Przewodnik do rozpoznawania roślin

Transkrypt

1 Przewodnik do rozpoznawania roślin Firletka poszarpana Roślina wysokości do 80cm z licznymi korzeniami, łodydze rozgałęzionej, czerwonej, pokrytej włoskami. lancetowate, ostro zakończone. stanie duże, różowe, czasami białe, promieniste. Płatki rozcięte na cztery nierówne łatki. Kielich długości 8-10mm, dzwonkowaty o czerwonobrunatnych nerwach. stanie bez dolne zebrane w różyczkę, wydłużone, u nasady są bardzo zwężone. Bylina. Wiosną rozwija się późno. Zakwita wcześnie - w połowie maja i kwitnie do lipca. Po skoszeniu odrasta słabo. Występuje na łąkach wilgotnych, mokrych, zaroślach, zagłębieniach, torfowiskach niskich. Spotykana na glebach mineralnych w całym kraju. Wiechlina zwyczajna Wiechlina zwyczajna nie jest dużą rośliną do 1 m wysokości, luźnokępkowa. Tworzy nadziemne rozłogi. Źdźbła ma ulistnione wysoko, szorstkie pod kwiatostanem. stanie Kwiatostan wiecha. Kłoski - brunatnofioletowe, 3-4-kwiatowe, do 3mm długości, a plewki dolne delikatne, ostre z nerwami bocznymi. Języczek długi i ostry. stanie bez Roślina ta ma blaszki liściowe drobne, jasnozielone, od zewnętrznej strony błyszczące. Liść jest w pączku złożony, a języczek krótki. Pochwy u dołu mają fioletowe zabarwienie i są karbowane. Bylina. Rozwija się wczesną wiosną, a kwitnie w czerwcu. Różni się od pozostałych roślin tym, że przez całą zimę ma zielone zabarwienie. Jest odporna na różne warunki zacienienie i spasanie. Występuje na wilgotnych łąkach, glebach zwięzłych, bogatych w próchnicę, ogrodach, polnych zrębach. Bardzo dobrze rozwija się na terenach nawadnianych ściekami miejskimi, zmeliorowanych torfowiskach niskich. Turzyca pęcherzykowata Roślina rozłogowa wysokości do 100 cm. Wytwarza liczne pędy wegetatywne, a jej łodyga jest sztywna z 2-3 kłosami o długości 2-7 cm. Kwiatostan złożony jest z 2-3 kłosów męskich i 2-3 kłosów żeńskich. Przysadki kwiatowe są brunatnożółte, krótsze od pęcherzyków, które są podłużnie jajowate, słomiastożółte, delikatnie unerwione, gładkie, zwężające się ku górze, o długości 7 mm. bez turzycy pęcherzykowatej są jasnozielone, szerokie, a ich krawędzie są załamane i szorstkie. Dolne pochwy liściowe są purpurowe, całe zaś posiadają tkankę powietrzną. Bylina. Zakwita wczesną wiosną, kwitnie w maju. Występuje na bagnistych łąkach, na torfach namulonych oraz niskich torfowiskach, porasta rowy, brzegi wód, podtopione siedliska. Spotkać ją można wszędzie. Jaskier rozłogowy Osiąga wysokość 50 cm. Łodygę ma podnoszącą się, rozgałęzioną i owłosioną o zabarwieniu ciemnozielonym. Korzenie ma liczne, a jej rozłogi są ulistnione, nadziemne. Cechy rozpoznawcze w stanie Jaskier rozłogowy ma kwiaty duże i promieniste, zaś płatki korony błyszczące i złocistożółte. bez Dolne liście ma 3-sieczne, długoogonkowe, większe od górnych siedzących, o odcinkach lancetowatych. Brzegi blaszek są ząbkowane nieregularnie. Bylina. Rozwija się wiosną i zakwita na początku maja. Po skoszeniu odrasta bujnie. Występuje na wilgotnych łąkach i pastwiskach, na całym obszarze Polski. Spotykana jest na glebach ilastych, zaroślach, brzegach wód.

2 Groszek błotny Jest rośliną o średniej wysokości do 100cm, szarozieloną. Łodygi ma pojedyncze, mało rozgałęzione, a korzenie płytko pod powierzchnią. Groszek błotny jest okazalszy od groszku żółtego, ma większe ulistnienie. Kwiatostan grono o 3-7 dużych kwiatach, długości do 20mm i zabarwieniu brudnoróżowym- lub purpurowoniebieskim. Kielich dzwonkowaty. bez Wszystkie liście są lancetowate, podłużne, równolegle unerwione, długości do 5 cm. Ostatnia para listków ma wąsy czepne, rozgałęzione. Bylina. Rozwija się wiosną wolno i kwitnie w czerwcu; drugi raz zakwita w sierpniu. Po skoszeniu odrasta bujnie. Porasta mokre łąki, zarośla i torfowiska, dobrze znosi zacienienie. Wyrasta często także pomiędzy krzewami. Najpospolitsza jest na niżu Polski. Kostrzewa trzcinowa Trawa wysokości od 0,7 do 1,2 m. pędów płonnych od 25 do 70 cm długości, 4-8 kwiatowe. Wiecha często ponad 20 cm długości, kłoski od 8 do 12 mm. Roślina głęboko korzeniąca się. Wykształca wydłużone i skrócone pędy wegetatywne z licznymi, dużymi, ciemnozielonymi liśćmi. Pędy kwiatostanowe są sztywne i grube. Kwiatostan wiecha, u góry nieco zwisła. Kłoski są bezostne, szarozielone. bez Liść w pączku zwinięty. Blaszki liściowe długie, sztywne, po stronie zewnętrznej zwykle błyszczące, wyraźnie unerwione, szczególnie widoczny jest biały nerw środkowy. Języczek słabo zaznaczony, zielonkawy. Uszka jasne, szerokie, orzęsione. Bylina. Wiosną rozwija się wcześnie, kwitnie późno, w połowie czerwca. Po skoszeniu odrasta bujnie i wykształca prawie same skrócone pędy wegetatywne. Jest wrażliwa na niskie koszenie. Po siewie już w drugim roku daje duże plony. Wytrzymała na niesprzyjające warunki klimatyczne. Występuje na łąkach zbyt wilgotnych i za mało żyznych, na torfowiskach świeżo wziętych w uprawę, na glebach zasolonych, zwięzłych i luźnych, aluwiach i zaroślach. Koniczyna białoróżowa Roślina o wysokości od 20 do 40, a nawet 90 cm. Korzeń jej sięga niegłęboko, lecz jest silnie rozgałęziony. Łodygi są proste lub łukowo wzniesione, rozgałęzione, obficie i równomiernie ulistnione. Kwiatostan wielokwiatowa główka, okrągła, o średnicy od 1,5 do 2 cm. krótkoszypułkowe, początkowo białe, potem różowe, po przekwitnieniu zasychające, brązowe. Kielich prawie nagi. bez Łodygi w środku puste, gładkie, u góry omszone. Listki szeroko odwrotnie jajowate, drobno ząbkowane, wyraźnie unerwione. Bylina. Rozwija się dość wcześnie, kwitnie w końcu maja. W zasiewach krótkotrwała (2-3 lata). Wytrzymała na niesprzyjające warunki klimatyczne. Występuje na wilgotnych łąkach, porasta rowy, przydroża, gleby mineralne i torfowe, wilgotne i żyzne. Na siedliskach suchszych wypada. Pospolita na niżu i w niższych położeniach górskich. Wyczyniec łąkowy Osiąga wysokość 1m i jest krótkorozłogowy, luźnokępowy. Wykształca pędy wegetatywne i skrócone o długich, zielonobrunatnych liściach. Kwiatostan wiecha wałkowata, na gałązkach której jest po 4-10 kłosów. Długość wiech to 10cm, w części środkowej grubsza i miękka. Kłoski 1-kwiatowe. Plewy na szczycie równomiernie zaostrzone i prosto wzniesione, w dole dopołowy ze sobą zrośnięte, na nerwach owłosione, na linii grzbietowej długo i miękko orzęsione. bez Liść w pączku zwinięty. Blaszki liściowe szorstkie, języczek do 4mm długości, tępy. Pochwa od dołu otwarta. Bylina. Wiosną rozwija się dość wcześnie i kwitnie na początku maja. Po wysiewie rozwija się wolno, pełne plony daje w 3-4 roku. Po skoszeniu odrasta bujnie. Jest wytrzymała na niesprzyjające warunki klimatyczne. Porasta łąki trwałe, żyzne, okresowo zalewane. Występuje w dolinach rzek, na torfowiskach i glebach mineralnych. Najczęściej spotykana na niżu i w górach.

3 Rzeżucha łąkowa Roślina o łodydze wzniesionej, wewnątrz pustej, o wysokości od 15 do 30, a nawet 60 cm, naga lub dołem z rzadka owłosiona. Ma krótki, ciemniobrązowy kłącz i dość liczne korzenie. Dolne liście zebrane w różyczkę, delikatne, długoogonkowe. promieniste, czterokrotne, zebrane w luźne grona. Płatki korony odwrotnie jajowate, lilowe. bez Listki w 4-6 parach, okrągłe w zarysie, krótkoogonkowe, całobrzegie lub płytko klapowane. Szczytowy listek większy od pozostałych. Bylina. Rozwija się się wczesną wiosną. Zakwita już w kwietniu, nadając łąkom biały wygląd i kwitnie do czerwca. Po skoszeniu odrasta słabo. Występuje na wilgotnych lub mokrych, ubogich łąkach i pastwiskach, na luźnych glebach i torfowiskach niskich. Tojeść pospolita Bylina, osiąga ponad metr wysokości, zwieńczona wiechą żółtych kwiatów. Wykształca długie, podziemne rozłogi. Wzniesiona, krótko owłosiona górą omszona i rozgałęziona, tępokanciasta wysoka od 15 do 120 cm. Podłużne jajowate, naprzeciwległe lub w okółkach po 3-4, mniej omoszone niż łodyga, o długości do 14 cm, z kropkowanymi gruczołami. Długo szypułkowe, zebrane w szczytowe wiechy, w kolorze złocistożółtym. Powstają w kątach górnych liści łodygowych. Korona duża, do 1 cm średnicy. Płatki korony kwiatu są jajowate, koloru żółtego, opatrzone wewnątrz krótkimi gruczołami, na brzegach gładkie, objęte przez płatki kielicha. Działki kielicha czerwono obrzeżone. Kwiat posiada pięć pręcików krótszych od korony, w tym dwa krótsze od pozostałych. owadopylne oraz samopylne. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kulista torebka do 5 mm średnicy, pękająca podłużnymi klapami. Nasiona rozsiewane przez wiatr., wymagania Rośnie nad brzegami wód, na torfowiskach nizinnych, w wysychających zbiornikach, rowach, bagiennych lasach i zaroślach. Najczęściej występuje na wilgotnych glinach piaszczystych i utworach pylastych lub glinach ciężkich i iłach, stroni od gleb wapiennych. Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowane warunki klimatyczne. Gleby obojętne, wilgotne lub mokre, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne) lub zasobne (eutroficzne). Turzyca brzegowa Roślina wysokości od 0,8 do 1,5m, z bardzo grubymi rozłogami. Łodygi ostro trójkańciaste, szorstkie. Kwiatostan zwisający, z 3-5 kłosami, duży. Podstawa kłosków jest dłuższa od kwiatostanu. Przysadki zielone, brunatno obrzeżone. Pęcherzyki lekko unerwione, brunatnoszare, silnie wydęte, obłe, jajowatostożkowate, stopniowo wyciągnięte w dzióbek. bez od 1 do 2cm szerokości, trawiastozielone o załamanych, szorstkich krawędziach. Wewnętrzna część pochwy delikatnie unerwiona. Bylina. Rozwija się wcześnie, kwitnie w maju. Występuje na terenach zabagnionych, moczarach, porasta brzegi wód, rowy, niskie torfowiska. Najczęściej spotykana na niżu w Polsce jako skupiska zagłuszające inne rośliny. Tojeść rozesłana Roślina wysokości od 15 do 60 cm, przyziemna, pędy płożą się i zakorzeniają w węzłach. Długość pędów dochodzi do 60 cm. Łodygi delikatne, nagie, na całej długości gęsto ulistnione. W kątach liści duże, jaskrawożółte kwiaty. pojedyncze krótkoszypułkowate, zwykle po dwa w kątach liści. Korona cytrynowożółta o średnicy od 1,5 do 2 cm. bez naprzeciwległe, jasnozielone, na króciutkich lecz wyraźnych ogonkach; okrągłe, czerwonokropkowane, całobrzegie, zwykle w wierzchołku zaokrąglone. Bylina. Wiosną rozwija się dość późno. Kwitnie w czerwcu, ale więcej kwiatów wykształca w odroście i kwitnie aż do września. Rośnie na wilgotnych łąkach o niskiej, rzadkiej runi, na glebach ubogich w związki mineralne, nad brzegami wód i wilgotnych rowów, w wilgotnych zaroślach. Jest najczęściej spotykana na niżu i w niższych położeniach górskich.

4 Knieć błotna Roślina wysokości do 50 cm., o krótkim kłączu, z którego wyrastają liczne, grube, słabo rozgałęzione korzenie. Łodygi grube, mięsiste, w środku puste, często pokładające się i korzeniące w dolnych węzłach. Ogonki liści są tym krótsze, im wyżej liść jest położony na łodydze. Górne liście siedzące, karbowane delikatnie, połyskujące. o płatkach od 12 do 15 mm długości, promieniste, o pięciu jajowatych okwiatolistkach, które wewnątrz są złocistożółte, błyszczące, na zewnątrz z odcieniem zielonkowatym. Kielich brak. Nasada kwiata około 2,5 mm długości, opatrzone z jednej strony podłużną listewką. bez odziomkowe pojedyncze, długoogonkowe, o dużych blaszkach, nerkowatych lub głęboko wciętych sercowato, połyskujących, rozgałęzione, czasem u podstawy czerwono zabarwione. Bylina. Wiosną rozwija się bardzo wcześnie i zakwita jako jedna z pierwszych roślin, niekiedy już w marcu. Często po raz drugi zakwita w lipcu i kwitnie do października. Po skoszeniu odrasta dobrze. Rozpowszechniona na wilgotnych, a nawet mokrych łąkach, nad brzegami wód, w wilgotnych rowach. Rośnie na glebach zarówno mineralnych zwięzłych, jak i na torfowiskach, moczarach. Porasta cały kraj. Krwawnica pospolita Pojedyncza lub z nielicznymi, krótkimi odgałęzieniami, wyprostowana, owłosiona, kanciasta wysoka od 50 do 130 cm. Na każdym odgałęzieniu wyrasta wysoki smukły kwiatostan. Manna mielec Roślina wysokości do 2 m. Kłoski podziemne, silne, czołgające się. Źdźbła proste, rynienkowato prążkowane. Obok pędów kwiatostanowych wykształca wydłużone pędy wegetatywne, o długich, jasnozielonych blaszkach liściowych. Wiech do 40 cm długości, bogatokłoskowa, jej dolne gałązki z licznymi gałązkami bocznymi u podstawy. Kłoski są 5-8 kwiatowe, często fiołkowe. bez Liść w pączku złożony. Blaszka liściowa do 1 cm, niewyraźnie unerwiona, język liściowy krótki, do 3 mm, tępy. Na liściach są widoczne przegrody poprzeczne kanałów powietrznych w postaci ciemniejszych punktów. Bylina. Wiosną rozwija się wolno, później rośnie szybko. Kwitnie późno, pod koniec czerwca lub lipca. Po wykłoszeniu szybko drewnieje. Po skoszeniu zaś odrasta bardzo szybko. Występuje na wilgotnych, mokrych, żyznych łąkach, długotrwale zalewanych. Nad mulistymi brzegami wód wolno płynących tworzy prawie jednogatunkowe zbiorowiska. Najczęściej spotykana jest na niżu w Polsce. Wiązówka błotna Wzniesiona, prosta, naga i sztywna, górą rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 150 cm, łatwo łamie się. Korzeń Ulistnienie naprzeciwległe lub okółkowe (po 3 listki w okółku). Dolne liście sercowate na wystających spodem nerwach owłosione, górnełodygowe mają kształt wąskolancetowaty, zaostrzony i są ułożone naprzeciwlegle po 2 lub 4 w okółkach, górne skrętoległe. Nieduże koloru karminowo-różowego zebrane są w gęste, długie do 30 cm., szczytowe kłosowate kwiatostany skupione w pozorne okółki. Kwiat składa się z kieliszka o działkach znacznie dłuższych od działek kielicha, 6 małych działek kielicha, 6 płatków korony, słupka ze spłaszczonym znamieniem i dwunastu pręcików (6 krótszych i 6 dłuższych). Kwitnienie od czerwca do sierpnia. Silny drewniejący system korzeniowy. Roślina wilgociolubna, rosnąca w skupiskach, mrozoodporna. Rośnie na mokrych łąkach, w rowach, nadbrzeżnych zaroślach, na moczarach i brzegach wód. Kłącze przerywano nieparzystopierzaste, pofałdowane, posiadające półokrągłe, ząbkowane przylistki częściowo zrośnięte z łodygą. Listki główne są szerokojajowate, listek szczytowy jest znacznie większy, szeroki. Drobne, żółtobiałe, tworzą na wierzchołku łodygi dużą wierzchotkę dwuramienną. Składają się z 5-6 płatków korony, licznych pręcików, mających nitki dwukrotnie dłuższe od płatków korony oraz kilku, skręconych śrubowato słupków. wydzielają lekki zapach, przywabiając nim owady, które je zapylają, mimo, że roślina nie wytwarza nektaru. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Spiralnie skręcona, brunatna, jednonasienna niełupka. Członowane, zdrewniałe, grube z licznymi włóknistymi korzeniami., wymagania Brzegi wód, mokre łąki, świetliste zarośla nadrzeczne, rowy.

5 Pałka szerokolistna Trzcina pospolita Prosta, o rurkowatej budowie, wzniesiona, sztywna. Do 2,5 m wysokości. Znaczna część łodygi ma postać kłącza. Roślina zielna wieloletnia. Tworzy zwarte i gęste kępy. Jest tak ekspansywna, że zwykle tworzy jednogatunkowe, duże zbiorowiska. e czerwca do sierpnia. Roślina jednopienna, rozdzielnopłciowa. o okwiecie zredukowanym. Kwiatostan typu kolba - w górnej części kwiaty męskie, w dolnej żeńskie, zawsze zrośnięte ze sobą. Kwitnie od Równowąskie o unerwieniu równoległym, płaskie. Do 3 m długości. Jednonasienne orzeszki, w formie puchu, przenoszone przez wiatr. Szuwary jezior i stawów. Preferuje glebę bogatą w składniki odżywcze (torf, gytia, muł). Czermień błotna Ekologia Osiąga wysokość do 4 m. Jej prosto wzniesione i sztywne źdźbła są nagie i błyszczące, puste w środku i posiadają wiele kolanek i międzywęźli. Kłącze Posiada duże, okryte łuskami i bardzo grube kłącze. Kłącze to rozgałęzia się na liczne odnogi. Najsilniej kłącze rozrasta się na głębokości 0,5 m, jednak potrafi sięgnąć 3 m w głąb ziemi. Roślina rozmnaża się głównie wegetatywnie, przez rozłogi kłącza oraz ich fragmentację Duże liście wyrastają ze sztywnego źdźbła w dwóch rzędach. Długą pochwą liściową otaczają międzywęźle dodatkowo wzmacniając go. Mają sinozielony kolor, są twarde i mają ostre brzegi. Ich blaszki liściowe o długości do 50 cm są ostro zakończone. Zebrane w kwiatostan - szeroko rozpierzchłą bardzo dużą, zwykle niesymetryczną wiechę, której wierzchołek często zwiesza się na jedną stronę. Ma ona brunatny kolor. Tylko dolne kwiaty w kłoskach są męskie wszystkie pozostałe kwiaty są obupłciowe. Kłoski zawierają od 3 do 7 kwiatów. Kwitnie od lipca do września. są wiatropylne. Jest typową rośliną bagienną i nadwodną, ale jest gatunkiem o szerokim zakresie tolerancji ekologicznej, potrafi rosnąć także na suchym lądzie. Jeżogłówka gałęzista Pełzająca, kłączowa roślina wieloletnia osiągająca wysokość cm. Rozgałęziona, pełzająca, osiąga wysokość cm. Tworzy rozłogi i bulwki. Ekologia Połyskliwa, sercowata blaszka liściowa ma długość 6-12 cm i szerokość 4-12 cm. Blaszka osadzona jest na ogonku o długości cm. kwiatostan kolbowaty, w pochwie kwiatostanowej, z zewnątrz zielonej, wewnątrz białej. Kwitnie od maja do lipca. czerwone jagody, zebrane w małe kolby rośnie na torfowiskach przejściowych Ułożone skrętolegle, równowąskie, obejmujące łodygę, szerokości 3-15 mm. U nasady 3-kanciaste, z wyraźną linią grzbietową, ostro zakończone. Roślina jednopienna, kwiaty rozdzielnopłciowe. Kwiatostany w kształcie główki z niepozornymi kwiatami. Kolczaste kwiatostany żeńskie, wielkości 1-2 cm, osadzone są niżej, męskie zaś wyżej na łodydze. Kwitnie od czerwca do lipca. Szuwary mulistych jezior i stawów. Preferuje glebę bogatą w składniki odżywcze.

6 Ekologia Rzęsa drobna Pęd Małe okrągłe człony pędowe (średnica do 3 mm), pojedynczy korzeń. Pędy są spłaszczone i kształtem przypominają liście. Skórzaste człony pływają po powierzchni wody. Od góry są zielone, dolna ich strona ma fioletową barwę. Hydrofit. Występuje w wodach stojących, przeważnie w niedużych zbiornikach wodnych (starorzecza, stawy, sadzawki, doły potorfowe). W wodach płynących tylko przy brzegu wśród roślinności. Jaskier ostry Roślina wieloletnia o wysokości cm. Wczesną wiosną tworzy rozetę liści odziomkowych, a następnie rozgałęzioną łodygę kwiatonośną, gołą lub owłosioną. Gatunek nie wytwarzający rozłogów jak inne gatunki należące do rodzaju. Bodziszek błotny Roślina zielna o wysokości 60 cm, tworząca kępy. Zewnętrznie bardzo podobna do bodziszka łąkowego, przeważnie mniejsza od niego. Podnosząca się, rozgałęziona od nasady, owłosiona szorstko i ulistniona. dłoniasto dzielne, o szerokich i ząbkowanych odcinkach. Wyrastają po dwa na szczycie łodygi na długich szypułkach. Są to kwiaty promieniste o średnicy do 3,5 cm o czerwonopurpurowych, nieznacznie wyciętych płatkach korony znacznie dłuższych od działek kielicha. Po przekwitnięciu płatki zmieniają kolor na niebieskoczerwony. Wyrastają na owłosionych i wzniesionych do góry szypułkach, które po przekwitnięciu zwisają w dół. W trakcie dojrzewania owocu zwisająca w dół szypułka znów wyprostowuje się. Roślina kwitnie od czerwca do września., wymagania Wilgotne łąki, zrośla, przydroża, rowy. Wełnianki Roślina wieloletnia z kłączem i rozłogami, tworząca pojedyncze, małe kępki. Wzniesiona, obła, gładka, pełna, o wysokości cm. Wzniesiona, rozgałęziona i owłosiona przylegającymi, miękkimi włoskami. Odziomkowe na długich ogonkach, pocięte na długie, ząbkowane łatki. łodygowe o mniejszej ilości łatek i mniejsze. Żółte, promieniste. Żółtawozielony kielich złożony z 5 działek, korona z 5 błyszczących płatków, liczne pręciki i słupki ułożone w linii spiralnej. Kwitnie w maju, sporadycznie do lipca. Część podziemna Kłącze, z którego wyrastają grube korzenie. Łąki i lasy, zarośla. Na wielu łąkach, zwłaszcza podmokłych występuje tak masowo, że w okresie kwitnienia nadaje łące żółty kolor. Wąskie (2-4 mm), rynienkowate, o luźnych pochwach, zakończone ostrym końcem, często wybarwionym na czerwono. Zebrane w kilka kłosów wyrastających w kątach 1-3 liściowatych podsadek. Początkowo kłosy są wzniesione, po przekwitnięciu zwisające (ich szypułki wydłużają się podczas kwitnienia). obupłciowe z nitkowatym okwiatem, jednym słupkiem o 3 znamionach i 3 pręcikami. Kwitnie od kwietnia do maja, zapylana jest przez wiatr. Rozsiewane przez wiatr orzeszki z włoskami, zebrane w puszysty owocostan. Włoski powstają wydłużającego się po przekwitnięciu kwiatów okwiatu., wymagania Wilgotne łąki, torfowiska. Roślina trująca

7 Sit rozpierzchły Tworzy duże, gęste kępy do 1,2 m wysokości z gęstą wiązką korzeni. Łodygi Szydlaste, bezkolankowe, żywozielone, częściowo wypełnione rdzeniem (rdzeń ciągły, nieprzerywany), u nasady (poniżej poziomu gruntu) otulone łuskowatymi, brunatnymi pochwami. Łodygi są gładkie, natomiast u podobnego situ skupionego pod kwiatostanem są żeberkowane. Wyłącznie odziomkowe, szydlaste, podobne do łodyg. Kwiatostan Wierzchotka szczytowa. Wygląda na boczną ponieważ u nasady wyrasta jako przedłużenie łodygi przysadka Kwiat Drobny, brunatny, długości 2 2,5 mm, pręcików 3 6. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Torebka odwrotnie jajowata, wklęsła, z małym dzióbkiem na środku, błyszcząca. Nasiona Drobne (do 0,3 mm długości), jasnoczerwonobrunatne. Ciężar 1000 nasion wynosi 0,01 g. Kiełkują słabo. Podmokłe łąki i pastwiska na glebach ciężkich i słabo przewietrzanych Wyczyniec łąkowy Roślina o wysokości dochadzącej do ponad 100 cm, rozłogowo-luźnokępowa, wykształca silnie ulistnione pędy wegetatywne i kwiatowe. Trawa wieloletnia, rozwija się wczesną wiosną. Silnie ulistniona, źdźbła proste. Równowąsko-lancetowate, o szerokości 6-10 mm szorstkie z wierzchu, wyraźnie unerwione, ciemnozielone. Pochwa liściowa otwarta, wewnętrz niej krótki języczek. Kwiatostan Wiecha kłosokształtna (kłos pozorny wiechowaty) o długości do 10 cm, miękka, gęsta, wielostronna. Kłoski owalne, na krótkich szypułkach z wyrastającą długą ostką, jedokwiatowe, podczas kwitnienia widoczne fioletowe pylniki. Kwitnie od maja do lipca. Występuje na różnych glebach, tak mineralnych jak i ogranicznych, w warunkach wilgotnych i umiarkowanie wilgotnych. GATUNKI CHRONIONE Rosiczka okrągłolistna Roślina wieloletnia, drobna, wysokość do 20 cm. Kukułka szerokolistna Bylina osiągająca 50 cm wysokości. Odziomkowe zebrane w różyczkę, długoogonkowe, okrągławe. Z wierzchu i po brzegach posiadają włoski gruczołowe, które wydzielają lepką, przywabiającą ciecz, do której przyklejają się owady. Później liście zwijają się i trawią zdobycz. Jeden lub kilka głąbików kwiatowych, prosto wzniesione, czerwono nabiegłe, dłuższe od liści. Ich przylistki są na połowie długości zrośnięte z liśćmi. niepozorne, białe, na szczycie głąbika zebrane w pozorne grono. Kwitnie od czerwca do sierpnia., wymagania Torfowiska, bory bagienne, wilgotne wrzosowiska oraz brzegi dystroficznych jezior. Prosta, pusta w środku. Część odziomkowa pokryta skórzastymi łuskami Jajowo-lancetowate z krótką pochwą, na wierzchu liści często występują nieregularne, ciemne plamki. Zwykle od 4-8 liści na łodydze, najwyższe z nich sięgają do kwiatostanu. Fioletowopurpurowe, zebrane w grono na końcu łodygi. Pod kwiatami zielone lub czerwonawe przysadki. Zewnętrzne boczne listki okwiatu wąskie i wzniesione. Warżka wyraźna, o długości 8-10 mm i szerokości do 15 mm, trójłatkowa. Ostroga warżki krótsza od skręconej zalążni. Na warżce występują ciemniejsze plamy. [Zalążnia jest wydłużona, skręcona i swoim wyglądem przypomina szypułkę. Roślina kwitnie od maja do czerwca. Wilgotne gleby torfowe Literatura: