia w określonym terminie odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. Koszty ocen i ekspertyz ponosi osoba obowiązana do ich dostarczenia. Jednocześnie zgodnie z art Kodeksu, W przypadku, gdy żądanie przedstawienia ocen lub ekspertyz było nieuzasadnione, organ zwraca koszty osobie, która je poniosła. Z powyższego wynika, że ocenie pod kątem zasadności podlega samo żądanie dostarczenia ocen technicznych lub ekspertyz. Uzasadnieniem dla tego żądania jest fakt wystąpienia po stronie organu wątpliwości co do prawidłowości i jakości robót budowlanych lub wyrobów budowlanych. Należy dodatkowo wskazać, że tego rodzaju oceny techniczne lub ekspertyzy mogą być bardzo kosztowne. W związku z powyższym zasadne wydaje się powiązanie obowiązku ponoszenia ich kosztów nie z wystąpieniem wątpliwości, lecz z wynikiem tych ocen lub ekspertyz. W przypadku w którym wykazałyby one, że inwestor dochował prawidłowości i jakości robót budowlanych lub wyrobów budowlanych, inwestor nie powinien ponosić dodatkowych kosztów związanych z udowodnieniem, że prawidłowo realizuje proces budowlany. Proponujemy w związku z powyższym, aby sformułowanie gdy żądanie przedstawienia ocen lub ekspertyz było nieuzasadnione zmienić i nadać art Kodeksu brzmienie: 8

9 W przypadku, gdy dostarczone oceny techniczne lub ekspertyzy potwierdzą prawidłowość i jakość robót budowlanych lub wyrobów budowlanych, a także stanu technicznego obiektu budowlanego, organ zwraca koszty osobie, która je poniosła. 2. Koszt sprawowania nadzoru projektowego (art Kodeksu Art Kodeksu stanowi: 4. W przypadku uchylania się przez głównego projektanta, będącego autorem projektu budowlanego, od sprawowania nadzoru projektowego, inwestor może powierzyć jego sprawowanie innemu projektantowi. W takim przypadku do głównego projektanta, będącego autorem projektu budowlanego, nie stosuje się przepisu art Co do zasady należy ocenić pozytywnie rozwiązanie wprowadzone powyższym przepisem. Wskazane byłoby jednak określenie, na czyj koszt następuje powierzenie sprawowania nadzoru projektowego innemu projektantowi czy koszt ten leży po stronie inwestora, czy projektanta, który uchyla się od sprawowania nadzoru projektowego. 3. Warunki budowy obiektu budowlanego (Art. 75 Kodeksu Art. 75 Kodeksu stanowi: Budowa obiektu budowlanego oraz wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa niewymagających zgody budowlanej jest dopuszczalne pod warunkiem zgodności z przepisami prawa, w tym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Proponujemy dodanie na końcu sformułowania ( ) o ile obowiązuje dla danej działki. 4. Obowiązek złożenia projektu urbanistyczno-architektonicznego (art i art Kodeksu) Zgodnie z art Kodeksu, Projekt budowlany jest sporządzany z uwzględnieniem niezbędnej dokumentacji geodezyjnej i składa się z projektu urbanistycznoarchitektonicznego oraz projektu technicznego. Jednocześnie w dwóch przepisach Kodeksu jest mowa o obowiązku złożenia przez inwestora projektu w odpowiedniej formie i liczbie egzemplarzy. 9

10 W art Kodeksu wskazano, że We wniosku należy określić usytuowanie i rodzaj obiektu budowlanego. Do wniosku należy dołączyć jeden egzemplarz projektu urbanistyczno-architektonicznego w celu ostemplowania oraz dwa egzemplarze na informatycznych nośnikach danych w formacie do odczytu, wraz z wymaganymi decyzjami, opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami lub sprawdzeniami oraz oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. W art Kodeksu określono natomiast, że Inwestor, przed rozpoczęciem budowy wymagającej pozwolenia na budowę, przedkłada organowi administracji architektonicznobudowlanej jeden egzemplarz projektu technicznego w celu ostemplowania oraz dwa egzemplarze na informatycznych nośnikach danych w formacie do odczytu. W uzasadnieniu do projektu Kodeksu wskazano, że intencją ww. postanowień było ułatwienie polegające na tym, ze inwestor do wniosku o pozwolenie na budowę składa tylko część projektu budowlanego tj. projekt urbanistyczno-architektoniczny, a projekt techniczny przedkłada po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Intencja ta jednak nie znalazła odzwierciedlenia w brzmieniu omawianych przepisów. Należy przy czym wskazać, że działania organu administracji architektoniczno-budowlanej w odniesieniu do obu projektów są tożsame: organ administracji architektonicznobudowlanej bezzwłocznie zwraca ostemplowany pieczęcią urzędową egzemplarz projektu, a drugi egzemplarz projektu, na informatycznym nośniku danych, jest przekazywany do organu nadzoru budowlanego, a trzeci przechowywany przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Wydaje się zasadne, aby przepis art Kodeksu wskazywał, że inwestor wraz z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę przedkłada projekt budowlany (a zatem zarówno projekt urbanistyczno architektoniczny oraz projekt techniczny). Proponujemy jednocześnie, aby tak jak dotychczas projekt budowlany w całości podlegał zatwierdzeniu w decyzji pozwolenie na budowę (art. 34 ust. 4 Prawa. Obecnie przepisy art i art Kodeksu stanowią, że organ ostemplowuje jeden egzemplarz każdego projektu i zwraca go inwestorowi. Jednocześnie, przepisy art i art. 257 pkt 4 Kodeksu posługują się pojęciem zatwierdzony projekt budowlany. 10

11 5. Stwierdzenie nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę (art Kodeksu Proponujemy uzupełnienie przepisu art Kodeksu w następujący sposób: Nie podlega stwierdzeniu nieważności decyzja o pozwoleniu na budowę udzielona w oparciu o przepisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, których nieważność została następnie stwierdzona. 6. Zatwierdzenie projektu urbanistyczno-architektonicznego (art Kodeksu Proponujemy zmianę brzmienia przepisu art Kodeksu w następujący sposób: Organ administracji architektoniczno-budowlanej, na wniosek inwestora zatwierdza, w drodze decyzji, projekt urbanistyczno-architektoniczny. Do wniosku stosuje się przepis art. 90 2, z tym że nie jest wymagane oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. 7. Wejście na teren podmiotów trzecich podczas prac budowlanych (art. 47 Prawa Proponujemy rozważenie wprowadzenia do kodeksu rozwiązań analogicznych, jak te zawarte w art. 47 obowiązującego Prawa budowlanego (m.in. decyzja o niezbędności wejścia do sąsiedniego budynku, lokalu lub na teren sąsiedniej nieruchomości podczas prowadzenia prac przygotowawczych lub robót budowlanych). 11